27.8 ပုိင္ပါတယ္.. မင္းၾကည့္လုပ္လုိက္ပါ

မရႇိတာထက္ မသိတာခက္ ဆုိတဲ့ စကားေလးကုိ ဟုိနားဒီနားမႇာ ၾကားဖူးေနခဲ့တာေတာ့ အေတာ္ၾကာပါျပီ..။ ကုိယ့္အျဖစ္နဲ့ လက္ေတြ့ယႇဥ္ၾကည့္မႇ... အဲဒါ အေတာ္ဟုတ္တာပဲ လုိ႔ ထဲထဲ၀င္၀င္ ေတြးမိေတာ့တယ္..။

မသိတာခက္ ဆုိတာမႇာေတာင္ ရုိးရုိးတန္းတန္းမသိတာထက္ အလုိက္ကန္းဆုိးမသိတာက ပုိခက္ပါ့လားလုိ့ နားလည္ လာရတယ္..။

ငယ္သူငယ္ခ်င္းက အကူအညီေတာင္းလာတယ္..။ ကုိယ္ကလည္း သူေတာင္းတဲ့ အကူအညီကုိ ေပးႏုိင္တဲ့ အေျခအေန ရႇိေနတယ္..။ ကူညီခ်င္စိတ္ကလဲ အျပည့္..။ ကူညီလုိက္တယ္..။ ရုိးရုိးေလး တြက္ရင္ေတာ့ အုိေကမႇာ
စုိေျပ..'' ဘာလုိေသးလဲ '' .. ေပါ့..။

ဒါေပမယ့္ တေယာက္ကုိ တေယာက္ နားလည္ေပးႏုိင္စြမ္းက တကယ့္လက္ေတြ႔ မႇာ ဘက္မညီေတာ့ ျပသာနာက တစတစ ၾကီးထြားလာေတာ့တယ္..။

အဓိက က.. ကြ်န္ေတာ့္ကုိ စက္ရုံမႈး တေယာက္အေနနဲ့ သူ မျမင္ႏုိင္တာပဲ..။ ငယ္တုံးက ကစားေဖာ္ ကစားဖက္.. ေခြလႇိမ့္ဖက္.. တူတူပုန္းဖက္ .. မုန့္ဆုိ သူကေတာင္ မွ် ေကြ်းခဲ့ရေကာင္.. လို႔ ပဲ သူျမင္ေနေသးဟန္ တူပါတယ္..။

မၾကာခန ခြင့္ ယူတယ္..။ မၾကာခန ခြင့္မဲ့ ပ်က္တယ္..။ မင္းတုိ႔ စက္ရုံမႈးနဲ့ငါနဲ့ က ငယ္သူငယ္ခ်င္းကြ လုိ႔ လဲ.. ေဘးဘယ္ညာ ၀န္ထမ္းေတြၾကား ၾကဳံရင္ၾကဳံသလုိ ေၾကြးေၾကာ္ျပန္တယ္..။

တျဖည္းျဖည္းနဲ့ ၀န္ထမ္းစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း ထိန္းသိမ္းရာမႇာ ခက္ခဲလာေတာ့တယ္..။ သူ့က်တမ်ိဳး.. က်န္တဲ့သူေတြက်တမ်ိဳး ဆုိတာမ်ိဳး ေလးေတြ ျမင္လာၾကေတာ့တယ္..။

ဒီအတုိင္းေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆုိျပီး .. တရက္ ဘီယာေသာက္ရင္း.. ျဖစ္သင့္တာေလးေတြ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာရေတာ့တယ္..။

ဘီယာပဲ မူးေနလုိ႔လား.. အေလးအနက္ ကုိ မရႇိတာလား ေတာ့မသိ..။ အုိေက ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း..ကုိယ္နားလည္တယ္လုိ႔ သူေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မႇာ အေတာ္ေနသာထုိင္သာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္..။

ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူး..။ ေခြးျမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္ ဆုိသလုိမ်ိဳး သူျပန္လုပ္တာပါပဲ..။

အဆုိးဆုံးကေတာ့ (ကြ်န္ေတာ္ေရႇ့နားမႇာ ေရးခဲ့တဲ့ ရြာနတ္ပဲြကုိ) သူခြင့္ယူျပီး ျပန္သြားခဲ့တယ္..။ မင္းတုိ႔ငါတုိ႔ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတဲ့ နတ္ပဲြ.. မေရာက္တာကလည္း ၾကာျပီ ဆုိေတာ့ ငါျပန္ခ်င္တယ္.. ခြင့္ စီစဥ္ေပးပါ လုိ႔ ေတာင္းဆုိလာေတာ့ .. ကြ်န္ေတာ့္မႇာ ျငင္းရခက္ၾကီးေပါ့..။

သူငယ္ ခ်င္း အလုပ္ေတြကလည္း ပြင့္လင္းရာသီမုိ႔ လႇိဳင္ေနတာ မင္းသိသားပဲ.. မင္းမရႇိရင္ က်န္တဲ့ ၀န္ထမ္းေတြ ပုိပင္ပမ္းမယ္..။ တရက္မဟုတ္ေတာ့ .. ျငိဳျငင္မယ္.. ။ မင့္မလဲ.. ခြင့္လက္က်န္က မရႇိ.. ။

ငါ့မလဲ.. ဒီလုိအေျခအေနမႇာ မင္းကုိ ခြင့္ေပးဖုိ႔ က ခက္လႇပါတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ မသြားလုိ႔ ျဖစ္ရင္ မသြားပါနဲ့လား လုိ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္တားေပမယ့္.. သူငယ္ခ်င္း မင္းက စက္ရုံမႈးပဲ .. မင္းပုိင္ပါတယ္.. ၾကည့္လုပ္လုိက္ပါ တဲ့..။

ေညာင္ညိဳပင္ လမ္းခဲြ

မတတ္သာတဲ့အဆုံး.. သူ႔ခြင့္ကုိ ၾကံဖန္စီစဥ္ေပးရေတာ့တယ္..။ ဒါေပမယ့္ ခြင့္သာ ေစ့သြားတယ္.. ေမာင္မင္းၾကီးသားက ျပန္မေရာက္လာ..။ တစ္ရက္ေစာင့္တယ္..။ မထူးျခား..။ ႏွစ္ရက္.. ဘာသံမွ မၾကား..။

သုံးရက္ေျမာက္ေန႔မွာမွ.. ဖုံးဆက္လာေတာ့တယ္..။ သူငယ္ခ်င္း ငါတစ္ပတ္ေလာက္ ဆက္ေနျပီးမွ.. ျပန္လာခဲ့မယ္ တဲ့..။

ကုမၸဏီီရဲ႔ ၀န္ထမ္းစည္းကမ္းမွာက.. ငါးရက္ဆက္တုိက္ ခြင့္မဲ့ ပ်က္ရင္.. အဲဒီ၀န္ထမ္း ေအာ္တုိမက္တစ္ အလုပ္ျပဳတ္ တယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္လုပ္ပုိင္ခြင့္ကလည္း အကန္႔အသတ္ေလးေတြ ရွိတယ္..။

၀န္ထမ္းတေယာက္ကုိ ခုႏွစ္ရက္(တပတ္)ထက္ ကြ်န္ေတာ္ ခြင့္ပုိေပးလုိ႔ မရဘူး..။ ခုႏွစ္ရက္ေက်ာ္တာနဲ႔ ဒု-အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဒါရုိက္တာစီ တင္ျပ ခြင့္ေတာင္းရတယ္..။

ဆုိေတာ့.. သူ႔ကုိ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း ဖုံးထဲမွာ ေျပာရေတာ့တယ္..။ စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိးနဲ႔ ဖုံးခ်သြားတယ္..။

ေနာက္တပတ္အၾကာ သူျပန္ေရာက္လာေတာ့ ခြင့္မဲ့ငါးရက္နဲ႔ သူ႔ကုိ အလုပ္က ထုတ္ျပီးေနခဲ့ျပီ..။

ငါလဲ ဘယ္လုိမွ မတတ္ႏုိင္ဘူး.. မင္းကုိ အလုပ္ထုတ္ျပီးသြားျပီလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ရွင္းျပေတာ့ သေရာ္သလုိလုိ နဲ႔ သူရယ္တယ္..။

အစကတည္းက မင္းေတာင္းတဲ့ အကူအညီကုိ မလုိက္ေလ်ာခဲ့ရင္.. အခုလုိမ်ိဳး ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး..။ အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းခင္မင္မႈေတာင္ ပ်က္စီးသြားခဲ့ျပီ..။ ငါ့အမွား ပဲ..။ ငါမွားသြားတယ္လုိ႔.. ေနာက္ဆုံးႏႈတ္ဆက္စကား
ကြ်န္ေတာ္ ဆုိမိတယ္..။

ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သနားသလုိလုိ အၾကည္႔နဲ႔ သူၾကည္႔ျပီး ''မင္းေျပာတာ ျပီးျပီလား''လုိ႔ ခႏုိးခနဲ႔ ေမးတယ္..။ သူ႔ကုိ စိတ္မသက္မသာၾကည္႔ရင္း ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းျငိမ့္ျပေတာ့.. '' ဒါဆုိ ငါသြားျပီ ''

ဆုိျပီး ထထြက္သြားတယ္..။

ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္သၾကၤန္.. ရြာျပန္ေတာ့..သူ႔ကိစ္စ နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး .. တခ်ိဳ႔က ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေျပာလာတယ္..။

''မင္း လြန္တယ္ ''

တဲ့..။

ရွင္းျပေလ ရွဳပ္ေလ ျဖစ္မွာစုိးတာနဲ႔.. ကြ်န္ေတာ္ မခ်ိျပဳံးပဲ ျပဳံးေနလုိက္ေတာ့တယ္..။