မ်ိဳးမ်ိဳးကုိေတာ့ ေျပာျဖစ္တယ္..။ ကြန္ဒုံးမသုံးဘဲ ဆက္ဆံတာမ်ိဳးေတာ့ ေရႇာင္ပါ ညီမရယ္ လို႔..။ ကြ်န္ေတာ္ အဲသလုိေျပာတုိင္း သူမကေတာ့ အကုိသာ မျဖစ္မေနသုံးပါ .. ညီမကေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူး.. လို႔ ျပန္ေျပာေလ့ရႇိတယ္..။
ေလာကမႇာ သိသိၾကီးနဲ႔ ကုိယ္ဘာမႇ မတတ္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနေတြ ရႇိေနတတ္တယ္..။ မသိလို႔လည္း မဟုတ္ဘူး..။ ဘာျဖစ္မယ္.. ဘာျဖစ္ႏုိင္တယ္ ဆုိတာ သိတယ္..။ ျဖစ္သင့္တာက ဘယ္လုိဘာ ဆုိတာလည္း ၾကိဳျမင္ေနတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ဘာတတ္ႏုိင္လည္း ဆုိေတာ့ ဘာမႇမတတ္ႏုိင္ ဘူး..။
မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အဲဒီလုိမ်ိဳး မၾကာခန ကြ်န္ေတာ္ခံစားရတယ္..။ သူ့ကုိ ဒီအလုပ္ၾကီး ဆက္မလုပ္ေစ ခ်င္ေပမယ့္ ကုိယ့္ဖက္က ဘာမႇ မကူညီႏုိင္ခဲ့ဘူး..။ ဘ၀ၾကင္ေဖာ္အျဖစ္ ေကာက္ယူပစ္ေလာက္ ေအာင္ အထိေတာ့လည္း သတၲိက မရႇိျပန္ဘူးေလ..။
ဒီၾကားထဲ သံေယာဇဥ္ေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပုိပုိျပီး နက္ရႇိဳင္းလာေတာ့ ညေတြက သတ္ပုံမႇားလာေတာ့ တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္နဲ႔ သူ့မႇာ ထိထိခုိက္ခုိက္ေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္..။ ဥပမာ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္လာ လို႔ ဆုိျပီး အေပးအယူတည့္ျပီးသား ကာစတန္မာကုိ သူဖ်က္လုိက္တာမ်ိဳး ေတြလုပ္လာတယ္..။
မူးရူးေနၾကသူေတြဆုိေတာ့ တခ်ိဳ႕လည္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ျပီးသြားေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ဆဲဆုိ ပဲြၾကမ္းတာေပါ့..။ မ်ိဳးမ်ိဳးကေတာ့ ေအးေဆးပဲ..။ မိတ္ပ်က္ရုံမက ဘာၾကီးျဖစ္ေနျဖစ္ေန ကြ်န္ေတာ္ ရႇိေနရင္ ရျပီ ဆုိတာမ်ဳိး..။
ကြ်န္ေတာ့္မႇာသာ လုိက္သြားလုိက္ပါ လို႔လည္း မေျပာရက္.. ကုိယ့္ေရႇ့မႇာ ရစရာမရႇိေအာင္ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆုိ ေနတာကုိလည္း ၀င္မတားႏုိင္..အေတာ့္ကုိ ကသိကေအာက္ ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္ညႊြန္းေတြေပါ့..။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ ကပၸတိန္ အဲဒီေလာက္အထိ ကြ်ံေနရင္ မေကာင္းေတာ့ဘူး.. ႏႇစ္ေယာက္စလုံး ဒုကၡေရာက္ဖို႔ပဲ ရႇိေတာ့တယ္.. အဆက္အသြယ္ ျဖတ္လုိက္ေတာ့လို႔ ၀ုိင္းေျပာၾကတယ္..။ ေနာက္ဆုံး မ်ိဳးမ်ိဳးရဲ့ ဖယ္ရီဒရုိင္ဘာကေတာင္ ေကာင္ေလး မျဖစ္သင့္ဘူး လို႔ ေျပာလာတဲ့ အထိပဲ..။ ဒရုိင္ဘာကလည္း ၾကာေတာ့ ရင္းႏႇီးေနျပီ..။
ညေတြကလည္း နက္သထက္နက္လာခဲ့တယ္..။ မေတြ႔ျဖစ္ရင္ သတိရတယ္ လြမ္းတယ္ ဆုိတဲ့ အထိ ဇာတ္ရႇိန္က ျမင့္ေနျပီ..။ မႇတ္မႇတ္ရရ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေမျမိဳ႕သြားၾကတယ္..။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေတာ့ ေပ်ာ္လို႔ ျပဳံးလို႔.. ကြ်န္ေတာ့္မႇာ ၾကက္ၾကီးလည္လိမ္ထားသလုိ မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ လြမ္းေနမိတယ္..။
ညေရာက္ေတာ့ မ်ိဳးမ်ိဳးရႇိေလာက္တဲ့ ဟုိတယ္ကုိ ဖုံးဆက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္..။ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ေပေတာ့ ဆုိျပီး ဟုိတယ္ကုိ ဖုံးေခၚလုိက္တယ္..။ မ်ိဳးမ်ိဳးဆီ တုိက္ရုိက္ေခၚတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ဒရုိင္ဘာအကုိၾကီး ကုိ အရင္ေခၚရတယ္..။
ဒရုိင္ဘာအကုိၾကီးက ဖုံးလာကုိင္ျပီး ေကာင္ေလး မ်ိဳးမ်ိဳး ဧည့္သည္နဲ႔ အခန္း၀င္ေနတယ္.. ေျပာမေနပါနဲ႔ လို႔ တားတယ္..။ မရဘူး ဗ်ာ အဲဒီအခန္းကုိ လဲႊေပး လို႔ ကြ်န္ေတာ္ အတင္းအက်ပ္ေျပာေတာ့ ဒရုိင္ဘာအကုိၾကီး က မင္းနဲ႔ေတာ့ ခက္ျပီ ဆုိျပီး ဖုံးလုိင္းလဲႊေပးတယ္..။
မ်ိဳးမ်ိဳး ဖုံးကုိင္တယ္..။ သိသိၾကီးနဲ႔ မ်ိဳးမ်ိဳး ဘာလုပ္ေနလဲ လို႔ စကားမရႇိစကားရႇာ ေမးမိတယ္..။ ခမ်ာမလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိ စကားမျပန္ႏုိင္ရႇာဘူး..။ '' ခန ေနပါအုံး .. ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလဲ ဒီမႇာ ဖုန္းေလး ေျပာခ်င္လို႔ပါ .. .. .. .. .. ေနာက္မႇ.. ေနာက္မႇ.. .. .. '' နဲ႔ အခန္းထဲက သေကာင့္သားကုိ ေတာင္းပန္ ေနရရႇာတယ္..။
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေပေတာ့ စိတ္နဲ႔ ဖုံးဆက္မိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္.. ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေနတာေတြ ၾကားေနရေတာ့ စိတ္က လြင့္ထြက္သြားခဲ့ေတာ့တယ္..။ သိသာသိေစ မျမင္ေစနဲ႔ ဆုိတဲ့ ကန့္လန့္ကာကုိ ကြ်န္ေတာ္ပဲ.. အတင္း ခ်ိဳးဖ်က္ခဲ့တယ္..။ တကယ္ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔လည္း ၾကဳံရေရာ အေျခအေနကုိ ရင္ဆုိင္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ အဆင္သင့္မျဖစ္ခဲ့ဘူး..။
အဲဒီေန႔ညက ကြ်န္ေတာ္ အရမ္း၀မ္းနည္းေနခဲ့.. တယ္။ မ်ိဳးမ်ိဳး က ကြ်န္ေတာ့္ထက္ေတာင္ ပုိေနခဲ့မႇာပါ။
ေမျမိဳ႕ကအျပန္ ရန္ကုန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း သုိးေမႊးအက်ၤ ီ အေႏြးထည္ေလး လက္ေဆာင္ေပးေတာ့ ကလပ္ထဲမႇာ မ်ိဳးမ်ိဳး ရႇဳိက္ၾကီးတငင္ ငုိတယ္..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment