ေရးျပီးသမွ် အေၾကာင္းေတြ ျပန္ဖတ္ၾကည္႔မိတယ္..။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးျပီးတယ္လုိ႔ ထင္ေပမယ့္ တကယ္တမ္းျပန္ဖတ္ၾကည္႔မွ ေရးစရာေတြ က်န္ေနေသးတာ ေတြ႔ရတယ္..။
အထူးသျဖင့္ စက္မႈ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းေတာ္ မဟာမွ လြမ္းေမာဖြယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေၾကာင္း၊ အမွတ္ရဖြယ္ ေန႔ရက္မ်ားအေၾကာင္း ေရးမယ္ဆုိ တေမ့တေမာ ရွိေသးတာပ..။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္အကုန္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အကူး New Year မွာ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ ေခ်ာင္းသာ သြားၾကတယ္..။
စင္ကာပူမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ စုိး၀င္း ဆုိတဲ့ေကာင္ရယ္၊ မုံရြာမွာ ေရနံခ်က္ေနတဲ့ မုိးဟိန္းဆုိတဲ့ လူပ်ိဳၾကီးရယ္..၊ ေဆာက္လုပ္ေရးက ဂ်ီတီရယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ရယ္၊ ကေလးေခၚ သန္း၀င္းႏုိင္ရယ္၊ မႏၱေလး သားေလး ျပည္မုိးရယ္ ေပါ့..။
အားလုံးMIT ပထမအသုတ္က ေက်ာင္းသားေတြ..။ မိန္းမေတြ ကေလးေတြ အားလုံး အိမ္မွာထားခဲ့။ ဟုိအရင္အခ်ိန္ ေက်ာင္းသားဘ၀ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အလြမ္းေျပ ခရီး လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ခ်ည္း ေခ်ာင္းသာ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္..။
တည္းေတာ့ ဟုိတက္မက္စ္..။ ေသာက္လုိက္ၾကတာလဲ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္..။ ေသာင္ျပင္မွာ ေဘာလုံးခဲြကန္ၾကတာကလဲ ညေနတုိင္းလုိလုိ..။ ေက်ာင္းတုံးက အေၾကာင္း ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ျပန္အစေဖာ္.. တေယာက္နဲ႔တေယာက္ စၾကေနာက္ၾက နဲ႔ အေတာ့္ကုိ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကရ တာေပါ့..။
မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီခရီးကအျပန္ မုံရြာသား မုိးဟိန္းက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေျပာတယ္..။ ဘ၀မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံၾကဳံခြင့္ ရခဲ့တာကုိ သူ ေက်နပ္ပီတီ ျဖစ္ရေၾကာင္း..။ ဘ၀ရဲ႔ ဂုဏ္ယူထုိက္တဲ့ အဆစ္အပုိင္း တစ္ခု လုိ႔ သူအျမဲ မွတ္ယူထား တဲ့ အေၾကာင္း တခုတ္တရ အတည္အတန္႔ သူေျပာတယ္..။
တကယ္လည္း ေရွ႔ဘ၀ ေနာက္ဘ၀ဆုိတာေတြ ေမ့ထားျပီး စဥ္းစားၾကည္႔ရင္ လက္ရွိပစၥဳပၸန္ ဘ၀မွာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအေရာင္း ဆုိတာ မရွိမျဖစ္ တန္ဘုိးထားသင့္တဲ့ ေလာကရဲ႔ လက္ေဆာင္မြန္ တစ္ခုပါပဲ..။
ဆုိေတာ့ မုိးဟိန္း ေျပာသလုိ ေျပာရရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ခမ်ာ့လည္း ဂုဏ္ယူထုိက္တဲ့ ၀မ္းသာထုိက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာ စက္မႈတက္ကသုိလ္ ေက်ာင္းေတာ္မဟာမွာ ေတြ႔ဆုံၾကဳံခဲ့ ရပါေၾကာင္း..။
သူတုိ႔အေၾကာင္း ေထြရာေလးပါး ေရာက္တတ္ရာရာ ေပါ့..။
1 comment:
ေခ်ာင္းသာေတာင္သြား ခ်င္လာၿပီဗ်ဳိ႔
Post a Comment