အဘုိးဦးဘသိန္းနဲ႔ အဘြားေဒၚေအးတင္အေၾကာင္းကုိ ငယ္ငယ္တုံးက အိပ္ရာ၀င္ပုံျပင္ဆန္ဆန္လုိ နားေထာင္ရင္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရပါတယ္..။ အေဖက စိတ္လုိလက္ရ ရွိရင္ အဘုိးနဲ႔ အဘြားအေၾကာင္း.. သူ႔ညီအကုိ ေမာင္ႏွမ မ်ား အေၾကာင္းကုိ စီကာပတ္ကုံး ေျပာေလ့ ရွိပါတယ္..။ လက္ရွိဘ၀က ဆင္းရဲေနတဲ့အခ်ိန္ အဘုိးနဲ႔အဘြားက တခ်ိန္တုံးက ေျမရွင္ယာရွင္ၾကီးေတြလုိ႔ သိရေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ကေလးပီပီ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ နားေထာင္လုိ႔ကုိ မ၀ခဲ့ပါဘူး..။
အဘုိး ဦးဘသိန္းက ကြ်န္ေတာ္မေမြးမီ ကတည္းက ဆုံပါးသြားတာမုိ႔ သူ႔ရုပ္ရည္ ပုံပန္းသ႑ာန္ကုိ အေဖ့အေျပာေလာက္နဲ႔ပဲ မွန္းဆႏုိင္ပါေတာ့တယ္...။ အဘြား ေဒၚေအးတင္ကုိေတာ့ ကံအေၾကာင္းလွျပီး သူမဆုံးခင္ တစ္ႏွစ္အလုိ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ.. ကြ်န္ေတာ္ ဆုံေတြ႔ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္..။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး.. ေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ့.. ဟုိေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အေဖက ရန္ကုန္က သူ႔ညီအငယ္ဆုံး ဦးေက်ာ္ျမင့္အိမ္ ပုိ႔ပါတယ္..။
အဘြားေဒၚေအးတင္က အဲဒီအိမ္မွာ ေနပါတယ္..။
အဘြားေရာ ဘေထြးဦးေက်ာ္ျမင့္ေရာ အဲဒီက်မွ ကြ်န္ေတာ္ စေတြ႔ဖူးတာပါ..။ အေဖ့ဖက္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိသားစုရဲ႔ ဆက္ဆံေရးက နည္းနည္းစိမ္းတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္..။ အေနေ၀းတဲ့အျပင္ အကူးအလူး အဆက္ဆံကလည္း မရွိသေလာက္ပါပဲ..။ အေဖ ကုိယ္တုိင္က သူ႔ညီအကုိေမာင္ႏွမ တခ်ိဳ႔နဲ႔ အဆင္မေျပတာေလးေတြ ရွိေတာ့ .. ေသြးကစကားေျပာဖုိ႔ အခြင့္အေရးကလည္း နည္းခဲ့ဟန္ ရွိပါတယ္..။ ဒီၾကားထဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္က အေဖ့ရဲ႔ သားၾကီးသမီးၾကီးေတြ မဟုတ္ျပန္ေတာ့.. အလွမ္းက ပုိေ၀းသြားခဲ့ရပါတယ္..။
အဘြားကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ခ်စ္ရွာပါတယ္..။ သူ႔ခမ်ာလည္း အသက္ကကုိးဆယ္ေက်ာ္.. အိပ္ရာထဲက ထဖုိ႔ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အနီးကပ္ျပဳစုမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ အဆင္ေျပသြားခဲ့ပါတယ္..။
အဘြားနဲ႔ ေနခဲ့ရတဲ့ ရွစ္လေလာက္မွာ ငယ္တုံးက အေဖ့တဆင့္ေျပာနဲ႔ သိခဲ့ရတဲ့ အဘုိးဦးဘသိန္းအေၾကာင္း၊ အဘြားအေၾကာင္း၊ သူတုိ႔မိသားစုေတြအေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဃဂဏန သိခဲ့ရပါတယ္...။ အဘုိးက မိသားစု တာ၀န္မယူတဲ့အျပင္ သားသမီးေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ အဘြားက ေၾကြးတင္ခံျပီး ေက်ာင္းထားတာကုိေတာင္ အတန္တန္ တားခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္..။
အဘြားနဲ႔ အဘုိးပုိင္တဲ့ ေျမေတြယာေတြက လြတ္လပ္ေရးရစျပီးစ ကြန္ျမဴနစ္ ရဲေဘာ္ျဖဴ ၾကီးစုိးခ်ိန္မွာ “ေျမလုပ္သူ ေျမရ ” လမ္းစဥ္နဲ႔ ဆုံးရွဳံးသြားတဲ့အျပင္ တျခားစီးပြားေရးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ လက္ထက္ ျပည္သူပုိင္လွိဳင္းလုံးေအာက္ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားခဲ့ေလေတာ့ အဘြားဟာ သားသမီးေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ အေတာ္ေလး ရုန္းကန္ခဲ့ရ ရွာပါတယ္..။ အဘုိးဦးသသိန္းကေတာ့ “ ေအးတင္.. ေၾကြးတင္ ကြ်န္ျဖစ္ခံျပီး နင့္သားေတြကုိ ေက်ာင္းမထားနဲ႔ ” “နင့္သားေတြ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြျဖစ္တဲ့အခါ သူတုိ႔မယားေတြပဲ ေကာင္းစားမွာ ” လုိ႔ အျမဲေျပာရင္း သူ႔ဖာသာ ေနသာသလုိ ေနသြားခဲ့ပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ အဘြားကေတာ့ အဘုိးဘယ္ေလာက္ပဲ တားတား သူ႔သားေတြရဲ႔ ပညာေရးအတြက္ ေနာက္ဆုံး မႏၱေလးျမိဳ႔မွာ ေဒါနပန္းထုိင္ေရာင္းတဲ့အထိ အပင္ပမ္းခံ ၾကိဳးကုတ္ခဲ့ပါတယ္..။ အဲဒီ အားထုတ္မႈေတြရဲ႔ အသီးအပြင့္အျဖစ္ အဖတ္တင္က်န္ရစ္တဲ့ သားသမီးရွစ္ေယာက္ထဲက နံပါတ္ေျခာက္ ဦးကံညႊန္႔က ေဒါက္တာကံညႊန္႔ရယ္လုိ႔ ျဖစ္သြားျပီး သူ႔ေအာက္ ကပ္လ်က္ ဦးစိန္ထြန္းကေတာ့ ပုံႏွိပ္ေရးနဲ႔ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရးမွာ ညႊန္ၾကားေရးမႈးအျဖစ္နဲ႔ ဘ၀ကုိ ရွင္သန္ေနထုိင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္..။ အငယ္ဆုံးသား ဦးေက်ာ္ျမင့္ဆုိလည္း ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ကေန အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္အျဖစ္ကုိ ရရွိေစခဲ့ပါတယ္..။
တကယ္ေတာ့ သားသမီးဆယ့္သုံးေယာက္ရဲ႔ ေမြးသမိခင္ျဖစ္ရတာ လြယ္မယ္မထင္ပါဘူး..။ ရုိးရုိးေလး စဥ္းစားၾကည္႔ရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္ႏွစ္ခဲြကြာတယ္ ထား..။ ဆယ့္သုံးေယာက္ဆုိေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္က မီး၀င္မီးထြက္နဲ႔ အဘြားခမ်ာ လုံးခ်ာလည္လုိက္ေနခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္..။ အဲဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆူးျဖဴးကုန္းရြာမွာ ရာဇ၀င္တြင္ ေျပာစမွတ္တြင္တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္..။
အဘြားကုိယ္တုိင္ ရဟန္းခံေပးျပီး ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းထားတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးပါ၀ရက သူ႔ဒါယကာမၾကီးကုိ ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ ေမးတုိင္း “ မေပါ့မပါးျဖစ္ေနလုိ႔ပါဘုရား ” “ ကေလးငယ္ေသးလုိ႔ပါ ဘုရား ” “မေပါ့မပါးျဖစ္ေနျပန္လုိ႔ပါဘုရား ” “ ကေလးငယ္ေသးလုိ႔ပါ ဘုရား” နဲ႔ခ်ည္း တုိးေနလုိ႔ ေနာက္ဆုံး သူကုိယ္တုိင္ အိမ္ၾကြျပီး အဘြားကုိသြားေတြ႔ေတာ့ အဘြားက ဗုိက္ၾကီးၾကီးနဲ႔ ထုိင္ရွိခုိးသတဲ့..။
အဲသလုိမ်ိဳး ဘ၀ကုိ ရွင္သန္ေနထုိင္သြားခဲ့တဲ့၊ သားသမီးဆယ့္သုံးေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့သူ၊ လူလင္မယား စီးပြားတျခား အိမ္ေထာင္ဖက္နဲ႔ သစၥာမပ်က္ေပါင္းဖက္ခဲ့သူ၊ ေျမးေလးဆယ့္သုံးေယာက္ရဲ႔ အဘြား ျဖစ္သူ (ေဒၚ) ေအးတင္ ေခၚ ကြ်န္ေတာ့္အဘြားဟာ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေပၚမွာပဲ.. ၁၉၈၉ ဒီဇင္ဘာလမွာ ဘ၀တပါးသုိ႔ ထြက္ခြါသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
10 comments:
ကိုနဗနအဘြားက၊ သိပ္ေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပဲေနာ္။ ကၽြန္မအဘြားလည္း ၁၁ေယာက္ေမြးခဲ့တယ္။ ကိုနဗနေျပာသလိုဆိုရင္၁၀ႏွစ္နီးပါးက ဗိုက္ႀကီးျပီး မီးတြင္းထဲမွာေနခဲ့တာေနာ္။ ကိုနဗန အဘြားရဲ. ခ်မ္းခ်မ္းသာသာဘ၀နဲ.ေကာ ပန္းေရာင္းခဲ့တဲ့ ဘ၀နဲ. ေကာ။ ေလာကဓံတရားကို သတၱိရွိရွိရုန္းကန္ရင္ဆိုင္ခဲ့တာ တကယ္ခံစား ေလးစားမိပါတယ္။
အဲဒီလို အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးေတြ ၾကားရရင္ အားရမိပါတယ္။
သားသမီးေတြရဲ့ ပညာေရးအတြက္ အနစ္နာခံ၊ အပင္ပန္းခံခဲ့တဲ့ အဖြားကို၊ သြားေလသူ က်ေနာ့္အေမနဲ႔ တူလို႔ အေမ့ကို အရမ္းသတိရ တမ္းတမိပါတယ္..။ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ရဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ မရခဲ့၊ လင္ေယာကၤ်ားရဲ့ သမရိုးက် အကာအကြယ္လည္း မရခဲ့ရွာတဲ့ အဖြားရဲ့ ဒုကၡေတြ အတြက္ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္..။ သူ႔ခမ်ာ ကေလးေတြ ေမြးဖို႔နဲ့ အဲ့ဒီကေလးေတြ လူလားေျမာက္ ပညာတတ္ျဖစ္ဖို႔ေလာက္သာ လူ လာျဖစ္ရသလုိပဲ..။
အကို႕ အဖြားကို ေလးစားခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။
အဘုိးေျပာသလုိ သားေတြပညာတတ္ျဖစ္ေတာ့
သူတို႕မိန္းမေတြေကာင္းစားဖုိ႕ပဲ တကယ္ျဖစ္သြားလား။ ဒါမွမဟုတ္ အေမကိုုေရာ သားမယားကိုပါ ညီမွ်စြာ ခံစားေစလား ေရးပါဦးဗ်ာ။ (ေယာကၤ်ားပီပီ စပ္စုသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ အတုယူတန္ ယူရေအာင္ပါ )
ေရွးလူၾကီးမ်ားတယ္ေမြးနိုင္တာ....
က်ေနာ့အေမလည္း..၉.ေယာက္ေမြးတာ..အဟဲ
အကုိရဲ႕အဖြားကုိသနားလုိက္တာခေလး၁၃ေယာက္ေတာင္ေမြးလုိ႔တေယာက္ေတာင္အႏူိင္ႏိူင္ပါအကုိရယ္၊
အကို ့အဖြားရဲ ့သားသမိီးေတြခ်စ္ပံု
ပညာကိုအားေပးပံုကေတာ့ေလးစားပါတယ္ဗ်ာ
Post a Comment