5.1 အပ်ိဳညဳတဲ့ ဗိုလ္ကု

သူ႔ေက်ာင္းမွာ ဦးကုမာရ ဆုိတဲ့ ဦးဇင္းတစ္ပါးရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔က အသက္မတိမ္းမယိမ္းပဲ။ သူက ေလးႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ၾကီးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဗုိလ္ကု လုိ႔ သူ႔ကုိ ေခၚတယ္။ သူက ဆြမ္းစားေက်ာင္းကုိင္ရတဲ့ ဦးဇင္း။ အစားအေသာက္ကေတာ့ ေပါမွေပါ။ လူကလဲ ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ။ အရမ္းရီရတယ္။

ေက်ာင္းကုိ ေရလာခပ္တဲ့ အပ်ိဳေတြကုိ ထုိင္ၾကည္႔ျပီး စာခ်ိဳးက ခ်ိဳးေသးတယ္။ "ေဟာ.. ဟုိက လာေနတာ.. ပလီပလာနဲ႔ ရီမာ.. သူ႔ေနာက္က အေတာ္ပုိတဲ့ ေမာ္ခ်ိဳ... ငါကေတာ့ အပ်ိဳညဳတဲ့ ဗုိလ္ကု.. " တဲ့ဗ်ား။

ေနာက္ေတာ့ အပ်ိဳညဳတဲ့ ဗုိလ္ကုက ပလီပလာနဲ႔ ရီမာကုိ ခုိက္သြားတယ္။

ရီမာရဲ႔အေဖက ေကာင္စီဥကၠဌ ဦးေက်ာ္ေအာင္။ ဗုိလ္ကု..ၾကည္႔လဲ လုပ္ဦး လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကေျပာေတာ့... ဗလရဲ႔သီခ်င္း ဆုိျပတယ္..။

"ဆြမ္းစားတုိင္းလဲ ျမင္ေယာင္တယ္... ဆြမ္းခံတုိင္းလဲ ျမင္ေယာင္တယ္.. မင္းရဲ႔အလွက ဘယ္သူဖန္ဆင္းေပးတာလဲ... "

"သူ႔ရဲ႔အလွက ဦးေက်ာ္ေအာင္နဲ႔ ေဒၚခင္တင့္ ဖန္ဆင္းထားတာေလ.." လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္ေတာ့.. မင္းက အသဲႏွလုံးမရွိတဲ့ေကာင္.. ကုိယ္ခ်င္းစာတရား နည္းပါးတဲ့ေကာင္ပဲ လုိ႔ မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။

ရီမာ ေရတြင္းလာတုိင္း မထိတရိစတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းၾကီးကုိ တက္တုိင္တဲ့ အၾကိမ္ေပါင္းကလဲ မနည္းဘူး။ ပထမတစ္ၾကိမ္တုံးက အေတာ္ဆုိးတယ္။

ရီမာ က ဘုန္းၾကီးတက္ေလွ်ာက္တယ္..။ ဦးဇင္းတစ္ပါး သူ႔ကုိ မရုိးမသားစကားေျပာ တယ္ေပါ့။ ဘဲြ႔နာမည္ေတာ့ မသိဘူး။ လူျမင္ရင္ သိတယ္ ဆုိတာနဲ႔ ေက်ာင္းရွိကုိယ္ေတာ္ေတြ တန္းစီျပရတယ္။ (ရဲစခန္းမွာ တရားခံျဖစ္ႏုိင္ဘြယ္ရာ လူေတြတန္းစီခုိင္းျပီး.. တရားလုိက တစ္ဦးခ်င္းလုိက္ၾကည္႔သလုိမ်ိဳး နဲ႔ ရီမာကလုိက္ၾကည္႔ရတယ္..။ )

မယုံရင္ပုံျပင္မွတ္.. ဗုိလ္ကုကုိ ေတြ႔ေပမယ့္ သူပဲလုိ႔ မေျပာဘဲ ရီမာငုိျပီး ျပန္သြားတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ယုံခ်င္ယုံမယုံခ်င္ေန တရုတ္တန္းေစ်းက အျဖစ္အပ်က္ကေလး.. ေပါ့။ တကယ္ဗ်။ ဦးေက်ာ္ေအာင္ ေဒၚခင္တင့္တုိ႔ကေတာ့ ရင္ထုမနာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဗုိလ္ကု လူထြက္ျပီး ရီမာ့ကုိ ခုိးေျပးသြားကေရာ။

မွတ္မွတ္ရရ လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လေလာက္က ဗုိလ္ကု ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္။ ရီမာေတာ့ မပါလာဘူး။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ရွိေနျပီလုိ႔ ေျပာတယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရးတခ်ိဳ႔မွာ ေလဘာကန္ထရုိက္ ပုံစံမ်ိဳးလုပ္ေနတယ္။ အဆင္ေျပတယ္ လုိ႔ ေျပာသြားတယ္။

ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြေျပာျပီး ရီၾကေမာၾကေပါ့။

5.2 ဗိုလ္ကုရဲ႕ ခ်ိန္းတဲ့ည

ဘေရႊေရာက္က ဇီးကြက္မ ယူလုိ႔ဆုိျပီး ေျမးလုပ္တဲ့ ရီမာ က အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားတယ္။ ရွက္လုိ႔တဲ့..။ တကယ္က သူ႔အိမ္မွာေနရင္ ဗုိလ္ကုနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ဖုိ႔ မလြယ္တာေၾကာင့္ပဲ။ အေၾကာင္းရွာတာေပါ့..။ ဗုိလ္ကုနဲ႔ ရီမာၾကိဳက္ေနတယ္လုိ႔ သတင္းသန္႔သန္႔ထြက္ေတာ့ ရီမာကုိ ၾကိဳက္ေနတဲ့ ျမင့္ဦးက အရက္မူးေအာင္ ေသာက္ျပီး ရပ္ကြက္ပတ္ဆဲတယ္။ နာမည္ေတာ့ မတပ္ဘူးေပါ့..။

"ရပ္ကြက္ထဲက အပ်ိဳေတြက.. သိမ္၀င္ ( အ၀ွာ ) မွ အထင္ၾကီးတယ္.. ငါတုိ႔မွာလဲ ပါ ပါ တယ္ဟ... " ဆုိျပီးေတာ့ေပါ့။ ဦးဇင္းရဟန္း ဆုိတာ သိမ္၀င္ထားရတာကုိး။

ဘေရႊေရာက္ ဇီးကြက္မနဲ႔ယူလုိ႔ဆုိျပီး ရီမာက အေတာ္ပုိတဲ့ေမာ္ခ်ိဳတုိ႔အိမ္ မွာ ေနတယ္။ ေမာ္ခ်ိဳတုိ႔အိမ္က ဗုိလ္ကုေက်ာင္းနဲ႔နီးတယ္။

ဗုိလ္ကုနဲ႔ကြ်န္ေတာ္က.. ညတုိင္းတီဗြီသြားၾကည္႔တယ္။ တစ္ရြာလုံးမွ တီဗီြက တစ္လုံးထဲရွိတယ္။ ဘာလာလာ ဘာလႊင္လႊင့္ ထုိင္ၾကည္႔ၾကတယ္။ သတင္းလဲ ထုိင္နားေထာင္ေနၾကတာပဲ။ တစ္ေယာက္ ငါးမူးေပးရတယ္။ ဗုိလ္ကုက အလကားၾကည္႔ရတယ္။ သူက ဘုန္းၾကီးကုိး။ ဦးဇင္း တီဗြီၾကည္႔သြားမလုိ႔လား လုိ႔ ေမးရင္ ဗုိလ္ကုက မၾကိဳက္ဘူး။ တီဗီြ ဘုန္းေပးမလုိ႔.. ဗ်.. လုိ႔ ေမးတဲ့ တကာတကာမေတြကုိ ျပန္ျပန္ေျပာတယ္။

ရုံထဲမွာ ထုိင္ခုံေတြဘာေတြ မရွိပါဘူး။ ေျမၾကီးေပၚဖိနပ္ခုထုိင္ျပီး ၾကည္႔ၾကတာပဲ။ ရီမာနဲ႔ ေမာ္ခ်ိဳကလဲ ေန႔တုိင္းလာၾကည္႔တယ္။ ဗုိလ္ကုနဲ႔ရီမာက အၾကည္႔ခ်င္းဆုံ ရင္ေတြတုန္ဖင္ေတြခုန္ေပါ့။ တီဗြီကလာတာ တစ္ခုမွ သူတုိ႔မၾကည္႔ဘူး။

တစ္ခါတစ္ေလ တီဗီြကအျပန္မွာ ခ်ိန္းေတြ႔ၾကတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအျပန္လမ္းက ေမာ္ခ်ိဳတုိ႔ ျခံစည္းရုိးေဘးက ျဖတ္ျပန္ရတယ္။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ေမာ္ခ်ိဳတုိ႔ အိမ္သာရွိတဲ့ ျခံစည္းရုိးေဘးက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း အ၀င္လမ္းပဲ။ ရီမာက ျခံစည္းရုိးအတြင္း အိမ္သာေဘးကေနရပ္ျပီး စကားေျပာတယ္။ ဗုိလ္ကုက လမ္းမဖက္ျခမ္းကေန တြတ္တီးတြတ္တာ လုပ္တယ္။ ရြာကအိမ္သာေတြက က်င္းၾကီးေတြနဲ႔ေပါ့။ ယင္လဲမလုံ ဘာမွမလုံဘူး။ ေလအေ၀ွ႔မွာ ရန႔ံတသင္းသင္းနဲ႔ပဲ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အရမ္းနံတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးကေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္ေနၾကတယ္။

ရီမာက ဗုိလ္ကုကုိ .. ကုိေလး .. လုိ႔ ေခၚသဗ်။ ဗုိလ္ကုိကလဲ အမာ.. တဲ့။

တစ္ေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္လဲ ဗုိလ္ကုကုိ ေနာက္ခ်င္တာနဲ႔ .. ရီမာက မွာလုိက္တယ္.. ဒီေန႔ည ေတြ႔ခ်င္တယ္.. လုိ႔ ဗုိလ္ကုကုိ ေျပာလုိက္မိတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္လုိ႔ ေျပာလဲ လုိ႔ ဗုိလ္ကုေမးတာကုိ.. ျပီးျပီးေရာ ညႏွစ္ခ်က္တီး..လုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ညႏွစ္ခ်က္တီးဆုိရင္ ဗုိလ္ကုသြားမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ထင္တာ။

ဒါေပမယ့္... "အမာက ၀ီရိယ အရမ္းေကာင္းတယ္.. ခ်ိန္းတဲ့အခ်ိန္ထက္ အျမဲေစာေရာက္ေနတာ... လာလုိက္ခဲ့..သြားၾကမယ္.." ဆုိျပီး ညဆယ့္တစ္နာရီေလာက္ကတည္းက.. ဓါးလွံၾကီးကုိင္ျပီး.. ေရွ႔က ခ်ီတက္ေတာ္မူတယ္။ လကြယ္ညဆုိေတာ့ ေမွာင္မွည္းေနတာေပါ့။ ဗုိလ္ကုကေတာ့ အိမ္သာနား ျခံစည္းရုိးမွာ ဖားပ်ံကပ္နည္း ကပ္ေနတယ္။ စူးရွတဲ့ မ်က္၀န္းအစုံနဲ႔ မမွိတ္မသုန္ အိမ္ထဲက ထြက္လာမယ့္ အရိပ္ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္မွာေတာ့ သူျဖစ္ပ်က္ေနတာကုိ ၾကည္႔ျပီး ေနာက္တာပါကြာလုိ႔ လဲ မေျပာရဲေတာ့ဘူး။ သူက အဟုတ္ၾကီးကုိ ထင္ေနေတာ့ ေနာက္တာလုိ႔ သိသြားရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေဆာ္ေတာ့မွာ။

အဲဒါနဲ႔ပဲ ေဆာင္းေလတျဖဴးျဖဴး ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးၾကီးထဲ.. အိမ္သာနံေလး တသင္းသင္းနဲ႔ .. ေအာင့္အီး ေနရတယ္။ ကံေကာင္းတာလား ကံဆုိးတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ဗုိလ္ကုက လာျပီ ဆုိျပီး အိမ္သာနားက အခ်က္ျပတယ္။ တကယ္လဲ မည္းမည္း မည္းမည္းနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ အိမ္သာနားကုိ လာေနတာ ၀ိုးတ၀ါးျမင္ရတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီလူက အိမ္သာထဲ တန္း၀င္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ အမွန္အကန္ကုိ အညစ္အေၾကးေတြ စြန္႔ထုတ္ေနေတာ့တာပဲ။ အသံေပါင္းစုံအနံေပါင္းစုံေပါ့ဗ်ာ။
ဗုိလ္ကုက စိတ္မရွည္ဘူး။ သူတုိ႔ခ်င္းအခ်က္ေပးေနက်ပုံစံအတုိင္း ပါးစပ္ကုိ ပြစိပြစိလုပ္ျပီး... "ရွဳး.. ပလြတ္ပလြတ္ .. ျပြတ္ျပြတ္ " နဲ႔ အသံေပးတယ္။

အထဲကလူက ျငိမ္ေနေတာ့ ဗုိလ္ကုက အားမလုိအားမရနဲ႔ "အမာ.. ကုိေလး ပါ .. ဗုိက္မေကာင္းဘူးလား အစားမွားလုိ႔ လား" လုိ႔ ေျပာလုိက္ကာမွ..

"အမေလး လုပ္ၾကပါဦး... လူ လူ... ျခံစည္းရုိးနားမွာ လူကပ္ေနတယ္.." ဆုိျပီး ေမာ္ခ်ိဳအေမ ေဒၚျမသန္းၾကီး.. အိမ္သာထဲက အူယားဖားယားထြက္ေျပးေရာ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္လဲ... ေက်ာင္းကုိ တခ်ိဳးတည္းျပန္ေျပးခဲ့ရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဗုိလ္ကု လူထြက္ျပီး သူ႔ဇာတိရြာျပန္သြားတယ္။ လူ၀တ္ၾကီးနဲ႔ ရီမာကုိ သုံးေလးေခါက္ လာခုိးဖုိ႔ၾကိဳးစားတယ္။ ေနာက္ဆုံးအေခါက္မွာ ရီမာလုိက္သြားတယ္။

4.1ေမာင္တုတ္နဲ႔ သန္းလြင္မ

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရပ္ကြက္မွာ အရက္ပုန္းဆုိင္ သိပ္ေပါတယ္။ ညေနညေနဆုိ ရပ္ကြက္ထဲက ေခြးေတြေတာင္ ကုိယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ေနရတယ္။ အမူးသမားေတြရဲ႔ ဓါးစာခံျဖစ္သြားမွာ စုိးတယ္နဲ႔တူပါရဲ႔။ ဒါေတာင္မွ
"ေဟ့ ဘယ္ေခြးမွ လူမထင္ဘူးကြ"
"ေခြးမေသာက္တဲ့အရည္ေတြေသာက္လာတဲ့ ေသနာ"
"ေခြးေလာက္မွ အသုံးမက်တဲ့ေယာက်္ား ေန႔ရွိသေရြ႔ဒီအရည္ပဲမ်ိဳဆုိ႔" စတဲ့ ေခြးတံဆိပ္ဓါတ္ျပားက ဆူညံေနေတာ့တာပဲ။

အမူးသမားမ်ား ကုိယ့္သားကုိ ဆဲတာေတာင္မွ "လူကေမြးတဲ့ေခြးသား" တဲ့။ မူးသာမူးတယ္ သူ႔ကုိယ္သူေတာ့ ေခြးအျဖစ္မခံႏုိင္ဘူး။

ေန႔တုိင္းမူးတဲ့အထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေဘးအိမ္က ေမာင္တုတ္ဆုိတဲ့ လူလဲပါတယ္။ သူ႔မိန္းမနာမည္က သန္းလြင္မ။ ေမာင္တုတ္မူးလာရင္ သန္းလြင္မက မၾကားတၾကား "ဟဲ့ ေခြး" ဆုိျပီးသူ႔ေယာက်္ားကုိ ေစာင္းေျမာင္းေျပာတယ္။ "ဟဲ့ေခြးဆုိတာ ဘယ္သူ႔ေျပာတာလဲကြ" လုိ႔ေမာင္တုတ္က ေဒါသူပုန္ထတယ္။

"ဟဲ့ေခြးဆုိမွေတာ့ ေခြးကုိေျပာတာေပါ့ ငမူးရဲ႕လူလုိနားမလည္ဘူးလား" လုိ႔သန္းလြင္မက ျပန္ေအာ္ေတာ့မွ ေမာင္တုတ္လဲ လွ်ာေလးအာေလးနဲ႔
"ငါ့လုိေကာင္ကုိေခြးနဲ႔ႏႈိင္းလုိ႔ကေတာ့ နင္အရွင္လတ္လတ္ ငရဲေရာက္သြားမယ္ ေခြးမ"
"ငါရွာေကြ်းတာစားေနျပီး ေကြ်းတဲ့လက္ကုိ ကုိက္တဲ့ ေခြးထက္မုိက္တဲ့မိန္းမ"
"ပစ္ထားလုိက္လုိ႔ လမ္းေဘးမွာ ေခြးေလေခြးလြင့္လုိ ျဖစ္သြားမယ္ ဘာမွတ္လဲ" ဆုိျပီးမျပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ ေခြးဋီကာ ခ်ဲ့ေတာ့တာပဲ။

သန္းလြင္မကလဲ အားက်မခံ
"အံမယ္ အံမယ္ ေခြးပါးစပ္က နတ္စကားထြက္လုိ႔ ဒီအိမ္ေထာင္စုၾကီးကုိ ဘယ္သူရွာေကြ်းေနတယ္ဆုိတာ အိမ္က ေခြးကအစ သိတယ္။ ရွင့္ေတြ႔ရင္ အိမ္ကေခြးကေတာင္ အျမီးမႏွ႔ံဘူးေခြးရဲ႕" နဲ႔ ျပန္ပက္တယ္။

"ဟဲ့ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေတာ္ၾကေတာ့.. ေခြးႏွစ္ေကာင္ကုိက္ေနတဲ့အတုိင္းပဲ တကတဲေတာ္ ေခြးဇာတ္ခင္းေနၾကတဲ့ ေခြးမ်ိဳးေတြ" ဆုိျပီးေမာင္တုတ္ရဲ႕ ေယာကၡမေဒၚမိန္းကေလး ၀င္ေျပာမွ ေခြးဇာတ္တစ္ခန္းရပ္တယ္။

(မွတ္ခ်က္။ ေမာင္တုတ္နဲ႔သန္းလြင္မ လင္မယား ေန႔တုိင္းရန္ျဖစ္ပါတယ္..။ ေန႔တုိင္း ဆဲၾကဆုိၾကနဲ႔ပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္အထိ ေရႊလက္တဲြျမဲေနပါေၾကာင္း ။ သူတုိ႔ဘ၀နဲ႔ သူတုိ႔ေတာ့ ေပ်ာ္ေနဟန္ရွိပါတယ္ )

4.2 အဆဲၾကမ္းတဲ့ ဦးစိန္လွ

ေဒၚမိန္းကေလးရဲ႔ ေယာက်္ားက ဦးစိန္လွလုိ႔ေခၚတယ္။ သူကလဲ ပါးစပ္သိပ္ၾကမ္းတယ္။ ကမၻာ႔အဆဲျပိဳင္ပဲြ ဆုိတာမ်ား ရွိလုိ႔ကေတာ့ ရွိသမွ်ဆုအားလုံး သူတုိ႔မိသားစုက သိမ္းၾကဳံးယူသြားမွာပဲ။

"ဦးေလးဦးေလး ဦးေလးက စကားေျပာရင္ ဆဲေျပာတာဆုိ" လုိ႔ ကေလးတစ္ေယာက္က ဦးစိန္လွကုိ သြားေမးမိတယ္။ "အဲဒါ ဘယ္မေအေပးက မင္းကုိေျပာလုိက္တာလဲ" လုိ႔တန္းဆဲေတာ့တာပဲ။

ဦးစိန္လွအဆဲ အဲသေလာက္ၾကမ္းတာကုိ ကေလးေတြကလဲ အမွတ္မရွိဘူး။ ညေနညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ကေလးတခ်ိဳ႔ ဦးစိန္လွတုိ႔အိမ္ေရွ႔က ျဖတ္ျပန္ၾကတယ္။ ကေလးေတြကလဲ မလြယ္ဘူး။ ဦးစိန္လွအိမ္ေရွ႔ေရာက္မွ ကၾကီးကေခြးအံတယ္။ "ကၾကီး ခေခြး ဂငယ္ ဃၾကီး င... စ လုံး... ဆ လိမ္"ဆုိျပီး ရပ္ထားလုိက္ၾကတယ္။ ဆ လိမ္ ဆုိတာ စိန္လွေပါ့။ ဆလိမ္ စိန္လွ။

ဦးစိန္လွမၾကားမခ်င္း ကၾကီးကေန ျပန္ရြတ္တယ္။

"ကၾကီး ခေခြး ဂငယ္ ဃၾကီး င.. စ လုံး... ဆ..လိမ္.."

အဲဒီမွာတင္ ဦးစိန္လွၾကီး ထြက္လာျပီး ပဲြၾကမ္းေတာ့တာပဲ။ တုတ္ေကာက္ကုိင္ျပီး တစ္ရပ္ကြက္လုံး ပတ္ဆဲေတာ့တာပဲ။

သူဆဲတာေတြေတာ့ အေသးစိတ္ မေရးေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔မိန္းမ ေဒၚမိန္းကေလး ရွက္ဟန္တူပါရဲ႔။ ေတာ္..ဒီအသက္အရြယ္ၾကီးေရာက္ေနျပီ။ ေတာ္ဆဲတဲ့အတုိင္း တကယ္ေရာ စိတ္သြားတုိင္းကုိယ္ပါလုိ႔လား နဲ႔ ထေအာ္မွ ပုိဆုိးသြားတယ္။

"ေဟ့ စိန္လွတဲ့ကြ.. စိတ္သြားတုိင္းကုိယ္ပါတယ္ကြ.. မပါရင္ ဘားပလက္ထုိးမယ္ " ဆုိပဲ။

(အမွန္က အဲဒီထက္ေတာင္ၾကမ္းတယ္ဗ်။ က်ဳပ္မေရးျပေတာ့ပါဘူး။ ) ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရြာ အဆဲၾကမ္းပုံကေတာ့ ေျပာလုိ႔ကုန္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ရြာေျမာက္ပုိင္းရပ္ကြက္က ပုိဆုိးေသး။

ဒီအေၾကာင္းေတြျပန္ေျပာရတာ ရြာကုိ လြမ္းတယ္ဗ်ာ...

4.3 ေရထမ္းသမားေက်ာ္လြင္

စကားစပ္လုိ႔ေျပာရဦးမယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရြာက ဧရာ၀တီျမစ္ေဘး မႏၱေလးေရႊျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိတယ္။ ရြာေျမာက္ပုိင္းရပ္ကြက္က တံငါသည္ေတြ။ ေရလုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးၾကတယ္။ ျမစ္ကမ္းေဘးက ရပ္ကြက္ေပါ့။

သူတုိ႔အိမ္သာေတြက တမ်ိဳး။ အိမ္သာက်င္းမရွိဘူး။ ေျခတံရွည္အိမ္သာေတြပဲ။ ႏွစ္တုိင္းျမစ္ေရၾကီးတဲ့အခ်ိန္ စုေဆာင္းမိတဲ့ အညစ္အေၾကးအားလုံး တက္ေရ ကသိမ္းက်ဳံးသန္႔ရွင္းသြားတာပဲ။ ( ေ၀ါ့ )

အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႔ကအျမဲေနာက္တယ္။ မင္းတုိ႔က ပလုံေရေသာက္တဲ့ ေကာင္ေတြတဲ့။ အိမ္သာက်င္းမရွိ.. ေအာက္မွာ ျမစ္ေရပဲရွိေတာ့.. အိမ္သာတက္ေနတဲ့အခ်ိန္ စိန္မႊတ္တား လက္သံ စမ္းေနသလုိပဲ။ "ပလုံ ပလံု" နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။

အဲဒါေၾကာင့္ ျမစ္ေရေသာက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ ပလုံေရေသာက္တဲ့ေကာင္ေတြလုိ႔ ေခၚခံထိတာ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔မယုံမရွိနဲ႔ ျမစ္ေရေသာက္က်င့္ရွိတဲ့လူ က်န္တဲ့ေရ မတုိးေတာ့ဘူး။ ျမစ္ေရက သိပ္ေကာင္းတာ။ (ေ၀ါ့...)

တစ္ရြာလုံး ေသာက္ေရက ျမစ္ေရပဲ။ လူတုိင္း ျမစ္ေရပဲေသာက္တာ။ ရြာမွာ ျမစ္ေရထမ္းေရာင္းတဲ့ လူတန္းစား တစ္ရပ္ေတာင္ရွိတယ္။ အဲဒီေလာက္ ျမစ္ေရက တြင္က်ယ္တယ္။

ေရထမ္းေရာင္းသူမ်ားအေၾကာင္းဆုိလုိ႔ ေျပာရဦးမယ္။ ရြာမွာ ျမစ္ေရထမ္းျပီးေရာင္းတဲ့ ေက်ာ္လြင္ဆုိတာရွိတယ္။ ရြာကလူေတြ သိပ္သနားဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္နဲ႔ ေျပာတာပါ။ သူတုိ႔ဘ၀သူတုိ႔ေတာ့လဲ ေပ်ာ္ေနဟန္ရွိပါတယ္။

ျမစ္နဲ႔ ရြာအေရွ႔ပုိင္းကအိမ္ေတြဆုိရင္ တစ္မုိင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလာက္ေ၀းတယ္။ ေရတစ္ထမ္း သုံးက်ပ္ပဲရတယ္။ ခမ်ာမ်ားမွာ ခါးခ်ိေအာင္ထမ္းၾကရတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေက်ာ္လြင္ထီေပါက္တယ္။ သုံးသိန္းဆု။ အဲဒီတုံးက သုံးသိန္းက ကားတစ္စီး၀ယ္လုိ႔ရတယ္။

ေက်ာ္လြင္က ထီေပါက္တဲ့ ပုိက္ဆံနဲ႔ စက္ဘီး၀ယ္လုိက္တယ္။ အခုအခ်ိန္ကစျပီး ေရထမ္းမေရာင္းေတာ့ဘူးတဲ့။ စက္ဘီးနဲ႔ပဲ ေရသယ္ေရာင္းေတာ့မယ္တဲ့။ တကယ္လည္း ဧရာ၀တီျမစ္ကုိ စက္ဘီးနဲ႔သြား။ စက္ဘီး ေဘးတစ္ဖက္စီမွာ ေရပုံးႏွစ္ပုံးခ်ိတ္ျပီး ေရေရာင္းတာပဲ။

ေက်ာ္လြင္ထီေပါက္တဲ့ပုိက္ဆံနဲ႔ ေရသယ္ေရာင္းေနတာကုိ ျမင္တဲ့ ၀ါးေထာင္ပုိင္ရွင္ ကုိစုိးျမင့္က စုပ္တသပ္သပ္နဲ႔။ "ေက်ာ္လြင္တုိ႔မ်ား တုံးပါ့.. ငါ့မွာသာ သုံးသိန္းရွိလုိ႔ကေတာ့.. ၀ါးေထာင္ကုိ တုိးခ်ဲ့ပစ္လုိက္မယ္.. " တဲ့ဗ်ား။

ရြာကလူေတြ သနားဖုိ႔ေကာင္းတယ္ဆုိတာ.. အဲဒါေျပာတာ..။ ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ေျပာနည္းေျပာရရင္.. ၀ါးလုံးေခါင္းထဲက ဖားေတြ .. တဲ့။

"ဟာ.. ႏြားေျခရာခြက္ထဲက ဖားသူငယ္.. ဒါမွမဟုတ္ ၀ါးလုံးေခါင္းထဲ လသာ လုပ္ပါ" လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကျပန္ေျပာေတာ့..

"သိတယ္ .. အဲဒီစကားပုံႏွစ္ခုကုိ သက္သက္မဲ့ေပါင္းစပ္ျပီးေျပာလုိက္တာတဲ့.."

၀ါးလုံးေခါင္းထဲက ဖား က ပုိဆုိးသတဲ့။

ေရထမ္းေရာင္းတဲ့ ေက်ာ္လြင္ရဲ႔အေဖက ဦးခရမ္းလုိ႔ေခၚတယ္။ ဦးခရမ္းကုိလဲ ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြက ဦးစိန္လွကုိ စနည္း စၾကတယ္။ ဦးခရမ္းအိမ္ေရွ႔ေရာက္တာနဲ႔ ကေလးေတြက.. "လမ္းခရီး နီးသလား" "လမ္းခရီး ေ၀းသလား" နဲ႔ ေအာ္ေျပးၾကတယ္။

ဦးခရမ္းက သိပ္က်ပ္မျပည္႔ဘူး။ ရြာမွာ ဦးကံညႊန္႔ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ဆုိတာ ရွိတယ္။ ဦးကံညႊန္႔က ဆုိင္သိပ္မကပ္ဘူး။ ဆံပင္ညွပ္ခ်င္တဲ့သူက ဦးကံညႊန္႔ဆုိင္မွာ မရွိရင္ ဆုိင္ထဲက သံေခ်ာင္းကုိ ငါးခ်က္ေခါက္ရတယ္။ သံေခါင္းေခါက္သံ ငါးခ်က္ၾကားတာနဲ႔ ေရာက္ရာအရပ္က ဦးကံညႊန ္႔အျမန္ျပန္လာတယ္။

ေက်ာ္လြင္ငယ္ငယ္တုံးက ဦးခရမ္းက သူ႔သားကုိဆံပင္ညွပ္ဖုိ႔ ဦးကံညႊန္႔ဆုိင္ ေခၚသြားတယ္။ ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ ဦးကံညႊန္႔က မရွိဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ဦးခရမ္းက သံေခ်ာင္းေခါက္တယ္။ ငါးခ်က္ပဲ ေခါက္ရမွာကုိ အားပါးတရ အခ်က္တစ္ရာေလာက္ မရပ္မနားေခါက္ပစ္လုိက္တယ္။ တစ္ရြာလုံး မီးလန္႔တယ္ထင္ျပီး အုံးအုံးၾကြက္ၾကြက္ျဖစ္သြားေတာ့တာပဲ။ :D

4.4 မိုက္စိန္ေက်ာ္

သတိရတုံး အေဖ့မိတ္ေဆြဦးစိန္ေက်ာ္ အေၾကာင္းေျပာရအုံးမယ္...။

ဦးစိန္ေက်ာ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တို႔တစ္ရြာလုံးက မုိက္ စိန္ေက်ာ္လုိ႔ ေခၚတယ္..။ မုိက္ကမ္း လုိ႔ ေခၚတာမဟုတ္ဘူး။ ဘာပဲြလမ္းရွိရွိ မုိက္ (Mic ) ကုိင္ျပီး အသံခ်ဲ႔စက္နဲ႔ အသားကုန္ေအာ္လုိ႔ မုိက္စိန္ေက်ာ္ျဖစ္သြားတာ။

ဘုရားပဲြကေန အသုဘအဆုံး သူ႔အသံခ်ည္းပဲ..။ ရြာမွာ စကားပုံေတာင္ ရွိတယ္။ "ရပ္ကြက္ထဲက မိန္းမေတြ... လမ္းေဘးမွာ ေသးထုိင္မေပါက္နဲ႔.. စိန္ေက်ာ္က မုိက္ထင္ျပီး ၀င္ေျပာသြားဦးမယ္" တဲ့။

ဦးစိန္ေက်ာ္မွာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သန္းသန္းေမာ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ ေယာက်္ားစိတ္ေပါက္ေနတဲ့ မိန္းမပဲ။ ေယာက်္ားေလးလုိ ေန။ ေယာက်္ားေလးလုိ ေျပာ။ ေယာက်္ားေလးေတြနဲ႔ပဲ ကစားတယ္။ ေဘာလုံးကန္တယ္။ ေဂြလွိမ့္တယ္။ ရန္ျဖစ္ရင္လဲ ေယာက်္ားေလးလုိပဲ ဆဲတယ္။

တစ္ခါက မင္းသိန္း ဆုိတာနဲ႔ ရန္ျဖစ္တယ္။ သန္းသန္းေမာ္အေမက ေဒၚစန္း။ မင္းသိန္းက ေဒၚစန္းကုိ ငါကုိင္တုတ္တယ္။ သန္းသန္းေမာ္ကလဲ အားက်မခံ မင္းသိန္းအေဖ ဦးေမာင္ေမာင္ကုိ ငါကုိင္တုတ္တယ္။ ၾကားရတဲ့လူေတြ ၀ုိင္းရယ္ၾကတာေပါ့။

ဦးစိန္ေက်ာ္မိန္းမ ေဒၚစန္းကလဲ တမ်ိဳး။ ဦးကံညႊန္႔ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္သြားျပီး ဆံပင္ညွပ္တယ္။ ဦးကံညႊန္႔ ညွပ္တဲ့ပုံ မၾကိဳက္လုိ႔ဆုိျပီး ညွပ္ျပီးမွ ငါ့ဆံပင္ေတြ ျပန္တပ္ေပးလုပ္လုိ႔ ဦးကံညႊန္႔ခမ်ာ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ အလကား ညွပ္ေပးလုိက္ရတယ္။

4.5 ခ်ဲၾကိဳက္တဲ့ ဘုန္းဘုန္း

ဦးစိန္ေက်ာ္အကုိက ဘုန္းၾကီး။ အရွင္သီရိႏၵ လုိ႔ ဘဲြ႔မည္ရွိတယ္။ ညီအကုိခ်င္း တည္႔သလားဆုိေတာ့ တေစာင္းေစးနဲ႔ မ်က္ေခ်းလုိပဲ။ ဦးစိန္ေက်ာ္ကလဲ ဂ်စ္တစ္တစ္နဲ႔ ဆုိေတာ့.. ပုိဆုိးတာေပါ့။

ဘုန္းၾကီးေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္ "တင္ပါ့ ဘုရား" လုိ႔ စကားေထာက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးစိန္ေက်ာ္က သူ႔အကုိ ဘုန္းၾကီးနဲ႔ စကားေျပာရင္ "တင္ပါ့သံဃာ" လုိ႔ ပဲ ေျပာတယ္။

ကုိယ္ေတာ္က ဘုရား မွမဟုတ္တာ .. သံဃာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ တင္ပါ့ သံဃာပဲ ေျပာႏုိင္မယ္ တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အဲဒီဘုန္းၾကီးနဲ႔ကေတာ့ အေတာ့္ကုိ ခင္ခင္မင္မင္ရွိတယ္။ သူ႔ေက်ာင္းထဲမွာ ေရတြင္းရွိတယ္။ အိမ္သုံးေရအတြက္ အဲဒီေရတြင္းက ေရခပ္ရတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ေရထမ္းနဲ႔လာတာေတြ႔ရင္.. လာဦး လုိ႔ အဲဒီဘုန္းၾကီးက အျမဲေခၚတယ္။ သူ႔ကုိအရင္ ၀ပ္ခ်ကန္ေတာ့ရတယ္။ ျပီးမွ.. သူ႔အိပ္မက္ကုိ နားေထာင္ရတယ္။ အဲဒီဘုန္းၾကီး ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ေတာင္ အိပ္မက္မက္တယ္။

တစ္ခါတုံးကလဲ မွန္ဘီလူးၾကီးနဲ႔ အလုပ္ရွုဳပ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ ၾကည္႔စမ္းပါဦး မင္းဘယ္လုိထင္လဲ လုိ႔ သူၾကည္႔ေနတဲ့ ဟာကုိ ျပတယ္။ ယိုးဒယား ထီးခ်ိဳင္းျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေနရာကုိ ဘယ္လုိထင္လဲဆုိျပီး ဓါတ္ပုံထဲကယုိးဒယားမရဲ႔ မေတာ္ရာကုိ ေထာက္ျပတယ္။

မဆုိးပါဘူး လွသားပဲ.. လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကျပန္ေျပာေတာ့.. ငါ့လခြီးတဲ့မွ... ဂဏန္းေမးတာကြလုိ႔.. ေဟာက္တယ္။

ဒီတစ္ပတ္သုံးထိပ္စည္း ေသခ်ာတယ္။ ဆယ့္တစ္ဘရိတ္ ထြက္လိမ့္မယ္။ ကဲၾကည္႔.. ငါတြက္ျပမယ္ဆုိျပီး အုိင္းစတုိင္းရဲ႔ အီေကြးရွင္းကေတာင္ အရွဳံးေပးရေလာက္တယ္။ တြက္လုိက္တာ။

ထုိးစမ္းကြာ။ မင္းမုိ႔လုိ႔ ဒီအကြက္ေပးတာ။ ေသခ်ာေပါက္ကုိ ေပါက္ရမယ္။ လုိ႔ ေျမွာက္ေပးေတာ့တာပဲ။

ကုိယ္ေတာ္ အဲဒီေလာက္ေသခ်ာေနရင္ ကုိယ္ေတာ္တ၀က္စုိက္ေလ။ တပည္႔ေတာ္နဲ႔အတူတူ ထုိးတာေပါ့ .. လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္က ျပန္ေျပာေတာ့.. မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ကံမစပ္ဘူးကြ... တဲ့။ ကုိယ္ေတာ္ပဲ ဟုိတစ္ေန႔တုံးကေတာ့ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ေန႔တူနံတူ စီးပြားေရးအတူလုပ္ရင္ ၾကီးပြားမွာဆုိ.. လုိ႔ နည္းနည္းကလိေပးလုိက္ေတာ့...

ဒါက ေလာင္းကစားကြ.. စီးပြားေရးမွ မဟုတ္ဘဲ... မထုိးခ်င္လည္းေနကြာ... ငါက မင္းကုိ မ ခ်င္လုိ႔ေပးတာ.. အခြင့္အေရးကုိ မယူတတ္တဲ့ လူမုိက္... လုိ႔ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ့တာပဲ။

ကုိယ္ေတာ္ေျပာလဲ ခံရမွာပဲ။ တပည္႔ေတာ္ ပုိက္ဆံမရွိလုိ႔ပါ။ ကုိယ္ေတာ့္ အကြက္ကို မယုံလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာညာ နဲ႔.. ျပန္ေခ်ာ့ရတယ္။

ပုိက္ဆံမရွိရင္ ငါေခ်းမယ္... ဆုိျပီး လုပ္ျပန္ေရာ။ ကြ်န္ေတာ္လဲ နည္းနည္း အျမင္ကတ္လာတာနဲ႔ အဲဒါဆုိ.. ေပး.. လုိ႔ ေျပာေတာ့.. သကၤန္းတစ္စုံယူသြား.. ေဒၚပုဆုိင္သြားေရာင္းလုိက္ တဲ့..။ သူ႔သကၤန္းေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္က ေရာင္းေပးေနက်။ တစ္ခါတစ္ေလ မ်ားရင္ ျမိဳ႔တက္ေရာင္းေပးရတယ္။

တစ္ခါတုံးကလဲ..
"ေက်ာင္းမွာ အုတ္ကန္ေလးလုပ္ခ်င္တယ္.. တကာတကာမေတြကုိလဲ အပူမကပ္ခ်င္ဘူး.. ကထိန္သကၤန္းေလး ငါးစုံရွိတယ္.. အဲဒါမနက္ဖန္ ျမိဳ႔တက္ျပီး သြားေရာင္းေပးပါဦး..." ဆုိလုိ႔ သြားေရာင္းေပးရေသးတယ္...။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီအုတ္ကန္ အခုအခ်ိန္အထိ.. အဲဒီေက်ာင္းမွာ မရွိေသးဘူး။

ကြ်န္ေတာ္လဲ ေက်ာင္းထဲေရာက္တုိင္း ဘုန္းၾကီးကုိ ေမးတယ္။ ကုိယ္ေတာ္ .. အုတ္ကန္ မလုပ္ေသးဘူးလား လုိ႔...။ ဘိလပ္ေျမနဲ႔ အုတ္ေစ်းေတြ တက္ေနတယ္ကြ.. ေနာက္မွ လုပ္ေတာ့မယ္ လုိ႔ အျမဲေျပာတယ္။

ၾကည္႔ရတာ.. ကုိယ္ေတာ္ ခ်ဲေတြ ၾကိတ္ထုိးလုိက္လုိ႔ သကၤန္းေရာင္းရေငြေလး ကုန္ျပီနဲ႔တူတယ္.. လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကေျပာေတာ့.. "မင္းေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔ ရြာထဲက တကာတကာမေတြ ၾကားရင္ ငါသိကၡာက်တယ္... တိတ္တိတ္ေန .. " မ်က္ေထာက္နီၾကီးနဲ႔ ေဟာက္ေတာ့တာပဲ။

4.6 ဘေရႊေရာက္နဲ႔ ဇီးကြက္မ

စကားစပ္လုိ႔ ဦးေက်ာ္ေအာင္အေဖ ရီမာ့အဖုိး ဘေရႊေရာက္ အေၾကာင္းေျပာရဦးမယ္။

ဘေရႊေရာက္မိန္းမ ေဒၚသန္းရင္က ေသသြားတာၾကာျပီ။ သားျဖစ္သူ ဦးေက်ာ္ေအာင္တုိ႔နဲ႔ အတူေနတယ္။ လယ္ေတြအေတာ္မ်ားမ်ားပုိင္ေတာ့ စီးပြားေရးက ရြာအေလ်ာက္ ေတာင့္တင္းတယ္ေျပာရမွာပဲ။ ျပႆနာက ဘေရႊေရာက္က အသက္ရွစ္ဆယ္နားနီးမွ ပဲျပဳတ္သည္ ဇီးကြက္မကုိ ယူမယ္လုပ္တယ္။ သားနဲ႔ေခြ်းမလုပ္တဲ့ ေဒၚခင္တင့္တုိ႔က ၀ုိင္းတာတာေပါ့။

"အေဖရယ္.. ဒီအသက္ေရာက္ေနပါျပီ.. မသင့္ေတာ္ပါဘူး.." လုိ႔ ဦးေက်ာ္ေအာင္က တားရွာတယ္..။

"သားတုိ႔သမီးတုိ႔ကုိ အားနာလွျပီ... အုိၾကီးအုိမ ျပဳစုရတာလဲ မလြယ္ဘူးေလ.. ေဆးေပးမီးယူ ေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ သက္သက္ရွိမွ ျဖစ္မွာ.. " လုိ႔ ဘေရႊေရာက္က.. ေလေျပေလးနဲ႔ သူလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားတယ္။

"ဟာ.. အဲဒါလဲ မပူနဲ႔.. အေဖ့ကုိ သမီးတုိ႔ ျပဳစုမွာေပါ့.. အေဖ့၀န္တာ ဘာၾကီးတာမွတ္လုိ႔.. မိဘကုိ ျပဳစုရတာ သမီးတုိ႔အတြက္ေတာ့ ၾကီးမားအဖုိးတန္တဲ့ အခြင့္အေရးပဲ.. " နဲ႔.. ေဒၚခင္တင့္ကပါ.. ၀င္ေျပာတယ္။

ဦးေက်ာ္ေအာင္ကလဲ.. "ဟုတ္သားပဲ အေဖရာ အေဖလုိခ်င္တာ အေဖျဖစ္ခ်င္တာဟာ ေျပာ.. သားတုိ႔ ျဖည္႔ဆည္းေပးမွာေပါ့.. " လုိ႔ ေျပာေတာ့..

"ေအး. စား၀တ္ေနေရး မင္းတုိ႔ တာ၀န္ယူႏုိင္တယ္ဆုိတာ.. ငါလက္ခံတယ္.. ဒါေပမယ့္ ငါ့ရဲ႔ ကာမဆႏၵ ကေရာ..." လုိ႔ ဘေရႊေရာက္က ေဒါၾကီးေမာၾကီး နဲ႔ ေျပာမွ အားလုံးျငိမ္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဇီးကြက္မနဲ႔ အဟုတ္ညားသြားတယ္။ အသက္က ငါးဆယ္ေလာက္ေတာင္ ကြာတယ္။

ဇီးကြက္မက ဘေရႊေရာက္ကုိ ယူေတာ့ တစ္ရြာလုံးက ေမးေငါ့ၾကတယ္။

ေငြမက္လုိ႔ယူလုိက္တာေနမွာတဲ့...။ ဇီးကြက္မကလဲ ရွင္းရွင္းပဲ။ ဟုတ္တယ္ ေငြမက္လုိ႔ယူတာ ဘာျဖစ္လဲ... ဇီးကြက္မ ေငြမမက္ေအာင္ ပဲျပဳတ္ကုိ လက္ငင္း၀ယ္စားတဲ့ လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလုိ႔လဲ.. ဇီးကြက္မေငြမက္တာ.. တစ္ရြာလုံးမွာလဲ အျပစ္ရွိတယ္ .. လုပ္လုိက္မွ အသံတိတ္သြားၾကတယ္...။

ဇီးကြက္မက အသက္ကသုံးဆယ္ေလာက္ ခပ္ညိဳညိဳခပ္တုတ္တုတ္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထဲကပါပဲ။ မနက္ခင္း ပဲျပဳတ္လည္ေရာင္းရင္ တစ္ရြာလုံးက ညေနမွယူဆုိျပီး အေၾကြးမွတ္လုိက္တယ္။ ခမ်ာမ်ားမွာ ညေနတစ္ေခါက္ အေၾကြးေတာင္း ရြာလည္ရတယ္။

ေမာင္က်င္ဆုိတဲ့ အရက္သမားက ပဲျပဳတ္ဖုိးကုိ အခန္းထဲေခၚ ကုတင္ေပၚမွာေပးမယ္လုပ္လုိ႔ ေဟာ္ေလးတၾကိဳးၾကိဳး ျဖစ္သြားေသးတယ္။

ဇီးကြက္မ ဘေရႊေရာက္ နဲ႔ယူမယ္ၾကားေတာ့ သူ႔ရည္းစား ျမင့္ဟန္အသဲကဲြပါေလေရာ။ မဂၤလာမေဆာင္ခင္ ညမွာ အသံခ်ဲ့စက္ငွားျပီး တစ္ညလုံး "သူမ်ားနဲ႔ညားတဲ့ ငါ့ရည္းစား" သီခ်င္းကုိ ဆုိင္းမပါဗုံမပါ ကဗ်ာလြတ္ ေအာ္ေတာ့တာပဲ။ ရြာမွာ အဲဒီအက်င့္ရွိတယ္။ အသံခ်႔ဲစက္ငွားျပီး သီးခ်င္းေတြကုိ.. မုိက္နဲ႔ အလြတ္ေအာ္ဆုိၾကတာပဲ။ ကာရာအုိေကအစ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရြာကလုိ႔ေတာင္ ေျပာရမယ္ထင္တယ္...။

လူေတြကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ျမင့္ဟန္ရဲ႔ သူမ်ားနဲ႔ညားတဲ့ ငါ့ရည္းစားသီခ်င္းကုိ ၾကားေတာ့ ၀ုိင္းသနားၾကတာေပါ့..။ ဇီးကြက္မကုိလဲ ကြယ္ရာမွာ အျပစ္ဖုိ႔ၾကတယ္...။

ခုႏွစ္အုိရွစ္အုိၾကီးယူတဲ့ မိန္းမ... ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မုဆိုးမ ျဖစ္မွာ.. ၾကည္႔ေန..။ လုိ႔ အတင္းခ်တာ.. ဇီးကြက္မၾကားသြားေတာ့ .. အမယ္ေလး ျမင့္ဟန္ကေရာ ဘယ္ေလာက္သက္ဆုိးရွည္မွာမုိ႔လုိ႔လဲ.. ဒီေလာက္ ေသာက္စားေနတာ.. ဘေရႊေရာက္နဲ႔ကမွ ၾကာၾကာေပါင္းရအုံးမယ္.. ျမင့္ဟန္ယူရင္ ထမင္းငတ္တာ အဆစ္ပါဦးမယ္ လုိ႔ တုန္႔ျပန္တယ္။

တကယ္လဲ ျမင့္ဟန္က ဘေရႊေရာက္ထက္ အရင္ေသသြားတယ္။ ရြာကခ်က္အရက္ေတြ ကလဲ သိတဲ့အတုိင္း ဖားျပဳပ္ေျခာက္ထည္႔ခ်က္တာနဲ႔ ရာဘာဖိနပ္ထည္႔ခ်က္ထားတာေတြ ဆုိေတာ့ ျပင္းသလားမေမးနဲ႔။ (အရက္ခ်က္တဲ့အေၾကာင္း ေနာက္မွ ေျပာမယ္... )

4.7 ေက်ာ္လြင္နဲ႔ လွသန္း

ေက်ာ္လြင္မွာ လွသန္းလုိ႔ေခၚတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ သိပ္ခင္တယ္လုိ႔ တစ္ရြာလုံးက အသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္။ ေရထမ္းအတူတူ ထင္းခ်ိဳးအတူတူ လယ္အငွားလုိက္အတူတူ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကလဲ တတဲြတဲြကုိး။

ဒါေပမယ့္ လွသန္းက နည္းနည္းလက္ေဆာ့ခ်င္တယ္။ မရွိခုိးႏုိးဆုိတဲ့ စကားကလဲ ရွိေနေလေတာ့ လွသန္းကုိ လူေတြက သူခုိးလုိ႔ သတ္မွတ္ခ်င္ၾကတယ္။ လွသန္းကလဲ သမုိင္းေၾကာင္းသိပ္မေကာင္းဘူး။

ရြာမွာ အသံခ်ဲ႔စက္ အငွားလုိက္တဲ့သူ သုံးေလးေယာက္ရွိတယ္။ ေဒၚေခ်ာရဲ႔ အသံခ်ဲ့စက္က ယူနစ္ ( အသံခ်ဲ႔စက္ ေအာ္လံၾကီးရဲ႔ ေနာက္က ဘုလုံး ) ကုိ လွသန္းက ခုိးေရာင္းစားလုိက္တယ္။ ေဒၚေခ်ာက ရဲတုိင္ေတာ့ လွသန္းကုိ ဖမ္းလုိက္တယ္။

ရဲစခန္းလဲေရာက္ေရာ လွသန္းက သူတစ္ေယာက္ထဲ ခုိးတာမဟုတ္ဘူး။ ေက်ာ္လြင္ လဲ ၾကံရာပါတယ္လုိ႔ ေဖၚတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ရဲေတြက ေက်ာ္လြင္ကုိ သြားဖမ္းၾကတယ္။

လာဖမ္းတဲ့ရဲေတြကုိ ေက်ာ္လြင္က ဘာလုိ႔ဖမ္းတာလဲ လုိ႔ ေမးတယ္။ မင္းနဲ႔ လွသန္း... ေဒၚေခ်ာ အသံခ်ဲ့စက္က ယူနစ္ကုိ ခုိးေရာင္းစားလုိ႔ ဖမ္းတာလုိ႔ ရဲေတြက ျပန္ေျဖေတာ့ .... ေက်ာ္လြင္က... " အဲဒီယူနစ္ကုိ က်ဳပ္မခုိးဘူးဗ် ခ်မ္းသာၾကီးေက်ာင္းက အုန္းသီးေတြ ခုိးတာေတာ့ က်ဳပ္ပဲ " လုိ႔ ျပန္ေျပာတယ္။


ရဲစခန္းေရာက္ေတာ့မွ လွသန္းေခ်ာက္တြန္းလုိ႔ သူအဖမ္းခံရတာလုိ႔ ေက်ာ္လြင္သိတယ္။ တကယ္က လွသန္းတစ္ေယာက္တည္း ခုိးတာ။ ေက်ာ္လြင္မပါဘူး။ ေက်ာ္လြင္လဲ ေဒါသတၾကီးနဲ႔ လွသန္းကုိ ရန္ေတြ႔တယ္။ ငါမပါဘဲနဲ႔ ဘာလုိ႔ ငါလဲၾကံရာပါတယ္လုိ႔ ေျပာရတာလဲ လုိ႔ ေက်ာ္လြင္က ေကာ ေတာ့...

"သူငယ္ခ်င္းရာ ငါတစ္ေယာက္ထဲ အခ်ဳပ္ထဲ အိပ္ရမွာ ပ်င္းလုိ႔ မင္းလဲ ပါတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တာပါ... " လုိ႔ လွသန္းက ေလေျပထုိးတယ္။

သူတုိ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က အဲဒီေလာက္အထိ ခင္တယ္။ ဘ၀ေတြ ဆင္းရဲႏုံခ်ာသလုိ အေတြးအျမင္ေတြကလဲ ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ။ ကမၻာေပၚမွာ အခ်မ္းသာဆုံးဆုိတဲ့လူက ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာသလဲ လုိ႔ သူတုိ႔ကုိ ေမးၾကည္႔။ ကုေဋ ရွစ္ဆယ္လုိ႔ ေျဖလိမ့္မယ္။

အဲဒါဟာ သူတုိ႔ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ၾကားဖူးတဲ့ အမ်ားဆုံးကိန္းဂဏန္း တစ္ခုပဲ။ အဲဒါေတာင္မွ.. "ကုေဋရွစ္ဆယ္ သူေဌးသား" ဆုိတဲ့ကဗ်ာကေန ၾကားဖူးတာ။ သူတုိ႔ရဲ႔ ဘ၀ေတြဟာ မေန႔ကနဲ႔ ဒီေန႔ ဘာမွ မထူးျခားဘူး။ အသက္တစ္ရက္ ပုိၾကီးလာတာက လဲြလုိ႔ေပါ့။ သူတုိ႔ရဲ႔ ဦးေႏွာက္ေတြမွာ ေနရာလြတ္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။

တစ္ခါက လွသန္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေရခပ္ရင္း အတူဆုံတယ္။

"မိဘေတြက မလိမ္မာဘူးဗ်ာ ... က်ဳပ္ရွာေကြ်းေနတာ ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္မစားဘဲ.. ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္လုပ္ခ်င္တယ္.. အဲဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔မနက္ အေမ့ကုိ နည္းနည္းဆုံးမခဲ့တယ္.." လုိ႔ လွသန္းက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေရတြင္းမွာ ရင္ဖြင့္တယ္။

4.8 ေငြလုပ္စက္ေလး သိမ္းသြားျပီ

ကြ်န္ေတာ့္မိဘေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဦးေႏွာက္ကုိ ေနရာလြတ္သိပ္မမ်ားေအာင္ သူတုိ႔လုပ္ခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ အေဖေပါ့။ ပညာအေမြပဲ ေပးႏုိင္မယ္။ အားလုံးၾကိဳးစားၾကလုိ႔ အေဖအျမဲတုိက္တြန္းတယ္။ အငတ္ခံျပီး ေက်ာင္းထားခဲ့တယ္။ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ တင္းတင္က်ပ္က်ပ္ ကုိင္တြယ္ခဲ့တယ္။

မိဘေက်းဇူးကုိလဲ အခုအထိ တတ္စြမ္းသမွ် ျပန္ဆပ္ေနတယ္။ ေက်ာင္းျပီး လုိ႔ သုံးႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာ ကြ်န္ေတာ္မိန္းမယူလုိက္တယ္။ အေမကေတာ့ အၾကီးအက်ယ္ေပါက္ကဲြတာပဲ။ အေဖကေတာ့ ေတြ႔ကရာလူကုိ .... "က်ဳပ္ရဲ႔ ေငြလုပ္တဲ့ စက္ကေလး အသိမ္းခံလုိက္ရျပီ " လုိ႔ ဟာသေႏွာ ရင္ဖြင့္ရွာတယ္။

တကယ္ေတာ့ အေဖနဲ႔ အေမရဲ႔ ေငြလုပ္တဲ့ စက္ကေလးက အသိမ္းမခံရပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမက အရမ္းသိတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အေဖနဲ႔ အေမကုိ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ေတာင္ ဂရုစုိက္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ယူမယ့္မိန္းမမွာ ရွိသင့္ရွိထုိက္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳစဥ္းစားျပီးယူခဲ့တာပဲ။ ပထမတစ္ခ်က္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ယူမယ့္မိန္းမဟာ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ ပညာေရး စီးပြားေရး မွာ ႏွိမ့္က်ရမယ္လုိ႔ ရည္မွန္းခဲ့တာပဲ။ ကုိယ့္ထက္ ခ်မ္းသာတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ ယူလုိက္မိလုိ႔ သူတုိ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲ ၀င္ဆန္႔ေအာင္ မခ်ိမဆန္႔ အမွီလုိက္ေနရတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးကုိ ကြ်န္ေတာ္မလုိလားဘူး။

ကြ်န္ေတာ့္ေက်းဇူးရွင္မိဘႏွစ္ပါးကုိလဲ ျပဳစုေထာက္ပံ့ရအုံးမွာ မဟုတ္လား။ ကုိယ့္ထက္ ပညာေရးသာတဲ့ မိန္းမဆုိရင္လဲ ကုိယ္က အိမ္ေထာင္ဦးစီးလုပ္ခြင့္ ရဖုိ႔မေသခ်ာဘူး။ အဲဒါဆုိရင္ မိဘကုိ ျပဳစုဖုိ႔က စိတ္သြားတုိင္းကုိယ္ပါမယ္မထင္ဘူး။

ရြာမွာ ကုိလွေအးဆုိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူတုိ႔မိသားစုကလဲ အေတာ္ ဆင္းရဲရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိလွေအးက ရြာမ်က္ႏွာဖုံးသူေဌးသမီး မျမင့္ခင္ဆုိတာနဲ႔ ညားတယ္။ မရွိခုိးႏုိး ဇာတ္လမ္း အဲဒီမွာ စေတာ့တာပဲ။ မျမင့္ခင္က သူ႔ေယာက်္ား ကုိ မယုံဘူး။ ငမဲြေယာကၡမေတြကုိ သူမသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ေထာက္ပံ့ေပးကမ္းေနမွာပဲ လုိ႔ အျမဲစြပ္စဲြတယ္။ အျမဲတမ္းတက်က္က်က္ပဲ။ ေနာက္ဆုံး မိဘအိမ္ကုိေတာင္ မသြားရဘူးဆုိတဲ့ ပညတ္ခ်က္ေတြအထိ ကုိလွေအးခမ်ာ လုိက္နာခဲ့ရတယ္။ ကုိလွေအးၾကည္႔လုိက္ရင္ အျမဲတမ္းညွိဳးငယ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ပဲ။ ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း တက္တက္ၾကြၾကြ မရွိဘူး။ မိဘေတြဖက္ကလဲ မယားေၾကာက္ ေသာက္လကားေကာင္လုိ႔ ျမင္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီလုိမ်ိဳး အျဖစ္မခံႏုိင္ဘူး။

ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ လုိခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ကုိက္ညီျပည္႔စုံတဲ့ အသဲကေလးကုိ ေတြ႔တာနဲ႔ အပုိင္ၾကံလုိက္တယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ တူႏွစ္ကုိယ္တုိင္းျပည္တစ္ခု ဤမဟာပထ၀ီ ေျမၾကီးေပၚမွာ ေပၚထြန္းလာခဲ့တယ္။

သူကေလးကလဲ ေခသူမဟုတ္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ၾကိဳက္ေနစဥ္မွာ ေတာင္ သူ႔ရည္းစား ေဟာင္းနဲ႔ အဆက္အသြယ္က မျပတ္ခ်င္ဘူး။ ေရြးရခက္ၾကီးျဖစ္ေနဟန္နဲ႔တူပါရဲ႔။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကုိပဲ ပုံအပ္လုိက္တယ္။ အဲဒါဟာ သူ႔ဘ၀မွာ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သမွ် ေတြထဲက အမွန္ဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာရဲတယ္။

ကြ်န္ေတာ္လဲ မိန္းမရကံေကာင္းတယ္လုိ႔ ေျပာရမယ္။ သူမမွာ ခ်စ္စရာအလြန္ေကာင္းတဲ့ အမူအက်င့္ စရုိက္ကေလးေတြရွိတယ္။ ဥပမာတစ္ခုေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္လိမ္ေနမွန္းသိတာေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတတ္တာမ်ိဳးေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ သူ႔ဖက္ကုိယ့္ဖက္ တတ္ႏုိင္သမွ် မွ်တေအာင္ ၾကည္႔တယ္။ ခယ္မေတြ ေယာက္ဖေတြ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ လြတ္တာမရွိဘူး။ ေငြေရးေၾကးေရးအကူအညီ မလြတ္တာကုိ ေျပာတာပါ။ ေယာကၡမကဆုိ အျမဲေျပာတယ္။ သားမက္က သားျဖစ္ေနျပီး သမီးအရင္းက ေခြ်းမျဖစ္ေနတယ္ ဆုိပဲ။