''မင္းကေတာ့ ဘုန္းၾကီးတေစၧပဲ စန္းေအာင္ '' လုိ႔ ေျပာရင္း ကြ်န္ေတာ့္မႇာ အူေပါက္ေအာင္ ရယ္ရတယ္..။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏႇာပုိးသပ္ျပီး ခ်ဲထီအေၾကာင္း အတည္အတန့္ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာရတယ္..။
ျဖစ္တန္စြမ္း သီအုိရီအေၾကာင္း၊ ျဖစ္တန္စြမ္းမ်ားေလ မႇန္ေလ ျဖစ္ေနတဲ့ ဘုိးေတာ္ေတြရဲ့ အစြမ္းအေၾကာင္း၊ ထြက္ခ်င္သလုိ ထြက္ေနတဲ့ ဂဏန္းနဲ့ ကုိယ္တြက္တာနဲ့ တခါတေလ တုိက္ဆုိင္မႈ ရႇိႏုိင္ေပမယ့္ အဲဒါဟာ ကုိယ္တြက္တဲ့ အတုိင္း ထြက္လာတာမဟုတ္ဘဲ တုိက္ဆုိင္မႈသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စတာေတြကုိ အာေပါက္မတတ္ တခါမဟုတ္ ႏႇစ္ခါမဟုတ္ ၾကဳံတုိင္း ကြ်န္ေတာ္ရႇင္းျပတယ္..။
စန္းေအာင္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏႇာရိပ္မ်က္ႏႇာကဲ ၾကည့္ျပီး တခါတရံ ခပ္ပ်က္ပ်က္ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျပန္ေျပာတယ္..။ တခါတရံက်ေတာ့လဲ ေလးေလးစားစား နားေထာင္ခ်င္ေယာင္ သူေဆာင္တယ္..။
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေပါက္တတ္ကရ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ဒုိင္ယာေလာ့ ေတြ နဲ့ သူအရႊန္းေဖာက္ ေလ့ရႇိတယ္..။
ဒုိင္ေၾကာင္ေတြေပါ့..။
ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္လုိ႔ အလုပ္တက္တဲ့ ေနာက္ရက္မႇာ သူ့ကုိ ကြ်န္ေတာ့္ရုံးခန္းထဲ ေခၚေတြ႔ျပီး ဘာေၾကာင့္ ပ်က္သလဲ ေခၚေမးဖူးတယ္..။
'' မေန့က ဆရာရယ္.. အသီးအရြက္လူနဲ့တည့္တယ္လုိ႔ ရုပ္ျမင္သံၾကားမႇာ ဆရာ၀န္ၾကီးတစ္ေယာက္ ေျပာေနတာနဲ့ ဒညင္းသီးအလုံးတစ္ရာ ျပဳတ္စား မိပါတယ္.. ဒီေန့အလုပ္တက္ႏုိင္တာ ကံေကာင္း '' လုိ႔ ရူးသလုိလုိ ေပါသလုိလုိ သူျပန္ေျဖတယ္..။
မင္းကုိ ငါအတည္ေျပာေနတာ စန္းေအာင္ လုိ႔ ေဟာက္ေတာ့လည္း မ်က္ႏႇာငယ္ငယ္နဲ့ ေပရပ္ေနျပန္ေရာ..။
တရက္လည္း '' ဆရာ ဆရာ.. မရႇိလုိ႔မလႇဴ ၊ မလႇဴလုိ႔ မရႇိ '' ဆုိတာ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အလႇဴအတန္းမလုပ္သူေတြကုိ ရည္ညႊန္းတာမဟုတ္ဘူး ဗ်..။ ဘုန္းၾကီးေတြ သူတုိ႔ဖာသာ သူတုိ႔ ျပန္ညႊန္းျပီး ညည္းညဴေနတဲ့ စကားပဲ..။
ဆရာပဲ ေတြးၾကည့္ေလ.. လူေတြက မရႇိေတာ့ မလႇဴဘူး..။ လူေတြ မလႇဴေတာ့ ဘုန္းၾကီးေတြမႇာ မရႇိဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီးေတြက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ့ အသံရႇည္စဲြျပီး '' မရႇိလုိ႔မလႇဴ၊ မလႇဴလုိ႔ မရႇိ '' လုိ႔ ေအာ္ေအာ္ ေနၾကတာ..။ တဲ့..။
သူ့စကားၾကားျပီး ကြ်န္ေတာ့္မႇာ ရယ္ရမႇာလုိလုိ ေငါက္ရမႇာလုိလုိ ျဖစ္လုိ႔..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment