အမႇတ္တရ အျဖစ္ဆုံးကေတာ့.. '' တံငါသည္ နဲ႔ တံခါးမႈး '' တခန္းရပ္ျပဇာတ္ပဲ..။ ဟင္းခြက္သုံးရာ ျပည့္မႇ.. စားေတာ္တည္တဲ့ နရသီဟပေတ့ ( တရုတ္ေျပးမင္း ထင္တာပဲ ) အေၾကာင္းထဲက.. လုိေနတဲ့ ငါးဟင္းအတြက္.. လာဆက္တဲ့ တံငါသည္ကုိ တံခါးမႈးက.. ဆုေတာ္ေငြ တ၀က္ေတာင္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာကုိ ကတဲ့ျပဇာတ္ေပါ့..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ သုံးတန္းေလာက္က သင္ရတယ္ ထင္တာပဲ..။
ျပဇာတ္ထဲက.. ဘုရင္ၾကီးအျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ သရုပ္ေဆာင္တယ္..။ တံခါးမႈး အျဖစ္.. မင္းသိန္းက သရုပ္ေဆာင္တယ္..။ ဆရာဦးျမင့္ေဆြက.. ဇာတ္ညႊန္းေရးျပီး ဒါရုိက္တာလုပ္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ တံငါသည္ လုပ္မယ့္သူ မရႇိလို႔ အေတာ္ေလး ဒုကၡေရာက္ၾကေသးတယ္..။
တတန္း၀င္တတန္းထြက္.. တံငါသည္ အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္မယ့္သူကုိ.. ဆရာကုိယ္တုိင္ လုိက္ရႇာတယ္..။ ေယာက်္ားေလးေတြ.. တစ္ေယာက္မႇ.. တံငါသည္ မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ေလာက္ မ်က္ႏႇာမေျပာင္ရဲတာလဲ ပါမႇာေပါ့ေလ..။ ေပါက္တတ္ကရ လုပ္ေဖာ္လုပ္ဖက္.. မ်ိဳးသန့္ကေတာင္.. တံငါသည္ေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔ အတင္းျငင္းတယ္..။
ေနာက္ဆုံး.. တံငါသည္..လုပ္မယ့္သူ မရႇိတာနဲ႔ ျပဇာတ္က.. ပ်က္ေတာ့မလုိေတာင္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္..။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့.. ျမျမ၀င္း လို႔ေခၚတဲ့.. ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က.. ဘယ္သူမႇ လုပ္မယ့္သူ မရႇိရင္.. သူလုပ္ပါ့မယ္ ဆုိျပီး ေဘာ္လန္တီယာ အဆုိျပဳတယ္..။ ဆရာဦးျမင့္ေဆြလဲ အဲဒီေတာ့မႇ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ေတာ့တယ္..။
ျမျမ၀င္းက.. ခရစ္ဆယာန္..။ အတန္းထဲက..က်န္တဲ့ ေက်ာင္းသူေတြနဲ႔ စာရင္.. သြက္သြက္လက္လက္.. ရဲရဲတင္းတင္းရႇိတယ္..။ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္က အေတာ္လႇတယ္..။ မ်က္ႏႇာေလးက.. ကေလးေလးနဲ႔ တူတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့က ကြယ္ရာမႇာ..သူ့ကုိ '' မ်က္ႏႇာက မူၾကိဳ ဖင္က တကၠသုိလ္ '' ဆုိျပီး စေလ့ရႇိတယ္..။
အဲဒီတုံးက.. ခ်စ္သည္းဦး ခင္ေထြးရီက.. ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး မႏၲေလး ေရႊျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးဆီ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြါသြားတဲ့.. အခါသမယ ဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ့္မႇာ.. ရည္းစားလက္မဲ့ ဘ၀ကုိ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ေနရတဲ့ ေန့ရက္မ်ားေပါ့..။
လုိရင္းေျပာရရင္.. ျမျမ၀င္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ အီစီကလီ လုပ္ေနမိတယ္..။ ခင္ေထြးရီနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ဇာတ္လမ္း က ရပ္ေက်ာ္ရြာေက်ာ္ဆုိေတာ့.. ျမျမ၀င္းက.. ကြ်န္ေတာ့္ကုိ.. ဘယ္အကပ္ခံမလဲ..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဗဒင္ သီခ်င္းထဲကလုိ.. '' ျမဲျမဲခုိင္တဲ့ ေက်ာက္ရုပ္ေတာင္မႇ.. တြန္းတုိက္ပါမ်ား နဲ႔နဲ႔ လို႔ လာတယ္.. '' ဆုိတဲ့ ထုံး ႏႇလုံးမူျပီး.. တတ္သမ်.. မဟာဗ်ဴဟာေတြနဲ႔ ဆက္လက္ လႇဳပ္ရႇားေနတာေပါ့..။
အတန္းထဲက.. ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္ ျမျမ၀င္းကုိ အေပ်ာ္ စေနာက္ေနတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္..။ အဲဒီလုိ ထင္တာလည္း ခပ္ေကာင္းေကာင္းဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္လည္း.. ေခ်ာ္လဲေရာထုိင္ လုပ္ေနမိတယ္..။
ပဲြကဖုိ့ နီးလာေတာ့.. ဆရာဦးျမင့္ေဆြရဲ့ အိမ္မႇာ..ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ဇာတ္တုိက္ၾကတယ္..။ အဲဒီေန့ရက္မ်ားဟာ.. အေတာ္ေပ်ာ္ဖုိ့ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္..။ ဆရာက လူပ်ိဳၾကီး..။ ဇာတိက.. သဲေတာ၀မ္းတြင္းဖက္က ဆုိေတာ့.. ရြာမႇာ.. အိမ္ငႇားေနတယ္..။
သူ့အိမ္မႇာ.. ညဆုိ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့အဖဲြ့ေတြနဲ႔ စည္ကားေနတယ္..။
ကုလားထုိင္ တစ္လုံးေပၚ တင္ပလင္ေခြ သံလ်က္ကုိလက္ထဲက ကုိင္ျပီး ရာဇမာန္အျပည့္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ထုိင္ေနတဲ့ အခ်ိန္.. ျမျမ၀င္းက..ငါးရုပ္ၾကီးထမ္းျပီး ၀င္လာတယ္..။ တဆက္တည္း လက္ထဲက သံလ်က္ကုိ ေလထဲေျမာက္ျပီး.. '' ငါးၾကင္းေကာင္ၾကီးကုိ ထမ္းလို႔လာတာ.. အုိဘယ့္တံငါ တံငါ '' နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာရတယ္..။
'' ငါ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္.. ငါးၾကင္းမၾကိဳက္ေတာ့ဘဲ.. တံငါသည္ကုိပဲ စုံမက္ေတာ္မူတယ္ဗ်ား.. '' လို႔ ကြ်န္ေတာ္က ဆက္ေျပာေတာ့.. '' ေဟ့ေကာင္.. ေပါက္ကရ မေျပာနဲ႔ '' လို႔.. ဆရာက မာန္တယ္..။ ျမျမ၀င္းကေတာ့.. မ်က္ေစာင္းလႇမ္းထုိးတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့.. စပ္ျဖဲျဖဲ ေပါ့..။
အဲဒီလုိနဲ႔ ေက်ာင္းကပဲြရက္ ေရာက္လာခဲ့တယ္..။
ဇာတ္ရုပ္နဲ႔လုိက္ေအာင္.. ကြ်န္ေတာ့္မႇာ.. ႏႈတ္ခမ္းေမႊးထူထူဆဲြ..။ ေခါင္းေပၚမႇာလဲ.. ဘုရင္ အေဆာင္အေယာင္ေတြ ေဆာင္း..။ လက္ထဲမႇာ.. စီးကရက္ကုလားေရႊစပတ္ထားတဲ့ သံလ်က္ၾကီး ကုိင္လို႔ေပါ့..။
ပဲြၾကည့္ပုရိတ္သတ္ကေတာ့.. လူစုံတက္စုံပဲ..။ ဆရာၾကီးကအစ.. ေက်ာင္းသန့္ရႇင္းေရးလုပ္တဲ့ ဘုိးမႇတ္ၾကီးအထိ လာအားေပးၾကတယ္..။
ဇာတ္တုိက္ထားတဲ့အတုိင္း.. အားလုံး ေအးေအးေဆးေဆး ပါပဲ..။ ပုရိတ္သတ္ကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့ကုိ ျမင္တာနဲ႔ ရယ္ေနၾကတယ္..။ ေက်ာေပၚမႇာ ငါးရုပ္ၾကီးထမ္းျပီး ျမျမ၀င္း စင္ေပၚတက္လာတယ္..။ ကတၲီပါစ ဖုံးထားတဲ့ ထင္းရႇဳးေသတၲာေပၚမႇာ.. ခန့္ခန့္ၾကီး ကြ်န္ေတာ္ ထုိင္ေနရင္း ျမျမ၀င္းကုိ ျမင္တာနဲ႔..
'' ငါးၾကင္းေကာင္ၾကီးကုိ ထမ္းလို႔ လာတာ.. ခ်စ္ခ်စ္ တံငါ တံငါ '' .. လို႔ ကြ်န္ေတာ္ လည္း ျမျမ၀င္းကုိ စခ်င္တာနဲ႔.. ေအာ္လုိက္တယ္..။
ပုရိတ္သတ္ေတြ.. ႏႇစ္စကၠန့္ေလာက္ ျငိမ္သြားတယ္..။ ေနာက္မႇ.. ေ၀ါကနဲ ရယ္သံထြက္လာတယ္..။ ငါးရုပ္ၾကီးကုိ ပစ္ခ်ျပီး.. အင့္ကနဲ ရႇိဳက္ရင္း ျမျမ၀င္း စင္ေပၚက ဆင္းေျပးသြားတယ္..။ ဆရာဦးျမင့္ေဆြက.. လက္သီးဆုပ္ျပီး စင္ေပၚတက္လာတယ္..။
အဲဒီလုိနဲ႔.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့ရဲ့ တခန္းရပ္ျပဇာတ္က.. တခန္းရပ္သြားခဲ့ရတယ္..။ ေနာက္ရက္မႇာ.. ဟင္းခြက္ သုံးရာျပည့္မႇ.. ပဲြေတာ္တည္ေလ့ရႇိတဲ့ ရႇင္ဘုရင္ၾကီးခမ်ာ.. တံငါသည္ေရႇ့ေမႇာက္ ဒူးေထာက္ခစား ေတာင္းပန္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္..။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ႏႇစ္ေယာက္ရဲ့ ေရစက္က မကုန္ဘူး..။ က်န္စစ္သား ဘုရင့္ေနာင္ အေလာင္းဘုရား ဗႏၶဳလ အစရႇိတဲ့ အသင္းေတြ ခဲြေတာ့.. အေလာင္းဘုရားအသင္းမႇာ.. ႏႇစ္ေယာက္သား အတူက်တယ္..။ အတန္းသားေတြက..ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အသင္းေခါင္းေဆာင္ တင္တယ္..။ ဒုတိယေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔.. ျမျမ၀င္းကုိ ၀ုိင္း အဆုိျပဳၾကတယ္..။ သိပ္လက္ခံခ်င္ပုံမရေပမယ့္.. အားလုံးက.. ၀ုိင္းတြန္းတာနဲ႔ ျမျမ၀င္း လက္ခံလုိက္ရတယ္..။
ေနာက္ေတာ့ တေက်ာင္းလုံး အသင္းေခါင္းေဆာင္ေတြ ျပန္ေရြးရျပန္တယ္..။ တျခားအတန္းက.. အေလာင္းဘုရားအသင္းေခါင္းေဆာင္ ေတြထဲက.. တစ္ေယာက္ကုိ.. တေက်ာင္းလုံးရဲ့ အသင္းေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ျပန္ေရြးတာပဲ..။ အတန္းစုံက.. ေခါင္းေဆာင္ေတြၾကား ျပန္ေရြးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ဆယ္တန္း တန္းခဲြေတြၾကားက အသင္းေခါင္းေဆာင္ေတြၾကား ျပန္ေရြးတာပဲ..။ အဲဒီထဲက.. ထြက္လာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဟာ.. တေက်ာင္းလုံးရဲ့ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ေအာ္တုိမက္တစ္ျဖစ္သြားတယ္..။
တခန္းရပ္ျပဇာတ္ကတဲ့.. ေဟာခန္းၾကီးထဲမႇာ.. ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အားလုံး စုျပီး ေရြးေကာက္ပဲြလုိ ဆႏၵမဲေပး ၾကရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္လုိ ကုိယ္စားလႇယ္ေလာင္းေတြက.. ေရႇ့မႇာ မတ္တပ္ရပ္ေနၾကရတယ္..။
ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေထာက္ခံတဲ့သူေတြ မတ္တပ္ရပ္ၾက လို႔ ဆရာက ေျပာျပီး မတ္တပ္ရပ္တဲ့ လူအေရအတြက္ကုိ ေရျပီးမႇတ္တယ္..။ က်န္တဲ့သူေတြလဲ အလားတူ လုပ္ျပီး.. ေထာက္ခံမဲ အမ်ားဆုံးရတဲ့ ငနဲက.. တေက်ာင္းလုံးရဲ့ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္သြားတယ္..။ အသင္းေလးသင္းရႇိတာဆုိေတာ့.. အသင္းေခါင္းေဆာင္ ေလးေယာက္ေပါ့..။
လုပ္ရည္ကုိင္ရည္.. ေခါင္းေဆာင္ႏုိင္စြမ္း စတာေတြၾကည့္ျပီး မဲေပးတာထက္.. ခင္ရာခင္ရာ ထျပီး မဲေပးၾကတာပဲ..။ သိတယ္မဟုတ္လား..။ ကြ်န္ေတာ္က.. ပြၾကီး ဆုိေတာ့.. တေက်ာင္းလုံးရဲ့ အေလာင္းဘုရား အသင္းေခါင္ေဆာင္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္..။
အသင္းလႇဳပ္ရႇားမႈ အေနနဲ႔ကေတာ့.. ေက်ာင္းသန့္ရႇင္းေရး မႇာ..အသင္းလုိက္ တာ၀န္ယူ လုပ္ၾကရတယ္။ ၀ါဆုိ၀ါေခါင္ ေရေတြၾကီးေတာ့.. အသင္းေလးသင္း ေလႇျပိဳင္ပဲြလုပ္တယ္..။ ဆရာကန္ေတာ့ပဲြအတြက္.. အသင္းလုိက္ ပုိက္ဆံေကာက္ၾကရတယ္..။ ဒီေလာက္ပါပဲ..။
ျပဇာတ္ထဲက.. ဘုရင္ၾကီးအျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ သရုပ္ေဆာင္တယ္..။ တံခါးမႈး အျဖစ္.. မင္းသိန္းက သရုပ္ေဆာင္တယ္..။ ဆရာဦးျမင့္ေဆြက.. ဇာတ္ညႊန္းေရးျပီး ဒါရုိက္တာလုပ္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ တံငါသည္ လုပ္မယ့္သူ မရႇိလို႔ အေတာ္ေလး ဒုကၡေရာက္ၾကေသးတယ္..။
တတန္း၀င္တတန္းထြက္.. တံငါသည္ အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္မယ့္သူကုိ.. ဆရာကုိယ္တုိင္ လုိက္ရႇာတယ္..။ ေယာက်္ားေလးေတြ.. တစ္ေယာက္မႇ.. တံငါသည္ မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ေလာက္ မ်က္ႏႇာမေျပာင္ရဲတာလဲ ပါမႇာေပါ့ေလ..။ ေပါက္တတ္ကရ လုပ္ေဖာ္လုပ္ဖက္.. မ်ိဳးသန့္ကေတာင္.. တံငါသည္ေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔ အတင္းျငင္းတယ္..။
ေနာက္ဆုံး.. တံငါသည္..လုပ္မယ့္သူ မရႇိတာနဲ႔ ျပဇာတ္က.. ပ်က္ေတာ့မလုိေတာင္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္..။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့.. ျမျမ၀င္း လို႔ေခၚတဲ့.. ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က.. ဘယ္သူမႇ လုပ္မယ့္သူ မရႇိရင္.. သူလုပ္ပါ့မယ္ ဆုိျပီး ေဘာ္လန္တီယာ အဆုိျပဳတယ္..။ ဆရာဦးျမင့္ေဆြလဲ အဲဒီေတာ့မႇ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ေတာ့တယ္..။
ျမျမ၀င္းက.. ခရစ္ဆယာန္..။ အတန္းထဲက..က်န္တဲ့ ေက်ာင္းသူေတြနဲ႔ စာရင္.. သြက္သြက္လက္လက္.. ရဲရဲတင္းတင္းရႇိတယ္..။ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္က အေတာ္လႇတယ္..။ မ်က္ႏႇာေလးက.. ကေလးေလးနဲ႔ တူတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့က ကြယ္ရာမႇာ..သူ့ကုိ '' မ်က္ႏႇာက မူၾကိဳ ဖင္က တကၠသုိလ္ '' ဆုိျပီး စေလ့ရႇိတယ္..။
အဲဒီတုံးက.. ခ်စ္သည္းဦး ခင္ေထြးရီက.. ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး မႏၲေလး ေရႊျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးဆီ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြါသြားတဲ့.. အခါသမယ ဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ့္မႇာ.. ရည္းစားလက္မဲ့ ဘ၀ကုိ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ေနရတဲ့ ေန့ရက္မ်ားေပါ့..။
လုိရင္းေျပာရရင္.. ျမျမ၀င္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ အီစီကလီ လုပ္ေနမိတယ္..။ ခင္ေထြးရီနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ဇာတ္လမ္း က ရပ္ေက်ာ္ရြာေက်ာ္ဆုိေတာ့.. ျမျမ၀င္းက.. ကြ်န္ေတာ့္ကုိ.. ဘယ္အကပ္ခံမလဲ..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဗဒင္ သီခ်င္းထဲကလုိ.. '' ျမဲျမဲခုိင္တဲ့ ေက်ာက္ရုပ္ေတာင္မႇ.. တြန္းတုိက္ပါမ်ား နဲ႔နဲ႔ လို႔ လာတယ္.. '' ဆုိတဲ့ ထုံး ႏႇလုံးမူျပီး.. တတ္သမ်.. မဟာဗ်ဴဟာေတြနဲ႔ ဆက္လက္ လႇဳပ္ရႇားေနတာေပါ့..။
အတန္းထဲက.. ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္ ျမျမ၀င္းကုိ အေပ်ာ္ စေနာက္ေနတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္..။ အဲဒီလုိ ထင္တာလည္း ခပ္ေကာင္းေကာင္းဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္လည္း.. ေခ်ာ္လဲေရာထုိင္ လုပ္ေနမိတယ္..။
ပဲြကဖုိ့ နီးလာေတာ့.. ဆရာဦးျမင့္ေဆြရဲ့ အိမ္မႇာ..ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ဇာတ္တုိက္ၾကတယ္..။ အဲဒီေန့ရက္မ်ားဟာ.. အေတာ္ေပ်ာ္ဖုိ့ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္..။ ဆရာက လူပ်ိဳၾကီး..။ ဇာတိက.. သဲေတာ၀မ္းတြင္းဖက္က ဆုိေတာ့.. ရြာမႇာ.. အိမ္ငႇားေနတယ္..။
သူ့အိမ္မႇာ.. ညဆုိ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့အဖဲြ့ေတြနဲ႔ စည္ကားေနတယ္..။
ကုလားထုိင္ တစ္လုံးေပၚ တင္ပလင္ေခြ သံလ်က္ကုိလက္ထဲက ကုိင္ျပီး ရာဇမာန္အျပည့္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ထုိင္ေနတဲ့ အခ်ိန္.. ျမျမ၀င္းက..ငါးရုပ္ၾကီးထမ္းျပီး ၀င္လာတယ္..။ တဆက္တည္း လက္ထဲက သံလ်က္ကုိ ေလထဲေျမာက္ျပီး.. '' ငါးၾကင္းေကာင္ၾကီးကုိ ထမ္းလို႔လာတာ.. အုိဘယ့္တံငါ တံငါ '' နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာရတယ္..။
'' ငါ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္.. ငါးၾကင္းမၾကိဳက္ေတာ့ဘဲ.. တံငါသည္ကုိပဲ စုံမက္ေတာ္မူတယ္ဗ်ား.. '' လို႔ ကြ်န္ေတာ္က ဆက္ေျပာေတာ့.. '' ေဟ့ေကာင္.. ေပါက္ကရ မေျပာနဲ႔ '' လို႔.. ဆရာက မာန္တယ္..။ ျမျမ၀င္းကေတာ့.. မ်က္ေစာင္းလႇမ္းထုိးတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့.. စပ္ျဖဲျဖဲ ေပါ့..။
အဲဒီလုိနဲ႔ ေက်ာင္းကပဲြရက္ ေရာက္လာခဲ့တယ္..။
ဇာတ္ရုပ္နဲ႔လုိက္ေအာင္.. ကြ်န္ေတာ့္မႇာ.. ႏႈတ္ခမ္းေမႊးထူထူဆဲြ..။ ေခါင္းေပၚမႇာလဲ.. ဘုရင္ အေဆာင္အေယာင္ေတြ ေဆာင္း..။ လက္ထဲမႇာ.. စီးကရက္ကုလားေရႊစပတ္ထားတဲ့ သံလ်က္ၾကီး ကုိင္လို႔ေပါ့..။
ပဲြၾကည့္ပုရိတ္သတ္ကေတာ့.. လူစုံတက္စုံပဲ..။ ဆရာၾကီးကအစ.. ေက်ာင္းသန့္ရႇင္းေရးလုပ္တဲ့ ဘုိးမႇတ္ၾကီးအထိ လာအားေပးၾကတယ္..။
ဇာတ္တုိက္ထားတဲ့အတုိင္း.. အားလုံး ေအးေအးေဆးေဆး ပါပဲ..။ ပုရိတ္သတ္ကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့ကုိ ျမင္တာနဲ႔ ရယ္ေနၾကတယ္..။ ေက်ာေပၚမႇာ ငါးရုပ္ၾကီးထမ္းျပီး ျမျမ၀င္း စင္ေပၚတက္လာတယ္..။ ကတၲီပါစ ဖုံးထားတဲ့ ထင္းရႇဳးေသတၲာေပၚမႇာ.. ခန့္ခန့္ၾကီး ကြ်န္ေတာ္ ထုိင္ေနရင္း ျမျမ၀င္းကုိ ျမင္တာနဲ႔..
'' ငါးၾကင္းေကာင္ၾကီးကုိ ထမ္းလို႔ လာတာ.. ခ်စ္ခ်စ္ တံငါ တံငါ '' .. လို႔ ကြ်န္ေတာ္ လည္း ျမျမ၀င္းကုိ စခ်င္တာနဲ႔.. ေအာ္လုိက္တယ္..။
ပုရိတ္သတ္ေတြ.. ႏႇစ္စကၠန့္ေလာက္ ျငိမ္သြားတယ္..။ ေနာက္မႇ.. ေ၀ါကနဲ ရယ္သံထြက္လာတယ္..။ ငါးရုပ္ၾကီးကုိ ပစ္ခ်ျပီး.. အင့္ကနဲ ရႇိဳက္ရင္း ျမျမ၀င္း စင္ေပၚက ဆင္းေျပးသြားတယ္..။ ဆရာဦးျမင့္ေဆြက.. လက္သီးဆုပ္ျပီး စင္ေပၚတက္လာတယ္..။
အဲဒီလုိနဲ႔.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့ရဲ့ တခန္းရပ္ျပဇာတ္က.. တခန္းရပ္သြားခဲ့ရတယ္..။ ေနာက္ရက္မႇာ.. ဟင္းခြက္ သုံးရာျပည့္မႇ.. ပဲြေတာ္တည္ေလ့ရႇိတဲ့ ရႇင္ဘုရင္ၾကီးခမ်ာ.. တံငါသည္ေရႇ့ေမႇာက္ ဒူးေထာက္ခစား ေတာင္းပန္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္..။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ႏႇစ္ေယာက္ရဲ့ ေရစက္က မကုန္ဘူး..။ က်န္စစ္သား ဘုရင့္ေနာင္ အေလာင္းဘုရား ဗႏၶဳလ အစရႇိတဲ့ အသင္းေတြ ခဲြေတာ့.. အေလာင္းဘုရားအသင္းမႇာ.. ႏႇစ္ေယာက္သား အတူက်တယ္..။ အတန္းသားေတြက..ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အသင္းေခါင္းေဆာင္ တင္တယ္..။ ဒုတိယေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔.. ျမျမ၀င္းကုိ ၀ုိင္း အဆုိျပဳၾကတယ္..။ သိပ္လက္ခံခ်င္ပုံမရေပမယ့္.. အားလုံးက.. ၀ုိင္းတြန္းတာနဲ႔ ျမျမ၀င္း လက္ခံလုိက္ရတယ္..။
ေနာက္ေတာ့ တေက်ာင္းလုံး အသင္းေခါင္းေဆာင္ေတြ ျပန္ေရြးရျပန္တယ္..။ တျခားအတန္းက.. အေလာင္းဘုရားအသင္းေခါင္းေဆာင္ ေတြထဲက.. တစ္ေယာက္ကုိ.. တေက်ာင္းလုံးရဲ့ အသင္းေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ျပန္ေရြးတာပဲ..။ အတန္းစုံက.. ေခါင္းေဆာင္ေတြၾကား ျပန္ေရြးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ဆယ္တန္း တန္းခဲြေတြၾကားက အသင္းေခါင္းေဆာင္ေတြၾကား ျပန္ေရြးတာပဲ..။ အဲဒီထဲက.. ထြက္လာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဟာ.. တေက်ာင္းလုံးရဲ့ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ေအာ္တုိမက္တစ္ျဖစ္သြားတယ္..။
တခန္းရပ္ျပဇာတ္ကတဲ့.. ေဟာခန္းၾကီးထဲမႇာ.. ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အားလုံး စုျပီး ေရြးေကာက္ပဲြလုိ ဆႏၵမဲေပး ၾကရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္လုိ ကုိယ္စားလႇယ္ေလာင္းေတြက.. ေရႇ့မႇာ မတ္တပ္ရပ္ေနၾကရတယ္..။
ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေထာက္ခံတဲ့သူေတြ မတ္တပ္ရပ္ၾက လို႔ ဆရာက ေျပာျပီး မတ္တပ္ရပ္တဲ့ လူအေရအတြက္ကုိ ေရျပီးမႇတ္တယ္..။ က်န္တဲ့သူေတြလဲ အလားတူ လုပ္ျပီး.. ေထာက္ခံမဲ အမ်ားဆုံးရတဲ့ ငနဲက.. တေက်ာင္းလုံးရဲ့ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္သြားတယ္..။ အသင္းေလးသင္းရႇိတာဆုိေတာ့.. အသင္းေခါင္းေဆာင္ ေလးေယာက္ေပါ့..။
လုပ္ရည္ကုိင္ရည္.. ေခါင္းေဆာင္ႏုိင္စြမ္း စတာေတြၾကည့္ျပီး မဲေပးတာထက္.. ခင္ရာခင္ရာ ထျပီး မဲေပးၾကတာပဲ..။ သိတယ္မဟုတ္လား..။ ကြ်န္ေတာ္က.. ပြၾကီး ဆုိေတာ့.. တေက်ာင္းလုံးရဲ့ အေလာင္းဘုရား အသင္းေခါင္ေဆာင္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္..။
အသင္းလႇဳပ္ရႇားမႈ အေနနဲ႔ကေတာ့.. ေက်ာင္းသန့္ရႇင္းေရး မႇာ..အသင္းလုိက္ တာ၀န္ယူ လုပ္ၾကရတယ္။ ၀ါဆုိ၀ါေခါင္ ေရေတြၾကီးေတာ့.. အသင္းေလးသင္း ေလႇျပိဳင္ပဲြလုပ္တယ္..။ ဆရာကန္ေတာ့ပဲြအတြက္.. အသင္းလုိက္ ပုိက္ဆံေကာက္ၾကရတယ္..။ ဒီေလာက္ပါပဲ..။
2 comments:
မင္းေရွ ့က် ဒူးေထာက္ေမွာက္ရက္ လဲဆိုတာ ဒါေနမွာေပါ့။
ဖတ္လို ့သိတ္ေကာင္းတယ္။ ငယ္ဘ၀ကို သတိရေစတယ္။ ရုပ္ရွင္ရုိက္ဖို ့လုပ္ပါ။
စကားေတြပဲ ေၿပာတဲ့ ဒါရုိက္တာနဲ ့မရုိက္ပါနဲ ့။
ထြန္းထြန္းနိုင္နဲ ့ဆို ေကာင္းမယ္
ဂ်ဴနို သို႔
ထြန္းထြန္းနိုင္က ၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါၿပီ။
သတင္းဖတ္ရန္ http://www.khitpyaing.org/news/December_08/23-12-08c.php
Post a Comment