ေနာက္ေတာ့ စက္မႈဇုံ ေစ်းေရႇ့တုိက္တန္းက လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မႇာ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ထုိင္ျဖစ္ၾကတယ္..။
တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္ေတာ့မႇ စက္မႈဇုံထဲက ထုိင္၀မ္တရုတ္ပုိင္တဲ့ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံမႇာ အလုပ္လုပ္သူေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ့ မဒမ္နဗန အေလာင္းအလ်ာက တရုတ္စကားျပန္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရတယ္..။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ၀န္ခံရရင္.. အဲဒီအခ်ိန္တုံးက ကြ်န္ေတာ္သေဘာက်တာ.. သူတုိ့ရႇစ္ေယာက္ထဲက သုံးေယာက္ေလာက္ ရႇိတယ္..ဟဲဟဲ။ ေျမာင္းျမက မာမာေဆြ ဆုိတဲ့ တစ္ေယာက္ကုိလည္း သေဘာက်တယ္..။ သႏၲာေက်ာ္လုိ့ ေခၚတဲ့ ေကာင္မေလးကုိလည္း မဆုိးဘူးလုိ့ မႇတ္ခ်က္ခ်မိတယ္..။ မဒမ္လည္း ပါတာေပါ့..။
စကားေတြ ေျပာၾကရင္း စားၾကေသာက္ၾကရင္း နဲ. ျပန္ခါနီးေတာ့ ေမဆန္းဦးဆုိတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ဖုံးနံပါတ္ေတာင္းတယ္..။
ေပးခ်င္ေပးခ်င္ နဲ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေပးလုိက္ တယ္..။
မဒမ္နဗန ကေတာ့ မသိသလုိ အထာနဲ့ .. စိတ္မ၀င္စားသလုိ မ်ိဳး လုပ္ေနခဲ့တယ္..။ (အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အရိပ္အကဲ ၾကည္႔ေနရတဲ့ ဘ၀ေရာက္သြားရရွာတယ္ မွတ္ကေရာ..။ )
အကုိက အဲဒီစက္ရုံမႇာ ဘာလဲ လုိ.အားလုံး ျပန္မယ္ဆုိျပီး ဆုိင္ရႇင္ကုိ ပုိက္ဆံရႇင္းဖုိ. လႇမ္းအေခၚမႇာ တစ္ေယာက္က ႏႈတ္ဆက္ေမး ေမးတယ္..။ ကုိယ္က အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ လုိ့ ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့ျပီး ခပ္ၾကြားၾကြားေလး ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေျဖတယ္..(အလုပ္သမားေခါင္းေတြရဲ႔ ေခါင္းလုိ.ေတာ့ ဘယ္ေျပာမလဲ )။ လခ ေကာင္းမႇာေပါ့ လုိ. သူက ဆက္ေမးျပန္တယ္..။
ဒီေလာက္ၾကီးလဲ မဟုတ္ပါဘူး.. ေဒၚလာနဲ့ ေတာ့ ရပါတယ္ လုိ. ၾကြားတာလုိလုိ မၾကြားတာလုိလုိ နဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေျပာမိတယ္..။ ဟာ.. ေဒၚလာနဲ့ ရတာပဲ.. အဲဒါဆုိ အကုိ တုိက္.. လုိ. သူတုိ.အားလုံးက ၀ုိင္းျပီး ေကာင္းခ်ီးေပးၾကေတာ့တယ္..။
ေနာက္တာလုိလုိ စတာလုိလုိ ေပမယ့္.. ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ပဲ ရႇင္းလုိက္ ရပါတယ္..။
အဲဒီေန့ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ကေန လမ္းခဲြလာျပီးေနာက္ တစ္လေလာက္ သူတုိ့နဲ့ ထပ္မေတြ့ျဖစ္ေတာ့ဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္အလုပ္နဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ရႇဳပ္ေနခဲ့တယ္..။
သူတုိ့ခမ်ာလည္း.. တစ္လလုံးေနမႇ .. တစ္ရက္ေလာက္ အားလပ္ရက္ ရၾကရႇာတာဆုိေတာ့ မုိးေပၚကအပ္တစ္ေခ်ာင္း နဲ့ လူျပည္က အပ္တစ္ေခ်ာင္း ဆုိတာမ်ိဳး လုိ ဆုံဖုိ့ သိပ္ခက္သြားဟန္ ရႇိတယ္..။
သမာရုိးက် ဇာတ္လမ္းေတြရဲ့ သြားရုိးသြားစဥ္ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ၾကာေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္ ေမ့သလုိေတာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ..။
သုိ့ေသာ္.. မုိးနတ္မင္းၾကီးက.. ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဆုံျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးတဲ့ အခါမႇာေတာ့ ဖတ္ဖူးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲကလုိ.. '' ျမင္းရုိင္းတုိ့ရဲ ခြါသံေၾကာင့္ ေက်ာက္ေဆာင္ေအာက္မႇာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ငါ့ႏႇလုံးသား ႏုိးထ လာခဲ့ရျပန္တယ္..။ ''
တနဂၤေႏြ အလုပ္အားရက္မုိ့ ေလ်ာ္စရာရႇိတဲ့ အ၀တ္ေလးေတြ ေလ်ာ္လႇမ္း ေရခ်ိဳးျပီး သကာလ၊ တေရးတေမာ အိပ္စက္အနားယူေနတုံး တယ္လီဖုံးက ျမည္လာလုိ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ့ ကုိင္လုိက္မိတယ္..။
ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ကုိ ဦး တပ္ေခၚ တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ အသံေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္စိတ္ေတာင္ နည္းနည္း ေပ်ာက္သြားရတယ္..။
ဟုတ္ပါတယ္လုိ့ ကြ်န္ေတာ္ျပန္အေျဖမႇာ.. ညီမပါ.. ခင္ႏြယ္နီပါ .. လုိ့ တဖက္က ဆက္ေျပာလာတယ္။ ေအာ္.. မႇတ္မိတယ္.. ေျပာ ဆုိေတာ့.. အခုညီမတုိ့ ေရလယ္ေက်ာက္တန္းကေန ဆက္ေနတာ.. အျပန္ ကားမရႇိေတာ့လုိ့ အဲဒါ လာၾကိဳႏုိင္ရင္ လာၾကိဳေပးပါလား .. တဲ့။
ဗုဒ္ေဓါ လုိ့ ကြ်န္ေတာ္ ဘုရားတမိတယ္..။ ေရလယ္ေက်ာက္တန္းနဲ့ လႇဳိင္သာယာ စက္မႈဇုံနဲ့က နည္းနည္းေနာေနာ အကြာအေ၀းမဟုတ္တဲ့ အျပင္ ပိတ္ရက္ဆုိေတာ့ ဒရုိင္ဘာကလည္း မရႇိ၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေမာင္းလုိ့ ျဖစ္ေပမယ့္ ကုန္မယ့္ဆီဖုိးကလည္း သိပ္မေသး။
အားႏဲြ့တဲ့ မိန္းကေလး တစ္သုိက္က ကုိယ့္လုိ ေယာက်္ားဇာနည္ ကုိ အားကုိးတၾကီး အကူအညီေတာင္း ေနတယ္ ဆုိေတာ့လည္း .. ပစ္ပစ္ခါခါၾကီး မျငင္းရက္ျပန္ဘူး..။ ခက္ ကျပီ..။ သုိ့ေသာ္ စဥ္းစားခ်ိန္က သိပ္မရ.. တဖက္ကဖုံးကုိင္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္အေျဖကုိ ေစာင့္ေနျပန္ေတာ့.. ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်း.. မင္းဆီ တန္းတန္းၾကီး ကုိယ္လာခဲ့ျပီ လုိ့ပဲ ေျပာလုိက္မိေတာ့တယ္..။
ကားေမာင္းေနတာ ၾကာျပီဆုိေပမယ့္ ရန္ကုန္ျမိဳ့ျပင္ တခါမႇ မေမာင္းဖူးေတာ့ စိတ္ထဲမႇာ နည္းနည္းေတာ့ လန့္တယ္..။ လုိင္စင္ကလည္း မရႇိေတာ့ ပုိဆုိးတာေပါ့..။ ဒုိင္နာဆုိတဲ့ ကားမ်ိဳးကလည္း လူ၀ိတ္ေလး ပါမႇ စီးေကာင္းတဲ့ အမ်ိဳး..။
ကုမၸဏီပုိင္ကားကုိ ဖြန္ေၾကာင္ျပီး ယူသုံးတာဆုိေတာ့ လူသိကလည္း မခံႏုိင္ျပန္ဘူး..။ ဒါနဲ့ အေဖာ္အေလႇာ္ေလးေတာင္ မေခၚ ေတာ့ဘဲ.. ဂိတ္ကုိ ငါ ဒီနား ခဏ သြားလုိက္အုံးမယ္လုိ့ ေျပာျပီး ေရလယ္ေက်ာက္တန္းကုိ ေမာင္းခ် လာခဲ့ေတာ့တယ္..။
အေရးထဲ က်ိဳက္ေခါက္ဘုရားနားအေရာက္မႇာ ဖြတ္ခ်က္ဖြတ္ခ်က္ နဲ့ ကားက ဆီျပတ္သြားပါေလေရာ..။ မရႇိမဲ့ ရႇိမဲ့ ပုိက္ဆံေလးနဲ့ အသြားအျပန္အတြက္.. ငါးဂါလံ ၀ယ္ထည့္လုိက္မႇ.. အဆင္က ေခ်ာသြား ေတာ့တယ္..။
ေက်ာက္တန္းကားဂိတ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ နည္းနည္းေမႇာင္ေနျပီ..။ သူတုိ့အားလုံး ငုတ္တုတ္ထုိင္ေစာင့္ ေနၾကတယ္..။ ကားကုိ လမ္းေဘးနား ရပ္ျပီး သူတုိ့ဆီကုိ မခ်ိဳမခ်ဥ္ မ်က္ႏႇာေပးနဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္သြားေတာ့.. '' သမီးတုိ့က လာမယ္ေတာင္ မထင္ေတာ့ဘူး '' လုိ့ ဆီးေျပာ ၾကတယ္..။
ဖုံးထဲမႇာ ေသခ်ာလာခဲ့မယ္လုိ့ ခင္ႏြယ္နီကုိ ေျပာလုိက္တာပဲေလ.. ဆုိေတာ့ အားလုံး ၀ုိင္းရယ္ၾကတယ္..။
နည္းနည္းေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္သြားရတယ္..။ ဘာရယ္စရာ ပါလုိ့လဲ ေပါ့..။
'' ရႇင့္ဆီကုိ ဖုံးဆက္တာ က်မမဟုတ္ဘူး ..သူ ဆက္တာ '' လုိ့ သူတုိ့ထဲက တစ္ေယာက္ကုိ လက္ညႇဳိးထုိးရင္း ခင္ႏြယ္နီ ၀င္ေျပာမႇ.. နည္းနည္း ဇာတ္ရည္ လည္သလုိ ျဖစ္သြားတယ္..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment