မၾကာမတင္ကပဲ အေဖ့အသက္ ၇၇ ႏွစ္ျပည္႔လုိ႔.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိသားစု အေဖ့ကုိ ကန္ေတာ့ျဖစ္ၾကတယ္..။ တခမ္းတနား ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ကန္ေတာ့တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ အေဖ့အတြက္ ပုဆုိးတစ္ထည္ အက်ၤ ီတစ္ထည္ အေျပးအလႊားသြား၀ယ္ျပီး သားမိသားဖတေတြ အေဖ့အိမ္ ခ်ီတက္ကန္ေတာ့ၾကတာပဲ..။
အကန္ေတာ့ခံ ေမြးေန႔ရွင္ကလည္း စြပ္က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္နဲ႔ အိမ္ေအာက္က ကြပ္ပ်စ္မွာ တင္ပလႅင္ေခြထုိင္ျပီး အကန္ေတာ့ခံတာပါပဲ..။ တကယ္ေတာ့ ၇၇ ႏွစ္ဆုိတဲ့ အသက္ဟာ.. အေတာ္အုိျပီပဲ..။ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္ သြားႏုိင္လာႏုိင္ တုံးလုိ႔ ဘယ္လုိပဲေျပာေျပာ.. ဇရာထင္တုိင္းၾကဲထားတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြက အေဖ့ကုိယ္ေပၚမွာ ပြရြ ေနပါေတာ့တယ္..။
အေဖနဲ႔ ဒီႏွစ္ပုိင္းေတြမွာ မၾကာခဏ ေတြ႔ေနၾကတယ္ဆုိေပမယ့္.. အဲသေလာက္ အုိစာသြားတာကုိ.. အမႈမဲ့အမွတ္မဲ႔နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္သတိမထားမိခဲ့ဘူး..။ အဲဒီေန႔ကမွ.. အေဖ့အသက္နဲ႔ဇရာကုိ ယွဥ္တဲြစပ္ဟပ္ သတိထားမိေတာ့တယ္...။
တခ်ိန္တုံးက အားေတြမာန္ေတြနဲ႔ တင္းတင္းရင္းရင္း ရွိခဲ့တဲ့ အေဖ့လက္ေမာင္းေတြဟာ အခုေတာ့ စြပ္က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္ေအာက္မွာ ေျခာက္ကပ္ပိန္လွီလုိ႔..။ လက္ျပင္း တဲြက်ဖုိ႔ အသားရယ္လုိ႔ ေတာင္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ မရွိေတာ့တာ ေတြ႔ရတယ္..။ တခ်ိန္တုံးက ဘီးမတုိးခဲ့တဲ့ အေဖ့ေခါင္းဆုိလည္း.. အခုေတာ့ ေတာမီးေလာင္ထားတဲ့ က်က္တီးကုန္းေျမလုိ ဟုိတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ ငုံးတိတိနဲ႔..။
အဲဒါေတြဟာ.. အေဖ့အတြက္.. အခ်ိန္မ်ားမ်ားစားစား မက်န္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့.. နိမိတ္ပုံ သေကၤတေတြ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႔..။
တကယ္ေတာ့ အေဖဟာ.. ဘ၀အနိမ့္အျမင့္အတက္အက် လွိဳင္းလုံးေတြေအာက္မွာ ေထြးလုံးရစ္ပတ္ ကူးခတ္ခဲ့ရဖူးတယ္..။ အလုိဆႏၵေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္း အခ်စ္နဲ႔အမုန္းေတြကုိ အေဖ အလဲအလွယ္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္..။ မတူညီတဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြကေန ေပါက္ဖြားလာခဲ့တဲ့ သူ႔ရင္ေသြး ေတြရဲ႔ ယုံၾကည္ကုိးစားမႈ၊ မုန္းတီးနာက်ဥ္းမႈေတြ ကုိလည္း အေဖ လက္ခံရယူခဲ့ဖူးတယ္..။
အဲသလုိ အျဖစ္သနစ္ေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိထုဆစ္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အေဖ သိပ္မၾကာလွေတာ့တဲ့ အနာဂါတ္ကာလတစ္ခုမွာ ေဟာဒီကမၻာကေန.. ေ၀သီမႈန္၀ါး လြင့္ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားရေတာ့မယ္..။
ဂ်ပန္ဧကရာဇ္ မီဂ်ီဘုရင္ လက္ထက္ .. ဆာမူရုိင္းေတြ အေၾကာင္း ရုိက္ထားတဲ့ The Last Samurai ဆုိတဲ့ ဇာတ္ကားထဲမွာ.. ဆာမူရုိင္းေခါင္းေဆာင္ (katsumoto) ေသသြားျပီဆုိတာၾကားေတာ့.. ဧကရာဇ္ မီဂ်ီက
'' Tell me how he died '' လုိ႔ စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာနဲ႔ ေမးပါတယ္..။
katsumoto နဲ႔ အတူ ေသြးေသာက္ဖဲြ႔ျပီး အတူတုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့သူ အေမရိကန္စစ္ဗုိလ္ ( Nathan Algren ) အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္သူ မင္းသားတြမ္ခရုဇ္က.. ဧကရာဇ္ရဲ႔ အေမးကုိ..
'' I will tell you how he lived '' လုိ႔ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္..။
အခုလည္း ကြ်န္ေတာ့္အေဖ ဘယ္လုိေသမလဲ ဆုိတာထက္.. သူ ဘယ္လုိရွင္သန္ေနထုိင္သြားခဲ့တယ္ ဆုိတာေလး.. ေျပာမလားလုိ႔ စိတ္ကူးမိတာနဲ႔ နိဒါန္းခ်ီလုိက္ရပါေၾကာင္း..
Friday, September 11, 2009
Thursday, September 10, 2009
46.2 လူလင္မယား စီးပြားတျခား
မႏၱေလးတုိင္း၊ ျမင္းျခံခရုိင္၊ ႏြားထုိးၾကီးျမိဳ႔နယ္ထဲမွာ.. “ ေဖာင္ခ်င္း” ဆုိတဲ့ ရြာရွိပါတယ္..။ အဲဒီရြာနဲ႔ တစ္မုိင္ခဲြေလာက္ အကြာ မွာ ဆူးျဖဴးကုန္းဆုိတဲ့ ရြာရွိပါတယ္..။ အဲဒီရြာႏွစ္ရြာ.. တစ္ရြာနဲ႔တစ္ရြာ တစ္မုိင္သာသာ ေ၀းေပမယ့္.. ႏြားထုိးၾကီးနယ္တေက်ာ ကေတာ့.. ႏွစ္ရြာ့တစ္ရြာေပါင္းျပီး “ ေဖာင္ခ်င္း ဆူးျဖဴကုန္း” လုိ႔ပဲ အရပ္ေခၚ အလြယ္ လုံးေပါင္းေခၚၾကပါတယ္..။
အဲဒီရြာေတြဟာ.. ကုိလုိနီေခတ္ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ.. အေတာ္အသင့္ တုိးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ရွိခဲ့ၾကတဲ့ ရြာေတြေပါ့..။
ဆူးျဖဴးကုန္း ဆုိရင္.. မႏၱေလး ျမင္းျခံ ရထားလမ္းေဘးမွာ ရွိလုိ႔.. လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အထူးေကာင္းမြန္ပါတယ္..။
ရြာသူရြာသားအမ်ားစုက .. ေတာင္သူလယ္သမား ထန္းသမားေတြ ျဖစ္ၾကျပီးေတာ့..လက္ငါးေခ်ာင္း မျပည္႔တဲ့လူနည္းစုကေတာ့ လယ္ပုိင္ရွင္ ေျမပုိင္ရွင္ သူေဌးေတြ ျဖစ္ပါတယ္..။
အဲဒီ လူနည္းစု ဘူဇြာ လူတန္းစားထဲမွာ.. ထူးျခားတဲ့.. လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္..။
မိန္းမျဖစ္သူက.. ဆူးျဖဴးကုန္းရြာသူျဖစ္ျပီး ကသည္း(ကုလား) စစ္စစ္ ဖခင္နဲ႔ ဗမာမိခင္က ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ကျပားျဖစ္ပါတယ္။ ္ေယာက်္ားျဖစ္သူကေတာ့ ေဖာင္ခ်င္းရြာသား ျဖစ္ျပီး အေဖဗမာ အေမဗမာက ေမြးလာတဲ့ ဗမာစစ္စစ္ ျဖစ္ပါတယ္..။
ကသည္းေသြးတစ္၀က္ပါတဲ့.. အမ်ိဳးသမီးက ဗမာရုပ္မေပါက္ဘဲ.. ကသည္းရုပ္ ေပါက္ေနျပီး.. ဗမာစစ္စစ္ အမ်ိဳးသားကေတာ့ ျဖဴျဖဴႏြဲ႔ႏြ႔ဲ ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႔ လူေခ်ာလူလွ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္..။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ လုံး၀ အသြင္မတူၾကသလုိ တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ေယာက္လည္း ေမတၱာသက္၀င္ျပီး အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ ျဖစ္လာၾကတာမဟုတ္ပါဘူး..။
ႏွစ္ဖက္မိဘေတြက ေျမရွင္ယာရွင္ေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္.. ႏွလုံးသားခ်င္း မနီးေသာ္ျငား.. လယ္ခ်င္းထပ္၊ယာခ်င္းထပ္ျပီး သူတုိ႔ ဘ၀ ေတြကုိ ေပါင္းစပ္ေပးခဲ့ရာကေန အၾကင္လင္မယားဘ၀ ေရာက္ရွိလာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္..။
သူတုိ႔ရဲ႔ မဂၤလာဦးခရီးဟာ ႏွစ္ဖက္မိဘ လက္ဖဲြ႔တဲ့ ေျမဧက ႏွစ္ေထာင္နဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာ၊ မပူမပင္ မေၾကာင့္မၾကျဖတ္သန္း ခြင့္ ရခဲ့ၾကပါတယ္..။ ကုိယ္တုိင္ ထြန္ယက္စုိက္ပ်ိဳး စရာမလုိဘဲ ေျမေထာက္၊ေျမငွားခ်ရာကေန ရလာတဲ့အဖုိးအခနဲ႔တင္ျပည္႔ျပည္႔ စုံစုံ ကုံကုံလုံလုံ ေနႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္..။
သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ဟာ လူခ်င္းသာ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းဖက္ေနထုိင္ခဲ့ၾကျပီး စီးပြားေရးရာကေတာ့ လုံး၀ကုိ ေပါင္းစည္းျခင္း မရွိခဲ့ၾကပါဘူး..။
မိန္းမျဖစ္သူကလည္း သူ႔ဖက္က လက္ဖဲြ႔တဲ့ ေျမဧက တစ္ေထာင္ကုိ အရင္းျပဳျပီး ကုိယ့္ဖာသာ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ေနသလုိ ေယာက်္ားျဖစ္သူကလည္း.. သူ႔စီးပြားနဲ႔သူ သူရတဲ့ ဧကတစ္ေထာင္ကုိ ေျမေထာက္ခ်၊ ေငြတုိးေပး ေရႊေပါင္ခံျပီး ေနထုိင္ခဲ့ၾက ပါတယ္..။ ပုိဆုိးတာက.. ေယာက်္ားျဖစ္သူက မိသားစုတာ၀န္ကုိ လုံး၀မယူဘဲ.. တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းအုိးခြဲ ခ်က္စား တာပါပဲ..။
သူစားခ်င္တဲ့ ဟင္းကုိ သူ႔ဖာသာခ်က္ျပီး စားပါတယ္..။ က်န္ေနတဲ့ ဟင္းက်န္ကုိ သူစားျပီးတာနဲ႔ ေသတၱာထဲ ေသာ့ခတ္ျပန္သိမ္း ပါတယ္..။
ဒီထက္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက.. ေယာက်္ားျဖစ္သူဟာ.. ဇနီးမယားနဲ႔ သမီးသားေတြရွိရာ ဆူးျဖဴးကုန္းရြာကုိညအိပ္ရုံေလာက္ပဲ ေနျပီး မနက္လင္းတာနဲ႔ သူ႔ဇာတိ ေဖာင္ခ်င္းရြာကုိ ျပန္တာပါပဲ..။ အဲသလုိ ျပန္တာဟာ တစ္ပတ္တစ္ခါ၊ တစ္လတစ္ခါ မဟုတ္ ပါဘူး..။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျပန္တာ.. သူမေသခင္ သြားႏုိင္လာႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္ပါတယ္..။
သူ႔အမ အပ်ိဳၾကီးေတြကလည္း သူတုိ႔ေမာင္ကုိ သဲသဲလွဳပ္မွ် ခ်စ္ၾကျပန္ပါတယ္..။ သူတုိ႔ေမာင္ ေန႔တုိင္း ဆူျဖဴးကုန္း ေဖာင္ခ်င္း အသြားအျပန္လမ္းခရီးမွာ ပင္ပမ္းရင္နာဖုိ႔ ဇရပ္တစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ေပးထားတဲ့အျပင္ တခါတရံေနထုိင္မေကာင္းလုိ႔သူတုိ႔ေမာင္္ ျပန္မလာျဖစ္ရင္ ခ်က္ျခင္း လွည္းေကာက္ျပီး ဆူးျဖဴးကုန္း ေပါက္ခ်လာေတာ့တာပဲ..။
သူတုိ႔လင္မယားဟာ အဲသလုိမ်ိဳး စီးပြားေရးရာ လူမႈေရးရာေတြမွာ အစပ္အဟပ္မတည္႔ၾကေပမယ့္ မ်ိဳးဆက္ျပန္႔ပြားေရး တာ၀န္ယူမႈ အပုိင္းမွာေတာ့ အေတာ့္ကုိ တက္ညီလက္ညီ ရွိတာ ေတြ႔ရပါတယ္..။ ေအာက္ပါ စာရင္းကုိ ၾကည္႔ရင္ သူတုိ႔ရဲ႔ ညီညႊတ္မႈနဲ႔ အားထုတ္မႈကုိ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳႏုိင္ၾကပါလိမ့္မယ္..။
၁) ေဒၚျမစိန္
၂) ဦးခင္ေမာင္
၃) ေဒၚသန္းႏြဲ႔
၄) ဦး ဟံစိန္
၅) ဦးအုံးေဖ
၆) ဦးေက်ာ္ေသာင္း
၇) ဦးေစာေမာင္
၈) ဦးကံညႊန္႔
၉) ဦးစိန္ထြန္း
၁၀) ဦးလွေအာင္
၁၁) ေဒၚၾကည္လွ
၁၂) ဦးတင့္ေဆြ
၁၃) ဦးေက်ာ္ျမင့္
အထက္ပါ သားသမီး တဆယ့္သုံးဦးဟာ ေဖာင္ခ်င္းရြာသား (ဦး)ဘသိန္း နဲ႔ ဆူးျဖဴးကုန္းရြာသူ (ေဒၚ) ေအးတင္ တုိ႔ကေန ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္..။ အဲဒီထဲက သမီးဦး ေဒၚျမစိန္ဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာပဲ ဖိတ္စင္ခဲ့ပါတယ္..။ နံပါတ္ (၆) ဦးေက်ာ္ေသာင္းနဲ႔ နံပါတ္ (၁၀)၊ (၁၁)၊ (၁၂) တုိ႔လည္း ေက်ာက္ေပါက္၊ ေခြးရူးကုိက္ခံရ၊ အသဲေရာင္အသား၀ါ ေရာဂါေတြေၾကာင့္ သူတုိ႔မိသားစုထဲကေန ေစာစီးစြာ ခဲြခြါသြားခဲ့ၾကပါတယ္..။
ေနာက္ဆုံး.. ေမြးခ်င္း တဆယ့္သုံးေယာက္မွာ ရွစ္ေယာက္သာ သုိက္သုိက္၀န္း၀န္း စည္စည္ကားကားနဲ႔ “ လူလင္မယား၊ စီးပြားတျခား ” မိဘမ်ားနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရွင္သန္ေနထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္..။
သူတုိ႔ထဲက နံပါတ္(၅) ဦးအုံးေဖ ဆုိတာ ေနာက္တခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အေဖ ျဖစ္လာျပီး ဦးဘသိန္းနဲ႔ ေဒၚေအးတင္ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ အဘုိးနဲ႔ အဘြားရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္..။
အဲဒီရြာေတြဟာ.. ကုိလုိနီေခတ္ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ.. အေတာ္အသင့္ တုိးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ရွိခဲ့ၾကတဲ့ ရြာေတြေပါ့..။
ဆူးျဖဴးကုန္း ဆုိရင္.. မႏၱေလး ျမင္းျခံ ရထားလမ္းေဘးမွာ ရွိလုိ႔.. လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အထူးေကာင္းမြန္ပါတယ္..။
ရြာသူရြာသားအမ်ားစုက .. ေတာင္သူလယ္သမား ထန္းသမားေတြ ျဖစ္ၾကျပီးေတာ့..လက္ငါးေခ်ာင္း မျပည္႔တဲ့လူနည္းစုကေတာ့ လယ္ပုိင္ရွင္ ေျမပုိင္ရွင္ သူေဌးေတြ ျဖစ္ပါတယ္..။
အဲဒီ လူနည္းစု ဘူဇြာ လူတန္းစားထဲမွာ.. ထူးျခားတဲ့.. လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္..။
မိန္းမျဖစ္သူက.. ဆူးျဖဴးကုန္းရြာသူျဖစ္ျပီး ကသည္း(ကုလား) စစ္စစ္ ဖခင္နဲ႔ ဗမာမိခင္က ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ကျပားျဖစ္ပါတယ္။ ္ေယာက်္ားျဖစ္သူကေတာ့ ေဖာင္ခ်င္းရြာသား ျဖစ္ျပီး အေဖဗမာ အေမဗမာက ေမြးလာတဲ့ ဗမာစစ္စစ္ ျဖစ္ပါတယ္..။
ကသည္းေသြးတစ္၀က္ပါတဲ့.. အမ်ိဳးသမီးက ဗမာရုပ္မေပါက္ဘဲ.. ကသည္းရုပ္ ေပါက္ေနျပီး.. ဗမာစစ္စစ္ အမ်ိဳးသားကေတာ့ ျဖဴျဖဴႏြဲ႔ႏြ႔ဲ ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႔ လူေခ်ာလူလွ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္..။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ လုံး၀ အသြင္မတူၾကသလုိ တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ေယာက္လည္း ေမတၱာသက္၀င္ျပီး အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ ျဖစ္လာၾကတာမဟုတ္ပါဘူး..။
ႏွစ္ဖက္မိဘေတြက ေျမရွင္ယာရွင္ေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္.. ႏွလုံးသားခ်င္း မနီးေသာ္ျငား.. လယ္ခ်င္းထပ္၊ယာခ်င္းထပ္ျပီး သူတုိ႔ ဘ၀ ေတြကုိ ေပါင္းစပ္ေပးခဲ့ရာကေန အၾကင္လင္မယားဘ၀ ေရာက္ရွိလာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္..။
သူတုိ႔ရဲ႔ မဂၤလာဦးခရီးဟာ ႏွစ္ဖက္မိဘ လက္ဖဲြ႔တဲ့ ေျမဧက ႏွစ္ေထာင္နဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာ၊ မပူမပင္ မေၾကာင့္မၾကျဖတ္သန္း ခြင့္ ရခဲ့ၾကပါတယ္..။ ကုိယ္တုိင္ ထြန္ယက္စုိက္ပ်ိဳး စရာမလုိဘဲ ေျမေထာက္၊ေျမငွားခ်ရာကေန ရလာတဲ့အဖုိးအခနဲ႔တင္ျပည္႔ျပည္႔ စုံစုံ ကုံကုံလုံလုံ ေနႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္..။
သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ဟာ လူခ်င္းသာ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းဖက္ေနထုိင္ခဲ့ၾကျပီး စီးပြားေရးရာကေတာ့ လုံး၀ကုိ ေပါင္းစည္းျခင္း မရွိခဲ့ၾကပါဘူး..။
မိန္းမျဖစ္သူကလည္း သူ႔ဖက္က လက္ဖဲြ႔တဲ့ ေျမဧက တစ္ေထာင္ကုိ အရင္းျပဳျပီး ကုိယ့္ဖာသာ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ေနသလုိ ေယာက်္ားျဖစ္သူကလည္း.. သူ႔စီးပြားနဲ႔သူ သူရတဲ့ ဧကတစ္ေထာင္ကုိ ေျမေထာက္ခ်၊ ေငြတုိးေပး ေရႊေပါင္ခံျပီး ေနထုိင္ခဲ့ၾက ပါတယ္..။ ပုိဆုိးတာက.. ေယာက်္ားျဖစ္သူက မိသားစုတာ၀န္ကုိ လုံး၀မယူဘဲ.. တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းအုိးခြဲ ခ်က္စား တာပါပဲ..။
သူစားခ်င္တဲ့ ဟင္းကုိ သူ႔ဖာသာခ်က္ျပီး စားပါတယ္..။ က်န္ေနတဲ့ ဟင္းက်န္ကုိ သူစားျပီးတာနဲ႔ ေသတၱာထဲ ေသာ့ခတ္ျပန္သိမ္း ပါတယ္..။
ဒီထက္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက.. ေယာက်္ားျဖစ္သူဟာ.. ဇနီးမယားနဲ႔ သမီးသားေတြရွိရာ ဆူးျဖဴးကုန္းရြာကုိညအိပ္ရုံေလာက္ပဲ ေနျပီး မနက္လင္းတာနဲ႔ သူ႔ဇာတိ ေဖာင္ခ်င္းရြာကုိ ျပန္တာပါပဲ..။ အဲသလုိ ျပန္တာဟာ တစ္ပတ္တစ္ခါ၊ တစ္လတစ္ခါ မဟုတ္ ပါဘူး..။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျပန္တာ.. သူမေသခင္ သြားႏုိင္လာႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္ပါတယ္..။
သူ႔အမ အပ်ိဳၾကီးေတြကလည္း သူတုိ႔ေမာင္ကုိ သဲသဲလွဳပ္မွ် ခ်စ္ၾကျပန္ပါတယ္..။ သူတုိ႔ေမာင္ ေန႔တုိင္း ဆူျဖဴးကုန္း ေဖာင္ခ်င္း အသြားအျပန္လမ္းခရီးမွာ ပင္ပမ္းရင္နာဖုိ႔ ဇရပ္တစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ေပးထားတဲ့အျပင္ တခါတရံေနထုိင္မေကာင္းလုိ႔သူတုိ႔ေမာင္္ ျပန္မလာျဖစ္ရင္ ခ်က္ျခင္း လွည္းေကာက္ျပီး ဆူးျဖဴးကုန္း ေပါက္ခ်လာေတာ့တာပဲ..။
သူတုိ႔လင္မယားဟာ အဲသလုိမ်ိဳး စီးပြားေရးရာ လူမႈေရးရာေတြမွာ အစပ္အဟပ္မတည္႔ၾကေပမယ့္ မ်ိဳးဆက္ျပန္႔ပြားေရး တာ၀န္ယူမႈ အပုိင္းမွာေတာ့ အေတာ့္ကုိ တက္ညီလက္ညီ ရွိတာ ေတြ႔ရပါတယ္..။ ေအာက္ပါ စာရင္းကုိ ၾကည္႔ရင္ သူတုိ႔ရဲ႔ ညီညႊတ္မႈနဲ႔ အားထုတ္မႈကုိ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳႏုိင္ၾကပါလိမ့္မယ္..။
၁) ေဒၚျမစိန္
၂) ဦးခင္ေမာင္
၃) ေဒၚသန္းႏြဲ႔
၄) ဦး ဟံစိန္
၅) ဦးအုံးေဖ
၆) ဦးေက်ာ္ေသာင္း
၇) ဦးေစာေမာင္
၈) ဦးကံညႊန္႔
၉) ဦးစိန္ထြန္း
၁၀) ဦးလွေအာင္
၁၁) ေဒၚၾကည္လွ
၁၂) ဦးတင့္ေဆြ
၁၃) ဦးေက်ာ္ျမင့္
အထက္ပါ သားသမီး တဆယ့္သုံးဦးဟာ ေဖာင္ခ်င္းရြာသား (ဦး)ဘသိန္း နဲ႔ ဆူးျဖဴးကုန္းရြာသူ (ေဒၚ) ေအးတင္ တုိ႔ကေန ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္..။ အဲဒီထဲက သမီးဦး ေဒၚျမစိန္ဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာပဲ ဖိတ္စင္ခဲ့ပါတယ္..။ နံပါတ္ (၆) ဦးေက်ာ္ေသာင္းနဲ႔ နံပါတ္ (၁၀)၊ (၁၁)၊ (၁၂) တုိ႔လည္း ေက်ာက္ေပါက္၊ ေခြးရူးကုိက္ခံရ၊ အသဲေရာင္အသား၀ါ ေရာဂါေတြေၾကာင့္ သူတုိ႔မိသားစုထဲကေန ေစာစီးစြာ ခဲြခြါသြားခဲ့ၾကပါတယ္..။
ေနာက္ဆုံး.. ေမြးခ်င္း တဆယ့္သုံးေယာက္မွာ ရွစ္ေယာက္သာ သုိက္သုိက္၀န္း၀န္း စည္စည္ကားကားနဲ႔ “ လူလင္မယား၊ စီးပြားတျခား ” မိဘမ်ားနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရွင္သန္ေနထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္..။
သူတုိ႔ထဲက နံပါတ္(၅) ဦးအုံးေဖ ဆုိတာ ေနာက္တခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အေဖ ျဖစ္လာျပီး ဦးဘသိန္းနဲ႔ ေဒၚေအးတင္ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ အဘုိးနဲ႔ အဘြားရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္..။
46.3 ဘြားတင္
အဘုိးဦးဘသိန္းနဲ႔ အဘြားေဒၚေအးတင္အေၾကာင္းကုိ ငယ္ငယ္တုံးက အိပ္ရာ၀င္ပုံျပင္ဆန္ဆန္လုိ နားေထာင္ရင္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရပါတယ္..။ အေဖက စိတ္လုိလက္ရ ရွိရင္ အဘုိးနဲ႔ အဘြားအေၾကာင္း.. သူ႔ညီအကုိ ေမာင္ႏွမ မ်ား အေၾကာင္းကုိ စီကာပတ္ကုံး ေျပာေလ့ ရွိပါတယ္..။ လက္ရွိဘ၀က ဆင္းရဲေနတဲ့အခ်ိန္ အဘုိးနဲ႔အဘြားက တခ်ိန္တုံးက ေျမရွင္ယာရွင္ၾကီးေတြလုိ႔ သိရေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ကေလးပီပီ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ နားေထာင္လုိ႔ကုိ မ၀ခဲ့ပါဘူး..။
အဘုိး ဦးဘသိန္းက ကြ်န္ေတာ္မေမြးမီ ကတည္းက ဆုံပါးသြားတာမုိ႔ သူ႔ရုပ္ရည္ ပုံပန္းသ႑ာန္ကုိ အေဖ့အေျပာေလာက္နဲ႔ပဲ မွန္းဆႏုိင္ပါေတာ့တယ္...။ အဘြား ေဒၚေအးတင္ကုိေတာ့ ကံအေၾကာင္းလွျပီး သူမဆုံးခင္ တစ္ႏွစ္အလုိ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ.. ကြ်န္ေတာ္ ဆုံေတြ႔ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္..။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး.. ေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ့.. ဟုိေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အေဖက ရန္ကုန္က သူ႔ညီအငယ္ဆုံး ဦးေက်ာ္ျမင့္အိမ္ ပုိ႔ပါတယ္..။
အဘြားေဒၚေအးတင္က အဲဒီအိမ္မွာ ေနပါတယ္..။
အဘြားေရာ ဘေထြးဦးေက်ာ္ျမင့္ေရာ အဲဒီက်မွ ကြ်န္ေတာ္ စေတြ႔ဖူးတာပါ..။ အေဖ့ဖက္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိသားစုရဲ႔ ဆက္ဆံေရးက နည္းနည္းစိမ္းတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္..။ အေနေ၀းတဲ့အျပင္ အကူးအလူး အဆက္ဆံကလည္း မရွိသေလာက္ပါပဲ..။ အေဖ ကုိယ္တုိင္က သူ႔ညီအကုိေမာင္ႏွမ တခ်ိဳ႔နဲ႔ အဆင္မေျပတာေလးေတြ ရွိေတာ့ .. ေသြးကစကားေျပာဖုိ႔ အခြင့္အေရးကလည္း နည္းခဲ့ဟန္ ရွိပါတယ္..။ ဒီၾကားထဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္က အေဖ့ရဲ႔ သားၾကီးသမီးၾကီးေတြ မဟုတ္ျပန္ေတာ့.. အလွမ္းက ပုိေ၀းသြားခဲ့ရပါတယ္..။
အဘြားကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ခ်စ္ရွာပါတယ္..။ သူ႔ခမ်ာလည္း အသက္ကကုိးဆယ္ေက်ာ္.. အိပ္ရာထဲက ထဖုိ႔ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အနီးကပ္ျပဳစုမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ အဆင္ေျပသြားခဲ့ပါတယ္..။
အဘြားနဲ႔ ေနခဲ့ရတဲ့ ရွစ္လေလာက္မွာ ငယ္တုံးက အေဖ့တဆင့္ေျပာနဲ႔ သိခဲ့ရတဲ့ အဘုိးဦးဘသိန္းအေၾကာင္း၊ အဘြားအေၾကာင္း၊ သူတုိ႔မိသားစုေတြအေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဃဂဏန သိခဲ့ရပါတယ္...။ အဘုိးက မိသားစု တာ၀န္မယူတဲ့အျပင္ သားသမီးေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ အဘြားက ေၾကြးတင္ခံျပီး ေက်ာင္းထားတာကုိေတာင္ အတန္တန္ တားခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္..။
အဘြားနဲ႔ အဘုိးပုိင္တဲ့ ေျမေတြယာေတြက လြတ္လပ္ေရးရစျပီးစ ကြန္ျမဴနစ္ ရဲေဘာ္ျဖဴ ၾကီးစုိးခ်ိန္မွာ “ေျမလုပ္သူ ေျမရ ” လမ္းစဥ္နဲ႔ ဆုံးရွဳံးသြားတဲ့အျပင္ တျခားစီးပြားေရးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ လက္ထက္ ျပည္သူပုိင္လွိဳင္းလုံးေအာက္ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားခဲ့ေလေတာ့ အဘြားဟာ သားသမီးေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ အေတာ္ေလး ရုန္းကန္ခဲ့ရ ရွာပါတယ္..။ အဘုိးဦးသသိန္းကေတာ့ “ ေအးတင္.. ေၾကြးတင္ ကြ်န္ျဖစ္ခံျပီး နင့္သားေတြကုိ ေက်ာင္းမထားနဲ႔ ” “နင့္သားေတြ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြျဖစ္တဲ့အခါ သူတုိ႔မယားေတြပဲ ေကာင္းစားမွာ ” လုိ႔ အျမဲေျပာရင္း သူ႔ဖာသာ ေနသာသလုိ ေနသြားခဲ့ပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ အဘြားကေတာ့ အဘုိးဘယ္ေလာက္ပဲ တားတား သူ႔သားေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ ေနာက္ဆုံး မႏၱေလးျမိဳ႔မွာ ေဒါနပန္းထုိင္ေရာင္းတဲ့အထိ အပင္ပမ္းခံ ၾကိဳးကုတ္ခဲ့ပါတယ္..။ အဲဒီ အားထုတ္မႈေတြရဲ႔ အသီးအပြင့္အျဖစ္ အဖတ္တင္က်န္ရစ္တဲ့ သားသမီးရွစ္ေယာက္ထဲက နံပါတ္ေျခာက္ ဦးကံညႊန္႔က ေဒါက္တာကံညႊန္႔ရယ္လုိ႔ ျဖစ္သြားျပီး သူ႔ေအာက္ ကပ္လ်က္ ဦးစိန္ထြန္းကေတာ့ ပုံႏွိပ္ေရးနဲ႔ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရးမွာ ညႊန္ၾကားေရးမႈးအျဖစ္နဲ႔ ဘ၀ကုိ ရွင္သန္ေနထုိင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္..။ အငယ္ဆုံးသား ဦးေက်ာ္ျမင့္ဆုိလည္း ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ကေန အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္အျဖစ္ကုိ ရရွိေစခဲ့ပါတယ္..။
တကယ္ေတာ့ သားသမီးဆယ့္သုံးေယာက္ရဲ႔ ေမြးသမိခင္ျဖစ္ရတာ လြယ္မယ္မထင္ပါဘူး..။ ရုိးရုိးေလး စဥ္းစားၾကည္႔ရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္ႏွစ္ခဲြကြာတယ္ ထား..။ ဆယ့္သုံးေယာက္ဆုိေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္က မီး၀င္မီးထြက္နဲ႔ အဘြားခမ်ာ လုံးခ်ာလည္လုိက္ေနခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္..။ အဲဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆူးျဖဴးကုန္းရြာမွာ ရာဇ၀င္တြင္ ေျပာစမွတ္တြင္တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္..။
အဘြားကုိယ္တုိင္ ရဟန္းခံေပးျပီး ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းထားတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးပါ၀ရက သူ႔ဒါယကာမၾကီးကုိ ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ ေမးတုိင္း “ မေပါ့မပါးျဖစ္ေနလုိ႔ပါဘုရား ” “ ကေလးငယ္ေသးလုိ႔ပါ ဘုရား ” “မေပါ့မပါးျဖစ္ေနျပန္လုိ႔ပါဘုရား ” “ ကေလးငယ္ေသးလုိ႔ပါ ဘုရား” နဲ႔ခ်ည္း တုိးေနလုိ႔ ေနာက္ဆုံး သူကုိယ္တုိင္ အိမ္ၾကြျပီး အဘြားကုိသြားေတြ႔ေတာ့ အဘြားက ဗုိက္ၾကီးၾကီးနဲ႔ ထုိင္ရွိခုိးသတဲ့..။
အဲသလုိမ်ိဳး ဘ၀ကုိ ရွင္သန္ေနထုိင္သြားခဲ့တဲ့၊ သားသမီးဆယ့္သုံးေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့သူ၊ လူလင္မယား စီးပြားတျခား အိမ္ေထာင္ဖက္နဲ႔ သစၥာမပ်က္ေပါင္းဖက္ခဲ့သူ၊ ေျမးေလးဆယ့္သုံးေယာက္ရဲ႔ အဘြား ျဖစ္သူ (ေဒၚ) ေအးတင္ ေခၚ ကြ်န္ေတာ့္အဘြားဟာ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေပၚမွာပဲ.. ၁၉၈၉ ဒီဇင္ဘာလမွာ ဘ၀တပါးသုိ႔ ထြက္ခြါသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္..။
အဘုိး ဦးဘသိန္းက ကြ်န္ေတာ္မေမြးမီ ကတည္းက ဆုံပါးသြားတာမုိ႔ သူ႔ရုပ္ရည္ ပုံပန္းသ႑ာန္ကုိ အေဖ့အေျပာေလာက္နဲ႔ပဲ မွန္းဆႏုိင္ပါေတာ့တယ္...။ အဘြား ေဒၚေအးတင္ကုိေတာ့ ကံအေၾကာင္းလွျပီး သူမဆုံးခင္ တစ္ႏွစ္အလုိ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ.. ကြ်န္ေတာ္ ဆုံေတြ႔ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္..။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး.. ေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ့.. ဟုိေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အေဖက ရန္ကုန္က သူ႔ညီအငယ္ဆုံး ဦးေက်ာ္ျမင့္အိမ္ ပုိ႔ပါတယ္..။
အဘြားေဒၚေအးတင္က အဲဒီအိမ္မွာ ေနပါတယ္..။
အဘြားေရာ ဘေထြးဦးေက်ာ္ျမင့္ေရာ အဲဒီက်မွ ကြ်န္ေတာ္ စေတြ႔ဖူးတာပါ..။ အေဖ့ဖက္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိသားစုရဲ႔ ဆက္ဆံေရးက နည္းနည္းစိမ္းတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္..။ အေနေ၀းတဲ့အျပင္ အကူးအလူး အဆက္ဆံကလည္း မရွိသေလာက္ပါပဲ..။ အေဖ ကုိယ္တုိင္က သူ႔ညီအကုိေမာင္ႏွမ တခ်ိဳ႔နဲ႔ အဆင္မေျပတာေလးေတြ ရွိေတာ့ .. ေသြးကစကားေျပာဖုိ႔ အခြင့္အေရးကလည္း နည္းခဲ့ဟန္ ရွိပါတယ္..။ ဒီၾကားထဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္က အေဖ့ရဲ႔ သားၾကီးသမီးၾကီးေတြ မဟုတ္ျပန္ေတာ့.. အလွမ္းက ပုိေ၀းသြားခဲ့ရပါတယ္..။
အဘြားကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ခ်စ္ရွာပါတယ္..။ သူ႔ခမ်ာလည္း အသက္ကကုိးဆယ္ေက်ာ္.. အိပ္ရာထဲက ထဖုိ႔ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အနီးကပ္ျပဳစုမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ အဆင္ေျပသြားခဲ့ပါတယ္..။
အဘြားနဲ႔ ေနခဲ့ရတဲ့ ရွစ္လေလာက္မွာ ငယ္တုံးက အေဖ့တဆင့္ေျပာနဲ႔ သိခဲ့ရတဲ့ အဘုိးဦးဘသိန္းအေၾကာင္း၊ အဘြားအေၾကာင္း၊ သူတုိ႔မိသားစုေတြအေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဃဂဏန သိခဲ့ရပါတယ္...။ အဘုိးက မိသားစု တာ၀န္မယူတဲ့အျပင္ သားသမီးေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ အဘြားက ေၾကြးတင္ခံျပီး ေက်ာင္းထားတာကုိေတာင္ အတန္တန္ တားခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္..။
အဘြားနဲ႔ အဘုိးပုိင္တဲ့ ေျမေတြယာေတြက လြတ္လပ္ေရးရစျပီးစ ကြန္ျမဴနစ္ ရဲေဘာ္ျဖဴ ၾကီးစုိးခ်ိန္မွာ “ေျမလုပ္သူ ေျမရ ” လမ္းစဥ္နဲ႔ ဆုံးရွဳံးသြားတဲ့အျပင္ တျခားစီးပြားေရးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ လက္ထက္ ျပည္သူပုိင္လွိဳင္းလုံးေအာက္ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားခဲ့ေလေတာ့ အဘြားဟာ သားသမီးေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ အေတာ္ေလး ရုန္းကန္ခဲ့ရ ရွာပါတယ္..။ အဘုိးဦးသသိန္းကေတာ့ “ ေအးတင္.. ေၾကြးတင္ ကြ်န္ျဖစ္ခံျပီး နင့္သားေတြကုိ ေက်ာင္းမထားနဲ႔ ” “နင့္သားေတြ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြျဖစ္တဲ့အခါ သူတုိ႔မယားေတြပဲ ေကာင္းစားမွာ ” လုိ႔ အျမဲေျပာရင္း သူ႔ဖာသာ ေနသာသလုိ ေနသြားခဲ့ပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ အဘြားကေတာ့ အဘုိးဘယ္ေလာက္ပဲ တားတား သူ႔သားေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ ေနာက္ဆုံး မႏၱေလးျမိဳ႔မွာ ေဒါနပန္းထုိင္ေရာင္းတဲ့အထိ အပင္ပမ္းခံ ၾကိဳးကုတ္ခဲ့ပါတယ္..။ အဲဒီ အားထုတ္မႈေတြရဲ႔ အသီးအပြင့္အျဖစ္ အဖတ္တင္က်န္ရစ္တဲ့ သားသမီးရွစ္ေယာက္ထဲက နံပါတ္ေျခာက္ ဦးကံညႊန္႔က ေဒါက္တာကံညႊန္႔ရယ္လုိ႔ ျဖစ္သြားျပီး သူ႔ေအာက္ ကပ္လ်က္ ဦးစိန္ထြန္းကေတာ့ ပုံႏွိပ္ေရးနဲ႔ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရးမွာ ညႊန္ၾကားေရးမႈးအျဖစ္နဲ႔ ဘ၀ကုိ ရွင္သန္ေနထုိင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္..။ အငယ္ဆုံးသား ဦးေက်ာ္ျမင့္ဆုိလည္း ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ကေန အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္အျဖစ္ကုိ ရရွိေစခဲ့ပါတယ္..။
တကယ္ေတာ့ သားသမီးဆယ့္သုံးေယာက္ရဲ႔ ေမြးသမိခင္ျဖစ္ရတာ လြယ္မယ္မထင္ပါဘူး..။ ရုိးရုိးေလး စဥ္းစားၾကည္႔ရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္ႏွစ္ခဲြကြာတယ္ ထား..။ ဆယ့္သုံးေယာက္ဆုိေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္က မီး၀င္မီးထြက္နဲ႔ အဘြားခမ်ာ လုံးခ်ာလည္လုိက္ေနခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္..။ အဲဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆူးျဖဴးကုန္းရြာမွာ ရာဇ၀င္တြင္ ေျပာစမွတ္တြင္တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္..။
အဘြားကုိယ္တုိင္ ရဟန္းခံေပးျပီး ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းထားတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးပါ၀ရက သူ႔ဒါယကာမၾကီးကုိ ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ ေမးတုိင္း “ မေပါ့မပါးျဖစ္ေနလုိ႔ပါဘုရား ” “ ကေလးငယ္ေသးလုိ႔ပါ ဘုရား ” “မေပါ့မပါးျဖစ္ေနျပန္လုိ႔ပါဘုရား ” “ ကေလးငယ္ေသးလုိ႔ပါ ဘုရား” နဲ႔ခ်ည္း တုိးေနလုိ႔ ေနာက္ဆုံး သူကုိယ္တုိင္ အိမ္ၾကြျပီး အဘြားကုိသြားေတြ႔ေတာ့ အဘြားက ဗုိက္ၾကီးၾကီးနဲ႔ ထုိင္ရွိခုိးသတဲ့..။
အဲသလုိမ်ိဳး ဘ၀ကုိ ရွင္သန္ေနထုိင္သြားခဲ့တဲ့၊ သားသမီးဆယ့္သုံးေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့သူ၊ လူလင္မယား စီးပြားတျခား အိမ္ေထာင္ဖက္နဲ႔ သစၥာမပ်က္ေပါင္းဖက္ခဲ့သူ၊ ေျမးေလးဆယ့္သုံးေယာက္ရဲ႔ အဘြား ျဖစ္သူ (ေဒၚ) ေအးတင္ ေခၚ ကြ်န္ေတာ့္အဘြားဟာ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေပၚမွာပဲ.. ၁၉၈၉ ဒီဇင္ဘာလမွာ ဘ၀တပါးသုိ႔ ထြက္ခြါသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္..။
46.4 ဘြားတင္ဆီက ရတဲ့ အေမြ
တသက္လုံး တခါမွ မေတြ႔ဖူးတဲ့ အဘြားကုိ မေသခင္မွာ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ရတယ္..။ ေနာက္ အနီးကပ္ ေခ်းေသးကအစ ျပဳစုရေတာ့ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတခ်ိဳ႔က “ ေျမးေတြထဲမွာ ဒီေကာင္ ကံအေကာင္းဆုံး၊ အဘြားကုိ ျပဳစုခြင့္ရတာ နည္းတဲ့ ကံမဟုတ္ဘူး ” နဲ႔ ေျမွာက္ေျပာ ေျပာၾကပါတယ္..။ အေဖတူ အေမတူ ညီအကုိေမာင္ႏွမ ငါးေယာက္မွာ ဘ၀အေနအထုိင္နဲ႔ အလုပ္အကုိင္ တျခားသူေတြထက္ ကြ်န္ေတာ္က အဆင္ေျပေနျပန္ ေတာ့လည္း “ အဘြားျပဳစုတဲ့ ကံေၾကာင့္ အခုလုိ ၾကီးပြားတာ ” လုိ႔ ေျပာသူေတြက ေျပာၾကျပန္ပါတယ္..။
သူတုိ႔ဘယ္လုိေျပာေျပာ အဲဒီတုံးက အဘြားကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ျပဳစုေပးခဲ့သလားလုိ႔ ေမးသူက ေမးခဲ့ရင္.. မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္ ရုိးသားစြာ ၀န္ခံပါ့မယ္။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဆုံေတြ႔ခ်ိန္မွာ အဘြားဟာ မီးစာကုန္ ဆီခမ္းလုေနတဲ့ အရြယ္.။ အေပါ့သြားဖုိ႔ေတာင္ အိပ္ရာက မထႏုိင္ေတာ့လုိ႔ အေပါ့သြားခ်င္တုိင္း သူ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ခ်ိဳင္းၾကားကေနမျပီး အုိးေပၚ တင္ေပးရတဲ့ အေျခအေန..။ အဘြားခုတင္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ခုတင္ၾကားမွာ ထုိင္လုိ႔ရတဲ့ ဆီးအုိးတစ္လုံးက ever ready!..။ ဒီၾကားထဲ ဆီးကလည္း မၾကာခဏ သြားတာမုိ႔ အုိးေပၚတင္ အုိးေပၚခ် အလုပ္တင္ တေန႔တေန႔ အၾကိမ္သုံးေလးဆယ္ထက္ မနည္း လုပ္ေပးရပါတယ္..။
ဆီးက ေန႔ခင္းထက္ ညပုိသြားေတာ့ အိပ္ေရး၀တဲ့ ညဆုိတာလည္း မရွိသေလာက္ ဆုိပါေတာ့..။
တခါတခါက်ေတာ့လည္း အဘြားကုိယ္တုိင္ ဆီးသြားခ်င္မွန္း မသြားခ်င္မွန္း မေသခ်ာတတ္ျပန္ပါဘူး..။ “ ဟဲ့ လုပ္ပါအုံး ..ထြက္က်ေတာ့မယ္ ထြက္က်ေတာ့မယ္ ” ဆုိလုိ႔ ကပ်ာကယာ ထျပီး အုိးေပၚတင္ေပးလုိက္တယ္..။
ဆီးက တစ္စက္မွ မထြက္..။ တစ္မိနစ္ေစာင့္လည္း မထြက္.. ႏွစ္မိနစ္ေစာင့္လည္း မထြက္.. ငါးမိနစ္ေစာင့္လည္း မထြက္..။ ေနာက္ဆုံး “ ခုနက တကယ္ ထြက္က်ေတာ့မယ့္ဟာ.. အုိးေပၚေရာက္မွ မထြက္တာကြယ္.. ငါ့ကုိ ခုတင္ေပၚသာ ျပန္တင္ပါေတာ့ ” ဆုိေတာ့ ျပန္တင္ေပးရျပန္ပါတယ္..။
ခုတင္ေပၚေရာက္လုိ႔ ေခါင္းအုံးနဲ႔ေခါင္း ထိရုံရွိေသး.. “ ေသးက ေပါက္ခ်င္လာျပန္ျပီ ငါ့ေျမးရယ္ ” တဲ့..။
“ အဘြား.. ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ.. ဟုတ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး.. ဒီေလာက္ေပါက္ခ်င္ေနရင္လည္း အိပ္ရာထဲသာ ေပါက္ခ်လုိက္ေတာ့ ”
ဘယ္လုိမွ မရွည္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ စိတ္အလုိအတုိင္း အဘြားကုိ ျငိဳျငိဳျငင္ျငင္ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေျပာမိတတ္ျပန္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေျပာလုိ႔မွ စကားက မဆုံးေသးဘူး “ေဗ်ာ..ေဗ်ာ.. ေဗ်ာ.. ေဗ်ာ ” နဲ႔ ဆည္က်ိဳးသလား ေအာက္ေမ့ ရတယ္..။ အဟုတ္ ထြက္က်ကုန္တာမ်ဳိးလည္း ၾကဳံခဲ့ရျပန္ပါတယ္..။
အဲဒီေတာ့လည္း ထမိန္လဲေပး..၊ သုတ္သင္ေပး..၊ အိပ္ရာခင္း လဲေပး ေပါ့..။ ေပ်ာ္တယ္မဟုတ္ေပမယ့္.. ဒီအလုပ္က ငါလုပ္ရမွာ ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ပဲ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရပါတယ္..။
တခါတခါလည္း.. အဘြားေခၚႏုိးတာကုိ ႏုိးရဲ႔သားနဲ႔ ေပအိပ္ေနဖုိ႔ ၾကိဳးစားမိတတ္ျပန္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ အဲသလုိ ေပအိပ္ေနရင္ အဘြားက ခုႏွစ္သံခ်ီဟစ္ျပီး အိမ္ရွိလူုကုန္ေခၚႏိုးလုိ႔.. အိမ္ကလူေတြပါမက တရပ္ကြက္လုံး ႏုိးကုန္ပါေတာ့တယ္..။ “ အဘြားကလည္းဗ်ာ.. အဲသေလာက္ၾကီး ေအာ္ရလား ” လုိ႔ အိပ္မႈန္စုန္မႊားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာေတာ့ ျပဳံးစိစိနဲ႔ “ မင္းမွ မထတာကြယ္ ” တဲ့..။
အဲဒါအျပင္ တျခားနိစၥဓူ၀အလုပ္ေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ မနက္ေစာ အဘြားအိပ္ရာထတာနဲ႔ အိမ္ေရွ႔ ေရကန္နားေခၚသြား၊ မ်က္ႏွာသစ္ေပး သြားတုိက္ေပး ရပါတယ္..။ ေန႔လည္ ဆယ့္တစ္နာရီေလာက္ ေရာက္တာနဲ႔ အဘြားေရခ်ိဳးဖုိ႔ ျပင္ဆင္ ရပါတယ္..။ အတူေနဘေထြး(ဦးေလး) ဦးေက်ာ္ျမင့္က ျမန္မာေဆးဆရာ လုပ္ေတာ့ (သူက အင္ဂ်င္နီယာဆုိေပမယ့္.. ျမန္မာေဆး ေဗဒင္လည္း အေတာ္တတ္ပါတယ္) ေရခ်ိဳးတာကအစ.. ေဆးရြက္ျပဳတ္ရည္နဲ႔ စပ္ခ်ိဳးေစပါတယ္..။
ဂန္႔ဂလာရြက္ကုိ အရင္ျပဳတ္..၊ ပြက္ပြက္ဆူျပီဆုိမွ.. အဘြားခ်ိဳးမယ့္ေရဇလုံထဲ တည္႔..၊ ေနာက္ ေရေအးနဲ႔ ေရာ..၊ ကုိင္ၾကည္႔ မပူမေအးဆုိမွ အဘြားကုိ သြားေခၚ..၊ တကိုယ္လုံး ေရသုံးသပ္ ေပးေတာ္မူရပါတယ္..။
ေရမ်ိဳးခ်ိဳးျပီး တာနဲ႔ ခါးလယ္က က်ိဳးေနတဲ့ သစ္သားဘီးက်ိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အဘြားေခါင္းကုိ ရွင္းလင္းေပးရပါတယ္..။ ေနာက္.. ၾကက္ဥႏွစ္လုံး၊ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး (ေဇာင္းလြတ္) တစ္လုံး၊ ထန္းဖုိဦးထန္းလ်က္ ႏွစ္ခဲ ကုိ ေရာသမေမႊလုပ္ျပီး အဘြားစားဖုိ႔ ပူတင္းဖုတ္ရျပန္ပါတယ္..။
ပူတင္းက်က္ေတာ့ အဘြားကုိခြံ႔.. ပုိတာ ကုိယ္စားေပါ့..။
တစ္ပတ္တစ္ခါ သားဆရာ၀န္နဲ႔ ညႊန္မႈးလာေတြ႔လုိ႔ သူတုိ႔အေမကုိ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ေမးရင္း “ အေမ ဘာလုိလဲ ” လုိ႔ ေမးတုိင္း “ ငါ့ေျမးေလးအတြက္ ပုဆုိးတစ္ထည္ေလာက္ ၀ယ္ေပးလုိက္စမ္းပါ ” လုိ႔ အဘြားေျပာတတ္ပါတယ္..။ တခါတရံ သူ႔သားေတြ ကန္ေတာ့တဲ့ ပုိက္ဆံ ကြ်န္ေတာ္ရတတ္ျပန္ပါတယ္..။
တခါတေလက်ေတာ့လည္း ေဂ်ညီညီရဲ႔ “မ်က္စိကုိ ဖြင့္ၾကည္႔လုိက္ရင္ မင္းရွိေနမွ ” သီခ်င္းကုိ “ မ်က္စိကုိဖြင့္ၾကည္႔လုိက္ရင္ ဘြား ရွိေနမွ ” လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္လုိလက္ရ ဆုိမိျပန္ပါတယ္..။
တခါတေလက်ေတာ့လည္း.. “ အဘြားပဲ ေပါက္ႏုိင္မလား.. ကြ်န္ေတာ္ပဲ ေသးအုိးေပၚတင္ေပးႏုိင္မလား.. ျပိဳင္က်တာေပါ့ ” ဆုိျပီး ေျမးအဘြားႏွစ္ေယာက္ ဆီးအုိးတင္ ္ျပိဳင္ပဲြ လုပ္တတ္ပါေသးတယ္..။
အဲသလုိနဲ႔ပဲ အဘြားနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ေတြ႔ဆုံမႈက ရွစ္လေလာက္အၾကာမွာ နိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ့ရပါတယ္..။
အဘြားအေျခအေန ပုံမွန္မဟုတ္ဘဲ.. ဆုိးလာတဲ့ေန႔က.. အိမ္မွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကေလးေတြပဲ ရွိေနခဲ့ပါတယ္..။ ဘေထြး(ဦးေလး)ေက်ာ္ျမင့္က အဲဒီတုံးက မရမ္းကုန္း အထည္စက္ရုံအမွတ္ေလးရဲ႔ စက္ရုံမႈးအျဖစ္နဲ႔ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနလုိ႔ သူ႔စက္ရုံကုိ ရုံးဆင္းခ်ိန္အထိ မေစာင့္ဘဲ လွမ္းဆက္ရပါတယ္..။ အိမ္က က်ိဳက္၀ုိင္းဘုရားလမ္းမွာ ရွိလုိ႔ ဆယ္မိနစ္ေလာက္အတြင္းပဲ ဦးေလး ေရာက္လာပါတယ္..။
ဦးေလးေရာက္ျပီး နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့.. အဘြား ဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္..။ မ်က္ရည္ေတြစီးက်ရင္း ဦးေလးက အဘြားရင္ဘတ္ေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ေမွာက္ခုံထပ္ျပီး ႏွလုံးျပန္ခုန္လုိျပန္ေခၚျငား ၾကိဳးစားပါတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေၾကာင္စီစီနဲ႔ ရပ္ၾကည္႔ေနခဲ့မိပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ဘြားတင္ကေတာ့ သူ႔ထုံးစံအတုိင္း ေခါင္းမာမာနဲ႔ ျပန္မလာေတာ့ပါဘူး..။ ေနာက္ေတာ့ ဆူျဖဴးကုန္းရြာက ေဒၚေအးတင္ရဲ႔ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြ တဖဲြဖြဲနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့ၾက ပါေတာ ့တယ္..။ ရပ္ကြက္ထဲက မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႔လည္း ေရာက္လာၾကပါတယ္..။
ဧည္႔သည္ေတြကုိ ဧည္႔ခံရင္း ဦးေလး ဦးေက်ာ္ျမင့္က “ ဘြားတင္က သူပုိင္တာေတြ အားလုံးကုိ သူ႔ေပးသြားတယ္ ” လုိ႔ ေျပာေတာ့ အားလုံးက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဘြားတင္ဘာေတြ ေပးသြားပါလိမ့္ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ၀ုိင္းၾကည္႔ ၾကပါတယ္..။
“ ေသးအုိး နဲ႔ ဘီးက်ိဳး ေပးသြားတာေလ ”.. လုိ႔ ဦးေလးဆက္ေျပာေတာ့မွ အားလုံး ျပဳံးၾကပါတယ္..။
ေနာက္ႏွစ္ရက္ေျမာက္မွာ အသံလႊင္ရုံေနာက္ေက်ာက ၾကံေတာသုႆန္မွာ ဘြားတင္ကုိ သျဂၤ ိဳလ္ပါတယ္..။ မီးမသျဂၤ ိဳလ္ခင္.. ေရခဲတုိက္ကထုတ္ျပီး.. ေနာက္ဆုံးခရီးႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္..။ ပင့္ထားတဲ့ ဘုန္းၾကီးေတြက လုိအပ္တဲ့ ရြတ္ဖတ္မႈေတြ လုပ္ျပီး.. သားသမီးေတြ ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္..။
သားသမီးေတြျပီးေတာ့ ေျမးေတြ ကန္ေတာ့ ၾကပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္တ၀မ္းကဲြ အမေတြ တအစ္အစ္နဲ႔ ၾကိတ္ငုိေနတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္ ကန္ေတာ့တာက လုိအပ္တာထက္ ပုိၾကာေနခဲ့ပါတယ္..။ ဦးေလးဦးေက်ာ္ျမင့္ ပုခုံးလာညွစ္မွ ၾကမ္းနဲ႔ကပ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္း ျပန္ေမာ့လာမိပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းနည္းေနခဲ့သလား ဆုိတာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ မေ၀ခဲြႏုိင္ခဲ့ပါေၾကာင္း...။
သူတုိ႔ဘယ္လုိေျပာေျပာ အဲဒီတုံးက အဘြားကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ျပဳစုေပးခဲ့သလားလုိ႔ ေမးသူက ေမးခဲ့ရင္.. မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္ ရုိးသားစြာ ၀န္ခံပါ့မယ္။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဆုံေတြ႔ခ်ိန္မွာ အဘြားဟာ မီးစာကုန္ ဆီခမ္းလုေနတဲ့ အရြယ္.။ အေပါ့သြားဖုိ႔ေတာင္ အိပ္ရာက မထႏုိင္ေတာ့လုိ႔ အေပါ့သြားခ်င္တုိင္း သူ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ခ်ိဳင္းၾကားကေနမျပီး အုိးေပၚ တင္ေပးရတဲ့ အေျခအေန..။ အဘြားခုတင္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ခုတင္ၾကားမွာ ထုိင္လုိ႔ရတဲ့ ဆီးအုိးတစ္လုံးက ever ready!..။ ဒီၾကားထဲ ဆီးကလည္း မၾကာခဏ သြားတာမုိ႔ အုိးေပၚတင္ အုိးေပၚခ် အလုပ္တင္ တေန႔တေန႔ အၾကိမ္သုံးေလးဆယ္ထက္ မနည္း လုပ္ေပးရပါတယ္..။
ဆီးက ေန႔ခင္းထက္ ညပုိသြားေတာ့ အိပ္ေရး၀တဲ့ ညဆုိတာလည္း မရွိသေလာက္ ဆုိပါေတာ့..။
တခါတခါက်ေတာ့လည္း အဘြားကုိယ္တုိင္ ဆီးသြားခ်င္မွန္း မသြားခ်င္မွန္း မေသခ်ာတတ္ျပန္ပါဘူး..။ “ ဟဲ့ လုပ္ပါအုံး ..ထြက္က်ေတာ့မယ္ ထြက္က်ေတာ့မယ္ ” ဆုိလုိ႔ ကပ်ာကယာ ထျပီး အုိးေပၚတင္ေပးလုိက္တယ္..။
ဆီးက တစ္စက္မွ မထြက္..။ တစ္မိနစ္ေစာင့္လည္း မထြက္.. ႏွစ္မိနစ္ေစာင့္လည္း မထြက္.. ငါးမိနစ္ေစာင့္လည္း မထြက္..။ ေနာက္ဆုံး “ ခုနက တကယ္ ထြက္က်ေတာ့မယ့္ဟာ.. အုိးေပၚေရာက္မွ မထြက္တာကြယ္.. ငါ့ကုိ ခုတင္ေပၚသာ ျပန္တင္ပါေတာ့ ” ဆုိေတာ့ ျပန္တင္ေပးရျပန္ပါတယ္..။
ခုတင္ေပၚေရာက္လုိ႔ ေခါင္းအုံးနဲ႔ေခါင္း ထိရုံရွိေသး.. “ ေသးက ေပါက္ခ်င္လာျပန္ျပီ ငါ့ေျမးရယ္ ” တဲ့..။
“ အဘြား.. ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ.. ဟုတ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး.. ဒီေလာက္ေပါက္ခ်င္ေနရင္လည္း အိပ္ရာထဲသာ ေပါက္ခ်လုိက္ေတာ့ ”
ဘယ္လုိမွ မရွည္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ စိတ္အလုိအတုိင္း အဘြားကုိ ျငိဳျငိဳျငင္ျငင္ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေျပာမိတတ္ျပန္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေျပာလုိ႔မွ စကားက မဆုံးေသးဘူး “ေဗ်ာ..ေဗ်ာ.. ေဗ်ာ.. ေဗ်ာ ” နဲ႔ ဆည္က်ိဳးသလား ေအာက္ေမ့ ရတယ္..။ အဟုတ္ ထြက္က်ကုန္တာမ်ဳိးလည္း ၾကဳံခဲ့ရျပန္ပါတယ္..။
အဲဒီေတာ့လည္း ထမိန္လဲေပး..၊ သုတ္သင္ေပး..၊ အိပ္ရာခင္း လဲေပး ေပါ့..။ ေပ်ာ္တယ္မဟုတ္ေပမယ့္.. ဒီအလုပ္က ငါလုပ္ရမွာ ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ပဲ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရပါတယ္..။
တခါတခါလည္း.. အဘြားေခၚႏုိးတာကုိ ႏုိးရဲ႔သားနဲ႔ ေပအိပ္ေနဖုိ႔ ၾကိဳးစားမိတတ္ျပန္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ အဲသလုိ ေပအိပ္ေနရင္ အဘြားက ခုႏွစ္သံခ်ီဟစ္ျပီး အိမ္ရွိလူုကုန္ေခၚႏိုးလုိ႔.. အိမ္ကလူေတြပါမက တရပ္ကြက္လုံး ႏုိးကုန္ပါေတာ့တယ္..။ “ အဘြားကလည္းဗ်ာ.. အဲသေလာက္ၾကီး ေအာ္ရလား ” လုိ႔ အိပ္မႈန္စုန္မႊားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာေတာ့ ျပဳံးစိစိနဲ႔ “ မင္းမွ မထတာကြယ္ ” တဲ့..။
အဲဒါအျပင္ တျခားနိစၥဓူ၀အလုပ္ေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ မနက္ေစာ အဘြားအိပ္ရာထတာနဲ႔ အိမ္ေရွ႔ ေရကန္နားေခၚသြား၊ မ်က္ႏွာသစ္ေပး သြားတုိက္ေပး ရပါတယ္..။ ေန႔လည္ ဆယ့္တစ္နာရီေလာက္ ေရာက္တာနဲ႔ အဘြားေရခ်ိဳးဖုိ႔ ျပင္ဆင္ ရပါတယ္..။ အတူေနဘေထြး(ဦးေလး) ဦးေက်ာ္ျမင့္က ျမန္မာေဆးဆရာ လုပ္ေတာ့ (သူက အင္ဂ်င္နီယာဆုိေပမယ့္.. ျမန္မာေဆး ေဗဒင္လည္း အေတာ္တတ္ပါတယ္) ေရခ်ိဳးတာကအစ.. ေဆးရြက္ျပဳတ္ရည္နဲ႔ စပ္ခ်ိဳးေစပါတယ္..။
ဂန္႔ဂလာရြက္ကုိ အရင္ျပဳတ္..၊ ပြက္ပြက္ဆူျပီဆုိမွ.. အဘြားခ်ိဳးမယ့္ေရဇလုံထဲ တည္႔..၊ ေနာက္ ေရေအးနဲ႔ ေရာ..၊ ကုိင္ၾကည္႔ မပူမေအးဆုိမွ အဘြားကုိ သြားေခၚ..၊ တကိုယ္လုံး ေရသုံးသပ္ ေပးေတာ္မူရပါတယ္..။
ေရမ်ိဳးခ်ိဳးျပီး တာနဲ႔ ခါးလယ္က က်ိဳးေနတဲ့ သစ္သားဘီးက်ိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အဘြားေခါင္းကုိ ရွင္းလင္းေပးရပါတယ္..။ ေနာက္.. ၾကက္ဥႏွစ္လုံး၊ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး (ေဇာင္းလြတ္) တစ္လုံး၊ ထန္းဖုိဦးထန္းလ်က္ ႏွစ္ခဲ ကုိ ေရာသမေမႊလုပ္ျပီး အဘြားစားဖုိ႔ ပူတင္းဖုတ္ရျပန္ပါတယ္..။
ပူတင္းက်က္ေတာ့ အဘြားကုိခြံ႔.. ပုိတာ ကုိယ္စားေပါ့..။
တစ္ပတ္တစ္ခါ သားဆရာ၀န္နဲ႔ ညႊန္မႈးလာေတြ႔လုိ႔ သူတုိ႔အေမကုိ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ေမးရင္း “ အေမ ဘာလုိလဲ ” လုိ႔ ေမးတုိင္း “ ငါ့ေျမးေလးအတြက္ ပုဆုိးတစ္ထည္ေလာက္ ၀ယ္ေပးလုိက္စမ္းပါ ” လုိ႔ အဘြားေျပာတတ္ပါတယ္..။ တခါတရံ သူ႔သားေတြ ကန္ေတာ့တဲ့ ပုိက္ဆံ ကြ်န္ေတာ္ရတတ္ျပန္ပါတယ္..။
တခါတေလက်ေတာ့လည္း ေဂ်ညီညီရဲ႔ “မ်က္စိကုိ ဖြင့္ၾကည္႔လုိက္ရင္ မင္းရွိေနမွ ” သီခ်င္းကုိ “ မ်က္စိကုိဖြင့္ၾကည္႔လုိက္ရင္ ဘြား ရွိေနမွ ” လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္လုိလက္ရ ဆုိမိျပန္ပါတယ္..။
တခါတေလက်ေတာ့လည္း.. “ အဘြားပဲ ေပါက္ႏုိင္မလား.. ကြ်န္ေတာ္ပဲ ေသးအုိးေပၚတင္ေပးႏုိင္မလား.. ျပိဳင္က်တာေပါ့ ” ဆုိျပီး ေျမးအဘြားႏွစ္ေယာက္ ဆီးအုိးတင္ ္ျပိဳင္ပဲြ လုပ္တတ္ပါေသးတယ္..။
အဲသလုိနဲ႔ပဲ အဘြားနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ေတြ႔ဆုံမႈက ရွစ္လေလာက္အၾကာမွာ နိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ့ရပါတယ္..။
အဘြားအေျခအေန ပုံမွန္မဟုတ္ဘဲ.. ဆုိးလာတဲ့ေန႔က.. အိမ္မွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကေလးေတြပဲ ရွိေနခဲ့ပါတယ္..။ ဘေထြး(ဦးေလး)ေက်ာ္ျမင့္က အဲဒီတုံးက မရမ္းကုန္း အထည္စက္ရုံအမွတ္ေလးရဲ႔ စက္ရုံမႈးအျဖစ္နဲ႔ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနလုိ႔ သူ႔စက္ရုံကုိ ရုံးဆင္းခ်ိန္အထိ မေစာင့္ဘဲ လွမ္းဆက္ရပါတယ္..။ အိမ္က က်ိဳက္၀ုိင္းဘုရားလမ္းမွာ ရွိလုိ႔ ဆယ္မိနစ္ေလာက္အတြင္းပဲ ဦးေလး ေရာက္လာပါတယ္..။
ဦးေလးေရာက္ျပီး နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့.. အဘြား ဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္..။ မ်က္ရည္ေတြစီးက်ရင္း ဦးေလးက အဘြားရင္ဘတ္ေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ေမွာက္ခုံထပ္ျပီး ႏွလုံးျပန္ခုန္လုိျပန္ေခၚျငား ၾကိဳးစားပါတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေၾကာင္စီစီနဲ႔ ရပ္ၾကည္႔ေနခဲ့မိပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ဘြားတင္ကေတာ့ သူ႔ထုံးစံအတုိင္း ေခါင္းမာမာနဲ႔ ျပန္မလာေတာ့ပါဘူး..။ ေနာက္ေတာ့ ဆူျဖဴးကုန္းရြာက ေဒၚေအးတင္ရဲ႔ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြ တဖဲြဖြဲနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့ၾက ပါေတာ ့တယ္..။ ရပ္ကြက္ထဲက မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႔လည္း ေရာက္လာၾကပါတယ္..။
ဧည္႔သည္ေတြကုိ ဧည္႔ခံရင္း ဦးေလး ဦးေက်ာ္ျမင့္က “ ဘြားတင္က သူပုိင္တာေတြ အားလုံးကုိ သူ႔ေပးသြားတယ္ ” လုိ႔ ေျပာေတာ့ အားလုံးက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဘြားတင္ဘာေတြ ေပးသြားပါလိမ့္ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ၀ုိင္းၾကည္႔ ၾကပါတယ္..။
“ ေသးအုိး နဲ႔ ဘီးက်ိဳး ေပးသြားတာေလ ”.. လုိ႔ ဦးေလးဆက္ေျပာေတာ့မွ အားလုံး ျပဳံးၾကပါတယ္..။
ေနာက္ႏွစ္ရက္ေျမာက္မွာ အသံလႊင္ရုံေနာက္ေက်ာက ၾကံေတာသုႆန္မွာ ဘြားတင္ကုိ သျဂၤ ိဳလ္ပါတယ္..။ မီးမသျဂၤ ိဳလ္ခင္.. ေရခဲတုိက္ကထုတ္ျပီး.. ေနာက္ဆုံးခရီးႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္..။ ပင့္ထားတဲ့ ဘုန္းၾကီးေတြက လုိအပ္တဲ့ ရြတ္ဖတ္မႈေတြ လုပ္ျပီး.. သားသမီးေတြ ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္..။
သားသမီးေတြျပီးေတာ့ ေျမးေတြ ကန္ေတာ့ ၾကပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္တ၀မ္းကဲြ အမေတြ တအစ္အစ္နဲ႔ ၾကိတ္ငုိေနတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္ ကန္ေတာ့တာက လုိအပ္တာထက္ ပုိၾကာေနခဲ့ပါတယ္..။ ဦးေလးဦးေက်ာ္ျမင့္ ပုခုံးလာညွစ္မွ ၾကမ္းနဲ႔ကပ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္း ျပန္ေမာ့လာမိပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းနည္းေနခဲ့သလား ဆုိတာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ မေ၀ခဲြႏုိင္ခဲ့ပါေၾကာင္း...။
Wednesday, August 12, 2009
45.1 Guangzhou (ကြမ္က်ိဳး) သုိ႔
တရုတ္ျပည္ရဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဆြန္ယက္ဆင္ ( Sun Yat-Sen ) အေၾကာင္း ဖတ္တုံးက.. ကန္တုံျပည္နယ္၊ ကန္တုံျမိဳ႔ ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့ ရတယ္..။ ဆြန္ယက္ဆင္ရဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး ေမြးဖြားရာေနရာ၊ အခ်က္အခ်ာ ေဒသအျဖစ္နဲ႔ ဖတ္မွတ္ခဲ့ရတာပဲ..။ ေနာက္မ်ားမွ.. ကန္တုံ(Canton) ဆုိတာ အဂၤလိပ္အေခၚအေ၀ၚ ျဖစ္ျပီး.. တရုတ္လုိကေတာ့ ကြမ္တုံးလုိ႔ ေခၚေၾကာင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ျမိဳ႔ေတာ္ကုိလည္း ကန္တုံ အစား.. ကြမ္က်ိဳးလုိ႔ ေခၚမွန္း သိရေတာ့တယ္..။
ကြမ္တုံးျပည္နယ္က ကမၻာေက်ာ္ ေဟာင္ေကာင္၊ မကာအုိ တုိ႔နဲ႔ ဟုိဖက္ကမ္း ဒီဖက္ကမ္းျဖစ္တဲ့အျပင္.. တရုတ္ျပည္ရဲ႔ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ အတူ တဟုန္ထုိး အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္လာခဲ့တဲ့ ျပည္နယ္တစ္ခုပဲ..။
တရုတ္ျပည္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ခဲ့တဲ့ သုံးေခါက္မွာ.. ပထမဆုံးအေခါက္က.. ကူမင္း၊၀င္းဇုိး၊ခ်န္ဇုိး၊နန္ကင္း ကေန ျပည္ေတာ္ျပန္ခဲ့ၾကျပီး ဒုတိယအေခါက္မွ အဲဒီကြမ္တုံးျပည္နယ္ကုိ ေရာက္ခဲ့ရတယ္..။ ခရီးစဥ္ကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ရန္ကုန္ကေန မႏၱေလးဆင္း၊ ဆရာသမား ေရျမင္းကုိ ပင့္၊ ကူမင္းကုိ ခ်ီတက္..၊ အဲဒီကမွ တဆင့္ ကြမ္က်ိဳးေပါ့..။ ဒါေပမယ့္.. ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္ရယ္၊ ေရျမင္းရယ္၊ ေက်ာ္သူရ ရယ္ အျပင္.. ေနာက္တုိးမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ပါ ပါလာခဲ့တယ္..။ ႏုိင္ငံျခားကုိတစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးလုိ႔ အေတြ႔အၾကံဳရေအာင္ဆုိျပီး သူ လုိက္လာခဲ့တာပဲ..။
တကယ္လည္း သူေမွ်ာ္လင့္သလုိ.. အေတြ႔အၾကဳံေတြ တပုံၾကီး ရသြားခဲ့တယ္..။
အဲဒီအေခါက္ ကူမင္း.. ကြမ္က်ိဳးေလယာဥ္က ေနာက္က်တယ္..။ ညဥ္႔အေတာ္နက္မွ ကြမ္က်ိဳးကုိ ေရာက္တယ္..။ ေရာက္ေရာက္ျခင္းပဲ.. နီးစပ္ရာ ဟုိတယ္တစ္ခုမွာ အိပ္လုိက္ၾကရတယ္..။ ထူးျခားတာဆုိလုိ႔ ေက်ာ္သူရက ဟုိတယ္အခန္းခကုိ ေစ်းဆစ္တာပဲ..။ reception desk မွာ အခန္းအမ်ိဳးအစားနဲ႔ သက္ဆုိင္ရာေစ်းႏႈန္း ေရးထားတာၾကည္႔ျပီး ေက်ာ္သူရက.. ေစ်းကုိ သုံးခ်ိဳးႏွစ္ခ်ိဳးေလာက္နဲ႔ ဆစ္တယ္..။ ဧည္႔ပါးလုိ႔လား ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး..။ ယြမ္ေလးရာ ေရးထားတဲ့အခန္းကုိ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ေလာက္နဲ႔ ေစ်းတည္႔သြားတယ္..။
ကြ်န္ေတာ့္အလုိသာဆုိရင္.. ေရးထားတဲ့ ေစ်း.. ေပးလုိက္မိမွာပဲ..။ ေက်ာ္သူရ ေျပာမွပဲ ဟုိတယ္ခ ဆုိတာ.. အေလ်ာ့အတင္းရွိမွန္း သိေတာ့တယ္..။
ေနာက္တေန႔မနက္မွာ ေရျမင္းအမ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္..။ ေရျမင္းအမက ကြမ္က်ိဳးမွာေနတယ္..။ သူ႔အဆက္အသြယ္နဲ႔ပဲ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔.. ကြမ္က်ိဳးကေန.. ကီလုိမီတာ ေလးဆယ္ေလာက္ေ၀းတဲ့.. တုံးကြမ္ (Dongguan) လုိ႔ ေခၚတဲ့ ျမိဳ႔ကုိ သြားခဲ့ၾကတယ္..။ ကြမ္က်ိဳး ကေန တုံးကြမ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ လမ္းေတြ သိပ္ေကာင္းတယ္..။ ဘန္ေကာက္က အေ၀းေျပးလမ္းေတြလုိပဲ ကြန္ကရစ္မုိးပ်ံလမ္းေတြပဲ..။တုံးကြမ္မွာ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လုိခ်င္တဲ့ စက္ပစၥည္းစက္ရုံက လူေတြနဲ႔ ေတြ႔ျပီး လုိအပ္တာေလးေတြ ၾကည္႔ၾကရွဳၾက ေဆြးေႏြးၾကနဲ႔ တေနကုန္သြားခဲ့တယ္..။
ကိစၥျပီးလုိ႔ ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ စက္၀ယ္တာ၊ မ၀ယ္တာ အပထားလုိ႔.. မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္.. ညစာ ေကြ်းပါရေစ၊ စားျပီးမွ ျပန္ၾကပါ..။ တုံးကြမ္နဲ႔ ကြမ္က်ိဳး လြန္ေရာကြ်ံေရာ ေမာင္းရ တစ္နာရီေပါ့..။ သူတုိ႔ ယာဥ္ေမာင္းနဲ႔ လုိက္ပုိ႔ေပးပါ့မယ္ ဆုိျပီး.. ဒင္နာ စားဖုိ႔ အတင္းေျပာေနတာနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း ညစာကုိ တုံးကြမ္မွာ ေလြးလုိက္ၾကေတာ့တယ္..။ ထုံးစံအတုိင္း.. “ ေဟာင္ ” ၾက ရျပန္တယ္..။ အားလုံး စားျပီး ေသာက္ျပီးေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လဲ ေဒါင္ခ်ာဆုိင္း လုိ႔..။ သူတုိ႔တေတြလည္း သုိင္းကြက္ေတြ နင္းလုိ႔ ေပါ့..။
စက္ရုံ သူေဌးက မူးေနတဲ့ၾကားက သူ႔ဒရုိင္ဘာကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လုိက္ပုိ႔ ဖုိ႔ လွ်ာေလးအာေလးနဲ႔ အမိန္႔ေပးတယ္..။ မင္း ယာဥ္ေမာင္းက ငါတုိ႔တည္းတဲ့ေနရာ သိလုိ႔လားလုိ႔ ေမးေတာ့.. “ သိဖုိ႔ မလုိဘူး.. ငါ့ကားမွာ GPS ပါတယ္.. မင္းတုိ႔ တည္းမယ့္ ဟုိတယ္သာ ေျပာလုိက္ .. GPS အညႊန္းအတုိင္း ငါ့ ဒရုိင္ဘာ ေမာင္းလိမ့္မယ္ ” တဲ့..။
တယ္ဟုတ္ ပါ့လားလုိ႔ မူးမူးနဲ႔ အံ့ၾသမိရေသးတယ္..။
အဲသလုိနဲ႔ ညဆယ့္တစ္နာရီေလာက္မွာ တုံးကြမ္ကေန ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ ကြမ္က်ိဳးကုိ ျပန္ခဲ့ၾကတယ္..။ ေရျမင္းက ဒရုိင္ဘာကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တည္းတဲ့ ဟုိတယ္လိပ္စာ ေပးလုိက္တယ္..။ ဒရုိင္ဘာက အဲဒီလိပ္စာကုိ GPS မွာ ထည္႔သြင္းျပီး လမ္းေၾကာင္းအညႊန္းအတုိင္း ေမာင္းေတာ့တာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလုံးလည္း ခပ္ေထြေထြျဖစ္ေနတဲ့ အရွိန္ရယ္၊ ခရီးပမ္းလာတာရယ္ေၾကာင့္ ကားေပၚမွာ ယူျပီး လုိက္လာခဲ့ၾကတယ္..။
ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္ ေမွးကနဲျဖစ္လုိက္.. ႏုိးတ၀က္ျဖစ္လုိက္.. ေခါင္းေထာင္ထလုိက္နဲ႔ ေရာက္ႏုိးေရာက္ႏုိး လုိက္လာခဲ့ၾကတာ.. ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ သုံးနာရီသာ ထုိးသြားတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဟုိတယ္က GPS ေက်းဇူးနဲ႔ ဘယ္ဆီ ဘယ္၀ယ္မွန္းေတာင္ မသိေသးဘူး ျဖစ္ေနပါေရာ..။
ေရျမင္း.. ဒရုိင္ဘာကုိ ေသခ်ာေမးအုံး..၊ ဒီလမ္း ဒီခရီးက ဒီေလာက္ ၾကာစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး..။ တစ္ခုခုေတာ့ လဲြေနျပီလုိ႔ အားလုံးက စုိးရိမ္တၾကီး ၀ုိင္းေျပာေတာ့မွ.. ကုိယ္ေရႊဒရုိင္က သူလည္း လမ္းေပ်ာက္ေနတယ္ လု႔ိ ၀န္ခံေတာ့တယ္..။ ေကာင္းေလစြ..။
ျဖစ္ပုံက.. ေကြ႔ရမယ့္လမ္းကုိ မေကြ႔မိဘဲ ေက်ာ္သြားမိသည္႔တုိင္ GPS က ေက်ာ္သြားျပီလုိ႔ မေျပာဘဲ.. ေနာက္ထပ္ ျဖစ္ႏုိင္မယ့္လမ္းေၾကာင္းအသစ္တစ္ခုကုိ ျပန္ညႊန္းတာမုိ႔.. ရြာလည္ ကုန္ေတာ့တာပဲ..။
ဥပမာ ေျပာရရင္.. ဆူးေလ အသြားမွာ သမၼတရုပ္ရွင္ရုံေရွ႔ကေန ဘူတာၾကီးဖက္မွားခ်ိဳးမိတာကုိ.. လမ္းမွားခ်ိဳးမိတယ္လုိ႔ မေျပာဘဲ.. ဘူတာၾကီးေရွ႔ကေန ပန္းဆုိးတန္းကုိ ညႊန္၊ အဲဒီကမွ ကန္ပတ္လမ္းအတုိင္း ဗဟန္းအ၀ုိင္းျပန္ပတ္၊ အဲဒီကမွ.. သမၼတရုပ္ရွင္ရုံ စသျဖင့္ လမ္းညႊန္တာမ်ိဳးဆုိေတာ့..တစ္ခါပဲမွားရင္ ကိစၥမရွိေပမယ့္ အမွားေပၚ အမွားထပ္ေတာ့.. ဟုိေကြ႔ဒီေကြ႔နဲ႔.. မေရာက္ႏုိင္ ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ..။
GPS ဆုိေတာ့လည္း လူ႔စိတ္ကုိ ဘယ္သိမလဲ..။ မွားေကြ႔မိတာလား၊ ေကြ႔ခ်င္လုိ႔ ေကြ႔တာလား ဆုိတာ သူမွ မေ၀ခဲြႏုိင္တာဆုိေတာ့.. လမ္းမွားသြားျပီလုိ႔လည္း ဘယ္ေျပာေတာ့မလဲ..။
ေနာက္ဆုံးေတာ့.. ကုိယ္ေရႊဒရုိင္ဘာကုိ.. ေျပာရတယ္..။ ငါတုိ႔ကုိ ေရွ႔နားမွာသာ ခ်ထားခဲ့ေပေတာ့..၊ တုိ႔ဖာသာ.. Taxi ငွားျပန္လုိက္ေတာ့မယ္ လုိ႔..။
အဲသလုိနဲ႔ GPS နဲ႔ေမာင္းတဲ့ ကားၾကီးေပၚက ဆင္းျပီးသကာလ.. ေတြ႔ရာ Taxi ဖမ္းတားျပီး ျပန္လာခဲ့တာ.. ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တည္းမယ့္ ဟုိတယ္ေရွ႔ ဆုိက္ဆုိက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ျပန္ေရာက္ လာခဲ့ၾက ပါေတာ့တယ္..။
ကြမ္တုံးျပည္နယ္က ကမၻာေက်ာ္ ေဟာင္ေကာင္၊ မကာအုိ တုိ႔နဲ႔ ဟုိဖက္ကမ္း ဒီဖက္ကမ္းျဖစ္တဲ့အျပင္.. တရုတ္ျပည္ရဲ႔ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ အတူ တဟုန္ထုိး အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္လာခဲ့တဲ့ ျပည္နယ္တစ္ခုပဲ..။
တရုတ္ျပည္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ခဲ့တဲ့ သုံးေခါက္မွာ.. ပထမဆုံးအေခါက္က.. ကူမင္း၊၀င္းဇုိး၊ခ်န္ဇုိး၊နန္ကင္း ကေန ျပည္ေတာ္ျပန္ခဲ့ၾကျပီး ဒုတိယအေခါက္မွ အဲဒီကြမ္တုံးျပည္နယ္ကုိ ေရာက္ခဲ့ရတယ္..။ ခရီးစဥ္ကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ရန္ကုန္ကေန မႏၱေလးဆင္း၊ ဆရာသမား ေရျမင္းကုိ ပင့္၊ ကူမင္းကုိ ခ်ီတက္..၊ အဲဒီကမွ တဆင့္ ကြမ္က်ိဳးေပါ့..။ ဒါေပမယ့္.. ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္ရယ္၊ ေရျမင္းရယ္၊ ေက်ာ္သူရ ရယ္ အျပင္.. ေနာက္တုိးမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ပါ ပါလာခဲ့တယ္..။ ႏုိင္ငံျခားကုိတစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးလုိ႔ အေတြ႔အၾကံဳရေအာင္ဆုိျပီး သူ လုိက္လာခဲ့တာပဲ..။
တကယ္လည္း သူေမွ်ာ္လင့္သလုိ.. အေတြ႔အၾကဳံေတြ တပုံၾကီး ရသြားခဲ့တယ္..။
အဲဒီအေခါက္ ကူမင္း.. ကြမ္က်ိဳးေလယာဥ္က ေနာက္က်တယ္..။ ညဥ္႔အေတာ္နက္မွ ကြမ္က်ိဳးကုိ ေရာက္တယ္..။ ေရာက္ေရာက္ျခင္းပဲ.. နီးစပ္ရာ ဟုိတယ္တစ္ခုမွာ အိပ္လုိက္ၾကရတယ္..။ ထူးျခားတာဆုိလုိ႔ ေက်ာ္သူရက ဟုိတယ္အခန္းခကုိ ေစ်းဆစ္တာပဲ..။ reception desk မွာ အခန္းအမ်ိဳးအစားနဲ႔ သက္ဆုိင္ရာေစ်းႏႈန္း ေရးထားတာၾကည္႔ျပီး ေက်ာ္သူရက.. ေစ်းကုိ သုံးခ်ိဳးႏွစ္ခ်ိဳးေလာက္နဲ႔ ဆစ္တယ္..။ ဧည္႔ပါးလုိ႔လား ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး..။ ယြမ္ေလးရာ ေရးထားတဲ့အခန္းကုိ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ေလာက္နဲ႔ ေစ်းတည္႔သြားတယ္..။
ကြ်န္ေတာ့္အလုိသာဆုိရင္.. ေရးထားတဲ့ ေစ်း.. ေပးလုိက္မိမွာပဲ..။ ေက်ာ္သူရ ေျပာမွပဲ ဟုိတယ္ခ ဆုိတာ.. အေလ်ာ့အတင္းရွိမွန္း သိေတာ့တယ္..။
ေနာက္တေန႔မနက္မွာ ေရျမင္းအမ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္..။ ေရျမင္းအမက ကြမ္က်ိဳးမွာေနတယ္..။ သူ႔အဆက္အသြယ္နဲ႔ပဲ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔.. ကြမ္က်ိဳးကေန.. ကီလုိမီတာ ေလးဆယ္ေလာက္ေ၀းတဲ့.. တုံးကြမ္ (Dongguan) လုိ႔ ေခၚတဲ့ ျမိဳ႔ကုိ သြားခဲ့ၾကတယ္..။ ကြမ္က်ိဳး ကေန တုံးကြမ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ လမ္းေတြ သိပ္ေကာင္းတယ္..။ ဘန္ေကာက္က အေ၀းေျပးလမ္းေတြလုိပဲ ကြန္ကရစ္မုိးပ်ံလမ္းေတြပဲ..။တုံးကြမ္မွာ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လုိခ်င္တဲ့ စက္ပစၥည္းစက္ရုံက လူေတြနဲ႔ ေတြ႔ျပီး လုိအပ္တာေလးေတြ ၾကည္႔ၾကရွဳၾက ေဆြးေႏြးၾကနဲ႔ တေနကုန္သြားခဲ့တယ္..။
ကိစၥျပီးလုိ႔ ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ စက္၀ယ္တာ၊ မ၀ယ္တာ အပထားလုိ႔.. မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္.. ညစာ ေကြ်းပါရေစ၊ စားျပီးမွ ျပန္ၾကပါ..။ တုံးကြမ္နဲ႔ ကြမ္က်ိဳး လြန္ေရာကြ်ံေရာ ေမာင္းရ တစ္နာရီေပါ့..။ သူတုိ႔ ယာဥ္ေမာင္းနဲ႔ လုိက္ပုိ႔ေပးပါ့မယ္ ဆုိျပီး.. ဒင္နာ စားဖုိ႔ အတင္းေျပာေနတာနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း ညစာကုိ တုံးကြမ္မွာ ေလြးလုိက္ၾကေတာ့တယ္..။ ထုံးစံအတုိင္း.. “ ေဟာင္ ” ၾက ရျပန္တယ္..။ အားလုံး စားျပီး ေသာက္ျပီးေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လဲ ေဒါင္ခ်ာဆုိင္း လုိ႔..။ သူတုိ႔တေတြလည္း သုိင္းကြက္ေတြ နင္းလုိ႔ ေပါ့..။
စက္ရုံ သူေဌးက မူးေနတဲ့ၾကားက သူ႔ဒရုိင္ဘာကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လုိက္ပုိ႔ ဖုိ႔ လွ်ာေလးအာေလးနဲ႔ အမိန္႔ေပးတယ္..။ မင္း ယာဥ္ေမာင္းက ငါတုိ႔တည္းတဲ့ေနရာ သိလုိ႔လားလုိ႔ ေမးေတာ့.. “ သိဖုိ႔ မလုိဘူး.. ငါ့ကားမွာ GPS ပါတယ္.. မင္းတုိ႔ တည္းမယ့္ ဟုိတယ္သာ ေျပာလုိက္ .. GPS အညႊန္းအတုိင္း ငါ့ ဒရုိင္ဘာ ေမာင္းလိမ့္မယ္ ” တဲ့..။
တယ္ဟုတ္ ပါ့လားလုိ႔ မူးမူးနဲ႔ အံ့ၾသမိရေသးတယ္..။
အဲသလုိနဲ႔ ညဆယ့္တစ္နာရီေလာက္မွာ တုံးကြမ္ကေန ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ ကြမ္က်ိဳးကုိ ျပန္ခဲ့ၾကတယ္..။ ေရျမင္းက ဒရုိင္ဘာကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တည္းတဲ့ ဟုိတယ္လိပ္စာ ေပးလုိက္တယ္..။ ဒရုိင္ဘာက အဲဒီလိပ္စာကုိ GPS မွာ ထည္႔သြင္းျပီး လမ္းေၾကာင္းအညႊန္းအတုိင္း ေမာင္းေတာ့တာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလုံးလည္း ခပ္ေထြေထြျဖစ္ေနတဲ့ အရွိန္ရယ္၊ ခရီးပမ္းလာတာရယ္ေၾကာင့္ ကားေပၚမွာ ယူျပီး လုိက္လာခဲ့ၾကတယ္..။
ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္ ေမွးကနဲျဖစ္လုိက္.. ႏုိးတ၀က္ျဖစ္လုိက္.. ေခါင္းေထာင္ထလုိက္နဲ႔ ေရာက္ႏုိးေရာက္ႏုိး လုိက္လာခဲ့ၾကတာ.. ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ သုံးနာရီသာ ထုိးသြားတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဟုိတယ္က GPS ေက်းဇူးနဲ႔ ဘယ္ဆီ ဘယ္၀ယ္မွန္းေတာင္ မသိေသးဘူး ျဖစ္ေနပါေရာ..။
ေရျမင္း.. ဒရုိင္ဘာကုိ ေသခ်ာေမးအုံး..၊ ဒီလမ္း ဒီခရီးက ဒီေလာက္ ၾကာစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး..။ တစ္ခုခုေတာ့ လဲြေနျပီလုိ႔ အားလုံးက စုိးရိမ္တၾကီး ၀ုိင္းေျပာေတာ့မွ.. ကုိယ္ေရႊဒရုိင္က သူလည္း လမ္းေပ်ာက္ေနတယ္ လု႔ိ ၀န္ခံေတာ့တယ္..။ ေကာင္းေလစြ..။
ျဖစ္ပုံက.. ေကြ႔ရမယ့္လမ္းကုိ မေကြ႔မိဘဲ ေက်ာ္သြားမိသည္႔တုိင္ GPS က ေက်ာ္သြားျပီလုိ႔ မေျပာဘဲ.. ေနာက္ထပ္ ျဖစ္ႏုိင္မယ့္လမ္းေၾကာင္းအသစ္တစ္ခုကုိ ျပန္ညႊန္းတာမုိ႔.. ရြာလည္ ကုန္ေတာ့တာပဲ..။
ဥပမာ ေျပာရရင္.. ဆူးေလ အသြားမွာ သမၼတရုပ္ရွင္ရုံေရွ႔ကေန ဘူတာၾကီးဖက္မွားခ်ိဳးမိတာကုိ.. လမ္းမွားခ်ိဳးမိတယ္လုိ႔ မေျပာဘဲ.. ဘူတာၾကီးေရွ႔ကေန ပန္းဆုိးတန္းကုိ ညႊန္၊ အဲဒီကမွ ကန္ပတ္လမ္းအတုိင္း ဗဟန္းအ၀ုိင္းျပန္ပတ္၊ အဲဒီကမွ.. သမၼတရုပ္ရွင္ရုံ စသျဖင့္ လမ္းညႊန္တာမ်ိဳးဆုိေတာ့..တစ္ခါပဲမွားရင္ ကိစၥမရွိေပမယ့္ အမွားေပၚ အမွားထပ္ေတာ့.. ဟုိေကြ႔ဒီေကြ႔နဲ႔.. မေရာက္ႏုိင္ ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ..။
GPS ဆုိေတာ့လည္း လူ႔စိတ္ကုိ ဘယ္သိမလဲ..။ မွားေကြ႔မိတာလား၊ ေကြ႔ခ်င္လုိ႔ ေကြ႔တာလား ဆုိတာ သူမွ မေ၀ခဲြႏုိင္တာဆုိေတာ့.. လမ္းမွားသြားျပီလုိ႔လည္း ဘယ္ေျပာေတာ့မလဲ..။
ေနာက္ဆုံးေတာ့.. ကုိယ္ေရႊဒရုိင္ဘာကုိ.. ေျပာရတယ္..။ ငါတုိ႔ကုိ ေရွ႔နားမွာသာ ခ်ထားခဲ့ေပေတာ့..၊ တုိ႔ဖာသာ.. Taxi ငွားျပန္လုိက္ေတာ့မယ္ လုိ႔..။
အဲသလုိနဲ႔ GPS နဲ႔ေမာင္းတဲ့ ကားၾကီးေပၚက ဆင္းျပီးသကာလ.. ေတြ႔ရာ Taxi ဖမ္းတားျပီး ျပန္လာခဲ့တာ.. ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တည္းမယ့္ ဟုိတယ္ေရွ႔ ဆုိက္ဆုိက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ျပန္ေရာက္ လာခဲ့ၾက ပါေတာ့တယ္..။
45.2 Dongguan ( တုံးကြမ္ ) က ငေပြး
တရုတ္ျပည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ ရင္းႏွီးအဖဲြ႔က်တဲ့ တက္စီဒရုိင္ဘာ တစ္ေယာက္ရွိတယ္..။ သူ႔ပုံက မ်က္စိေမွးေမွး၊ ပိတ္တိပ္တိပ္ နဲ႔မုိ႔ ငေပြး လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ေခၚတယ္..။ သူက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ GPS နဲ႔ လုိက္ပုိ႔တယ္ ဆုိတဲ့ တုံးကြမ္စက္မႈဇုန္နယ္ထဲက ဟုတ္က်ယ္ ဆုိတဲ့ ျမိဳ႔ကပဲ..။ အဲဒီ ဟုတ္က်ယ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တည္းေနက် Sunshine Capital ဆုိတဲ့ ဟုိတယ္ ရွိတယ္..။ တုံးကြမ္ကုိ ေရာက္တုိင္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ အဲဒီမွာပဲ တည္းေလ့ ရွိတယ္။ စီးပြားေရးအခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ေနရာမွာ ရွိတဲ့ ဟုိတယ္ဆုိေတာ့... ေယာက်္ားသားတုိ႔ေပ်ာ္စရာ အကုန္အစုံ ရွိတဲ့ ဟုိတယ္ပဲ..။ ဘား၊ ႏုိက္ကလပ္၊ ကာရာအုိေက အားလုံး ရွိတယ္..။
ငေပြးက အဲဒီဟုိတယ္ေအာက္မွာ အျမဲဂိတ္ထုိးေလ့ရွိတဲ့ တက္စီဒရုိင္ဘာ ေပါ့..။ ငေပြးက လူေနာက္..။ အဂၤလိပ္လုိ တစ္လုံးမွ မတတ္ေပမယ့္.. လက္ဟန္ေျခဟန္မ်ိဳးစုံလုပ္ျပီး.. သူေျပာခ်င္တာကုိ ရေအာင္ ေျပာတတ္တယ္..။ အဲသလုိမ်ိဳး လက္ဟန္ေျခဟန္အလုပ္ေကာင္းလုိ႔လည္း တျခားတက္စီဒရိုင္ဘာေတြထက္ သူ႔ကုိပုိျပီး မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ရင္းႏွီးသြားခဲ့ၾကတာပဲ..။ ငေပြးနဲ႔ စေတြ႔တာက. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ ညေနခင္းလမ္းေလွ်ာက္ေစ်း ပတ္မယ္အေတြးနဲ႔ ဟုိတယ္ေအာက္ ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္၊ သူက ဟုိတယ္ Lobby မွာ ငုတ္တုတ္ထုိင္ျပီး ဧည္႔ေမွ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေတြ႔ၾကတာပဲ..။
ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းပဲ ငေပြးက ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ကုိ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ သူလုပ္ေပးႏုိင္တဲ့ services မ်ိဳးစုံ သရုပ္ျပပါတယ္..။ သူဟာ တက္စီဒရုိင္ဘာ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ သရုပ္ေဖာ္တာ.. ကိစၥမရွိေပမယ့္.. မိန္းကေလးမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးခ်င္ရင္လည္း သူကူညီႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း သရုပ္ျပတဲ့အခါမွာေတာ့ အကုန္လုံး ခြက်ကုန္ပါေတာ့တယ္..။ တရုတ္မဟုတ္၊ အဂၤလိပ္မဟုတ္ အသံ အူးအူးအဲအဲ နဲ႔ ေယာက်္ားမိန္းမ ကိစၥေတြကုိ body language နဲ႔ သူလုပ္ျပတာကုိၾကည္႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ.. ရွက္ႏုိးႏုိးနဲ႔ အုိးတုိ႔အမ္းတန္း ျဖစ္ၾကရပါတယ္..။
ေနာက္ဆုံး ေရျမင္းက တရုတ္လုိ တစ္ခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစ လွမ္းေျပာမွ စပ္ျဖီးျဖီးနဲ႔ ငေပြး တခန္းရပ္သြားေတာ့တယ္..။ အဲဒီကေန စျပီး ငေပြးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အဖဲြ႔က်သြားခဲ့ၾကတယ္..။ တရုတ္ျပည္မၾကီးရဲ႔ ညဥ္႔ငွက္မေလး မ်ားအေၾကာင္းလည္း ငေပြးကေနတဆင့္ .. ထဲထဲ၀င္၀င္ သိခဲ့ၾကရတယ္..။ သူတုိ႔ဆီက ၾကမ္းခင္းေစ်း ယြမ္ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ဆုိတာ.. ျမန္မာေငြ ငါးေသာင္းေလာက္ ရွိပါတယ္..။ ငေပြးအဆုိအရ.. အဲသလုိ ခႏၶာကုိယ္ေရာင္းစား ၾကသူေတြထဲမွာ.. စက္မႈဇုန္ထဲက .. အလုပ္သမ ေလးေတြလည္း အခ်ိန္ပုိင္းဆန္ဆန္ ၀င္လုပ္ေနသူေတြ ရွိတာ သိရေတာ့.. ကုိယ့္ႏုိင္ငံက စက္မႈဇုန္ေတြဆီ အေတြးက ေရာက္သြားခဲ့ေသးတယ္..။
ငေပြးကေတာ့ သူေျပာတာမယုံရင္ ေကာင္မေလးေတြဆီက ၀န္ထမ္းကဒ္ ေတာင္းၾကည္႔လုိ႔ ရတယ္ ေျပာေပမယ့္.. သိပ္ၾကီး ျငင္းေလာက္တဲ့ ကိစၥရယ္လုိ႔ မထင္တာေၾကာင့္ သူ႔အဆုိကုိ ကန္႕ကန္႔ကြက္ကြက္ ေတာ့ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က.. မေလးရွားက မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ရန္ကုန္လာလုိ႔ သူ႔ကုိ ညဖက္ .. Park Royal ဟုိတယ္က ႏုိက္ကလပ္ ကုိ လုိက္ပုိ႔ဖူးတယ္..။ ႏုိက္ကလပ္မွာ ေသာက္စားျပီးလုိ႔ အျပန္မွာ အေဖာ္အေလွာ္ေလး လုိခ်င္တယ္ေျပာလုိ႔.. နီးစပ္ရာ ေခၚယူေစ်းညိွၾကည္႔ေတာ့.. ငါးေသာင္း တဲ့..။ ဒါေတာင္မွ.. ႏုိင္ငံျခားသား အလာမ်ားတဲ့ Park Royal လုိ ေနရာကမုိ႔ အဲသေလာက္ ေစ်းျဖစ္ေနတယ္ ဆုိေပမယ့္ က်န္တဲ့ေနရာေတြမွာလည္း သုံးေလးေသာင္းေအာက္ မေလ်ာ့ပါဘူး..။
ေနာက္တေန႔မနက္.. အဲဒီမိတ္ေဆြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ေတာ့.. ညက သူေခၚသြားတဲ့ မိန္းကေလးအေၾကာင္း စကားစပ္မိရာကေန.. စက္မႈဇုန္ေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့.. အလုပ္သမေလးမ်ားရဲ႔ လစာ ကုိ သူေမးလုိ႔ ေျပာမိတယ္..။ တစ္လတစ္လ သုံးေလးေသာင္းေတာ့ ရမွာေပါ့ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျဖေတာ့.. “ It is very attractive to be a prostitue, here ” လုိ႔ သူက မွတ္ခ်က္ျပဳတယ္..။ စိတ္ထဲမွာ.. သူ႔မွတ္ခ်က္ကုိ မခံခ်င္သလုိ ျဖစ္မိေပမယ့္.. သူက အရမ္းကာေရာ မွတ္ခ်က္ခ်တာမဟုတ္ဘဲ.. ၀န္ထမ္းလစာနဲ႔ prostitue ညေၾကး ကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ ေျပာတာမုိ႔.. မခံခ်င္ေပမယ့္ ခံခဲ့ရပါတယ္..။
သူေရာက္ဖူးတဲ့ တျခားႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ.. ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္လုပ္စားရင္ ရမယ့္ အနိမ့္ဆုံးလစာ ဟာ.. prostitue လုပ္စားလုိ႔ ရမယ့္ ညေၾကးထက္ အနည္းဆုံး ဆယ္ဆေလာက္ ရွိသတဲ့..။ အခု ဒီမွာက.. တစ္လလုံး ပင္ပင္ပမ္းပမ္း အလုပ္လုပ္လုိ႔ ရမယ့္လစာနဲ႔ ညေၾကးက အခ်ိဳးတူေလာက္ ျဖစ္ေနေတာ့.. အနည္းနဲ႔အမ်ား Impact ရွိကုိ ရွိတယ္လုိ႔ သူကေတာ့ ေထာက္ျပသြားခဲ့တယ္..။
ျပည္မၾကီးမွာလည္း.. အနိမ့္ဆုံးလစာက.. ယြမ္ရွစ္ရာ၊ တစ္ေထာင္ ၀န္းက်င္ေလာက္ပဲ ရွိတာဆုိေတာ့ လစာ-ညေၾကး အခ်ိဳးက သိပ္ၾကီး ျမင့္လွတယ္မွ မဟုတ္ဘဲေလ...။
ငေပြးက အဲဒီဟုိတယ္ေအာက္မွာ အျမဲဂိတ္ထုိးေလ့ရွိတဲ့ တက္စီဒရုိင္ဘာ ေပါ့..။ ငေပြးက လူေနာက္..။ အဂၤလိပ္လုိ တစ္လုံးမွ မတတ္ေပမယ့္.. လက္ဟန္ေျခဟန္မ်ိဳးစုံလုပ္ျပီး.. သူေျပာခ်င္တာကုိ ရေအာင္ ေျပာတတ္တယ္..။ အဲသလုိမ်ိဳး လက္ဟန္ေျခဟန္အလုပ္ေကာင္းလုိ႔လည္း တျခားတက္စီဒရိုင္ဘာေတြထက္ သူ႔ကုိပုိျပီး မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ရင္းႏွီးသြားခဲ့ၾကတာပဲ..။ ငေပြးနဲ႔ စေတြ႔တာက. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ ညေနခင္းလမ္းေလွ်ာက္ေစ်း ပတ္မယ္အေတြးနဲ႔ ဟုိတယ္ေအာက္ ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္၊ သူက ဟုိတယ္ Lobby မွာ ငုတ္တုတ္ထုိင္ျပီး ဧည္႔ေမွ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေတြ႔ၾကတာပဲ..။
ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းပဲ ငေပြးက ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ကုိ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ သူလုပ္ေပးႏုိင္တဲ့ services မ်ိဳးစုံ သရုပ္ျပပါတယ္..။ သူဟာ တက္စီဒရုိင္ဘာ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ သရုပ္ေဖာ္တာ.. ကိစၥမရွိေပမယ့္.. မိန္းကေလးမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးခ်င္ရင္လည္း သူကူညီႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း သရုပ္ျပတဲ့အခါမွာေတာ့ အကုန္လုံး ခြက်ကုန္ပါေတာ့တယ္..။ တရုတ္မဟုတ္၊ အဂၤလိပ္မဟုတ္ အသံ အူးအူးအဲအဲ နဲ႔ ေယာက်္ားမိန္းမ ကိစၥေတြကုိ body language နဲ႔ သူလုပ္ျပတာကုိၾကည္႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ.. ရွက္ႏုိးႏုိးနဲ႔ အုိးတုိ႔အမ္းတန္း ျဖစ္ၾကရပါတယ္..။
ေနာက္ဆုံး ေရျမင္းက တရုတ္လုိ တစ္ခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစ လွမ္းေျပာမွ စပ္ျဖီးျဖီးနဲ႔ ငေပြး တခန္းရပ္သြားေတာ့တယ္..။ အဲဒီကေန စျပီး ငေပြးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အဖဲြ႔က်သြားခဲ့ၾကတယ္..။ တရုတ္ျပည္မၾကီးရဲ႔ ညဥ္႔ငွက္မေလး မ်ားအေၾကာင္းလည္း ငေပြးကေနတဆင့္ .. ထဲထဲ၀င္၀င္ သိခဲ့ၾကရတယ္..။ သူတုိ႔ဆီက ၾကမ္းခင္းေစ်း ယြမ္ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ဆုိတာ.. ျမန္မာေငြ ငါးေသာင္းေလာက္ ရွိပါတယ္..။ ငေပြးအဆုိအရ.. အဲသလုိ ခႏၶာကုိယ္ေရာင္းစား ၾကသူေတြထဲမွာ.. စက္မႈဇုန္ထဲက .. အလုပ္သမ ေလးေတြလည္း အခ်ိန္ပုိင္းဆန္ဆန္ ၀င္လုပ္ေနသူေတြ ရွိတာ သိရေတာ့.. ကုိယ့္ႏုိင္ငံက စက္မႈဇုန္ေတြဆီ အေတြးက ေရာက္သြားခဲ့ေသးတယ္..။
ငေပြးကေတာ့ သူေျပာတာမယုံရင္ ေကာင္မေလးေတြဆီက ၀န္ထမ္းကဒ္ ေတာင္းၾကည္႔လုိ႔ ရတယ္ ေျပာေပမယ့္.. သိပ္ၾကီး ျငင္းေလာက္တဲ့ ကိစၥရယ္လုိ႔ မထင္တာေၾကာင့္ သူ႔အဆုိကုိ ကန္႕ကန္႔ကြက္ကြက္ ေတာ့ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က.. မေလးရွားက မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ရန္ကုန္လာလုိ႔ သူ႔ကုိ ညဖက္ .. Park Royal ဟုိတယ္က ႏုိက္ကလပ္ ကုိ လုိက္ပုိ႔ဖူးတယ္..။ ႏုိက္ကလပ္မွာ ေသာက္စားျပီးလုိ႔ အျပန္မွာ အေဖာ္အေလွာ္ေလး လုိခ်င္တယ္ေျပာလုိ႔.. နီးစပ္ရာ ေခၚယူေစ်းညိွၾကည္႔ေတာ့.. ငါးေသာင္း တဲ့..။ ဒါေတာင္မွ.. ႏုိင္ငံျခားသား အလာမ်ားတဲ့ Park Royal လုိ ေနရာကမုိ႔ အဲသေလာက္ ေစ်းျဖစ္ေနတယ္ ဆုိေပမယ့္ က်န္တဲ့ေနရာေတြမွာလည္း သုံးေလးေသာင္းေအာက္ မေလ်ာ့ပါဘူး..။
ေနာက္တေန႔မနက္.. အဲဒီမိတ္ေဆြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ေတာ့.. ညက သူေခၚသြားတဲ့ မိန္းကေလးအေၾကာင္း စကားစပ္မိရာကေန.. စက္မႈဇုန္ေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့.. အလုပ္သမေလးမ်ားရဲ႔ လစာ ကုိ သူေမးလုိ႔ ေျပာမိတယ္..။ တစ္လတစ္လ သုံးေလးေသာင္းေတာ့ ရမွာေပါ့ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျဖေတာ့.. “ It is very attractive to be a prostitue, here ” လုိ႔ သူက မွတ္ခ်က္ျပဳတယ္..။ စိတ္ထဲမွာ.. သူ႔မွတ္ခ်က္ကုိ မခံခ်င္သလုိ ျဖစ္မိေပမယ့္.. သူက အရမ္းကာေရာ မွတ္ခ်က္ခ်တာမဟုတ္ဘဲ.. ၀န္ထမ္းလစာနဲ႔ prostitue ညေၾကး ကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ ေျပာတာမုိ႔.. မခံခ်င္ေပမယ့္ ခံခဲ့ရပါတယ္..။
သူေရာက္ဖူးတဲ့ တျခားႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ.. ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္လုပ္စားရင္ ရမယ့္ အနိမ့္ဆုံးလစာ ဟာ.. prostitue လုပ္စားလုိ႔ ရမယ့္ ညေၾကးထက္ အနည္းဆုံး ဆယ္ဆေလာက္ ရွိသတဲ့..။ အခု ဒီမွာက.. တစ္လလုံး ပင္ပင္ပမ္းပမ္း အလုပ္လုပ္လုိ႔ ရမယ့္လစာနဲ႔ ညေၾကးက အခ်ိဳးတူေလာက္ ျဖစ္ေနေတာ့.. အနည္းနဲ႔အမ်ား Impact ရွိကုိ ရွိတယ္လုိ႔ သူကေတာ့ ေထာက္ျပသြားခဲ့တယ္..။
ျပည္မၾကီးမွာလည္း.. အနိမ့္ဆုံးလစာက.. ယြမ္ရွစ္ရာ၊ တစ္ေထာင္ ၀န္းက်င္ေလာက္ပဲ ရွိတာဆုိေတာ့ လစာ-ညေၾကး အခ်ိဳးက သိပ္ၾကီး ျမင့္လွတယ္မွ မဟုတ္ဘဲေလ...။
45.3 တရုတ္ နဲ႔ အတု..
ဒီရက္ပုိင္း တရုတ္က လုပ္တဲ့ ၾကက္ဥအတုေတြအေၾကာင္း.. ဟုိဟုိဒီဒီ သတင္းေတြမွာ.. ေတြ႔ေနရေတာ့.. တုံးကြမ္က တရုတ္တစ္ေယာက္ ေဖာက္သည္ခ်တဲ့ တရုတ္လုပ္ပစၥည္းေတြ အတုအလြန္မ်ားတဲ့ အေၾကာင္းေလး ေခါင္းထဲ မွာ ေပၚလာတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔၀ယ္မယ့္ စက္ပစၥည္းေတြရဲ႔ Electrical Spare Parts ေတြကုိ.. တရုတ္လုပ္ပစၥည္းေတြ မလုိခ်င္ဘူးလုိ႔ ေျပာၾကရာကေန.. အဲဒီအေၾကာင္းကုိ သူက ရယ္စရာအေနနဲ႔ ေျပာျပ ခဲ့တာပဲ..။
တရုတ္ျပည္က လုပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြမွာ အတု ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ ဆုိရင္.. တုံးကြမ္က စက္ရုံပုိင္ရွင္သူေဌးတစ္ေယာက္.. အေၾကြးမဆပ္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ အဆိပ္ေသာက္ျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတယ္..။ မိသားစုနဲ႔ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြကုိ.. သူေတာ့ အေၾကြးမဆပ္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ အဆိပ္ေသာက္သတ္ေသသြားျပီ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း သတင္းစကားစာေရးထားခဲ့ျပီး အဆိပ္တကယ္ေသာက္ပစ္လုိက္တယ္..။ ဒါေပမယ့္.. အဆိပ္က အစစ္မဟုတ္ဘဲ အတုျဖစ္ေနေတာ့ သူမေသဘူး..။
အဲသလုိ အဆိပ္အတုနဲ႔ တုိးျပီး မေသေတာ့မွ.. သူလည္း ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားျပီး ေနာင္တလည္း ရသြားခဲ့တယ္..။ သူ႔မိသားစုနဲ႔ အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း.. “ ကံၾကီးေပလုိ႔ သာပဲ ” “ အဆိပ္အတုျဖစ္ေနတာ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ” ဆုိျပီး .. အဲဒီသူုကုိ ၀မ္းသာအားရ ၀ုိင္း၀န္းႏွစ္သိမ့္ရင္း.. ေသရြာျပန္အထိမ္းအမွန္အေနနဲ႔ ပဲြလုပ္ၾကတယ္...။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီပဲြမွာ သူတုိ႔ေသာက္တဲ့ အရက္က်မွ အတုျဖစ္ေနေလေတာ့.. သူတင္မက..သူ႔ေဘာ္ဒါေတြပါ အကုန္ ေသကုန္ေရာတဲ့..။
တရုတ္ျပည္က လုပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြမွာ အတု ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ ဆုိရင္.. တုံးကြမ္က စက္ရုံပုိင္ရွင္သူေဌးတစ္ေယာက္.. အေၾကြးမဆပ္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ အဆိပ္ေသာက္ျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတယ္..။ မိသားစုနဲ႔ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြကုိ.. သူေတာ့ အေၾကြးမဆပ္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ အဆိပ္ေသာက္သတ္ေသသြားျပီ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း သတင္းစကားစာေရးထားခဲ့ျပီး အဆိပ္တကယ္ေသာက္ပစ္လုိက္တယ္..။ ဒါေပမယ့္.. အဆိပ္က အစစ္မဟုတ္ဘဲ အတုျဖစ္ေနေတာ့ သူမေသဘူး..။
အဲသလုိ အဆိပ္အတုနဲ႔ တုိးျပီး မေသေတာ့မွ.. သူလည္း ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားျပီး ေနာင္တလည္း ရသြားခဲ့တယ္..။ သူ႔မိသားစုနဲ႔ အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း.. “ ကံၾကီးေပလုိ႔ သာပဲ ” “ အဆိပ္အတုျဖစ္ေနတာ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ” ဆုိျပီး .. အဲဒီသူုကုိ ၀မ္းသာအားရ ၀ုိင္း၀န္းႏွစ္သိမ့္ရင္း.. ေသရြာျပန္အထိမ္းအမွန္အေနနဲ႔ ပဲြလုပ္ၾကတယ္...။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီပဲြမွာ သူတုိ႔ေသာက္တဲ့ အရက္က်မွ အတုျဖစ္ေနေလေတာ့.. သူတင္မက..သူ႔ေဘာ္ဒါေတြပါ အကုန္ ေသကုန္ေရာတဲ့..။
45.4 ေမႊြးလည္းေမႊးတယ္ ေအးလည္းေအးတယ္
လွ်ပ္စစ္မီးမရွိတဲ့ ဆီမီးခုံရြာသား ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျမင္းျခံက အဘြားၾကီးတစ္ေယာက္က ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ “ ေတာသား၊ လူအ ” လုိ႔ ေျပာတာ.. အခုထိ မွတ္မိေနေသးတယ္..။ အဲဒီတုံးက အဘြားၾကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ လက္ခု (လက္ႏွီးစုတ္) ေပးျပီး အိမ္ေရွ႔စားပဲြေပၚက ထမင္းအုိး သြားယူလာခဲ့လုိ႔ ခုိင္းတယ္..။ ရြာမွာက.. ထမင္းအုိးဆုိတာ.. ေျမက်င္းတူး အုတ္ခဲဆင့္ျပီး ထင္းနဲ႔ ခ်က္ၾကတာပဲ..။ လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ ခ်က္တဲ့ ထမင္းေပါင္းအုိးဆုိတာ.. ျမင္ဖူးဖုိ႔ဆုိတာ ေ၀းလုိ႔ ၾကားဖူးတယ္ဆုိရင္ေတာင္ လြန္လွျပီ ဆုိတဲ့ အရပ္က လာတာဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္လည္း ေၾကာင္စီစီ၊ဇေ၀ဇ၀ါ၊နေ၀တိမ္ေတာင္နဲ႔ .. သူေပးလုိက္တဲ့ လက္ခု ကုိ ယူျပီး မီးစင္ၾကည္႔ကမယ္ စိတ္ကူးျပီး အိမ္ေရွ႔ထြက္လာခဲ့တာေပါ့..။
အိမ္ေရွ႔ေရာက္ေတာ့.. စားပဲြေပၚမွာရွိတဲ့ ပုပုအုိင့္အုိင့္ ပစၥည္းဟာ.. ထမင္းအုိးပဲ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ေတာ့ တန္းသိပါတယ္..။ စားပဲြေနာက္ကပ္ရက္ နံရံက ပလပ္ေပါက္ရယ္.. ထမင္းေပါင္းအုိးကုိ ဆက္ထားတဲ့ ၀ါယာၾကိဳးေတြကုိ ၾကည္႔ျပီး အဲဒါဟာ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ခ်က္တဲ့ ထမင္းအုိးဆုိတာ ခန္႔မွန္းမိတာပဲ..။ အဲဒါနဲ႔.. ကြ်န္ေတာ္ မရဲတရဲ လက္နဲ႔ တုိ႔ၾကည္႔တယ္..။ ပူလား ေပါ့..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ၾကည္႔မိတာက ထမင္းေပါင္းအုိး အျပင္အခြံ ( body ) ဆုိေတာ့ ဘယ္ပူမလဲ..။
အထဲမွာမွ တကယ့္ထမင္းအုိး ရွိေနတာ မသိေတာ့.. ေသခ်ာေအာင္ေနာက္တစ္ၾကိမ္ အဲဒီ body ၾကီးကုိပဲ ထပ္စမ္းၾကည္႔တယ္..။ လုံး၀မပူတာ ေသခ်ာသြားျပီဆုိမွ.. ေပးလုိက္တဲ့ လက္ခုကုိ ခါးၾကားထုိးျပီး ပလပ္ေပါက္က ၾကိဳးေတြကုိ ဆဲြျဖဳတ္၊ ေပါင္းအုိးၾကီးတစ္ခုလုံးကုိ အေျခကေန သိမ္းၾကဳံးမလာခဲ့တယ္..။ စိတ္ထဲမွာလဲ.. ဒီအဘြားၾကီး အသက္ၾကီးလုိ႔ ေယာင္ေတာင္ကန္းတမ္း နဲ႔ မလုိအပ္ဘဲ လက္ခု ေပးလုိက္တယ္.. သူတုိ႔ထမင္းအုိးက ပူမွမပူဘဲ လုိ႔ ေတြးရင္းေပါ့..။
အဲဒီမွာ.. အဘြားၾကီးက ပစ္ပစ္ႏွစ္ႏွစ္ “ ေတာသား၊ လူအ ” လုိ႔ ထမင္းေပါင္းအုိးတစ္ခုလုံး မခ်လာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ျမင္တာနဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ့တာပဲ..။
အဲဒီတုံးကေတာ့ ရွက္တဲ့စိတ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ထူအမ္းအမ္းၾကီး ျဖစ္လုိ႔ေပါ့..။ ဒါေပမယ့္.. ေနာက္ပုိင္း အေတြ႔အၾကဳံ၊ အေတြ႔အျမင္ေလးေတြ ရလာေတာ့.. “ငါ အဲဒီတုံးက တကယ္ အ ခဲ့သလား ” လုိ႔ ျပန္စမ္းစစ္ၾကည္႔မိေတာ့.. အဲဒါဟာ.. “ အ ” တာမဟုတ္ဘဲ.. lack of experience မွ်သာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ.. သိလာရတယ္..။
အဲဒါေလးနဲ႔ ဆက္စပ္ျပီး ဒီတစ္ေခါက္ တရုတ္ျပည္ကုိ အေတြ႔အၾကဳံရေအာင္ဆုိျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔နဲ႔ လုိက္တာတဲ့ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းေလး ေျပာခ်င္တာပါ..။ မရည္ရြယ္ဘဲ၊ မထင္မွတ္ဘဲ.. သူရသြားခဲ့တဲ့ တုံးကြမ္ဟုိတယ္က အုိးနင္းခြက္နင္း အျဖစ္သနစ္ေပါ့..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔က သူအပါ ေလးေယာက္ဆုိေတာ့.. ဟုိတယ္မွာ ႏွစ္ေယာက္ခန္း ႏွစ္ခန္း ယူရတယ္..။ ေရျမင္းနဲ႔ ေက်ာ္သူရက တစ္ခန္း..။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သူနဲ႔က တစ္ခန္းေနတယ္..။
ဟုိတယ္က four stars အဆင့္ရွိတဲ့ ဟုိတယ္ဆုိေတာ့.. အခန္းအျပင္အဆင္.. facility က မဆိုးလွဘူး..။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာလည္း တကုိယ္ေရသုံး သြားတုိက္တံ၊သြားတုိက္ေဆး၊ ဆပ္ျပာ၊ bath gel ၊ body lotion က အစ.. condom.. sexual lubricant ပါမက်န္ ထည္႔ေပးထားတယ္..။ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္.. ။ condom နဲ႔ အဲဒီ lubricant က FOC မဟုတ္ဘဲ.. တစ္ထုပ္ကုိ ဆယ္ ယြမ္ က်တယ္..။
condom ထုပ္က ျပဴးတူးျပဲတဲ နဲ႔ သိသာေပမယ့္.. lubricant ထုပ္က ျမန္မာျပည္မွာ ေခတ္စားေနတဲ့ တစ္ခါသုံး ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ ထုပ္နဲ႔ အရြယ္အစား ထုပ္ပုိးပုံ တေထရာတည္းဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းေဖာ္ဆရာသမားက ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္အထင္နဲ႔ ေရခ်ိဳးတုံး စိန္ေျပနေျပ သမပစ္လုိက္တယ္..။ သူေရခ်ိဳးျပီးလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေရအိမ္၀င္ သြားတုိက္မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့.. bath tap ေပၚတင္ထားတဲ့ .. lubricant က တစ္ထုပ္ ေလ်ာ့ ေနျပီ..။ lubricant က ႏွစ္ထုပ္ရွိတယ္..။ for woman နဲ႔ for man ေပါ့..။
“ ဟာ.. သြားျပီ .. ဒီလူေတာ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ အထင္နဲ႔ တီးထည္႔ပစ္လုိက္ျပီ ထင္တယ္ ” လုိ႔ အလန္႔တၾကား ေတြးရင္း .. အမႈိက္ပုံးထဲ ငု႔ံၾကည္႔မိေတာ့.. ထင္တဲ့အတုိင္း တစ္ထုပ္က ျဖဲသုံးထားလုိ႔.. အခြံပဲ က်န္ေတာ့တယ္..။ အဲဒါနဲ႔ က်န္ခဲ့တဲ့တစ္ထုပ္ကုိ ေကာက္ကုိင္ၾကည္႔ေတာ့.. for man တဲ့..။ သြား ျပီ..။ လဲြတာမွ.. ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္နဲ႔ လဲြရုံမက.. ေယာက်္ားမိန္းမပါ လဲြကုန္ေတာ့တာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သြားတုိက္ရင္း တန္းလန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ျပန္ထြက္ျပီး “ ေဟ့လူ.. ခင္ဗ်ား ေခါင္းေလွ်ာ္ေသးလား ” ဆုိေတာ့.. “ အင္း ေလွ်ာ္တယ္.. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ” တဲ့..။
“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.. ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ ဘယ့္ႏွယ့္ ေနလဲ ေကာင္းလား ” လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း မထူးေတာ့တာမုိ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ဆက္ေမးေတာ့
“ အေတာ္ေကာင္းသဗ်ား.. တရုတ္ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္က.. ေမႊးလည္းေမႊးတယ္.. ဦးေရလည္း ေအးတယ္.. အျမဳပ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးထြက္ တယ္ ” တဲ့..။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ.. ပါးစပ္ထဲက သြားတုိက္ေဆးေတြေတာင္ အျပင္ စင္ထြက္ကုန္တယ္..။ ခြီးကနဲ.. ပဲ..။ ဆက္ေအာင့္မထားႏုိင္ေတာ့ဘူး..။ ရယ္လုိက္ရတာ..။ ၀ေအာင္ ရယ္ျပီးမွ.. သူသုံးလုိက္တာ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာရေတာ့တယ္..။ အဲဒါေတာင္ စပ္ျဖဲျဖဲ နဲ႔ ေမာင္မင္းၾကီးသားက အျမဳပ္တကယ္ထြက္တာဗ် လုိ႔.. အရွက္ေျပ ေျပာေနေသးတယ္..။ အဲဒီေန႔ညေနက.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်း သြားၾကေတာ့ တဖဲြ႔လုံးက သူ႔ကုိ “ ခင္ဗ်ားေခါင္းကုိ တရုတ္ေတြ ကြက္ၾကည္႔ကြက္ၾကည္႔ လုပ္ေနတယ္.. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ မသိဘူးေနာ္ ” လုိ႔.. ၀ုိင္းစၾကတယ္..။
သူကလည္း လူေနာက္ဆုိေတာ့.. “ က်ဳပ္ေခါင္းက အနံ႔ရလုိ႔ ေနမွာေပါ့ ” တဲ့..။ ျပန္ေျပာတယ္..။ တဖဲြ႔လုံး အဲဒီေန႔က တ၀ါး၀ါး တဟားဟား နဲ႔.. အူေပါက္ေအာင္ ရယ္ေနခဲ့ၾကတယ္..။ ဇာတ္လမ္းက ျပန္ခါနီး ဟုိတယ္ check out လုပ္တဲ့အထိ မျပီးခ်င္ေသးဘူး..။ bill ရွင္းေတာ့.. ေက်ာ္သူရက “ သူငယ္ခ်င္း မင္းတုိ႔အခန္းမွာ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ တည္းျပီး.. lubricant တစ္ထုပ္ သုံးထားတယ္တဲ့.. အဲဒါ receptionist ေတြက.. မသကၤာ ျဖစ္ေနတယ္ ” လုိ႔ ေနာက္ေနေသးတယ္..။
အိမ္ေရွ႔ေရာက္ေတာ့.. စားပဲြေပၚမွာရွိတဲ့ ပုပုအုိင့္အုိင့္ ပစၥည္းဟာ.. ထမင္းအုိးပဲ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ေတာ့ တန္းသိပါတယ္..။ စားပဲြေနာက္ကပ္ရက္ နံရံက ပလပ္ေပါက္ရယ္.. ထမင္းေပါင္းအုိးကုိ ဆက္ထားတဲ့ ၀ါယာၾကိဳးေတြကုိ ၾကည္႔ျပီး အဲဒါဟာ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ခ်က္တဲ့ ထမင္းအုိးဆုိတာ ခန္႔မွန္းမိတာပဲ..။ အဲဒါနဲ႔.. ကြ်န္ေတာ္ မရဲတရဲ လက္နဲ႔ တုိ႔ၾကည္႔တယ္..။ ပူလား ေပါ့..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ၾကည္႔မိတာက ထမင္းေပါင္းအုိး အျပင္အခြံ ( body ) ဆုိေတာ့ ဘယ္ပူမလဲ..။
အထဲမွာမွ တကယ့္ထမင္းအုိး ရွိေနတာ မသိေတာ့.. ေသခ်ာေအာင္ေနာက္တစ္ၾကိမ္ အဲဒီ body ၾကီးကုိပဲ ထပ္စမ္းၾကည္႔တယ္..။ လုံး၀မပူတာ ေသခ်ာသြားျပီဆုိမွ.. ေပးလုိက္တဲ့ လက္ခုကုိ ခါးၾကားထုိးျပီး ပလပ္ေပါက္က ၾကိဳးေတြကုိ ဆဲြျဖဳတ္၊ ေပါင္းအုိးၾကီးတစ္ခုလုံးကုိ အေျခကေန သိမ္းၾကဳံးမလာခဲ့တယ္..။ စိတ္ထဲမွာလဲ.. ဒီအဘြားၾကီး အသက္ၾကီးလုိ႔ ေယာင္ေတာင္ကန္းတမ္း နဲ႔ မလုိအပ္ဘဲ လက္ခု ေပးလုိက္တယ္.. သူတုိ႔ထမင္းအုိးက ပူမွမပူဘဲ လုိ႔ ေတြးရင္းေပါ့..။
အဲဒီမွာ.. အဘြားၾကီးက ပစ္ပစ္ႏွစ္ႏွစ္ “ ေတာသား၊ လူအ ” လုိ႔ ထမင္းေပါင္းအုိးတစ္ခုလုံး မခ်လာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ျမင္တာနဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ့တာပဲ..။
အဲဒီတုံးကေတာ့ ရွက္တဲ့စိတ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ထူအမ္းအမ္းၾကီး ျဖစ္လုိ႔ေပါ့..။ ဒါေပမယ့္.. ေနာက္ပုိင္း အေတြ႔အၾကဳံ၊ အေတြ႔အျမင္ေလးေတြ ရလာေတာ့.. “ငါ အဲဒီတုံးက တကယ္ အ ခဲ့သလား ” လုိ႔ ျပန္စမ္းစစ္ၾကည္႔မိေတာ့.. အဲဒါဟာ.. “ အ ” တာမဟုတ္ဘဲ.. lack of experience မွ်သာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ.. သိလာရတယ္..။
အဲဒါေလးနဲ႔ ဆက္စပ္ျပီး ဒီတစ္ေခါက္ တရုတ္ျပည္ကုိ အေတြ႔အၾကဳံရေအာင္ဆုိျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔နဲ႔ လုိက္တာတဲ့ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းေလး ေျပာခ်င္တာပါ..။ မရည္ရြယ္ဘဲ၊ မထင္မွတ္ဘဲ.. သူရသြားခဲ့တဲ့ တုံးကြမ္ဟုိတယ္က အုိးနင္းခြက္နင္း အျဖစ္သနစ္ေပါ့..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔က သူအပါ ေလးေယာက္ဆုိေတာ့.. ဟုိတယ္မွာ ႏွစ္ေယာက္ခန္း ႏွစ္ခန္း ယူရတယ္..။ ေရျမင္းနဲ႔ ေက်ာ္သူရက တစ္ခန္း..။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သူနဲ႔က တစ္ခန္းေနတယ္..။
ဟုိတယ္က four stars အဆင့္ရွိတဲ့ ဟုိတယ္ဆုိေတာ့.. အခန္းအျပင္အဆင္.. facility က မဆိုးလွဘူး..။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာလည္း တကုိယ္ေရသုံး သြားတုိက္တံ၊သြားတုိက္ေဆး၊ ဆပ္ျပာ၊ bath gel ၊ body lotion က အစ.. condom.. sexual lubricant ပါမက်န္ ထည္႔ေပးထားတယ္..။ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္.. ။ condom နဲ႔ အဲဒီ lubricant က FOC မဟုတ္ဘဲ.. တစ္ထုပ္ကုိ ဆယ္ ယြမ္ က်တယ္..။
condom ထုပ္က ျပဴးတူးျပဲတဲ နဲ႔ သိသာေပမယ့္.. lubricant ထုပ္က ျမန္မာျပည္မွာ ေခတ္စားေနတဲ့ တစ္ခါသုံး ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ ထုပ္နဲ႔ အရြယ္အစား ထုပ္ပုိးပုံ တေထရာတည္းဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းေဖာ္ဆရာသမားက ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္အထင္နဲ႔ ေရခ်ိဳးတုံး စိန္ေျပနေျပ သမပစ္လုိက္တယ္..။ သူေရခ်ိဳးျပီးလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေရအိမ္၀င္ သြားတုိက္မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့.. bath tap ေပၚတင္ထားတဲ့ .. lubricant က တစ္ထုပ္ ေလ်ာ့ ေနျပီ..။ lubricant က ႏွစ္ထုပ္ရွိတယ္..။ for woman နဲ႔ for man ေပါ့..။
“ ဟာ.. သြားျပီ .. ဒီလူေတာ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ အထင္နဲ႔ တီးထည္႔ပစ္လုိက္ျပီ ထင္တယ္ ” လုိ႔ အလန္႔တၾကား ေတြးရင္း .. အမႈိက္ပုံးထဲ ငု႔ံၾကည္႔မိေတာ့.. ထင္တဲ့အတုိင္း တစ္ထုပ္က ျဖဲသုံးထားလုိ႔.. အခြံပဲ က်န္ေတာ့တယ္..။ အဲဒါနဲ႔ က်န္ခဲ့တဲ့တစ္ထုပ္ကုိ ေကာက္ကုိင္ၾကည္႔ေတာ့.. for man တဲ့..။ သြား ျပီ..။ လဲြတာမွ.. ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္နဲ႔ လဲြရုံမက.. ေယာက်္ားမိန္းမပါ လဲြကုန္ေတာ့တာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သြားတုိက္ရင္း တန္းလန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ျပန္ထြက္ျပီး “ ေဟ့လူ.. ခင္ဗ်ား ေခါင္းေလွ်ာ္ေသးလား ” ဆုိေတာ့.. “ အင္း ေလွ်ာ္တယ္.. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ” တဲ့..။
“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.. ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ ဘယ့္ႏွယ့္ ေနလဲ ေကာင္းလား ” လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း မထူးေတာ့တာမုိ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ဆက္ေမးေတာ့
“ အေတာ္ေကာင္းသဗ်ား.. တရုတ္ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္က.. ေမႊးလည္းေမႊးတယ္.. ဦးေရလည္း ေအးတယ္.. အျမဳပ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးထြက္ တယ္ ” တဲ့..။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ.. ပါးစပ္ထဲက သြားတုိက္ေဆးေတြေတာင္ အျပင္ စင္ထြက္ကုန္တယ္..။ ခြီးကနဲ.. ပဲ..။ ဆက္ေအာင့္မထားႏုိင္ေတာ့ဘူး..။ ရယ္လုိက္ရတာ..။ ၀ေအာင္ ရယ္ျပီးမွ.. သူသုံးလုိက္တာ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာရေတာ့တယ္..။ အဲဒါေတာင္ စပ္ျဖဲျဖဲ နဲ႔ ေမာင္မင္းၾကီးသားက အျမဳပ္တကယ္ထြက္တာဗ် လုိ႔.. အရွက္ေျပ ေျပာေနေသးတယ္..။ အဲဒီေန႔ညေနက.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်း သြားၾကေတာ့ တဖဲြ႔လုံးက သူ႔ကုိ “ ခင္ဗ်ားေခါင္းကုိ တရုတ္ေတြ ကြက္ၾကည္႔ကြက္ၾကည္႔ လုပ္ေနတယ္.. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ မသိဘူးေနာ္ ” လုိ႔.. ၀ုိင္းစၾကတယ္..။
သူကလည္း လူေနာက္ဆုိေတာ့.. “ က်ဳပ္ေခါင္းက အနံ႔ရလုိ႔ ေနမွာေပါ့ ” တဲ့..။ ျပန္ေျပာတယ္..။ တဖဲြ႔လုံး အဲဒီေန႔က တ၀ါး၀ါး တဟားဟား နဲ႔.. အူေပါက္ေအာင္ ရယ္ေနခဲ့ၾကတယ္..။ ဇာတ္လမ္းက ျပန္ခါနီး ဟုိတယ္ check out လုပ္တဲ့အထိ မျပီးခ်င္ေသးဘူး..။ bill ရွင္းေတာ့.. ေက်ာ္သူရက “ သူငယ္ခ်င္း မင္းတုိ႔အခန္းမွာ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ တည္းျပီး.. lubricant တစ္ထုပ္ သုံးထားတယ္တဲ့.. အဲဒါ receptionist ေတြက.. မသကၤာ ျဖစ္ေနတယ္ ” လုိ႔ ေနာက္ေနေသးတယ္..။
45.5 တရုတ္ျပည္သြားေတာလား နိဂုံး
တရုတ္ျပည္နဲ႔ပါတ္သက္လုိ႔.. ဟုိေျပာဒီေျပာ.. ခပ္ေသာေသာေလး ေျပာခဲ့တာ.. ကုန္သေလာက္ စုံသေလာက္ ရွိသြားခဲ့ျပီ..။ ေျပာစရာက်န္တာဆုိလုိ႔.. တရုတ္ျပည္က (ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြ႔ဆုံခဲ့ရတဲ့) ကုမၸဏီေတြ အေၾကာင္းရယ္.. သူတုိ႔ရဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြ အေၾကာင္းရယ္.. ရဲျမင့္ေခၚ ေရျမင္းရဲ႔ တရုတ္ပစၥည္းမ်ား ခန္႔မွန္းေစ်းျဖတ္နည္းရယ္ ေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္..။
အဲဒါေလးေတြကုိ တရုတ္ျပည္သြားေတာလားရဲ႔ နိဂုံးအျဖစ္.. အက်ဥ္းရုံးျပီး (အက်ယ္လည္းေရးစရာမရွိပါ) နည္းနည္းေရးလုိက္ရပါတယ္..။
စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္နဲ႔ တရုတ္ျပည္မွာ.. ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ဆက္သြယ္ဆက္ဆံတဲ့.. အၾကီးစား၊အေသးစား၊ အလတ္စား၊ ပိစိေကြး လုပ္ငန္းေတြ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရတယ္..။ တခ်ိဳ႔လုပ္ငန္းေတြက်ေတာ့လည္း ျပည္တြင္းလုိအပ္ခ်က္ ျပည္႔မီေရးေတာင္ မနည္းျဖည္႔စြမ္းေနရေလေတာ့.. ႏုိင္ငံတကာကုန္သြယ္မႈ အေတြ႔အၾကဳံမရွိဘဲ.. လုပ္ငန္းၾကီးကေတာ့ ဧရာမ လုပ္ငန္းၾကီးေတြ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္..။
တခ်ိဳ႔က်ေတာ့လည္း ျပည္တြင္းျပည္ပ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ဆက္ဆံႏုိင္တဲ့အထိ.. International Organization ေတြ ျဖစ္ေနၾကပါျပီ..။
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့.. ကြန္ျမဴနစ္လက္ေအာက္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနလာခဲ့တဲ့ ေဒသခံတရုတ္ေတြထက္.. ေဟာင္ေကာင္၊မကာအုိ၊တုိင္၀မ္ အစရွိတဲ့ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္က တရုတ္ေတြက ပုိျပီး စီးပြားေရးအျမင္ လည္၀ယ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စက္ပစၥည္း၀ယ္တဲ့ စက္ရုံတစ္ရုံဆုိရင္.. ေဒသခံတရုတ္ေတြ ပုိင္တာျဖစ္တဲ့အျပင္.. သူတုိ႔ရဲ႔ ေဖာက္သည္ေတြကလဲ ျပင္ပကဆုိလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ပထမဦးဆုံးျဖစ္ေနေလေတာ့.. အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္ လုပ္မယ္ဆုိလည္း.. ၾကိဳက္သလုိသာလုပ္ဆုိ ျပီး လက္မွတ္ထုိးေပးတယ္..။
ေငြေရးေၾကးေရးကုိလည္း.. ၾကိဳက္တဲ့ပုံစံနဲ႔သာ ေပးဆုိျပီး သေဘာတူတယ္..။ သေဘၤာတင္ဖုိ႔.. ပစၥည္းေတြထုတ္ပုိးဖုိ႔ ဆုိရင္လည္း.. သူတုိ႔သိမေနဘူး..။ လိမ္မယ္ေကာက္မယ္ဆုိတဲ့သေဘာမ်ိဳး ေ၀းလုိ႔.. ရွိသင့္ရွိထုိက္၊ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္တဲ့.. အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္တစ္ခု ျဖစ္ေရးကုိေတာင္.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကပဲ ဦးေဆာင္ခဲ့ရတယ္..။
တကယ့္ကုိ.. ႏုိင္ငံတကာစီးပြားေရးအဖဲြ႔အစည္း အဆင့္မီေနတဲ့.. ကုမၸဏီက်ေတာ့လည္း.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ ေစ်းစကားေျပာ၊ ေစ်းျဖတ္.. လက္ခံေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးတာက.. ျမန္မာ့မ်က္စိနဲ႔ၾကည္႔ရင္ ငခြ်တ္ကေလးသာသာပဲ..။
အဲဒါကေတာ့.. တရုတ္ျပည္မၾကီးက ကုမၸဏီလုပ္ငန္းစုေတြကုိ .. ကုိယ္စားျပဳတဲ့အျမင္ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ေပမယ့္..ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ထိေတြ႔သိျမင္ခဲ့ရတဲ့ တစိတ္တပုိင္းရုပ္လုံးပါပဲ..။
တျခားမွတ္မွတ္သားသား ေျပာစရာဆုိလုိ႔.. ေရျမင္း ရဲ႔ တရုတ္လုပ္ပစၥည္းမ်ား ၾကမ္းခင္းေစ်းျဖတ္နည္း သီ၀ရီ အေၾကာင္း ေျပာရမွာပဲ..။
စက္ရုံတစ္ရုံေရာက္လုိ႔.. ဘယ္ပစၥည္းကဘယ္ေစ်းလုိ႔.. ေစ်းဖြင့္တာနဲ႔ ေရျမင္းက .. ဂဏန္းတြက္စက္ ေကာက္ကုိင္ျပီး.. ေစ်းမ်ားတယ္.. ေစ်းနည္းတယ္.. ေစ်းေခ်ာင္တယ္.. တန္တယ္.. စသျဖင့္.. တန္းေျပာလုိ႔.. ဘယ္လုိတြက္လုိက္တာလဲ လုိ႔ စပ္စုမိတယ္..။
ဒါမ်ားအလြယ္ေလး.. သူတုိ႔ပစၥည္းရဲ႔ အေလးခ်ိန္ကုိ.. ျမန္မာျပည္က သံေစ်းနဲ႔ ေျမွာက္.. ရလာတဲ့ရလာဒ္ကုိ သုံးဆျပဳ လုိက္တာလုိ႔.. ေရျမင္းကေျပာတယ္..။
ဥပမာ တရုတ္လုပ္.. Generator တစ္လုံးရဲ႔ ေစ်းဆုိရင္.. စက္အေလးခ်ိန္ တစ္တန္ေလးရင္.. သံေစ်းတစ္တန္ သုံးသိန္းေလာက္နဲ႔ ေျမွာက္ျပီး.. သုံးဆထပ္ျပဳေတာ့ ကုိးသိန္းေပါ့..။ စက္ပစၥည္းမွာ ထည္႔သြင္းတပ္ဆင္ထားတဲ့.. Technology ျမင့္တာမျမင့္တာ.. သုံးထားတဲ့ပစၥည္းေတြ Quality ေကာင္းတာမေကာင္းတာ စတာေတြကုိ ထည္႔မတြက္ေတာ့ဘူးလားလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္က ေစာဒကတက္ေတာ့.. “ခင္ဗ်ားတုိ႔အခု၀ယ္တဲ့ စက္ေတြမွာ.. အဲဒါေတြထည္႔တြက္စရာ ဘာပါလုိ႔လဲ ” တဲ့..။
ေရျမင္းက ျပန္ေျပာတယ္..။
ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္..။ တရုတ္လုပ္ စက္ပစၥည္းေတြ အထူးသျဖင့္ သံထည္ၾကီးေတြနဲ႔ ခုိင္ခုိင္ခန္႔ခန္႔ လုပ္ထားတဲ့ စက္ေတြဆုိရင္.. မူလီ၊၀က္အူကေန.. ရွိသမွ် ပစၥည္းအားလုံး တရုတ္ျပည္တြင္းျဖစ္ေတြခ်ည္းပဲ ဆုိေတာ့.. ေရျမင္းရဲ႔ တြက္နည္းက.. နည္းနည္းေတာ့ အၾကမ္းဖ်ဥ္းမွန္းဆႏုိင္တာ ေတြ႔ရပါတယ္..။
ကဲ.. အဲဒါေလးကုိ.. တရုတ္ျပည္သြားေတာလားရဲ. နိဂုံးခ်ဳပ္အေနနဲ႔.. မွ်ေ၀လုိက္ရပါေၾကာင္း..။
အဲဒါေလးေတြကုိ တရုတ္ျပည္သြားေတာလားရဲ႔ နိဂုံးအျဖစ္.. အက်ဥ္းရုံးျပီး (အက်ယ္လည္းေရးစရာမရွိပါ) နည္းနည္းေရးလုိက္ရပါတယ္..။
စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္နဲ႔ တရုတ္ျပည္မွာ.. ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ဆက္သြယ္ဆက္ဆံတဲ့.. အၾကီးစား၊အေသးစား၊ အလတ္စား၊ ပိစိေကြး လုပ္ငန္းေတြ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရတယ္..။ တခ်ိဳ႔လုပ္ငန္းေတြက်ေတာ့လည္း ျပည္တြင္းလုိအပ္ခ်က္ ျပည္႔မီေရးေတာင္ မနည္းျဖည္႔စြမ္းေနရေလေတာ့.. ႏုိင္ငံတကာကုန္သြယ္မႈ အေတြ႔အၾကဳံမရွိဘဲ.. လုပ္ငန္းၾကီးကေတာ့ ဧရာမ လုပ္ငန္းၾကီးေတြ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္..။
တခ်ိဳ႔က်ေတာ့လည္း ျပည္တြင္းျပည္ပ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ဆက္ဆံႏုိင္တဲ့အထိ.. International Organization ေတြ ျဖစ္ေနၾကပါျပီ..။
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့.. ကြန္ျမဴနစ္လက္ေအာက္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနလာခဲ့တဲ့ ေဒသခံတရုတ္ေတြထက္.. ေဟာင္ေကာင္၊မကာအုိ၊တုိင္၀မ္ အစရွိတဲ့ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္က တရုတ္ေတြက ပုိျပီး စီးပြားေရးအျမင္ လည္၀ယ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စက္ပစၥည္း၀ယ္တဲ့ စက္ရုံတစ္ရုံဆုိရင္.. ေဒသခံတရုတ္ေတြ ပုိင္တာျဖစ္တဲ့အျပင္.. သူတုိ႔ရဲ႔ ေဖာက္သည္ေတြကလဲ ျပင္ပကဆုိလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ပထမဦးဆုံးျဖစ္ေနေလေတာ့.. အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္ လုပ္မယ္ဆုိလည္း.. ၾကိဳက္သလုိသာလုပ္ဆုိ ျပီး လက္မွတ္ထုိးေပးတယ္..။
ေငြေရးေၾကးေရးကုိလည္း.. ၾကိဳက္တဲ့ပုံစံနဲ႔သာ ေပးဆုိျပီး သေဘာတူတယ္..။ သေဘၤာတင္ဖုိ႔.. ပစၥည္းေတြထုတ္ပုိးဖုိ႔ ဆုိရင္လည္း.. သူတုိ႔သိမေနဘူး..။ လိမ္မယ္ေကာက္မယ္ဆုိတဲ့သေဘာမ်ိဳး ေ၀းလုိ႔.. ရွိသင့္ရွိထုိက္၊ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္တဲ့.. အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္တစ္ခု ျဖစ္ေရးကုိေတာင္.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကပဲ ဦးေဆာင္ခဲ့ရတယ္..။
တကယ့္ကုိ.. ႏုိင္ငံတကာစီးပြားေရးအဖဲြ႔အစည္း အဆင့္မီေနတဲ့.. ကုမၸဏီက်ေတာ့လည္း.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ ေစ်းစကားေျပာ၊ ေစ်းျဖတ္.. လက္ခံေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးတာက.. ျမန္မာ့မ်က္စိနဲ႔ၾကည္႔ရင္ ငခြ်တ္ကေလးသာသာပဲ..။
အဲဒါကေတာ့.. တရုတ္ျပည္မၾကီးက ကုမၸဏီလုပ္ငန္းစုေတြကုိ .. ကုိယ္စားျပဳတဲ့အျမင္ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ေပမယ့္..ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ထိေတြ႔သိျမင္ခဲ့ရတဲ့ တစိတ္တပုိင္းရုပ္လုံးပါပဲ..။
တျခားမွတ္မွတ္သားသား ေျပာစရာဆုိလုိ႔.. ေရျမင္း ရဲ႔ တရုတ္လုပ္ပစၥည္းမ်ား ၾကမ္းခင္းေစ်းျဖတ္နည္း သီ၀ရီ အေၾကာင္း ေျပာရမွာပဲ..။
စက္ရုံတစ္ရုံေရာက္လုိ႔.. ဘယ္ပစၥည္းကဘယ္ေစ်းလုိ႔.. ေစ်းဖြင့္တာနဲ႔ ေရျမင္းက .. ဂဏန္းတြက္စက္ ေကာက္ကုိင္ျပီး.. ေစ်းမ်ားတယ္.. ေစ်းနည္းတယ္.. ေစ်းေခ်ာင္တယ္.. တန္တယ္.. စသျဖင့္.. တန္းေျပာလုိ႔.. ဘယ္လုိတြက္လုိက္တာလဲ လုိ႔ စပ္စုမိတယ္..။
ဒါမ်ားအလြယ္ေလး.. သူတုိ႔ပစၥည္းရဲ႔ အေလးခ်ိန္ကုိ.. ျမန္မာျပည္က သံေစ်းနဲ႔ ေျမွာက္.. ရလာတဲ့ရလာဒ္ကုိ သုံးဆျပဳ လုိက္တာလုိ႔.. ေရျမင္းကေျပာတယ္..။
ဥပမာ တရုတ္လုပ္.. Generator တစ္လုံးရဲ႔ ေစ်းဆုိရင္.. စက္အေလးခ်ိန္ တစ္တန္ေလးရင္.. သံေစ်းတစ္တန္ သုံးသိန္းေလာက္နဲ႔ ေျမွာက္ျပီး.. သုံးဆထပ္ျပဳေတာ့ ကုိးသိန္းေပါ့..။ စက္ပစၥည္းမွာ ထည္႔သြင္းတပ္ဆင္ထားတဲ့.. Technology ျမင့္တာမျမင့္တာ.. သုံးထားတဲ့ပစၥည္းေတြ Quality ေကာင္းတာမေကာင္းတာ စတာေတြကုိ ထည္႔မတြက္ေတာ့ဘူးလားလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္က ေစာဒကတက္ေတာ့.. “ခင္ဗ်ားတုိ႔အခု၀ယ္တဲ့ စက္ေတြမွာ.. အဲဒါေတြထည္႔တြက္စရာ ဘာပါလုိ႔လဲ ” တဲ့..။
ေရျမင္းက ျပန္ေျပာတယ္..။
ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္..။ တရုတ္လုပ္ စက္ပစၥည္းေတြ အထူးသျဖင့္ သံထည္ၾကီးေတြနဲ႔ ခုိင္ခုိင္ခန္႔ခန္႔ လုပ္ထားတဲ့ စက္ေတြဆုိရင္.. မူလီ၊၀က္အူကေန.. ရွိသမွ် ပစၥည္းအားလုံး တရုတ္ျပည္တြင္းျဖစ္ေတြခ်ည္းပဲ ဆုိေတာ့.. ေရျမင္းရဲ႔ တြက္နည္းက.. နည္းနည္းေတာ့ အၾကမ္းဖ်ဥ္းမွန္းဆႏုိင္တာ ေတြ႔ရပါတယ္..။
ကဲ.. အဲဒါေလးကုိ.. တရုတ္ျပည္သြားေတာလားရဲ. နိဂုံးခ်ဳပ္အေနနဲ႔.. မွ်ေ၀လုိက္ရပါေၾကာင္း..။
Friday, June 12, 2009
44.1 သူတုိ႔ရထား စီးၾကမလား
Wenzhou မွာ ႏွစ္ရက္ေနျပီး ေရျမင္းရဲ႔ အလုပ္ကိစၥအတြက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ Changzhou ဆုိတဲ့ ျမိဳ႔ကုိ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္..။ Changzhou ဆိုတာ.. တရုတ္ျပည္ရဲ႔ ေရွးဘုရင္နန္းစုိက္တဲ့ နန္ကင္း(Nanjing)ေနျပည္ေတာ္နားက စက္မႈလက္မႈ ထြန္းကားတဲ့ ျမိဳ႔ တစ္ျမိဳ႔ပါပဲ..။ ပုံမွန္ဆုိရင္ေတာ့ Wenzhou ကေန Nanjing ႏုိင္ငံတကာေလဆိပ္ကုိ ေလယာဥ္စီး၊ အဲဒီကမွ တဆင့္ Changzhou ကုိ အျမန္ရထား ျပန္စီးရပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ ထုံးစံအတုိင္း ေလယာဥ္လက္မွတ္က ေစာင့္ရမယ္ ဆုိတာနဲ႔ .. Wenzhou ကေန Nanjing ကုိ.. ရုိးရုိး ရထားစီး၊ အဲဒီကမွ တဆင့္ Changzhou ကုိ အျမန္ရထားျပန္စီး ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကတယ္..။ ျပည္မၾကီးရဲ႔ ရထား စီးဖူးသြားတာေပါ့..။ စီးတာမွ တန္ေအာင္ကုိ စီးခဲ့ရတယ္ ေျပာရမွာပဲ..။ Wenzhou ကေန ညေန ငါးနာရီေလာက္ ထြက္လာတာ.. ေနာက္တေန႔ မနက္ ရွစ္နာရီေလာက္မွ Nanjing ေရာက္တယ္..။
ရထားက.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရႊႏုိင္ငံက.. ရန္ကုန္မႏၱေလး အျမန္ရထား ဆန္ဆန္ပါပဲ..။ အဆင္အျပင္.. သြားတာလာတာ.. ေႏွးတာျမန္တာ ကအစ.. အတူတူေလာက္ ရွိတယ္..။ ထူးျခားတာက.. တဲြေစာင့္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာလုိ႔.. ေယာက်္ားမဟုတ္ဘဲ မိန္းမ ျဖစ္ေနတယ္..။ မိန္းမေတာင္မွ က်ားက်ားလ်ားလ်ား စစ္သားၾကီးလုံးလုံး ဗုိလ္မႈးၾကီးရွဳံးေလာက္ကဲ့ ဆုိတဲ့ မိန္းမမ်ိဳး..။
ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္.. အရပ္ျမင့္ျမင့္ .. စစ္စိမ္းေရာင္ ယူနီေဖာင္း တင္းတင္းရင္းရင္းနဲ႔ သူ႔ပုံက ကုိယ့္ထက္ေတာင္ ေယာက်္ားပီသ ေနေသးတယ္..။ အရယ္အျပဳံးမရွိ၊ မ်က္ႏွာ ေသနဲ႔.. ေဒါက္ထိေမာက္ထိၾကီး..။ သူ႔ၾကည္႔ျပီး နည္းနည္းေတာ့ ျဖဳံသြားခဲ့ရတယ္..။ သူကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လက္မွတ္ကုိ တခ်က္ေတာင္းၾကည္႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စီးရမယ့္ အခန္းကုိ မထုံတက္ေတးရုပ္နဲ႔ တရုတ္သရဲေတြ လက္ညွိဳးထုိးသလုိ ထုိးျပတယ္..။
အခန္းက.. ျမန္မာျပည္ကလုိ ေလးေယာက္ဆန္႔ အိပ္စင္ခန္း မဟုတ္ဘဲ တစ္ခန္းကုိ အိပ္စင္ေျခာက္ခု ပါတယ္..။ တစ္ဖက္သုံးေယာက္နဲ႔ ေျခာက္ေယာက္အိပ္ ဆုိေတာ့ အေပၚဆုံး အိပ္စင္က တဲြေခါင္နဲ႔ အေတာ္ကပ္သြားတာ ေတြ႔ရတယ္..။ အခန္းအက်ယ္အ၀န္းကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီကလုိပါပဲ..။ သိပ္ၾကီး က်ယ္လြင့္လွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘုူး..။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အခန္းထဲမွာ တျခားခရီးသည္ေတြ မပါဘဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ခ်ည္းဆုိေတာ့.. လြတ္လြတ္လပ္လပ္.. ေအးေအးလူလူ ေတာ့ စီးခဲ့ရပါတယ္..။ အဲသလုိ လြတ္လပ္ေအးလူေတာ့လည္း.. သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ ..အိပ္ေတြေနရာခ်ျပီးတာနဲ႔ အေဖ်ာ္ယမကာေလး မွီ၀ဲဖုိ႔ လုပ္ငန္းစၾကပါတယ္..။ လက္တြန္းလွည္းနဲ႔ လာေရာင္းတဲ့ အရက္နဲ႔ အေၾကာ္အေလွာ္ တခ်ိဳ႔၀ယ္ျပီး အခန္းထဲမွာပဲ ၀ုိင္းလုိက္ၾကတယ္..။
ပါတ္၀န္းက်င္ရွဳခင္းကုိ ၾကည္႔လုိက္၊ ခြက္ေလးလွည္႔လုိက္၊ အျမည္းေလး စားလုိက္နဲ႔ ဇိမ္ယူလုိ႔မွ မဆုံးေသးဘူး.. ဗုိလ္မႈးၾကီး ရွဳံးေလာက္ကဲ့ ဆုိတဲ့ တဲြေစာင့္ မိန္းမ အခန္း၀ေရာက္လာျပီး ည ဆယ္နာရီဆုိ မီးပိတ္မယ္ လုိ႔ လာေျပာတယ္..။ ေသာက္လုိ႔စားလုိ႔မွ အရွိန္ေလးရေနတုံး.. မီးပိတ္မယ္ဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း နည္းနည္းေတာ့ ဖီးငုတ္သြားခဲ့ရတယ္..။
သုိ႔ေသာ္ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူဇာတ္ဆုိေတာ့လည္း “ ပိတ္ေတာ့လည္း ပိတ္ေပါ့ ”..။ ဘာတတ္ႏုိင္တာ မွတ္လုိ႔..။ မၾကာပါဘူး.. ရထားတစ္တဲြလုံး မဲေမွာင္သြား ေတာ့တယ္..။ ကဲ မီးေတာ့ ပိတ္သြားျပီေဟ့.. ခြက္လွည္႔လက္စေလးေတြ မျပတ္ေအာင္.. ဟမ္းဖုံးေလးေတြ ဖြင့္ၾကတာေပါ့ ဆုိျပီး ဟမ္းဖုံးအလင္းေရာင္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဆက္ေသာက္ ေနလုိက္တယ္..။
ဒါေပမယ့္.. ခြက္လွည္႔လုိ႔မွ မဆုံးခင္.. တဲြေစာင့္ဟာက်ဳလီမက အခန္းေပါက္ ေရာက္လာျပန္တယ္..။
“အိပ္ၾကေတာ့” တဲ့..။ “ ေသာက္တာစားတာေတြ ရပ္ျပီး အိပ္ေတာ့ ” တဲ့..။
မၾကဳံဖူးေပါင္၊ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဆုိတာမ်ိဳးပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အဖဲြ႔ေသာက္စားေနတာ တျခားအခန္းေတြ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္ဆုိလဲ ထားေတာ့..။ သူမ်ားႏုိင္ငံမုိ႔ လုိ႔.. သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ စကားေျပာတာေတာင္.. ဗုိင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ ေလသံနဲ႔၊ အေၾကာ္အေလွာ္၀ါးတာေတာင္.. ညင္ညင္သာသာေလး၊ အံဆုံးနဲ႔ၾကိတ္ၾကိတ္ ၀ါးေနတဲ့ၾကားက.. “ အိပ္ၾကေတာ့ ” တဲ့..။
စိတ္ထဲမယ္ နည္းနည္းေတာ့ ကြ်ဲျမီးတုိသလုိ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္..။ ေရျမင္းကေတာ့ အိစိကြစိ နဲ႔ အေျခအတင္ ျပန္ေျပာပါေသးတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. ဟာက်ဳလီမက ဘူးဆုိ ဖရုံမသီးဆုိတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔မုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကပဲ.. “ ကဲပါ ေရျမင္းရာ၊ အိပ္ဆုိေတာ့လည္း အိပ္ၾကတာေပါ့.. အိပ္ေရး၀တာေပါ့ ” လုိ႔ ၀င္ျဖတ္ရင္း bloody communist လုိ႔ ပါးစပ္က အလုိလုိ ထြက္သြားေတာ့.. တျခား သူငယ္ခ်င္းက “ေဟ့ေကာင္၊ ေဟ့ေကာင္” ဆုိျပီး ပါးစပ္လွမ္းပိတ္တယ္..။
ဟာက်ဳလီမကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာ နားမလည္တာလား၊ မၾကားတာလား မသိပါဘူး..။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ လွည္႔ထြက္သြားေတာ့တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္း တသုိက္လည္း.. မူၾကိဳကေလးေတြလုိ.. မအိပ္ခ်င္လည္းအိပ္၊အိပ္ခ်င္လည္းအိပ္၊ မ်က္စိကုိ ဇြတ္မွိတ္လုိ႔ အိပ္လုိက္ၾကရပါေတာ့တယ္..။
အေတြ႔အၾကဳံက ဒီေလာက္တင္ပဲလားဆုိေတာ့.. မကျပန္ဘူး..။ ေနာက္တေန႔မနက္.. နန္ကင္းဘူတာ မေရာက္မီ တစ္နာရီခဲြေလာက္အလုိမွာ.. ဟာက်ဳလီမ ေပါက္ခ်လာျပီး.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ အခန္းထဲက ခဏထြက္ေပးလုိ႔ လာေျပာျပန္တယ္..။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့.. အခန္းသန္႔ရွင္းေရး ၾကိဳလုပ္ထားမလုိ႔တဲ့..။ ေနာက္တစ္နာရီခဲြေလာက္ဆုိ.. ေရာက္ေတာ့မယ္ တဲ့..။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း ဘယ္ရမလဲ..။
“ ေဟာင္ .. ေဟာင္ ” ဆုိျပီး တက္ညီလက္ညီ အားလုံးထြက္ေပးလုိက္ၾကပါတယ္...။
Wenzhou ကေန စီးခဲ့ရတဲ့ .. ဟာက်ဳလီ ရထား
(ဂ်င္းအက်ၤ ီနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္က ေရျမင္း ေပါ့ )
ဘီယာကုိျမဳံ႔ ေစာင္ကုိခ်ဳံလ်က္
(ေက်ာ္သူရနဲ႔ကြ်န္ေတာ္)
ဒါေပမယ့္ ထုံးစံအတုိင္း ေလယာဥ္လက္မွတ္က ေစာင့္ရမယ္ ဆုိတာနဲ႔ .. Wenzhou ကေန Nanjing ကုိ.. ရုိးရုိး ရထားစီး၊ အဲဒီကမွ တဆင့္ Changzhou ကုိ အျမန္ရထားျပန္စီး ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကတယ္..။ ျပည္မၾကီးရဲ႔ ရထား စီးဖူးသြားတာေပါ့..။ စီးတာမွ တန္ေအာင္ကုိ စီးခဲ့ရတယ္ ေျပာရမွာပဲ..။ Wenzhou ကေန ညေန ငါးနာရီေလာက္ ထြက္လာတာ.. ေနာက္တေန႔ မနက္ ရွစ္နာရီေလာက္မွ Nanjing ေရာက္တယ္..။
ရထားက.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရႊႏုိင္ငံက.. ရန္ကုန္မႏၱေလး အျမန္ရထား ဆန္ဆန္ပါပဲ..။ အဆင္အျပင္.. သြားတာလာတာ.. ေႏွးတာျမန္တာ ကအစ.. အတူတူေလာက္ ရွိတယ္..။ ထူးျခားတာက.. တဲြေစာင့္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာလုိ႔.. ေယာက်္ားမဟုတ္ဘဲ မိန္းမ ျဖစ္ေနတယ္..။ မိန္းမေတာင္မွ က်ားက်ားလ်ားလ်ား စစ္သားၾကီးလုံးလုံး ဗုိလ္မႈးၾကီးရွဳံးေလာက္ကဲ့ ဆုိတဲ့ မိန္းမမ်ိဳး..။
ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္.. အရပ္ျမင့္ျမင့္ .. စစ္စိမ္းေရာင္ ယူနီေဖာင္း တင္းတင္းရင္းရင္းနဲ႔ သူ႔ပုံက ကုိယ့္ထက္ေတာင္ ေယာက်္ားပီသ ေနေသးတယ္..။ အရယ္အျပဳံးမရွိ၊ မ်က္ႏွာ ေသနဲ႔.. ေဒါက္ထိေမာက္ထိၾကီး..။ သူ႔ၾကည္႔ျပီး နည္းနည္းေတာ့ ျဖဳံသြားခဲ့ရတယ္..။ သူကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လက္မွတ္ကုိ တခ်က္ေတာင္းၾကည္႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စီးရမယ့္ အခန္းကုိ မထုံတက္ေတးရုပ္နဲ႔ တရုတ္သရဲေတြ လက္ညွိဳးထုိးသလုိ ထုိးျပတယ္..။
အခန္းက.. ျမန္မာျပည္ကလုိ ေလးေယာက္ဆန္႔ အိပ္စင္ခန္း မဟုတ္ဘဲ တစ္ခန္းကုိ အိပ္စင္ေျခာက္ခု ပါတယ္..။ တစ္ဖက္သုံးေယာက္နဲ႔ ေျခာက္ေယာက္အိပ္ ဆုိေတာ့ အေပၚဆုံး အိပ္စင္က တဲြေခါင္နဲ႔ အေတာ္ကပ္သြားတာ ေတြ႔ရတယ္..။ အခန္းအက်ယ္အ၀န္းကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီကလုိပါပဲ..။ သိပ္ၾကီး က်ယ္လြင့္လွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘုူး..။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အခန္းထဲမွာ တျခားခရီးသည္ေတြ မပါဘဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ခ်ည္းဆုိေတာ့.. လြတ္လြတ္လပ္လပ္.. ေအးေအးလူလူ ေတာ့ စီးခဲ့ရပါတယ္..။ အဲသလုိ လြတ္လပ္ေအးလူေတာ့လည္း.. သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ ..အိပ္ေတြေနရာခ်ျပီးတာနဲ႔ အေဖ်ာ္ယမကာေလး မွီ၀ဲဖုိ႔ လုပ္ငန္းစၾကပါတယ္..။ လက္တြန္းလွည္းနဲ႔ လာေရာင္းတဲ့ အရက္နဲ႔ အေၾကာ္အေလွာ္ တခ်ိဳ႔၀ယ္ျပီး အခန္းထဲမွာပဲ ၀ုိင္းလုိက္ၾကတယ္..။
ပါတ္၀န္းက်င္ရွဳခင္းကုိ ၾကည္႔လုိက္၊ ခြက္ေလးလွည္႔လုိက္၊ အျမည္းေလး စားလုိက္နဲ႔ ဇိမ္ယူလုိ႔မွ မဆုံးေသးဘူး.. ဗုိလ္မႈးၾကီး ရွဳံးေလာက္ကဲ့ ဆုိတဲ့ တဲြေစာင့္ မိန္းမ အခန္း၀ေရာက္လာျပီး ည ဆယ္နာရီဆုိ မီးပိတ္မယ္ လုိ႔ လာေျပာတယ္..။ ေသာက္လုိ႔စားလုိ႔မွ အရွိန္ေလးရေနတုံး.. မီးပိတ္မယ္ဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း နည္းနည္းေတာ့ ဖီးငုတ္သြားခဲ့ရတယ္..။
သုိ႔ေသာ္ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူဇာတ္ဆုိေတာ့လည္း “ ပိတ္ေတာ့လည္း ပိတ္ေပါ့ ”..။ ဘာတတ္ႏုိင္တာ မွတ္လုိ႔..။ မၾကာပါဘူး.. ရထားတစ္တဲြလုံး မဲေမွာင္သြား ေတာ့တယ္..။ ကဲ မီးေတာ့ ပိတ္သြားျပီေဟ့.. ခြက္လွည္႔လက္စေလးေတြ မျပတ္ေအာင္.. ဟမ္းဖုံးေလးေတြ ဖြင့္ၾကတာေပါ့ ဆုိျပီး ဟမ္းဖုံးအလင္းေရာင္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဆက္ေသာက္ ေနလုိက္တယ္..။
ဒါေပမယ့္.. ခြက္လွည္႔လုိ႔မွ မဆုံးခင္.. တဲြေစာင့္ဟာက်ဳလီမက အခန္းေပါက္ ေရာက္လာျပန္တယ္..။
“အိပ္ၾကေတာ့” တဲ့..။ “ ေသာက္တာစားတာေတြ ရပ္ျပီး အိပ္ေတာ့ ” တဲ့..။
မၾကဳံဖူးေပါင္၊ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဆုိတာမ်ိဳးပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အဖဲြ႔ေသာက္စားေနတာ တျခားအခန္းေတြ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္ဆုိလဲ ထားေတာ့..။ သူမ်ားႏုိင္ငံမုိ႔ လုိ႔.. သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ စကားေျပာတာေတာင္.. ဗုိင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ ေလသံနဲ႔၊ အေၾကာ္အေလွာ္၀ါးတာေတာင္.. ညင္ညင္သာသာေလး၊ အံဆုံးနဲ႔ၾကိတ္ၾကိတ္ ၀ါးေနတဲ့ၾကားက.. “ အိပ္ၾကေတာ့ ” တဲ့..။
စိတ္ထဲမယ္ နည္းနည္းေတာ့ ကြ်ဲျမီးတုိသလုိ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္..။ ေရျမင္းကေတာ့ အိစိကြစိ နဲ႔ အေျခအတင္ ျပန္ေျပာပါေသးတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. ဟာက်ဳလီမက ဘူးဆုိ ဖရုံမသီးဆုိတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔မုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကပဲ.. “ ကဲပါ ေရျမင္းရာ၊ အိပ္ဆုိေတာ့လည္း အိပ္ၾကတာေပါ့.. အိပ္ေရး၀တာေပါ့ ” လုိ႔ ၀င္ျဖတ္ရင္း bloody communist လုိ႔ ပါးစပ္က အလုိလုိ ထြက္သြားေတာ့.. တျခား သူငယ္ခ်င္းက “ေဟ့ေကာင္၊ ေဟ့ေကာင္” ဆုိျပီး ပါးစပ္လွမ္းပိတ္တယ္..။
ဟာက်ဳလီမကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာ နားမလည္တာလား၊ မၾကားတာလား မသိပါဘူး..။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ လွည္႔ထြက္သြားေတာ့တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္း တသုိက္လည္း.. မူၾကိဳကေလးေတြလုိ.. မအိပ္ခ်င္လည္းအိပ္၊အိပ္ခ်င္လည္းအိပ္၊ မ်က္စိကုိ ဇြတ္မွိတ္လုိ႔ အိပ္လုိက္ၾကရပါေတာ့တယ္..။
အေတြ႔အၾကဳံက ဒီေလာက္တင္ပဲလားဆုိေတာ့.. မကျပန္ဘူး..။ ေနာက္တေန႔မနက္.. နန္ကင္းဘူတာ မေရာက္မီ တစ္နာရီခဲြေလာက္အလုိမွာ.. ဟာက်ဳလီမ ေပါက္ခ်လာျပီး.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ အခန္းထဲက ခဏထြက္ေပးလုိ႔ လာေျပာျပန္တယ္..။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့.. အခန္းသန္႔ရွင္းေရး ၾကိဳလုပ္ထားမလုိ႔တဲ့..။ ေနာက္တစ္နာရီခဲြေလာက္ဆုိ.. ေရာက္ေတာ့မယ္ တဲ့..။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း ဘယ္ရမလဲ..။
“ ေဟာင္ .. ေဟာင္ ” ဆုိျပီး တက္ညီလက္ညီ အားလုံးထြက္ေပးလုိက္ၾကပါတယ္...။
Wenzhou ကေန စီးခဲ့ရတဲ့ .. ဟာက်ဳလီ ရထား
(ဂ်င္းအက်ၤ ီနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္က ေရျမင္း ေပါ့ )
ဘီယာကုိျမဳံ႔ ေစာင္ကုိခ်ဳံလ်က္
(ေက်ာ္သူရနဲ႔ကြ်န္ေတာ္)
44.2 Changzhou သုိ႔
အဲသလုိနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ Nanjing (နန္ကင္း) ေရႊျမိဳ႔ေတာ္ၾကီး ကုိ ေဘးမသီရန္မခ၊ အိပ္ေရး၀စြာ နဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာ ဆုိက္ေရာက္လာခဲ့ၾကေတာ့တယ္..။ အညာသား အညာေဆာင္းနဲ႔ တသက္လုံး နပမ္းလုံးလာခဲ့တယ္ဆုိေပမယ့္.. တရုတ္ျပည္က အေအးဒဏ္က အညာထက္ ပုိျပင္းတာကုိ သတိထားမိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မေျပာနဲ႔။ သူတုိ႔ ဌာေနတရုတ္ေတြေတာင္.. သုိးေမႊးအက်ၤ ီ အထပ္ထပ္နဲ႔ ခ်မ္းေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္..။
တရုတ္မေလးကေတာ့ ေျခေထာက္ေတြပါ ခ်မ္းဟန္တူတယ္..။ အားလုံးလုိလုိ လည္ရွည္ဘြတ္ဖိနပ္ ေတြနဲ႔ စတုိင္က်က် ၾကြၾကြရြရြေလးေတြမုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ သူတုိ႔ကုိ မၾကည္႔မိဖုိ႔ မတတ္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ၾကရပါတယ္..။ (ကိုယ့္ကုိယ္ကုိေတာင္ သနားလာျပီ )
သုိ႔ေသာ္.. အဲသလုိ အလွအပ ေတြမွာ ယစ္မူးေနဖုိ႔ အခ်ိန္မရဘဲ ေရျမင္းရဲ႔ အလုပ္ကိစၥက ေလာေနတာနဲ႔ .. ခ်က္ျခင္းပဲ.. Nanjing ဘူတာကေန .. changzhou ကုိ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကေတာ့တယ္..။ ဒီတစ္ခါ စီးရတဲ့ ရထားက Shanghai ~ Nanjing အျမန္ရထားဆုိေတာ့.. အရင္ရက္က စီးခဲ့ရတဲ့ ရထားနဲ႔ မဆီေလးရယ္မွ အုိမဆုိင္ ဆုိသလုိပါပဲ..။
ၾကားဖူးေနက် က်ဥ္ဆန္ရထားေတြေလာက္ မျမန္ေပမယ့္.. ကီလုိမီတာ ႏွစ္ရာေလာက္ေတာ့ သူလည္း အျမန္ဆုံးေမာင္းတာ ေတြ႔ရပါတယ္..။ အဲဒီရထားေတြက ပုံမွန္ Shanghai ကေန စထြက္ျပီး Nanjing မွာ ဂိတ္ဆုံးတာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သြားမယ့္ Changzhou ဆုိတာကေတာ့ ၾကားဘူတာ ေပါ့..။
Nanjing ကေန ခရီးသည္ အတက္အဆင္းလုပ္တာ တျခားဘူတာ ရပ္တာေတြပါ ထည္႔တြက္ရင္.. Changzhou အေရာက္ တစ္နာရီခဲြေလာက္ေတာ့ ၾကာပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ရထားက အေတာ့္ကုိ သက္ေတာင့္သက္သာ ျငိမ့္ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္း ရွိတာမုိ႔ Changzhou ကုိ ေရာက္လုိ႔ ေရာက္မွန္းေတာင္ မသိလုိက္ပါဘူး..။ ရထားခကလည္း သူ႔ခရီးနဲ႔သူ အေတာ့္ကုိ သက္သာတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာပဲ..။ တစ္ေယာက္ကုိ တရုတ္ယြမ္ေလးဆယ္ ဆုိေတာ့ ျမန္မာေငြ ခုႏွစ္ေထာင္ေလာက္ပဲ က်တာမုိ႔ ေရႊႏုိင္ငံက ရထားခနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာင္ နည္းေနပါေသးတယ္..။
Changzhou ေရာက္ေတာ့ ေရျမင္းရဲ႔ business partner က ဘူတာမွာ လာၾကိဳႏွင့္ေနတယ္..။ စက္ရုံက GM ကုိယ္တုိင္ လာၾကိဳမွာ လုိ႔ ေရျမင္းက လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေျပာေျပာေနတာမုိ႔ .. တကယ္တမ္းေတြ႔ရေတာ့ ဟုတ္မွ ဟုတ္ရဲ႔လားလုိ႔ေတာင္ ထင္မိတယ္..။ လူက အသက္ႏွစ္ဆယ္အစိတ္ေလာက္ ခ်ာတိတ္ေလး ျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ ေသးေသးညွက္ညွက္ေလးဆုိေတာ့.. သူ႔ကုိ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဒီေကာင္ ဒရုိင္ဘာ ထင္ပါရဲ႔ လုိ႔ေတာင္ ေတြးမိေသးတယ္..။
ေနာက္ ေရျမင္း မိတ္ဆက္ေပးေတာ့မွ.. GM ျဖစ္ေနမွန္း သိရေတာ့တယ္..။
တရုတ္ျပည္မၾကီးမွာ (ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ရခဲ့သေလာက္ ) စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြရဲ႔ အေရးပါအရာေရာက္တဲ့ သူေတြက.. အဲသလုိ လူငယ္လူရြယ္ေတြ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔စက္ပစၥည္းေတြ၀ယ္ဖုိ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ Wenzhou စက္ရုံရဲ႔ Executive Level ကလည္း လူငယ္ေတြပဲ..။ ကုန္ၾကမ္းကိစၥနဲ႔ ေရာက္ခဲ့တဲ့ စက္ရုံမွာလည္း ေစ်းႏႈန္းျဖတ္တာ.. အေရာင္းအ၀ယ္စကားေျပာတာ.. စတာေတြကုိ ဒုိင္ခံျပီး ေဆြးေႏြးတာ ခ်ာတိတ္ေလး တစ္ေယာက္ပဲ..။
တရုတ္ျပည္ရဲ႔ စီးပြားေရးက ဒီေရတက္သလုိ ဘက္ေပါင္းစုံက ျပိဳင္တက္လာေတာ့.. အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းေတြက.. လူငယ္လူရြယ္ေတြလက္ထဲ အလုိလုိ ေရာက္သြားခဲ့ဟန္ တူပါတယ္..။ လုပ္ရင္းကုိင္ရင္းနဲ႔ လူငယ္ ေတြရဲ႔ အရည္အေသြးေတြကလည္း..မုဆုိးစုိင္သင္ ျပည္႔၀လာဟန္ ရွိပါတယ္..။ သူတုိ႔ၾကည္႔ျပီး အခြင့္အလမ္းေတြသာ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ရွိခဲ့ရင္ .. ကုိယ့္ႏုိင္ငံက လူငယ္ေတြလည္း..သူတုိ႔လုိ မျဖစ္စရာ မရွိဘူးလုိ႔ ေတြးမိတယ္..။ စံနစ္ေကာင္းဆုိတာ.. လူပ်င္းလူဖ်င္းေတြကုိေတာင္ ဒရြတ္တုိက္ဆဲြေခၚႏုိင္စြမ္း ရွိပါတယ္..။ စံနစ္မေကာင္းလုိ႔ကေတာ့ လူေတာ္လူေမာ္ေတြေတာင္ လူေရွာ္ျဖစ္သြားေရာ..။
ရန္ကုန္စီးပြားေရး တကၠသုိလ္ မွာ ႏုိင္ငံျခားက ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ “ ကြန္ျဖဴးရွပ္အေတြးအေခၚနဲ႔ တရုတ္ျပည္စီးပြားေရး ” ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဟာေျပာပဲြ လုပ္ပါတယ္..။ ကြန္ျဖဴးရွပ္ရဲ႔ အေတြးအျမင္ေတြက မ်က္ေမွာက္ ေခတ္ တရုတ္ျပည္စီးပြားေရးကုိ ဘယ္လုိလႊမ္းမုိး တုိးတက္ေစတယ္ လုိ႔ သူေျပာေတာ့.. အျငိမ္းစား ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဆရာၾကီး ဦးျမသိန္းက “ တရုတ္ျပည္စီးပြားေရး boom ျဖစ္လာတာ.. ကြန္ျဖဴးရွပ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး ..ကြန္ျဖဴးရွပ္ေပၚတာ ႏွစ္ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ပါျပီ.. တရုတ္ျပည္က အခုမွ တုိးတက္လာတာပါ ” လုိ႔ ထေျပာတယ္..။
သူတုိ႔အဲသလုိ ေဆြးေႏြးတာ နားေထာင္ျပီး “ကြန္ျဖဴးရွပ္ေတာင္ ႏွစ္ႏွစ္ေထာင္ေလာက္ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနခဲ့ရပါလား ” လုိ႔ ေတြးေနမိခဲ့ပါတယ္..။
Shanghai ~ Nanjing အျမန္ရထားေပၚက ေရႊႏွစ္ေယာက္
တရုတ္မေလးကေတာ့ ေျခေထာက္ေတြပါ ခ်မ္းဟန္တူတယ္..။ အားလုံးလုိလုိ လည္ရွည္ဘြတ္ဖိနပ္ ေတြနဲ႔ စတုိင္က်က် ၾကြၾကြရြရြေလးေတြမုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ သူတုိ႔ကုိ မၾကည္႔မိဖုိ႔ မတတ္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ၾကရပါတယ္..။ (ကိုယ့္ကုိယ္ကုိေတာင္ သနားလာျပီ )
သုိ႔ေသာ္.. အဲသလုိ အလွအပ ေတြမွာ ယစ္မူးေနဖုိ႔ အခ်ိန္မရဘဲ ေရျမင္းရဲ႔ အလုပ္ကိစၥက ေလာေနတာနဲ႔ .. ခ်က္ျခင္းပဲ.. Nanjing ဘူတာကေန .. changzhou ကုိ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကေတာ့တယ္..။ ဒီတစ္ခါ စီးရတဲ့ ရထားက Shanghai ~ Nanjing အျမန္ရထားဆုိေတာ့.. အရင္ရက္က စီးခဲ့ရတဲ့ ရထားနဲ႔ မဆီေလးရယ္မွ အုိမဆုိင္ ဆုိသလုိပါပဲ..။
ၾကားဖူးေနက် က်ဥ္ဆန္ရထားေတြေလာက္ မျမန္ေပမယ့္.. ကီလုိမီတာ ႏွစ္ရာေလာက္ေတာ့ သူလည္း အျမန္ဆုံးေမာင္းတာ ေတြ႔ရပါတယ္..။ အဲဒီရထားေတြက ပုံမွန္ Shanghai ကေန စထြက္ျပီး Nanjing မွာ ဂိတ္ဆုံးတာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သြားမယ့္ Changzhou ဆုိတာကေတာ့ ၾကားဘူတာ ေပါ့..။
Nanjing ကေန ခရီးသည္ အတက္အဆင္းလုပ္တာ တျခားဘူတာ ရပ္တာေတြပါ ထည္႔တြက္ရင္.. Changzhou အေရာက္ တစ္နာရီခဲြေလာက္ေတာ့ ၾကာပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ရထားက အေတာ့္ကုိ သက္ေတာင့္သက္သာ ျငိမ့္ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္း ရွိတာမုိ႔ Changzhou ကုိ ေရာက္လုိ႔ ေရာက္မွန္းေတာင္ မသိလုိက္ပါဘူး..။ ရထားခကလည္း သူ႔ခရီးနဲ႔သူ အေတာ့္ကုိ သက္သာတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာပဲ..။ တစ္ေယာက္ကုိ တရုတ္ယြမ္ေလးဆယ္ ဆုိေတာ့ ျမန္မာေငြ ခုႏွစ္ေထာင္ေလာက္ပဲ က်တာမုိ႔ ေရႊႏုိင္ငံက ရထားခနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာင္ နည္းေနပါေသးတယ္..။
Changzhou ေရာက္ေတာ့ ေရျမင္းရဲ႔ business partner က ဘူတာမွာ လာၾကိဳႏွင့္ေနတယ္..။ စက္ရုံက GM ကုိယ္တုိင္ လာၾကိဳမွာ လုိ႔ ေရျမင္းက လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေျပာေျပာေနတာမုိ႔ .. တကယ္တမ္းေတြ႔ရေတာ့ ဟုတ္မွ ဟုတ္ရဲ႔လားလုိ႔ေတာင္ ထင္မိတယ္..။ လူက အသက္ႏွစ္ဆယ္အစိတ္ေလာက္ ခ်ာတိတ္ေလး ျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ ေသးေသးညွက္ညွက္ေလးဆုိေတာ့.. သူ႔ကုိ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဒီေကာင္ ဒရုိင္ဘာ ထင္ပါရဲ႔ လုိ႔ေတာင္ ေတြးမိေသးတယ္..။
ေနာက္ ေရျမင္း မိတ္ဆက္ေပးေတာ့မွ.. GM ျဖစ္ေနမွန္း သိရေတာ့တယ္..။
တရုတ္ျပည္မၾကီးမွာ (ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ရခဲ့သေလာက္ ) စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြရဲ႔ အေရးပါအရာေရာက္တဲ့ သူေတြက.. အဲသလုိ လူငယ္လူရြယ္ေတြ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔စက္ပစၥည္းေတြ၀ယ္ဖုိ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ Wenzhou စက္ရုံရဲ႔ Executive Level ကလည္း လူငယ္ေတြပဲ..။ ကုန္ၾကမ္းကိစၥနဲ႔ ေရာက္ခဲ့တဲ့ စက္ရုံမွာလည္း ေစ်းႏႈန္းျဖတ္တာ.. အေရာင္းအ၀ယ္စကားေျပာတာ.. စတာေတြကုိ ဒုိင္ခံျပီး ေဆြးေႏြးတာ ခ်ာတိတ္ေလး တစ္ေယာက္ပဲ..။
တရုတ္ျပည္ရဲ႔ စီးပြားေရးက ဒီေရတက္သလုိ ဘက္ေပါင္းစုံက ျပိဳင္တက္လာေတာ့.. အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းေတြက.. လူငယ္လူရြယ္ေတြလက္ထဲ အလုိလုိ ေရာက္သြားခဲ့ဟန္ တူပါတယ္..။ လုပ္ရင္းကုိင္ရင္းနဲ႔ လူငယ္ ေတြရဲ႔ အရည္အေသြးေတြကလည္း..မုဆုိးစုိင္သင္ ျပည္႔၀လာဟန္ ရွိပါတယ္..။ သူတုိ႔ၾကည္႔ျပီး အခြင့္အလမ္းေတြသာ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ရွိခဲ့ရင္ .. ကုိယ့္ႏုိင္ငံက လူငယ္ေတြလည္း..သူတုိ႔လုိ မျဖစ္စရာ မရွိဘူးလုိ႔ ေတြးမိတယ္..။ စံနစ္ေကာင္းဆုိတာ.. လူပ်င္းလူဖ်င္းေတြကုိေတာင္ ဒရြတ္တုိက္ဆဲြေခၚႏုိင္စြမ္း ရွိပါတယ္..။ စံနစ္မေကာင္းလုိ႔ကေတာ့ လူေတာ္လူေမာ္ေတြေတာင္ လူေရွာ္ျဖစ္သြားေရာ..။
ရန္ကုန္စီးပြားေရး တကၠသုိလ္ မွာ ႏုိင္ငံျခားက ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ “ ကြန္ျဖဴးရွပ္အေတြးအေခၚနဲ႔ တရုတ္ျပည္စီးပြားေရး ” ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဟာေျပာပဲြ လုပ္ပါတယ္..။ ကြန္ျဖဴးရွပ္ရဲ႔ အေတြးအျမင္ေတြက မ်က္ေမွာက္ ေခတ္ တရုတ္ျပည္စီးပြားေရးကုိ ဘယ္လုိလႊမ္းမုိး တုိးတက္ေစတယ္ လုိ႔ သူေျပာေတာ့.. အျငိမ္းစား ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဆရာၾကီး ဦးျမသိန္းက “ တရုတ္ျပည္စီးပြားေရး boom ျဖစ္လာတာ.. ကြန္ျဖဴးရွပ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး ..ကြန္ျဖဴးရွပ္ေပၚတာ ႏွစ္ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ပါျပီ.. တရုတ္ျပည္က အခုမွ တုိးတက္လာတာပါ ” လုိ႔ ထေျပာတယ္..။
သူတုိ႔အဲသလုိ ေဆြးေႏြးတာ နားေထာင္ျပီး “ကြန္ျဖဴးရွပ္ေတာင္ ႏွစ္ႏွစ္ေထာင္ေလာက္ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနခဲ့ရပါလား ” လုိ႔ ေတြးေနမိခဲ့ပါတယ္..။
Shanghai ~ Nanjing အျမန္ရထားေပၚက ေရႊႏွစ္ေယာက္
44.3 Changzhou အမွတ္တရ ည
Changzhou ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေရျမင္းရဲ႔ အလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနခဲ့ၾကတယ္..။ စက္ရုံသြားၾကည္႔.. ေစ်းစကားေျပာ.. ပစၥည္းေရြး နဲ႔ ေန႔လည္ဆယ္နာရီေလာက္က စလုိက္ၾကတာ.. ညေန ငါးနာရီေလာက္မွ အလုပ္က လက္စသတ္ႏုိင္ေတာ့တယ္..။ ဘူတာကေနဆင္းဆင္းျခင္း စက္ရုံတန္းသြားခဲ့ၾကာဆုိေတာ့.. အဲဒီအခ်ိန္ထိ ဟုိတယ္ေတာင္ မ၀င္ရေသးဘူး..။ စိတ္ေမာလူေမာနဲ႔ ဗုိက္ေတြလည္း ဆာေနျပီမုိ႔ စားျပီးေသာက္ျပီးမွပဲ ဟုိတယ္ သြားဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကတယ္..။ စက္ရုံက GM ဆုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေလးရယ္၊ သူ႔ေကာင္မေလးလုိလုိ(စက္ရုံက Accountant လုိလုိ) ရယ္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ကုိ ညစားလုိက္ေကြ်းတယ္..။
GM ေကာင္ေလးက.. ပိန္ပိန္ပါးပါး ဆံပင္ေထာင္ေထာင္နဲ႔မုိ႔ Fido Dido နဲ႔ တူတယ္ကြ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာမိေတာ့ ေက်ာ္သူရက “ေကာင္ေလးက စုိင္းစုိင္းခမ္းလွိဳင္နဲ႔ တူတယ္” လုိ႔ ေဖးေဖးမမေလး ေျပာရွာတယ္..။ သူ႔ေကာင္မေလးကေတာ့.. တရုတ္မပုံမေပါက္ဘဲ ေျခဆစ္လက္ဆစ္ခပ္တုတ္တုတ္နဲ႔ မြန္ဂုိမေလး နဲ႔ ပုိတူတယ္..။ ငယ္ဂုဏ္ရွိတာရယ္.. ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းတက္တက္ၾကြၾကြ ရွိတာရယ္ေၾကာင့္ သူက ခ်စ္စရာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္..။
သူတုိ႔လုိက္ေကြ်းတဲ့ ဆုိင္က Changzhou ျမိဳ႔ရဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ တူးေျမာင္းတစ္ခုရဲ႔ ကမ္းနဖူးက ဆုိင္ပဲ..။ အဲဒီတူးေျမာင္းရဲ႔ သက္တမ္းက ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္နဲ႔ခ်ီ ရွိျပီး.. အရွည္က မုိင္ တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာ နီးပါး ရွိပါတယ္..။ တရုတ္ေတြကေတာ့ ဆူးအက္တုိ႔ ပမားနားတုိ႔ထက္ သူတုိ႔ရဲ႔ အဲဒီ Grand Canal က ပုိၾကီးျမတ္ျပီး ေရွးပေ၀သဏီကတည္းက တရုတ္ျပည္မၾကီးရဲ႔ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးအတြက္ အခ်က္အခ်ာ က်ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္..။
သူတုိ႔အဲသလုိ ေျပာမယ္ဆုိလည္း ေျပာေလာက္ပါတယ္..။ အဲဒီတူးေျမာင္းက လူလုပ္တူးေျမာင္းျဖစ္ တဲ့အျပင္ Beijing (ပီကင္း) ျမိဳ႔ကေန Hangzhou (ဟန္က်ိဳး) ျမိဳ႔အထိ ကီလုိမီတာ 1770 ရွည္တာဆုိေတာ့ သူတုိ႔ဂုဏ္ယူမယ္ ဆုိလည္း မမွားပါဘူး..။ (အဲဒီအေၾကာင္းကုိ ျပည္႔ျပည္႔စုံစုံေလး သိခ်င္ရင္.. http://en.wikipedia.org/wiki/Grand_Canal_of_China မွာ သြားဖတ္ၾကည္႔ၾကပါကုန္)
ၾကည္႔ရတာ ေရျမင္းရဲ႔ Partner က အေရာင္းအ၀ယ္ ေအာင္ျမင္တဲ့အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ အဲသလုိ ဆုိင္မ်ိဳး လုိက္ေကြ်း ထင္ပါရဲ႔..။ ဟင္းပဲြမွာတာကအစ.. honour လုပ္တဲ့သေဘာမ်ိဳးေလးေတြနဲ႔ မွာတာ သတိထားမိတယ္..။ အဲဒါထက္ပုိထူးျခားတာက .. မွာတဲ့ဟင္းပဲြကုိ အတီးအမႈတ္နဲ႔ လာခ်တာပဲ..။ မွာသမွ် ဟင္းပဲြတုိင္းကုိ အတီးအမႈတ္နဲ႔ လာခ်တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေစ်းခပ္ၾကီးၾကီး ဟင္းပဲြမ်ိဳးကုိသာ.. စားပဲြထုိးမေလးေတြ ေလးငါးေျခာက္ေယာက္က.. တရုတ္ကားေတြထဲက သတုိ႔သမီးလာပုိ႔သလုိမ်ိဳးဆန္ဆန္ တခမ္းတနား လာပုိ႔တာပဲ..။
ထြင္တယ္ပဲ ေျပာရမလား..။ Marketing Strategy တစ္မ်ိဳးလုိ႔ ဆုိရမလားပဲ..။ လင္ကြင္းသံ၊ ဘင္သံ ေတြနဲ႔ ဟင္းပဲြကထြက္လာေတာ့ ေဘး၀ုိင္းေတြကပါ.. သတိထားမိျပီး.. ဘယ္၀ုိင္းကမွာတာလဲလုိ႔ ၀ုိင္းၾကည္႔ၾကတယ္..။ မွာတဲ့သူေတြကလည္း.. ငါ့တုိ႔ကို သူမ်ားေတြ ၾကည္႔ေနၾကျပီဆုိတဲ့အထာနဲ႔ ဆုိေတာ့ ဟုတ္ေနတာပါပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း ဘယ္ေနမလဲ..။ သူတုိ႔ဆီက လင္ကြင္းနဲ႔ ဘင္ကုိ ယူျပီး ကုိယ္တုိင္ ကုိယ္က် ၀င္တီးပစ္လုိက္ၾကတယ္..။ ပုိျမိဳင္သြား တာေပါ့..။
သူတုိ႔အခုလုိ လာပုိ႔ၾကတယ္..
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က အခုလုိ ၀င္ႏႊဲလုိက္ၾကတယ္..
စုိင္းစုိင္း (သုိ႔) Fido Dido ၊ မြန္ဂုိ မေလး နဲ႔ ပြၾကီးတုိ႔တသုိက္
GM ေကာင္ေလးက.. ပိန္ပိန္ပါးပါး ဆံပင္ေထာင္ေထာင္နဲ႔မုိ႔ Fido Dido နဲ႔ တူတယ္ကြ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာမိေတာ့ ေက်ာ္သူရက “ေကာင္ေလးက စုိင္းစုိင္းခမ္းလွိဳင္နဲ႔ တူတယ္” လုိ႔ ေဖးေဖးမမေလး ေျပာရွာတယ္..။ သူ႔ေကာင္မေလးကေတာ့.. တရုတ္မပုံမေပါက္ဘဲ ေျခဆစ္လက္ဆစ္ခပ္တုတ္တုတ္နဲ႔ မြန္ဂုိမေလး နဲ႔ ပုိတူတယ္..။ ငယ္ဂုဏ္ရွိတာရယ္.. ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းတက္တက္ၾကြၾကြ ရွိတာရယ္ေၾကာင့္ သူက ခ်စ္စရာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္..။
သူတုိ႔လုိက္ေကြ်းတဲ့ ဆုိင္က Changzhou ျမိဳ႔ရဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ တူးေျမာင္းတစ္ခုရဲ႔ ကမ္းနဖူးက ဆုိင္ပဲ..။ အဲဒီတူးေျမာင္းရဲ႔ သက္တမ္းက ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္နဲ႔ခ်ီ ရွိျပီး.. အရွည္က မုိင္ တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာ နီးပါး ရွိပါတယ္..။ တရုတ္ေတြကေတာ့ ဆူးအက္တုိ႔ ပမားနားတုိ႔ထက္ သူတုိ႔ရဲ႔ အဲဒီ Grand Canal က ပုိၾကီးျမတ္ျပီး ေရွးပေ၀သဏီကတည္းက တရုတ္ျပည္မၾကီးရဲ႔ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးအတြက္ အခ်က္အခ်ာ က်ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္..။
သူတုိ႔အဲသလုိ ေျပာမယ္ဆုိလည္း ေျပာေလာက္ပါတယ္..။ အဲဒီတူးေျမာင္းက လူလုပ္တူးေျမာင္းျဖစ္ တဲ့အျပင္ Beijing (ပီကင္း) ျမိဳ႔ကေန Hangzhou (ဟန္က်ိဳး) ျမိဳ႔အထိ ကီလုိမီတာ 1770 ရွည္တာဆုိေတာ့ သူတုိ႔ဂုဏ္ယူမယ္ ဆုိလည္း မမွားပါဘူး..။ (အဲဒီအေၾကာင္းကုိ ျပည္႔ျပည္႔စုံစုံေလး သိခ်င္ရင္.. http://en.wikipedia.org/wiki/Grand_Canal_of_China မွာ သြားဖတ္ၾကည္႔ၾကပါကုန္)
ၾကည္႔ရတာ ေရျမင္းရဲ႔ Partner က အေရာင္းအ၀ယ္ ေအာင္ျမင္တဲ့အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ အဲသလုိ ဆုိင္မ်ိဳး လုိက္ေကြ်း ထင္ပါရဲ႔..။ ဟင္းပဲြမွာတာကအစ.. honour လုပ္တဲ့သေဘာမ်ိဳးေလးေတြနဲ႔ မွာတာ သတိထားမိတယ္..။ အဲဒါထက္ပုိထူးျခားတာက .. မွာတဲ့ဟင္းပဲြကုိ အတီးအမႈတ္နဲ႔ လာခ်တာပဲ..။ မွာသမွ် ဟင္းပဲြတုိင္းကုိ အတီးအမႈတ္နဲ႔ လာခ်တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေစ်းခပ္ၾကီးၾကီး ဟင္းပဲြမ်ိဳးကုိသာ.. စားပဲြထုိးမေလးေတြ ေလးငါးေျခာက္ေယာက္က.. တရုတ္ကားေတြထဲက သတုိ႔သမီးလာပုိ႔သလုိမ်ိဳးဆန္ဆန္ တခမ္းတနား လာပုိ႔တာပဲ..။
ထြင္တယ္ပဲ ေျပာရမလား..။ Marketing Strategy တစ္မ်ိဳးလုိ႔ ဆုိရမလားပဲ..။ လင္ကြင္းသံ၊ ဘင္သံ ေတြနဲ႔ ဟင္းပဲြကထြက္လာေတာ့ ေဘး၀ုိင္းေတြကပါ.. သတိထားမိျပီး.. ဘယ္၀ုိင္းကမွာတာလဲလုိ႔ ၀ုိင္းၾကည္႔ၾကတယ္..။ မွာတဲ့သူေတြကလည္း.. ငါ့တုိ႔ကို သူမ်ားေတြ ၾကည္႔ေနၾကျပီဆုိတဲ့အထာနဲ႔ ဆုိေတာ့ ဟုတ္ေနတာပါပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း ဘယ္ေနမလဲ..။ သူတုိ႔ဆီက လင္ကြင္းနဲ႔ ဘင္ကုိ ယူျပီး ကုိယ္တုိင္ ကုိယ္က် ၀င္တီးပစ္လုိက္ၾကတယ္..။ ပုိျမိဳင္သြား တာေပါ့..။
သူတုိ႔အခုလုိ လာပုိ႔ၾကတယ္..
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က အခုလုိ ၀င္ႏႊဲလုိက္ၾကတယ္..
စုိင္းစုိင္း (သုိ႔) Fido Dido ၊ မြန္ဂုိ မေလး နဲ႔ ပြၾကီးတုိ႔တသုိက္
Thursday, April 23, 2009
43.1 တရုတ္ျပည္သြား ေတာလားနိဒါန္း
အရင္အလုပ္မွာတုံးက တရုတ္ျပည္ ေရႊလီဖက္ကုိ.. marketing trip ထြက္ဖူးတယ္..။ ပုံမွန္ ဆုိရင္ ျမန္မာဖက္ကမ္း မူဆယ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ဂ်ယ္ေခါင္ ဆုိတာကုိ ျဖတ္ျပီး .. ေရႊလီကုိ သြားရတာပဲ..။ အဲသလုိ သြားဖုိ႔ဆုိရင္ တစ္ပတ္သက္တမ္းရွိတဲ့ border pass စာအုပ္ေလး ေလွ်ာက္ရတယ္.။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီစာအုပ္က ကုန္ေတာ္မူေနလုိ႔.. ေမွာင္ခုိ ပစၥည္းခုိးခုိးသယ္တဲ့လမ္းေၾကာင္း အတုိင္း ေရႊလီျမစ္ကုိ ျဖတ္ျပီး သြားခဲ့ရတယ္..။
အဲဒါက ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာ ပထမဦးဆုံး တရုတ္ျပည္ ေရာက္ဖူးခဲ့တာပဲ..။ တရုတ္၊ ကုလား ဆုိတဲ့ စကားလုံးက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြ အေနနဲ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိပ္မစိမ္းတဲ့ စကားလုံးပဲ..။ ငယ္တုံးကဆုိ “ တရုတ္၊တရုတ္ ေသာက္စားပုတ္.. ကုလားကုလား ၀က္ခ်ီးစား.. ဗမာ ဗမာ လူလိမ္မာ ” နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေအာ္ဆုိခဲ့ၾကတယ္..။ အဲသလုိမ်ိဳး မစိမ္းလွေပမယ့္.. တရုတ္ကုိ ဘာလုိ႔ တရုတ္လုိ႔ ေခၚမွန္းေတာ့ မသိခဲ့ရပါဘူး..။ အသားျဖဴရင္ တရုတ္.. အသားမဲရင္ ကုလားလုိ႔ ေခၚတယ္ ဆုိတာေလာက္ပဲ သိခဲ့ၾကတယ္..။
ေနာက္မ်ားမွ.. ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႔ စာအုပ္ေတြ ဖတ္မိေတာ့ “ တ ရုတ္ ” ဆုိတာ ဗမာလုိ သူပုန္ လုိ႔ ေျပာမွန္း သိေတာ့တယ္..။ ေရွးေခတ္ ဗမာေတြအတြက္ “ တ ရုတ္ ” ဆုိတာ သူပုန္ေတြ ေပါ့..။ တ ရုတ္ ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းက သူပုန္ကုိ ညႊန္းတယ္ဆုိတာ.. ပါဠိလုိလား.. ပုဂံေခတ္စာေပလုိလား..ပ်ဳလုိ လား ဆုိတာေတာ့ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက ေသခ်ာေျပာမထားေပမယ့္.. ေရွးေခတ္တုံးကေတာ့ အဲဒီအသားျဖဴျဖဴနဲ႔ ေကာင္ေတြက ျမန္မာျပည္ကုိ မၾကာခဏလာျပီး ရန္စက်ဳးေက်ာ္ေလ့ ရွိလုိ႔ သူပုန္လုိ႔ ေခၚဟန္ တူပါတယ္..။
အခုေတာ့ ေမြးခ်င္းေပါက္ေဖာ္.. မိတ္ေဆြရင္းၾကီးေတြေပါ့..။
အဲဒီေပါက္ေဖာ္ၾကီးမ်ားရဲ႔ တုိင္းျပည္ကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္သုိက္ ျပဲျပဲစင္ေအာင္ သြားခဲ့တာေလး.. ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ ေဆြသဟာတုိ႔ ကုိ မွ်ေ၀ခ်င္တာမုိ႔ အခုလုိ နိဒါန္းစကား ခ်ီးလုိက္ ရပါေၾကာင္း..။
တရုတ္ျပည္သြား ေတာလားေပါ့..။
အဲဒါက ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာ ပထမဦးဆုံး တရုတ္ျပည္ ေရာက္ဖူးခဲ့တာပဲ..။ တရုတ္၊ ကုလား ဆုိတဲ့ စကားလုံးက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြ အေနနဲ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိပ္မစိမ္းတဲ့ စကားလုံးပဲ..။ ငယ္တုံးကဆုိ “ တရုတ္၊တရုတ္ ေသာက္စားပုတ္.. ကုလားကုလား ၀က္ခ်ီးစား.. ဗမာ ဗမာ လူလိမ္မာ ” နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေအာ္ဆုိခဲ့ၾကတယ္..။ အဲသလုိမ်ိဳး မစိမ္းလွေပမယ့္.. တရုတ္ကုိ ဘာလုိ႔ တရုတ္လုိ႔ ေခၚမွန္းေတာ့ မသိခဲ့ရပါဘူး..။ အသားျဖဴရင္ တရုတ္.. အသားမဲရင္ ကုလားလုိ႔ ေခၚတယ္ ဆုိတာေလာက္ပဲ သိခဲ့ၾကတယ္..။
ေနာက္မ်ားမွ.. ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႔ စာအုပ္ေတြ ဖတ္မိေတာ့ “ တ ရုတ္ ” ဆုိတာ ဗမာလုိ သူပုန္ လုိ႔ ေျပာမွန္း သိေတာ့တယ္..။ ေရွးေခတ္ ဗမာေတြအတြက္ “ တ ရုတ္ ” ဆုိတာ သူပုန္ေတြ ေပါ့..။ တ ရုတ္ ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းက သူပုန္ကုိ ညႊန္းတယ္ဆုိတာ.. ပါဠိလုိလား.. ပုဂံေခတ္စာေပလုိလား..ပ်ဳလုိ လား ဆုိတာေတာ့ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက ေသခ်ာေျပာမထားေပမယ့္.. ေရွးေခတ္တုံးကေတာ့ အဲဒီအသားျဖဴျဖဴနဲ႔ ေကာင္ေတြက ျမန္မာျပည္ကုိ မၾကာခဏလာျပီး ရန္စက်ဳးေက်ာ္ေလ့ ရွိလုိ႔ သူပုန္လုိ႔ ေခၚဟန္ တူပါတယ္..။
အခုေတာ့ ေမြးခ်င္းေပါက္ေဖာ္.. မိတ္ေဆြရင္းၾကီးေတြေပါ့..။
အဲဒီေပါက္ေဖာ္ၾကီးမ်ားရဲ႔ တုိင္းျပည္ကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္သုိက္ ျပဲျပဲစင္ေအာင္ သြားခဲ့တာေလး.. ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ ေဆြသဟာတုိ႔ ကုိ မွ်ေ၀ခ်င္တာမုိ႔ အခုလုိ နိဒါန္းစကား ခ်ီးလုိက္ ရပါေၾကာင္း..။
တရုတ္ျပည္သြား ေတာလားေပါ့..။
43.2 သုိင္းေလာကမွ ေလယာဥ္မယ္မ်ား
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဦးတည္ျပီး သြားမယ့္ျမိဳ႔က တရုတ္ျပည္ Zhejian Province က Wenzhou ဆုိတဲ့ျမိဳ႔ပဲ..။ ျမန္မာျပည္ကဆုိရင္ အေရွ႔ေျမာက္ ေလာက္မွာ ရွိမယ္ထင္တယ္..။ ကမၻာေက်ာ္ Shanghai ျမိဳ႔နဲ႔ သိပ္မေ၀းလွဘူး..။ ခရီးစဥ္က ရန္ကုန္ကေန.. Gaungzhou (ကြမ္က်ိဳး) အဲဒီကမွ တဆင့္ Wenzhou ေလယာဥ္စီးသြားရမွာပဲ..။ ဒါေပမယ့္.. အတူလုိက္မယ့္ မႏၱေလးက သူငယ္ခ်င္းက .. ရန္ကုန္က မသြားဘဲ.. မႏၱေလး ကူမင္း (Kumming) က သြားရေအာင္ပါ ဆုိတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ သူ႔အလုိလုိက္ျပီး မႏၱေလးကေန သြားလုိက္ရတယ္..။
သူ႔အလုိကလည္း မလုိက္လုိ႔ မရဘူး..။ တရုတ္စာ မတတ္ဘဲ တရုတ္ျပည္သြားရင္ ေရေတာင္ေသာက္ဖုိ႔ မလြယ္ဘူး လုိ႔ ၾကားဖူးထားေတာ့ .. တရုတ္စာတတ္တဲ့ အဲဒီသေကာင့္သား ပါကုိ ပါမွ ျဖစ္မွာကုိး..။ ေနာက္ျပီး သူက တရုတ္ျပည္မၾကီးကုိ တစ္လတစ္ေခါက္ေလာက္ သြားေနတာဆုိေတာ့ .. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ခရီးစဥ္က သူ႔အကူအညီ မပါရင္ မျဖစ္ျပန္ဘူး..။
မႏၱေလး ကူမင္းကုိေတာ့ .. China Eastern Air Line ဆုိတာနဲ႔ ခ်ီတက္ၾကရတယ္..။ ေလယာဥ္က ခပ္ေသးေသး ပါပဲ..။
ေလယာဥ္ေပၚ စတက္ကတည္းက.. တရုတ္ေလယာဥ္မယ္ေတြနဲ႔ တျခားၾကဳံဖူးတဲ့ ေလယာဥ္မယ္ေတြ မတူတာ သတိထားမိတယ္..။ ထုိင္းေလယာဥ္မယ္ေတြဆုိရင္.. လူေတြ႔တာနဲ႔ လက္အုပ္ေလးခ်ီ၊ ဒူးေလးေကြးျပီး အေတာ့္ကုိ ခြ်ဲခြ်ဲပစ္ပစ္.. ေခြယုိင္လဲမတတ္.. “ ဆ၀ါဒီ... .. ခ ” လုိ႔ မခုိ႔တရုိ႔ ျပဳံးတုန္႔တုန္႔နဲ႔ ေျပာေတာ့တာပဲ..။ တရုတ္ေလယာဥ္မယ္ေတြကေတာ့ တရုတ္သုိင္းကားေတြထဲက မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ႔ မထုံတက္ေတး ပဲ..။ luggage ေတြ ထည္႔တဲ့ overhead compartment ကုိ ပိတ္တာကအစ.. ငယ္တုံးက ငွက္ေပ်ာလက္ ေသနတ္ပစ္ ေနသလုိပဲ..။ တဒုိင္းဒုိင္းနဲ႔ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ပိတ္သြားတာ သို္င္းခ်ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္..။
အဂၤလိပ္စကား ေျပာေတာ့လဲ.. ေရာ္ဘာပူေပါင္းႏွစ္လုံး အခ်င္းခ်င္း ပြတ္ရင္ ထြက္လာတဲ့ အသံမ်ိဳးနဲ႔..။ မေျပာခ်င္ ေျပာခ်င္အထာနဲ႔ တကြ်ိကြ်ိ.. တညိညိ အသံေတြကုိ စုံလုိ႔..။ ငယ္တုံးက တရုတ္သံကုိ ဟာသလုပ္ ေျပာခဲ့ၾကတာေတာင္ အမွတ္ရမိေသးေတာ့တယ္..။
“ ျငိထမိန္ ျငိေလွ်ာ္..ျငိမေလွ်ာ္ ျငိနံ ” ဆုိတာေလ..။
အတူသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္မွာ တရုတ္စကားတတ္တဲ့ တစ္ေယာက္က ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ က်န္တဲ့တစ္ေယာက္ကေတာ့ တရုတ္မေတြ လုပ္သမွ် ေျပာသမွ် အထူးအဆန္းကုိ ျဖစ္လုိ႔ပါပဲ..။
ငုိအားထက္ ရယ္အားသန္ရတာ ရွိေသးတယ္..။ Inflight meal ေကြ်းေတာ့ ေပါင္မုန္႔လုံးေလးေတြ ပါတယ္..။ ပုံမွန္ဆုိ တစ္ေယာက္တစ္လုံး ေပးတာပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ ..ေနာက္ထပ္ ထပ္လုိခ်င္သူေတြကုိေတာ့ ေလယာဥ္မယ္က ေပါင္မုန္႔ဗန္းေလး ကုိင္ျပီး လုိက္ေမးတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နားကုိ အဲဒီေပါင္မုန္႔ဗန္းနဲ႔ ေရာက္လာျပီး.. “ some more breads.. sir ” တဲ့..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၾကားတာက “ some more breasts sir ” တဲ့..။ မယ္မင္းၾကီးမက ခါးကုံးျပီးေမးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေဘးကသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည္႔မိၾကတယ္..။ (ၾကည္႔ခ်င္တာက တျခား ဟားဟား)
ေလယာဥ္ဆင္းေတာ့ ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာတယ္..။ “ Thanks for playing with us ” တဲ့..။
ျပည္မၾကီး သုိင္းေလာက က ေလယာဥ္မယ္ေတြကေတာ့ အဲသလုိ ဗ်..။
သူ႔အလုိကလည္း မလုိက္လုိ႔ မရဘူး..။ တရုတ္စာ မတတ္ဘဲ တရုတ္ျပည္သြားရင္ ေရေတာင္ေသာက္ဖုိ႔ မလြယ္ဘူး လုိ႔ ၾကားဖူးထားေတာ့ .. တရုတ္စာတတ္တဲ့ အဲဒီသေကာင့္သား ပါကုိ ပါမွ ျဖစ္မွာကုိး..။ ေနာက္ျပီး သူက တရုတ္ျပည္မၾကီးကုိ တစ္လတစ္ေခါက္ေလာက္ သြားေနတာဆုိေတာ့ .. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ခရီးစဥ္က သူ႔အကူအညီ မပါရင္ မျဖစ္ျပန္ဘူး..။
မႏၱေလး ကူမင္းကုိေတာ့ .. China Eastern Air Line ဆုိတာနဲ႔ ခ်ီတက္ၾကရတယ္..။ ေလယာဥ္က ခပ္ေသးေသး ပါပဲ..။
ေလယာဥ္ေပၚ စတက္ကတည္းက.. တရုတ္ေလယာဥ္မယ္ေတြနဲ႔ တျခားၾကဳံဖူးတဲ့ ေလယာဥ္မယ္ေတြ မတူတာ သတိထားမိတယ္..။ ထုိင္းေလယာဥ္မယ္ေတြဆုိရင္.. လူေတြ႔တာနဲ႔ လက္အုပ္ေလးခ်ီ၊ ဒူးေလးေကြးျပီး အေတာ့္ကုိ ခြ်ဲခြ်ဲပစ္ပစ္.. ေခြယုိင္လဲမတတ္.. “ ဆ၀ါဒီ... .. ခ ” လုိ႔ မခုိ႔တရုိ႔ ျပဳံးတုန္႔တုန္႔နဲ႔ ေျပာေတာ့တာပဲ..။ တရုတ္ေလယာဥ္မယ္ေတြကေတာ့ တရုတ္သုိင္းကားေတြထဲက မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ႔ မထုံတက္ေတး ပဲ..။ luggage ေတြ ထည္႔တဲ့ overhead compartment ကုိ ပိတ္တာကအစ.. ငယ္တုံးက ငွက္ေပ်ာလက္ ေသနတ္ပစ္ ေနသလုိပဲ..။ တဒုိင္းဒုိင္းနဲ႔ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ပိတ္သြားတာ သို္င္းခ်ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္..။
အဂၤလိပ္စကား ေျပာေတာ့လဲ.. ေရာ္ဘာပူေပါင္းႏွစ္လုံး အခ်င္းခ်င္း ပြတ္ရင္ ထြက္လာတဲ့ အသံမ်ိဳးနဲ႔..။ မေျပာခ်င္ ေျပာခ်င္အထာနဲ႔ တကြ်ိကြ်ိ.. တညိညိ အသံေတြကုိ စုံလုိ႔..။ ငယ္တုံးက တရုတ္သံကုိ ဟာသလုပ္ ေျပာခဲ့ၾကတာေတာင္ အမွတ္ရမိေသးေတာ့တယ္..။
“ ျငိထမိန္ ျငိေလွ်ာ္..ျငိမေလွ်ာ္ ျငိနံ ” ဆုိတာေလ..။
အတူသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္မွာ တရုတ္စကားတတ္တဲ့ တစ္ေယာက္က ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ က်န္တဲ့တစ္ေယာက္ကေတာ့ တရုတ္မေတြ လုပ္သမွ် ေျပာသမွ် အထူးအဆန္းကုိ ျဖစ္လုိ႔ပါပဲ..။
ငုိအားထက္ ရယ္အားသန္ရတာ ရွိေသးတယ္..။ Inflight meal ေကြ်းေတာ့ ေပါင္မုန္႔လုံးေလးေတြ ပါတယ္..။ ပုံမွန္ဆုိ တစ္ေယာက္တစ္လုံး ေပးတာပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ ..ေနာက္ထပ္ ထပ္လုိခ်င္သူေတြကုိေတာ့ ေလယာဥ္မယ္က ေပါင္မုန္႔ဗန္းေလး ကုိင္ျပီး လုိက္ေမးတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နားကုိ အဲဒီေပါင္မုန္႔ဗန္းနဲ႔ ေရာက္လာျပီး.. “ some more breads.. sir ” တဲ့..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၾကားတာက “ some more breasts sir ” တဲ့..။ မယ္မင္းၾကီးမက ခါးကုံးျပီးေမးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေဘးကသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည္႔မိၾကတယ္..။ (ၾကည္႔ခ်င္တာက တျခား ဟားဟား)
ေလယာဥ္ဆင္းေတာ့ ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာတယ္..။ “ Thanks for playing with us ” တဲ့..။
ျပည္မၾကီး သုိင္းေလာက က ေလယာဥ္မယ္ေတြကေတာ့ အဲသလုိ ဗ်..။
43.3 ကူမင္းမွာ တစ္ညတာ..
သြားတုံးကေတာ့ ကူမင္း (Kumming) ေရာက္တာနဲ႔.. Wenzhou ေလယာဥ္လက္မွတ္ ခ်က္ျခင္း၀ယ္ျပီး ခရီးဆက္မယ္လုိ႔ စီစဥ္ထားတာပဲ..။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ျပည္ေလဆိပ္ေတြက ရန္ကုန္ဘူတာၾကီး တန္းစီနည္း တန္းစီေနၾကေတာ့ ေလယာဥ္လက္မွတ္က တစ္ရက္ေစာင့္ရမယ္တဲ့..။
ဦးေဆာင္ စီစဥ္တဲ့.. မႏၱေလးသားကေတာ့ ေအးေဆးပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အတူပါလာတဲ့ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပြစိပြစိနဲ႔ေပါ့..။ သူက အဲသလုိ ျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ ျမန္မာျပည္ကတည္းက.. connecting flight ကုိ ၾကိဳစီစဥ္ခုိင္းတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. မႏၱေလးသားက “ ဟာ.. ေအးေဆးပါ.. ရပါတယ္ ဟုိေရာက္မွ လုပ္တာေပါ့ ” လုိ႔ ေျပာတာနဲ႔ပဲ.. မစီစဥ္ခဲ့တာပဲ..။
သုိ႔ေသာ္ ေထြေထြထူးထူး အစီအစဥ္ပ်က္တာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး..။ Wenzhou မွာ ၾကိဳႏွင့္ေနမယ္ တရုတ္ေတြကုိ ဖုံးလွမ္းဆက္လုိက္တယ္..။ တစ္ရက္ေနာက္က်မယ္..။ မနက္ဖန္မွ ေရာက္မယ္ေပါ့..။
အဲဒါနဲ႔ Kumming ေလဆိပ္ကေန.. တည္းမယ့္ဟုိတယ္ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္..။ ေလဆိပ္ကေန ငွားစီးလာတဲ့ တက္ကစီကအစ ျမန္မာျပည္က တက္ကစီေတြလုိ မဟုတ္ေနတာ သတိထားမိျပန္တယ္..။ ဒရုိင္ဘာေနရာေလးကုိ သံတုိင္ေတြနဲ႔ ကာထားတယ္..။ မသမာတဲ့ ခရီးသည္က ေနာက္ကေန လုယက္မွာမ်ိဳးကုိ ကာကြယ္ခ်င္လုိ႔နဲ႔ တူတယ္..။
ေနာက္ခန္းထုိင္တဲ့သူေတြနဲ႔ ဒရုိင္ဘာခုံေနာက္မွီကုိ သံတုိင္ေတြနဲ႔ ျခားထားတာပဲ..။ ေရွ႔ခန္း ဒရုိင္ဘာေဘးခုံကုိလဲ.. ကေလးေတြနဲ႔ မိန္းမေတြကလဲြလုိ႔ မစီးရဘူးလုိ႔ စာေရးထားတယ္..။ ဒါေတာင္ အဲဒီမွာလဲ သံတုိင္က ကာထားေသးတာပဲ..။ ျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ ကားေပၚမွာ ဒရုိင္ဘာေနရာကုိ သီးသန္႔ သပ္သပ္ အခန္းကန္႔ထား တာမ်ိဳးပဲ..။
ကူမင္းမွာ ေတြ႔သမွ် တက္ကစီအားလုံးဟာ အဲသလုိ ပုံစံတူေတြ ခ်ည္းပဲ..။
ဆယ့္ငါးမိနစ္၊ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေမာင္းေတာ့ တည္းမယ့္ ဟုိတယ္ ေရာက္တယ္..။ Camellia Hotel ဆုိတာပဲ..။ သိပ္မၾကီးေပမယ့္ တည္းခဲ့ဖူးသမွ် တရုတ္ျပည္က ဟုိတယ္ေတြထဲ မွာ .. အဂၤလိပ္စကားေျပာ အေကာင္းဆုံး Reception ရွိတဲ့ ဟုိတယ္ပဲ..။
ကူမင္းက ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ထက္ မီတာႏွစ္ေထာင္ေလာက္ ျမင့္တာဆုိေတာ့.. အေတာ္ေအးတာ သတိထားမိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သြားတာကလဲ.. ေဆာင္းတြင္းလုိမ်ိဳး မုိ႔ ပုိေအးတယ္ဆုိေပမယ့္ ဟုိတယ္အခန္းထဲမွာ အဲယားကြန္းတပ္ထားတာ မေတြ႔ရပုံေထာက္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ေအးဟန္ ရွိတယ္..။ ဘယ္ေလာက္ ေအးသလဲဆုိရင္ Electric Blanket ေတာင္ ထားေပးထားတာ ေတြ႔ရတယ္..။
ပထမေတာ့ မသိပါဘူး.. ေမြ႔ယာေအာက္ကုိ ၀ါယာၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ၀င္ေနတာေတြ႔လုိ႔ စပ္စုၾကည္႔မိမွ လွ်ပ္စစ္ေစာင္ ဆုိတာ သိရတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အညာသား၊ ေဆာင္းတြင္းဆုိ ပုဆုိးျခံဳေကြးလာခဲ့တဲ့ေကာင္ဆုိေတာ့.. အဲဒါၾကီးကုိ ဖြင့္အိပ္ဖုိ႔ကုိ စိတ္ထဲမယ္ မ၀ံ့ေနမိျပန္တယ္..။ ကိုယ္အိပ္ေနတဲ့အိပ္ရာေအာက္ လွ်ပ္စစ္လႊတ္ထား
တယ္ ဆုိတာေတြးမိျပီး တမ်ိဳးၾကီးျဖစ္ေနခဲ့တာပဲ..။
ဒီၾကားထဲ ေဘးကုတင္က သူငယ္ခ်င္းဖြင့္အိပ္တာကုိ “ၾကည္႔လဲလုပ္အုံး.. လွ်ပ္စစ္ေစာင္ဖြင့္ျပီး ေသးေပါက္ခ်ရင္ ဓါတ္လုိက္ေသေနအုံးမယ္ ” လုိ႔ ေျပာျပီး ကုိယ့္ဖာသာ ေတြးေၾကာက္ေနေတာ့.. မဖြင့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး..။ ဒါေပမယ့္.. ကူမင္းက အေအးဒဏ္က အေတာ့္ကုိ ေအးတာ ဆုိေတာ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး..။
Toilet ထဲ ၀င္၊ ရွဳးရွဳးကုိ အတင္းအားထည္႔ ျဖစ္ညွစ္ေပါက္ျပီး ဖြင့္ အိပ္လုိက္ေတာ့မွ ေနသာထုိင္သာ ရွိသြားေတာ့တယ္..။
ဦးေဆာင္ စီစဥ္တဲ့.. မႏၱေလးသားကေတာ့ ေအးေဆးပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အတူပါလာတဲ့ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပြစိပြစိနဲ႔ေပါ့..။ သူက အဲသလုိ ျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ ျမန္မာျပည္ကတည္းက.. connecting flight ကုိ ၾကိဳစီစဥ္ခုိင္းတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. မႏၱေလးသားက “ ဟာ.. ေအးေဆးပါ.. ရပါတယ္ ဟုိေရာက္မွ လုပ္တာေပါ့ ” လုိ႔ ေျပာတာနဲ႔ပဲ.. မစီစဥ္ခဲ့တာပဲ..။
သုိ႔ေသာ္ ေထြေထြထူးထူး အစီအစဥ္ပ်က္တာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး..။ Wenzhou မွာ ၾကိဳႏွင့္ေနမယ္ တရုတ္ေတြကုိ ဖုံးလွမ္းဆက္လုိက္တယ္..။ တစ္ရက္ေနာက္က်မယ္..။ မနက္ဖန္မွ ေရာက္မယ္ေပါ့..။
အဲဒါနဲ႔ Kumming ေလဆိပ္ကေန.. တည္းမယ့္ဟုိတယ္ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္..။ ေလဆိပ္ကေန ငွားစီးလာတဲ့ တက္ကစီကအစ ျမန္မာျပည္က တက္ကစီေတြလုိ မဟုတ္ေနတာ သတိထားမိျပန္တယ္..။ ဒရုိင္ဘာေနရာေလးကုိ သံတုိင္ေတြနဲ႔ ကာထားတယ္..။ မသမာတဲ့ ခရီးသည္က ေနာက္ကေန လုယက္မွာမ်ိဳးကုိ ကာကြယ္ခ်င္လုိ႔နဲ႔ တူတယ္..။
ေနာက္ခန္းထုိင္တဲ့သူေတြနဲ႔ ဒရုိင္ဘာခုံေနာက္မွီကုိ သံတုိင္ေတြနဲ႔ ျခားထားတာပဲ..။ ေရွ႔ခန္း ဒရုိင္ဘာေဘးခုံကုိလဲ.. ကေလးေတြနဲ႔ မိန္းမေတြကလဲြလုိ႔ မစီးရဘူးလုိ႔ စာေရးထားတယ္..။ ဒါေတာင္ အဲဒီမွာလဲ သံတုိင္က ကာထားေသးတာပဲ..။ ျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ ကားေပၚမွာ ဒရုိင္ဘာေနရာကုိ သီးသန္႔ သပ္သပ္ အခန္းကန္႔ထား တာမ်ိဳးပဲ..။
ကူမင္းမွာ ေတြ႔သမွ် တက္ကစီအားလုံးဟာ အဲသလုိ ပုံစံတူေတြ ခ်ည္းပဲ..။
ဆယ့္ငါးမိနစ္၊ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေမာင္းေတာ့ တည္းမယ့္ ဟုိတယ္ ေရာက္တယ္..။ Camellia Hotel ဆုိတာပဲ..။ သိပ္မၾကီးေပမယ့္ တည္းခဲ့ဖူးသမွ် တရုတ္ျပည္က ဟုိတယ္ေတြထဲ မွာ .. အဂၤလိပ္စကားေျပာ အေကာင္းဆုံး Reception ရွိတဲ့ ဟုိတယ္ပဲ..။
ကူမင္းက ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ထက္ မီတာႏွစ္ေထာင္ေလာက္ ျမင့္တာဆုိေတာ့.. အေတာ္ေအးတာ သတိထားမိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သြားတာကလဲ.. ေဆာင္းတြင္းလုိမ်ိဳး မုိ႔ ပုိေအးတယ္ဆုိေပမယ့္ ဟုိတယ္အခန္းထဲမွာ အဲယားကြန္းတပ္ထားတာ မေတြ႔ရပုံေထာက္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ေအးဟန္ ရွိတယ္..။ ဘယ္ေလာက္ ေအးသလဲဆုိရင္ Electric Blanket ေတာင္ ထားေပးထားတာ ေတြ႔ရတယ္..။
ပထမေတာ့ မသိပါဘူး.. ေမြ႔ယာေအာက္ကုိ ၀ါယာၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ၀င္ေနတာေတြ႔လုိ႔ စပ္စုၾကည္႔မိမွ လွ်ပ္စစ္ေစာင္ ဆုိတာ သိရတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အညာသား၊ ေဆာင္းတြင္းဆုိ ပုဆုိးျခံဳေကြးလာခဲ့တဲ့ေကာင္ဆုိေတာ့.. အဲဒါၾကီးကုိ ဖြင့္အိပ္ဖုိ႔ကုိ စိတ္ထဲမယ္ မ၀ံ့ေနမိျပန္တယ္..။ ကိုယ္အိပ္ေနတဲ့အိပ္ရာေအာက္ လွ်ပ္စစ္လႊတ္ထား
တယ္ ဆုိတာေတြးမိျပီး တမ်ိဳးၾကီးျဖစ္ေနခဲ့တာပဲ..။
ဒီၾကားထဲ ေဘးကုတင္က သူငယ္ခ်င္းဖြင့္အိပ္တာကုိ “ၾကည္႔လဲလုပ္အုံး.. လွ်ပ္စစ္ေစာင္ဖြင့္ျပီး ေသးေပါက္ခ်ရင္ ဓါတ္လုိက္ေသေနအုံးမယ္ ” လုိ႔ ေျပာျပီး ကုိယ့္ဖာသာ ေတြးေၾကာက္ေနေတာ့.. မဖြင့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး..။ ဒါေပမယ့္.. ကူမင္းက အေအးဒဏ္က အေတာ့္ကုိ ေအးတာ ဆုိေတာ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး..။
Toilet ထဲ ၀င္၊ ရွဳးရွဳးကုိ အတင္းအားထည္႔ ျဖစ္ညွစ္ေပါက္ျပီး ဖြင့္ အိပ္လုိက္ေတာ့မွ ေနသာထုိင္သာ ရွိသြားေတာ့တယ္..။
43.4 ရဲျမင့္ ေခၚ ေရျမင္း
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔မွာ တရုတ္စကား တတ္တဲ့ မႏၱေလးသား နာမည္က ရဲျမင့္ တဲ့..။ လာရွိဳး တရုတ္ပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေမဂ်ာတူေပမယ့္ သူက ကြ်န္ေတာ့္ထက္ တတန္းငယ္တယ္..။ MIT second batch ကေပါ့..။ တကယ္ေတာ့ သူက ကုိးကန္႔တရုတ္ပဲ..။ ေက်ာင္းမွာတုံးကေတာ့ ေမးထူးေခၚေျပာ လွမ္းေတြ႔ျပဳံးျပ ေလာက္ ခင္ၾကသူေတြပဲ..။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္း ကုိးကန္႔တရုတ္ လွေအာင္နဲ႔ သူနဲ႔က ညီအကုိတမွ်ခင္တယ္..။ လွေအာင္ က တဆင့္ပဲ သူ႔ကုိ အကူညီေတာင္းျပီး တရုတ္ျပည္ေခၚခဲ့ရတယ္..။
သူ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ MIT အီးစီ ဌာနမႈး ေဒၚေက်ာ့ခင္က “ ေရျမင္း ” လုိ႔ ေခၚတယ္..။ ေျပာင္ေခၚတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ဆရာမၾကီးက ရခုိင္ ဆုိေတာ့ ရဲျမင့္လုိ႔ ေခၚလုိက္တုိင္း ေရျမင္းလုိ႔ပဲ အသံက ထြက္ထြက္လာတယ္..။
ရဲျမင့္တုိ႔က ငယ္စဥ္ကတည္းက တရုတ္ေက်ာင္းတက္၊ တရုတ္စာသင္လာၾကတာဆုိေတာ့ တရုတ္စကားကုိ မႊတ္ေနေအာင္ တတ္တယ္..။ သူ႔ေလယူေလသိမ္းကုိ ျပည္မၾကီးက တရုတ္အစစ္ေတြကေတာင္ ခ်ီးက်ဳးၾကတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာက ျမန္မာစကားက်ေတာ့ မပီရွာဘူး..။
တရုတ္မေတြ အေပၚကား ေအာက္ရွဳး ျဖစ္ေနတာၾကည္႔ျပီး “ အာ.. တရုတ္မေတြ ဖ်င္ မရွိဘူး ” လုိ႔ သူေျပာတယ္..။ ဖင္ မရွိဘူးလုိ႔ ပီပီသသ ေျပာစမ္းပါ ေရျမင္းရာ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ေနာက္ရင္ “ ဟုတ္တယ္ေလ.. ဖ်င္မရွိလုိ႔ ဖ်င္မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာေနတာပဲ ” တဲ့..။ ဘယ္ေလာက္ ၾကိဳးစားျပီ ပီေအာင္ ေျပာေျပာ ဖ်င္ ပဲ..။
တရုတ္မေတြကလည္း တကယ့္ကုိ ဖ်င္မရွိတာ.. တစ္ေယာက္လဲ မဟုတ္၊ ႏွစ္ေယာက္လဲ မက..ေတြ႔သမွ် အားလုံး နီးနီး မရွိေနတာပဲ..။
ဖ်င္သာ မရွိတာ ရင္က်ေတာ့ ဖ်င္နဲ႔ ေျပာင္းျပန္ပဲ..။ ဒီၾကားထဲ.. အေမႊးအမွ်င္က ထူေသးတယ္..။ ခ်ိဳင္းေမႊး ေျပာပါတယ္..။ မယံုမရွိနဲ႔..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ ခ်ိဳင္းေမႊးဗလဗ်စ္နဲ႔ မိန္းမေတြ႔ရခဲေတာ့ ျမင္ျမင္သမွ် တရုတ္မ ခ်ိဳင္းပဲ လုိက္ၾကည္႔မိေနေတာ့တယ္..။
ေရျမင္း ကေတာ့ ေျပာတာပဲ..။ တရုတ္ထီးေတြက အေမႊးမရွိတဲ့ တရုတ္မဆုိ မၾကိဳက္ဘူးတဲ့..။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ တတုိင္းျပည္လုံး အေမႊးဖုံးေနတာ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ ရွိမယ္ ထင္ပါရဲ႔..။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္း ကုိးကန္႔တရုတ္ လွေအာင္နဲ႔ သူနဲ႔က ညီအကုိတမွ်ခင္တယ္..။ လွေအာင္ က တဆင့္ပဲ သူ႔ကုိ အကူညီေတာင္းျပီး တရုတ္ျပည္ေခၚခဲ့ရတယ္..။
သူ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ MIT အီးစီ ဌာနမႈး ေဒၚေက်ာ့ခင္က “ ေရျမင္း ” လုိ႔ ေခၚတယ္..။ ေျပာင္ေခၚတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ဆရာမၾကီးက ရခုိင္ ဆုိေတာ့ ရဲျမင့္လုိ႔ ေခၚလုိက္တုိင္း ေရျမင္းလုိ႔ပဲ အသံက ထြက္ထြက္လာတယ္..။
ရဲျမင့္တုိ႔က ငယ္စဥ္ကတည္းက တရုတ္ေက်ာင္းတက္၊ တရုတ္စာသင္လာၾကတာဆုိေတာ့ တရုတ္စကားကုိ မႊတ္ေနေအာင္ တတ္တယ္..။ သူ႔ေလယူေလသိမ္းကုိ ျပည္မၾကီးက တရုတ္အစစ္ေတြကေတာင္ ခ်ီးက်ဳးၾကတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာက ျမန္မာစကားက်ေတာ့ မပီရွာဘူး..။
တရုတ္မေတြ အေပၚကား ေအာက္ရွဳး ျဖစ္ေနတာၾကည္႔ျပီး “ အာ.. တရုတ္မေတြ ဖ်င္ မရွိဘူး ” လုိ႔ သူေျပာတယ္..။ ဖင္ မရွိဘူးလုိ႔ ပီပီသသ ေျပာစမ္းပါ ေရျမင္းရာ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ေနာက္ရင္ “ ဟုတ္တယ္ေလ.. ဖ်င္မရွိလုိ႔ ဖ်င္မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာေနတာပဲ ” တဲ့..။ ဘယ္ေလာက္ ၾကိဳးစားျပီ ပီေအာင္ ေျပာေျပာ ဖ်င္ ပဲ..။
တရုတ္မေတြကလည္း တကယ့္ကုိ ဖ်င္မရွိတာ.. တစ္ေယာက္လဲ မဟုတ္၊ ႏွစ္ေယာက္လဲ မက..ေတြ႔သမွ် အားလုံး နီးနီး မရွိေနတာပဲ..။
ဖ်င္သာ မရွိတာ ရင္က်ေတာ့ ဖ်င္နဲ႔ ေျပာင္းျပန္ပဲ..။ ဒီၾကားထဲ.. အေမႊးအမွ်င္က ထူေသးတယ္..။ ခ်ိဳင္းေမႊး ေျပာပါတယ္..။ မယံုမရွိနဲ႔..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ ခ်ိဳင္းေမႊးဗလဗ်စ္နဲ႔ မိန္းမေတြ႔ရခဲေတာ့ ျမင္ျမင္သမွ် တရုတ္မ ခ်ိဳင္းပဲ လုိက္ၾကည္႔မိေနေတာ့တယ္..။
ေရျမင္း ကေတာ့ ေျပာတာပဲ..။ တရုတ္ထီးေတြက အေမႊးမရွိတဲ့ တရုတ္မဆုိ မၾကိဳက္ဘူးတဲ့..။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ တတုိင္းျပည္လုံး အေမႊးဖုံးေနတာ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ ရွိမယ္ ထင္ပါရဲ႔..။
43.5 Wenzhou ေရာက္ျပီ
ကူမင္းမွာ တစ္ညအိပ္ျပီးေနာက္တေန႔ ညေနေလယာဥ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ ၀င္းဇုိး ( Wenzhou ) ကုိ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္..။ zhou ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ Gaungzhou မွာက်ေတာ့ ကြမ္က်ိဳး လုိ႔ ထြက္ျပီး Wenzhou မွာက်ေတာ့ ၀င္းဇုိး လုိ႔ ဘာေၾကာင့္ အသံထြက္မွန္းေတာ့ ေသခ်ာမသိပါဘူး..။ ဆရာသမား ေရျမင္းက က်ိဳး ဆုိရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လဲ က်ိဳးလုိက္ရျပီး သူက ဇုိးဆုိေတာ့လည္း ဇုိးလုိက္ၾကရပါတယ္..။
ကူမင္းကထြက္လာတာကုိက ေနာက္က်ေတာ့ ၀င္းဇုိး ေရာက္ေတာ့ အေတာ္ညဥ္႔နက္ေနျပီ..။ ဒါေပမယ့္ လာၾကိဳႏွင့္ေနတဲ့ တရုတ္ေတြနဲ႔ေတာ့ ေရွာေရွာရွဳရွဳပဲ ေတြ႔ပါတယ္..။ သူတုိ႔နဲ႔ကလဲ အင္တာနက္အီေမးလ္က တဆင့္ သိခဲ့ၾကတာ..၊ အျပင္မွာက အခုမွ ေတြ႔ဖူးၾကတာပဲ..။
၀င္းဇုိးေလဆိပ္က ကူမင္း တုိ႔ ကြမ္က်ိဳးတုိ႔နဲ႔ စာရင္ သိပ္ၾကီးတယ္ ေျပာမရဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီက ရန္ကုန္ေလဆိပ္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ျမိဳ႔ကေတာ့ အေတာ္ၾကီးတာ ေတြ႔ရတယ္..။
ျမိဳ႔ရွဳခင္းကေတာ့ တရုတ္သုိင္းကားေတြထဲမွာ ေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ ရွဳခင္းမ်ိဳးဆန္ဆန္ပါပဲ..။ အိမ္ေတြက အုတ္တံတုိင္းျမင့္တယ္..။ ေခါင္မုိးက အျပင္ဖက္ကၾကည္႔ရင္ မျမင္ရဘူး..။ အုတ္တံတုိင္းေတြကလဲ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔..။ အိမ္အားလုံးလုိလုိ အုတ္ကြ်တ္ မုိးထားၾကတယ္..။
ျပင္ပ ရွဳခင္းကေတာ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္လား.. ေလထုညစ္ညမ္းတာေၾကာင့္လား မေျပာတတ္ဘူး..။ ၀င္းဇုိး၊ ကူမင္း၊ ကြမ္းက်ိဳး၊ စတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ခဲ့သမွ် ေနရာတုိင္းက မႈန္မႈိႈင္းမႈိင္း၊ ရီေ၀ေ၀ နဲ႔..။ သူတုိ႔ေကာင္းကင္ လင္းခ်င္းျပီး သာယာ ေနတာကုိ မေတြ႔ရသေလာက္ပဲ..။
ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဆီက ေတာင္ေတြကေတာ့ အေတာ့္ကုိ စိမ္းစိမ္းစုိစုိ ရွိတာ သတိထားမိတယ္..။ သဘာ၀ေပါက္ပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းစုိေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေသခ်ာစုိက္ထားတဲ့ လုိက္ခ်ီးပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းစုိအုပ္မႈိင္းေနတာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အညာမွာ ေတာင္ဆုိတာ ေျမၾကီးပုံၾကီးလုိ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည္႔ၾကည္႔ ေျခာက္ကပ္ ၀ါထိန္ေနတာဆုိေတာ့ တရုတ္ျပည္ ေတာေတာင္ရွဳခင္းေတြက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လန္းဆန္းလတ္ဆတ္ ေနေတာ့တာပဲ..။
ကူမင္းကထြက္လာတာကုိက ေနာက္က်ေတာ့ ၀င္းဇုိး ေရာက္ေတာ့ အေတာ္ညဥ္႔နက္ေနျပီ..။ ဒါေပမယ့္ လာၾကိဳႏွင့္ေနတဲ့ တရုတ္ေတြနဲ႔ေတာ့ ေရွာေရွာရွဳရွဳပဲ ေတြ႔ပါတယ္..။ သူတုိ႔နဲ႔ကလဲ အင္တာနက္အီေမးလ္က တဆင့္ သိခဲ့ၾကတာ..၊ အျပင္မွာက အခုမွ ေတြ႔ဖူးၾကတာပဲ..။
၀င္းဇုိးေလဆိပ္က ကူမင္း တုိ႔ ကြမ္က်ိဳးတုိ႔နဲ႔ စာရင္ သိပ္ၾကီးတယ္ ေျပာမရဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီက ရန္ကုန္ေလဆိပ္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ျမိဳ႔ကေတာ့ အေတာ္ၾကီးတာ ေတြ႔ရတယ္..။
ျမိဳ႔ရွဳခင္းကေတာ့ တရုတ္သုိင္းကားေတြထဲမွာ ေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ ရွဳခင္းမ်ိဳးဆန္ဆန္ပါပဲ..။ အိမ္ေတြက အုတ္တံတုိင္းျမင့္တယ္..။ ေခါင္မုိးက အျပင္ဖက္ကၾကည္႔ရင္ မျမင္ရဘူး..။ အုတ္တံတုိင္းေတြကလဲ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔..။ အိမ္အားလုံးလုိလုိ အုတ္ကြ်တ္ မုိးထားၾကတယ္..။
ျပင္ပ ရွဳခင္းကေတာ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္လား.. ေလထုညစ္ညမ္းတာေၾကာင့္လား မေျပာတတ္ဘူး..။ ၀င္းဇုိး၊ ကူမင္း၊ ကြမ္းက်ိဳး၊ စတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ခဲ့သမွ် ေနရာတုိင္းက မႈန္မႈိႈင္းမႈိင္း၊ ရီေ၀ေ၀ နဲ႔..။ သူတုိ႔ေကာင္းကင္ လင္းခ်င္းျပီး သာယာ ေနတာကုိ မေတြ႔ရသေလာက္ပဲ..။
ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဆီက ေတာင္ေတြကေတာ့ အေတာ့္ကုိ စိမ္းစိမ္းစုိစုိ ရွိတာ သတိထားမိတယ္..။ သဘာ၀ေပါက္ပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းစုိေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေသခ်ာစုိက္ထားတဲ့ လုိက္ခ်ီးပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းစုိအုပ္မႈိင္းေနတာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အညာမွာ ေတာင္ဆုိတာ ေျမၾကီးပုံၾကီးလုိ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည္႔ၾကည္႔ ေျခာက္ကပ္ ၀ါထိန္ေနတာဆုိေတာ့ တရုတ္ျပည္ ေတာေတာင္ရွဳခင္းေတြက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လန္းဆန္းလတ္ဆတ္ ေနေတာ့တာပဲ..။
43.6 သူတု႔ိဆီက အညာဓေလ့
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္တုံးက အိမ္ကုိ ဧည္႔သည္လာရင္ အေမက “ဟဲ့.. သြားသြား.. ေဆးေပါ့လိပ္သြား၀ယ္စမ္း” လုိ႔ အျမဲေျပာတာ မွတ္မိေသးတယ္..။ အေမေပးတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ ၊ ေဆးလိပ္ေရာင္းတဲ့ဆုိင္ဆီ အေျပးေလးသြား.. ေဆးလိပ္ေလးငါးလိပ္၀ယ္ျပီးျပန္လာ.. အိ္မ္ေရာက္တာနဲ႔ ပန္းကန္ျပား တစ္ခ်ပ္ ထဲထည္႔ျပီး ဧည္႔သည္ကုိ ဧည္႔ခံရတာပဲ..။
တတ္ႏုိင္တဲ့ သူမ်ားကေတာ့ စီးကရက္ေပါ့ေလ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ သူလုိငါလုိ လူေတြကေတာ့ လာတဲ့ဧည္႔သည္ကုိ ေဆးေပါ့လိပ္ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ ပါပဲ..။
တခါတေလ.. ဧည္႔သည္လာတဲ့အခ်ိန္ ေဆးလိပ္ဖုိးေတာင္ လက္ထဲရွိမေနရင္ ရင္းႏွီးတဲ့ဆုိင္ကေန အေကြ်းေျပးဆဲြ ဧည္႔ခံရတတ္တယ္..။
အညာေက်းလက္မွာေတာ့ ဧည္႔သည္ကုိ အဲသလုိ ေဆးေပါ့လိပ္နဲ႔ ဧည္႔ခံၾကတာပါပဲ..။ အဖန္ရည္၊ အခါးရည္ လုိ႔ ေခၚတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ ဧည္႔ခံဖုိ႔ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကေလးဘ၀တုံးက ဓါတ္ဗူးမရွိ၊ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိ ဆုိေတာ့ .. ေဆးလိပ္ေလာက္မလြယ္လွဘူး..။
အညာဓေလ့ လက္ဖက္ တုိ႔ ထန္းလ်က္တုိ႔ ဆုိတာကေတာ့ ရွိရင္ ရွိသလုိ ေပါ့..။ မရွိေတာ့လည္း ဧည္႔သည္ခမ်ာ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တတ္ မေသာက္တတ္တတ္ .. အိမ္ရွင္ကေတာ့ ပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ထဲ ေဆးလိပ္ထည္႔ျပီး ေရွ႔ခ်ေပးလုိက္ တာပါပဲ..။
တခါကဆုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အိမ္လာတဲ့ ဧည္႔သည္ ေဆးလိပ္ေတာင္ ေသာက္မသြားရဘဲ.. လွ်က္ဆားလ်က္ ျပန္သြားရတာ ရွိေသးတယ္..။
သူလာတဲ့အခ်ိန္ အေဖက လွ်က္ဆား လ်က္ေနတာနဲ႔ ၾကဳံတယ္..။ ေဆးလိပ္၀ယ္ဖုိ႔ ပိုက္ဆံကလည္း မရွိ..။ တျခား ဧည္႔ခံစရာ မုန္႔တုိ႔ လက္ဖက္တုိ႔ကလည္း မရွိဆုိေတာ့ အေဖက ဧည္႔သည္ကုိ သူလ်က္ေနတဲ့ လွ်က္ဆားဗူးၾကီး ထုိးေပးျပီး “ လ်က္ပါဗ်..၊ ေကာင္းတယ္ဗ် ” နဲ႔ လုပ္လုိ႔ ဧည္႔သည္လည္း နေ၀တိမ္ေတာင္ နဲ႔ တစ္ေကာ္ႏွစ္ေကာ္ေလာက္ လ်က္သြားရရွာတယ္..။
ဧည္႔သည္ ျပန္သြားမွ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမတေတြ အေဖ့ကုိ ေျပာ ရယ္ၾကတယ္..။ အေဖလုပ္လုိက္တာနဲ႔ ေနာက္ဆုိ အဲဒီလူ အိမ္လာလည္မွာ မဟုတ္ေတာ့ ဘူးလုိ႔ ေလ..။ အေဖကေတာ့ “ ဟ.. ငါ့ရွိတာ ဧည္႔ခံတာပဲ ဧည္႔၀တ္ေက်ပါတယ္ကြာ ” လုိ႔ စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ လုပ္ေနေသးတယ္..။ ဧည္႔သည္ ခမ်ာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အိမ္ လာလည္တာ ဗုိက္မျပည္႔တဲ့ အျပင္ အစာေတြေၾကျပီး ဗုိက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ျပန္သြားခဲ့ရတယ္..။
အဲဒါက အညာဓေလ့ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုရဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ ဧည္႔ခံပုံ ဧည္႔ခံနည္း နိႆရည္းေပါ့..။ ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ ေဆြသဟာတုိ႔လည္း ကြ်န္ေတာ့္ဆီ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ လာလည္ျဖစ္ရင္ စားျပီးေသာက္ျပီးမွ လာခဲ့ၾကဗ်ား..။ ကြ်န္ေတာ္က အေဖတူသား ရယ္.. ။
ဆုိခဲ့သလုိ အညာမွာ ေဆးလိပ္နဲ႔ ဧည္႔ခံသလုိမ်ိဳး တရုတ္ျပည္မၾကီးမွာလည္း ေရာက္ရာအရပ္ ေတြ႔တဲ့သူက အိပ္ေထာင္ထဲက စီးကရက္ဗူးထုတ္ တုိက္ေတာ့ တာပဲ..။
အညာမွာလုိ အိမ္လာလည္မွ တုိက္တာမ်ိဳးေတာင္ မဟုတ္ဘူး..။ လမ္းမွာေတြ႔လုိ႔ မိတ္ဆက္လုိက္တာနဲ႔ ေဆးလိပ္က တုိက္ျပီးသားပဲ..။ တရုတ္ေယာက်္ားေလးေတြ ေဆးလိပ္ေသာက္တာကလဲ လြန္လြန္းတယ္..။
ဧည္႔သည္တင္ တုိက္တာလား ဆုိျပန္ေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး..။ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းလည္း ကုိယ္တစ္လိပ္ေသာက္ သူတစ္လိပ္ေသာက္ပဲ..။ ကုိယ့္အလွည္႔ သူတုိက္..၊ သူ႔အလွည္႔ ကုိယ့္ျပန္တုိက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆုိ ၾကားထဲက နားေတာင္ မနားရဘူး..။ ေဆးလိပ္ကုိ နတ္ကေတာ္ ေသာက္နည္း ေသာက္ခဲ့ၾကရတယ္..။
ေနာက္ျပီး သူတုိ႔ဆီမွာက မေသာက္တတ္တဲ့သူကအစ အိပ္ေထာင္ထဲမွာ ေဆးလိပ္တစ္ဗူးေတာ့ ထည္႔ထားတတ္တယ္..။ ကုိယ္မေသာက္ေပမယ့္ ဧည္႔ခံဖုိ႔ဆုိတဲ့ အထာနဲ႔ ေပါ့..။
တတ္ႏုိင္တဲ့ သူမ်ားကေတာ့ စီးကရက္ေပါ့ေလ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ သူလုိငါလုိ လူေတြကေတာ့ လာတဲ့ဧည္႔သည္ကုိ ေဆးေပါ့လိပ္ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ ပါပဲ..။
တခါတေလ.. ဧည္႔သည္လာတဲ့အခ်ိန္ ေဆးလိပ္ဖုိးေတာင္ လက္ထဲရွိမေနရင္ ရင္းႏွီးတဲ့ဆုိင္ကေန အေကြ်းေျပးဆဲြ ဧည္႔ခံရတတ္တယ္..။
အညာေက်းလက္မွာေတာ့ ဧည္႔သည္ကုိ အဲသလုိ ေဆးေပါ့လိပ္နဲ႔ ဧည္႔ခံၾကတာပါပဲ..။ အဖန္ရည္၊ အခါးရည္ လုိ႔ ေခၚတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ ဧည္႔ခံဖုိ႔ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကေလးဘ၀တုံးက ဓါတ္ဗူးမရွိ၊ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိ ဆုိေတာ့ .. ေဆးလိပ္ေလာက္မလြယ္လွဘူး..။
အညာဓေလ့ လက္ဖက္ တုိ႔ ထန္းလ်က္တုိ႔ ဆုိတာကေတာ့ ရွိရင္ ရွိသလုိ ေပါ့..။ မရွိေတာ့လည္း ဧည္႔သည္ခမ်ာ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တတ္ မေသာက္တတ္တတ္ .. အိမ္ရွင္ကေတာ့ ပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ထဲ ေဆးလိပ္ထည္႔ျပီး ေရွ႔ခ်ေပးလုိက္ တာပါပဲ..။
တခါကဆုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အိမ္လာတဲ့ ဧည္႔သည္ ေဆးလိပ္ေတာင္ ေသာက္မသြားရဘဲ.. လွ်က္ဆားလ်က္ ျပန္သြားရတာ ရွိေသးတယ္..။
သူလာတဲ့အခ်ိန္ အေဖက လွ်က္ဆား လ်က္ေနတာနဲ႔ ၾကဳံတယ္..။ ေဆးလိပ္၀ယ္ဖုိ႔ ပိုက္ဆံကလည္း မရွိ..။ တျခား ဧည္႔ခံစရာ မုန္႔တုိ႔ လက္ဖက္တုိ႔ကလည္း မရွိဆုိေတာ့ အေဖက ဧည္႔သည္ကုိ သူလ်က္ေနတဲ့ လွ်က္ဆားဗူးၾကီး ထုိးေပးျပီး “ လ်က္ပါဗ်..၊ ေကာင္းတယ္ဗ် ” နဲ႔ လုပ္လုိ႔ ဧည္႔သည္လည္း နေ၀တိမ္ေတာင္ နဲ႔ တစ္ေကာ္ႏွစ္ေကာ္ေလာက္ လ်က္သြားရရွာတယ္..။
ဧည္႔သည္ ျပန္သြားမွ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမတေတြ အေဖ့ကုိ ေျပာ ရယ္ၾကတယ္..။ အေဖလုပ္လုိက္တာနဲ႔ ေနာက္ဆုိ အဲဒီလူ အိမ္လာလည္မွာ မဟုတ္ေတာ့ ဘူးလုိ႔ ေလ..။ အေဖကေတာ့ “ ဟ.. ငါ့ရွိတာ ဧည္႔ခံတာပဲ ဧည္႔၀တ္ေက်ပါတယ္ကြာ ” လုိ႔ စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ လုပ္ေနေသးတယ္..။ ဧည္႔သည္ ခမ်ာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အိမ္ လာလည္တာ ဗုိက္မျပည္႔တဲ့ အျပင္ အစာေတြေၾကျပီး ဗုိက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ျပန္သြားခဲ့ရတယ္..။
အဲဒါက အညာဓေလ့ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုရဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ ဧည္႔ခံပုံ ဧည္႔ခံနည္း နိႆရည္းေပါ့..။ ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ ေဆြသဟာတုိ႔လည္း ကြ်န္ေတာ့္ဆီ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ လာလည္ျဖစ္ရင္ စားျပီးေသာက္ျပီးမွ လာခဲ့ၾကဗ်ား..။ ကြ်န္ေတာ္က အေဖတူသား ရယ္.. ။
ဆုိခဲ့သလုိ အညာမွာ ေဆးလိပ္နဲ႔ ဧည္႔ခံသလုိမ်ိဳး တရုတ္ျပည္မၾကီးမွာလည္း ေရာက္ရာအရပ္ ေတြ႔တဲ့သူက အိပ္ေထာင္ထဲက စီးကရက္ဗူးထုတ္ တုိက္ေတာ့ တာပဲ..။
အညာမွာလုိ အိမ္လာလည္မွ တုိက္တာမ်ိဳးေတာင္ မဟုတ္ဘူး..။ လမ္းမွာေတြ႔လုိ႔ မိတ္ဆက္လုိက္တာနဲ႔ ေဆးလိပ္က တုိက္ျပီးသားပဲ..။ တရုတ္ေယာက်္ားေလးေတြ ေဆးလိပ္ေသာက္တာကလဲ လြန္လြန္းတယ္..။
ဧည္႔သည္တင္ တုိက္တာလား ဆုိျပန္ေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး..။ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းလည္း ကုိယ္တစ္လိပ္ေသာက္ သူတစ္လိပ္ေသာက္ပဲ..။ ကုိယ့္အလွည္႔ သူတုိက္..၊ သူ႔အလွည္႔ ကုိယ့္ျပန္တုိက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆုိ ၾကားထဲက နားေတာင္ မနားရဘူး..။ ေဆးလိပ္ကုိ နတ္ကေတာ္ ေသာက္နည္း ေသာက္ခဲ့ၾကရတယ္..။
ေနာက္ျပီး သူတုိ႔ဆီမွာက မေသာက္တတ္တဲ့သူကအစ အိပ္ေထာင္ထဲမွာ ေဆးလိပ္တစ္ဗူးေတာ့ ထည္႔ထားတတ္တယ္..။ ကုိယ္မေသာက္ေပမယ့္ ဧည္႔ခံဖုိ႔ဆုိတဲ့ အထာနဲ႔ ေပါ့..။
43.7 သူတုိ႔ဆီက ရုပ္ျမင္သံၾကား ဓေလ့
ျပည္မၾကီးက ရုပ္ျမင္သံၾကား ဓေလ့ အေၾကာင္း မေျပာခင္ သူတုိ႔ စားေသာက္ဆုိင္ေတြက ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြ အေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာခ်င္ေသးတယ္..။ တရုတ္ျပည္မၾကီးမွာ တျခား အာရွႏုိင္ငံေတြနဲ႔ မတူတဲ့ စားေသာက္ ဆုိင္ ဓေလ့ တခ်ိဳ႔ရွိတယ္..။ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမဆုိ ထုံးစံက customer ကုိ ဆုိင္မွာ ရွိတဲ့ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြနဲ႔ပဲ ဧည္႔ခံေလ့ ရွိတာ ေတြ႔ရတယ္..။ customer ျပန္သြားရင္ အဲဒီ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြကုိ ျပန္ေဆးျပီး ေနာက္ customer အတြက္ ျပန္သုံး ၾကတာပဲ..။
ျပည္မၾကီးမွာကေတာ့ (ေရႊလီကအစ) ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ကုိ ဆုိင္မွာ ျပန္ေဆးျပန္သုံးတာမ်ိဳး လုပ္ဟန္မရွိဘူး..။ လူတစ္ေယာက္စာ ပန္းကန္ျပားေလး တစ္ခ်ပ္၊ ဟင္းခ်ိဳပန္းကန္လုံးေလးတစ္လုံး၊ ေရေႏြၾကမ္းေသာက္ဖုိ႔ ေရေႏြးပန္းကန္တစ္လုံး၊ ေရ ဘီယာ အစရွိတာ ေသာက္ဖုိ႔ ဖန္ခြက္အလတ္က အစ.. အားလုံးကုိ အရံသင့္ထုတ္ပုိးထားတဲ့ ပုံစံနဲ႔ လာခ်ေလ့ ရွိတယ္..။ တစ္ခါသုံး ဆန္ဆန္ပဲ..။ ၾကည္႔ရတာ အဲဒီ service ကုိ သီးသန္႔လုပ္ေပးတဲ့ ကုမၸဏီ ဆုိတာမ်ိဳး ရွိမယ္ထင္တယ္..။
Main Dishes ေတြ အတြက္ ပန္းကန္ၾကီးေတြကေတာ့ ဆုိင္က ပန္းကန္ပဲ သုံးၾကတယ္..။ လူတစ္ခ်င္းစီ စားတာေသာက္တာအတြက္ လုိအပ္တဲ့ ပန္းကန္ေတြကေတာ့ ပလတ္စတစ္နဲ႔ ထုတ္ပုိးျပီးသား ေတြပဲ လာခ်တာ မ်ား ပါတယ္..။ (ဒါမွ မဟုတ္ ဆုိင္တုိင္း ဆုိင္တုိင္း ေနာက္ေဖးမွာ ပန္းကန္ကုိစက္နဲ႔ေဆး၊ စက္နဲ႔ပဲ အေျခာက္ခံ၊ ပလတ္စတစ္ဖုံး လုပ္သလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး ) ..။ ဒါေပမယ့္ ထုတ္ပုိးထားတဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ေတြက စားေသာက္ဆုိင္ နာမည္နဲ႔ မတူေနၾကပုံေထာက္ရင္ေတာ့.. သီးသန္႔ service ေပးတာ ျဖစ္ဖုိ႔ မ်ားပါတယ္..။
ကမၻာ့လူဦးေရ အမ်ားဆုံးတုိင္းျပည္ ဆုိေတာ့လည္း စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ လူေတြက ျပည္႔ညွပ္က်ပ္လုိ႔ ပဲ..။ စီးပြားေရး အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ျမိဳ႔ေတြမုိ႔လုိ႔ လဲ စည္ေနတာ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္..။ စည္ခ်က္ကေတာ့ ရြာမွာ မီးခုိတိတ္ ဗ်ိဳ႔ဟစ္တဲ့ အလွဴလုိမ်ိဳး စည္ေနတာ..။ ၀င္လာသူ၊ ထြက္သြားသူ နဲ႔ ေနရာရဖုိ႔ ရပ္ေစာင့္ေနသူ ေတြနဲ႔ ရွဳပ္ယွက္ကုိ ခတ္လုိ႔..။ သီးသန္႔ခန္းရွိတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္လုိမ်ိဳး ဆုိရင္ အသံဗလံ သိပ္မထြက္ေပမယ့္.. food court လိုမ်ိဳး ဆုိင္ေတြ ကေတာ့ လူေတြ ရုန္းရုန္း ရုန္းရုန္းနဲ႔ ဆူညံပြက္ေနေတာ့တာပဲ..။
ေနာက္ ရွိေသးတယ္..။ အဲဒီ food court လုိဟာမ်ိဳးမွာ အေပါ့အပါးသြားခ်င္ရင္.. ေသခ်င္ေစာ္နံဖုိ႔သာ ျပင္ထားေပေတာ့..။ ျပည္မၾကီးက အိမ္သာေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာလုိ လုံလုံျခဳံျခဳံ အကာ အရံ နဲ႔ မဟုတ္ဘူး..။ အေပါ့စြန္႔တာနဲ႔ အေလးစြန္႔တာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ျမင္ေနရတယ္..။ ျမင္ေနရတယ္ဆုိတာ.. ေခါင္းေလာက္ ေျခေထာက္ေလာက္ ကြက္ကြက္ကေလး ျမင္ရတာ မဟုတ္ဘူး..။ အေလးစြန္႔တဲ့သူက ကုိယ္နဲ႔ တခန္းထဲ ေပၚတင္ၾကီးကုိ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထုိင္ေနတာ..။
သူတုိ႔လူမ်ိဳးကေတာ့ အေလ့အထ တစ္ခုလုိမ်ိဳး ျဖစ္ေနေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ခမ်ာေတာ့ ေသးေတာင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မေပါက္ႏုိင္ ျဖစ္ရပါတယ္..။ ကုိယ့္ကိစၥျပီးလုိ႔ အျပင္ျပန္ထြက္တာကအစ သူတုိ႔ဖက္ ေယာင္လုိ႔ေတာင္ မၾကည္႔မိေအာင္ သတိထားေနရပါတယ္..။ ေတာ္ၾကာ.. “ ဒါ ၾကည္႔တာလား ” လုိ႔ အမူအရာနဲ႔ ထေကာေနရင္ ဒုကၡ..။
အဲဒီအေလ့အထက ဆုိင္ေတြ တင္လားဆုိျပန္ေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သြားခဲ့တဲ့ စက္ရုံတခ်ိဳ႔မွာလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ..။ စက္ရုံ တရုံဆုိရင္ အလုပ္သမား သုုံးရာေလာက္ ရွိတာေတာင္.. အိမ္သာ တစ္လုံးမရွိဘူး..။ စက္ရုံနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိတဲ့ public toilet မွာသြားျပီး ကိစၥရွင္းၾကတာပဲ..။ အဲဒီ public toilet ဆုိတာကလည္း သူတုိ႔ထုံးစံအတုိင္း ဘာအကာအရံမွ မရွိဘူး..။
ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အိမ္သာက်င္းလုိဟာ ေတာင္ မရွိဘူး..။ အထဲမွာ လမ္းေဘးေရႏုတ္ေျမာင္းလုိ ေျမာင္းတစ္ေျမာင္း ရွိတယ္..။ အဲဒီေျမာင္းႏႈတ္ခမ္းမွာ ကိစၥရွင္းမယ့္သူေတြ တန္းစီေဆာင့္ေၾကာင့္ ထုိင္ၾကပဲ..။
ရုပ္ျမင္သံၾကား အိမ္သာ ေပါ့..။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ရုပ္ေတြလည္း ျမင္ေနရတယ္..။ အသံေတြလည္း ၾကားေနရတယ္..။
ျပည္မၾကီးမွာကေတာ့ (ေရႊလီကအစ) ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ကုိ ဆုိင္မွာ ျပန္ေဆးျပန္သုံးတာမ်ိဳး လုပ္ဟန္မရွိဘူး..။ လူတစ္ေယာက္စာ ပန္းကန္ျပားေလး တစ္ခ်ပ္၊ ဟင္းခ်ိဳပန္းကန္လုံးေလးတစ္လုံး၊ ေရေႏြၾကမ္းေသာက္ဖုိ႔ ေရေႏြးပန္းကန္တစ္လုံး၊ ေရ ဘီယာ အစရွိတာ ေသာက္ဖုိ႔ ဖန္ခြက္အလတ္က အစ.. အားလုံးကုိ အရံသင့္ထုတ္ပုိးထားတဲ့ ပုံစံနဲ႔ လာခ်ေလ့ ရွိတယ္..။ တစ္ခါသုံး ဆန္ဆန္ပဲ..။ ၾကည္႔ရတာ အဲဒီ service ကုိ သီးသန္႔လုပ္ေပးတဲ့ ကုမၸဏီ ဆုိတာမ်ိဳး ရွိမယ္ထင္တယ္..။
Main Dishes ေတြ အတြက္ ပန္းကန္ၾကီးေတြကေတာ့ ဆုိင္က ပန္းကန္ပဲ သုံးၾကတယ္..။ လူတစ္ခ်င္းစီ စားတာေသာက္တာအတြက္ လုိအပ္တဲ့ ပန္းကန္ေတြကေတာ့ ပလတ္စတစ္နဲ႔ ထုတ္ပုိးျပီးသား ေတြပဲ လာခ်တာ မ်ား ပါတယ္..။ (ဒါမွ မဟုတ္ ဆုိင္တုိင္း ဆုိင္တုိင္း ေနာက္ေဖးမွာ ပန္းကန္ကုိစက္နဲ႔ေဆး၊ စက္နဲ႔ပဲ အေျခာက္ခံ၊ ပလတ္စတစ္ဖုံး လုပ္သလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး ) ..။ ဒါေပမယ့္ ထုတ္ပုိးထားတဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ေတြက စားေသာက္ဆုိင္ နာမည္နဲ႔ မတူေနၾကပုံေထာက္ရင္ေတာ့.. သီးသန္႔ service ေပးတာ ျဖစ္ဖုိ႔ မ်ားပါတယ္..။
ကမၻာ့လူဦးေရ အမ်ားဆုံးတုိင္းျပည္ ဆုိေတာ့လည္း စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ လူေတြက ျပည္႔ညွပ္က်ပ္လုိ႔ ပဲ..။ စီးပြားေရး အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ျမိဳ႔ေတြမုိ႔လုိ႔ လဲ စည္ေနတာ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္..။ စည္ခ်က္ကေတာ့ ရြာမွာ မီးခုိတိတ္ ဗ်ိဳ႔ဟစ္တဲ့ အလွဴလုိမ်ိဳး စည္ေနတာ..။ ၀င္လာသူ၊ ထြက္သြားသူ နဲ႔ ေနရာရဖုိ႔ ရပ္ေစာင့္ေနသူ ေတြနဲ႔ ရွဳပ္ယွက္ကုိ ခတ္လုိ႔..။ သီးသန္႔ခန္းရွိတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္လုိမ်ိဳး ဆုိရင္ အသံဗလံ သိပ္မထြက္ေပမယ့္.. food court လိုမ်ိဳး ဆုိင္ေတြ ကေတာ့ လူေတြ ရုန္းရုန္း ရုန္းရုန္းနဲ႔ ဆူညံပြက္ေနေတာ့တာပဲ..။
ေနာက္ ရွိေသးတယ္..။ အဲဒီ food court လုိဟာမ်ိဳးမွာ အေပါ့အပါးသြားခ်င္ရင္.. ေသခ်င္ေစာ္နံဖုိ႔သာ ျပင္ထားေပေတာ့..။ ျပည္မၾကီးက အိမ္သာေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာလုိ လုံလုံျခဳံျခဳံ အကာ အရံ နဲ႔ မဟုတ္ဘူး..။ အေပါ့စြန္႔တာနဲ႔ အေလးစြန္႔တာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ျမင္ေနရတယ္..။ ျမင္ေနရတယ္ဆုိတာ.. ေခါင္းေလာက္ ေျခေထာက္ေလာက္ ကြက္ကြက္ကေလး ျမင္ရတာ မဟုတ္ဘူး..။ အေလးစြန္႔တဲ့သူက ကုိယ္နဲ႔ တခန္းထဲ ေပၚတင္ၾကီးကုိ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထုိင္ေနတာ..။
သူတုိ႔လူမ်ိဳးကေတာ့ အေလ့အထ တစ္ခုလုိမ်ိဳး ျဖစ္ေနေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ခမ်ာေတာ့ ေသးေတာင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မေပါက္ႏုိင္ ျဖစ္ရပါတယ္..။ ကုိယ့္ကိစၥျပီးလုိ႔ အျပင္ျပန္ထြက္တာကအစ သူတုိ႔ဖက္ ေယာင္လုိ႔ေတာင္ မၾကည္႔မိေအာင္ သတိထားေနရပါတယ္..။ ေတာ္ၾကာ.. “ ဒါ ၾကည္႔တာလား ” လုိ႔ အမူအရာနဲ႔ ထေကာေနရင္ ဒုကၡ..။
အဲဒီအေလ့အထက ဆုိင္ေတြ တင္လားဆုိျပန္ေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သြားခဲ့တဲ့ စက္ရုံတခ်ိဳ႔မွာလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ..။ စက္ရုံ တရုံဆုိရင္ အလုပ္သမား သုုံးရာေလာက္ ရွိတာေတာင္.. အိမ္သာ တစ္လုံးမရွိဘူး..။ စက္ရုံနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိတဲ့ public toilet မွာသြားျပီး ကိစၥရွင္းၾကတာပဲ..။ အဲဒီ public toilet ဆုိတာကလည္း သူတုိ႔ထုံးစံအတုိင္း ဘာအကာအရံမွ မရွိဘူး..။
ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အိမ္သာက်င္းလုိဟာ ေတာင္ မရွိဘူး..။ အထဲမွာ လမ္းေဘးေရႏုတ္ေျမာင္းလုိ ေျမာင္းတစ္ေျမာင္း ရွိတယ္..။ အဲဒီေျမာင္းႏႈတ္ခမ္းမွာ ကိစၥရွင္းမယ့္သူေတြ တန္းစီေဆာင့္ေၾကာင့္ ထုိင္ၾကပဲ..။
ရုပ္ျမင္သံၾကား အိမ္သာ ေပါ့..။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ရုပ္ေတြလည္း ျမင္ေနရတယ္..။ အသံေတြလည္း ၾကားေနရတယ္..။
43.8 လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းမ်ား
တရုတ္ျပည္မၾကီးရဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းဆုိတာေတြ ရွိတယ္..။ ကူမင္း.. ကြမ္က်ိဳး.. ၀င္းဇုိး.. ခ်န္ဇုိး..နန္ကင္း.. ရွန္းဇန္႔.. တုံးကြမ္ စတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ခဲ့သမွ် ျမိဳ႔အားလုံးလုိလုိမွာ အဲသလို ေစ်းေတြ ရွိတာ ေတြ႔ရတယ္..။ အထူးသျဖင့္ ညေနပုိင္းဆုိ ေရာင္းသူ၊ ၀ယ္သူ၊ လမ္းသလားသူ၊ window shopping လုပ္သူ၊ အပန္းေျဖသူေတြနဲ႔ ပ်ားပန္းခတ္မွ် စည္ကားေနတတ္တယ္..။
တျခားႏုိင္ငံေတြက Departmental Store ဆုိင္ၾကီးေတြလုိ အထပ္ျမင့္ျမင့္ One-stop Shopping Center ေတြလုိ မဟုတ္ဘဲ လမ္းမက်ယ္ၾကီးေဘးတဖက္တခ်က္မွာ အထည္ဆုိင္၊ ဖိနပ္ဆုိင္၊ လက္ကုိင္ဖုံးအမ်ိဳးမ်ိဳးအေရာင္းဆုိင္၊ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းဆုိင္၊ စားေသာက္ဆုိင္ စတာေတြနဲ႔ ျပည္႔ႏွက္ေနတဲ့ ေစ်းတန္းၾကီးေတြ ပဲ..။
အဲသလုိ ေစ်းလမ္းမၾကီးေတြမွာ ကားေတြ ဥဒဟုိ သြားလာေနတာ မေတြ႔ရ သေလာက္ပဲ..။ ကားေတြက အေပၚလမ္းမၾကီးနဲ႔ အျပိဳင္ ေျမေအာက္လမ္းကပဲ ေမာင္းၾကရေတာ့ အေပၚမွာက လူေတြအားလုံး ေအးေအးလူလူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ နဲ႔ စိတ္ၾကိဳက္သြားလာၾကည္ရွဳခြင့္ ရၾကပါတယ္..။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းလုိ႔ ေခၚ ထင္ပါရဲ႔..။
ျမန္မာျပည္မွာသာ တရုတ္လုပ္ပစၥည္းေတြ ေစ်းခ်ိဳတယ္ဆုိေပမယ့္ တရုတ္ျပည္ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းေတြမွာေတာ့ ေစ်းေတြက မုိးပ်ံေနတာပဲ..။ အ၀တ္အထည္၊ ဖိနပ္ စတဲ့ လူသုံးကုန္ ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘန္ေကာက္ ေလာက္ေတာင္ ေစ်းမခ်ိဳ တာ ေတြ႔ရပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ တရုတ္လုပ္ hand-sets ေတြကေတာ့ ၾသခ်ေလာက္ေအာင္ ေစ်းခ်ိဳတာ ေတြ႔ရတယ္..။ တံဆိပ္ေတြကလည္း မ်ိဳးစုံလုိ႔..။ ဒီဇုိင္းေတြကလည္း လန္ပ်ံေနတာေတြ..။ sim-card ႏွစ္ကဒ္ျပိဳင္တူထည္႔လုိ႔ ရတာ..၊ touch screen ပါတာ..၊ window တင္ထားတာ စသျဖင့္ features ေတြကုိ စုံေနတာပဲ..။ တခ်ိဳ႔ ့hand-set ဆုိရင္ charger လုိဟာေတာင္ built-in ပါလုိက္ေသးတယ္..။
အခု ေခတ္စားေနတဲ့ အားသြင္းျပီး သုံးရတဲ့ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး ဆန္ဆန္.. hand-set ေနာက္ေက်ာမွာ two pins plug ပါျပီးသား..။
အားသြင္းခ်င္ရင္ အဲဒါေလးထုတ္ျပီး ေတြ႔ရာ socket ေပါက္ ထုိးလုိက္ရုံပဲ..။ သီးသန္႔ charger မလုိေတာ့တဲ့အျပင္ charger ေမ့က်န္ခဲ့တာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့..။
တျခားႏုိင္ငံေတြက Departmental Store ဆုိင္ၾကီးေတြလုိ အထပ္ျမင့္ျမင့္ One-stop Shopping Center ေတြလုိ မဟုတ္ဘဲ လမ္းမက်ယ္ၾကီးေဘးတဖက္တခ်က္မွာ အထည္ဆုိင္၊ ဖိနပ္ဆုိင္၊ လက္ကုိင္ဖုံးအမ်ိဳးမ်ိဳးအေရာင္းဆုိင္၊ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းဆုိင္၊ စားေသာက္ဆုိင္ စတာေတြနဲ႔ ျပည္႔ႏွက္ေနတဲ့ ေစ်းတန္းၾကီးေတြ ပဲ..။
အဲသလုိ ေစ်းလမ္းမၾကီးေတြမွာ ကားေတြ ဥဒဟုိ သြားလာေနတာ မေတြ႔ရ သေလာက္ပဲ..။ ကားေတြက အေပၚလမ္းမၾကီးနဲ႔ အျပိဳင္ ေျမေအာက္လမ္းကပဲ ေမာင္းၾကရေတာ့ အေပၚမွာက လူေတြအားလုံး ေအးေအးလူလူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ နဲ႔ စိတ္ၾကိဳက္သြားလာၾကည္ရွဳခြင့္ ရၾကပါတယ္..။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းလုိ႔ ေခၚ ထင္ပါရဲ႔..။
ျမန္မာျပည္မွာသာ တရုတ္လုပ္ပစၥည္းေတြ ေစ်းခ်ိဳတယ္ဆုိေပမယ့္ တရုတ္ျပည္ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းေတြမွာေတာ့ ေစ်းေတြက မုိးပ်ံေနတာပဲ..။ အ၀တ္အထည္၊ ဖိနပ္ စတဲ့ လူသုံးကုန္ ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘန္ေကာက္ ေလာက္ေတာင္ ေစ်းမခ်ိဳ တာ ေတြ႔ရပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ တရုတ္လုပ္ hand-sets ေတြကေတာ့ ၾသခ်ေလာက္ေအာင္ ေစ်းခ်ိဳတာ ေတြ႔ရတယ္..။ တံဆိပ္ေတြကလည္း မ်ိဳးစုံလုိ႔..။ ဒီဇုိင္းေတြကလည္း လန္ပ်ံေနတာေတြ..။ sim-card ႏွစ္ကဒ္ျပိဳင္တူထည္႔လုိ႔ ရတာ..၊ touch screen ပါတာ..၊ window တင္ထားတာ စသျဖင့္ features ေတြကုိ စုံေနတာပဲ..။ တခ်ိဳ႔ ့hand-set ဆုိရင္ charger လုိဟာေတာင္ built-in ပါလုိက္ေသးတယ္..။
အခု ေခတ္စားေနတဲ့ အားသြင္းျပီး သုံးရတဲ့ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး ဆန္ဆန္.. hand-set ေနာက္ေက်ာမွာ two pins plug ပါျပီးသား..။
အားသြင္းခ်င္ရင္ အဲဒါေလးထုတ္ျပီး ေတြ႔ရာ socket ေပါက္ ထုိးလုိက္ရုံပဲ..။ သီးသန္႔ charger မလုိေတာ့တဲ့အျပင္ charger ေမ့က်န္ခဲ့တာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့..။
43.9 သူတုိ႔ဆီက အေသာက္အစား ဓေလ့
ထုိင္းအစားအေသာက္လုိပဲ တရုတ္အစားအေသာက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အစပ္ကဲတာ ေတြ႔ရတယ္..။ ငါး၊ပုဇြန္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ soup တစ္ခုဆုိရင္ ျငဳတ္သီးအေျခာက္ေတာင့္ ေတြ ေပါေလာနဲ႔ စားခဲ့ရတယ္..။ ေနာက္ျပီး cold food menu ေတြရွိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ပါးစပ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လွ်ာက ေအးစက္ေနတဲ့ အစားအေသာက္ကုိ မစားတတ္ေတာ့ အဲဒီ cold food ေတြလာခ်ရင္ ခြက်ေတာ့တာပဲ..။
ဟင္းပြဲေတြ ဆုိတာလဲ သိပ္ ေသးေသးေကြးေကြး ကုိ မရွိလွဘူး..။ ဘယ္လုိမွာမွာ ဟဲဗီးၾကီးေတြ ခ်ည္းပဲ..။ မွာသမွ် မကုန္လုိ႔ ထားခဲ့ရတာ ဘယ္နည္းမလဲ..။ ေသာက္စားတဲ့ ဓေလ့ကုိက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ မတူကဲြျပား ျခားနားေနတယ္..။ ဘီယာ ေသာက္တာက အစ သူတုိ႔လူမ်ိဳးက ေရခဲမပါရင္ မေသာက္ဘူး..။ ထုိင္းမွာလဲ ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ..။ ဘီယာမွာလုိက္တာနဲ႔ ခြက္တစ္ခြက္ထဲ ေရခဲအျပည္႔ထည္႔ျပီး လာခ်ေတာ့တာပဲ..။ အင္ဒုိမွာလည္း အဲသလုိပဲလုိ႔ သိရတယ္..။
ျပည္မၾကီးကေတာ့ ဘီယာလုိ႔ အသံၾကားလုိက္တာနဲ႔ လူေစ့ တစ္ေယာက္တစ္ပုလင္း လုိက္ခ်ျပီး ပုလင္းအားလုံးကိုလည္း မေမးမစမ္းနဲ႔ အကုန္ဖြင့္ပစ္လုိက္တယ္..။ ဆုိေတာ့ ပထမတစ္ခြက္ေလာက္ပဲ ေအးျပီး ေနာက္ခြက္ေတြက် ပူကုန္ေရာ..။ သူတုိ႔လူမ်ိဳးကေတာ့ ဘီယာပူပူလည္း ဒီအတုိင္း ေသာက္ေနၾကတာပဲ..။ တုိင္းျပည္က ေအးလုိ႔လား မသိပါဘူး..။
သူတုိ႔ ေသာက္သလုိ ကုိယ္မေသာက္ခ်င္လုိ႔ အရက္ေသာက္မယ္ဆုိျပန္ေတာ့လည္း.. ၀ီစကီဆုိတာ ရွာမွရွားပဲ..။ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာ လြယ္လြယ္ကူကူ ရေလ့ ရွိတဲ့ စေကာ့ ၀ီစကီ ဆုိတာ. .သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ ေမးလုိက္တုိင္း မသိ၊ မရွိေနတာခ်ည္းပဲ..။ သူတုိ႔တုိင္းျပည္ရဲ႔ တတုိင္းျပည္လုံး ၀ီစကီေသာက္ႏႈန္းက ျမန္မာျပည္ေတာင္ မီမယ္မထင္ဘူး..။ အားလုံးလုိလုိက သူတုိ႔ျပည္တြင္းျဖစ္ တရုတ္အရက္ေတြပဲ ေသာက္ၾကေတာ့ ၀ီစကီဆုိတာ ေတာ္ရုံတန္ရုံ ရွာ မရဘူး..။ ေရာင္းမွ မေရာင္းရပဲကုိး..။
ျပည္တြင္းျဖစ္ တရုတ္အရက္မုိ႔လုိ႔ အထင္မေသးနဲ႔..။ ေစ်းေတြက ေခါင္ခုိက္လုိ႔..။ တခ်ိဳ႔ အရက္ေတြဆုိရင္.. blue label ထက္ေတာင္ ေစ်းၾကီးေသးတယ္..။ ျမန္မာေငြ သိန္းသုံးဆယ္ေလာက္အထိ တန္တာေတာင္ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္..။ aging ကလည္း.. ႏွစ္ငါးဆယ္၊ ေျခာက္ဆယ္ တဲ့..။ ဟုတ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႔လား မေျပာတတ္ပါဘူး..။ အရက္ပုလင္းပုံစံကလည္း ေတြ႔ေနက် ၀ီစကီပုလင္းေတြလုိ ဖန္ပုလင္း မဟုတ္ဘူး..။ ငံျပာရည္ ပုလင္း လုိမ်ိဳး ေအာက္ေျခပုအုိင့္အုိင့္ လည္ပင္းရွည္ရွည္နဲ႔ ေၾကြပုလင္းေတြပဲ..။
Acl % ကလဲ ၀ီစကီထက္ေတာင္ ပုိခ်င္ေသးတယ္..။ 50 %, 60 % ေအာက္ေလ်ာ့တာ သိပ္မေတြ႔ခဲ့ရဘူး..။
ေသာက္ျပန္ေတာ့လည္း ၀ီစကီလုိ ေရခဲ၊ေရသန္႔၊ေဆာ္ဒါ စတာေတြနဲ႔ ေရာစပ္ေသာက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ လဘက္ရည္အၾကမ္းပန္းကန္ အေသးေလးလုိဟာထဲ စြပ္ကယ္စြပ္ကယ္ ထည္႔ေသာက္ၾကတယ္..။ ဂ်ပန္ အရက္ ဆာေကး တုိ႔ ကုိရီးယားအရက္ ဆုိဂ်ဳး တုိ႔ကုိ ေရမေရာဘဲ ေသာက္ရတာ ကိစၥမရွိေပမယ့္ သူတုိ႔အရက္ကုိ ေရမေရာဘဲ ေသာက္ရတာေတာ့ သိပ္မဟန္လွဘူး..။ ဆာေကး တုိ႔ ဆုိဂ်ဳး တုိ႔က အယ္လ္ကုိေဟာ 20% ေလာက္ပဲ ပါတာ ဆုိေတာ့ ေသာက္လုိ႔ ေကာင္းရုံေလာက္ပဲ..။
သူတုိ႔အရက္ကေတာ့ အရသာကအစ ဇီးသီးလုိလုိ မက္မြန္သီးလုိလုိနဲ႔ အက်င့္မရွိရင္ အေတာ့္ကုိ အ၀င္ဆုိးပါတယ္..။
ဒီၾကားထဲ သူတုိ႔အရက္ေသာက္တာက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ ေအးေအးလူလူ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေျဖးေျဖးေလးနဲ႔ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး ေသာက္တာ မဟုတ္ျပန္ဘူး..။ အရက္ကုိ အေၾကာင္းရွာျပီး ဂုဏ္ျပဳေသာက္ ေသာက္ၾကတာပဲ..။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္တာ၊ နာမည္ေမးတာ၊ အသက္ေမးတာ၊ အိမ္ေထာင္ရွိမရွိ ေမးတာ၊ ကေလးရွိမရွိ ေမးတာက အစ အရက္နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳေလ့ ရွိတယ္..။ အေၾကာင္းမသိခင္က ကြ်န္ေတာ္လည္း အေတာ္ခံ ခဲ့ရပါတယ္..။
ပထမကြ်န္ေတာ့္ကုိ နာမည္ေမးတယ္..။ ကုိယ့္နာမည္ ဘယ္သူဘယ္၀ါလုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္တာနဲ႔ ေမးတဲ့သူက သူ႔ခြက္ကုိ ေကာက္ကုိင္ျပီး “ ေဟာင္.. ေဟာင္.. ကမ္ပိန္းကမ္ပိန္း ” နဲ႔ ထ ဂုဏ္ျပဳေတာ့တာပဲ..။ ေရျမင္းကလည္း အဆင္း ဘီးတပ္တယ္..။ အဲဒါ ခင္ဗ်ားကုိ ဂုဏ္ျပဳ ေနတာ.. သူနဲ႔အတူေသာက္လုိက္.. ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ ရုိင္းရာက်တယ္ ဆုိတာနဲ႔ တစ္ခြက္ ေသာက္လုိက္ရေရာ..။ အဲဒါနဲ႔ ျပီးသြားလား ဆုိျပန္ေတာ့ မျပီးဘူး..။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေမးျပန္တယ္..။ မိန္းမရွိလား တဲ့..။
ရွိတယ္ လုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္တာနဲ႔ “ ေဟာင္ ေဟာင္.. ” ဆုိျပီး သူနဲ႔ တစ္ခြက္ ခ်လုိက္ရျပန္ေရာ..။ အသက္ေမးလုိ႔ သုံးဆယ့္ခုႏွစ္ ဆုိျပန္ေတာ့လည္း “ ေဟာင္ .. ေဟာင္ ” ဆုိျပီး တစ္ခြက္ ထပ္ေမာ့ ရျပန္တယ္..။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္ ဆုိေတာ့လည္း “ ေဟာင္.. ေဟာင္ ” လုပ္ျပန္တယ္..။ သမီးလား သားလားေမးျပီး ေတာ့လည္း ထပ္ “ ေဟာင္ ” ရျပန္တယ္..။
ေနာက္ဆုံး ဆရာသမား ေရျမင္း ကတဆင့္ ေက်းဇူးရွင္ေတြကုိ ေတာင္းပန္ ရေတာ့တယ္..။
“ ေရျမင္းေရ..သူတုိ႔ကုိ ေျပာလုိက္ပါ.. ငါဆက္ျပီး မေဟာင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ” လုိ႔..။
ဟင္းပြဲေတြ ဆုိတာလဲ သိပ္ ေသးေသးေကြးေကြး ကုိ မရွိလွဘူး..။ ဘယ္လုိမွာမွာ ဟဲဗီးၾကီးေတြ ခ်ည္းပဲ..။ မွာသမွ် မကုန္လုိ႔ ထားခဲ့ရတာ ဘယ္နည္းမလဲ..။ ေသာက္စားတဲ့ ဓေလ့ကုိက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ မတူကဲြျပား ျခားနားေနတယ္..။ ဘီယာ ေသာက္တာက အစ သူတုိ႔လူမ်ိဳးက ေရခဲမပါရင္ မေသာက္ဘူး..။ ထုိင္းမွာလဲ ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ..။ ဘီယာမွာလုိက္တာနဲ႔ ခြက္တစ္ခြက္ထဲ ေရခဲအျပည္႔ထည္႔ျပီး လာခ်ေတာ့တာပဲ..။ အင္ဒုိမွာလည္း အဲသလုိပဲလုိ႔ သိရတယ္..။
ျပည္မၾကီးကေတာ့ ဘီယာလုိ႔ အသံၾကားလုိက္တာနဲ႔ လူေစ့ တစ္ေယာက္တစ္ပုလင္း လုိက္ခ်ျပီး ပုလင္းအားလုံးကိုလည္း မေမးမစမ္းနဲ႔ အကုန္ဖြင့္ပစ္လုိက္တယ္..။ ဆုိေတာ့ ပထမတစ္ခြက္ေလာက္ပဲ ေအးျပီး ေနာက္ခြက္ေတြက် ပူကုန္ေရာ..။ သူတုိ႔လူမ်ိဳးကေတာ့ ဘီယာပူပူလည္း ဒီအတုိင္း ေသာက္ေနၾကတာပဲ..။ တုိင္းျပည္က ေအးလုိ႔လား မသိပါဘူး..။
သူတုိ႔ ေသာက္သလုိ ကုိယ္မေသာက္ခ်င္လုိ႔ အရက္ေသာက္မယ္ဆုိျပန္ေတာ့လည္း.. ၀ီစကီဆုိတာ ရွာမွရွားပဲ..။ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာ လြယ္လြယ္ကူကူ ရေလ့ ရွိတဲ့ စေကာ့ ၀ီစကီ ဆုိတာ. .သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ ေမးလုိက္တုိင္း မသိ၊ မရွိေနတာခ်ည္းပဲ..။ သူတုိ႔တုိင္းျပည္ရဲ႔ တတုိင္းျပည္လုံး ၀ီစကီေသာက္ႏႈန္းက ျမန္မာျပည္ေတာင္ မီမယ္မထင္ဘူး..။ အားလုံးလုိလုိက သူတုိ႔ျပည္တြင္းျဖစ္ တရုတ္အရက္ေတြပဲ ေသာက္ၾကေတာ့ ၀ီစကီဆုိတာ ေတာ္ရုံတန္ရုံ ရွာ မရဘူး..။ ေရာင္းမွ မေရာင္းရပဲကုိး..။
ျပည္တြင္းျဖစ္ တရုတ္အရက္မုိ႔လုိ႔ အထင္မေသးနဲ႔..။ ေစ်းေတြက ေခါင္ခုိက္လုိ႔..။ တခ်ိဳ႔ အရက္ေတြဆုိရင္.. blue label ထက္ေတာင္ ေစ်းၾကီးေသးတယ္..။ ျမန္မာေငြ သိန္းသုံးဆယ္ေလာက္အထိ တန္တာေတာင္ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္..။ aging ကလည္း.. ႏွစ္ငါးဆယ္၊ ေျခာက္ဆယ္ တဲ့..။ ဟုတ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႔လား မေျပာတတ္ပါဘူး..။ အရက္ပုလင္းပုံစံကလည္း ေတြ႔ေနက် ၀ီစကီပုလင္းေတြလုိ ဖန္ပုလင္း မဟုတ္ဘူး..။ ငံျပာရည္ ပုလင္း လုိမ်ိဳး ေအာက္ေျခပုအုိင့္အုိင့္ လည္ပင္းရွည္ရွည္နဲ႔ ေၾကြပုလင္းေတြပဲ..။
Acl % ကလဲ ၀ီစကီထက္ေတာင္ ပုိခ်င္ေသးတယ္..။ 50 %, 60 % ေအာက္ေလ်ာ့တာ သိပ္မေတြ႔ခဲ့ရဘူး..။
ေသာက္ျပန္ေတာ့လည္း ၀ီစကီလုိ ေရခဲ၊ေရသန္႔၊ေဆာ္ဒါ စတာေတြနဲ႔ ေရာစပ္ေသာက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ လဘက္ရည္အၾကမ္းပန္းကန္ အေသးေလးလုိဟာထဲ စြပ္ကယ္စြပ္ကယ္ ထည္႔ေသာက္ၾကတယ္..။ ဂ်ပန္ အရက္ ဆာေကး တုိ႔ ကုိရီးယားအရက္ ဆုိဂ်ဳး တုိ႔ကုိ ေရမေရာဘဲ ေသာက္ရတာ ကိစၥမရွိေပမယ့္ သူတုိ႔အရက္ကုိ ေရမေရာဘဲ ေသာက္ရတာေတာ့ သိပ္မဟန္လွဘူး..။ ဆာေကး တုိ႔ ဆုိဂ်ဳး တုိ႔က အယ္လ္ကုိေဟာ 20% ေလာက္ပဲ ပါတာ ဆုိေတာ့ ေသာက္လုိ႔ ေကာင္းရုံေလာက္ပဲ..။
သူတုိ႔အရက္ကေတာ့ အရသာကအစ ဇီးသီးလုိလုိ မက္မြန္သီးလုိလုိနဲ႔ အက်င့္မရွိရင္ အေတာ့္ကုိ အ၀င္ဆုိးပါတယ္..။
ဒီၾကားထဲ သူတုိ႔အရက္ေသာက္တာက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ ေအးေအးလူလူ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေျဖးေျဖးေလးနဲ႔ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး ေသာက္တာ မဟုတ္ျပန္ဘူး..။ အရက္ကုိ အေၾကာင္းရွာျပီး ဂုဏ္ျပဳေသာက္ ေသာက္ၾကတာပဲ..။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္တာ၊ နာမည္ေမးတာ၊ အသက္ေမးတာ၊ အိမ္ေထာင္ရွိမရွိ ေမးတာ၊ ကေလးရွိမရွိ ေမးတာက အစ အရက္နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳေလ့ ရွိတယ္..။ အေၾကာင္းမသိခင္က ကြ်န္ေတာ္လည္း အေတာ္ခံ ခဲ့ရပါတယ္..။
ပထမကြ်န္ေတာ့္ကုိ နာမည္ေမးတယ္..။ ကုိယ့္နာမည္ ဘယ္သူဘယ္၀ါလုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္တာနဲ႔ ေမးတဲ့သူက သူ႔ခြက္ကုိ ေကာက္ကုိင္ျပီး “ ေဟာင္.. ေဟာင္.. ကမ္ပိန္းကမ္ပိန္း ” နဲ႔ ထ ဂုဏ္ျပဳေတာ့တာပဲ..။ ေရျမင္းကလည္း အဆင္း ဘီးတပ္တယ္..။ အဲဒါ ခင္ဗ်ားကုိ ဂုဏ္ျပဳ ေနတာ.. သူနဲ႔အတူေသာက္လုိက္.. ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ ရုိင္းရာက်တယ္ ဆုိတာနဲ႔ တစ္ခြက္ ေသာက္လုိက္ရေရာ..။ အဲဒါနဲ႔ ျပီးသြားလား ဆုိျပန္ေတာ့ မျပီးဘူး..။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေမးျပန္တယ္..။ မိန္းမရွိလား တဲ့..။
ရွိတယ္ လုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္တာနဲ႔ “ ေဟာင္ ေဟာင္.. ” ဆုိျပီး သူနဲ႔ တစ္ခြက္ ခ်လုိက္ရျပန္ေရာ..။ အသက္ေမးလုိ႔ သုံးဆယ့္ခုႏွစ္ ဆုိျပန္ေတာ့လည္း “ ေဟာင္ .. ေဟာင္ ” ဆုိျပီး တစ္ခြက္ ထပ္ေမာ့ ရျပန္တယ္..။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္ ဆုိေတာ့လည္း “ ေဟာင္.. ေဟာင္ ” လုပ္ျပန္တယ္..။ သမီးလား သားလားေမးျပီး ေတာ့လည္း ထပ္ “ ေဟာင္ ” ရျပန္တယ္..။
ေနာက္ဆုံး ဆရာသမား ေရျမင္း ကတဆင့္ ေက်းဇူးရွင္ေတြကုိ ေတာင္းပန္ ရေတာ့တယ္..။
“ ေရျမင္းေရ..သူတုိ႔ကုိ ေျပာလုိက္ပါ.. ငါဆက္ျပီး မေဟာင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ” လုိ႔..။
Thursday, April 9, 2009
42 လာပါေတာ့မယ္ လာေတာ့မယ္..
ဒီရက္ပုိင္း ဟုိဟုိဒီဒီ ခရီးထြက္ေနရပါတယ္..။ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း.. အင္တာနက္က.. မရေနတာခပ္မ်ားမ်ား.. ရျပန္ေတာ့လည္း ဘေလာ့ဂ္က၀င္လုိ႔မရျဖစ္ေနတာေၾကာင့္.. ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ဘာမွ မေရးႏုိင္ျဖစ္ေနရပါတယ္..။
ဒီၾကားထဲ.. ေစာင့္ၾကည္႔ေလ့လာ ခံေနရသလုိလုိ အသံေတြ ဟုိကဒီက ၾကားေနရျပန္တယ္..။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္.. အခ်ိန္ရတာနဲ႔ ဆက္ကျမင္းပါ့မယ္ဗ်ား..။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့..
ဒီၾကားထဲ.. ေစာင့္ၾကည္႔ေလ့လာ ခံေနရသလုိလုိ အသံေတြ ဟုိကဒီက ၾကားေနရျပန္တယ္..။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္.. အခ်ိန္ရတာနဲ႔ ဆက္ကျမင္းပါ့မယ္ဗ်ား..။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့..
Tuesday, February 24, 2009
41.1 အိပ္မက္လွလွ မက္ၾကပါေစ...
လာမယ့္ ၂၇ ရက္ေန႔ ကြ်န္ေတာ္ ရြာခဏျပန္ပါ့မယ္..။ အခမဲ့ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေလး ဖြင့္ဖုိ႔အတြက္ စီစဥ္စရာရွိတာ သြားစီစဥ္မလုိ႔ပါပဲ..။ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြ အတြက္ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ကြန္ျပဴတာက ေရွာင္လုိ႔မရတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြ ျဖစ္လာေနပါတယ္..။ အဲဒါေလးကုိ မီသေလာက္ ပ့ံပုိးၾကည္႔မယ္..။ ဆရာဦးေအာင္သင္း ရဲ႔ စကားငွားသုံးရရင္ “ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ၊ တုိးတက္ရစ္ဖုိ႔ ” ေပါ့..။
ဆရာကုိတာကေတာ့ စာအုပ္ထီးနဲ႔ ကာကြယ္ၾက လုိ႔ ေျပာပါတယ္..။ စာၾကည္႔တုိက္ေလး တစ္ခုေလာက္လည္း ရြာမွာ ၾကိဳးစားလုပ္ၾကည္႔ပါ့မယ္..။ စာအုပ္စာတမ္း ပ့ံပုိး မယ့္သူမ်ားလည္း အဆင္သင့္ ရွိေနတာမုိ႔ အဲဒါေလးကုိလည္း ဖိဖိစီးစီးေလး လုပ္မယ္ စိတ္ကူးထားပါတယ္..။ အၾကမ္းဖ်ဥ္း စဥ္းစားထားတာကေတာ့ လူငယ္ လူရြယ္ေတြအတြက္ လန္းလန္းဆန္းဆန္း တက္တက္ၾကြၾကြ ျဖစ္ေစမယ့္ စာအုပ္စာေပ ေတြ ျဖစ္ရမယ္ လုိ႔ပဲ..။
အဲဒါမွ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႔ အိပ္မက္ေတြ စိတ္ကူးေတြ လွလွပပ တူတူတန္တန္ ျဖစ္မွာ..။ စိတ္ကူးယဥ္တာပဲ ပုိက္ဆံေပးရတာလုိက္လုိ႔.. လုိ႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္..။ ကုိယ့္ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ဘာအေတြးအေခၚ မွ မရွိဘဲ စိတ္ကူးယဥ္လုိ႔ကေတာ့ အလကားရတဲ့ စိတ္ကူးေတာင္.. တူတူတန္တန္ ယဥ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး..။
သိန္းထီေပါက္ရင္ ဘာလုပ္မလဲ လုိ႔ ငယ္တုံးကသူငယ္ခ်င္းတသုိက္ စိတ္ကူးယဥ္ဖူးတယ္..။ ေမာ္ၾကီးဆုိတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက “ အခုေန သိန္းထီေပါက္ ရင္ ဟယ္လီေကာ္ပတာ ၀ယ္ျပီး မေကြးတုိင္းက ေျပာင္းရုိးေတြ သြားရိတ္ပစ္လုိက္မယ္ ” လုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္..။ သူ႔ရဲ႔ ဘ၀ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္က ႏြားစာ ေပါေပါေလာေလာ ရေရး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္..။
ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ဆုိတာ ဦးေႏွာက္ရဲ႔ အကန္႔အသတ္က ေဖာ္ေပးတဲ့ ပုံအတုိင္းပဲ ေပၚတာမုိ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ ကေလးေတြရဲ႔ ဦးေႏွာက္မွာ ကြက္လပ္ေတြ သိပ္မ်ား မေနေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ ပံ့ပုိးရပါ့မယ္..။
အဲသလုိ လုပ္ဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ အင္အားေတြ ရွိကုိ ရွိေနပါတယ္..။
အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ မွာ “ အုိက္ခမန္း၏ ငရဲခန္းမ်ား ” ဆုိတဲ့ စာအုပ္ ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ရတယ္..။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းမွာ ဂ်ဳးေတြကုိ ဆုိက္ကလုံဘီလုိ႔ေခၚတဲ့ ဓါတ္ေငြ႔ေတြ လႊတ္ထားတဲ့ အခန္းထဲ ေမာင္းသြင္းျပီး နာဇီဗုိလ္မႈးၾကီး အုိက္ခမန္းက မ်ိဳးျဖဳတ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေပါ့..။ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ ျဖစ္တာရယ္၊ လုပ္ရပ္က ရက္စက္လြန္းတာရယ္ေၾကာင့္ အဲဒီစာအုပ္ကုိ အခုထိ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ့တယ္..။
အထူးသျဖင့္ ေခါင္းထဲစဲြေနတာက အသတ္ခံရမယ့္အခန္းေရွ႔မွာ ဂ်ဳးေတြ ၀တ္လစ္စလစ္နဲ႔ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ တန္းစီေနတုံး သူလုိကုိယ္လုိ အသတ္ခံရမယ့္ ကေလး မေလးတစ္ေယာက္က က်န္တဲ့သူေတြကုိ လုိက္လံ အားေပးႏွစ္သိမ့္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာပဲ..။ ျဖစ္ရပ္က ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆုိးေနပါေစ ကုိယ္နဲ႔ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ေကာင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္တာ တစ္ခုခုေတာ့ ရွိေနခဲ့တာပဲ ဆုိတာေလး အဲဒီကေန ကြ်န္ေတာ္သိခဲ့ရတယ္..။
ဆရာကုိတာကေတာ့ စာအုပ္ထီးနဲ႔ ကာကြယ္ၾက လုိ႔ ေျပာပါတယ္..။ စာၾကည္႔တုိက္ေလး တစ္ခုေလာက္လည္း ရြာမွာ ၾကိဳးစားလုပ္ၾကည္႔ပါ့မယ္..။ စာအုပ္စာတမ္း ပ့ံပုိး မယ့္သူမ်ားလည္း အဆင္သင့္ ရွိေနတာမုိ႔ အဲဒါေလးကုိလည္း ဖိဖိစီးစီးေလး လုပ္မယ္ စိတ္ကူးထားပါတယ္..။ အၾကမ္းဖ်ဥ္း စဥ္းစားထားတာကေတာ့ လူငယ္ လူရြယ္ေတြအတြက္ လန္းလန္းဆန္းဆန္း တက္တက္ၾကြၾကြ ျဖစ္ေစမယ့္ စာအုပ္စာေပ ေတြ ျဖစ္ရမယ္ လုိ႔ပဲ..။
အဲဒါမွ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႔ အိပ္မက္ေတြ စိတ္ကူးေတြ လွလွပပ တူတူတန္တန္ ျဖစ္မွာ..။ စိတ္ကူးယဥ္တာပဲ ပုိက္ဆံေပးရတာလုိက္လုိ႔.. လုိ႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္..။ ကုိယ့္ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ဘာအေတြးအေခၚ မွ မရွိဘဲ စိတ္ကူးယဥ္လုိ႔ကေတာ့ အလကားရတဲ့ စိတ္ကူးေတာင္.. တူတူတန္တန္ ယဥ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး..။
သိန္းထီေပါက္ရင္ ဘာလုပ္မလဲ လုိ႔ ငယ္တုံးကသူငယ္ခ်င္းတသုိက္ စိတ္ကူးယဥ္ဖူးတယ္..။ ေမာ္ၾကီးဆုိတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက “ အခုေန သိန္းထီေပါက္ ရင္ ဟယ္လီေကာ္ပတာ ၀ယ္ျပီး မေကြးတုိင္းက ေျပာင္းရုိးေတြ သြားရိတ္ပစ္လုိက္မယ္ ” လုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္..။ သူ႔ရဲ႔ ဘ၀ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္က ႏြားစာ ေပါေပါေလာေလာ ရေရး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္..။
ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ဆုိတာ ဦးေႏွာက္ရဲ႔ အကန္႔အသတ္က ေဖာ္ေပးတဲ့ ပုံအတုိင္းပဲ ေပၚတာမုိ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ ကေလးေတြရဲ႔ ဦးေႏွာက္မွာ ကြက္လပ္ေတြ သိပ္မ်ား မေနေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ ပံ့ပုိးရပါ့မယ္..။
အဲသလုိ လုပ္ဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ အင္အားေတြ ရွိကုိ ရွိေနပါတယ္..။
အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ မွာ “ အုိက္ခမန္း၏ ငရဲခန္းမ်ား ” ဆုိတဲ့ စာအုပ္ ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ရတယ္..။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းမွာ ဂ်ဳးေတြကုိ ဆုိက္ကလုံဘီလုိ႔ေခၚတဲ့ ဓါတ္ေငြ႔ေတြ လႊတ္ထားတဲ့ အခန္းထဲ ေမာင္းသြင္းျပီး နာဇီဗုိလ္မႈးၾကီး အုိက္ခမန္းက မ်ိဳးျဖဳတ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေပါ့..။ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ ျဖစ္တာရယ္၊ လုပ္ရပ္က ရက္စက္လြန္းတာရယ္ေၾကာင့္ အဲဒီစာအုပ္ကုိ အခုထိ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ့တယ္..။
အထူးသျဖင့္ ေခါင္းထဲစဲြေနတာက အသတ္ခံရမယ့္အခန္းေရွ႔မွာ ဂ်ဳးေတြ ၀တ္လစ္စလစ္နဲ႔ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ တန္းစီေနတုံး သူလုိကုိယ္လုိ အသတ္ခံရမယ့္ ကေလး မေလးတစ္ေယာက္က က်န္တဲ့သူေတြကုိ လုိက္လံ အားေပးႏွစ္သိမ့္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာပဲ..။ ျဖစ္ရပ္က ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆုိးေနပါေစ ကုိယ္နဲ႔ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ေကာင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္တာ တစ္ခုခုေတာ့ ရွိေနခဲ့တာပဲ ဆုိတာေလး အဲဒီကေန ကြ်န္ေတာ္သိခဲ့ရတယ္..။
41.2 Realizing the Dream
တကယ္ေတာ့ ဒီနာမည္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္ပုိင္နာမည္မဟုတ္ပါဘူး..။ Dr. Martin Luther King, Jr. ရဲ႔ http://www.realizingthedream.org/ ကေန တဆင့္ ကုိညီညီ Diethelm က ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျပန္မွ်တာပါ..။
ရြာမွာ သင္တန္းေလး ဖြင့္မယ္ဆုိေတာ့.. နာမည္ေရြးဖုိ႔ စဥ္းစားၾကရာကေန အဲဒီနာမည္ကုိ ၾကိဳက္တာနဲ႔ ယူလုိက္ၾကတယ္..။ ကေလး ေတြကုိ အိပ္မက္မက္ခြင့္ေလး ဖန္တီးေပးခ်င္တယ္..။ မက္တဲ့ အိပ္မက္ေလးေတြကုိလည္း realizing လုပ္ေစခ်င္တယ္..။ ႏုိးထလာတာနဲ႔ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပ်က္ပ်က္ ျဖစ္သြားမယ့္ အိပ္မက္မ်ိဳးေတြ မမက္ေစခ်င္ဘူး..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ဘ၀ေတြမွာလည္း အိပ္မက္ ေတြ မက္ခဲ့ၾကတာပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ ရလာတဲ့ ကုန္ၾကမ္းက မေကာင္းမမြန္ေတြဆုိေတာ့.. မက္သမွ် အိပ္မက္က တူတူ တန္တန္ကုိ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး..။ အဆင့္အတန္းမမီမကမ္းနဲ႔ ပိန္ပိန္လိမ္လိမ္အိပ္မက္ေတြသာ မ်ားခဲ့ရတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္မက္ကုန္ၾကမ္းက အေရးၾကီးပါတယ္..။
ၾကားသမွ်၊ ျမင္သမွ် အရာအားလုံးမွာ ေကာင္းမြန္တာေတြ ရွိသလုိ.. ေဟာင္းလြန္တာေတြလည္း ရွိေနပါတယ္..။ အေဟာင္းကုိ အေဟာင္းမွန္းသိျပီး ေရြးယူ စြန္႔ပစ္ ဖုိ႔ လုိပါတယ္..။ အဲသလုိမဟုတ္ဘဲ အေဟာင္းကုိ အေကာင္းထင္ျပီး ဖက္တြယ္ထားရင္.. ကေယာက္ကယက္ႏုိင္တဲ့ ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ သံသရာက သူတုိ႔ ရုန္းထြက္ ႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး..။
ဥပမာ..
“ ဒီေန႔ ကြ်န္ေတာ္က မေန႔ကကြ်န္ေတာ္ထက္ သာေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ ” ဆုိတဲ့ စကားကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္စဥ္က အေတာ္ သေဘာက်ခဲ့တယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာေစ့ေစ့ေတြးၾကည္႔ေလ အဲဒီအေတြးအျမင္ဟာ စကားလုံးဖဲြ႔စည္းပုံ ေကာင္းတာကလဲြလုိ႔ ကုိယ့္ဘ၀တုိးတက္ရာတုိးတက္ေၾကာင္းကုိ ေလာက္ေလာက္လားလား ေထာက္ပံ့မေပးႏုိင္ဘူးဆုိတာ ေတြ႔ရပါတယ္..။
လူဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ျပန္ျပီး ယွဥ္ျပိဳင္ေနယုံနဲ႔ မရပါဘူး..။ အလုပ္ထဲမွာ.. စီးပြားေရးထဲမွာ.. အတန္းထဲမွာ.. ေနရာတကာတုိင္းမွာ.. သူမ်ားတကာနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ႏုိင္ေအာင္ အျမဲၾကိဳးစားေနရတာပါ..။ ကုိယ့္တုိးတက္မႈထက္ ေဘးဘယ္ညာက ကုိယ္လုိသူလုိ လူေတြရဲ႔ တုိးတက္မႈက အဆမ်ားစြာ သာလြန္ေနခဲ့ရင္ ကုိယ္ က်န္ခဲ့မွာပဲ..။
တုိးတက္သင့္သေလာက္ မတုိးတက္တာဟာ တကယ္ေတာ့ ဆုတ္ယုတ္တာပါပဲ..။ အဲဒါေလးကုိ စီးစီးပုိင္ပုိင္ေလး သိထားေစခ်င္တယ္..။
ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းမြန္ေတာ့တဲ့ အေဟာင္းလြန္ အေတြးအျမင္ေတြကုိ ေျမာင္းထဲ လြင့္ပစ္ႏုိင္ရပါ့မယ္...။
ငယ္တုံးက အေၾကာ္ေရာင္းေတာ့ ကုိယ္ေရာင္းေကာင္းတာျမင္ျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က ကုိယ့္ဆုိင္ မ်က္ေစာင္းထုိးမွာ ဆုိင္လာဖြင့္ပါတယ္..။ အေမ့ကုိ ဟုိမွာ ျပိဳင္ ဖက္တစ္ေယာက္ေတာ့ တုိးလာျပီလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာမိတယ္..။ “ငါ့သားရယ္ စီးပြားေရးဆုိတာ သမုဒၵရာေရပဲ ဘယ္သူေသာက္ေသာက္ မကုန္ပါဘူး ” လုိ႔ အေမ ျပန္ ေျပာခဲ့တယ္..။
အဲဒီတုံးက ဟုတ္သလုိလုိ ကြ်န္ေတာ္ ထင္ခဲ့မိတယ္..။ ေနာက္မ်ားမွ.. သမုဒၵရာ ေရဆုိတာ .. supply and demand ပဲလုိ႔ သိလာရတယ္..။ တကယ္တမ္းက ရြာအေလ်ာက္ အေၾကာ္၀ယ္စားမယ့္သူက အကန္႔အသတ္မဲ့ မွ မဟုတ္ဘဲ..။ တစ္ဆုိင္ကေန ႏွစ္ဆုိင္၊ ႏွစ္ဆုိင္ကေန သုံးဆုိင္ ျဖစ္လာရင္.. ကုိယ့္ေဖာက္သည္ေတြကုိ သူမ်ားဖဲ့ရြ႔ဲေပးရဖုိ႔ ရွိလာေတာ့မွာပဲ..။
အဲဒါေလးေတြကုိ အခုေခတ္ကေလးေတြ.. မဟုတ္တာကုိမဟုတ္တဲ့အတုိင္း ေစာေစာမြန္မြန္ေလး သိေစခ်င္တယ္..။
ရြာမွာ သင္တန္းေလး ဖြင့္မယ္ဆုိေတာ့.. နာမည္ေရြးဖုိ႔ စဥ္းစားၾကရာကေန အဲဒီနာမည္ကုိ ၾကိဳက္တာနဲ႔ ယူလုိက္ၾကတယ္..။ ကေလး ေတြကုိ အိပ္မက္မက္ခြင့္ေလး ဖန္တီးေပးခ်င္တယ္..။ မက္တဲ့ အိပ္မက္ေလးေတြကုိလည္း realizing လုပ္ေစခ်င္တယ္..။ ႏုိးထလာတာနဲ႔ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပ်က္ပ်က္ ျဖစ္သြားမယ့္ အိပ္မက္မ်ိဳးေတြ မမက္ေစခ်င္ဘူး..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ဘ၀ေတြမွာလည္း အိပ္မက္ ေတြ မက္ခဲ့ၾကတာပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ ရလာတဲ့ ကုန္ၾကမ္းက မေကာင္းမမြန္ေတြဆုိေတာ့.. မက္သမွ် အိပ္မက္က တူတူ တန္တန္ကုိ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး..။ အဆင့္အတန္းမမီမကမ္းနဲ႔ ပိန္ပိန္လိမ္လိမ္အိပ္မက္ေတြသာ မ်ားခဲ့ရတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္မက္ကုန္ၾကမ္းက အေရးၾကီးပါတယ္..။
ၾကားသမွ်၊ ျမင္သမွ် အရာအားလုံးမွာ ေကာင္းမြန္တာေတြ ရွိသလုိ.. ေဟာင္းလြန္တာေတြလည္း ရွိေနပါတယ္..။ အေဟာင္းကုိ အေဟာင္းမွန္းသိျပီး ေရြးယူ စြန္႔ပစ္ ဖုိ႔ လုိပါတယ္..။ အဲသလုိမဟုတ္ဘဲ အေဟာင္းကုိ အေကာင္းထင္ျပီး ဖက္တြယ္ထားရင္.. ကေယာက္ကယက္ႏုိင္တဲ့ ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ သံသရာက သူတုိ႔ ရုန္းထြက္ ႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး..။
ဥပမာ..
“ ဒီေန႔ ကြ်န္ေတာ္က မေန႔ကကြ်န္ေတာ္ထက္ သာေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ ” ဆုိတဲ့ စကားကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္စဥ္က အေတာ္ သေဘာက်ခဲ့တယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာေစ့ေစ့ေတြးၾကည္႔ေလ အဲဒီအေတြးအျမင္ဟာ စကားလုံးဖဲြ႔စည္းပုံ ေကာင္းတာကလဲြလုိ႔ ကုိယ့္ဘ၀တုိးတက္ရာတုိးတက္ေၾကာင္းကုိ ေလာက္ေလာက္လားလား ေထာက္ပံ့မေပးႏုိင္ဘူးဆုိတာ ေတြ႔ရပါတယ္..။
လူဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ျပန္ျပီး ယွဥ္ျပိဳင္ေနယုံနဲ႔ မရပါဘူး..။ အလုပ္ထဲမွာ.. စီးပြားေရးထဲမွာ.. အတန္းထဲမွာ.. ေနရာတကာတုိင္းမွာ.. သူမ်ားတကာနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ႏုိင္ေအာင္ အျမဲၾကိဳးစားေနရတာပါ..။ ကုိယ့္တုိးတက္မႈထက္ ေဘးဘယ္ညာက ကုိယ္လုိသူလုိ လူေတြရဲ႔ တုိးတက္မႈက အဆမ်ားစြာ သာလြန္ေနခဲ့ရင္ ကုိယ္ က်န္ခဲ့မွာပဲ..။
တုိးတက္သင့္သေလာက္ မတုိးတက္တာဟာ တကယ္ေတာ့ ဆုတ္ယုတ္တာပါပဲ..။ အဲဒါေလးကုိ စီးစီးပုိင္ပုိင္ေလး သိထားေစခ်င္တယ္..။
ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းမြန္ေတာ့တဲ့ အေဟာင္းလြန္ အေတြးအျမင္ေတြကုိ ေျမာင္းထဲ လြင့္ပစ္ႏုိင္ရပါ့မယ္...။
ငယ္တုံးက အေၾကာ္ေရာင္းေတာ့ ကုိယ္ေရာင္းေကာင္းတာျမင္ျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က ကုိယ့္ဆုိင္ မ်က္ေစာင္းထုိးမွာ ဆုိင္လာဖြင့္ပါတယ္..။ အေမ့ကုိ ဟုိမွာ ျပိဳင္ ဖက္တစ္ေယာက္ေတာ့ တုိးလာျပီလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာမိတယ္..။ “ငါ့သားရယ္ စီးပြားေရးဆုိတာ သမုဒၵရာေရပဲ ဘယ္သူေသာက္ေသာက္ မကုန္ပါဘူး ” လုိ႔ အေမ ျပန္ ေျပာခဲ့တယ္..။
အဲဒီတုံးက ဟုတ္သလုိလုိ ကြ်န္ေတာ္ ထင္ခဲ့မိတယ္..။ ေနာက္မ်ားမွ.. သမုဒၵရာ ေရဆုိတာ .. supply and demand ပဲလုိ႔ သိလာရတယ္..။ တကယ္တမ္းက ရြာအေလ်ာက္ အေၾကာ္၀ယ္စားမယ့္သူက အကန္႔အသတ္မဲ့ မွ မဟုတ္ဘဲ..။ တစ္ဆုိင္ကေန ႏွစ္ဆုိင္၊ ႏွစ္ဆုိင္ကေန သုံးဆုိင္ ျဖစ္လာရင္.. ကုိယ့္ေဖာက္သည္ေတြကုိ သူမ်ားဖဲ့ရြ႔ဲေပးရဖုိ႔ ရွိလာေတာ့မွာပဲ..။
အဲဒါေလးေတြကုိ အခုေခတ္ကေလးေတြ.. မဟုတ္တာကုိမဟုတ္တဲ့အတုိင္း ေစာေစာမြန္မြန္ေလး သိေစခ်င္တယ္..။
41.3 ကေလးငယ္ေတြ ဖိနပ္အသစ္ စီးရတဲ့ေန႔
သူတုိ႔ေလးေတြ တကယ္ကုိ ေပ်ာ္ေနခဲ့ၾကတယ္..။ တခ်ိဳ႔ဆုိ လက္ၾကီးပိုက္လုိ႔ ခန္႔ခန္႔ၾကီး..။ တခ်ိဳ႔ဆုိ လမ္းေလွ်ာက္တာကအစ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး..။ ကုိယ့္ေျခေထာက္ကုိ ပီတိနဲ႔ ငုံ႔ၾကည္႔ေနသူေတြလဲ မရွား..။
ကဲဲ ဒီမွာၾကည္႔.. သမီးစီးတဲ့ ဖိနပ္က အသစ္က်ပ္ခြ်တ္ရွင့္..
ဒါ တုိ႔ခ်စ္တဲ့ကေလးေတြ..
သူတုိ႔စီးထားတဲ့ ဖိနပ္ေလးေတြလုိ သစ္လြင္ေတာက္ပ၊ ၾကည္ႏူးဖြယ္ အနာဂါတ္.. ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ၾကပါေစ..။
41.4 အေၾကာင္းအက်ိဳးေလးေတြကုိလည္း စီစစ္လက္ခံေစခ်င္တယ္
ဒီတစ္ေခါက္ ရြာျပန္ေတာ့.. မေတြ႔တာ အေတာ္ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆုံခဲ့ရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ဘ၀.. အတူသြားအတူစား သူငယ္ခ်င္း ဆုိေပမယ့့္ အတူကစားတဲ့အထဲေတာ့ သူမပါႏုိင္တာ မ်ားပါတယ္..။ သူ႔ေျခေထာက္တစ္ဖက္က ေက်းလက္ေဒသေတြမွာ လူေျပာသူေျပာမ်ားတဲ့ “ ေဆးထုိးမွားတယ္” ဆုိတာမ်ိဳးန႔ဲ သိမ္ေနလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကစားပဲြေတြထဲ သူ၀င္ မႏႊဲႏုိင္ရွာခဲ့ဘူး..။ ပုိလီယုိ ေပါ့..။
ပုိလီယုိေရာဂါပုိးေၾကာင့္ အဲသလုိ ေျခေထာက္ သိမ္ေနတာကုိ “ ေဆးထုိးမွားလုိ႔ ” လုိ႔ ရြာေတြဖက္မွာ ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္..။ ရြာက ေဒၚရီျမင့္လုိ႔ ေခၚတဲ့ အျပာ၀တ္ သူနာျပဳဆရာမၾကီးကေတာ့ “ ေဆးထုိးမွားလုိ႔ ေျခေထာက္သိမ္သြားတယ္ ” လုိ႔ ေျပာရင္ စိတ္တအား ဆုိးေတာ့တာပဲ..။ ဒါေပမယ့္ သူဘယ္ေလာက္ စိတ္ဆုိးဆုိး ရြာက လူေတြကေတာ့.. ဆရာ၀န္၊ဆရာမေတြ ေဆးထုိးမွားလုိ႔ ျဖစ္ရတာပဲလုိ႔ လက္ခံထားၾကတယ္..။
တခ်ိဳ႔ကေတာ့.. အရင္ဘ၀က သူတပါးေျခေထာက္ကုိ ရုိက္ခ်ိဳးခဲ့လုိ႔.. ဒီဘ၀မွာ အခုလုိ ျဖစ္ရတာလုိ႔ ေျပာၾကျပန္တယ္..။
တကယ္ေတာ့ ပုိလီယုိေရာဂါ ဆုိတာ.. ပုိလီယုိ ေရာဂါပုိးေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပဲ..။ အဲဒါေလးကုိ.. သိခြင့္ရဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ.. ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ မ်ိဳးဆက္မ်ားစြာ ေစာင့္ဆုိင္းခဲ့ရတယ္..။ အနာၾကီးေရာဂါသည္ ေတြကုိ တခ်ိန္က ၀ဋ္နာ၊ကံနာ.. အတိတ္ဘ၀က မေကာင္းမႈကံေတြေၾကာင့္ လုိ႔ လက္ညိွဳးထုိးခဲ့ၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အဘုိးက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အေဖနဲ႔ အေမကုိ အဲဒီအသိပဲ.. လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့တယ္..။ အဘုိးခမ်ာလည္း သူ႔ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္က လက္ခံထားခဲ့တဲ့ အေတြးအျမင္ကုိ မေက်ာ္ႏုိင္ေတာ့ ဒါပဲလုိ႔ ေျပာရေတာ့တာေပါ့..။
ဆုိေတာ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ကေလးေတြ အေနနဲ႔.. ၾကားသမွ် ျမင္သမွ် ထိေတြ႔သမွ်ေလးေတြရဲ႔ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ စီစီစစ္စစ္ေလး ေတြးေတာလက္ခံတဲ့ အက်င့္ ရွိေစ ခ်င္တယ္..။ ကုိယ္မသိ ေျပာတုိင္းယုံ မလုပ္ဘဲ..ကုိယ္မသိေသးရင္ သိေအာင္ၾကိဳးကုတ္ျပီး ေသခ်ာဘ၀င္က်မွ လက္ခံတာမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္..။
အေၾကာင္း အက်ိဳးကင္းျပီး ဘယ္အရာမွ မျဖစ္ဘူး ဆုိေပမယ့္.. အေၾကာင္းမွားကုိ အမွန္ထင္ေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔ အေရးၾကီးပါတယ္..။ အေၾကာင္းရင္းမွန္ကုိ ကုိယ္ မသိေသးတာဟာ.. အေၾကာင္းမွားကုိ လက္ခံလုိက္တာထက္ အမ်ားၾကီး သာတယ္ ဆုိတာေလးလည္း သိေစခ်င္တယ္..။ အမွားကုိ အမွန္ထင္လုိက္တာဟာ.. အမွန္မ သိတာထက္ အျဖစ္ဆုိးပါတယ္..။
ပုိလီယို ကင္းစင္ ကမၻာတခြင္ ျဖစ္ေစဖုိ႔၊ အနာၾကီးေရာဂါ ပေပ်ာက္ေစဖုိ႔ ဆုိရင္.. အတိတ္ကံေကာင္းတဲ့ ကေလးေလးေတြ ေမြးဖြားေအာင္ လုပ္ၾက မလား..။ ပုိလီယုိ ကာကြယ္ေဆး၊ အနာၾကီးေရာဂါ ကာကြယ္ေဆး ၾကိဳးစားရွာေဖြမလား ဆုိတာ.. ကုိယ္ယုံၾကည္လက္ခံထားတဲ့ အေတြးအျမင္က ပုံေဖာ္ေမြးဖြား ေပးပါလိမ့္မယ္..။
ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြကုိ.. အေၾကာင္းအက်ိဳး စီစစ္ေလ့လာသူေလးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္..။
ပုိလီယုိေရာဂါပုိးေၾကာင့္ အဲသလုိ ေျခေထာက္ သိမ္ေနတာကုိ “ ေဆးထုိးမွားလုိ႔ ” လုိ႔ ရြာေတြဖက္မွာ ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္..။ ရြာက ေဒၚရီျမင့္လုိ႔ ေခၚတဲ့ အျပာ၀တ္ သူနာျပဳဆရာမၾကီးကေတာ့ “ ေဆးထုိးမွားလုိ႔ ေျခေထာက္သိမ္သြားတယ္ ” လုိ႔ ေျပာရင္ စိတ္တအား ဆုိးေတာ့တာပဲ..။ ဒါေပမယ့္ သူဘယ္ေလာက္ စိတ္ဆုိးဆုိး ရြာက လူေတြကေတာ့.. ဆရာ၀န္၊ဆရာမေတြ ေဆးထုိးမွားလုိ႔ ျဖစ္ရတာပဲလုိ႔ လက္ခံထားၾကတယ္..။
တခ်ိဳ႔ကေတာ့.. အရင္ဘ၀က သူတပါးေျခေထာက္ကုိ ရုိက္ခ်ိဳးခဲ့လုိ႔.. ဒီဘ၀မွာ အခုလုိ ျဖစ္ရတာလုိ႔ ေျပာၾကျပန္တယ္..။
တကယ္ေတာ့ ပုိလီယုိေရာဂါ ဆုိတာ.. ပုိလီယုိ ေရာဂါပုိးေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပဲ..။ အဲဒါေလးကုိ.. သိခြင့္ရဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ.. ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ မ်ိဳးဆက္မ်ားစြာ ေစာင့္ဆုိင္းခဲ့ရတယ္..။ အနာၾကီးေရာဂါသည္ ေတြကုိ တခ်ိန္က ၀ဋ္နာ၊ကံနာ.. အတိတ္ဘ၀က မေကာင္းမႈကံေတြေၾကာင့္ လုိ႔ လက္ညိွဳးထုိးခဲ့ၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အဘုိးက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အေဖနဲ႔ အေမကုိ အဲဒီအသိပဲ.. လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့တယ္..။ အဘုိးခမ်ာလည္း သူ႔ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္က လက္ခံထားခဲ့တဲ့ အေတြးအျမင္ကုိ မေက်ာ္ႏုိင္ေတာ့ ဒါပဲလုိ႔ ေျပာရေတာ့တာေပါ့..။
ဆုိေတာ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ကေလးေတြ အေနနဲ႔.. ၾကားသမွ် ျမင္သမွ် ထိေတြ႔သမွ်ေလးေတြရဲ႔ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ စီစီစစ္စစ္ေလး ေတြးေတာလက္ခံတဲ့ အက်င့္ ရွိေစ ခ်င္တယ္..။ ကုိယ္မသိ ေျပာတုိင္းယုံ မလုပ္ဘဲ..ကုိယ္မသိေသးရင္ သိေအာင္ၾကိဳးကုတ္ျပီး ေသခ်ာဘ၀င္က်မွ လက္ခံတာမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္..။
အေၾကာင္း အက်ိဳးကင္းျပီး ဘယ္အရာမွ မျဖစ္ဘူး ဆုိေပမယ့္.. အေၾကာင္းမွားကုိ အမွန္ထင္ေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔ အေရးၾကီးပါတယ္..။ အေၾကာင္းရင္းမွန္ကုိ ကုိယ္ မသိေသးတာဟာ.. အေၾကာင္းမွားကုိ လက္ခံလုိက္တာထက္ အမ်ားၾကီး သာတယ္ ဆုိတာေလးလည္း သိေစခ်င္တယ္..။ အမွားကုိ အမွန္ထင္လုိက္တာဟာ.. အမွန္မ သိတာထက္ အျဖစ္ဆုိးပါတယ္..။
ပုိလီယို ကင္းစင္ ကမၻာတခြင္ ျဖစ္ေစဖုိ႔၊ အနာၾကီးေရာဂါ ပေပ်ာက္ေစဖုိ႔ ဆုိရင္.. အတိတ္ကံေကာင္းတဲ့ ကေလးေလးေတြ ေမြးဖြားေအာင္ လုပ္ၾက မလား..။ ပုိလီယုိ ကာကြယ္ေဆး၊ အနာၾကီးေရာဂါ ကာကြယ္ေဆး ၾကိဳးစားရွာေဖြမလား ဆုိတာ.. ကုိယ္ယုံၾကည္လက္ခံထားတဲ့ အေတြးအျမင္က ပုံေဖာ္ေမြးဖြား ေပးပါလိမ့္မယ္..။
ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြကုိ.. အေၾကာင္းအက်ိဳး စီစစ္ေလ့လာသူေလးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္..။
41.5 ဘာသာေရး အသိကုိေတာင္ စီစစ္ေစခ်င္တယ္
ဘာသာတရား ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မေမြးမီကတည္းက ေနရာယူျပီးသား ျဖစ္ေနေလေတာ့ .. အမိ၀မ္းက ကြ်တ္တာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ ေအာ္တုိမက္တစ္.. ဘာသာ တခုခုကုိ ကုိးကြယ္ျပီးသား ျဖစ္ေနခဲ့ရတယ္..။ ဗုဒၶဘာသာ မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္၊ ခရစ္စယာန္ မိဘက ေမြးရင္ ခရစ္စယာန္ျဖစ္၊ မြတ္ဆလင္ မိဘမ်ားက ေမြးေတာ့ မြတ္ဆလင္ျဖစ္ၾကရပါတယ္..။ ခြ်င္းခ်က္ဆုိတာေတြ ရွိေပမယ့္.. အမ်ားစုမဟုတ္တဲ့အတြက္ အဲဒါထားပါေတာ့..။
ဘာသာေရးအသိဆုိတာကလည္း.. ကုိယ့္ပါတ္၀န္းက်င္ (အေဖ၊အေမ၊အဘုိး၊အဘြား၊ဆရာသမား)က ေကာင္းမြန္တာေတြခ်ည္းလုိ႔ လက္ခံထားၾကတာမုိ႔ ကုိယ့္ငယ္ဘ၀ သြန္သင္ခ်က္ေတြ တုိင္း အဲဒါနဲ႔ ကင္းတယ္ရယ္လုိ႔ မရွိလွပါဘူး..။ တကယ္ေတာ့ ဘာသာတရားက ေပးတဲ့အသိဟာ ေမြးရာပါ အသိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။
အဲဒါေလးကုိ အရွိအတုိင္း လက္ခံျပီး ကိုယ္ဦးထိပ္ပန္ဆင္ထားတဲ့ ဘာသာတရားကေပးတဲ့ အသိကုိလည္း စီစစ္ေလ့လာလက္ခံတာမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္..။
ဘယ္ဘာသာ မွန္တယ္၊ မွားတယ္ ဆုိတာထက္.. ကုိယ့္အသိကုိ ဦးေဆာင္မယ့္ အသိတရားကုိ အရမ္းကာေရာ လက္ခံလုိက္တာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္တာပါပဲ..။ တတ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ဘာသာတရားအားလုံးကုိ.. ေလ့လာစမ္းစစ္တာမ်ိဳး လုပ္ေစခ်င္တယ္..။ ကုိယ္က ေမြးကတည္းက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေနလုိ႔ တျခားဘာသာ ေတြ မွား တယ္ ဆုိတာထက္.. မွားတာကုိ မွားတဲ့အတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္နဲ႔ ႏႈိင္းခ်ိန္ဆုံးျဖတ္ျပီး လက္ခံတာမ်ိဳး လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ဘ၀.. ဟုိနားဒီနား ဘုရားတန္ေဆာင္း ေက်ာင္းကန္နားေတြမွာ ေရးထားတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးရဲ႔ ႏုိင္ငံေက်ာ္ လကၤာတစ္ပုဒ္ ရွိတယ္..။
“ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ၊ ေပ်ာ္ေအာင္ေန ”
“ ေတြ႔တဲ့ သူနဲ႔ တည္႔ေအာင္ေပါင္း ”
“ရွိတာေလးနဲ႔ လွေအာင္၀တ္ ”
“ရတာေလး နဲ႔ ၀ေအာင္ စား ”..
...
..
..
“ ျပိဳင္လာလွ်င္ အရွဳံးေပး၊ ႏွလုံးေအးတဲ့ ေဆး ” .. ဆုိတာေလးပဲ..။
အေတာ့္ကုိ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိင္း ႏႈတ္တက္ရြရြ ဆုိခဲ့ၾကတဲ့ လကၤာပဲ..။
ဒါေပမယ့္ သုံးဆယ့္ရွစ္ျဖာ မဂၤလာတရားေတာ္မွာက်ေတာ့.. ဗုဒၶျမတ္စြာက “ လူမုိက္ကုိ မေပါင္းနဲ႔ ” .. “ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ အရပ္မွာ ေနရမယ္ ” အစရွိတာ ေတြဟာ မဂၤလာပဲလုိ႔ ေဟာခဲ့ျပန္တယ္..။
ဆုိေတာ့.. “လူမုိက္ကုိ မေပါင္းနဲ႔” ဆုိတာနဲ႔.. “ေတြ႔တဲ့သူန႔ဲ တည္႔ေအာင္ေပါင္း” ဆုိတာမွာ.. ဘယ္ဟာက ကုိယ့္ဘ၀ရဲ႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပ လဲ လုိ႔ ေတြးေတြးဆဆ ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ လုိလာပါတယ္..။
အဲဒါေလးေတြကုိလည္း.. ကေလးငယ္ေတြ.. ႏုိးႏုိးၾကားၾကားေလး သိထားေစခ်င္တယ္..။
( စာၾကြင္း..။ ဘာသာတရားနဲ႔ ပါတ္သက္တာကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ မေျပာခ်င္ခဲ့ဘူး..။ သုိ႔ေသာ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ကေလးငယ္ေတြကုိ.. ဘာသာတရားကေပးသမွ် အသိဟာ ျပီးျပည္႔စုံျပီးသား၊ ခြ်င္းခ်က္မရွိ လက္ခံလုိက္ လုိ႔ ေျပာတာနဲ႔ စာရင္.. သူတုိ႔ကုိယ္ပုိင္အေတြးအေခၚနဲ႔ ဘ၀င္က်လက္ခံတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ လက္ခံသိျမင္ထားတာေလးေတြကုိ မွ်ေ၀လုိက္ရတာပါ..။ သေဘာတရားတစ္ခုကို ျပီးစလြယ္ လက္မခံဘဲ အေၾကာင္းအက်ိဳး ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာျပီး စီစစ္လက္ခံႏုိင္ဖုိ႔ကုိ ဦးတည္ေပမယ့္ ခုတ္ရာတျခား၊ရွရာတျခား ျဖစ္ခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ့္တင္ျပပုံ ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ပါ.. )
ဘာသာေရးအသိဆုိတာကလည္း.. ကုိယ့္ပါတ္၀န္းက်င္ (အေဖ၊အေမ၊အဘုိး၊အဘြား၊ဆရာသမား)က ေကာင္းမြန္တာေတြခ်ည္းလုိ႔ လက္ခံထားၾကတာမုိ႔ ကုိယ့္ငယ္ဘ၀ သြန္သင္ခ်က္ေတြ တုိင္း အဲဒါနဲ႔ ကင္းတယ္ရယ္လုိ႔ မရွိလွပါဘူး..။ တကယ္ေတာ့ ဘာသာတရားက ေပးတဲ့အသိဟာ ေမြးရာပါ အသိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။
အဲဒါေလးကုိ အရွိအတုိင္း လက္ခံျပီး ကိုယ္ဦးထိပ္ပန္ဆင္ထားတဲ့ ဘာသာတရားကေပးတဲ့ အသိကုိလည္း စီစစ္ေလ့လာလက္ခံတာမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္..။
ဘယ္ဘာသာ မွန္တယ္၊ မွားတယ္ ဆုိတာထက္.. ကုိယ့္အသိကုိ ဦးေဆာင္မယ့္ အသိတရားကုိ အရမ္းကာေရာ လက္ခံလုိက္တာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္တာပါပဲ..။ တတ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ဘာသာတရားအားလုံးကုိ.. ေလ့လာစမ္းစစ္တာမ်ိဳး လုပ္ေစခ်င္တယ္..။ ကုိယ္က ေမြးကတည္းက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေနလုိ႔ တျခားဘာသာ ေတြ မွား တယ္ ဆုိတာထက္.. မွားတာကုိ မွားတဲ့အတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္နဲ႔ ႏႈိင္းခ်ိန္ဆုံးျဖတ္ျပီး လက္ခံတာမ်ိဳး လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ဘ၀.. ဟုိနားဒီနား ဘုရားတန္ေဆာင္း ေက်ာင္းကန္နားေတြမွာ ေရးထားတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးရဲ႔ ႏုိင္ငံေက်ာ္ လကၤာတစ္ပုဒ္ ရွိတယ္..။
“ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ၊ ေပ်ာ္ေအာင္ေန ”
“ ေတြ႔တဲ့ သူနဲ႔ တည္႔ေအာင္ေပါင္း ”
“ရွိတာေလးနဲ႔ လွေအာင္၀တ္ ”
“ရတာေလး နဲ႔ ၀ေအာင္ စား ”..
...
..
..
“ ျပိဳင္လာလွ်င္ အရွဳံးေပး၊ ႏွလုံးေအးတဲ့ ေဆး ” .. ဆုိတာေလးပဲ..။
အေတာ့္ကုိ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိင္း ႏႈတ္တက္ရြရြ ဆုိခဲ့ၾကတဲ့ လကၤာပဲ..။
ဒါေပမယ့္ သုံးဆယ့္ရွစ္ျဖာ မဂၤလာတရားေတာ္မွာက်ေတာ့.. ဗုဒၶျမတ္စြာက “ လူမုိက္ကုိ မေပါင္းနဲ႔ ” .. “ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ အရပ္မွာ ေနရမယ္ ” အစရွိတာ ေတြဟာ မဂၤလာပဲလုိ႔ ေဟာခဲ့ျပန္တယ္..။
ဆုိေတာ့.. “လူမုိက္ကုိ မေပါင္းနဲ႔” ဆုိတာနဲ႔.. “ေတြ႔တဲ့သူန႔ဲ တည္႔ေအာင္ေပါင္း” ဆုိတာမွာ.. ဘယ္ဟာက ကုိယ့္ဘ၀ရဲ႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပ လဲ လုိ႔ ေတြးေတြးဆဆ ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ လုိလာပါတယ္..။
အဲဒါေလးေတြကုိလည္း.. ကေလးငယ္ေတြ.. ႏုိးႏုိးၾကားၾကားေလး သိထားေစခ်င္တယ္..။
( စာၾကြင္း..။ ဘာသာတရားနဲ႔ ပါတ္သက္တာကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ မေျပာခ်င္ခဲ့ဘူး..။ သုိ႔ေသာ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ကေလးငယ္ေတြကုိ.. ဘာသာတရားကေပးသမွ် အသိဟာ ျပီးျပည္႔စုံျပီးသား၊ ခြ်င္းခ်က္မရွိ လက္ခံလုိက္ လုိ႔ ေျပာတာနဲ႔ စာရင္.. သူတုိ႔ကုိယ္ပုိင္အေတြးအေခၚနဲ႔ ဘ၀င္က်လက္ခံတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ လက္ခံသိျမင္ထားတာေလးေတြကုိ မွ်ေ၀လုိက္ရတာပါ..။ သေဘာတရားတစ္ခုကို ျပီးစလြယ္ လက္မခံဘဲ အေၾကာင္းအက်ိဳး ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာျပီး စီစစ္လက္ခံႏုိင္ဖုိ႔ကုိ ဦးတည္ေပမယ့္ ခုတ္ရာတျခား၊ရွရာတျခား ျဖစ္ခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ့္တင္ျပပုံ ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ပါ.. )
41.6 Theory & Practice
ကြ်န္ေတာ္ စက္မႈတကၠသုိလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္.. ၾကိဳ႔ကုန္းအာအုိင္တီ မွာ စာေပေဟာေျပာပဲြတစ္ခု ၾကဳံခဲ့ရတယ္..။ လာေရာက္ေဟာေျပာသူေတြက ကာတြန္းဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္၊ စာေရးဆရာမ ဂ်ဳး တုိ႔ပဲ..။ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္က.. လက္သည္းညွပ္ အလုပ္လုပ္ပုံကုိ .. လက္ေတြ႔နဲ႔ေ၀းတဲ့ စာေတြ႔အသိဟာ နားလည္ႏုိင္ဖုိ႔ ခဲယဥ္း ေၾကာင္း အခုလုိေလး ေျပာသြားခဲ့တယ္..။
“အရွည္ တစ္လက္မေလာက္ရွိတဲ့ ေက်ာေပၚက ေမာင္းတံေလးကုိ ဦးစြာပထမ တစ္ရာ့ရွစ္ဆယ္ ဒီဂရီလွည္႔ ရပါမည္..။ ၄င္းေနာက္ အဆုိပါေမာင္းတံေလးအား မတူညီတဲ့ ၀န္ရုိးအတုိင္း တစ္ရာ့ရွစ္ဆယ္ဒီဂရီလွည္႔ကာ လွန္ခ်ျပီးသကာလ၊ မူလေနရာေရာက္ေအာင္ ျပန္လွည္႔ရပါမည္..။ ထုိအခါ.. ေအာက္ခံျပားႏွင့္ ေမာင္းတံၾကားတြင္ လက္မ၀က္ခန္႔ရွိေသာ ေနရာလပ္တစ္ခုျဖစ္ေပၚလာကာ ထုိေနရာလပ္အား ေအာက္သုိ႔ဖိႏွိပ္ခ်ျခင္းအားျဖင့္ ေရွ႔ပါးစပ္ထဲ ထည္႔ထားေသာ လက္သည္းသည္ တိကနဲ ျပတ္သြားေပလိမ့္မည္..။ ”
တကယ့္လက္သည္းညွပ္ကုိ ခ်ျပျပီး.. လက္သည္းညွပ္ဆုိတာ ဒီလုိ အလုပ္လုပ္တာပဲလုိ႔ လက္ေတြ႔ျပလုိက္ရင္ မည္သူမဆုိ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ နားလည္ သေဘာေပါက္သြား ႏုိင္ေပမယ့္.. လက္သည္းညွပ္မျမင္ဖူးသူေတြအတြက္ကေတာ့ အေပၚက စာေတြ႔ေလာက္ပဲ သိခြင့္ရခဲ့ရင္ ဆုိလုိရင္းကုိ နားလည္ႏုိင္ဖုိ႔ အေတာ့္ကုိ အားထုတ္ရဖုိ႔ ရွိပါတယ္..။
အဲဒါေလးေတြကုိလည္း ကေလးငယ္ေတြ တင္ၾကိဳသိျမင္ျပီး သင္ၾကားေလ့လာရသမွ် စာေတြ႔ေတြကုိ လက္ေတြ႔နဲ႔ နီးႏုိင္သမွ် နီးေအာင္ၾကိဳးစားၾကေစခ်င္တယ္..။
မႏၱေလးက ခ်င္းတြင္းေကာလိပ္ဆုိတဲ့ private college ေလးတစ္ခုကုိ.. visiting speaker အေနနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးလေလာက္က ကြ်န္ေတာ္ စကားသြားေျပာ ရတယ္..။ စာၾကီးေပၾကီး သီအုိရီအၾကီးၾကီးေတြကုိ ခန္႔ခန္႔ၾကီး ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ေက်ာင္းသားေမာင္မယ္ေလးေတြ ေနာင္တခ်ိန္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ေရာက္ရင္ ၾကဳံရဆုံရဖုိ႔ ရွိတဲ့.. real life challenges ဆုိတာေလးေတြ ကုိပဲ အဓိကထား ေျပာတာပါ..။
ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ဆယ့္တစ္ႏွစ္ေလာက္ စက္ရုံအလုပ္ရုံ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ၾကဳံေတြ႔ခံစားခဲ့ရတဲ့ အလဲြလဲြအမွားမွား ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြကုိ သူတုိ႔ေလးေတြ သိေစခ်င္တယ္..။ အဲဒါေတြဟာ သူတုိ႔လက္ရွိသင္ၾကားေနရတဲ့ စာအုပ္စာတမ္းေတြထဲမွာ မပါႏုိင္တာေတြပဲ..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘုိးေဘးေတြရဲ႔ အမွားေတြကတဆင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖုိ႔ အခြင့္အေရးေတြ ရခဲ့ၾကတယ္..။ အရာရာ အမွန္သိရမွ အဖုိးတန္တာမဟုတ္ပါဘူး..။ အမွားဆုိတာ အမွန္ရဲ႔ တျခားတဖက္ျဖစ္တာမုိ႔ အမွားကုိ သိရတာဟာ အမွန္သိရတာထက္ တန္ဖုိးေလ်ာ့စရာ မရွိပါဘူး..။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ကုိယ္ေတြ႔အမွားေတြကုိ အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ အားပါးတရ သူတုိ႔ေလးေတြ သိေအာင္ ေျပာမိတယ္..။
ဒါေပေမယ့္ ကုိယ္ေျပာခ်င္တာေတြကုိ အတင္းနင္းကန္ျပီး အတုံးလုိက္အတစ္လုိက္ ေျပာလုိက္တာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္လည္း သတိထားရေသးတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္စကား ေျပာမွာကုိ ကေလးေတြက ၾကားခ်င္လြန္းလုိ႔ လာၾကတာမွ မဟုတ္တာ..။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိလည္း မျမင္ဖူး၊ ဘာေကာင္မွန္းလဲမသိ၊ ေျပာမယ့္ ေခါင္းစဥ္ကလည္း သူတုိ႔ နဲ႔ မရင္းႏွီး..၊ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ စီစဥ္လုိ႔ မလဲႊသာလုိ႔ လာၾကတာပဲ..။
ကေလးတစ္ေယာက္ဆုိရင္.. “ လခြီးတဲ့မွ.. ဘာေတြ လာပြားအုံးမလဲ မသိဘူး .. ေသာက္ရမ္းစိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္ ” လုိ႔ အခ်ိန္က်လုိ႔ အခန္းထဲ ေနရာယူ ခုိင္းေတာ့ မေအာင့္ႏုိင္မအီးႏုိင္ ေျပာတဲ့အထိပဲ..။ ေက်ာင္းအျပင္ဖက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေဘးနားကေန ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရင္း အခ်င္းခ်င္း အဲသလုိ ေျပာသြားတာ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလုိက္မိတယ္..။ သေဘာထားအမွန္ေတြ ေပါ့ေလ..။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အဲဒီကိစၥေလး အရင္ရွင္းရတယ္..။ ရွင္းတယ္ဆုိလုိ႔ ခုနက အဲသလုိ ေျပာသြားတာ ဘယ္ေကာင္လဲကြ ဆုိတာမ်ိဳး ရွင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး..။
ကေလးေတြကုိ တရုတ္ကား ေတြ ၾကည္႔ဖူးလားလုိ႔ ေမးျပီး.. တရုတ္ကားေတြထဲမွာ ကုိယ္ေမြးထားတဲ့ သမီးကုိေတာင္ “ မင္းလုိသမီးမ်ိဳး ငါမေမြးခဲ့ဘူးလုိ႔ မွတ္လုိက္မယ္ ”..၊ ကုိယ္သိရဲ႔သားနဲ႔ “ ဒီလုိအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ရွိခဲ့သလား ”..၊ ကိုယ္ၾကားရဲ႔သားနဲ႔ “ ဒီလုိစကားမ်ိဳး ငါမၾကားခဲ့ဘူး လုိ႔ပဲ မွတ္လုိက္မယ္ ” စသျဖင့္ မသိခ်င္မျမင္ခ်င္မၾကားခ်င္ တဲ့ ကိစၥေတြၾကဳံတုိင္း တရုတ္ေတြ ေျပာတတ္ၾကတယ္..။ အခုလဲ အျပင္မွာ မင္းတုိ႔ထဲကတစ္ေယာက္က “ ဒီေကာင္ ဘာေတြလာပြားအုံးမလဲ မသိဘူး ” လုိ႔ ေျပာသံ ၾကားလုိက္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ “ အဲဒါ ငါမၾကားခဲ့ဘူးလုိ႔ပဲ မွတ္လုိက္ပါတယ္ ” ေပါ့..။
ကြ်န္ေတာ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ေျပာေနတာဆုိေတာ့ ကာယကံရွင္ခ်ာတိတ္ကုိယ္တုိင္ “ ဆရာ ေဆာရီးပါ၊ အဲဒါ ကြ်န္ေတာ္ေျပာမိတာ ”တဲ့..။ ထေျပာတယ္..။
ဟ.. အဲဒီလုိၾကီး ၀န္မခံရဘူး..။ “ ဒီလုိ အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ရွိခဲ့သလား ” လုိ႔ မင္းကရုပ္တည္ၾကီးနဲ႔ ေမးရမွာ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျပာေတာ့ အားလုံး တေသာေသာနဲ႔ ရယ္ၾကတယ္..။
သူတုိ႔ေလးေတြကုိ Theory & Practice တနည္းအားျဖင့္ စာေတြ႔နဲ႔ လက္ေတြ႔ မတူေၾကာင္းေလးကုိလည္း မွတ္မွတ္ရရျဖစ္သြားေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခဲ့တယ္..။
အုိင္းစတုိင္းက စာေတြ႔နဲ႔ လက္ေတြ႔ကြာပုံကုိ အခုလုိ ေျပာတယ္ေပါ့..။
Albert Einstein: “In theory, theory and practice are the same. In practice, theory and practice are different."
သူတင္မက.. kurt lewin လုိ႔ေခၚတဲ့ ဂ်ာမန္ေတြးေခၚပညာရွင္ကလည္း အခုလုိ ေျပာပါတယ္ေပါ့..။
Kurt Lewin: “There is nothing as practical as a good theory.”
အဲသလုိ စာေတြ႔နဲ႔လက္ေတြ႔ ကြာတာကုိ သိျပီးျပီဆုိေတာ့ မင္းတုိ႔ေလးေတြရဲ႔ တကယ့္ဘ၀လုပ္ငန္းခြင္မွာ မင္းတုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မထားတာေတြလည္း ရင္ဆုိင္ၾကဳံေတြ႔ရဖုိ႔ ရွိတယ္... ဒါေၾကာင့္ expect the unexpected လုိ႔ ကမၻာေက်ာ္ပညာရွိၾကီးတစ္ေယာက္က အခုလုိေျပာသြားခဲ့ေလရဲ႔ ဆုိျပီး.. ေအာက္ကစာကုိ ေရးျပီး အဲဒီပညာရွိၾကီးကုိ သိၾကလားလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေမးမိတယ္..။
Gnian Nut Nit: “ Expect the Unexpected “
ကေလးအားလုံးက သိဖုိ႔ေ၀းလုိ႔ အသံထြက္ေတာင္ ခပ္ခက္ခက္ပဲ လုိ႔ ျပန္ေျဖၾကတယ္..။ မဟုတ္ပါဘူး မင္းတုိ႔သူ႔ကုိသိပါတယ္.. ေသခ်ာစဥ္းစားပါလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာေတာ့ သူတုိ႔ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ စဥ္းစားေနၾကတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးပိတ္ အေတြးအေခၚ expect the unexpected ဆုိတာကုိ ေျပာသြားတဲ့ ဂုရုၾကီးကုိ သူတုိ႔ စဥ္းစားလုိ႔ မရနုိင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္..။
ဘယ္လုိမွ စဥ္းစားလုိ႔ မရေတာ့ဘူးဆုိမွ.. အဲဒီ အေတြးအေခၚပညာရွင္ၾကီးဆုိတာ တျခားသူဟုတ္ရုိးလား.. ငါ့နာမည္ ေျပာင္းျပန္ေရးထားတာပဲ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာလုိက္တယ္..။
မင္းတုိ႔ ငါ့ကုိ အဲသေလာက္ မေပါဘူး ထင္ေနတယ္မဟုတ္လား.. အမွန္က ေပါတယ္ဗ်.. ဒါေၾကာင့္ မင္းတုိ႔ကုိ ေျပာတာ.. မေမွ်ာ္လင့္ထားတာေတြနဲ႔ၾကံဳရမွာကုိ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါ လုိ႔... expect the unexpected ေပါ့..။
တခ်ိဳ႔ကေလးေတြဆုိ ခုံကုိ လက္၀ါးနဲ႔ရုိက္ျပီး ရယ္တယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္ရပါတယ္..။
အဓိကကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကုိ နားလည္လက္ခံ သေဘာေပါက္ျပီး ကုိယ္ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကုိ သူတုိ႔နား၀င္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လုိ ေျပာၾကမလဲ ဆုိတာပါပဲ..။ ေပါေပါေလာေလာေလး ေျပာဖုိ႔ လုိရင္လည္း ေပါၾကတာေပါ့..။ ဒါ ေကာင္းပါတယ္..။
“အရွည္ တစ္လက္မေလာက္ရွိတဲ့ ေက်ာေပၚက ေမာင္းတံေလးကုိ ဦးစြာပထမ တစ္ရာ့ရွစ္ဆယ္ ဒီဂရီလွည္႔ ရပါမည္..။ ၄င္းေနာက္ အဆုိပါေမာင္းတံေလးအား မတူညီတဲ့ ၀န္ရုိးအတုိင္း တစ္ရာ့ရွစ္ဆယ္ဒီဂရီလွည္႔ကာ လွန္ခ်ျပီးသကာလ၊ မူလေနရာေရာက္ေအာင္ ျပန္လွည္႔ရပါမည္..။ ထုိအခါ.. ေအာက္ခံျပားႏွင့္ ေမာင္းတံၾကားတြင္ လက္မ၀က္ခန္႔ရွိေသာ ေနရာလပ္တစ္ခုျဖစ္ေပၚလာကာ ထုိေနရာလပ္အား ေအာက္သုိ႔ဖိႏွိပ္ခ်ျခင္းအားျဖင့္ ေရွ႔ပါးစပ္ထဲ ထည္႔ထားေသာ လက္သည္းသည္ တိကနဲ ျပတ္သြားေပလိမ့္မည္..။ ”
တကယ့္လက္သည္းညွပ္ကုိ ခ်ျပျပီး.. လက္သည္းညွပ္ဆုိတာ ဒီလုိ အလုပ္လုပ္တာပဲလုိ႔ လက္ေတြ႔ျပလုိက္ရင္ မည္သူမဆုိ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ နားလည္ သေဘာေပါက္သြား ႏုိင္ေပမယ့္.. လက္သည္းညွပ္မျမင္ဖူးသူေတြအတြက္ကေတာ့ အေပၚက စာေတြ႔ေလာက္ပဲ သိခြင့္ရခဲ့ရင္ ဆုိလုိရင္းကုိ နားလည္ႏုိင္ဖုိ႔ အေတာ့္ကုိ အားထုတ္ရဖုိ႔ ရွိပါတယ္..။
အဲဒါေလးေတြကုိလည္း ကေလးငယ္ေတြ တင္ၾကိဳသိျမင္ျပီး သင္ၾကားေလ့လာရသမွ် စာေတြ႔ေတြကုိ လက္ေတြ႔နဲ႔ နီးႏုိင္သမွ် နီးေအာင္ၾကိဳးစားၾကေစခ်င္တယ္..။
မႏၱေလးက ခ်င္းတြင္းေကာလိပ္ဆုိတဲ့ private college ေလးတစ္ခုကုိ.. visiting speaker အေနနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးလေလာက္က ကြ်န္ေတာ္ စကားသြားေျပာ ရတယ္..။ စာၾကီးေပၾကီး သီအုိရီအၾကီးၾကီးေတြကုိ ခန္႔ခန္႔ၾကီး ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ေက်ာင္းသားေမာင္မယ္ေလးေတြ ေနာင္တခ်ိန္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ေရာက္ရင္ ၾကဳံရဆုံရဖုိ႔ ရွိတဲ့.. real life challenges ဆုိတာေလးေတြ ကုိပဲ အဓိကထား ေျပာတာပါ..။
ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ဆယ့္တစ္ႏွစ္ေလာက္ စက္ရုံအလုပ္ရုံ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ၾကဳံေတြ႔ခံစားခဲ့ရတဲ့ အလဲြလဲြအမွားမွား ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြကုိ သူတုိ႔ေလးေတြ သိေစခ်င္တယ္..။ အဲဒါေတြဟာ သူတုိ႔လက္ရွိသင္ၾကားေနရတဲ့ စာအုပ္စာတမ္းေတြထဲမွာ မပါႏုိင္တာေတြပဲ..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘုိးေဘးေတြရဲ႔ အမွားေတြကတဆင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖုိ႔ အခြင့္အေရးေတြ ရခဲ့ၾကတယ္..။ အရာရာ အမွန္သိရမွ အဖုိးတန္တာမဟုတ္ပါဘူး..။ အမွားဆုိတာ အမွန္ရဲ႔ တျခားတဖက္ျဖစ္တာမုိ႔ အမွားကုိ သိရတာဟာ အမွန္သိရတာထက္ တန္ဖုိးေလ်ာ့စရာ မရွိပါဘူး..။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ကုိယ္ေတြ႔အမွားေတြကုိ အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ အားပါးတရ သူတုိ႔ေလးေတြ သိေအာင္ ေျပာမိတယ္..။
ဒါေပေမယ့္ ကုိယ္ေျပာခ်င္တာေတြကုိ အတင္းနင္းကန္ျပီး အတုံးလုိက္အတစ္လုိက္ ေျပာလုိက္တာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္လည္း သတိထားရေသးတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္စကား ေျပာမွာကုိ ကေလးေတြက ၾကားခ်င္လြန္းလုိ႔ လာၾကတာမွ မဟုတ္တာ..။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိလည္း မျမင္ဖူး၊ ဘာေကာင္မွန္းလဲမသိ၊ ေျပာမယ့္ ေခါင္းစဥ္ကလည္း သူတုိ႔ နဲ႔ မရင္းႏွီး..၊ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ စီစဥ္လုိ႔ မလဲႊသာလုိ႔ လာၾကတာပဲ..။
ကေလးတစ္ေယာက္ဆုိရင္.. “ လခြီးတဲ့မွ.. ဘာေတြ လာပြားအုံးမလဲ မသိဘူး .. ေသာက္ရမ္းစိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္ ” လုိ႔ အခ်ိန္က်လုိ႔ အခန္းထဲ ေနရာယူ ခုိင္းေတာ့ မေအာင့္ႏုိင္မအီးႏုိင္ ေျပာတဲ့အထိပဲ..။ ေက်ာင္းအျပင္ဖက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေဘးနားကေန ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရင္း အခ်င္းခ်င္း အဲသလုိ ေျပာသြားတာ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလုိက္မိတယ္..။ သေဘာထားအမွန္ေတြ ေပါ့ေလ..။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အဲဒီကိစၥေလး အရင္ရွင္းရတယ္..။ ရွင္းတယ္ဆုိလုိ႔ ခုနက အဲသလုိ ေျပာသြားတာ ဘယ္ေကာင္လဲကြ ဆုိတာမ်ိဳး ရွင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး..။
ကေလးေတြကုိ တရုတ္ကား ေတြ ၾကည္႔ဖူးလားလုိ႔ ေမးျပီး.. တရုတ္ကားေတြထဲမွာ ကုိယ္ေမြးထားတဲ့ သမီးကုိေတာင္ “ မင္းလုိသမီးမ်ိဳး ငါမေမြးခဲ့ဘူးလုိ႔ မွတ္လုိက္မယ္ ”..၊ ကုိယ္သိရဲ႔သားနဲ႔ “ ဒီလုိအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ရွိခဲ့သလား ”..၊ ကိုယ္ၾကားရဲ႔သားနဲ႔ “ ဒီလုိစကားမ်ိဳး ငါမၾကားခဲ့ဘူး လုိ႔ပဲ မွတ္လုိက္မယ္ ” စသျဖင့္ မသိခ်င္မျမင္ခ်င္မၾကားခ်င္ တဲ့ ကိစၥေတြၾကဳံတုိင္း တရုတ္ေတြ ေျပာတတ္ၾကတယ္..။ အခုလဲ အျပင္မွာ မင္းတုိ႔ထဲကတစ္ေယာက္က “ ဒီေကာင္ ဘာေတြလာပြားအုံးမလဲ မသိဘူး ” လုိ႔ ေျပာသံ ၾကားလုိက္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ “ အဲဒါ ငါမၾကားခဲ့ဘူးလုိ႔ပဲ မွတ္လုိက္ပါတယ္ ” ေပါ့..။
ကြ်န္ေတာ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ေျပာေနတာဆုိေတာ့ ကာယကံရွင္ခ်ာတိတ္ကုိယ္တုိင္ “ ဆရာ ေဆာရီးပါ၊ အဲဒါ ကြ်န္ေတာ္ေျပာမိတာ ”တဲ့..။ ထေျပာတယ္..။
ဟ.. အဲဒီလုိၾကီး ၀န္မခံရဘူး..။ “ ဒီလုိ အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ရွိခဲ့သလား ” လုိ႔ မင္းကရုပ္တည္ၾကီးနဲ႔ ေမးရမွာ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျပာေတာ့ အားလုံး တေသာေသာနဲ႔ ရယ္ၾကတယ္..။
သူတုိ႔ေလးေတြကုိ Theory & Practice တနည္းအားျဖင့္ စာေတြ႔နဲ႔ လက္ေတြ႔ မတူေၾကာင္းေလးကုိလည္း မွတ္မွတ္ရရျဖစ္သြားေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခဲ့တယ္..။
အုိင္းစတုိင္းက စာေတြ႔နဲ႔ လက္ေတြ႔ကြာပုံကုိ အခုလုိ ေျပာတယ္ေပါ့..။
Albert Einstein: “In theory, theory and practice are the same. In practice, theory and practice are different."
သူတင္မက.. kurt lewin လုိ႔ေခၚတဲ့ ဂ်ာမန္ေတြးေခၚပညာရွင္ကလည္း အခုလုိ ေျပာပါတယ္ေပါ့..။
Kurt Lewin: “There is nothing as practical as a good theory.”
အဲသလုိ စာေတြ႔နဲ႔လက္ေတြ႔ ကြာတာကုိ သိျပီးျပီဆုိေတာ့ မင္းတုိ႔ေလးေတြရဲ႔ တကယ့္ဘ၀လုပ္ငန္းခြင္မွာ မင္းတုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မထားတာေတြလည္း ရင္ဆုိင္ၾကဳံေတြ႔ရဖုိ႔ ရွိတယ္... ဒါေၾကာင့္ expect the unexpected လုိ႔ ကမၻာေက်ာ္ပညာရွိၾကီးတစ္ေယာက္က အခုလုိေျပာသြားခဲ့ေလရဲ႔ ဆုိျပီး.. ေအာက္ကစာကုိ ေရးျပီး အဲဒီပညာရွိၾကီးကုိ သိၾကလားလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေမးမိတယ္..။
Gnian Nut Nit: “ Expect the Unexpected “
ကေလးအားလုံးက သိဖုိ႔ေ၀းလုိ႔ အသံထြက္ေတာင္ ခပ္ခက္ခက္ပဲ လုိ႔ ျပန္ေျဖၾကတယ္..။ မဟုတ္ပါဘူး မင္းတုိ႔သူ႔ကုိသိပါတယ္.. ေသခ်ာစဥ္းစားပါလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာေတာ့ သူတုိ႔ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ စဥ္းစားေနၾကတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးပိတ္ အေတြးအေခၚ expect the unexpected ဆုိတာကုိ ေျပာသြားတဲ့ ဂုရုၾကီးကုိ သူတုိ႔ စဥ္းစားလုိ႔ မရနုိင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္..။
ဘယ္လုိမွ စဥ္းစားလုိ႔ မရေတာ့ဘူးဆုိမွ.. အဲဒီ အေတြးအေခၚပညာရွင္ၾကီးဆုိတာ တျခားသူဟုတ္ရုိးလား.. ငါ့နာမည္ ေျပာင္းျပန္ေရးထားတာပဲ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာလုိက္တယ္..။
မင္းတုိ႔ ငါ့ကုိ အဲသေလာက္ မေပါဘူး ထင္ေနတယ္မဟုတ္လား.. အမွန္က ေပါတယ္ဗ်.. ဒါေၾကာင့္ မင္းတုိ႔ကုိ ေျပာတာ.. မေမွ်ာ္လင့္ထားတာေတြနဲ႔ၾကံဳရမွာကုိ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါ လုိ႔... expect the unexpected ေပါ့..။
တခ်ိဳ႔ကေလးေတြဆုိ ခုံကုိ လက္၀ါးနဲ႔ရုိက္ျပီး ရယ္တယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္ရပါတယ္..။
အဓိကကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကုိ နားလည္လက္ခံ သေဘာေပါက္ျပီး ကုိယ္ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကုိ သူတုိ႔နား၀င္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လုိ ေျပာၾကမလဲ ဆုိတာပါပဲ..။ ေပါေပါေလာေလာေလး ေျပာဖုိ႔ လုိရင္လည္း ေပါၾကတာေပါ့..။ ဒါ ေကာင္းပါတယ္..။
Thursday, February 12, 2009
ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္လည္း အပုိင္းတစ္ေတြ အပုိင္းႏွစ္ေတြနဲ႔ တရုတ္ကားလုိလုိ ကုိရီးကားလုိလုိ ျဖစ္ကုန္ျပီ..။ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကုိ .. ရွိသမွ်ပုံေအာ ခံစားျပီး မွတ္ဥာဏ္ျပန္ေခၚေရးဖုိ႔ကလည္း မလြယ္တဲ့ အျပင္.. ေရးရင္းေရးရင္း ဖတ္သူမေျပာနဲ႔ ေရးသူကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးကုိယ္တုိင္ တခါတခါ ျငီးေငြ႔လာတာမုိ႔ အာရုံလာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ျပန္ေကာက္ျပီးေတာ့ ေရးမိေနတယ္..။
မၾကာမတင္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တုိက္ခန္းငွားေနစဥ္ ဆုံရၾကဳံရထဲက ဖုိးထိန္ဆုိတဲ့ ေရဦးသား မဂၤလာေဆာင္သြားတယ္..။ ေရဦးမွာ ေဆာင္တာဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မသြားျဖစ္လုိက္ဘူး..။ ဒါေပမယ့္ သြားျဖစ္သူမ်ားနဲ႔ သြားမယ့္အေၾကာင္း ဖုံးရေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေၾကာင္းက ျပန္အစေပၚသလုိျဖစ္လာခဲ့တယ္..။
အဲဒါနဲ႔ .. ေရွ႔နားမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ထေနာင္း၀င္းသားေလး ႏုိင္လင္းအေၾကာင္း အစျပန္ဆဲြထုတ္ျပီး လက္ကျမင္းလုိက္ရပါေၾကာင္း..။
ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ ေဆြသဟာ တုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစ..။
မၾကာမတင္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တုိက္ခန္းငွားေနစဥ္ ဆုံရၾကဳံရထဲက ဖုိးထိန္ဆုိတဲ့ ေရဦးသား မဂၤလာေဆာင္သြားတယ္..။ ေရဦးမွာ ေဆာင္တာဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မသြားျဖစ္လုိက္ဘူး..။ ဒါေပမယ့္ သြားျဖစ္သူမ်ားနဲ႔ သြားမယ့္အေၾကာင္း ဖုံးရေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေၾကာင္းက ျပန္အစေပၚသလုိျဖစ္လာခဲ့တယ္..။
အဲဒါနဲ႔ .. ေရွ႔နားမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ထေနာင္း၀င္းသားေလး ႏုိင္လင္းအေၾကာင္း အစျပန္ဆဲြထုတ္ျပီး လက္ကျမင္းလုိက္ရပါေၾကာင္း..။
ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ ေဆြသဟာ တုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစ..။
40.1 ထေနာင္း၀င္းသားေလး ႏုိင္လင္း
၀ုိင္အုိင္တီ မေျပာင္းခင္ .. စတုတၳႏွစ္ မွာ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းေဖာ္က မုံရြာ ထေနာင္း၀င္းက ႏုိင္လင္း ဆုိတဲ့ ေကာင္..။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအေရာင္းမ်ားကုိ ဘ၀ေပးျပီး ကူညီဖုိ႔ အထိ ခင္တဲ့ သူပဲ..။ ကေလးတုိ႔ ငလုံး တုိ႔နဲ႔ မေလးကုိ အတူထြက္သြားျပီး ေနာက္ေတာ့ စင္ကာပူမွာ သူ အေျခက်သြားခဲ့တယ္..။
စင္ကာပူမွာ သူအဆင္ေျပေနတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ သေဘၤာတက္ဖုိ႔ ေငြလုိတာ ကုိ အားလုံး သူစုိက္ထုတ္ ကူညီေပးတယ္..။ အဆင္ေျပမွ ျပန္ဆပ္ ဆုိျပီး သိန္း ဆယ္ဂဏန္း ေလာက္ အတုိးမဲ့ နဲ႔ သူေခ်းတယ္.။
ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေယာက္ဖ လုိ႔ ေခၚတဲ့ တဦးတည္း ေသာ သူငယ္ခ်င္းပဲ..။ က်န္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚသလုိ ခုံခုံ လုိ႔လည္း မၾကာခဏ ေခၚပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေယာက္ဖ ဆုိတာကေတာ့ သူ႔ရဲ. ပင္တုိင္ အေခၚအေ၀ၚပဲ..။
၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေလာက္က ကြ်န္ေတာ္ စင္ကာပူ ေရာက္တယ္..။ Asian Oversea Technical Scholarship (AOTS) ဆုိတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းရဲ. Sponsor နဲ႔ ႏွစ္ပတ္သင္တန္းေလး ကြ်န္ေတာ္ တက္ခြင့္ရတယ္..။ ေနတာ ထုိင္တာ စားတာေသာက္တာ အားလုံး ဖရီးပဲ..။
သင္တန္းလုပ္တဲ့ Orchard Hotel မွာပဲ တည္းရတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အားတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခန္းသြားအိပ္ေတာ့တာပဲ..။ အဲဒီတုံးက ႏုိင္လင္း က သက္ေမာင္ေအးဆုိတဲ့ လုံးခင္းသားရယ္.. စုိး၀င္းဆုိတဲ့ လာရွိဳးသားရယ္.. ေအာင္ခန္႔ဆုိတဲ့ ေခ်ာက္သား နဲ႔ ေလးေယာက္ေပါင္း ေနၾကတယ္..။
အဲဒီအခ်ိန္တုံးက သူတုိ႔ေလးေယာက္လုံး လူပ်ိဳၾကီးေတြ..။ အခုေတာ့ သုံးေယာက္က်န္ေပါ့..။ မႏွစ္က ႏုိင္လင္း ရန္ကုန္ျပန္ မဂၤလာေဆာင္တယ္..။ မဂၤလာပဲြကုိ Park Royal မွာလုပ္တယ္..။ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကုိ လက္ဖဲြ႔ျခင္း သီးခံပါ ဆုိျပီး အေတာ့္ကုိ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ သူ႔မဂၤလာပဲြ က်င္းပတယ္..။
ကာယကံရွင္ မဂၤလာေမာင္မယ္က ဘယ္ေလာက္ပဲ လက္ဖဲြ႔ျခင္းသီးခံပါ လုိ႔ ေျပာေနသည္႔တုိင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႔ ရင္းႏွီးခင္မင္မႈအရ.. တခုခုေတာ့ စုျပီး လက္ဖဲြ႔ၾကရေအာင္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တုိင္ပင္ၾကတယ္..။ အဲဒီမွာ ငလုံးက
“ ဟုိက လက္ဖဲြ႔ျခင္း သီးခံပါလုိ႔ စာတတန္ ေပတတန္ ေရးထားတာကုိ မင္းတုိ႔ .. ဒီေလာက္ေလးေတာင္ သီးမခံႏုိင္ၾကဘူးလား.. ” လုိ႔ ၀င္ေနာက္ေသးတယ္..။
အခုေတာ့ သားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စင္ကာပူမွာ သူတုိ႔မိသားစု ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းေနၾကေလရဲ႔..။
သူရဲ႔ ငယ္က်ိဳးငယ္နာကုိ ေနာက္ပုိ႔စ္မွ.. ေဖာ္ပါ့မယ္..။
စင္ကာပူမွာ သူအဆင္ေျပေနတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ သေဘၤာတက္ဖုိ႔ ေငြလုိတာ ကုိ အားလုံး သူစုိက္ထုတ္ ကူညီေပးတယ္..။ အဆင္ေျပမွ ျပန္ဆပ္ ဆုိျပီး သိန္း ဆယ္ဂဏန္း ေလာက္ အတုိးမဲ့ နဲ႔ သူေခ်းတယ္.။
ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေယာက္ဖ လုိ႔ ေခၚတဲ့ တဦးတည္း ေသာ သူငယ္ခ်င္းပဲ..။ က်န္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚသလုိ ခုံခုံ လုိ႔လည္း မၾကာခဏ ေခၚပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေယာက္ဖ ဆုိတာကေတာ့ သူ႔ရဲ. ပင္တုိင္ အေခၚအေ၀ၚပဲ..။
၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေလာက္က ကြ်န္ေတာ္ စင္ကာပူ ေရာက္တယ္..။ Asian Oversea Technical Scholarship (AOTS) ဆုိတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းရဲ. Sponsor နဲ႔ ႏွစ္ပတ္သင္တန္းေလး ကြ်န္ေတာ္ တက္ခြင့္ရတယ္..။ ေနတာ ထုိင္တာ စားတာေသာက္တာ အားလုံး ဖရီးပဲ..။
သင္တန္းလုပ္တဲ့ Orchard Hotel မွာပဲ တည္းရတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အားတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခန္းသြားအိပ္ေတာ့တာပဲ..။ အဲဒီတုံးက ႏုိင္လင္း က သက္ေမာင္ေအးဆုိတဲ့ လုံးခင္းသားရယ္.. စုိး၀င္းဆုိတဲ့ လာရွိဳးသားရယ္.. ေအာင္ခန္႔ဆုိတဲ့ ေခ်ာက္သား နဲ႔ ေလးေယာက္ေပါင္း ေနၾကတယ္..။
အဲဒီအခ်ိန္တုံးက သူတုိ႔ေလးေယာက္လုံး လူပ်ိဳၾကီးေတြ..။ အခုေတာ့ သုံးေယာက္က်န္ေပါ့..။ မႏွစ္က ႏုိင္လင္း ရန္ကုန္ျပန္ မဂၤလာေဆာင္တယ္..။ မဂၤလာပဲြကုိ Park Royal မွာလုပ္တယ္..။ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကုိ လက္ဖဲြ႔ျခင္း သီးခံပါ ဆုိျပီး အေတာ့္ကုိ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ သူ႔မဂၤလာပဲြ က်င္းပတယ္..။
ကာယကံရွင္ မဂၤလာေမာင္မယ္က ဘယ္ေလာက္ပဲ လက္ဖဲြ႔ျခင္းသီးခံပါ လုိ႔ ေျပာေနသည္႔တုိင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႔ ရင္းႏွီးခင္မင္မႈအရ.. တခုခုေတာ့ စုျပီး လက္ဖဲြ႔ၾကရေအာင္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တုိင္ပင္ၾကတယ္..။ အဲဒီမွာ ငလုံးက
“ ဟုိက လက္ဖဲြ႔ျခင္း သီးခံပါလုိ႔ စာတတန္ ေပတတန္ ေရးထားတာကုိ မင္းတုိ႔ .. ဒီေလာက္ေလးေတာင္ သီးမခံႏုိင္ၾကဘူးလား.. ” လုိ႔ ၀င္ေနာက္ေသးတယ္..။
အခုေတာ့ သားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စင္ကာပူမွာ သူတုိ႔မိသားစု ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းေနၾကေလရဲ႔..။
သူရဲ႔ ငယ္က်ိဳးငယ္နာကုိ ေနာက္ပုိ႔စ္မွ.. ေဖာ္ပါ့မယ္..။
40.2 ႏုိင္လင္း၏ ႏွလုံးသားႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့ရေသာ စာတစ္ေစာင္
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ အငွားခံစားခ်က္နဲ႔ သူမ်ားအတြက္ ရည္းစားစာ ႏွစ္ေစာင္ ကြ်န္ေတာ္ ေရးေပးခဲ့ဖူးတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ေရးတာပဲ ေကာင္းလုိ႔လား၊ ကာယကံရွင္ေတြကုိယ္ႏႈိက္ကုိက ၾကိဳက္ေနလုိ႔လားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး..။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္စာနဲ႔ အဆင္ေျပသြားျပီး အခုဆုိ သမီးေလးတစ္ေယာက္ နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔တဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုေတာင္ ပုိင္ဆုိင္ေနပါျပီ..။
သူမ်ားအတြက္ ေရးေပးတယ္ ဆုိလုိ႔ ျပီးစလြယ္ ေရးေပးတယ္ မထင္ၾကနဲ႔အုံး..။ အကူအညီေတာင္းသူက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သူတုိ႔ရဲ႔အေျခအေန အားလုံး တစ္လုံးမက်န္ ျပန္ေျပာျပရတယ္..။ ေကာင္မေလးအေပၚထားတဲ့ ခံစားခ်က္၊ အေတြး၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြကအစေပါ့..။ အဲဒါေတြကုိ ေသခ်ာ နားေထာင္၊သုံးသပ္ျပီးမွ ဆရာၾကီး စတုိင္.. ဖီးလ္အျပည္႔နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ခံစားသီကုံးတာ..။
ဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ့္စာေတြက ေပါ့ေသးေသးေတြ မဟုတ္ဘူး..။ ခပ္လန္းလန္း ေတြ..။
ဒါေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး ကုိယ္တုိင္ေတာင္ ခြ်တ္မရ၊ေဟာမရ၊ေျပာမရ တဲ့ ေပကတ္ကတ္ ေတြ ရွိေသးတာဆုိေတာ့ ႏုိင္လင္းအတြက္ ေရးေပးခဲ့တဲ့ စာကေတာ့ ျပန္စာေလးေတာင္ မရရွာခဲ့ပါဘူး..။
စာေပးလုိက္ျပီး တစ္ပတ္လည္း အေၾကာင္းမျပန္ ႏွစ္ပတ္လည္း သတင္းမၾကား ဆုိေတာ့ ႏုိင္လင္း က ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေျပာတယ္..။
“ ေယာက္ဖ.. သူၾကိဳက္ၾကိဳက္၊ မၾကိဳက္ၾကိဳက္.. မင္းေရးထားတာ ငါေတာ့ ၾကိဳက္တယ္ ” တဲ့..။ ဟာကြာ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ျဖစ္ရတယ္..။ ဟုတ္တယ္ေလ..။ ေကာင္မေလး ဆီကျပန္စာမရျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္က ႏွစ္သိမ့္ရမွာ..။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျပန္ႏွစ္သိမ့္ ေနတယ္..။ ႏုိင္လင္း ဆုိတာ အဲသလုိ သူငယ္ခ်င္း..။
ကြ်န္ေတာ္ ပဥၥမႏွစ္တက္ဖုိ႔ ရန္ကုန္ေျပာင္းေတာ့.. ကြ်န္ေတာ့္အမအၾကီးဆုံးက ရမည္းသင္းမွာ တာ၀န္က်ေနခဲ့တယ္..။ အလုပ္က သူနာျပဳဆုိေတာ့ သိပ္ၾကီး ပုိပုိလွ်ံလွ်ံ မရွိေပမယ့္ သူ႔ေမာင္ စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားၾကီး အတြက္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ရမည္းသင္းကေန ေငြလွမ္းပုိ႔တယ္..။ ၀ုိင္အုိင္တီ main building ၾကီးေအာက္ ေၾကာ္ျငာဘုတ္မွာ ေငြလဲႊသတင္း ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ တစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ကို လာေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အံ့ၾသတၾကီး ျဖစ္ရတယ္..။
“ငါ့ဆီ ေငြပုိ႔မယ့္သူ မရွိပါဘူး.. ေနာက္တာမ်ားလား ” ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေပါ့..။
ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက “ ေဟး.. ဆမိတ္ခုံေငြလဲႊ ေရာက္တယ္ကြ.. သြား၀ါးၾကမယ္ ” လုပ္ေနၾကျပီမုိ႔.. အံ့ၾသေနေပမယ့္ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔.. အေဆာင္ကေန.. main building ေအာက္ ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္..။ ႏုိင္လင္း လည္း ပါတယ္..။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ရမည္းသင္းကအမ က တကယ္လဲႊလုိက္တာ ျဖစ္ေနတယ္..။ Amount က သုံးရာ..။
စားမယ္၀ါးမယ္ ဆုိျပီး လုိက္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ.. လဲႊေငြ သုံးရာဆုိတာၾကည္႔ျပီး ၀ုိင္းရယ္ၾကတယ္..။ ေငြလဲႊ ဆုိရင္ ေထာင္ဂဏန္း၊ ေသာင္းဂဏန္း လဲႊြေလ့ ရွိၾက တာမုိ႔.. ကြ်န္ေတာ့္လဲႊေငြ သုံးရာက သူတုိ႔အတြက္ မၾကဳံစဖူး ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္..။ စိတ္ထဲမယ္ ဘာရယ္ညာရယ္ မရွိၾကေပမယ့္ တဟားဟား နဲ႔ သူတုိ႔မွာ ေျပာမျပီး ရယ္မျပီး ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္..။
ႏုိင္လင္းကေတာ့.. “ ေယာက္ဖ.. မင္းအမလည္း သူတတ္ႏုိင္တာ သူ ပုိ႔လုိက္တာ ေနမွာ ” ဆုိျပီး ကြ်န္ေတာ့္လက္ကုိ တင္းတင္းဆုပ္ရင္း မရယ္မျပဳံးဘဲ အားေပးစကား ဆုိတယ္..။ က်န္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ရယ္ၾကတာ.. စိတ္မေကာင္းမျဖစ္မိေပမယ့္ ႏုိင္လင္း အဲသလုိမ်ိဳး ေျပာခဲ့တာေတာ့ အခုထိ ေက်းဇူးတင္အမွတ္ရဆဲ ပါပဲ..။
သူမ်ားအတြက္ ေရးေပးတယ္ ဆုိလုိ႔ ျပီးစလြယ္ ေရးေပးတယ္ မထင္ၾကနဲ႔အုံး..။ အကူအညီေတာင္းသူက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သူတုိ႔ရဲ႔အေျခအေန အားလုံး တစ္လုံးမက်န္ ျပန္ေျပာျပရတယ္..။ ေကာင္မေလးအေပၚထားတဲ့ ခံစားခ်က္၊ အေတြး၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြကအစေပါ့..။ အဲဒါေတြကုိ ေသခ်ာ နားေထာင္၊သုံးသပ္ျပီးမွ ဆရာၾကီး စတုိင္.. ဖီးလ္အျပည္႔နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ခံစားသီကုံးတာ..။
ဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ့္စာေတြက ေပါ့ေသးေသးေတြ မဟုတ္ဘူး..။ ခပ္လန္းလန္း ေတြ..။
ဒါေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး ကုိယ္တုိင္ေတာင္ ခြ်တ္မရ၊ေဟာမရ၊ေျပာမရ တဲ့ ေပကတ္ကတ္ ေတြ ရွိေသးတာဆုိေတာ့ ႏုိင္လင္းအတြက္ ေရးေပးခဲ့တဲ့ စာကေတာ့ ျပန္စာေလးေတာင္ မရရွာခဲ့ပါဘူး..။
စာေပးလုိက္ျပီး တစ္ပတ္လည္း အေၾကာင္းမျပန္ ႏွစ္ပတ္လည္း သတင္းမၾကား ဆုိေတာ့ ႏုိင္လင္း က ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေျပာတယ္..။
“ ေယာက္ဖ.. သူၾကိဳက္ၾကိဳက္၊ မၾကိဳက္ၾကိဳက္.. မင္းေရးထားတာ ငါေတာ့ ၾကိဳက္တယ္ ” တဲ့..။ ဟာကြာ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ျဖစ္ရတယ္..။ ဟုတ္တယ္ေလ..။ ေကာင္မေလး ဆီကျပန္စာမရျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္က ႏွစ္သိမ့္ရမွာ..။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျပန္ႏွစ္သိမ့္ ေနတယ္..။ ႏုိင္လင္း ဆုိတာ အဲသလုိ သူငယ္ခ်င္း..။
ကြ်န္ေတာ္ ပဥၥမႏွစ္တက္ဖုိ႔ ရန္ကုန္ေျပာင္းေတာ့.. ကြ်န္ေတာ့္အမအၾကီးဆုံးက ရမည္းသင္းမွာ တာ၀န္က်ေနခဲ့တယ္..။ အလုပ္က သူနာျပဳဆုိေတာ့ သိပ္ၾကီး ပုိပုိလွ်ံလွ်ံ မရွိေပမယ့္ သူ႔ေမာင္ စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားၾကီး အတြက္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ရမည္းသင္းကေန ေငြလွမ္းပုိ႔တယ္..။ ၀ုိင္အုိင္တီ main building ၾကီးေအာက္ ေၾကာ္ျငာဘုတ္မွာ ေငြလဲႊသတင္း ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ တစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ကို လာေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အံ့ၾသတၾကီး ျဖစ္ရတယ္..။
“ငါ့ဆီ ေငြပုိ႔မယ့္သူ မရွိပါဘူး.. ေနာက္တာမ်ားလား ” ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေပါ့..။
ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက “ ေဟး.. ဆမိတ္ခုံေငြလဲႊ ေရာက္တယ္ကြ.. သြား၀ါးၾကမယ္ ” လုပ္ေနၾကျပီမုိ႔.. အံ့ၾသေနေပမယ့္ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔.. အေဆာင္ကေန.. main building ေအာက္ ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္..။ ႏုိင္လင္း လည္း ပါတယ္..။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ရမည္းသင္းကအမ က တကယ္လဲႊလုိက္တာ ျဖစ္ေနတယ္..။ Amount က သုံးရာ..။
စားမယ္၀ါးမယ္ ဆုိျပီး လုိက္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ.. လဲႊေငြ သုံးရာဆုိတာၾကည္႔ျပီး ၀ုိင္းရယ္ၾကတယ္..။ ေငြလဲႊ ဆုိရင္ ေထာင္ဂဏန္း၊ ေသာင္းဂဏန္း လဲႊြေလ့ ရွိၾက တာမုိ႔.. ကြ်န္ေတာ့္လဲႊေငြ သုံးရာက သူတုိ႔အတြက္ မၾကဳံစဖူး ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္..။ စိတ္ထဲမယ္ ဘာရယ္ညာရယ္ မရွိၾကေပမယ့္ တဟားဟား နဲ႔ သူတုိ႔မွာ ေျပာမျပီး ရယ္မျပီး ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္..။
ႏုိင္လင္းကေတာ့.. “ ေယာက္ဖ.. မင္းအမလည္း သူတတ္ႏုိင္တာ သူ ပုိ႔လုိက္တာ ေနမွာ ” ဆုိျပီး ကြ်န္ေတာ့္လက္ကုိ တင္းတင္းဆုပ္ရင္း မရယ္မျပဳံးဘဲ အားေပးစကား ဆုိတယ္..။ က်န္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ရယ္ၾကတာ.. စိတ္မေကာင္းမျဖစ္မိေပမယ့္ ႏုိင္လင္း အဲသလုိမ်ိဳး ေျပာခဲ့တာေတာ့ အခုထိ ေက်းဇူးတင္အမွတ္ရဆဲ ပါပဲ..။
40.3 သရဲရထားစီးသူမ်ား
လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လေလာက္က မူဆယ္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ ရုံးကိစၥနဲ႔ ခရီးထြက္ျဖစ္တယ္...။ ေရႊဘုိသား သူၾကီးလည္း သေဘၤာက ဆင္းလာတာၾကံဳၾကိဳက္ေနတာ နဲ႔ လုိက္လာခဲ့တယ္..။ ရန္ကုန္မူဆယ္ လမ္းတေလွ်ာက္ ျမိဳ႔ေတြက သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ.. ဖုံးမရမကဆက္၊ ခ်ိန္းေတြ႔၊ ေသာက္စားနဲ႔ အေတာ့္ ေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ခရီးစဥ္ပဲ..။
လားရွိဳးေရာက္ေတာ့ ကြတ္ခုိင္ျမိဳ႔နယ္ လ.၀.က ျမိဳ႔နယ္ဦးစီးမႈးက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္း ေနမ်ိဳးလွိဳင္ ျဖစ္ေနတယ္ လုိ႔ သတင္းၾကားတယ္..။ ေနမ်ိဳးလွိဳင္က MIT က မဟုတ္ေပမယ့္ ေက်ာင္းကလားရွိဳးသားေတြန႔ဲ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႔နဲ႔ အေတာ့္ကုိ ခင္တယ္..။ ေက်ာင္းျပီးစ ရန္ကုန္မွာ တုိက္ခန္းငွားေနစဥ္တုံးကလဲ သူက လ.၀.က ဦးစီးမႈးရာထူးအတြက္ ရန္ကုန္ကုိ မၾကာခဏလာေတာ့ အဆက္အသြယ္က သိပ္မျပတ္ဘူး..။
ေနာက္ေတာ့ ကေလးတုိ႔ငလုံးတုိ႔က မေလးရွားထြက္သြား..၊ သူၾကီးက သေဘၤာတက္..၊ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ အလုပ္ေတြ၀င္..၊ ေနမ်ိဳးလွိဳင္ ကလည္း တာ၀န္က်ရာ ျမိဳ႔ေရာက္ ဆုိေတာ့ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး..။ အခုလုိမ်ိဳး တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ခရီးက ၾကဳံေနေတာ့.. မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ၀င္ေတြ႔ၾကမယ္ ဆုိျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ ကြတ္ခုိင္ေရာက္တာနဲ႔ ေမာင္မင္းၾကီးသားကုိ ၀င္ေတြ႔ၾကတယ္..။
မေတြ႔တာ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းကဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေျပးမဖက္ရုံတမယ္.. ၀မ္းပမ္းတသာျဖစ္ၾကရပါတယ္..။ ျမိဳ႔ေပၚက ဆုိင္တဆုိင္မွာ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ေသာက္ၾက၊ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ျပန္ေျပာၾက၊ ရယ္ၾကေမာၾက နဲ႔ ေပါ့..။ အမွတ္တရ အျဖစ္ရဆုံးကေတာ့.. သူၾကီး နဲ႔ ေနမ်ိဳးလွိဳင္ သီရိမဂၤလာေစ်း.. happy world မွာ သရဲရထား စီးတဲ့အေၾကာင္း စားျမဳံျပန္တာပဲ..။
အဲဒီတုံးက ေနမ်ိဳးလွိဳင္က.. ဦးစီးမႈးရာထူးအတြက္ ရန္ကုန္ ကုိ စာေမးပဲြလာေျဖတ့ဲ့ အခ်ိန္..။ သူၾကီးကလည္း မိန္းမရခါစ.. သေဘၤာလုိက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့အခ်ိန္..။
လွိဳင္ျမင့္မုိရ္ အိမ္ယာမွာ MIT က ဆရာမ ေဒၚသီတာဦးရဲ႔ တုိက္ခန္းမွာ သူတုိ႔အတူေနၾကတယ္..။ ေနမ်ိဳးလွိဳင္က ပိန္ပိန္ျဖဴျဖဴနဲ႔ လက္စလက္န ကမေသးေတာ့ ေရာက္ျပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ရွိေသးတယ္..။ လမ္းထဲ က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အီစီကလီျဖစ္တယ္..။
တကယ့္ သမီးရည္းစားေတြေလာက္အထိ ခရီးမေရာက္ေသးေပမယ့္.. ေကာင္မေလးကလည္း မဆြတ္ခင္က ညႊတ္ခ်င္သလုိဆုိေတာ့ ေနမ်ိဳးလွိဳင္က သူၾကီးနဲ႔ တုိင္ပင္ တယ္..။ လာမယ့္တနဂၤေႏြမွာ ေကာင္မေလးနဲ႔ တေနရာရာသြားမယ္ေပါ့..။ သူၾကီးကလည္း အကြက္၀င္လာေတာ့ အၾကံေကာင္းဥာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးေတာ့တာပဲ..။
သီရိမဂၤလာေစ်းက happy world မွာ သရဲ ရထားသြားစီးၾကမယ္..။ စီးရမွာက ႏွစ္ေယာက္တစ္္တဲြ၊ အထဲမွာက ေၾကာက္စရာလန္႔စရာေတြနဲ႔ ေမွာင္နက္မဲမဲဆုိေတာ့ မ်က္ျဖဴဆုိက္ေလ ဆရာၾကိဳက္ေလ အထာနဲ႔ ေပါ့..။
ေနမ်ိဳးလွိဳင္လည္း သူၾကီးအၾကံကုိ မိုက္တယ္ဟ ဆုိျပီး လက္ခံလုိက္တယ္..။ သြားမယ့္ေန႔ေရာက္ေတာ့ သူၾကီးက မင္းတုိ႔ခ်ည္း မသြားနဲ႔ ..ငါပါလုိက္မယ္..။ ေတာ္ၾကာ ေကာင္မေလးက ႏွစ္ေယာက္တည္း သြားရမွာကုိ တြန္႔ေနရင္ ခက္မယ္.. ဆုိျပီး သူၾကီးပါ လုိက္သြားတယ္..။ ဟုိေရာက္ေတာ့ လက္မွတ္၀ယ္ျပီး ေနမ်ိဳးလွိဳင္က ေကာင္မေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး သရဲေျခာက္သည္ဆုိေသာအိမ္ၾကီးထဲ ၀င္သြားခဲ့တယ္..။
အထဲေရာက္ေတာ့ တကယ္လည္း ေကာင္မေလးက ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေနမ်ိဳးလွိဳင္ကုိ အားကုိးတၾကီးျဖစ္ကုန္တယ္..။ ေနမ်ိဳးလွိဳင္ကေတာ့ သေဘာေတြေခြ႔ ျပီး သရဲရထားကုိ ျပဳံးျပဳးၾကီး စီးေနေတာ့တယ္..။ ေကာင္မေလးက ေၾကာက္ေလ သူက အတင္းဖက္ေလ ပဲ...။ အၾကင္နာ ေပးတာလည္း ခဏခဏ ေပါ့..။
သူၾကီးကုိလည္း ေက်းဇူးေတြတင္လုိ႔ ..။
သူၾကီးကလည္း ေနမ်ိဳးလွိဳင္ လုပ္သမွ် မဟုတ္တရုတ္မွန္သမွ်ကုိ အျပင္က တီဗီြမွာ ထုိင္ၾကည္႔ရင္း တခြိခြိနဲ႔ ထုိင္ရယ္ေနတယ္..။ ေနမ်ိဳးလွိဳင္ ခမ်ာေတာ့ သူလုပ္သမွ်ကုိ အျပင္ဖက္က လူေတြက ျမင္ေနရတယ္ဆုိတာ မသိရွာေတာ့.. အေပ်ာ္ေတြျပည္႔ႏွက္လုိ႔.. တစ္ေခါက္နဲ႔ေတာင္ မ၀ဘူး .. ထပ္စီးအုံးမယ္ လုပ္ေနခဲ့တယ္..။
လားရွိဳးေရာက္ေတာ့ ကြတ္ခုိင္ျမိဳ႔နယ္ လ.၀.က ျမိဳ႔နယ္ဦးစီးမႈးက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္း ေနမ်ိဳးလွိဳင္ ျဖစ္ေနတယ္ လုိ႔ သတင္းၾကားတယ္..။ ေနမ်ိဳးလွိဳင္က MIT က မဟုတ္ေပမယ့္ ေက်ာင္းကလားရွိဳးသားေတြန႔ဲ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႔နဲ႔ အေတာ့္ကုိ ခင္တယ္..။ ေက်ာင္းျပီးစ ရန္ကုန္မွာ တုိက္ခန္းငွားေနစဥ္တုံးကလဲ သူက လ.၀.က ဦးစီးမႈးရာထူးအတြက္ ရန္ကုန္ကုိ မၾကာခဏလာေတာ့ အဆက္အသြယ္က သိပ္မျပတ္ဘူး..။
ေနာက္ေတာ့ ကေလးတုိ႔ငလုံးတုိ႔က မေလးရွားထြက္သြား..၊ သူၾကီးက သေဘၤာတက္..၊ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ အလုပ္ေတြ၀င္..၊ ေနမ်ိဳးလွိဳင္ ကလည္း တာ၀န္က်ရာ ျမိဳ႔ေရာက္ ဆုိေတာ့ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး..။ အခုလုိမ်ိဳး တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ခရီးက ၾကဳံေနေတာ့.. မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ၀င္ေတြ႔ၾကမယ္ ဆုိျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ ကြတ္ခုိင္ေရာက္တာနဲ႔ ေမာင္မင္းၾကီးသားကုိ ၀င္ေတြ႔ၾကတယ္..။
မေတြ႔တာ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းကဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေျပးမဖက္ရုံတမယ္.. ၀မ္းပမ္းတသာျဖစ္ၾကရပါတယ္..။ ျမိဳ႔ေပၚက ဆုိင္တဆုိင္မွာ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ေသာက္ၾက၊ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ျပန္ေျပာၾက၊ ရယ္ၾကေမာၾက နဲ႔ ေပါ့..။ အမွတ္တရ အျဖစ္ရဆုံးကေတာ့.. သူၾကီး နဲ႔ ေနမ်ိဳးလွိဳင္ သီရိမဂၤလာေစ်း.. happy world မွာ သရဲရထား စီးတဲ့အေၾကာင္း စားျမဳံျပန္တာပဲ..။
အဲဒီတုံးက ေနမ်ိဳးလွိဳင္က.. ဦးစီးမႈးရာထူးအတြက္ ရန္ကုန္ ကုိ စာေမးပဲြလာေျဖတ့ဲ့ အခ်ိန္..။ သူၾကီးကလည္း မိန္းမရခါစ.. သေဘၤာလုိက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့အခ်ိန္..။
လွိဳင္ျမင့္မုိရ္ အိမ္ယာမွာ MIT က ဆရာမ ေဒၚသီတာဦးရဲ႔ တုိက္ခန္းမွာ သူတုိ႔အတူေနၾကတယ္..။ ေနမ်ိဳးလွိဳင္က ပိန္ပိန္ျဖဴျဖဴနဲ႔ လက္စလက္န ကမေသးေတာ့ ေရာက္ျပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ရွိေသးတယ္..။ လမ္းထဲ က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အီစီကလီျဖစ္တယ္..။
တကယ့္ သမီးရည္းစားေတြေလာက္အထိ ခရီးမေရာက္ေသးေပမယ့္.. ေကာင္မေလးကလည္း မဆြတ္ခင္က ညႊတ္ခ်င္သလုိဆုိေတာ့ ေနမ်ိဳးလွိဳင္က သူၾကီးနဲ႔ တုိင္ပင္ တယ္..။ လာမယ့္တနဂၤေႏြမွာ ေကာင္မေလးနဲ႔ တေနရာရာသြားမယ္ေပါ့..။ သူၾကီးကလည္း အကြက္၀င္လာေတာ့ အၾကံေကာင္းဥာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးေတာ့တာပဲ..။
သီရိမဂၤလာေစ်းက happy world မွာ သရဲ ရထားသြားစီးၾကမယ္..။ စီးရမွာက ႏွစ္ေယာက္တစ္္တဲြ၊ အထဲမွာက ေၾကာက္စရာလန္႔စရာေတြနဲ႔ ေမွာင္နက္မဲမဲဆုိေတာ့ မ်က္ျဖဴဆုိက္ေလ ဆရာၾကိဳက္ေလ အထာနဲ႔ ေပါ့..။
ေနမ်ိဳးလွိဳင္လည္း သူၾကီးအၾကံကုိ မိုက္တယ္ဟ ဆုိျပီး လက္ခံလုိက္တယ္..။ သြားမယ့္ေန႔ေရာက္ေတာ့ သူၾကီးက မင္းတုိ႔ခ်ည္း မသြားနဲ႔ ..ငါပါလုိက္မယ္..။ ေတာ္ၾကာ ေကာင္မေလးက ႏွစ္ေယာက္တည္း သြားရမွာကုိ တြန္႔ေနရင္ ခက္မယ္.. ဆုိျပီး သူၾကီးပါ လုိက္သြားတယ္..။ ဟုိေရာက္ေတာ့ လက္မွတ္၀ယ္ျပီး ေနမ်ိဳးလွိဳင္က ေကာင္မေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး သရဲေျခာက္သည္ဆုိေသာအိမ္ၾကီးထဲ ၀င္သြားခဲ့တယ္..။
အထဲေရာက္ေတာ့ တကယ္လည္း ေကာင္မေလးက ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေနမ်ိဳးလွိဳင္ကုိ အားကုိးတၾကီးျဖစ္ကုန္တယ္..။ ေနမ်ိဳးလွိဳင္ကေတာ့ သေဘာေတြေခြ႔ ျပီး သရဲရထားကုိ ျပဳံးျပဳးၾကီး စီးေနေတာ့တယ္..။ ေကာင္မေလးက ေၾကာက္ေလ သူက အတင္းဖက္ေလ ပဲ...။ အၾကင္နာ ေပးတာလည္း ခဏခဏ ေပါ့..။
သူၾကီးကုိလည္း ေက်းဇူးေတြတင္လုိ႔ ..။
သူၾကီးကလည္း ေနမ်ိဳးလွိဳင္ လုပ္သမွ် မဟုတ္တရုတ္မွန္သမွ်ကုိ အျပင္က တီဗီြမွာ ထုိင္ၾကည္႔ရင္း တခြိခြိနဲ႔ ထုိင္ရယ္ေနတယ္..။ ေနမ်ိဳးလွိဳင္ ခမ်ာေတာ့ သူလုပ္သမွ်ကုိ အျပင္ဖက္က လူေတြက ျမင္ေနရတယ္ဆုိတာ မသိရွာေတာ့.. အေပ်ာ္ေတြျပည္႔ႏွက္လုိ႔.. တစ္ေခါက္နဲ႔ေတာင္ မ၀ဘူး .. ထပ္စီးအုံးမယ္ လုပ္ေနခဲ့တယ္..။
40.4 ကေလးေလးေတြ ေပ်ာ္တဲ့ေန႔
တေန႔ကပဲ.. ရြာမွာ ကေလးငယ္မ်ားကုိ ဖိနပ္လွဴတဲ့ ပဲြေလး လုပ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္..။
ဖိနပ္အသစ္ေလးတစ္ရံ ဘယ္ကေနဘယ္လုိ ေရာက္လာမွန္းမသိဘဲ.. ကုိယ့္အတြက္ဆုိတာ သိလုိက္ရေတာ့ .. မ်က္လုံးေလးေတြ အ၀ုိင္းသားနဲ႔.. ပီတိေတြ ေပါက္ကဲြျပီး ခုိးခုိးခစ္ခစ္ ရယ္ေနမယ့္ ကေလးငယ္ေလးေတြကုိ.. စိတ္ကူးပုံရိပ္ ထဲမွာ လွမ္းေမွ်ာ္မွန္းဆၾကည္႔ရင္း ကြ်န္ေတာ့္မွာ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ၾကည္ႏူးရပါတယ္..။
တခ်ိဳ႔က သူမ်ားရလာတဲ့ ဖိနပ္ကုိ ကြက္ၾကည္႔ကြက္ၾကည္႔လုပ္ရင္း.. ကုိယ့္နာမည္ေခၚသံကုိ ရန္ခုန္တုိးတိတ္စြာ ေမွ်ာ္ေနၾကမယ္..။ တခ်ိဳ႔က ကုိယ္ရလာတဲ့ ဖိနပ္ေလးကုိ ခ်က္ျခင္းလက္ငင္း ခ်စီး ရင္း ဟုိလွည္႔ဒီလွည္႔နဲ႔ ပီတိျဖာေနလိမ့္မယ္..။ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ကေလးပီပီ ဖိနပ္ကုိ လက္ကကုိင္ရင္း တေဟးေဟးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ ေနၾကမယ္..။ တစ္ေယာက္အေပ်ာ္ေတြက တစ္ေယာက္ကုိ ကူးစက္လုိ႔၊ အျခင္းျခင္း ေပါင္းစုယွက္လုိ႔၊ ေက်ာင္းကေလးမွာ အဲဒီေန႔က ပြက္ေလာကုိ ညံေနခဲ့မွာပဲ..။
အဲဒီေန႔ဟာ သူတုိ႔ေလးေတြ အခုထိ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာထဲက.. အမွတ္တရအရွိဆုံး ေန႔..။ အေပ်ာ္ရဆုံး ေန႔..။ ႏုနယ္တဲ့ သူတုိ႔ႏွလုံးသားထက္မွာ တခုတ္တရနဲ႔ ထိထိရွရွ အခံစားရဆုံး ေန႔တေန႔ ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့မယ္..။
အဲဒီေန႔ေလးကုိ ရွင္မင္းညိဳလုိ႔ေခၚတဲ့ ေစတနာရွင္ လူငယ္တစ္ဦးက သူတုိ႔အတြက္ ဖန္ဆင္း ေပးခဲ့တယ္..။
အဲဒါေလးကုိ က်န္တဲ့ ညီအကုိေမာင္ႏွမမ်ားပါ မွ်ေ၀ခံစားႏုိင္ဖုိ႔ ေရးလုိက္ရပါေၾကာင္း..။
ဖိနပ္အသစ္ေလးတစ္ရံ ဘယ္ကေနဘယ္လုိ ေရာက္လာမွန္းမသိဘဲ.. ကုိယ့္အတြက္ဆုိတာ သိလုိက္ရေတာ့ .. မ်က္လုံးေလးေတြ အ၀ုိင္းသားနဲ႔.. ပီတိေတြ ေပါက္ကဲြျပီး ခုိးခုိးခစ္ခစ္ ရယ္ေနမယ့္ ကေလးငယ္ေလးေတြကုိ.. စိတ္ကူးပုံရိပ္ ထဲမွာ လွမ္းေမွ်ာ္မွန္းဆၾကည္႔ရင္း ကြ်န္ေတာ့္မွာ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ၾကည္ႏူးရပါတယ္..။
တခ်ိဳ႔က သူမ်ားရလာတဲ့ ဖိနပ္ကုိ ကြက္ၾကည္႔ကြက္ၾကည္႔လုပ္ရင္း.. ကုိယ့္နာမည္ေခၚသံကုိ ရန္ခုန္တုိးတိတ္စြာ ေမွ်ာ္ေနၾကမယ္..။ တခ်ိဳ႔က ကုိယ္ရလာတဲ့ ဖိနပ္ေလးကုိ ခ်က္ျခင္းလက္ငင္း ခ်စီး ရင္း ဟုိလွည္႔ဒီလွည္႔နဲ႔ ပီတိျဖာေနလိမ့္မယ္..။ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ကေလးပီပီ ဖိနပ္ကုိ လက္ကကုိင္ရင္း တေဟးေဟးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ ေနၾကမယ္..။ တစ္ေယာက္အေပ်ာ္ေတြက တစ္ေယာက္ကုိ ကူးစက္လုိ႔၊ အျခင္းျခင္း ေပါင္းစုယွက္လုိ႔၊ ေက်ာင္းကေလးမွာ အဲဒီေန႔က ပြက္ေလာကုိ ညံေနခဲ့မွာပဲ..။
အဲဒီေန႔ဟာ သူတုိ႔ေလးေတြ အခုထိ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာထဲက.. အမွတ္တရအရွိဆုံး ေန႔..။ အေပ်ာ္ရဆုံး ေန႔..။ ႏုနယ္တဲ့ သူတုိ႔ႏွလုံးသားထက္မွာ တခုတ္တရနဲ႔ ထိထိရွရွ အခံစားရဆုံး ေန႔တေန႔ ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့မယ္..။
အဲဒီေန႔ေလးကုိ ရွင္မင္းညိဳလုိ႔ေခၚတဲ့ ေစတနာရွင္ လူငယ္တစ္ဦးက သူတုိ႔အတြက္ ဖန္ဆင္း ေပးခဲ့တယ္..။
အဲဒါေလးကုိ က်န္တဲ့ ညီအကုိေမာင္ႏွမမ်ားပါ မွ်ေ၀ခံစားႏုိင္ဖုိ႔ ေရးလုိက္ရပါေၾကာင္း..။
Subscribe to:
Posts (Atom)
