မႏၱေလးတုိင္း၊ ျမင္းျခံခရုိင္၊ ႏြားထုိးၾကီးျမိဳ႔နယ္ထဲမွာ.. “ ေဖာင္ခ်င္း” ဆုိတဲ့ ရြာရွိပါတယ္..။ အဲဒီရြာနဲ႔ တစ္မုိင္ခဲြေလာက္ အကြာ မွာ ဆူးျဖဴးကုန္းဆုိတဲ့ ရြာရွိပါတယ္..။ အဲဒီရြာႏွစ္ရြာ.. တစ္ရြာနဲ႔တစ္ရြာ တစ္မုိင္သာသာ ေ၀းေပမယ့္.. ႏြားထုိးၾကီးနယ္တေက်ာ ကေတာ့.. ႏွစ္ရြာ့တစ္ရြာေပါင္းျပီး “ ေဖာင္ခ်င္း ဆူးျဖဴကုန္း” လုိ႔ပဲ အရပ္ေခၚ အလြယ္ လုံးေပါင္းေခၚၾကပါတယ္..။
အဲဒီရြာေတြဟာ.. ကုိလုိနီေခတ္ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ.. အေတာ္အသင့္ တုိးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ရွိခဲ့ၾကတဲ့ ရြာေတြေပါ့..။
ဆူးျဖဴးကုန္း ဆုိရင္.. မႏၱေလး ျမင္းျခံ ရထားလမ္းေဘးမွာ ရွိလုိ႔.. လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အထူးေကာင္းမြန္ပါတယ္..။
ရြာသူရြာသားအမ်ားစုက .. ေတာင္သူလယ္သမား ထန္းသမားေတြ ျဖစ္ၾကျပီးေတာ့..လက္ငါးေခ်ာင္း မျပည္႔တဲ့လူနည္းစုကေတာ့ လယ္ပုိင္ရွင္ ေျမပုိင္ရွင္ သူေဌးေတြ ျဖစ္ပါတယ္..။
အဲဒီ လူနည္းစု ဘူဇြာ လူတန္းစားထဲမွာ.. ထူးျခားတဲ့.. လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္..။
မိန္းမျဖစ္သူက.. ဆူးျဖဴးကုန္းရြာသူျဖစ္ျပီး ကသည္း(ကုလား) စစ္စစ္ ဖခင္နဲ႔ ဗမာမိခင္က ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ကျပားျဖစ္ပါတယ္။ ္ေယာက်္ားျဖစ္သူကေတာ့ ေဖာင္ခ်င္းရြာသား ျဖစ္ျပီး အေဖဗမာ အေမဗမာက ေမြးလာတဲ့ ဗမာစစ္စစ္ ျဖစ္ပါတယ္..။
ကသည္းေသြးတစ္၀က္ပါတဲ့.. အမ်ိဳးသမီးက ဗမာရုပ္မေပါက္ဘဲ.. ကသည္းရုပ္ ေပါက္ေနျပီး.. ဗမာစစ္စစ္ အမ်ိဳးသားကေတာ့ ျဖဴျဖဴႏြဲ႔ႏြ႔ဲ ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႔ လူေခ်ာလူလွ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္..။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ လုံး၀ အသြင္မတူၾကသလုိ တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ေယာက္လည္း ေမတၱာသက္၀င္ျပီး အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ ျဖစ္လာၾကတာမဟုတ္ပါဘူး..။
ႏွစ္ဖက္မိဘေတြက ေျမရွင္ယာရွင္ေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္.. ႏွလုံးသားခ်င္း မနီးေသာ္ျငား.. လယ္ခ်င္းထပ္၊ယာခ်င္းထပ္ျပီး သူတုိ႔ ဘ၀ ေတြကုိ ေပါင္းစပ္ေပးခဲ့ရာကေန အၾကင္လင္မယားဘ၀ ေရာက္ရွိလာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္..။
သူတုိ႔ရဲ႔ မဂၤလာဦးခရီးဟာ ႏွစ္ဖက္မိဘ လက္ဖဲြ႔တဲ့ ေျမဧက ႏွစ္ေထာင္နဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာ၊ မပူမပင္ မေၾကာင့္မၾကျဖတ္သန္း ခြင့္ ရခဲ့ၾကပါတယ္..။ ကုိယ္တုိင္ ထြန္ယက္စုိက္ပ်ိဳး စရာမလုိဘဲ ေျမေထာက္၊ေျမငွားခ်ရာကေန ရလာတဲ့အဖုိးအခနဲ႔တင္ျပည္႔ျပည္႔ စုံစုံ ကုံကုံလုံလုံ ေနႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္..။
သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ဟာ လူခ်င္းသာ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းဖက္ေနထုိင္ခဲ့ၾကျပီး စီးပြားေရးရာကေတာ့ လုံး၀ကုိ ေပါင္းစည္းျခင္း မရွိခဲ့ၾကပါဘူး..။
မိန္းမျဖစ္သူကလည္း သူ႔ဖက္က လက္ဖဲြ႔တဲ့ ေျမဧက တစ္ေထာင္ကုိ အရင္းျပဳျပီး ကုိယ့္ဖာသာ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ေနသလုိ ေယာက်္ားျဖစ္သူကလည္း.. သူ႔စီးပြားနဲ႔သူ သူရတဲ့ ဧကတစ္ေထာင္ကုိ ေျမေထာက္ခ်၊ ေငြတုိးေပး ေရႊေပါင္ခံျပီး ေနထုိင္ခဲ့ၾက ပါတယ္..။ ပုိဆုိးတာက.. ေယာက်္ားျဖစ္သူက မိသားစုတာ၀န္ကုိ လုံး၀မယူဘဲ.. တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းအုိးခြဲ ခ်က္စား တာပါပဲ..။
သူစားခ်င္တဲ့ ဟင္းကုိ သူ႔ဖာသာခ်က္ျပီး စားပါတယ္..။ က်န္ေနတဲ့ ဟင္းက်န္ကုိ သူစားျပီးတာနဲ႔ ေသတၱာထဲ ေသာ့ခတ္ျပန္သိမ္း ပါတယ္..။
ဒီထက္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက.. ေယာက်္ားျဖစ္သူဟာ.. ဇနီးမယားနဲ႔ သမီးသားေတြရွိရာ ဆူးျဖဴးကုန္းရြာကုိညအိပ္ရုံေလာက္ပဲ ေနျပီး မနက္လင္းတာနဲ႔ သူ႔ဇာတိ ေဖာင္ခ်င္းရြာကုိ ျပန္တာပါပဲ..။ အဲသလုိ ျပန္တာဟာ တစ္ပတ္တစ္ခါ၊ တစ္လတစ္ခါ မဟုတ္ ပါဘူး..။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျပန္တာ.. သူမေသခင္ သြားႏုိင္လာႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္ပါတယ္..။
သူ႔အမ အပ်ိဳၾကီးေတြကလည္း သူတုိ႔ေမာင္ကုိ သဲသဲလွဳပ္မွ် ခ်စ္ၾကျပန္ပါတယ္..။ သူတုိ႔ေမာင္ ေန႔တုိင္း ဆူျဖဴးကုန္း ေဖာင္ခ်င္း အသြားအျပန္လမ္းခရီးမွာ ပင္ပမ္းရင္နာဖုိ႔ ဇရပ္တစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ေပးထားတဲ့အျပင္ တခါတရံေနထုိင္မေကာင္းလုိ႔သူတုိ႔ေမာင္္ ျပန္မလာျဖစ္ရင္ ခ်က္ျခင္း လွည္းေကာက္ျပီး ဆူးျဖဴးကုန္း ေပါက္ခ်လာေတာ့တာပဲ..။
သူတုိ႔လင္မယားဟာ အဲသလုိမ်ိဳး စီးပြားေရးရာ လူမႈေရးရာေတြမွာ အစပ္အဟပ္မတည္႔ၾကေပမယ့္ မ်ိဳးဆက္ျပန္႔ပြားေရး တာ၀န္ယူမႈ အပုိင္းမွာေတာ့ အေတာ့္ကုိ တက္ညီလက္ညီ ရွိတာ ေတြ႔ရပါတယ္..။ ေအာက္ပါ စာရင္းကုိ ၾကည္႔ရင္ သူတုိ႔ရဲ႔ ညီညႊတ္မႈနဲ႔ အားထုတ္မႈကုိ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳႏုိင္ၾကပါလိမ့္မယ္..။
၁) ေဒၚျမစိန္
၂) ဦးခင္ေမာင္
၃) ေဒၚသန္းႏြဲ႔
၄) ဦး ဟံစိန္
၅) ဦးအုံးေဖ
၆) ဦးေက်ာ္ေသာင္း
၇) ဦးေစာေမာင္
၈) ဦးကံညႊန္႔
၉) ဦးစိန္ထြန္း
၁၀) ဦးလွေအာင္
၁၁) ေဒၚၾကည္လွ
၁၂) ဦးတင့္ေဆြ
၁၃) ဦးေက်ာ္ျမင့္
အထက္ပါ သားသမီး တဆယ့္သုံးဦးဟာ ေဖာင္ခ်င္းရြာသား (ဦး)ဘသိန္း နဲ႔ ဆူးျဖဴးကုန္းရြာသူ (ေဒၚ) ေအးတင္ တုိ႔ကေန ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္..။ အဲဒီထဲက သမီးဦး ေဒၚျမစိန္ဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာပဲ ဖိတ္စင္ခဲ့ပါတယ္..။ နံပါတ္ (၆) ဦးေက်ာ္ေသာင္းနဲ႔ နံပါတ္ (၁၀)၊ (၁၁)၊ (၁၂) တုိ႔လည္း ေက်ာက္ေပါက္၊ ေခြးရူးကုိက္ခံရ၊ အသဲေရာင္အသား၀ါ ေရာဂါေတြေၾကာင့္ သူတုိ႔မိသားစုထဲကေန ေစာစီးစြာ ခဲြခြါသြားခဲ့ၾကပါတယ္..။
ေနာက္ဆုံး.. ေမြးခ်င္း တဆယ့္သုံးေယာက္မွာ ရွစ္ေယာက္သာ သုိက္သုိက္၀န္း၀န္း စည္စည္ကားကားနဲ႔ “ လူလင္မယား၊ စီးပြားတျခား ” မိဘမ်ားနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရွင္သန္ေနထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္..။
သူတုိ႔ထဲက နံပါတ္(၅) ဦးအုံးေဖ ဆုိတာ ေနာက္တခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အေဖ ျဖစ္လာျပီး ဦးဘသိန္းနဲ႔ ေဒၚေအးတင္ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ အဘုိးနဲ႔ အဘြားရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
9 comments:
အံံ့မခန္းပဲေနာ္.. ေန႔တုိင္း မိဘ အိမ္ျပန္တယ္၊ ဟင္းကိုေသာ့ခတ္သိမ္းတယ္..။
အဲဒီမိသားစု၀င္ကေျပာျပလို.သာေပါ.။ တျခားလူကေျပာတာဆိုရင္ ဂႏၱ၀င္ရုပ္ရွင္ ဇတ္လမ္းတစ္ခုပဲ။
အင္း ေျပာမယံု ႀကံဳဖူးမွ သိ ေနာ္
အင္း.. အတူတူမ်ား ေနခဲ့ရင္ ကိုနဗနမွာ ဦးေလး အေဒၚေတြ သံုးက်ိတ္ေလာက္ရိွႏိုင္မယ္..
ဒို႔အညာက..အ့ံဖြယ္ ..ေတြကို..
ဒီက ကေလးေတြကမၾကားဖူးၾကဘူးကြ
အဟား ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတာမွတ္ေနတာ ေနာက္ဆုံး ကုိနဗနရဲ႕ အဘုိးအဖြါးျဖစ္ေနတာကုိးဗ် း) အံ့ေကာပဲဗ်ာ ဘာတဲ့ စားျပီးက်န္တာ ေသာ့ခတ္သိမ္းရတယ္လုိ႕ း) အကုိေကာ ခု ဘယ္လုိလဲ ေသာ့ခတ္ေသးလား အေဟး
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
အန္မေလးအံၾသလုိက္တာအကုိရယ္၊က်မသာဆုိမယူေတာ့ဘူး၊ေယာက္က်ားမရလည္းဘာအေရးလဲ၊အပ်ဳိၾကီးဘဲလုပ္ေတာ့မယ္၊
တာ၀န္ေက်တယ္ေနာ္...
ကြ်န္ေတာ့္အသိ ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္ဆို
အငယ္ဆံုးကေလးနံမယ္က ဒါဇင္ေက်ာ္တဲ ့ဗ်ား
ဆယ္သံုးေယာက္ေျမာက္...ဟိဟိ
ဇာတ္ေပါင္းေတာ. ....သည္ငါဘုရားၿဖစ္လာပီး....သည္ေဒ၀ဒတ္ ၿဖစ္လာခဲ.သည္ဆုိသလုိၿဖစ္ေနပီ။
ထူးလွခ်ည္လားဆုိပီးဖတ္လာတာ ပီးေတာ.မွခင္ဗ်ားအဖုိးဖြားၿဖစ္ေနတာကုိး...ဟီး..ဟီး
Post a Comment