46.1 အေဖ့ေမြးေန႔ အေတြးတစ

မၾကာမတင္ကပဲ အေဖ့အသက္ ၇၇ ႏွစ္ျပည္႔လုိ႔.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိသားစု အေဖ့ကုိ ကန္ေတာ့ျဖစ္ၾကတယ္..။ တခမ္းတနား ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ကန္ေတာ့တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ အေဖ့အတြက္ ပုဆုိးတစ္ထည္ အက်ၤ ီတစ္ထည္ အေျပးအလႊားသြား၀ယ္ျပီး သားမိသားဖတေတြ အေဖ့အိမ္ ခ်ီတက္ကန္ေတာ့ၾကတာပဲ..။

အကန္ေတာ့ခံ ေမြးေန႔ရွင္ကလည္း စြပ္က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္နဲ႔ အိမ္ေအာက္က ကြပ္ပ်စ္မွာ တင္ပလႅင္ေခြထုိင္ျပီး အကန္ေတာ့ခံတာပါပဲ..။ တကယ္ေတာ့ ၇၇ ႏွစ္ဆုိတဲ့ အသက္ဟာ.. အေတာ္အုိျပီပဲ..။ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္ သြားႏုိင္လာႏုိင္ တုံးလုိ႔ ဘယ္လုိပဲေျပာေျပာ.. ဇရာထင္တုိင္းၾကဲထားတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြက အေဖ့ကုိယ္ေပၚမွာ ပြရြ ေနပါေတာ့တယ္..။

အေဖနဲ႔ ဒီႏွစ္ပုိင္းေတြမွာ မၾကာခဏ ေတြ႔ေနၾကတယ္ဆုိေပမယ့္.. အဲသေလာက္ အုိစာသြားတာကုိ.. အမႈမဲ့အမွတ္မဲ႔နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္သတိမထားမိခဲ့ဘူး..။ အဲဒီေန႔ကမွ.. အေဖ့အသက္နဲ႔ဇရာကုိ ယွဥ္တဲြစပ္ဟပ္ သတိထားမိေတာ့တယ္...။

တခ်ိန္တုံးက အားေတြမာန္ေတြနဲ႔ တင္းတင္းရင္းရင္း ရွိခဲ့တဲ့ အေဖ့လက္ေမာင္းေတြဟာ အခုေတာ့ စြပ္က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္ေအာက္မွာ ေျခာက္ကပ္ပိန္လွီလုိ႔..။ လက္ျပင္း တဲြက်ဖုိ႔ အသားရယ္လုိ႔ ေတာင္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ မရွိေတာ့တာ ေတြ႔ရတယ္..။ တခ်ိန္တုံးက ဘီးမတုိးခဲ့တဲ့ အေဖ့ေခါင္းဆုိလည္း.. အခုေတာ့ ေတာမီးေလာင္ထားတဲ့ က်က္တီးကုန္းေျမလုိ ဟုိတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ ငုံးတိတိနဲ႔..။

အဲဒါေတြဟာ.. အေဖ့အတြက္.. အခ်ိန္မ်ားမ်ားစားစား မက်န္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့.. နိမိတ္ပုံ သေကၤတေတြ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႔..။

တကယ္ေတာ့ အေဖဟာ.. ဘ၀အနိမ့္အျမင့္အတက္အက် လွိဳင္းလုံးေတြေအာက္မွာ ေထြးလုံးရစ္ပတ္ ကူးခတ္ခဲ့ရဖူးတယ္..။ အလုိဆႏၵေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္း အခ်စ္နဲ႔အမုန္းေတြကုိ အေဖ အလဲအလွယ္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္..။ မတူညီတဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြကေန ေပါက္ဖြားလာခဲ့တဲ့ သူ႔ရင္ေသြး ေတြရဲ႔ ယုံၾကည္ကုိးစားမႈ၊ မုန္းတီးနာက်ဥ္းမႈေတြ ကုိလည္း အေဖ လက္ခံရယူခဲ့ဖူးတယ္..။

အဲသလုိ အျဖစ္သနစ္ေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိထုဆစ္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အေဖ သိပ္မၾကာလွေတာ့တဲ့ အနာဂါတ္ကာလတစ္ခုမွာ ေဟာဒီကမၻာကေန.. ေ၀သီမႈန္၀ါး လြင့္ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားရေတာ့မယ္..။

ဂ်ပန္ဧကရာဇ္ မီဂ်ီဘုရင္ လက္ထက္ .. ဆာမူရုိင္းေတြ အေၾကာင္း ရုိက္ထားတဲ့ The Last Samurai ဆုိတဲ့ ဇာတ္ကားထဲမွာ.. ဆာမူရုိင္းေခါင္းေဆာင္ (katsumoto) ေသသြားျပီဆုိတာၾကားေတာ့.. ဧကရာဇ္ မီဂ်ီက

'' Tell me how he died '' လုိ႔ စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာနဲ႔ ေမးပါတယ္..။

katsumoto နဲ႔ အတူ ေသြးေသာက္ဖဲြ႔ျပီး အတူတုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့သူ အေမရိကန္စစ္ဗုိလ္ ( Nathan Algren ) အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္သူ မင္းသားတြမ္ခရုဇ္က.. ဧကရာဇ္ရဲ႔ အေမးကုိ..

'' I will tell you how he lived '' လုိ႔ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္..။

အခုလည္း ကြ်န္ေတာ့္အေဖ ဘယ္လုိေသမလဲ ဆုိတာထက္.. သူ ဘယ္လုိရွင္သန္ေနထုိင္သြားခဲ့တယ္ ဆုိတာေလး.. ေျပာမလားလုိ႔ စိတ္ကူးမိတာနဲ႔ နိဒါန္းခ်ီလုိက္ရပါေၾကာင္း..

46.2 လူလင္မယား စီးပြားတျခား

မႏၱေလးတုိင္း၊ ျမင္းျခံခရုိင္၊ ႏြားထုိးၾကီးျမိဳ႔နယ္ထဲမွာ.. “ ေဖာင္ခ်င္း” ဆုိတဲ့ ရြာရွိပါတယ္..။ အဲဒီရြာနဲ႔ တစ္မုိင္ခဲြေလာက္ အကြာ မွာ ဆူးျဖဴးကုန္းဆုိတဲ့ ရြာရွိပါတယ္..။ အဲဒီရြာႏွစ္ရြာ.. တစ္ရြာနဲ႔တစ္ရြာ တစ္မုိင္သာသာ ေ၀းေပမယ့္.. ႏြားထုိးၾကီးနယ္တေက်ာ ကေတာ့.. ႏွစ္ရြာ့တစ္ရြာေပါင္းျပီး “ ေဖာင္ခ်င္း ဆူးျဖဴကုန္း” လုိ႔ပဲ အရပ္ေခၚ အလြယ္ လုံးေပါင္းေခၚၾကပါတယ္..။

အဲဒီရြာေတြဟာ.. ကုိလုိနီေခတ္ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ.. အေတာ္အသင့္ တုိးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ရွိခဲ့ၾကတဲ့ ရြာေတြေပါ့..။

ဆူးျဖဴးကုန္း ဆုိရင္.. မႏၱေလး ျမင္းျခံ ရထားလမ္းေဘးမွာ ရွိလုိ႔.. လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အထူးေကာင္းမြန္ပါတယ္..။

ရြာသူရြာသားအမ်ားစုက .. ေတာင္သူလယ္သမား ထန္းသမားေတြ ျဖစ္ၾကျပီးေတာ့..လက္ငါးေခ်ာင္း မျပည္႔တဲ့လူနည္းစုကေတာ့ လယ္ပုိင္ရွင္ ေျမပုိင္ရွင္ သူေဌးေတြ ျဖစ္ပါတယ္..။

အဲဒီ လူနည္းစု ဘူဇြာ လူတန္းစားထဲမွာ.. ထူးျခားတဲ့.. လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္..။

မိန္းမျဖစ္သူက.. ဆူးျဖဴးကုန္းရြာသူျဖစ္ျပီး ကသည္း(ကုလား) စစ္စစ္ ဖခင္နဲ႔ ဗမာမိခင္က ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ကျပားျဖစ္ပါတယ္။ ္ေယာက်္ားျဖစ္သူကေတာ့ ေဖာင္ခ်င္းရြာသား ျဖစ္ျပီး အေဖဗမာ အေမဗမာက ေမြးလာတဲ့ ဗမာစစ္စစ္ ျဖစ္ပါတယ္..။

ကသည္းေသြးတစ္၀က္ပါတဲ့.. အမ်ိဳးသမီးက ဗမာရုပ္မေပါက္ဘဲ.. ကသည္းရုပ္ ေပါက္ေနျပီး.. ဗမာစစ္စစ္ အမ်ိဳးသားကေတာ့ ျဖဴျဖဴႏြဲ႔ႏြ႔ဲ ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႔ လူေခ်ာလူလွ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္..။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ လုံး၀ အသြင္မတူၾကသလုိ တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ေယာက္လည္း ေမတၱာသက္၀င္ျပီး အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ ျဖစ္လာၾကတာမဟုတ္ပါဘူး..။

ႏွစ္ဖက္မိဘေတြက ေျမရွင္ယာရွင္ေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္.. ႏွလုံးသားခ်င္း မနီးေသာ္ျငား.. လယ္ခ်င္းထပ္၊ယာခ်င္းထပ္ျပီး သူတုိ႔ ဘ၀ ေတြကုိ ေပါင္းစပ္ေပးခဲ့ရာကေန အၾကင္လင္မယားဘ၀ ေရာက္ရွိလာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္..။

သူတုိ႔ရဲ႔ မဂၤလာဦးခရီးဟာ ႏွစ္ဖက္မိဘ လက္ဖဲြ႔တဲ့ ေျမဧက ႏွစ္ေထာင္နဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာ၊ မပူမပင္ မေၾကာင့္မၾကျဖတ္သန္း ခြင့္ ရခဲ့ၾကပါတယ္..။ ကုိယ္တုိင္ ထြန္ယက္စုိက္ပ်ိဳး စရာမလုိဘဲ ေျမေထာက္၊ေျမငွားခ်ရာကေန ရလာတဲ့အဖုိးအခနဲ႔တင္ျပည္႔ျပည္႔ စုံစုံ ကုံကုံလုံလုံ ေနႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္..။

သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ဟာ လူခ်င္းသာ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းဖက္ေနထုိင္ခဲ့ၾကျပီး စီးပြားေရးရာကေတာ့ လုံး၀ကုိ ေပါင္းစည္းျခင္း မရွိခဲ့ၾကပါဘူး..။

မိန္းမျဖစ္သူကလည္း သူ႔ဖက္က လက္ဖဲြ႔တဲ့ ေျမဧက တစ္ေထာင္ကုိ အရင္းျပဳျပီး ကုိယ့္ဖာသာ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ေနသလုိ ေယာက်္ားျဖစ္သူကလည္း.. သူ႔စီးပြားနဲ႔သူ သူရတဲ့ ဧကတစ္ေထာင္ကုိ ေျမေထာက္ခ်၊ ေငြတုိးေပး ေရႊေပါင္ခံျပီး ေနထုိင္ခဲ့ၾက ပါတယ္..။ ပုိဆုိးတာက.. ေယာက်္ားျဖစ္သူက မိသားစုတာ၀န္ကုိ လုံး၀မယူဘဲ.. တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းအုိးခြဲ ခ်က္စား တာပါပဲ..။

သူစားခ်င္တဲ့ ဟင္းကုိ သူ႔ဖာသာခ်က္ျပီး စားပါတယ္..။ က်န္ေနတဲ့ ဟင္းက်န္ကုိ သူစားျပီးတာနဲ႔ ေသတၱာထဲ ေသာ့ခတ္ျပန္သိမ္း ပါတယ္..။

ဒီထက္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက.. ေယာက်္ားျဖစ္သူဟာ.. ဇနီးမယားနဲ႔ သမီးသားေတြရွိရာ ဆူးျဖဴးကုန္းရြာကုိညအိပ္ရုံေလာက္ပဲ ေနျပီး မနက္လင္းတာနဲ႔ သူ႔ဇာတိ ေဖာင္ခ်င္းရြာကုိ ျပန္တာပါပဲ..။ အဲသလုိ ျပန္တာဟာ တစ္ပတ္တစ္ခါ၊ တစ္လတစ္ခါ မဟုတ္ ပါဘူး..။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျပန္တာ.. သူမေသခင္ သြားႏုိင္လာႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္ပါတယ္..။

သူ႔အမ အပ်ိဳၾကီးေတြကလည္း သူတုိ႔ေမာင္ကုိ သဲသဲလွဳပ္မွ် ခ်စ္ၾကျပန္ပါတယ္..။ သူတုိ႔ေမာင္ ေန႔တုိင္း ဆူျဖဴးကုန္း ေဖာင္ခ်င္း အသြားအျပန္လမ္းခရီးမွာ ပင္ပမ္းရင္နာဖုိ႔ ဇရပ္တစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ေပးထားတဲ့အျပင္ တခါတရံေနထုိင္မေကာင္းလုိ႔သူတုိ႔ေမာင္္ ျပန္မလာျဖစ္ရင္ ခ်က္ျခင္း လွည္းေကာက္ျပီး ဆူးျဖဴးကုန္း ေပါက္ခ်လာေတာ့တာပဲ..။

သူတုိ႔လင္မယားဟာ အဲသလုိမ်ိဳး စီးပြားေရးရာ လူမႈေရးရာေတြမွာ အစပ္အဟပ္မတည္႔ၾကေပမယ့္ မ်ိဳးဆက္ျပန္႔ပြားေရး တာ၀န္ယူမႈ အပုိင္းမွာေတာ့ အေတာ့္ကုိ တက္ညီလက္ညီ ရွိတာ ေတြ႔ရပါတယ္..။ ေအာက္ပါ စာရင္းကုိ ၾကည္႔ရင္ သူတုိ႔ရဲ႔ ညီညႊတ္မႈနဲ႔ အားထုတ္မႈကုိ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳႏုိင္ၾကပါလိမ့္မယ္..။

၁) ေဒၚျမစိန္
၂) ဦးခင္ေမာင္
၃) ေဒၚသန္းႏြဲ႔
၄) ဦး ဟံစိန္
၅) ဦးအုံးေဖ
၆) ဦးေက်ာ္ေသာင္း
၇) ဦးေစာေမာင္
၈) ဦးကံညႊန္႔
၉) ဦးစိန္ထြန္း
၁၀) ဦးလွေအာင္
၁၁) ေဒၚၾကည္လွ
၁၂) ဦးတင့္ေဆြ
၁၃) ဦးေက်ာ္ျမင့္

အထက္ပါ သားသမီး တဆယ့္သုံးဦးဟာ ေဖာင္ခ်င္းရြာသား (ဦး)ဘသိန္း နဲ႔ ဆူးျဖဴးကုန္းရြာသူ (ေဒၚ) ေအးတင္ တုိ႔ကေန ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္..။ အဲဒီထဲက သမီးဦး ေဒၚျမစိန္ဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာပဲ ဖိတ္စင္ခဲ့ပါတယ္..။ နံပါတ္ (၆) ဦးေက်ာ္ေသာင္းနဲ႔ နံပါတ္ (၁၀)၊ (၁၁)၊ (၁၂) တုိ႔လည္း ေက်ာက္ေပါက္၊ ေခြးရူးကုိက္ခံရ၊ အသဲေရာင္အသား၀ါ ေရာဂါေတြေၾကာင့္ သူတုိ႔မိသားစုထဲကေန ေစာစီးစြာ ခဲြခြါသြားခဲ့ၾကပါတယ္..။

ေနာက္ဆုံး.. ေမြးခ်င္း တဆယ့္သုံးေယာက္မွာ ရွစ္ေယာက္သာ သုိက္သုိက္၀န္း၀န္း စည္စည္ကားကားနဲ႔ “ လူလင္မယား၊ စီးပြားတျခား ” မိဘမ်ားနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရွင္သန္ေနထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္..။

သူတုိ႔ထဲက နံပါတ္(၅) ဦးအုံးေဖ ဆုိတာ ေနာက္တခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အေဖ ျဖစ္လာျပီး ဦးဘသိန္းနဲ႔ ေဒၚေအးတင္ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ အဘုိးနဲ႔ အဘြားရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္..။

46.3 ဘြားတင္

အဘုိးဦးဘသိန္းနဲ႔ အဘြားေဒၚေအးတင္အေၾကာင္းကုိ ငယ္ငယ္တုံးက အိပ္ရာ၀င္ပုံျပင္ဆန္ဆန္လုိ နားေထာင္ရင္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရပါတယ္..။ အေဖက စိတ္လုိလက္ရ ရွိရင္ အဘုိးနဲ႔ အဘြားအေၾကာင္း.. သူ႔ညီအကုိ ေမာင္ႏွမ မ်ား အေၾကာင္းကုိ စီကာပတ္ကုံး ေျပာေလ့ ရွိပါတယ္..။ လက္ရွိဘ၀က ဆင္းရဲေနတဲ့အခ်ိန္ အဘုိးနဲ႔အဘြားက တခ်ိန္တုံးက ေျမရွင္ယာရွင္ၾကီးေတြလုိ႔ သိရေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ကေလးပီပီ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ နားေထာင္လုိ႔ကုိ မ၀ခဲ့ပါဘူး..။

အဘုိး ဦးဘသိန္းက ကြ်န္ေတာ္မေမြးမီ ကတည္းက ဆုံပါးသြားတာမုိ႔ သူ႔ရုပ္ရည္ ပုံပန္းသ႑ာန္ကုိ အေဖ့အေျပာေလာက္နဲ႔ပဲ မွန္းဆႏုိင္ပါေတာ့တယ္...။ အဘြား ေဒၚေအးတင္ကုိေတာ့ ကံအေၾကာင္းလွျပီး သူမဆုံးခင္ တစ္ႏွစ္အလုိ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ.. ကြ်န္ေတာ္ ဆုံေတြ႔ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္..။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး.. ေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ့.. ဟုိေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အေဖက ရန္ကုန္က သူ႔ညီအငယ္ဆုံး ဦးေက်ာ္ျမင့္အိမ္ ပုိ႔ပါတယ္..။

အဘြားေဒၚေအးတင္က အဲဒီအိမ္မွာ ေနပါတယ္..။

အဘြားေရာ ဘေထြးဦးေက်ာ္ျမင့္ေရာ အဲဒီက်မွ ကြ်န္ေတာ္ စေတြ႔ဖူးတာပါ..။ အေဖ့ဖက္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိသားစုရဲ႔ ဆက္ဆံေရးက နည္းနည္းစိမ္းတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္..။ အေနေ၀းတဲ့အျပင္ အကူးအလူး အဆက္ဆံကလည္း မရွိသေလာက္ပါပဲ..။ အေဖ ကုိယ္တုိင္က သူ႔ညီအကုိေမာင္ႏွမ တခ်ိဳ႔နဲ႔ အဆင္မေျပတာေလးေတြ ရွိေတာ့ .. ေသြးကစကားေျပာဖုိ႔ အခြင့္အေရးကလည္း နည္းခဲ့ဟန္ ရွိပါတယ္..။ ဒီၾကားထဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္က အေဖ့ရဲ႔ သားၾကီးသမီးၾကီးေတြ မဟုတ္ျပန္ေတာ့.. အလွမ္းက ပုိေ၀းသြားခဲ့ရပါတယ္..။

အဘြားကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ခ်စ္ရွာပါတယ္..။ သူ႔ခမ်ာလည္း အသက္ကကုိးဆယ္ေက်ာ္.. အိပ္ရာထဲက ထဖုိ႔ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အနီးကပ္ျပဳစုမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ အဆင္ေျပသြားခဲ့ပါတယ္..။

အဘြားနဲ႔ ေနခဲ့ရတဲ့ ရွစ္လေလာက္မွာ ငယ္တုံးက အေဖ့တဆင့္ေျပာနဲ႔ သိခဲ့ရတဲ့ အဘုိးဦးဘသိန္းအေၾကာင္း၊ အဘြားအေၾကာင္း၊ သူတုိ႔မိသားစုေတြအေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဃဂဏန သိခဲ့ရပါတယ္...။ အဘုိးက မိသားစု တာ၀န္မယူတဲ့အျပင္ သားသမီးေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ အဘြားက ေၾကြးတင္ခံျပီး ေက်ာင္းထားတာကုိေတာင္ အတန္တန္ တားခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္..။

အဘြားနဲ႔ အဘုိးပုိင္တဲ့ ေျမေတြယာေတြက လြတ္လပ္ေရးရစျပီးစ ကြန္ျမဴနစ္ ရဲေဘာ္ျဖဴ ၾကီးစုိးခ်ိန္မွာ “ေျမလုပ္သူ ေျမရ ” လမ္းစဥ္နဲ႔ ဆုံးရွဳံးသြားတဲ့အျပင္ တျခားစီးပြားေရးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ လက္ထက္ ျပည္သူပုိင္လွိဳင္းလုံးေအာက္ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားခဲ့ေလေတာ့ အဘြားဟာ သားသမီးေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ အေတာ္ေလး ရုန္းကန္ခဲ့ရ ရွာပါတယ္..။ အဘုိးဦးသသိန္းကေတာ့ “ ေအးတင္.. ေၾကြးတင္ ကြ်န္ျဖစ္ခံျပီး နင့္သားေတြကုိ ေက်ာင္းမထားနဲ႔ ” “နင့္သားေတြ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြျဖစ္တဲ့အခါ သူတုိ႔မယားေတြပဲ ေကာင္းစားမွာ ” လုိ႔ အျမဲေျပာရင္း သူ႔ဖာသာ ေနသာသလုိ ေနသြားခဲ့ပါတယ္..။

ဒါေပမယ့္ အဘြားကေတာ့ အဘုိးဘယ္ေလာက္ပဲ တားတား သူ႔သားေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ ေနာက္ဆုံး မႏၱေလးျမိဳ႔မွာ ေဒါနပန္းထုိင္ေရာင္းတဲ့အထိ အပင္ပမ္းခံ ၾကိဳးကုတ္ခဲ့ပါတယ္..။ အဲဒီ အားထုတ္မႈေတြရဲ႔ အသီးအပြင့္အျဖစ္ အဖတ္တင္က်န္ရစ္တဲ့ သားသမီးရွစ္ေယာက္ထဲက နံပါတ္ေျခာက္ ဦးကံညႊန္႔က ေဒါက္တာကံညႊန္႔ရယ္လုိ႔ ျဖစ္သြားျပီး သူ႔ေအာက္ ကပ္လ်က္ ဦးစိန္ထြန္းကေတာ့ ပုံႏွိပ္ေရးနဲ႔ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရးမွာ ညႊန္ၾကားေရးမႈးအျဖစ္နဲ႔ ဘ၀ကုိ ရွင္သန္ေနထုိင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္..။ အငယ္ဆုံးသား ဦးေက်ာ္ျမင့္ဆုိလည္း ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ကေန အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္အျဖစ္ကုိ ရရွိေစခဲ့ပါတယ္..။

တကယ္ေတာ့ သားသမီးဆယ့္သုံးေယာက္ရဲ႔ ေမြးသမိခင္ျဖစ္ရတာ လြယ္မယ္မထင္ပါဘူး..။ ရုိးရုိးေလး စဥ္းစားၾကည္႔ရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္ႏွစ္ခဲြကြာတယ္ ထား..။ ဆယ့္သုံးေယာက္ဆုိေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္က မီး၀င္မီးထြက္နဲ႔ အဘြားခမ်ာ လုံးခ်ာလည္လုိက္ေနခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္..။ အဲဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆူးျဖဴးကုန္းရြာမွာ ရာဇ၀င္တြင္ ေျပာစမွတ္တြင္တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္..။

အဘြားကုိယ္တုိင္ ရဟန္းခံေပးျပီး ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းထားတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးပါ၀ရက သူ႔ဒါယကာမၾကီးကုိ ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ ေမးတုိင္း “ မေပါ့မပါးျဖစ္ေနလုိ႔ပါဘုရား ” “ ကေလးငယ္ေသးလုိ႔ပါ ဘုရား ” “မေပါ့မပါးျဖစ္ေနျပန္လုိ႔ပါဘုရား ” “ ကေလးငယ္ေသးလုိ႔ပါ ဘုရား” နဲ႔ခ်ည္း တုိးေနလုိ႔ ေနာက္ဆုံး သူကုိယ္တုိင္ အိမ္ၾကြျပီး အဘြားကုိသြားေတြ႔ေတာ့ အဘြားက ဗုိက္ၾကီးၾကီးနဲ႔ ထုိင္ရွိခုိးသတဲ့..။

အဲသလုိမ်ိဳး ဘ၀ကုိ ရွင္သန္ေနထုိင္သြားခဲ့တဲ့၊ သားသမီးဆယ့္သုံးေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့သူ၊ လူလင္မယား စီးပြားတျခား အိမ္ေထာင္ဖက္နဲ႔ သစၥာမပ်က္ေပါင္းဖက္ခဲ့သူ၊ ေျမးေလးဆယ့္သုံးေယာက္ရဲ႔ အဘြား ျဖစ္သူ (ေဒၚ) ေအးတင္ ေခၚ ကြ်န္ေတာ့္အဘြားဟာ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေပၚမွာပဲ.. ၁၉၈၉ ဒီဇင္ဘာလမွာ ဘ၀တပါးသုိ႔ ထြက္ခြါသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္..။

46.4 ဘြားတင္ဆီက ရတဲ့ အေမြ

တသက္လုံး တခါမွ မေတြ႔ဖူးတဲ့ အဘြားကုိ မေသခင္မွာ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ရတယ္..။ ေနာက္ အနီးကပ္ ေခ်းေသးကအစ ျပဳစုရေတာ့ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတခ်ိဳ႔က “ ေျမးေတြထဲမွာ ဒီေကာင္ ကံအေကာင္းဆုံး၊ အဘြားကုိ ျပဳစုခြင့္ရတာ နည္းတဲ့ ကံမဟုတ္ဘူး ” နဲ႔ ေျမွာက္ေျပာ ေျပာၾကပါတယ္..။ အေဖတူ အေမတူ ညီအကုိေမာင္ႏွမ ငါးေယာက္မွာ ဘ၀အေနအထုိင္နဲ႔ အလုပ္အကုိင္ တျခားသူေတြထက္ ကြ်န္ေတာ္က အဆင္ေျပေနျပန္ ေတာ့လည္း “ အဘြားျပဳစုတဲ့ ကံေၾကာင့္ အခုလုိ ၾကီးပြားတာ ” လုိ႔ ေျပာသူေတြက ေျပာၾကျပန္ပါတယ္..။

သူတုိ႔ဘယ္လုိေျပာေျပာ အဲဒီတုံးက အဘြားကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ျပဳစုေပးခဲ့သလားလုိ႔ ေမးသူက ေမးခဲ့ရင္.. မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္ ရုိးသားစြာ ၀န္ခံပါ့မယ္။

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဆုံေတြ႔ခ်ိန္မွာ အဘြားဟာ မီးစာကုန္ ဆီခမ္းလုေနတဲ့ အရြယ္.။ အေပါ့သြားဖုိ႔ေတာင္ အိပ္ရာက မထႏုိင္ေတာ့လုိ႔ အေပါ့သြားခ်င္တုိင္း သူ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ခ်ိဳင္းၾကားကေနမျပီး အုိးေပၚ တင္ေပးရတဲ့ အေျခအေန..။ အဘြားခုတင္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ခုတင္ၾကားမွာ ထုိင္လုိ႔ရတဲ့ ဆီးအုိးတစ္လုံးက ever ready!..။ ဒီၾကားထဲ ဆီးကလည္း မၾကာခဏ သြားတာမုိ႔ အုိးေပၚတင္ အုိးေပၚခ် အလုပ္တင္ တေန႔တေန႔ အၾကိမ္သုံးေလးဆယ္ထက္ မနည္း လုပ္ေပးရပါတယ္..။

ဆီးက ေန႔ခင္းထက္ ညပုိသြားေတာ့ အိပ္ေရး၀တဲ့ ညဆုိတာလည္း မရွိသေလာက္ ဆုိပါေတာ့..။

တခါတခါက်ေတာ့လည္း အဘြားကုိယ္တုိင္ ဆီးသြားခ်င္မွန္း မသြားခ်င္မွန္း မေသခ်ာတတ္ျပန္ပါဘူး..။ “ ဟဲ့ လုပ္ပါအုံး ..ထြက္က်ေတာ့မယ္ ထြက္က်ေတာ့မယ္ ” ဆုိလုိ႔ ကပ်ာကယာ ထျပီး အုိးေပၚတင္ေပးလုိက္တယ္..။

ဆီးက တစ္စက္မွ မထြက္..။ တစ္မိနစ္ေစာင့္လည္း မထြက္.. ႏွစ္မိနစ္ေစာင့္လည္း မထြက္.. ငါးမိနစ္ေစာင့္လည္း မထြက္..။ ေနာက္ဆုံး “ ခုနက တကယ္ ထြက္က်ေတာ့မယ့္ဟာ.. အုိးေပၚေရာက္မွ မထြက္တာကြယ္.. ငါ့ကုိ ခုတင္ေပၚသာ ျပန္တင္ပါေတာ့ ” ဆုိေတာ့ ျပန္တင္ေပးရျပန္ပါတယ္..။

ခုတင္ေပၚေရာက္လုိ႔ ေခါင္းအုံးနဲ႔ေခါင္း ထိရုံရွိေသး.. “ ေသးက ေပါက္ခ်င္လာျပန္ျပီ ငါ့ေျမးရယ္ ” တဲ့..။

“ အဘြား.. ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ.. ဟုတ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး.. ဒီေလာက္ေပါက္ခ်င္ေနရင္လည္း အိပ္ရာထဲသာ ေပါက္ခ်လုိက္ေတာ့ ”

ဘယ္လုိမွ မရွည္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ စိတ္အလုိအတုိင္း အဘြားကုိ ျငိဳျငိဳျငင္ျငင္ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေျပာမိတတ္ျပန္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေျပာလုိ႔မွ စကားက မဆုံးေသးဘူး “ေဗ်ာ..ေဗ်ာ.. ေဗ်ာ.. ေဗ်ာ ” နဲ႔ ဆည္က်ိဳးသလား ေအာက္ေမ့ ရတယ္..။ အဟုတ္ ထြက္က်ကုန္တာမ်ဳိးလည္း ၾကဳံခဲ့ရျပန္ပါတယ္..။

အဲဒီေတာ့လည္း ထမိန္လဲေပး..၊ သုတ္သင္ေပး..၊ အိပ္ရာခင္း လဲေပး ေပါ့..။ ေပ်ာ္တယ္မဟုတ္ေပမယ့္.. ဒီအလုပ္က ငါလုပ္ရမွာ ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ပဲ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရပါတယ္..။

တခါတခါလည္း.. အဘြားေခၚႏုိးတာကုိ ႏုိးရဲ႔သားနဲ႔ ေပအိပ္ေနဖုိ႔ ၾကိဳးစားမိတတ္ျပန္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ အဲသလုိ ေပအိပ္ေနရင္ အဘြားက ခုႏွစ္သံခ်ီဟစ္ျပီး အိမ္ရွိလူုကုန္ေခၚႏိုးလုိ႔.. အိမ္ကလူေတြပါမက တရပ္ကြက္လုံး ႏုိးကုန္ပါေတာ့တယ္..။ “ အဘြားကလည္းဗ်ာ.. အဲသေလာက္ၾကီး ေအာ္ရလား ” လုိ႔ အိပ္မႈန္စုန္မႊားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာေတာ့ ျပဳံးစိစိနဲ႔ “ မင္းမွ မထတာကြယ္ ” တဲ့..။

အဲဒါအျပင္ တျခားနိစၥဓူ၀အလုပ္ေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ မနက္ေစာ အဘြားအိပ္ရာထတာနဲ႔ အိမ္ေရွ႔ ေရကန္နားေခၚသြား၊ မ်က္ႏွာသစ္ေပး သြားတုိက္ေပး ရပါတယ္..။ ေန႔လည္ ဆယ့္တစ္နာရီေလာက္ ေရာက္တာနဲ႔ အဘြားေရခ်ိဳးဖုိ႔ ျပင္ဆင္ ရပါတယ္..။ အတူေနဘေထြး(ဦးေလး) ဦးေက်ာ္ျမင့္က ျမန္မာေဆးဆရာ လုပ္ေတာ့ (သူက အင္ဂ်င္နီယာဆုိေပမယ့္.. ျမန္မာေဆး ေဗဒင္လည္း အေတာ္တတ္ပါတယ္) ေရခ်ိဳးတာကအစ.. ေဆးရြက္ျပဳတ္ရည္နဲ႔ စပ္ခ်ိဳးေစပါတယ္..။

ဂန္႔ဂလာရြက္ကုိ အရင္ျပဳတ္..၊ ပြက္ပြက္ဆူျပီဆုိမွ.. အဘြားခ်ိဳးမယ့္ေရဇလုံထဲ တည္႔..၊ ေနာက္ ေရေအးနဲ႔ ေရာ..၊ ကုိင္ၾကည္႔ မပူမေအးဆုိမွ အဘြားကုိ သြားေခၚ..၊ တကိုယ္လုံး ေရသုံးသပ္ ေပးေတာ္မူရပါတယ္..။

ေရမ်ိဳးခ်ိဳးျပီး တာနဲ႔ ခါးလယ္က က်ိဳးေနတဲ့ သစ္သားဘီးက်ိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အဘြားေခါင္းကုိ ရွင္းလင္းေပးရပါတယ္..။ ေနာက္.. ၾကက္ဥႏွစ္လုံး၊ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး (ေဇာင္းလြတ္) တစ္လုံး၊ ထန္းဖုိဦးထန္းလ်က္ ႏွစ္ခဲ ကုိ ေရာသမေမႊလုပ္ျပီး အဘြားစားဖုိ႔ ပူတင္းဖုတ္ရျပန္ပါတယ္..။

ပူတင္းက်က္ေတာ့ အဘြားကုိခြံ႔.. ပုိတာ ကုိယ္စားေပါ့..။

တစ္ပတ္တစ္ခါ သားဆရာ၀န္နဲ႔ ညႊန္မႈးလာေတြ႔လုိ႔ သူတုိ႔အေမကုိ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ေမးရင္း “ အေမ ဘာလုိလဲ ” လုိ႔ ေမးတုိင္း “ ငါ့ေျမးေလးအတြက္ ပုဆုိးတစ္ထည္ေလာက္ ၀ယ္ေပးလုိက္စမ္းပါ ” လုိ႔ အဘြားေျပာတတ္ပါတယ္..။ တခါတရံ သူ႔သားေတြ ကန္ေတာ့တဲ့ ပုိက္ဆံ ကြ်န္ေတာ္ရတတ္ျပန္ပါတယ္..။

တခါတေလက်ေတာ့လည္း ေဂ်ညီညီရဲ႔ “မ်က္စိကုိ ဖြင့္ၾကည္႔လုိက္ရင္ မင္းရွိေနမွ ” သီခ်င္းကုိ “ မ်က္စိကုိဖြင့္ၾကည္႔လုိက္ရင္ ဘြား ရွိေနမွ ” လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္လုိလက္ရ ဆုိမိျပန္ပါတယ္..။

တခါတေလက်ေတာ့လည္း.. “ အဘြားပဲ ေပါက္ႏုိင္မလား.. ကြ်န္ေတာ္ပဲ ေသးအုိးေပၚတင္ေပးႏုိင္မလား.. ျပိဳင္က်တာေပါ့ ” ဆုိျပီး ေျမးအဘြားႏွစ္ေယာက္ ဆီးအုိးတင္ ္ျပိဳင္ပဲြ လုပ္တတ္ပါေသးတယ္..။

အဲသလုိနဲ႔ပဲ အဘြားနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ေတြ႔ဆုံမႈက ရွစ္လေလာက္အၾကာမွာ နိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ့ရပါတယ္..။

အဘြားအေျခအေန ပုံမွန္မဟုတ္ဘဲ.. ဆုိးလာတဲ့ေန႔က.. အိမ္မွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကေလးေတြပဲ ရွိေနခဲ့ပါတယ္..။ ဘေထြး(ဦးေလး)ေက်ာ္ျမင့္က အဲဒီတုံးက မရမ္းကုန္း အထည္စက္ရုံအမွတ္ေလးရဲ႔ စက္ရုံမႈးအျဖစ္နဲ႔ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနလုိ႔ သူ႔စက္ရုံကုိ ရုံးဆင္းခ်ိန္အထိ မေစာင့္ဘဲ လွမ္းဆက္ရပါတယ္..။ အိမ္က က်ိဳက္၀ုိင္းဘုရားလမ္းမွာ ရွိလုိ႔ ဆယ္မိနစ္ေလာက္အတြင္းပဲ ဦးေလး ေရာက္လာပါတယ္..။

ဦးေလးေရာက္ျပီး နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့.. အဘြား ဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္..။ မ်က္ရည္ေတြစီးက်ရင္း ဦးေလးက အဘြားရင္ဘတ္ေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ေမွာက္ခုံထပ္ျပီး ႏွလုံးျပန္ခုန္လုိျပန္ေခၚျငား ၾကိဳးစားပါတယ္..။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေၾကာင္စီစီနဲ႔ ရပ္ၾကည္႔ေနခဲ့မိပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ဘြားတင္ကေတာ့ သူ႔ထုံးစံအတုိင္း ေခါင္းမာမာနဲ႔ ျပန္မလာေတာ့ပါဘူး..။ ေနာက္ေတာ့ ဆူျဖဴးကုန္းရြာက ေဒၚေအးတင္ရဲ႔ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြ တဖဲြဖြဲနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့ၾက ပါေတာ ့တယ္..။ ရပ္ကြက္ထဲက မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႔လည္း ေရာက္လာၾကပါတယ္..။

ဧည္႔သည္ေတြကုိ ဧည္႔ခံရင္း ဦးေလး ဦးေက်ာ္ျမင့္က “ ဘြားတင္က သူပုိင္တာေတြ အားလုံးကုိ သူ႔ေပးသြားတယ္ ” လုိ႔ ေျပာေတာ့ အားလုံးက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဘြားတင္ဘာေတြ ေပးသြားပါလိမ့္ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ၀ုိင္းၾကည္႔ ၾကပါတယ္..။

“ ေသးအုိး နဲ႔ ဘီးက်ိဳး ေပးသြားတာေလ ”.. လုိ႔ ဦးေလးဆက္ေျပာေတာ့မွ အားလုံး ျပဳံးၾကပါတယ္..။

ေနာက္ႏွစ္ရက္ေျမာက္မွာ အသံလႊင္ရုံေနာက္ေက်ာက ၾကံေတာသုႆန္မွာ ဘြားတင္ကုိ သျဂၤ ိဳလ္ပါတယ္..။ မီးမသျဂၤ ိဳလ္ခင္.. ေရခဲတုိက္ကထုတ္ျပီး.. ေနာက္ဆုံးခရီးႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္..။ ပင့္ထားတဲ့ ဘုန္းၾကီးေတြက လုိအပ္တဲ့ ရြတ္ဖတ္မႈေတြ လုပ္ျပီး.. သားသမီးေတြ ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္..။

သားသမီးေတြျပီးေတာ့ ေျမးေတြ ကန္ေတာ့ ၾကပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္တ၀မ္းကဲြ အမေတြ တအစ္အစ္နဲ႔ ၾကိတ္ငုိေနတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္ ကန္ေတာ့တာက လုိအပ္တာထက္ ပုိၾကာေနခဲ့ပါတယ္..။ ဦးေလးဦးေက်ာ္ျမင့္ ပုခုံးလာညွစ္မွ ၾကမ္းနဲ႔ကပ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္း ျပန္ေမာ့လာမိပါတယ္..။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းနည္းေနခဲ့သလား ဆုိတာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ မေ၀ခဲြႏုိင္ခဲ့ပါေၾကာင္း...။