တစ္ပတ္ႏႇစ္ပတ္ ၾကာလာေတာ့.. ဘုန္းၾကီးကလဲ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ နည္းနည္း ျငိဳျငင္သလုိ ျဖစ္လာတယ္..။ နဂုိရ္ကလဲ သိပ္မႇ မရင္းႏႇီးမပတ္သက္တာဆုိေတာ့ သူလဲ ျငိဳျငင္မႇာေပါ့..။ ဆြမ္းဟင္းကလဲ သိပ္ၾကီး ပုိလ်ံတာမဟုတ္ေတာ့ တခါတရံ ညစာကုိ ခ်က္စားၾကရတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္လဲ ေနာက္ဆုံး ရြာပဲ ျပန္ေတာ့မယ္ကြာလို႔ သူငယ္ခ်င္းကုိ ေျပာရေတာ့တယ္..။ ဘုန္းၾကီးကုိလဲ အားနာေနရျပီဆုိတာ သူလည္း ရိပ္မိတယ္..။ ဒါေပမယ့္ သူကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သိပ္ခင္ေနေတာ့ ေနာက္ဆုံး ဗုိလ္တေထာင္သစ္စက္ေရႇ့နားက အျပင္ေဆာင္ ေျပာင္းေနမယ္..။ ရြာကုိ မျပန္နဲ႔..။ ေက်ာင္းဖြင့္မႇ.. ျပန္ေတာ့ လို႔ ႏႇစ္ေယာက္သား ဆုံးျဖတ္ျပီး ဘဂ၀ါ ေဟာ္စတယ္ ကေန အျပင္ေဘာ္ဒါေဆာင္ကုိ ယြန္းခဲ့ၾကေတာ့တယ္..။
အေဆာင္ေၾကးက တစ္ေယာက္ငါးရာ ေပးရတယ္..။ ႏႇစ္ေယာက္တစ္ခန္း ေနတယ္..။ အေဆာင္သိပ္ေတာ့ မကပ္ျဖစ္ၾကပါဘူး..။ မနက္လင္း ထြက္.. ညေလာက္မႇ ျပန္လာ ေပါ့..။ သေဘၤာသားရုံးေတြ ကလဲ ျမိဳ႔ထဲမႇာ ရႇိတာဆုိေတာ့ မနက္ဆုိ ႏႇစ္ေယာက္သား ေရမုိးခ်ိဳးျပီး အေဆာင္ေရႇ့က မႇတ္တုိင္မႇာ လုိင္းကားေစာင့္စီးျပီး လစ္ၾကတာပဲ..။
လုိင္းကား ဆုိလို႔ လုိင္းကားစီးတဲ့ အေၾကာင္း အမႇတ္တရ ေျပာရဦးမယ္..။ ေအာင္ဆန္းကြင္းမႇာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေနတုံးကလဲ.. ဟုိဟုိဒီဒီ သြားေလ့သြားထ မရႇိေတာ့ လုိင္းကားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္အထာမက်ဘူး..။ အထူးသျဖင့္ ဟုိင္းလတ္ကားေလးေတြနဲ႔ သိပ္အဆင္မေျပခ်င္ဘူး..။
ကားၾကီးေတြ ဆုိရင္ေတာ့ ဘာမႇ ေထြေထြထူးထူး မျဖစ္ပါဘူး..။ လာတာနဲ႔ တက္စီးလုိက္တာပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ မႇတ္မႇတ္ရရ ဟုိင္းလတ္လုိင္းကား ကြ်န္ေတာ္စစီးေတာ့.. ျပႆနာတက္ေတာ့တာပဲ..။
ဒရုိင္ဘာဖယ္ေပးတဲ့ ေနာက္ေပါက္ကေန ကားထဲ ခါးကုန္း ၀င္ရတယ္..။ အလယ္ခုံပဲ လြတ္တာမုိ့ အလယ္ခုံမႇာ ကြ်န္ေတာ္ထုိင္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ အလယ္ခုံမႇာ ထုိင္တဲ့သူ ေနာက္လႇည့္ထုိင္ရတာကုိ ကြ်န္ေတာ္က မသိေတာ့ တက္လာတဲ့အတုိင္းပဲ ကားေရႇ့ခန္းကုိ မ်က္ႏႇာမူျပီး ထုိင္ခ်လုိက္မိတယ္..။
ဒရုိင္ဘာက လႇမ္းေအာ္ေပမယ့္ ကုိယ့္ေနာက္ကလူေတြကလဲ ထပ္ၾကပ္မကြာ တက္လာေတာ့ ျပင္ခ်ိန္မရေတာ့ဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ က်န္တဲ့ခရီးသည္ေတြနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ ထုိင္ေနမိတာေပါ့..။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေနာက္ကတြယ္စီးရင္း ရယ္ေနတယ္..။
ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒရုိင္ဘာက ရုတ္တရက္ဘရိတ္အုပ္လုိက္တယ္..။ နဂုိရ္ကတည္းက အျမီးအေမာက္ မတည့္ ထုိင္ေနတာဆုိေတာ့ ဒရုိင္ဘာဘရိတ္လဲ အုပ္လုိက္ေရာ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းက ကြ်န္ေတာ့္ေရႇ့တည့္တည့္မႇာ ေနာက္ျပန္ထုိင္ေနတဲ့ မိန္းမၾကီး ေပါင္ၾကားေရာက္သြားပါေလေရာ..။
'' ဟဲ့ ေသာက္ပလုတ္တုတ္.. ျမတ္စြာဘုရား '' ဆုိျပီး အဲဒီမိန္းမၾကီးက သူ့ေပါင္ေတြကုိ ေၾကာက္အားလန့္အားနဲ႔ စု လုိက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မႇာ ကြမ္းညႇပ္နဲ႔ အညႇပ္ခံရတဲ့ကြမ္းသီးလုံး လို႔ အူးအူးအဲအဲ နဲ႔ ေပါ့..။
တကားလုံး ၀ုိင္းရယ္ၾကတာ ေသာေသာကုိ ညံလို႔..။
ရန္ကုန္ေရာက္ ေတာသားကြ်န္ေတာ္ရဲ့ ခြက်က်ဟာသ တစ္ပုဒ္ေပါ့ဗ်ာ..။ ေနာက္ေတာ့လည္း.. ေတာသားလူလည္ၾကီးကုိ ျဖစ္လို႔..။ တခါတရံ ဘတ္စ္ကားခေတာင္ မေပးေတာ့ဘူး..။
အထူးသျဖင့္ ဘတ္စ္ကား အၾကီးၾကီး ေတြ စီးရင္ အေပါက္နားတြယ္မစီးဘဲ ကားအတြင္းကုိ အတင္းတုိး၀င္သြားျပီး စပယ္ယာ ကားခလာေတာင္းတုိင္း မ်က္ႏႇာထိမ်က္ႏႇာထားနဲ႔ '' ဘယ္ႏႇစ္ခါ ေပးရမႇာလဲ '' လို႔ ေဟာက္စား လုပ္တဲ့ အထိ အတတ္ေကာင္းေတြ တတ္လာတယ္..။
အဲဒီလုိမ်ိဳး ေျပာျပီးတုိင္း စိတ္ထဲမႇာ က်လိက်လိနဲ႔ အေတာ္ရယ္ခ်င္တယ္..။ မ်က္ႏႇာပုိးမနည္းသတ္ထားရတယ္..။ '' ဒီတစ္ခါပဲ ေပးရမႇာပါ '' လို႔ ျပန္ေျပာတဲ့ စပယ္ယာနဲ႔ မဆုံတာ ကံေကာင္းတယ္..။ စပယ္ယာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ အတည္ေပါက္နဲ႔ ဘယ္ႏႇစ္ခါေပးရမႇာလဲ လို႔ အေျပာခံရေတာ့ သူတုိ႔ မႇားေတာင္းမိတယ္လို႔ ပဲ ထင္သြားေလ့ရႇိၾကတယ္..။
ခင္ဗ်ားတုိ့လဲ ဘတ္စ္ကားစီးဖုိ့ၾကဳံရင္ ကြ်န္ေတာ့္နည္းစမ္းၾကည့္ပါ့လား.။(ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံေပါ့)
ကြ်န္ေတာ္လဲ ေနာက္ဆုံး ရြာပဲ ျပန္ေတာ့မယ္ကြာလို႔ သူငယ္ခ်င္းကုိ ေျပာရေတာ့တယ္..။ ဘုန္းၾကီးကုိလဲ အားနာေနရျပီဆုိတာ သူလည္း ရိပ္မိတယ္..။ ဒါေပမယ့္ သူကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သိပ္ခင္ေနေတာ့ ေနာက္ဆုံး ဗုိလ္တေထာင္သစ္စက္ေရႇ့နားက အျပင္ေဆာင္ ေျပာင္းေနမယ္..။ ရြာကုိ မျပန္နဲ႔..။ ေက်ာင္းဖြင့္မႇ.. ျပန္ေတာ့ လို႔ ႏႇစ္ေယာက္သား ဆုံးျဖတ္ျပီး ဘဂ၀ါ ေဟာ္စတယ္ ကေန အျပင္ေဘာ္ဒါေဆာင္ကုိ ယြန္းခဲ့ၾကေတာ့တယ္..။
အေဆာင္ေၾကးက တစ္ေယာက္ငါးရာ ေပးရတယ္..။ ႏႇစ္ေယာက္တစ္ခန္း ေနတယ္..။ အေဆာင္သိပ္ေတာ့ မကပ္ျဖစ္ၾကပါဘူး..။ မနက္လင္း ထြက္.. ညေလာက္မႇ ျပန္လာ ေပါ့..။ သေဘၤာသားရုံးေတြ ကလဲ ျမိဳ႔ထဲမႇာ ရႇိတာဆုိေတာ့ မနက္ဆုိ ႏႇစ္ေယာက္သား ေရမုိးခ်ိဳးျပီး အေဆာင္ေရႇ့က မႇတ္တုိင္မႇာ လုိင္းကားေစာင့္စီးျပီး လစ္ၾကတာပဲ..။
လုိင္းကား ဆုိလို႔ လုိင္းကားစီးတဲ့ အေၾကာင္း အမႇတ္တရ ေျပာရဦးမယ္..။ ေအာင္ဆန္းကြင္းမႇာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေနတုံးကလဲ.. ဟုိဟုိဒီဒီ သြားေလ့သြားထ မရႇိေတာ့ လုိင္းကားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္အထာမက်ဘူး..။ အထူးသျဖင့္ ဟုိင္းလတ္ကားေလးေတြနဲ႔ သိပ္အဆင္မေျပခ်င္ဘူး..။
ကားၾကီးေတြ ဆုိရင္ေတာ့ ဘာမႇ ေထြေထြထူးထူး မျဖစ္ပါဘူး..။ လာတာနဲ႔ တက္စီးလုိက္တာပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ မႇတ္မႇတ္ရရ ဟုိင္းလတ္လုိင္းကား ကြ်န္ေတာ္စစီးေတာ့.. ျပႆနာတက္ေတာ့တာပဲ..။
ဒရုိင္ဘာဖယ္ေပးတဲ့ ေနာက္ေပါက္ကေန ကားထဲ ခါးကုန္း ၀င္ရတယ္..။ အလယ္ခုံပဲ လြတ္တာမုိ့ အလယ္ခုံမႇာ ကြ်န္ေတာ္ထုိင္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ အလယ္ခုံမႇာ ထုိင္တဲ့သူ ေနာက္လႇည့္ထုိင္ရတာကုိ ကြ်န္ေတာ္က မသိေတာ့ တက္လာတဲ့အတုိင္းပဲ ကားေရႇ့ခန္းကုိ မ်က္ႏႇာမူျပီး ထုိင္ခ်လုိက္မိတယ္..။
ဒရုိင္ဘာက လႇမ္းေအာ္ေပမယ့္ ကုိယ့္ေနာက္ကလူေတြကလဲ ထပ္ၾကပ္မကြာ တက္လာေတာ့ ျပင္ခ်ိန္မရေတာ့ဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ က်န္တဲ့ခရီးသည္ေတြနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ ထုိင္ေနမိတာေပါ့..။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေနာက္ကတြယ္စီးရင္း ရယ္ေနတယ္..။
ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒရုိင္ဘာက ရုတ္တရက္ဘရိတ္အုပ္လုိက္တယ္..။ နဂုိရ္ကတည္းက အျမီးအေမာက္ မတည့္ ထုိင္ေနတာဆုိေတာ့ ဒရုိင္ဘာဘရိတ္လဲ အုပ္လုိက္ေရာ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းက ကြ်န္ေတာ့္ေရႇ့တည့္တည့္မႇာ ေနာက္ျပန္ထုိင္ေနတဲ့ မိန္းမၾကီး ေပါင္ၾကားေရာက္သြားပါေလေရာ..။
'' ဟဲ့ ေသာက္ပလုတ္တုတ္.. ျမတ္စြာဘုရား '' ဆုိျပီး အဲဒီမိန္းမၾကီးက သူ့ေပါင္ေတြကုိ ေၾကာက္အားလန့္အားနဲ႔ စု လုိက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မႇာ ကြမ္းညႇပ္နဲ႔ အညႇပ္ခံရတဲ့ကြမ္းသီးလုံး လို႔ အူးအူးအဲအဲ နဲ႔ ေပါ့..။
တကားလုံး ၀ုိင္းရယ္ၾကတာ ေသာေသာကုိ ညံလို႔..။
ရန္ကုန္ေရာက္ ေတာသားကြ်န္ေတာ္ရဲ့ ခြက်က်ဟာသ တစ္ပုဒ္ေပါ့ဗ်ာ..။ ေနာက္ေတာ့လည္း.. ေတာသားလူလည္ၾကီးကုိ ျဖစ္လို႔..။ တခါတရံ ဘတ္စ္ကားခေတာင္ မေပးေတာ့ဘူး..။
အထူးသျဖင့္ ဘတ္စ္ကား အၾကီးၾကီး ေတြ စီးရင္ အေပါက္နားတြယ္မစီးဘဲ ကားအတြင္းကုိ အတင္းတုိး၀င္သြားျပီး စပယ္ယာ ကားခလာေတာင္းတုိင္း မ်က္ႏႇာထိမ်က္ႏႇာထားနဲ႔ '' ဘယ္ႏႇစ္ခါ ေပးရမႇာလဲ '' လို႔ ေဟာက္စား လုပ္တဲ့ အထိ အတတ္ေကာင္းေတြ တတ္လာတယ္..။
အဲဒီလုိမ်ိဳး ေျပာျပီးတုိင္း စိတ္ထဲမႇာ က်လိက်လိနဲ႔ အေတာ္ရယ္ခ်င္တယ္..။ မ်က္ႏႇာပုိးမနည္းသတ္ထားရတယ္..။ '' ဒီတစ္ခါပဲ ေပးရမႇာပါ '' လို႔ ျပန္ေျပာတဲ့ စပယ္ယာနဲ႔ မဆုံတာ ကံေကာင္းတယ္..။ စပယ္ယာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ အတည္ေပါက္နဲ႔ ဘယ္ႏႇစ္ခါေပးရမႇာလဲ လို႔ အေျပာခံရေတာ့ သူတုိ႔ မႇားေတာင္းမိတယ္လို႔ ပဲ ထင္သြားေလ့ရႇိၾကတယ္..။
ခင္ဗ်ားတုိ့လဲ ဘတ္စ္ကားစီးဖုိ့ၾကဳံရင္ ကြ်န္ေတာ့္နည္းစမ္းၾကည့္ပါ့လား.။(ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံေပါ့)
1 comment:
မလုပ္ရဲပါဘူးအကိုရယ္..
ေတာ္ၾကာ အကြက္ေတြရွဲကုန္ပါ့မယ္
Post a Comment