စက္မႈတကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ မွာ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ႏွာေျပာင္တယ္ဆုိတာ ရွဳပ္ၾကီး အိပ္ေနသေလာက္ ပဲ ရွိလိမ့္မယ္..။ ရွဳပ္ၾကီးက ျမင္းျခံသား..။ ကြ်န္ေတာ္က ဆီမီးခုံက..။ ေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္က တနယ္ထဲသားေတြ..။
ေရခံေျမခံ လုိက္လုိ႔လားေတာ့ မသိ..။ ပထမႏွစ္ တခန္းရပ္ျပဇာတ္ကေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းေဆာင္ပဲ..။ တတိယႏွစ္ အျငိမ့္ကေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ပဲ ဦးစီးတယ္..။
ရွဳပ္ၾကီးက ဟာသဥာဏ္ ေတာ္ေတာ္ရႊင္တဲ့ အထဲမွာ ပါတယ္..။ အခ်ိန္ရွိသမွ် သူ႔ၾကည္႔လုိက္ရင္ ျပဳံးေပ်ာ္ ေပါ့ပါးေနတာပဲ..။ ဒါေပမယ့္ ထိထိရွရွ ခံစားရမယ္ဆုိလည္း သူ႔အျပင္ ႏွစ္ေယာက္ မရွိဘူး ဆုိတဲ့ လူမ်ိဳး..။
ပထမႏွစ္တခန္းရပ္ ျပဇာတ္မကခင္.. သီခ်င္းဆုိရင္း စင္ေပၚကေန ငုိျပီး ဆင္းလာတဲ့ လူရႊင္ေတာ္ ဆုိတာ သူေပါ့..။
သူ႔နာမည္ရင္းကုိ သိတဲ့ ေက်ာင္းသားဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေက်ာင္းမွာ သိပ္မရွိလွဘူး..။ ေက်ာင္းေရာက္ ျပီး သိပ္မၾကာခင္ သူ႔နာမည္အရင္းစာလုံး ေဇာ္နဲ႔တဲြျပီး အားလုံးက ေဇာ္ရွဳပ္လုိ႔ ေခၚၾကေတာ့တယ္..။ ေနာက္.. အားလုံး တရင္းတႏွီးျဖစ္လာၾကေတာ့ ေဇာ္ရွဳပ္ကေန ရွဳပ္ၾကီး ျဖစ္သြားေတာ့တယ္..။
နာမည္ရင္း အစအနေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူးေပါ့..။
ပထမႏွစ္ စစခ်င္း တကၠသုိလ္ေတြမွာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားက ဆရာဟန္ေဆာင္ျပီး စာသင္တာမ်ိဳး ရွဳပ္ၾကီး လုပ္တယ္..။ အားလုံးက ဆရာမဟုတ္မွန္းေတာ့ သိပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ရွဳပ္ၾကီး ေျပာတာေတြက သိပ္ရယ္ရတယ္..။
လည္ကတုံးအျဖဴ ေယာပုဆုိးနဲ႔ အတန္းေရွ႔ ခပ္တည္တည္ နဲ႔ ထြက္ျပီး ''တပည္႔တုိ႔ ဒီေန႔ ဆရာသင္မွာက ေပါက္တတ္ကရ ေဇရွင္း နဲ႔ ၾကံတန္ဖန္တန္ လုိက္ေဇးရွင္း အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္တယ္ '' လုိ႔ သူစေျပာတယ္..။
စာသင္တယ္ဆုိတာ ဆရာေတြ သင္ရင္ ႏွစ္လုံးထဲ နဲ႔ ကပ္ကပ္ရွဳပ္ ေနတတ္ျပီး ဆရာမေတြ သင္ရင္ေတာ့ တေၾကာင္းထဲ နဲ႔ ရွင္းတယ္ကဲြ႔.. ဒါေပမယ့္ ဆရာသင္ရင္ေတာ့ ႏွစ္လုံးထဲနဲ႔ ကပ္မရွဳပ္ေစရပါဘူး.. ငယ္ငယ္တုံးက ႏြားေခြ႔ ခံရလုိ႔ ဆရာ့မွာ တစ္လုံးပဲ က်န္ေတာ့ လုိ႔ပါ..။
တကယ့္ဆရာမဟုတ္မွန္း က်န္ေက်ာင္းသားေတြ အကုန္ သိေနေပမယ့္ ရွဳပ္ၾကီးက အဲသလုိ ေျပာေတာ့ အားလုံး မရယ္ပဲ မေနႏုိင္ၾကဘူး..။
တခါတေလ ေက်ာင္းအလာလမ္းမွာ ေက်ာင္းသူေလးငါးေယာက္ ရင္ေပါင္တန္းေလွ်ာက္လာတာ ေတြ႔ရင္ ရွဳပ္ၾကီးက သူတုိ႔အလည္တည္႔တည္႔က ျဖတ္ေလွ်ာက္တယ္..။ ေက်ာင္းသူေတြ သူ႔ကုိ ေရွာင္ေပးလုိက္ရလုိ႔ ဟုိဖက္ဒီဖက္ လူစုကဲြသြားရင္ “ ငါလုပ္လုိက္တာ ေကာင္မေလးေတြ ႏွစ္ျခမ္း ကဲြသြားျပီ ”
စပ္ျဖဲျဖဲ နဲ႔ ရွဳပ္ၾကီးေျပာတာကုိ ေကာင္မေလးေတြမွာ ရယ္ရခက္ စိတ္ဆုိးရခက္ ျဖစ္ၾကရတယ္..။ အားလုံးက ရွဳပ္ၾကီးအေၾကာင္း သိေနတာမုိ႔.. ျပသာနာၾကီးၾကီးမားမားေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး..။
ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ရွဳပ္ၾကီး အာစီတူးသြားၾကတယ္..။ အာစီတူး အေဆာင္ေတြၾကား ကားလမ္း တစ္ခုမွာ “ေနရာမွ ေက်ာ္လြန္ျပီး ကားမ၀င္ရ ” ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေလး တစ္ခုေထာင္ထားတယ္..။
ရွဳပ္ၾကီးက အဲဒီဆုိင္းဘုတ္ကုိ ေသခ်ာ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ၀င္တုိက္တယ္..။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က ေလွ်ာက္လာတဲ့ ေကာင္မေလးေတြကုိ အငမ္းလြန္ျပီး ၀င္တုိက္တဲ့ ပုံမ်ိဳး တမင္ လုပ္ပစ္လုိက္တာပဲ..။
၀င္တုိက္လုိက္ေတာ့ ကတ္တရာလမ္းေပၚမွာ ေလးေဘာက္ေထာက္ရက္ၾကီး ေပါ့..။ ေနာက္ အူတိအူေၾကာင္ ဟုိၾကည္႔ဒီၾကည္႔ လုပ္ေနေတာ့ ေကာင္မေလးေတြက မွတ္တာေကာင္းတယ္.. ဒီေလာက္ငမ္းေၾကာထတဲ့ ဘဲ.. ဆုိတဲ့ အၾကည္႔မ်ိဳးနဲ႔ ၾကည္႔သြားတာကုိ သူက ေပ်ာ္တာ..။
ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ သူ႔ကုိလုိက္မမီ ဘူး..။
ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ အာစီတူးစာသင္ေဆာင္ေတြထဲ ေနာက္ေပါက္ကေန ၀င္ျပီး ဖြန္ေၾကာင္ၾကတယ္..။ တကယ္တမ္းကေတာ့လည္း ေကာင္မေလးေတြ ခုံေနာက္၀င္ထုိင္ျပီး ေအာက္ကလိအာ ေပါက္တတ္ကရ ေတြ ေျပာတာပါပဲ..။
ရွဳပ္ၾကီး ေျပာရင္.. ဆရာေရွ႔က ဘယ္ေလာက္သဲၾကီးမဲၾကီး စာသင္ေနပေစ...။ မျပဳံးဘဲ မရယ္ဘဲ မေနတဲ့ ေက်ာင္းသူမရွိဘူး..။ တခစ္ခစ္ တခြိခြိနဲ႔ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ..။ တခါမွ မေတြ႔ဘူး မသိဘူးၾကေပမယ့္.. မရယ္ခ်င္ရယ္ခ်င္ေအာင္ ရွဳပ္ၾကီးက ေျပာႏုိင္တယ္..။
တခါက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရွ႔မွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ထုိင္ေနတယ္..။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ျဖဴျဖဴ ေခ်ာေခ်ာေလး ပဲ..။
ရွဳပ္ၾကီးက ေနာက္ကေန.. “ညီမေလး .. ညီမေလး ” နဲ႔ စတယ္..။ ဟုိက ဘယ္လွည္႔ၾကည္႔မလဲ..။ ဒါေပမယ့္ ရွဳပ္ၾကီးက ဆက္ေျပာတယ္..။ “ညီမေလးက အခုမွ ဒုတိယႏွစ္ဆုိေတာ့ ကုိယ့္ထက္ အမ်ားၾကီးငယ္တယ္.. အဲဒါေၾကာင့္ ညီမေလး လုိ႔ ေခၚမယ္ ေနာ္ ”
ေကာင္မေလးက မလွဳပ္ဘူး..။ သူ႔ေျပာေနမွန္းေတာ့ သိတယ္..။
“ ကုိယ့္ထက္ ငယ္လုိ႔ ညီမေလးလုိ႔ ေခၚရေပမယ့္ ညီမေလးက အရပ္က် ကုိယ့္ထက္ျမင့္ျပန္တယ္ .. ဒါေၾကာင့္ မမျမင့္ လုိ႔ ေခၚမွ တင့္တယ္မယ္ .. ညီမေလးမမျမင့္.. ညီမေလးမမျမင့္ ” နဲ႔ ရွဳပ္ၾကီး သုံးေလးခြန္းေလာက္လည္းေခၚေရာ.. ေကာင္မေလး မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး..။ တခြိခြိနဲ႔ ရယ္ေတာ့တာပဲ..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
ကဗ်ာဆရာကိုေခ်ာႏြယ္ကလည္း သူ႔မိန္းမကို ညီမေလး မမၿမင္႔လို႔ေခၚတယ္..
Post a Comment