ပူပူေႏြးေႏြး အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္စမႇာပဲ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ လက္ေထာက္စက္ရုံမႈး ရာထူး တုိးေပးတယ္..။ လူၾကီးေတြကေတာ့ ေျပာတယ္..။ ဒီေကာင္ စုတ္ေရာ လာဘ္ေရာ ၀င္တာ တဲ့..။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔က အဲဒီေလာက္ မရုိးရႇင္းပါဘူး..။
ကုမၸဏီ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအရ ရာထူးတုိးရင္ လစာစေကး အသစ္နဲ့ ေပးေပမယ့္ အရင္က ရခဲ့တဲ့ ႏႇစ္တုိးေၾကးဆုိတာေတြကုိ ရပ္ပစ္လုိက္ေတာ့ ရာထူးတုိး လစာက ရာထူးမတုိးခင္က ရေနတာထက္ နည္းသြား ပါေလေရာ..။
အဲဒီလုိ မျဖစ္သင့္မႇန္း တာ၀န္ရႇိ လူၾကီးကုိယ္တုိင္ သိေပမယ့္ အမႇားျပင္ဖုိ႔ကုိ ၀န္ေလးေနေတာ့ ကာယကံရႇင္ ကြ်န္ေတာ့္မႇာ ရာထူးတုိးေပမယ့္ အီလယ္လယ္ၾကီး ျဖစ္ေနခဲ့ရတယ္..။ ဒီၾကားထဲ မိဘမ်ားက သူတုိ့သား ရာထူးတုိးတယ္ ၾကားေတာ့ ၀မ္းသာအားရ သတင္းစကားေမးၾကတယ္..။
ငါ့သား အခုရာထူးတုိးသြားေတာ့ ဘာေတြ ထူးျခား လာလဲ တဲ့..။
ထူးျခားတာကေတာ့ အခုအခ်ိန္ကစျပီး အေဖက လက္ေထာက္စက္ရုံမႈးရဲ႔ အေဖ ျဖစ္သြားျပီး အေမက လက္ေထာက္စက္ရုံမႈးရဲ႔ အေမျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ လုိ႔ (အေဖအေမနဲ့မဆုိင္ေပမယ့္) ခပ္ရြဲ႔ရြဲ႔ေလး ကြ်န္ေတာ္ ေျဖမိတယ္..။
ကြ်န္ေတာ့္အေျဖေၾကာင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနတဲ့ မိဘႏႇစ္ပါးကုိ '' ရာထူးသာ တုိးတာ၊ လခကေတာ့ အရင္ကထက္ေတာင္ နည္းသြားေသးတယ္ .. အစခ်ီျပီး ဇာတ္ရည္လည္ေအာင္ ရႇင္းျပမႇ '' ေအာ္.. အဲဂလုိၾကီးဆုိရင္ေတာ့ မင္းတုိ႔ကုမၸဏီ မဟုတ္ေသးပါဘူး '' လုိ႔ ဖခမည္းေတာ္က မ်က္ခ်က္ျပဳတယ္..။
သုိ႔ ေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္အထက္က စက္ရုံမႈးေကာင္းမႈနဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ ရားထူးတုိးလစာနည္း ကိစၥ.. ႏႇစ္လေလာက္ ၾကာေတာ့ အဆင္ေျပသြားခဲ့တယ္..။
'' ဆရာ မေက်နပ္ရင္ ေက်ာပုိးဆုိပုိးပါ့မယ္ ''
ဆုိခဲ့သလုိ မဒမ္က ကြ်န္ေတာ့္ထက္ အသက္က အေတာ္ငယ္ေတာ့ ကေလးေလးလုိ ႏဲြ႔ဆုိးဆုိးေလ့ ရႇိတယ္။ ၾကင္စဦးဆုိေတာ့လည္း လင္ကုိယ္မယား ကယုကယင္ တြတ္တီးတြတ္တာ လုပ္တာေလးေတြ ရႇိတာေပါ့..။
ကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ရာထဲ တြတ္တီးတြတ္တာလုပ္တာ လူမျမင္ေပမယ့္ တခါတရံ မဒမ္က အိမ္အျပင္ဖက္မႇာ ေက်ာပုိးခုိင္းတာမ်ိဳး ဂ်ီက်ျပီး လုပ္ခုိင္း တတ္တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေနတဲ့ အိမ္ေဘးမႇာ စက္ရုံ ေရစစ္ကန္ရႇိတယ္..။ အဲဒီေရစစ္ကန္ နဲ့ အိမ္ၾကားမႇာ ကန္စြန္းခင္း တခင္းရႇိတယ္..။ မုိးတြင္းဆုိ အိမ္အ၀င္လမ္းက ဗြက္ထေနတာတာမုိ႔ အဲဒီလမ္းကုိ မသုံးဘဲ ေရစစ္ကန္ေပၚ ကတဆင့္ ျဖတ္လမ္းသေဘာမ်ိဳး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လင္မယား သြားသြားလာလာ လုပ္တယ္..။
ေရစစ္ကန္နဲ့ စက္ရုံၾကားမႇာ ကုမၸဏီ၇ုံးခန္း ရႇိေနတာမုိ႔ စက္ရုံထဲက လူေတြအေနနဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ အ၀င္အထြက္ကုိ ပုံမႇန္ဆုိ ျမင္ဖုိ႔ ခက္တယ္..။ အဲဒါကုိ အခြင့္ေကာင္းယူျပီး မဒမ္က ေရစစ္ကန္အစြန္းကေန အိမ္ဖက္ ကူးခါနီးတုိင္း ''ကုိၾကီး မီးမီးကုိ ေက်ာပုိး ေခၚ '' လုိ႔ မၾကာခဏ လုပ္ေတာ့တာပဲ..။
ကုိရီးယား ဇာတ္လမ္းေတြထဲ မင္းသမီးကုိ မင္းသားက ေက်ာပုိးတယ္ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေနာက္ က်က်မလားပဲ..။
ကုိယ့္မိန္းမကုိ ေက်ာပုိးရတာ အပမ္းမၾကီးေပမယ့္ ဒု စက္ရုံမႈး တစ္ေယာက္ သူ့မိန္းမကုိ ေက်ာပုိး ပုိးေနတယ္ဆုိတာ ေအာက္က ၀န္ထမ္းေတြ ျမင္သြားမႇာကုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္း ရႇက္ရြံသလုိ ျဖစ္မိတယ္..။
ဒါေၾကာင့္ ေက်ာပုိးခါနီးတုိင္း ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္ (က်ီးကန္းေတာင္းေမႇာက္) အရင္လုပ္ျပီး၊ အေျခအေနေကာင္း မႇ ခါးကုိကုန္း လက္ႏႇစ္ဖက္ေနာက္ပစ္ျပီး လာ လုိ႔ မဒမ္ကုိ ေခၚ၊ မဒမ္ေက်ာေပၚ ေရာက္တာနဲ့ အိမ္၀အေရာက္ ျမင္းဒုန္းစုိင္းသလုိ အျမန္ေျပး ရတဲ့ အၾကိမ္ေပါင္း ဘယ္နည္းမလဲ..။
ကုိယ့္အေတြးနဲ့ကုိယ္ကေတာ့ ဘယ္သူမႇ မျမင္ မသိ ေလာက္ဘူး လုိ႔ ထင္ေနခဲ့တာ ေပါ့..။
ဒါေပမယ့္ အထင္နဲ့အျမင္ တက္တက္စင္ေအာင္ လဲြေနခဲ့မႇန္း ေနာက္မ်ားမႇ ကြ်န္ေတာ္သိရေတာ့တယ္..။
တစ္ရက္ စက္ရုံထဲမႇာ ၀န္ထမ္းစည္းကမ္းနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ဆူဖုိ႔ေငါက္ဖုိ႔ ၾကဳံလာတယ္..။ ၀န္ထမ္းအားလုံး စုစည္း တန္းစီခုိင္းျပီး သူတုိ႔ ကုိ စည္းကမ္းလုိက္နာမႈအပုိင္းနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ ဆုံးမ ၾသ၀ါဒ ေခြ်ရတယ္..။
ပုံမႇန္ ေျပာရင္ေတာ့ (က်ဳရႇင္ဆရာ ညဥ္ မေပ်ာက္ေတာ့) ရယ္ရယ္ေမာေမာ ဟာသေလးေဖာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ ေျပာေလ့ ရႇိေပမယ့္ အဲဒီေန့ကေတာ့ ကိစၥက အတည္အတန့္ မ်က္ႏႇာထိ မ်က္ႏႇာထားနဲ့ ေျပာရမယ့္ ကိစၥျဖစ္ေနလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း မင္နဲ့ ေမာင္းနဲ့ ေျပာေနခဲ့တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္း တင္းေနမႇန္း သိေတာ့ အားလုံးလည္း မ်က္ႏႇာငယ္ေလးေတြနဲ့ နားေထာင္ ေနၾကတယ္..။
ဒါေပမယ့္ ၀င္းဘုိ ဆုိတဲ့ အလုပ္သမားကေတာ့ အလုိက္ကန္းဆုိး သိပ္မသိတတ္ ဘူး..။ နဂုိရ္ကလဲ ကြ်န္ေတာ္က ေအာက္က၀န္ထမ္းေတြနဲ့ သူငယ္ခ်င္းေပါင္း ေပါင္းခဲ့တာဆုိေတာ့ သူတုိ႔ အေနနဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သိပ္ၾကီး ေၾကာက္လႇတယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့..။
မင္းတုိ႔ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္..။ ငါ မင္းတုိ႔ကုိ သိပ္စိတ္ပ်က္တာပဲ..။ မင္းတုိ႔ရဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ ေတြ ျပင္ဖုိ႔ ကုိ ငါဘယ္ေလာက္ေျပာခဲ့ေျပာခဲ့ အလကားပဲ..။ .. စသျဖင့္ ေမာင္းတင္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ တလစပ္ ေကာျပီးသကာလ..
'' ငါေျပာတာ လြန္သလား .. ေျပာ '' လုိ႔ ... ေျပာရင္း သူတုိ့ မ်က္ႏႇာေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္ခ်င္း လုိက္ၾကည့္တယ္..။
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကြ်န္ေတာ္နဲ့ မ်က္လုံးခ်င္းမဆုံမိေအာင္ ေခါင္းၾကီးေတြ ငုံ႔ထားၾကေပမယ့္ ၀င္းဘုိကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ မ်က္ႏႇာငယ္နဲ့ ျပန္ၾကည့္ရင္း
'' ဆရာ.. ေျပာတာေတြ .. မလြန္ပါဘူး .. ဆရာ ''
'' ကြ်န္ေတာ္တုိ့မႇာ အျပစ္ ရႇိပါတယ္.. ''
'' အဲဒါ.. ဆရာမေက်နပ္ရင္ .. ၾကိဳက္တဲ့ အျပစ္ေပးပါ ''
ေစာေစာက ေခါင္းၾကီးေတြ ငုံ႔ထားၾကသူေတြလဲ .. ေခါင္ေတြ ေထာင္ထလာျပီး ၀င္းဘုိ ကုိ ၀ုိင္းၾကည့္ၾက တယ္..။ ဒီေကာင္ ဒီလုိက် မဆုိးဘူး ပဲ ဆုိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ေပါ့..။
ကြ်န္ေတာ္လဲ မင္းတုိ႔အျပစ္မင္းတုိ႔ သိတာ ေကာင္းတယ္ ဆုိတဲ့ မ်က္ႏႇာေပးနဲ့ အားလုံးကုိ အေပၚစီးကေန ၾကည္႔ေနလုိက္တယ္..။
ဒါေပမယ့္ ၀င္းဘုိ ေနာက္ဆုံး ေျပာလုိက္တဲ့ စကား တခြန္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္မႇာ ငုိရမလုိ ရယ္ရမလုိ ျဖစ္သြားခဲ့ရေတာ့တယ္..။
'' ေရစစ္ကန္ကေန ဆရာ့အိမ္အ၀အထိ ဆရာ့ကုိ ေက်ာပုိးေျပးဆုိ ေျပးပါ့မယ္ .. ဆရာ '' တဲ့..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
lol ! nice post @ I like your San Aung's Lunch box too. Arr pay nay mel ..
ကိုရီးယားမင္းသားႏွင့္ မင္းသမီးပဲဗ်။ဟီး
Post a Comment