အဲဒီေနာက္ရက္ေတြမႇာေတာ့.. ေရာဂါက.. ပုိဆုိးလာေတာ့တယ္..။ အတန္းခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ.. သူမမ်က္ႏႇာကုိ တိတ္တခုိးေငးေမာရင္း နဲ႔ ကုန္ဆုံးသြားခဲ့ရတယ္..။
ညညဆုိ သူတုိ့အိမ္နား ေလ်ာက္ျပန္သံေပး ေျခေအး၀မ္းေယာင္လုပ္ရ တာလဲ အေမာ။
ေနာက္ဆုံး စာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမၾကည့္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ အထိ အခ်စ္ေရခ်ိန္ တက္လာတယ္..။ ဒီအတုိင္းဆက္သြားလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး.. ကုိယ္က်ိဳးနည္းကုန္ေတာ့မႇာပဲ.. ဘယ္လုိလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔.. ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားရေတာ့တယ္..။
ခ်စ္တယ္လို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္ေျပာဖုိ့ ဆုိတာကလဲ.. မ၀ံ့ျပန္ဘူး..။ ေတာ္ၾကာ မေမ်ာ္လင့္တဲ့ အေျဖ ရလာခဲ့ရင္.. ထသြားမိလို႔ အက်ိဳးမႇန္းသိတဲ့အျဖစ္မ်ိဳး လုိ ေနာင္တမရခ်င္ဘူး..။ဒီအတုိင္း ပုိေနျမဲ က်ားေနျမဲ.. ေနလုိက္ဖုိ့ကလဲ.. လက္ေတြ႔မႇာ.. သိပ္ခက္ခဲေနခဲ့တယ္..။ ဘာမႇ မလုပ္ဘဲ ေနတာဟာ တစ္ခုခုျဖစ္ဖုိ့ ဦးတည္ေနတာပဲ လို႔ ယုံၾကည္ထားေတာ့.. ပုိဆုိးတာေပါ့..။
ေနာက္ဆုံးေတာ့.. ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္.. ဖြင့္ေျပာမယ္လို႔..ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္တယ္။
ေနာက္တေန့မနက္ ေက်ာင္းအသြားမႇာ.. '' နင့္ကုိ ေျပာစရာရႇိတယ္ '' လို႔ ကြ်န္ေတာ္စကားစမိတယ္..။ ဘာေျပာမလို႔လဲ ေျပာေလ လို႔ သူမကျပန္ေျပာတယ္..။ ဘာမႇ မေျပာဘဲ.. သူမမ်က္ႏႇာကုိ.. ငါးစကၠန့္ေလာက္ ကြ်န္ေတာ္ စုိက္ၾကည့္ေနမိတယ္..။ ေနာက္မႇ.. '' ညေနေက်ာင္းဆင္းမႇ ေျပာေတာ့မယ္ ဟာ '' လို႔ ကြ်န္ေတာ္ေလ်ာခ်လုိက္တယ္..။
ဘယ္လုိပဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားခ်ထား တကယ့္နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔မႇာ.. ကြ်န္ေတာ္ မေျပာရဲဘူးျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
'' ဟြန္း.. ပေဟဠိဆန္ေနျပန္ျပီ '' လို႔ သူမအေျပာကုိ.. '' ညေနက် ဆက္ဆက္ေျပာပါ့မယ္ နားသာ ျပင္ထား '' လို႔ စပ္ျဖီးျဖီးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျပာရင္း ရယ္ေနခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲမႇာလဲ.. ညေနက်.. ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာမယ္ လို႔.. ရဲေဆး တင္ေနမိတယ္။
ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့လဲ.. ဆရာဆရာမေတြ ဘာေတြေျပာျပီး ဘာေတြ သင္ေနမႇန္း မသိတဲ့အထိ.. စိတ္ေတြ ေယာက္ရက္ခတ္ေနမိတယ္။ ညေနက်ရင္ ..ဆုိတာကုိ ေတြးျပီး.. စိတ္ေမာေနေတာ့ ပိုဆုိးတာေပါ့..။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေက်ာင္းမဆင္းခင္ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ကုိ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္ျပီးရင္ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့မႇာပဲ.. ေက်ာင္းဆင္းရင္ .. သူမကုိ ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း မျဖစ္မေန ေျပာရေတာ့မယ္ လို႔ ေတြးေနရင္း.. ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္း တီးသံ ၾကားလုိက္ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခုန္သံက.. ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းသံနဲ႔ အျပိဳင္ ဟာမုိနီလုိက္ေနခဲ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ကုိ မသိမသာ လႇမ္းၾကည့္ေနတဲ့ သူမကုိ.. မ်က္စိတစ္ဖက္ မႇိတ္ျပလုိက္တယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိ အနည္းငယ္ေကြးျပီး သူမ တဖက္လႇည့္သြားတယ္။
အခန္းထဲက.. ဆရာ ထြက္သြားတာနဲ႔ ကပ်ာကယာ စာအုပ္ေတြ လြယ္အိတ္ထဲ ေကာက္ထည့္ျပီး.. ကြ်န္ေတာ္ မတ္တပ္ထ လုိက္တယ္။ ၀တ္ထားတဲ့ ပုဆုိးက.. ပုံမႇန္မဟုတ္ဘဲ.. တုန့္ကနဲ ျဖစ္သြားတာကုိ ခံစားလုိက္ရတယ္။ တစ္ခုခုေတာ့ မႇားေနျပီဆုိတဲ့ အသိနဲ႔.. ခ်က္ျခင္းျပန္ထုိင္ခ်လုိက္ေပမယ့္ မမီႇေတာ့ဘူး။
ဟယ္ကနဲ တတန္းလုံးရဲ့ အာေမဋိတ္ သံနဲ႔ အတူ.. တပုိင္းတစ ကြ်တ္ေနတဲ့ ပုဆုိးကုိ ကြ်န္ေတာ္ ကုိင္ထား ရင္း မႊန္ထူေနခဲ့တယ္။ တရုတ္ေျပးမင္းၾကီးက.. အခန္းထဲမႇာေတာင္ သံလ်က္ၾကီး တကားကား နဲ႔ လို႔ မင္းသိန္းက.. ထေအာ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ့ကုိ စိတ္ဆုိးရေကာင္းမႇန္းေတာင္ မသိေတာ့တဲ့ အထိ.. ကြ်န္ေတာ္ ရႇက္ေနခဲ့မိတယ္။
အဲဒီေန့က.. ေက်ာင္းသားေတြအလ်ိဳအလ်ိဳ ျပန္သြားတဲ့ အထိ.. အတန္းထဲမႇာ..ကြ်န္ေတာ္ ထုိင္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံး ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေတာ့မႇ.. လြယ္အိတ္ေကာက္လြယ္ျပီး.. ျပန္လာခဲ့တယ္။ ေလးလံတဲ့ ေျခလႇမ္းေတြရဲ့ သယ္ေဆာင္ရာကုိ.. အသိမဲ့ လုိက္ပါေနရင္း.. ေက်ာင္းဂိတ္ေပါက္မႇာ.. ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့.. ျမျမ၀င္းကုိ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။
နင္ေျပာစရာရႇိတာကုိ နားေထာင္ဖုိ့ ေစာင့္ေနတာ.. နင္ကလဲ ၾကာလုိက္တာ လို႔ .. အတန္းထဲမႇာ.. ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ကိစၥကုိ.. မသိခဲ့သလုိ မ်က္ႏႇာေပးနဲ႔ သူမ ေျပာလာတာကုိ.. တခြန္းတပဒ မႇ မတုန့္ျပန္ပဲ.. ကြ်န္ေတာ္ ရပ္ေနခဲ့တယ္။
ေျပာစရာရႇိတာ ေျပာေလဟာ.. ဒီမႇာ ေနာက္က်ေနျပီ .. လို႔.. စိတ္မရႇည္တဲ့ ေလသံနဲ႔ သူမက ဆက္ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္မႇာ ေျပာဖုိ့ ေ၀းလို႔ သူမမ်က္ႏႇာေတာင္ ရဲရဲ မၾကည့္၀ံ့ဘူး။
ကဲပါဟာ.. ဒီေလာက္အထိ ရႇက္မေနပါနဲ႔.. နင္ေျပာစရာရႇိတာဟာ..ေျပာပါ.. ဒါေပမယ့္ နင္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ေလးေတာ့ ၀တ္သင့္တာေပါ့.. လို႔ ေျပာရင္း.. တခစ္ခစ္နဲ႔ သူမက ရယ္ေနတယ္။ အေတာ့္ကုိ လႇိဳက္လႇိဳက္လဲႇလႇဲ ရယ္ေနတဲ့ သူမကုိ.. ၾကည့္ရင္း.. ကြ်န္ေတာ္လည္း.. လုိက္ရယ္ေနေတာ့ တယ္။
တစ္မိနစ္ေလာက္ အားရပါးရ.. ရယ္ျပီး.. '' အဲဒါေၾကာင့္ နင့္ကုိ ခ်စ္တာ '' လို႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်လုိက္တယ္။ '' အင္.. ဘာေၾကာင္တာလဲ '' လို႔ သူမက အူေၾကာင္ေၾကာင္ မ်က္ႏႇာေပးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျပန္ေမးတယ္။
'' ဟုတ္တယ္.. ဒီညေန..နင့္ကုိ ေျပာမယ္ ဆုိတာ.. အဲဒါပဲ.. နင့္ကုိ ခ်စ္တယ္ ''
ကြ်န္ေတာ့္ စကားအဆုံးမႇာ.. '' နင္ ရႇက္ရမ္းရမ္းျပီး ေသြးရူးေသြးတမ္းနဲ႔ .. ေလ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔ '' လို႔ သူမ ရုတ္တရက္ ထေအာ္တယ္..။
'' ဟ.. ဒါေနာက္စရာမႇ မဟုတ္တာ.. ဖြင့္မေျပာဘဲ ေနမရေတာ့လို႔ ေျပာလုိက္တာ.. ဒီရက္ပုိင္း စာထဲေတာင္ စိတ္မပါေတာ့ဘူး.. အခ်ိန္ရႇိသေရြ႕ နင့္အေၾကာင္းပဲ ေတြးေနမိျပီး.. နင့္ကုိပဲ သတိရေနတယ္.. ဒါေၾကာင့္ ဖြင့္ေျပာတာ.. ငါတကယ္အတည္ေျပာေနတယ္ဆုိတာ.. နင္သိပါတယ္ ''
ကရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ေျပာေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္စကားအဆုံးမႇာ.. သူမသက္ျပင္း တစ္ခ်က္ခ်ရင္း
''တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မႇာ.. နင္ေျပာေတာ့မယ္ဆုိတာ.. ငါေမ်ာ္လင့္ျပီးသားပါ.. ဒါေပမယ့္ဟာ.. နင့္ကုိ ငါ မယုံရဲဘူး.. နင့္မႇာ လက္ရႇိရည္းစားနဲ႔ ဆုိတာလဲ တရြာလုံးသိေနေတာ့.. ခက္တယ္ဟ '' လို႔ မပြင့္တပြင့္ ျပန္ေျပာတယ္။
သူမေျပာတာကလဲ.. ဟုတ္ေနေလေတာ့.. ကုိယ့္လိပ္ျပာကုိေတာင္ မလုံသလုိ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္သြားရတယ္။ ဒါေပမယ့္.. လက္ေတြ႔ကလဲ သူမကုိ ခ်စ္ေနမိတာမုိ့..
'' ေအးပါ.. နင္အဲဒီလုိမ်ိဳး ျပန္ေျပာလိမ့္မယ္ဆုိတာလဲ ငါေမ်ာ္လင့္ျပီးသားပါ.. အခ်စ္ဆုိတာ.. ဘယ္လုိအရာမ်ိဳးလို႔ ငါေသခ်ာမေျပာတတ္ေပမယ့္.. တစ္သက္မႇာ တစ္ေယာက္ထဲ ခ်စ္ျပီး.. ေနာက္ထပ္ခ်စ္လို႔ မရေတာ့တဲ့ အရာ မဟုတ္တာေတာ့ ငါ့အျဖစ္က သက္ေသပဲ.. ရြာကလူေတြ ဘယ္လုိေျပာမႇာ မေျပာမႇာထက္.. နင့္ရင္ထဲက ငါ့အေပၚထားတဲ့ ခံစားခ်က္က ပုိအေရးၾကီးပါတယ္ ေအးေအးေဆးေဆး စဥ္းစားဦးေပါ့ '' လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာလုိက္တယ္။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ သူမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ဘာစကားမႇ မေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ပဲ.. သူမတုိ့အိမ္နား အေရာက္မႇာ လမ္းခဲြလုိက္ၾကတယ္။ အဲဒီေန့ညက.. ကြ်န္ေတာ္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့သလုိ.. သူမလဲ အိပ္လို႔ ရမယ္ မထင္ပါဘူး။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment