ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရန္ကုန္ေရာက္ေရာက္ျခင္းႏွစ္မွာ စတိတ္ရွိဳး တခုလုပ္တယ္..။ အာစရိယ ပူေဇာ္ပဲြနဲ႔ အတူက်င္းပတာလား Annual Dinner မွာလား၊ သပ္သပ္ လုပ္တာလား ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ဘူး..။
ဒီတခါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သီခ်င္းတက္ဆုိတယ္..။ အလြမ္းသီခ်င္း အေဆြးသီခ်င္း မဆုိဘဲ ထုံးစံအတုိင္း ေပါ့..။ အေျပာင္အပ်က္ သီခ်င္းတပုဒ္ ကြ်န္ေတာ္ေရြးလုိက္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ဖာသာ သီခ်င္းေရြးျပီး ဆုိမယ္လုပ္လုိ႔ မရဘူး..။ အသံ စစ္ရေသးတယ္..။
အသံ ေအာင္မွ .. စင္ေပၚတက္ခြင့္ ရတယ္..။ သိတယ္မဟုတ္လား..။ ညတုိင္း အဆုပ္ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္တဲ့ ေက်ာ္ထုိက္တုိ႔ လဂြန္းတုိ႔နဲ႔ အခန္းခ်င္းကပ္လ်က္ ေနတဲ့ေကာင္ပဲ..။
အသံစစ္တာ.. သီခ်င္းဆုံးေအာင္ေတာင္ မဆုိလုိက္ရဘူး..။ ေအာင္ျပီ ေတာ္ေတာ့တဲ့..။ စစ္တဲ့ ဆရာသမားမ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ စင္ေပၚတက္ခြင့္ ပါမစ္ ေပးလုိက္တယ္..။
ဆုိမယ္ဆုိျပီး ေရြးထားတဲ့ သီခ်င္းက ၾကားသာၾကားဖူးျပီး အစအဆုံး မရေသးလုိ႔ တိပ္ေခြလည္ ရွာရတယ္..။ သီခ်င္းက လူၾကိဳက္မ်ားလြန္းတဲ့ သီခ်င္းမုိ႔လား မသိ..။ တေက်ာင္းလုံး ဘယ္ေကာင္ဆီမွာ မွ မရွိလုိ႔.. ေနာက္ဆုံး ခ၀ဲျခံ အေခြငွားဆုိင္ကေန ငွားခဲ့ရတယ္..။
ဒါေတာင္ ၀င္းဦး ေအာ္ရဂ်င္နယ္ မရဘဲ.. စုိင္းထီးဆုိင္ ျပန္ဆုိေခြပဲ ရခဲ့တယ္..။
သီခ်င္းနာမည္က ေမဓါ၀ီ..။ '' ဘူး မမႈတ္နဲ႔ သမီးရယ္ ေဖေဖ့ကုိ ခ်စ္တယ္ဆုိ ေဖေဖေလးကုိ ခ်စ္တယ္ဆုိ.. ဆုိဆုိဆုိ..” ဆုိတဲ့ သီခ်င္း..။
ေမဓါ၀ီ ရေသ့နဲ႔ သူ႔ရွဳရွဳးကေန ေမြးလာတဲ့ မေဗဒါ ဇာတ္ကုိ ဖဲြ႔ညႊန္းထားတဲ့ ၀င္းဦး သီခ်င္း..။
အဲဒီဇာတ္ကလည္း တမ်ိဳး ေနာ္..။ ရေသ့ ေပါက္တဲ့ ရွဳရွဳးကုိ ေသာက္မိတဲ့ သမင္မ က ကုိယ္၀န္ေဆာင္ျပီး မေဗဒါကုိ ေမြးတာ..။
ရေသ့ ရွဳရွဳးကလည္း စြမ္းလုိက္တာ..။ သမင္မကလည္း ဘယ္လုိမ်ား ေသာက္တယ္ မသိပါဘူး..။ ပါးစပ္ကေသာက္လုိ႔ကေတာ့ အစာအိမ္ထဲပဲ ေရာက္ေတာ့မေပါ့..။ ကြ်န္ေတာ္ျဖင့္ တခါတခါ ေတြးမိတယ္..။ ေရွးေခတ္ရေသ့ နဲ႔ ေရွးေခတ္ သမင္ေတြ ထူးဆန္းပ လုိ႔..။
ကဲ.. ဒါ ထားပါေတာ့ ( ျပီးခဲ့တာေတြ ျပီးပါေစေတာ့ ေလ )
သီခ်င္းေရြးကတည္းက အေျပာင္အပ်က္ လုပ္ခ်င္လုိ႔ ေရြးတာဆုိေတာ့ သီခ်င္းစာသား တခ်ိဳ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာင္းပစ္လုိက္တယ္..။ တီး၀ုိင္းနဲ႔ သီခ်င္းတုိက္တုံးကေတာ့ မူရင္းအတုိင္း ပဲ ဆုိပါတယ္..။ အေဆာင္ ထမင္းဟင္းေကြ်းတဲ့ Dinning Hall မွာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ သီခ်င္း တုိက္ၾကရတယ္..။
စင္ေပၚမွာ တကယ္လည္း ဆုိေရာ.. '' ၾသဇာ ေညာင္းမယ့္ သမက္ေလာင္းေလးကုိ နတ္သၾကား မစပါ... ရွင္ၾကီးရွင္ေကာင္းမစပါ .. ျပဳျပဳသမွ် ကုသိုလ္ အမွ်အမွ်ယူပါဗ်ိဳ '' ဆုိတဲ့ စာသားကုိ '' ၾသဇာေညာင္းမယ့္ သမက္ေလာင္းေလးကုိ အေဆာင္မႈး မစပါ.. ပါေမာကၡမ်ား မစပါ.. ျပဳျပဳသမွ် အကုသုိလ္ အမွ်အမွ် ယူပါဗ်ိဳ ''လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္္ ဆုိပစ္လုိက္တယ္..။
''ဘူးမမႈတ္နဲ႔ သမီးရယ္ ေဖေဖ့ကုိ ခ်စ္တယ္ဆုိ ေဖေဖေလးကုိ ခ်စ္တယ္ဆုိ '' ဆုိတဲ့ Chorus
ပုိဒ္ေရာက္တုိင္း ေဇာ္၀င္းထြဋ္ တုိ႔ ေလးျဖဴ တုိ႔ လုိ ကုိ္ယ္တုိင္မဆုိေတာ့ဘဲ မုိက္ကုိ ပရိတ္သတ္ဖက္ ထုိးေပးလုိက္ရင္ေတာင္ ရႏုိင္တယ္..။
ေအာက္က မူးေနတဲ့ ေကာင္ေတြ ကြ်န္ေတာ့္သီခ်င္း လုိက္ဆုိရင္းနဲ႔ ျမဴးပစ္ၾက တာ ကုလားထုိင္ေတြေတာင္ က်ိဳးကုန္တယ္..။
အဲဒီတုံးက ေက်ာင္းသားေတြခ်ည္း ဆုိတာမဟုတ္ပဲ.. တကယ့္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အဆုိေတာ္ေတြလဲ လာတယ္..။ ခင္ေမာင္တုိး၊ ထူးအိမ္သင္၊ ဘုိဘုိ၊ စိမ္းလဲ့လဲ့ တုိ႔ပါတယ္..။ တျခားေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး..။
မွတ္မွတ္ရရ ကုိတုိးၾကီး (ခင္ေမာင္တုိး) က သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္ဆုိျပီး စိတ္ဆုိးဆင္းသြားလုိ႔ ပဲြစီစဥ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ေနာက္ကေန တျပဳံၾကီးလုိက္ အတင္းေတာင္းပန္ျပီး ျပန္ေခၚလာရတယ္..။
အစ စာရင္းေပးထားတာက ႏွစ္ပုဒ္ပဲ ဆုိမယ္ ေပါ့..။ Announcer လုပ္တဲ့ ေက်ာင္းသူကလည္း ႏွစ္ပုဒ္ဆုိျပီး ကုိတုိးၾကီးအလွည္႔ျပီးျပီ အထင္နဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေၾကျငာလုိက္တယ္..။ ကုိတုိးၾကီးက ဆက္ ဆုိခ်င္ေနတုံး.. ''ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ယခုတဖန္ သီဆုိဖုိ႔ အလွည္႔က်တာကေတာ့'' ဆုိျပီး ထ ေၾကျငာလုိက္ေတာ့ စိတ္ဆုိးသြားတယ္..။
ေၾကျငာတဲ့ ေက်ာင္းသူက နႏၵာလွိဳင္ရဲ႔ အမ.. သိမ့္သိမ့္လွိဳင္လုိ႔ ထင္တာပဲ..။
ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ ကုိတုိးၾကီး ဆင္းသြားရေကာင္းလားဆုိျပီး ေၾကျငာတဲ့သူကုိ ေမတၱာ အတုံးလုိက္ အတစ္လုိက္ ပုိ႔ၾကတယ္..။ သူတင္မကဘူး..။
ကုိတုိးၾကီးဆင္းသြား ျပီး တက္လာဆုိတဲ့ ေက်ာင္းသူ ကုိလည္း '' ေကာင္မ.. ၾကည္႔ၾကေသးတာေပါ့.. မေကာင္းလုိ႔ကေတာ့ အဆဲ ပဲ '' နဲ႔ ေအာ္ၾက ဟစ္ၾက တယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီေက်ာင္းသူ ဆုိတာ အေတာ္ေကာင္းဗ်ာ..။ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႔ ''ကေလးဘ၀ တုံးက ေပ်ာ္ျမဴး၊ ကစားရင္း စိတ္မွာ၊ ဂုဏ္ရည္ မတူမွန္း မသိခဲ့ပါဘူး '' ဆုိတဲ့ သီခ်င္းကုိ ပရုိအဆင့္ေလာက္ ဆုိသြားတယ္..။ အဆဲခံ လဲ လြတ္သြားတယ္..။
သူျပီးေတာ့ ကုိတုိးၾကီး ျပန္တက္လာ တယ္..။ ''ကြ်န္ေတာ္ ဆုိခ်င္လြန္းလုိ႔ ျပန္တက္လာတာပါ'' လုိ႔ ေျပာ ျပီး ေ၀းခဲ့ျပီ ပန္းခရမ္းျပာ ဆုိတယ္..။
အဲဒီသီခ်င္း ျပီးလည္း သြားေရာ ေက်ာင္းသားေတြက Announcer လုပ္တဲ့ တစ္ေယာက္ကုိ လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ထုိးျပီး '' ေဟ့ ေကာင္မ ပါးစပ္ပိတ္ထား '' နဲ႔ ၀ုိင္းေအာ္ၾကျပန္တယ္..။
အေစာတုံးကလုိ ''ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္ ယခု တဖန္ သီဆုိဖုိ႔ '' ဆုိတာမ်ိဳး ထပ္လုပ္မွာကုိ သူတုိ႔က စုိးရိမ္ ေနၾကတယ္...။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါမ်ိဳး ေနာက္တခါေတာ့ ထပ္မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး..။
ေနာက္ ထူးအိမ္သင္ ဆုိတယ္..။ ဘုိဘုိ ဆုိတယ္..။
ထူးအိမ္သင္က နာရီေပၚကမ်က္ရည္စက္မ်ား စဆုိတယ္..။ '' နာရီသံေတြ ဆူညံလြန္းေန၊ ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္တယ္ အခ်စ္ေရ .. '' အဲသေလာက္ ဆုိရေသးတယ္..။ ရွဳပ္ၾကီးေဘာ္ဒါ ထြန္းေဇာ္က '' ကုိငွက္ၾကီးေရ.. ေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ.. ေယာက်္ားခ်င္း ခင္ဗ်ား ၾကိဳက္သလုိသာ လုပ္သြားပါေတာ့ '' နဲ႔ မေအာင့္ႏုိင္ မအီးႏုိင္ ထေအာ္တယ္..။
မင္း offer ကလည္း တမ်ိဳးၾကီး.. လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာေတာ့ ငါၾကိဳက္လြန္းလုိ႔လုိ႔ပါ တဲ့ ထြန္းေဇာ္ ျပန္ေျပာတယ္..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ဒီပို ့စ္ေလးက ရယ္စရာလဲေကာင္းသလို လြမ္းစရာလဲေကာင္း…
တကယ္ကိုလြမ္းမိတယ္ဗ်ာ...ေက်ာင္းၾကီးကို
ကိုနဗနေရ
ေက်ာင္းကိုသတိရလိုက္တာဗ်ာ။ ငေသာ္တို႔က ဘစ္ဘတ္ေခတ္ေပါ့။ လြမ္းသဗ်ိဳ႕။
Post a Comment