ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့သလုိ သူက စည္းကမ္းၾကီးတယ္..။ ေစ့စပ္တယ္...။ ဘယ္ေလာက္ ေစ့စပ္သလဲ ဆုိရင္.. အျပင္မႇာ ၀ယ္စားေနတာ ကုန္တယ္ ဆုိျပီး.. အေဆာင္မႇာ ခ်က္စားၾကတဲ့ အထိပဲ..။ တစ္ေဆာင္လုံးမႇာ ခ်က္စားတာဆုိလို႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ပဲ ရႇိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ေဘးႏႇစ္ခန္းေက်ာ္ေလာက္က လင္မယားတဲြေတာင္ ခ်က္မစားဘူး..။ အျပင္မႇာပဲ စားၾကတာ..။
ခ်က္စားရတာလဲ သိပ္ေတာ့ အဆင္မေျပပါဘူး..။ ဘာမႇလဲ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ မခ်က္တတ္ေလေတာ့ တစ္ခါလာ လဲ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ .. ဘဲဥေၾကာ္.. ၾကက္ဥေၾကာ္.. ေပါ့။ ေစ်း၀ယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္၀ယ္ရတယ္..။ ဟင္းက သူခ်က္တာမ်ားတယ္..။
ဗုိလ္တေထာင္ ကားပဲြစားတန္း ( အခုရႇိေသးလားမသိ ) နဲ႔ ကမ္းနားလမ္းၾကားထဲမႇာ ေစ်းေလးတစ္ခု ရႇိတယ္..။ အဲဒီမႇာ ၀ယ္ရတယ္..။ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ေလး ခါးၾကားထုိးျပီး ေစ်းထဲ ဟုိေလ်ာက္ၾကည့္ ဒီေလ်ာက္ၾကည့္ေပါ့..။
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ကုန္စိမ္းတန္းမႇာ ( မာမာေအး ေလသံနဲ႔ ေျပာရရင္ ) '' ေျခရာခ်င္းလဲထပ္ခဲ့ေပ '' ဆုိတာမ်ိဳးေပါ့..။ ကုန္စိမ္းတန္းမႇာ ဆုိင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရႇိေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္၀ယ္ေနက် ဆုိင္ကေတာ့ တစ္ဆုိင္ထဲပဲ ရႇိတယ္..။
အဲဒီဆုိင္က သူမ်ားဆုိင္ေတြထက္ ေစ်းပုိမခ်ိဳဘူး..။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကလဲ ပုိမလတ္ဆတ္ဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ဆုိင္ရႇင္ေကာင္မေလးက ခ်စ္စရာေလး..။ ဟဲဟဲ.. အဲဒါေၾကာင့္ အားေပးမိတာ..။
ပထဆုံး ေစ်းလုိက္တဲ့ ရက္မႇာပဲ အဲဒီေကာင္မေလးကုိ သတိထားမိတယ္..။ တျခားကုန္စိမ္းေရာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အသက္ၾကီးၾကီး ေတြ..။ သူမကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မတိမ္းမယိမ္း ျဖဴျဖဴႏဲြ့ႏဲြ့ေလး..။
တျခား အေဒၚၾကီးေတြက ဘာလုိခ်င္လဲ.. လတ္ဆတ္တယ္.. ေမးပါ၀ယ္ပါ.. ေျပာေနတာေတြကုိ ကုိယ္နဲ႔ မဆုိင္သလုိ မၾကားသလုိ လုပ္ျပီး သူမဆုိင္ေရႇ့မႇာ မႇ.. ၀ယ္စရာေတြ႔တဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ခါးၾကားက ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ ထုတ္တယ္..။ ေနာက္ သူမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ အေရာင္းအ၀ယ္စကား အခုလုိ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္..။
'' အကုိ .. ဘာလုိခ်င္လို႔လဲ ၾကည့္ေလ.. ''
'' လုိခ်င္တာ လုိက္ၾကည့္ေနတာ အခုမႇပဲ ေတြ႔တယ္ ''
'' .. .. .. .. .. .. ''
'' ဒီခရမ္းသီးေလးေတြက ပိန္လုိက္တာ ေနမေကာင္းဘူးနဲ႔ တူတယ္ ''
'' ခစ္ခစ္ခစ္.. ေနမေကာင္းလို႔ မဟုတ္ပါဘူးအကုိရယ္.. အဆီခ်ထားလို႔ ပိန္သေယာင္ ထင္ရတာပါ ''
'' ေအာ္.. ညီမလုိေပါ့.. ဘယ္လုိေရာင္းလဲ ''
'' ခစ္ခစ္ခစ္.. ၾကိဳက္တာယူ တစ္ပုံ ငါးက်ပ္ ''
'' ၾကိဳက္တာယူရမႇာလား.. ''
'' အင္း ''
'' ဒီကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္နဲ႔ မဆန့္ေလာက္ဘူး ''
'' အကုိက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၀ယ္မႇာမုိ့လဲ ''
'' တစ္ဆုိင္လုံး ''
'' တစ္ဆုိင္လုံး ခ်ိန္ေရာင္းဖုိ့ ခ်ိန္ခြင္မရႇိဘူး ''
'' ႏႇလုံးသားနဲ႔ ခ်ိန္မႇာေပါ့ ''
'' .. ရႇင္ .. ''
'' စတာပါ.. ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစေပါ့ ဟဲဟဲ ''
'' ခစ္ခစ္ခစ္ ရပါတယ္ ''
'' ေရာ့ ခရမ္းသီးဖုိး ငါးက်ပ္ ''
'' အကုိ့ ငါးက်ပ္တန္က ဒုကၡိတ ငါးက်ပ္တန္ၾကီး.. လဲေပး ''
'' ေနမေကာင္းတဲ့ ခရမ္းသီးကုိ ဒုကၡိတငါးက်ပ္တန္နဲ႔ ၀ယ္သလုိျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ေဆာရီးပါ ''
'' ခစ္ခစ္ခစ္ အကုိက သိပ္ေနာက္တာပဲ ''
အဲဒီလုိနဲ႔ ေစ်းကျပန္ ၀ယ္ျခမ္းလာတာေလးေတြကုိ သူငယ္ခ်င္းႏႇစ္ေယာက္ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကတယ္..။ မီးေသြးမီးဖုိေလးကုိ အေဆာင္ေဘး အဖီနားမႇာ ခ်ျပီး ခ်က္ၾကရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ မလႇမ္းမကမ္းမႇာ အေဆာင္ပုိင္ရႇင္ အဘုိးၾကီးရဲ့ ၀က္ျခံရႇိတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ခ်က္ျပဳတ္ေနတာကုိ အဲဒီ အဘုိးၾကီးက လာျပီး စပ္စုေလ့ရႇိတယ္..။ အဲဒီအဘုိးၾကီးက ခြတီးခြက်ရယ္..။ စကားေျပာေတာ့လဲ တုတ္ထုိးအုိးေပါက္..။ တစ္ရက္ သူငယ္ခ်င္းႏႇစ္ေယာက္ ကန္စြန္းရြက္ ေၾကာ္စားမလို႔ ၀ယ္လာတဲ့ ကန္စြန္းရြက္ကုိ ဆိတ္ဖဲ့သင္ေနတုံး အဘုိးၾကီးက သူ့၀က္ျခံထဲမႇာ ကန္စြန္းရြက္ကုိ ဓါးနဲ႔ ႏုတ္ႏုတ္စဥ္းေနတယ္..။ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္ပါတယ္..။ သုိ့ေသာ္ ကုိယ္ျမိန္ေရယႇက္ေရ စားမယ့္ ကန္စြန္းရြက္ကုိ တျခားတေယာက္က ၀က္ေၾကြးဖုိ့ လုပ္ေနေလေတာ့ စိတ္ထဲမႇာ ကသိကေအာင့္ေပါ့..။
သူငယ္ခ်င္းႏႇစ္ေယာက္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေၾကာ္စရာရႇိတာ ေၾကာ္ၾကတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အဘုိးၾကီးက '' ေကာင္ေလးေတြ ကန္စြန္းရြက္လုိခ်င္ ဒီကယူေနာ္ '' ဆုိျပီး သူ့၀က္စာထဲက ခဲြေပးဖုိ့ ေလာကြတ္လႇမ္းေခ်ာ္ေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လို႔ လဲ မရေတာ့ဘူး..။
''ေနပါေစ ေလးေလးရာ.. အမ်ားၾကီး၀ယ္လာတာ.. ေလးေလးကုိေတာင္ ေၾကာ္ျပီး တ၀က္ခဲြေပးဖုိ့ သူငယ္ခ်င္းႏႇစ္ေယာက္ စိတ္ကူးထားေသးတယ္ '' လို႔ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္..။ ဒါေတာင္မႇ .. '' ငါက ကန္စြန္းရြက္ကုိ ၀က္ပဲ ေၾကြးတာကြ.. မင္းတုိ့မႇာ ပုိရင္ မေၾကာ္ဘဲ ေဘးဖယ္ထားပါ.. ငါ့၀က္ေတြ ေၾကြးရတာေပါ့ '' လို႔ သူက မထိတထိ ျပန္ေျပာတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ႏႇစ္ေယာက္လဲ .. တစ္ေယာက္မ်က္ႏႇာတစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး .. ဆက္မေျပာရဲေတာ့ဘူး..။
ဆက္ေျပာရင္လဲ သူ့၀က္ျခံထဲက ၀က္ေတြနဲ႔ တတန္းတည္းျဖစ္ဖုိ့ပဲ ရႇိေတာ့တာကုိး..။
အဲဒီအဘုိးၾကီးက အဲဒီလုိမ်ိဳးရယ္..။
မႇတ္မႇတ္ရရ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ႏႇစ္ေယာက္ သူနဲ႔ ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္တက္ေသးတယ္..။ အဲဒီေန့ညက ကြ်န္ေတာ္တုိ့ႏႇစ္ေယာက္ကုိ အေဆာင္ေပၚကႏႇင္ခ်တဲ့ အထိ သူစိတ္ဆုိးသြားတယ္..။
အေတာ့္ကုိ ေတာင္းပန္မႇ .. အင္တင္တင္နဲ႔ သူလက္ခံသြားခဲ့လို႔ အေဆာင္က မဆင္းရတာ..။ ျဖစ္ပုံက ဒီလုိ..။
သူက တႏုိင္ငံလုံး အတုိင္းအတာအထိ က်ယ္၀န္းတဲ့ ျခေသၤ့ရုပ္အထိမ္းအမႇတ္ရႇိတဲ့ အသင္းၾကီး ရဲ့ ကုိယ္စားလႇယ္..။ ရပ္ကြက္ကုိယ္စားလႇယ္ေပါ့..။ ညညဆုိ.. သူ့ေဘာ္ဒါနဲ႔ အသင္းၾကီးအေၾကာင္းကုိ အာေပါင္ အာရင္းသန္သန္နဲ႔ အေဆာင္ေရႇ့ ကြပ္ပ်စ္မႇာ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း ေျပာေလ့ရႇိတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ့သူငယ္ခ်င္းႏႇစ္ေယာက္က ဘာရယ္မဟုတ္ သူတုိ့စကား၀ုိင္းနား သြားသြား ထုိင္နားေထာင္ ေလ့ရႇိတယ္..။ တစ္ရက္က်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက အဘုိးၾကီးကုိ စကား၀င္ေထာက္တယ္..။ ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစ ေနာက္လုိက္တာပဲ..။ ဒါေပမယ့္ အဘုိးၾကီးက အေတာ့္ကုိ ေဒါသပုန္ထျပီး ေပါက္ကြဲေတာ့တာပဲ..။
တခါတည္း ရဲစခန္းလုိက္ခဲ့.. လို႔ ေခၚတဲ့ အထိ ပုဒ္မက ၾကီးသြားခဲ့တယ္..။
သူက သူ့ေဘာ္ဒါကုိ အသင္းၾကီးရဲ့ ေရႇ့ေရးက ဘယ္လုိဘယ္ပုံလို႔ အားပါးတရ ေျပာေနခ်ိန္မႇာ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက..
'' ေလးေလး .. ေလးေလး.. ေလးေလးတုိ့ ဖြံ႔ထြားေရးနဲ႔ တုတ္ခုိင္ေရး အသင္းၾကီးထဲ ကြ်န္ေတာ္၀င္ခ်င္တယ္ '' လို႔ သြားေျပာမိလို႔ပဲ..။
ေနာက္ သိပ္မၾကာဘူး သူငယ္ခ်င္းက သေဘၤာတက္သြားတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္ေျမကုိ ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြါျပီး ရြာျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္..။ ရြာကေတာ့ ဘာမႇမေျပာင္းလဲ..။ အိမ္ေဘးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက မန္ၾကီးပင္ေတြက ႏုဆဲ..။ ရြာလည္လမ္းမၾကီးက ဖုံတေထာင္းေထာင္းထဆဲ..။ ရြာသူေလးေတြက ညေနညေန ျမစ္ၾကီး ဧရာ၀တီမႇာ ေရခပ္ဆင္းဆဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့လုိ ကာလသားမ်ားကလည္း သူတုိ့ေလးေတြ ေရခပ္ဆင္းအလာကုိ ျမစ္ကမ္းပါး သဲေသာင္ျပင္မႇာထုိင္ငမ္းဆဲ..။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ထုံးစံအတုိင္း က်ဳရႇင္ဆရာျပန္လုပ္ဆဲ ေပါ့..။
ခ်က္စားရတာလဲ သိပ္ေတာ့ အဆင္မေျပပါဘူး..။ ဘာမႇလဲ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ မခ်က္တတ္ေလေတာ့ တစ္ခါလာ လဲ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ .. ဘဲဥေၾကာ္.. ၾကက္ဥေၾကာ္.. ေပါ့။ ေစ်း၀ယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္၀ယ္ရတယ္..။ ဟင္းက သူခ်က္တာမ်ားတယ္..။
ဗုိလ္တေထာင္ ကားပဲြစားတန္း ( အခုရႇိေသးလားမသိ ) နဲ႔ ကမ္းနားလမ္းၾကားထဲမႇာ ေစ်းေလးတစ္ခု ရႇိတယ္..။ အဲဒီမႇာ ၀ယ္ရတယ္..။ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ေလး ခါးၾကားထုိးျပီး ေစ်းထဲ ဟုိေလ်ာက္ၾကည့္ ဒီေလ်ာက္ၾကည့္ေပါ့..။
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ကုန္စိမ္းတန္းမႇာ ( မာမာေအး ေလသံနဲ႔ ေျပာရရင္ ) '' ေျခရာခ်င္းလဲထပ္ခဲ့ေပ '' ဆုိတာမ်ိဳးေပါ့..။ ကုန္စိမ္းတန္းမႇာ ဆုိင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရႇိေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္၀ယ္ေနက် ဆုိင္ကေတာ့ တစ္ဆုိင္ထဲပဲ ရႇိတယ္..။
အဲဒီဆုိင္က သူမ်ားဆုိင္ေတြထက္ ေစ်းပုိမခ်ိဳဘူး..။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကလဲ ပုိမလတ္ဆတ္ဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ဆုိင္ရႇင္ေကာင္မေလးက ခ်စ္စရာေလး..။ ဟဲဟဲ.. အဲဒါေၾကာင့္ အားေပးမိတာ..။
ပထဆုံး ေစ်းလုိက္တဲ့ ရက္မႇာပဲ အဲဒီေကာင္မေလးကုိ သတိထားမိတယ္..။ တျခားကုန္စိမ္းေရာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အသက္ၾကီးၾကီး ေတြ..။ သူမကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မတိမ္းမယိမ္း ျဖဴျဖဴႏဲြ့ႏဲြ့ေလး..။
တျခား အေဒၚၾကီးေတြက ဘာလုိခ်င္လဲ.. လတ္ဆတ္တယ္.. ေမးပါ၀ယ္ပါ.. ေျပာေနတာေတြကုိ ကုိယ္နဲ႔ မဆုိင္သလုိ မၾကားသလုိ လုပ္ျပီး သူမဆုိင္ေရႇ့မႇာ မႇ.. ၀ယ္စရာေတြ႔တဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ခါးၾကားက ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ ထုတ္တယ္..။ ေနာက္ သူမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ အေရာင္းအ၀ယ္စကား အခုလုိ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္..။
'' အကုိ .. ဘာလုိခ်င္လို႔လဲ ၾကည့္ေလ.. ''
'' လုိခ်င္တာ လုိက္ၾကည့္ေနတာ အခုမႇပဲ ေတြ႔တယ္ ''
'' .. .. .. .. .. .. ''
'' ဒီခရမ္းသီးေလးေတြက ပိန္လုိက္တာ ေနမေကာင္းဘူးနဲ႔ တူတယ္ ''
'' ခစ္ခစ္ခစ္.. ေနမေကာင္းလို႔ မဟုတ္ပါဘူးအကုိရယ္.. အဆီခ်ထားလို႔ ပိန္သေယာင္ ထင္ရတာပါ ''
'' ေအာ္.. ညီမလုိေပါ့.. ဘယ္လုိေရာင္းလဲ ''
'' ခစ္ခစ္ခစ္.. ၾကိဳက္တာယူ တစ္ပုံ ငါးက်ပ္ ''
'' ၾကိဳက္တာယူရမႇာလား.. ''
'' အင္း ''
'' ဒီကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္နဲ႔ မဆန့္ေလာက္ဘူး ''
'' အကုိက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၀ယ္မႇာမုိ့လဲ ''
'' တစ္ဆုိင္လုံး ''
'' တစ္ဆုိင္လုံး ခ်ိန္ေရာင္းဖုိ့ ခ်ိန္ခြင္မရႇိဘူး ''
'' ႏႇလုံးသားနဲ႔ ခ်ိန္မႇာေပါ့ ''
'' .. ရႇင္ .. ''
'' စတာပါ.. ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစေပါ့ ဟဲဟဲ ''
'' ခစ္ခစ္ခစ္ ရပါတယ္ ''
'' ေရာ့ ခရမ္းသီးဖုိး ငါးက်ပ္ ''
'' အကုိ့ ငါးက်ပ္တန္က ဒုကၡိတ ငါးက်ပ္တန္ၾကီး.. လဲေပး ''
'' ေနမေကာင္းတဲ့ ခရမ္းသီးကုိ ဒုကၡိတငါးက်ပ္တန္နဲ႔ ၀ယ္သလုိျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ေဆာရီးပါ ''
'' ခစ္ခစ္ခစ္ အကုိက သိပ္ေနာက္တာပဲ ''
အဲဒီလုိနဲ႔ ေစ်းကျပန္ ၀ယ္ျခမ္းလာတာေလးေတြကုိ သူငယ္ခ်င္းႏႇစ္ေယာက္ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကတယ္..။ မီးေသြးမီးဖုိေလးကုိ အေဆာင္ေဘး အဖီနားမႇာ ခ်ျပီး ခ်က္ၾကရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ မလႇမ္းမကမ္းမႇာ အေဆာင္ပုိင္ရႇင္ အဘုိးၾကီးရဲ့ ၀က္ျခံရႇိတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ခ်က္ျပဳတ္ေနတာကုိ အဲဒီ အဘုိးၾကီးက လာျပီး စပ္စုေလ့ရႇိတယ္..။ အဲဒီအဘုိးၾကီးက ခြတီးခြက်ရယ္..။ စကားေျပာေတာ့လဲ တုတ္ထုိးအုိးေပါက္..။ တစ္ရက္ သူငယ္ခ်င္းႏႇစ္ေယာက္ ကန္စြန္းရြက္ ေၾကာ္စားမလို႔ ၀ယ္လာတဲ့ ကန္စြန္းရြက္ကုိ ဆိတ္ဖဲ့သင္ေနတုံး အဘုိးၾကီးက သူ့၀က္ျခံထဲမႇာ ကန္စြန္းရြက္ကုိ ဓါးနဲ႔ ႏုတ္ႏုတ္စဥ္းေနတယ္..။ ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္ပါတယ္..။ သုိ့ေသာ္ ကုိယ္ျမိန္ေရယႇက္ေရ စားမယ့္ ကန္စြန္းရြက္ကုိ တျခားတေယာက္က ၀က္ေၾကြးဖုိ့ လုပ္ေနေလေတာ့ စိတ္ထဲမႇာ ကသိကေအာင့္ေပါ့..။
သူငယ္ခ်င္းႏႇစ္ေယာက္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေၾကာ္စရာရႇိတာ ေၾကာ္ၾကတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အဘုိးၾကီးက '' ေကာင္ေလးေတြ ကန္စြန္းရြက္လုိခ်င္ ဒီကယူေနာ္ '' ဆုိျပီး သူ့၀က္စာထဲက ခဲြေပးဖုိ့ ေလာကြတ္လႇမ္းေခ်ာ္ေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လို႔ လဲ မရေတာ့ဘူး..။
''ေနပါေစ ေလးေလးရာ.. အမ်ားၾကီး၀ယ္လာတာ.. ေလးေလးကုိေတာင္ ေၾကာ္ျပီး တ၀က္ခဲြေပးဖုိ့ သူငယ္ခ်င္းႏႇစ္ေယာက္ စိတ္ကူးထားေသးတယ္ '' လို႔ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္..။ ဒါေတာင္မႇ .. '' ငါက ကန္စြန္းရြက္ကုိ ၀က္ပဲ ေၾကြးတာကြ.. မင္းတုိ့မႇာ ပုိရင္ မေၾကာ္ဘဲ ေဘးဖယ္ထားပါ.. ငါ့၀က္ေတြ ေၾကြးရတာေပါ့ '' လို႔ သူက မထိတထိ ျပန္ေျပာတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ႏႇစ္ေယာက္လဲ .. တစ္ေယာက္မ်က္ႏႇာတစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး .. ဆက္မေျပာရဲေတာ့ဘူး..။
ဆက္ေျပာရင္လဲ သူ့၀က္ျခံထဲက ၀က္ေတြနဲ႔ တတန္းတည္းျဖစ္ဖုိ့ပဲ ရႇိေတာ့တာကုိး..။
အဲဒီအဘုိးၾကီးက အဲဒီလုိမ်ိဳးရယ္..။
မႇတ္မႇတ္ရရ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ႏႇစ္ေယာက္ သူနဲ႔ ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္တက္ေသးတယ္..။ အဲဒီေန့ညက ကြ်န္ေတာ္တုိ့ႏႇစ္ေယာက္ကုိ အေဆာင္ေပၚကႏႇင္ခ်တဲ့ အထိ သူစိတ္ဆုိးသြားတယ္..။
အေတာ့္ကုိ ေတာင္းပန္မႇ .. အင္တင္တင္နဲ႔ သူလက္ခံသြားခဲ့လို႔ အေဆာင္က မဆင္းရတာ..။ ျဖစ္ပုံက ဒီလုိ..။
သူက တႏုိင္ငံလုံး အတုိင္းအတာအထိ က်ယ္၀န္းတဲ့ ျခေသၤ့ရုပ္အထိမ္းအမႇတ္ရႇိတဲ့ အသင္းၾကီး ရဲ့ ကုိယ္စားလႇယ္..။ ရပ္ကြက္ကုိယ္စားလႇယ္ေပါ့..။ ညညဆုိ.. သူ့ေဘာ္ဒါနဲ႔ အသင္းၾကီးအေၾကာင္းကုိ အာေပါင္ အာရင္းသန္သန္နဲ႔ အေဆာင္ေရႇ့ ကြပ္ပ်စ္မႇာ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း ေျပာေလ့ရႇိတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ့သူငယ္ခ်င္းႏႇစ္ေယာက္က ဘာရယ္မဟုတ္ သူတုိ့စကား၀ုိင္းနား သြားသြား ထုိင္နားေထာင္ ေလ့ရႇိတယ္..။ တစ္ရက္က်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက အဘုိးၾကီးကုိ စကား၀င္ေထာက္တယ္..။ ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစ ေနာက္လုိက္တာပဲ..။ ဒါေပမယ့္ အဘုိးၾကီးက အေတာ့္ကုိ ေဒါသပုန္ထျပီး ေပါက္ကြဲေတာ့တာပဲ..။
တခါတည္း ရဲစခန္းလုိက္ခဲ့.. လို႔ ေခၚတဲ့ အထိ ပုဒ္မက ၾကီးသြားခဲ့တယ္..။
သူက သူ့ေဘာ္ဒါကုိ အသင္းၾကီးရဲ့ ေရႇ့ေရးက ဘယ္လုိဘယ္ပုံလို႔ အားပါးတရ ေျပာေနခ်ိန္မႇာ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက..
'' ေလးေလး .. ေလးေလး.. ေလးေလးတုိ့ ဖြံ႔ထြားေရးနဲ႔ တုတ္ခုိင္ေရး အသင္းၾကီးထဲ ကြ်န္ေတာ္၀င္ခ်င္တယ္ '' လို႔ သြားေျပာမိလို႔ပဲ..။
ေနာက္ သိပ္မၾကာဘူး သူငယ္ခ်င္းက သေဘၤာတက္သြားတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္ေျမကုိ ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြါျပီး ရြာျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္..။ ရြာကေတာ့ ဘာမႇမေျပာင္းလဲ..။ အိမ္ေဘးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက မန္ၾကီးပင္ေတြက ႏုဆဲ..။ ရြာလည္လမ္းမၾကီးက ဖုံတေထာင္းေထာင္းထဆဲ..။ ရြာသူေလးေတြက ညေနညေန ျမစ္ၾကီး ဧရာ၀တီမႇာ ေရခပ္ဆင္းဆဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့လုိ ကာလသားမ်ားကလည္း သူတုိ့ေလးေတြ ေရခပ္ဆင္းအလာကုိ ျမစ္ကမ္းပါး သဲေသာင္ျပင္မႇာထုိင္ငမ္းဆဲ..။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ထုံးစံအတုိင္း က်ဳရႇင္ဆရာျပန္လုပ္ဆဲ ေပါ့..။
No comments:
Post a Comment