Saturday, September 13, 2008

26.1 အာ၀ါဟ.. ၀ိ၀ါဟ.. ဘာညာကြိကြ

သမီးရည္းစားတုိ႔ ထုံးစံအတုိင္း ရန္ျဖစ္လုိက္ ျပန္ခ်စ္လုိက္ စိတ္ေကာက္လုိက္ နဲ့ပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏႇစ္ေယာက္ရဲ႔သမီးရည္းစားသက္တမ္းက လေျပာင္းႏႇစ္ခ်ီ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ျဖတ္သန္းလာတဲ့ လူ့႔သက္တမ္းကလဲ ႏႇစ္ဆယ့္ရႇစ္ႏႇစ္ ရႇိေနခဲ့ျပီ..။

အိမ္ေထာင္ျပဳ ေနာက္က်ရင္ '' အဘခါးကုန္း၊ သားစားတုန္း '' ျဖစ္မယ္..။ ဒါေၾကာင့္ သုံးဆယ္မေက်ာ္ခင္ အိမ္ေထာင္ျပဳတာ အေကာင္းဆုံး ပဲ..။ ဒါမႇ.. ကုိယ္က အသက္ငါးဆယ္ ဆုိရင္ ကုိယ့္သားသမီးက ႏႇစ္ဆယ္.. ထိန္းလုိ႔သိမ္းလုိ႔ ေကာင္းမယ္..။ စတဲ့ .. အိမ္ေထာင္မႈဆုိင္ရာ ဖီေလာ္ေဆာ္ဖီ ေတြကလဲ ဟုိလူေျပာ ဒီလူေျပာနဲ့ အေတာ့္ကုိ နားရည္၀ေနခဲ့ ျပီ..။

အက်ိဳးဆက္အေနနဲ့ကေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိက္ရင္ ေကာင္းမလားဆုိတဲ့ အေတြး ေခါင္းထဲ ေရာက္လာ ခဲ့ ေတာ့တာပဲ..။

မဒမ့္ဖက္ကလဲ.. အိမ္ေထာင္ျပဳမယ့္ ကိစၥ သေဘာတူတယ္..။ မဒမ္ဖက္က ဆုိလုိ႔ သူ့မိဘ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း အသုိင္းအ၀ုိင္းကလုိ ့ မထင္နဲ့ အုံး..။ မဒမ္က သေဘာတူတာ..။ အဲဒါဆုိ လုံေလာက္ျပီပဲ မဟုတ္လား..။

ကာယကံရႇင္ လုလင္ပ်ိဳ နဲ့ လုံမပ်ိဳ ႏႇစ္ဦး စိတ္တူသေဘာတူ အိမ္ရာထူေထာင္ၾကေတာ့မယ္ လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ျပီး သကာလ ေက်းဇူးရႇင္မိဘမ်ားကုိ ခြင့္ေတာင္းျခင္းသည္ မဂၤလာတရားေတာ္ႏႇင့္ အညီျဖစ္ေပသည္ ဆုိတာမို႔သူ့ဖက္ ကုိယ့္ဖက္ မိဘမ်ားကုိ ခြင့္ေတာင္းၾကတယ္..။

အထူးသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ဖက္ေပါ့..။ သူ့ဖက္က အေမပဲ ရႇိျပီး အဲဒီအေမကလဲ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အိမ္ေထာင္ျပဳမယ့္အခ်ိန္မႇာ ဘယ္မႇာ ေရာက္ေနမႇန္း မသိ ျဖစ္ေနခဲ့တာမုိ႔ ထူးေထြျပီး ခြင့္ေတာင္းစရာ မလုိေတာ့ဘူး..။

မင္းက ခြင့္ေတာင္းတာလား အသိေပးတာလား

စာတတန္ေပတတန္နဲ့ မႏၲေလးက မိဘမ်ားဆီ ခြင့္ေတာင္းေနရင္ ၾကာေနမႇာမုိ႔ ကြ်န္ေတာ္အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့ မယ့္ အေၾကာင္း ဖုံးလႇမ္းဆက္လုိက္တယ္..။

အေမ ဖုံးလာကုိင္တယ္..။

ဘ၀မႇာ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ ဒီလုိကိစၥမ်ိဳး ခြင့္ေတာင္းတာ ဆုိေပမယ့္ သေဘာတူတူ မတူတူ၊ ယူကုိယူမႇာ ဆုိေတာ့ ရုပ္ရႇင္ေတြ ၀တၳဳေတြထဲ လုိ ေဇာေခြ်းေတြျပန္၊ စကားေတြ အ.ထစ္ အ.ထစ္ ေတာ့ ျဖစ္မေနခဲ့ပါဘူး..။

အေမလား.. သားပါ လုိ႔ ေျပာေတာ့ ၀မ္းသာအားရနဲ့ သား ေနေကာင္းလား ဘာပဲညာပဲ နဲ့ အေမက ရႊန္းရႊန္းေ၀ ေနလုိ႔ ကြ်န္ေတာ့္မႇာ နည္းနည္း ဆြံ႔သြားသလုိေတာင္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္..။

မိန္းမယူ ေတာ့မယ္ လုိ႔ သိသြားတာနဲ့ အေမ့ရဲ့ ရႊန္းရႊန္းေ၀မႈ ေတြ နိဂုံးခ်ဳပ္သြားေတာ့မႇာ ၾကိဳ သိ ေနျပီကုိး..။

သုိ႔ေသာ္.. ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်း လုိ႔ စိတ္ပုိင္းျဖတ္ရင္း '' အေမ့ ကုိ ခြင့္ေတာင္း စရာ ရႇိတယ္ '' လုိ႔ အသံမႇန္ေအာင္ ထိန္းျပီး ကြ်န္ေတာ္ေျပာလုိက္တယ္..။

'' ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘာမ်ားလဲ ငါ့သား ရယ္ '' လုိ႔ အေမက ခပ္ေလးေလး ေလး ျပန္ေမးတယ္..။

အစ သာ ခက္တာ.. စမိသြားျပီဆုိ ဆက္ေျပာဖုိ႔ က လြယ္သြားျပီမုိ႔ '' ကြ်န္ေတာ္ မိန္းမယူေတာ့မလုိ႔.. အဲဒါ အေမတုိ႔ကုိ ခြင့္ေတာင္း တာ '' ။

ကြ်န္ေတာ့္စကားအဆုံးမႇာ အေမ့ဖက္က ဖုံးသံ တိတ္သြားခဲ့တယ္..။ ေတာ္ေနၾကာမႇာ '' မင္းက ခြင့္ေတာင္းတာလား အသိေပးတာလား '' ဆုိတဲ့ အေမ့အသံ ထြက္လာတယ္..။

ခြင့္ေတာင္းတယ္ဆုိေပမယ့္ ငါတုိ႔ခြင့္မျပဳလဲ မင္းကယူမႇာပဲ မဟုတ္လား လုိ.အေမ ဆက္ေမးတယ္..။ (သူ့သားအေၾကာင္းေတာ့ သူသိတယ္ )

'' အင္း .. အဲ.. ဟုိေလ.. ဘယ္လုိ ေျပာရမလဲ '' ဆုိတာေလာက္ ေတာင္ ျပန္မေျပာဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေန ၀န္ခံသေဘာမ်ိဳးနဲ့ ကြ်န္ေတာ္ တုံဏႇိဘာေ၀ လုပ္ေနလုိက္တယ္..။

သားအမိႏႇစ္ေယာက္လုံး တယ္လီဖုံးကုိယ္စီကုိင္ျပီး စကားတခြန္းမႇ မေျပာဘဲ သုံးေလးငါးမိနစ္ေလာက္ ျငိမ္ေနၾကတယ္..။

ေနာက္ဆုံးမႇာ ကြ်န္ေတာ္ပဲ '' အေမ့ကုိ ခြင့္ေတာင္းအသိေပးတာပါ '' လုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ့တယ္..။

'' ဂြပ္ ''

အေမဖုံးခ်သြားတယ္..။

1 comment:

ဂ်ဴနို said...

ဒီ ပို ့စ္ကို ဖတ္တာ ဒါနဲ ့ဆို သံုးခါရွိၿပီ။
သားကို နွေၿမာတာလည္းပါ မွာေပါ့ေလ။
တစ္ခါတတစ္ေလ မအယ္လည္း အသက္ရူႀကပ္ပါတယ္။