ဘုရင့္ေနာင္ရိပ္သာမွာ အေဖတုိ႔အေမတုိ႔ စိတ္ေအးခ်မ္းစြာ ေနလုိ႔မွ အသားမက်ေသးခင္ အေရးေတာ္ပုံက ေပၚလာျပန္တယ္..။
တုိက္ခန္း ရထားတဲ့ အရာရွိေတြက
တကယ္မေနဘဲ ျပန္ငွားေတာ့ တကယ္ေနခ်င္ရွာတဲ့ အရာရွိေတြက တုိင္တယ္..။
စစ္ေဆးေရးအဖဲြ႔ေတြ လာျပီး အခန္းတုိင္းလုိက္စစ္ၾကတယ္..။
ရွိသမွ် အခန္းေတြရဲ႔
ငါးဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္က အငွားေတြျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္..။
တခ်ိဳ႔ဆုိ အဲဒီမွာ အိမ္ငွားေနတာ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာျပီတဲ့..။
အေဖတုိ႔ေနတာ သူတုိ႔နဲ႔စာရင္ ဘာရွိလိမ့္မလဲ..။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္တဲ့ ေနရာဆုိေတာ့ အေဖတုိ႔အေမတုိ႔ ေျပာင္းဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ စီစဥ္ရေတာ့တယ္..။
အိမ္ငွားေနရတဲ့ ဘ၀ကုိလည္း စိတ္ကပ်က္ေနျပီ..။
၀ယ္ေနရေအာင္လည္း လက္ထဲရွိတာက မျဖစ္စေလာက္..။
ဒါေပမယ့္ မထူးေတာ့ဘူးဆုိျပီး မဒမ့္ကုိ ေခ်ာ့ရတယ္..။
သူ႔လက္၀တ္လက္စား ေတြ ေရာင္းမယ္.. လုိတာ
နည္းနည္း ေခ်းငွားျပီး လွိဳင္သာယာမွာ အိမ္ေလး၀ုိင္းေလး ၀ယ္မယ္ ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔ေပါ့..။
သိပ္ေတာ့ မေခ်ာ့လုိက္ရပါဘူး..။
မဒမ္က ခြ်င္းခ်က္ တစ္ခု ေတာင္းဆုိျပီး ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ နဲ႔ သေဘာတူလုိက္တယ္..။
အိမ္နဲ႔၀ုိင္းကုိ သူ႔နာမည္နဲ႔ စာခ်ဳပ္ေပးရမယ္
တဲ့..။ အဲဒီေတာင္းဆုိခ်က္ေလာက္ကေတာ့ ကိစၥမရွိ..။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ေလး ပါ ထည္႔ခ်ဳပ္လုိ႔ ရမလားလုိ႔ အတြန္႔တက္ ေမးၾကည္႔ေသးတယ္..။
မရဘူး ..
သူ႔နာမည္ တစ္ခုထဲနဲ႔ ခ်ဳပ္ရမယ္ လုိ႔ မဒမ္က ရာဇသံေပးတာနဲ႔ မဒမ္သေဘာက် စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ ၀ယ္လုိက္ေတာ့တယ္..။
အလ်ား ေပေျခာက္ဆယ္.. အနံ ေပေလးဆယ္ ေျမကြက္ေပၚမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလုိလုိ ဓမၼာရုံလုိလုိ ေတာစတုိင္ ပ်ဥ္ခင္းပ်ဥ္ေထာင္ သြပ္မုိးအိမ္ အပါ.. သိန္းအစိတ္
နဲ႔ တည္႔တယ္..။
၀ယ္ကတည္းက အသင့္ေနႏုိင္မွ အဆင္ေျပမွာမုိ႔ အိမ္ပါတဲ့ ၀ုိင္းကုိ ၀ယ္ရတာပဲ..။
မဒမ့္ခမ်ာလည္း ၀ါ၀ါ၀င္းေရႊကေန နားေပါက္ေဟာင္းေလာင္း
မျဖစ္ရုံတမယ္ေပါ့..။ (မဒမ္က ေရႊကုိ ခုံမင္ေတာ့ လက္ေကာက္ဆဲြၾကိဳး ဟမ္းခ်ိန္း..foot chain အစုံ၀တ္ေလ့ ရွိလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကုိ ၀ါ၀ါ၀င္းေရႊလုိ႔
အျမဲေနာက္တယ္)
အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္မွာ မဒမ္တစ္ေယာက္တည္း နာမည္နဲ႔ ခ်ဳပ္ထားတာကုိေတာ့ အေဖတုိ႔ ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး..။
သူတုိ႔သိေတာ့လည္း ဘာထူးမွာလဲ..။
အေရးၾကီးတာက .. အိမ္ငွားေနရတဲ့ ဘ၀ကေန .. ေအးရာေအးေၾကာင္း ေနရဖုိ႔ပဲ မဟုတ္လား..။ ဒါက ကြ်န္ေတာ့္အေတြး..။
လက္ေတြ႔က အဲသလုိ မဟုတ္ျပန္ဘူး..။
အေဖတုိ႔အေမတုိ႔က သန္းေခါင္စာရင္း လုပ္မယ္ဆုိျပီး အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္ ခဏေတာင္းလုိ႔ ေပးလုိက္မိတယ္..။
စာခ်ဳပ္ထဲမွာ သူ႔သားေရႊေသြး နာမည္မပါရေကာင္းလားဆုိျပီး အေဖအေမတုိ႔တင္မက.. ညီမနဲ႔ အမကပါ.. မေျပာႏုိင္ မဆုိႏုိင္ေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္..။
ထုံးစံအတုိင္း လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ပိတ္ရက္သြားလည္တုံး အေဖက စေျပာလာတယ္..။ “ မင္းမိန္းမ နာမည္နဲ႔အိမ္မွာ ငါတုိ႔က ေနရမွာလား ” တဲ့..။
ေမွ်ာ္လင့္မထားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ရုတ္တရက္ ကြ်ဲျမီးတုိသလုိ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္..။ အဲဒါနဲ႔ စစ္ကူေတာင္းတဲ့အေနနဲ႔ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ ၾကက္သြန္လွီးေနတဲ့အေမ့ကုိ
“ အေမ ” လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေခၚမိတယ္..။
အေမကပါ “ ဘာ တုံး ” လုိ႔ မေက်မနပ္နဲ႔ ျပန္ထူးတယ္..။ မဒမ့္မ်က္ႏွာကေတာ့ ဆီးေစ့ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္..။
အေဖနဲ႔
အေမ့ကုိ ေဒါသမထြက္စဖူး အဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္မိတယ္..။
အမနဲ႔ ညီမကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည္႔ေတာင္ မၾကည္႔ၾကေတာ့ဘူး..။
ကြ်န္ေတာ္လည္း သည္းမခံႏုိင္ေတာ့တဲ့ အဆုံး မဒမ္ကုိ လက္ဆဲြျပီး “ လာျပန္ၾကမယ္ ” ဆုိျပီး ျပန္လာခဲ့ၾကေတာ့တယ္..။
လမ္းမွာ မဒမ့္ကုိ ေတာင္းပန္ရေသးတယ္..။ ဒီကိစၥ သူ႔အျပစ္မရွိဘဲ.. ကြ်န္ေတာ့္မိသားစု အလြန္ ဆုိတာ ေျပာရင္း ေပါ့..။
တကယ္တမ္းေျပာရရင္ မဒမ့္အေမလည္း အဲဒီတုံးက ေနစရာ မရွိေနဘူး..။ သူ႔ဖက္ကုိယ့္ဖက္ တြက္ၾကစတမ္းဆုိရင္ သူ႔မိဘအတြက္လည္း စီစဥ္ေပးရဖုိ႔ ရွိတယ္..။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္မိဘမ်ားအတြက္ မိန္းကေလးတုိင္းမက္ေမာတဲ့ လက္၀တ္လက္စား ေရာင္းခ်ျပီး မဒမ္က ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ အိမ္၀ယ္ခြင့္ေပးကတည္းက မဒမ့္ကုိ
ေက်းဇူးတင္ေနျပီ..။
ကြ်န္ေတာ့္လုပ္စာအမ်ားစု ကေန ၀ယ္ႏုိင္တာဆုိေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ပါတာမပါတာက အေရးမၾကီးဘူးလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ခံယူတယ္..။
မိဘေမာင္ႏွမမ်ားက
သူတုိ႔သားသူ႔တုိေမာင္ နာမည္ပါေစခ်င္တာ နားလည္ေပမယ့္ အဓိက က ေနရဖုိ႔လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ လက္ခံထားေတာ့ သူတုိ႔တေတြ မေခၚႏုိင္မေျပာႏုိင္ ျဖစ္တာ..
ေဒါသထြက္ရပါတယ္..။
အဲဒီကိစၵျဖစ္ျပီး တစ္လေလာက္ အေဖတုိ႔အိမ္ဖက္ ေျခဦးေတာင္မလွည္႔ေတာ့ဘူး..။
ေနာက္မွ အေဖ စက္ရုံလုိက္လာတယ္..။
ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္တာေတြ
သားအဖႏွစ္ေယာက္ အေျခအတင္ေျပာၾကျပီး အေဖလက္ခံသြားတယ္..။
ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမနာမည္နဲ႔ အိမ္မွာ သူတုိ႔ေနရတာ ဘာမွ အေရးမၾကီးဘူးဆုိတာကုိ..။
အခုေတာ့ အရာအားလုံး ေအးေဆးျဖစ္သြားခဲ့ပါျပီ..။
ေခြ်းမကုိ ခ်စ္လုိက္တာ တခါတခါ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ အျပင္လူ ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
က်ေနာ္တုန္းကေတာ႕ မိန္းမ နံမည္နဲ႕ ခ်ဳပ္ခိုင္းလို႕မဟုတ္ဘူး က်ေနာ္က လူပ်ဳိေလ ။ က်ေနာ္႕နံမည္နဲ႕ ခ်ဳပ္ခိုင္းလို႕ အေျခအတင္ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္ ။ ျပသနာကိုသိတဲ႕သူတုိင္းကေတာ႕ က်ေနာ္႕ကို အျပစ္တင္ၾကတယ္ ။ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္တဲ႕ ။ ဒါေပမယ္႕ က်ေနာ္ စကားခံထားတာရွီတယ္ ။ မိဘ တသက္ ၾကဳိက္သလိုလုပ္ပါ ။ ေနခ်င္သလိုေနပါ ။ မိဘ မရွီေတာ႕တဲ႕ ေနာက္ပိုင္း အေမြကိစၥအရွဳပ္အရွင္းျဖစ္မွာစိုးလို႕ ဆိုတာ ေပါ႕ ။ ဒါေပမယ္႕ က်ေနာ္႕ကိုက်ေနာ္ေတာ႕ မွားတယ္လို႕ မယူဆဘူး ။ မထင္ဘူး ။ အမ်ားအျမင္မွာယေန႕အထိ က်ေနာ္တကိုယ္ေကာင္းသမားပဲ ။
အကုိ႔ကုိခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ မိန္းမအေပၚနားလည္မႈရွိလုိ႔။ တခ်ိဳ႕သူေတြကမညီမွ်ဘူး။
thks for ur new post
သားလုပ္စာနဲ႔ ဝယ္တဲ့ အိမ္မွန္း သိတာကုိ ေခၽြးမက သူ႔နာမည္နဲ႔ စာခ်ဳပ္ျပီးမွ ေပးေနတယ္ဆုိေတာ့ မိဘေတြ ဘက္က ခံစားၾကည့္ရင္ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ။ မဒမ္လဲ ဒီေလာက္ မတင္စီးသင့္ဘူးလားလုိ႔။
ကုိနဗန နာမည္နဲ႔ စာခ်ဳပ္ထားလဲ ကုိနဗန ေသရင္ေတာင္ ဥပေဒေၾကာင္းအရ မိန္းမနဲ႔ ကေလးပဲ အေမြရမွာ။ ဓမၼသတ္ေၾကာင္းအရလဲ မယား သားသမီး ရွိေနရင္ မိဘနဲ႔ ေမာင္ႏွမ ရစရာ အေၾကာင္းမွ မရွိတာ။ ခု သားေက်းဇူး မဟုတ္ဘဲ ေခၽြးမေက်းဇူးျဖစ္ေအာင္ တမင္ လုပ္ထားသလုိ ျဖစ္မေနဘူးလား။
သင္ခန္းစာေတြ သင္ခန္းစာေတြ..ဒါမ်ိဳးဆိုတာ ရွင္းရွင္းေလး လို႔ ထင္ရေပမယ္႔ ဒီလိုလဲ ရႈပ္တတ္တယ္ေနာ..။
Nanda
ႏွစ္ေယာက္စလုံး နာမည္နဲ႔ ခ်ဳပ္ရရင္ ပုိေကာင္းမယ္ဆုိတာ သိေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္မပါလုိ႔လဲ ထူးေတာ့ စိတ္မပ်က္မိပါဘူး..။ အိမ္ေတာင္သည္ျဖစ္ေနမွေတာ့လည္း သူ႔လုပ္စာ ကုိယ့္လုပ္စာ သိပ္ခဲြမေနျခင္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ..။ ေငြက ကုိယ္ရွာရတာဆုိေပမယ့္ မဒမ့္ခမ်ာလည္း အိမ္ေထာင္တာ၀န္ထိမ္းသိမ္းရ.. ကေလးေတြကုိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရ နဲ႔ ဘယ္လုိလုပ္ ေငြရွာႏုိင္ေတာ့မွာလဲ..။ အေျခအေနအရ သူ႔၀င္ေငြ မရွိတုိင္း ကုိယ့္လုပ္စာခ်ည္း လုပ္ရင္ တရားရုံးကေတာင္ လက္မခံဘူးမဟုတ္လား..။ လက္ထက္ပြားပစၥည္း ဘယ္သူ႔၀င္ေငြနဲ႔ ပြားပြား ႏွစ္ေယာက္စလုံး ပုိင္ေစသတည္း တဲ့..။
ကိုနဗနေရ... ဒါႀကီး ဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲ တမ်ိဳးေတာ႔ တမ်ိဳးပဲ။ ဒါမဲ႔ ကိုနဗနက တကယ္႔ခင္ပြန္းေကာင္းေတာ႔ ပီသတယ္။ မဒမ္ ကံေကာင္းတာေပါ႔။
ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ညားသြားႀကေလသတည္း ဆိုသလိုေပါ့ ၿပန္ေပါင္းထုတ္သြားတယ္ နားလည္သြားႀက ခ်စ္သြားႀကတယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာပါတယ္။
ၿပသာနာေတြကို စဥ္းစဥ္းစားစား ကိုင္တြယ္ခဲ့တဲ့ နဗနကိုလည္း ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။
မဒမ္ကလည္း သေဘာထားႀကီးသူပါပဲ။ ေတာ္ယံုဆိုရင္ ေပးရေကာင္းလား ေၿပာရ ေကာင္းလားေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။
အားလံုး အၿမဲ အစဥ္ေၿပ ေပ်ာ္ရႊင္ႀကပါေစလို ့ဆုေတာင္းပါတယ္
Post a Comment