ေနာက္တစ္ေန့ မနက္ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းအလာ လမ္းမႇာ ျမျမ၀င္းနဲ႔ ေတြ႔တယ္..။ မေန့က ငါေက်ာင္းမတက္ေတာ့ နင္ေမ်ာ္ေနေသးလားလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေမးေတာ့ '' ဟင္ ငါလဲ ေက်ာင္းမတက္ဘူး ေနသိပ္မေကာင္း တာနဲ႔ '' လို႔ သူမျပန္ေျဖတယ္..။
ဒါနဲ႔ ေန့ပါဦး နင္က ဘယ္သေ၀ထုိးေနလို႔ ေက်ာင္းပ်က္တာလဲ လို႔ သူမက ေမးတယ္..။ ဒီလုိပါပဲဟာ လို႔ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျပာမိတယ္..။ နင့္ကုိ ခ်က္ျခင္းၾကီး အေျဖမေပးႏုိင္တာ နားလည္ေပးပါဟာ.. ငါ ေသခ်ာစဥ္းစားေနရလို႔ပါ လို႔ သူမက ဆက္ေျပာလာတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အင္းမလုပ္အဲမလုပ္ လုပ္ေနမိတယ္..။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေက်ာင္းနား ေရာက္လာတယ္.။
စာေမးပဲြကလဲ အရမ္းနီးေနျပီ.. နင္စာေရာ က်က္ျဖစ္ရဲ့လား လို႔ သူမက ထပ္ေမးျပန္တယ္..။ မထုံတက္ေတး အမူအရာနဲ႔ ဘာမႇ ကြ်န္ေတာ္ျပန္မေျပာေတာ့ ငါေသခ်င္တယ္လို႔ သူမ မပြင့္တပြင့္ျငီးတယ္..။
အဲဒီေန့က အခန္းထဲကုိ မ်က္စိမ်က္ႏႇာပ်က္ျပီး ျပိဳင္တူ၀င္လာတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ႏႇစ္ေယာက္ကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ုိင္းၾကည့္ေနၾကတယ္..။ စာသင္ခ်ိန္ေတြ တခ်ိန္ျပီးတခ်ိန္ ကုန္ဆုံးသြားခဲ့တယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္ အျမင္အာရုံထဲမႇာ ဘယ္အရာမႇ ရႇင္းရႇင္းလင္းလင္း မရႇိတဲ့အထိ ကြ်န္ေတာ္ ေတြေ၀ေနခဲ့တယ္..။
ညေနေက်ာင္းဆင္းေတာ့.. သူမက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျမန္မာ သဒၵါစာအုပ္ ထုိးေပးတယ္..။
ဒါက ဘာလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ျပန္ေမးေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ထဲမႇာ အေျဖပါတယ္ လို႔ ေျပာျပီး ကြ်န္ေတာ့္ေရႇ့က အေျပးတပုိင္းနဲ႔ သူမထြက္သြားတယ္..။ ေျပးထြက္သြားတဲ့ သူမကုိ ၾကည့္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ ေျခမကုိင္မိ လက္မကုိင္မိ ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္..။ ကုိယ့္ႏႇလုံးခုန္သံကုိ ကုိယ္ျပန္ၾကားေနရတယ္..။
အသက္ျပင္းျပင္း တခ်က္ရႇဳရႇဳိက္ျပီး လက္ထဲက စာအုပ္ကုိ တစ္ရြက္ျခင္း လႇန္ၾကည့္မိတယ္..။ တစ္ရြက္.. ႏႇစ္ရြက္.. သုံးရြက္.. ... .... .... ...... ..... စာအုပ္သာ ဆုံးသြားတယ္ ဘာစာမႇမေတြ႔ဘူး..။
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ကြ်န္ေတာ္ အစအဆုံး ျပန္ရႇာၾကည့္တယ္..။ အေျဖက မေျပာင္းလဲ.။
စာအုပ္ကုိ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ကမ္းေပးခ်ိန္မႇာ သူမရဲ့ ပါးႏႇစ္ဖက္ဟာ.. ပန္းႏုေရာင္ သန္းေနခဲ့တာမုိ့ .. ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္လုိတဲ့ သေဘာေတာ့ မရႇိတန္ဘူးလို႔ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္က အလုိလုိ သိေနမိတယ္..။
သုိ့ေသာ္.. လက္ေတြ႔မႇာ.. သူမေျပာခဲ့တဲ့ အေျဖဆုိတာကုိလဲ ကြ်န္ေတာ္ ရႇာမေတြ႔ေလေတာ့.. ရင္ေမာေနမိတယ္..။
ေရနစ္ေနတဲ့သူ ေကာက္ရုိးတမ်င္ ေမ်ာ္လင့္သလုိမ်ိဳး ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္ စာအုပ္လႇန္မိျပန္တယ္..။ ဘာစာရြက္မႇ ညႇပ္မထားတာေတာ့ သိပ္ေသခ်ာသြားတယ္..။
စိတ္ထဲမႇာလဲ နည္းနည္း ကြ်ဲျမီးတုိသလုိ ျဖစ္လာတယ္..။ ခ်စ္ခြင့္ပန္သူကုိ အေျဖေပးတာ သုိက္စာေဖာ္ခုိင္းတာလုိလုိ သိပ္အစြမ္းထက္တဲ့ ေရႇးေဟာင္း တရုတ္သုိင္းက်မ္း ပေဟဠိ၀ႇက္တာလုိလုိ လုပ္ခဲ့တဲ့သူမကုိ မခ်င့္မရဲလဲ ျဖစ္ေနမိတယ္..။
ေနာက္တစ္ေန့မနက္ ေက်ာင္းလာေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သူမရပ္ေစာင့္ေနတယ္..။ သူေပးခဲ့တဲ့ ျမန္မာသဒၵါစာအုပ္ကုိ လက္ထဲမႇာ တင္းတင္းဆုပ္ထားရင္း လာေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျမင္ေတာ့ သူမ ရႇက္ကုိးရႇက္ကန္းနဲ႔ ေခါင္းငု့ံသြားတယ္..။
အနားေရာက္ေတာ့ သူမကုိ ေရာ့ဆုိျပီး စာအုပ္ျပန္ေပးလုိက္တယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏႇာကုိ မ၀င့္တ၀င့္ၾကည့္ရင္း စာအုပ္ကုိ သူမလႇမ္းယူတယ္..။ ေျခမကုိင္မိလက္မကုိင္မိနဲ႔ ရႇက္ျပီးရင္း ရႇက္ေနတဲ့ သူမကုိ ၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္လဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ဦးေႏႇာက္စားေနမိတယ္..။
သူမျဖစ္ပ်က္ေနပုံက ခ်စ္တယ္လို႔အေျဖေပးျပီးစ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပုံမ်ိဳး..။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိမ်ိဳး ယူဆေလာက္ေအာင္ကလဲ ကြ်န္ေတာ့္မႇာ ဘာအေထာက္အထားမႇ မရႇိေလေတာ့ ဒုက္ခေရာက္ ေနရတယ္..။
ေသာင္မတင္ေရမက် အေျခအေနကုိ တနည္းနည္းနဲ႔ ေတာ့ ရႇင္းမႇျဖစ္မယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိတာနဲ႔ '' အေျဖပါတယ္သာေျပာတာ.. စာအုပ္ထဲမႇာ ဘာမႇလဲ မပါဘူး.. '' လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခ်လုိက္တယ္..။ ရႇက္ရြံ့ေနတဲ့ အမူအရာကေန သူမ အံ့ၾသတဲ့ အမူအရာ ေျပာင္းသြားတယ္..။
တဆက္တည္း .. တကယ္မေတြ႔တာလား.. ကြက္လပ္ျဖည့္ပါ ဆုိတဲ့ နမူနာေလ့က်င့္ခန္း ၀ါက်မႇာ အေျဖေရးလုိက္တယ္ ေလ လို႔ သူမက ဆက္ေျပာတယ္..။ ဟာ.. ဆုိျပီး သူမလက္ထဲက စာအုပ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ အတင္းျပန္လုမိတယ္..။
ႏႈတ္ခမ္းေလးစူ ေျခေလးေစာင့္ျပီး စာအုပ္ကုိ အတင္းျပန္ဆဲြထားတာမုိ့ အေတာ္ေလး အားထည့္မႇ.. စာအုပ္က ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲ ပါလာတယ္..။ ျပီး.. အငမ္းမရ သူမေျပာတဲ့ နမူနာ ေလ့က်င့္ခန္းဆုိတာကုိ ရႇာမိတယ္..။
အေရးထဲ လက္ကေခြ်းနဲ႔ စာရြက္လႇန္ရတာ သိပ္အဆင္မေခ်ာခ်င္ဘူး..။ သူမကေတာ့ ေခါင္းကုိ ငုိက္စုိက္ခ်ျပီး အလကားေနရင္း လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကုိ ပြတ္လုိက္ ညႇစ္လုိက္လုပ္ေနတယ္..။
ရုတ္တရက္ တစ္စက္ကန့္ မုိင္သုံးဆယ္ အလ်င္နဲ႔ ေရြ႕ေနတဲ့ ကမ္ဘာၾကီး ရပ္သြားသလုိ မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္..။ ေဖာ္ျပဖုိ့ ခက္တဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခု ကြ်န္ေတာ့္ႏႇလုံးသားကုိ ဗဟုိျပဳျပီး တကုိယ္လုံး ပ်ံ့ႏႇ့ံစီးဆင္းသြားတယ္..။ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ သက္တမ္းအတြင္းမႇာ မ်ားမ်ားစားစား ခံစားရေလ့မရႇိတဲ့ ခံစားခ်က္ တစ္ခု လ်ပ္တပ်က္ ေပါက္ကဲြလြင့္စင္ ထြက္လာသလုိပါပဲ..။
အေပ်ာ္ေတြက လႇဳပ္ရႇားမႈေတြအျဖစ္ ပုံစံေျပာင္းသြားတယ္..။ '' လြမ္းေနမယ္ မမ '' ဇာတ္ကားထဲက ေက်ာ္ဟိန္းလုိ အသံျပဲၾကီးနဲ႔ မေအာ္မိေပမယ့္ ဘယ္ျပီးညာလႇမ္းရမယ္ဆုိတဲ့ လမ္းေလ်ာက္နည္း ဆုိင္ရာ စည္းေတြေတာ့ ကေမာက္ကမျဖစ္ကုန္တယ္..။
သတိလက္လြတ္ သူမရဲ့ လက္ကေလးကုိ ၀မ္းသာအားရ လမ္းကုိင္လုိက္မိတယ္..။ အုိ.. လို႔တီးတုိး ေရရြတ္ရင္း သူမရုန္းတယ္..။ လမ္းလယ္ေခါင္ၾကီးမႇာ ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလဲ .. လို႔ ေျပာရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သူမရႇက္ကုိးရႇက္ကန္းၾကည့္တယ္..။
အဲဒီေတာ့မႇ ကြ်န္ေတာ္လဲ သတိ၀င္လာျပီး ကုိယ္ရႇိန္ျပန္သတ္ရတယ္..။ အဲဒီေန့က ေက်ာင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေျမၾကီးနဲ႔ ေျခေထာက္မထိဘဲ ေရာက္သြားခဲ့တယ္..။ လက္ထဲမႇာေတာ့ '' သူ့ကုိ (ခ်စ္) တာေပါ့ '' လို႔ ေရးထားတဲ့ ျမန္မာသဒၵါစာအုပ္ေလးကုိ တျမတ္တႏုိး ကုိင္ရင္းေပါ့..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment