Wednesday, October 1, 2008

29.11 ဂ်ီေဟာေရွ႔က ခ်ံပီယံၾကီး

လြတ္လပ္ေရးေန႔ အထိမ္းအမွတ္ စက္မႈတကၠသုိလ္ ေက်ာင္းတြင္းအားကစား ျပိဳင္ပဲြေတြလုပ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔တုိးၾကီး ၀ငိႏဲႊၾကတယ္..။ မွတ္မွတ္ရရ အားကစား ေလးမ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ္ ပထမ ရတယ္..။ ေဘာလုံးကန္တာ အသင္းလုိက္ ပထမရတယ္..။

ေရေသာက္ျပိဳင္ပဲြမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္ပထမပဲ..။ အခုေန ျပန္ေတြးၾကည္႔ေတာ့ မေသတာ ကံေကာင္းရယ္..။ စပါကလင္ပုလင္းေတြထဲ ေရထည္႔ျပီး ကဒ္လုိက္ ခ်ေပးထားတယ္..။ ျပိဳင္ပဲြ၀င္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ကဒ္ႏႈန္း ေပးထားတယ္..။

ဒုိင္လုပ္တဲ့သူက ျပိဳင္ပဲြစႏုိင္ျပီ လုိ႔ ေျပာတာနဲ႔ ကုိယ့္ေရွ႔ ကဒ္ထဲက ပုလင္းတစ္လုံးျပီး တစ္လုံး ယူေသာက္ၾက ရတယ္..။ မ်ားမ်ား ျမန္ျမန္ေသာက္ႏုိင္တဲ့ ေကာင္ ႏုိင္တာပဲ..။ သတ္မွတ္ခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ဆုိတာ မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ စုစုေပါင္း ဆယ့္တစ္လုံးေသာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ဗုိလ္စဲြတယ္..။

ေသာက္တုံးကေတာ့ ႏုိင္ခ်င္ေဇာနဲ႔ အတင္းမ်ိဳဆုိ႔ ေသာက္ပစ္လုိက္ေပမယ့္ ျပိဳင္ပဲြလဲ ျပီးေရာ ေ၀ါကနဲ ေသာက္ထားသမွ် အကုန္အန္ထြက္ကုန္တာပဲ..။

ေနာက္ ပထမရတဲ့ ျပိဳင္ပဲြက လက္လွဲျပိဳင္တာ..။ ကြ်န္ေတာ္က စက္မႈတကၠသုိလ္ လက္လွဲခ်ံပီယံ..။

အျမဲတမ္း အေလးမေနတဲ့ ၀ိတ္တာေတြေတာင္ ကြ်န္ေတာ့္မႏုိင္ဘူး..။ ျပိဳင္ဖက္ေတြနဲ႔ ပဲြၾကည္႔ ပရိတ္သတ္ ေက်ာင္းသားေတြကအစ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ အႏုိင္ယူေနတာကုိ အံၾသမဆုံး ျဖစ္ေနၾကတယ္..။

ဒီေကာင္က လူကသာ ပိန္တာ..။ လက္ေကာက္၀တ္ အေတာ္သန္တာပဲ လုိ႔ သူတုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်ၾကတယ္။

ဖားကန္႔မွာ ေထာ္လာဂ်ီ စပယ္ယာလုပ္တုံးက တရုတ္နီ ဆယ့္ရွစ္ေကာင္ အင္ဂ်င္ကုိ မနားတမ္းေဂါက္လွည္႔ခဲ့ရလုိ႔ လက္ေကာက္၀တ္က သန္ေနတာ သူတုိ႔မွ မသိဘဲ..။

ေနာက္ဆုံးျပိဳင္တာက မာရသြန္အေျပးျပိဳင္ပဲြ..။ ပင္မ ေက်ာင္းေဆာင္ၾကီး ေနာက္ေက်ာ ၀ပ္ေရွာ့ေတြနားက စျပီး တာလႊတ္တယ္..။ ေယာက်္ားေလး ေဆာင္ ေအဘီစီဒီအီးအက္ဖ္ အစဥ္လုိက္ ျဖတ္ျပီး ေက်ာင္းကန္တင္းေတြဖက္ ျပန္ေကြ႔..။ အဲဒီကမွ စက္မႈတက္ကသုိလ္ရဲ႔ အထင္ကရ အလွပေဂးေတြ စုစည္းရာ နာမည္ေက်ာ္ ဂ်ီေဟာ ေရွ႔ကုိ ျဖတ္ရတယ္..။

ဂ်ီေဟာေရွ႔ျဖတ္ျပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းေဘာလုံးကြင္း တစ္ပတ္ပတ္..။ ေနာက္ ဂ်ီေဟာေရွ႔ ျပန္လာျပီး ပန္း၀င္ ရတယ္..။ ဂ်ီေဟာေရွ႔က ပန္းတုိင္ေပါ့..။

စထြက္ကတည္းက ျပိဳင္ပဲြ၀င္ သုံးဆယ္ေလာက္ ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေရွ႔ဆုံးက ဦးေဆာင္တာ ပန္း၀င္တဲ့ အထိ ပဲ..။

ကြ်န္ေတာ္ ေျပးလာတာ ဂ်ီေဟာေရွ႔ ေရာက္ေတာ့ အမ္အုိင္တီက ေက်ာင္းသူ တခ်ိဳ႔ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ေအာ္ဟစ္ျပီး အားေပး ေနၾကတယ္..။ ၀ုိင္အုိင္တီက ေက်ာင္းသူ တခ်ိဳ႔လည္း သူတုိ႔ ခင္ရာမင္ရာ အားေပးေနၾကေတာ့ ဂ်ီေဟာ ေရွ႔မွာ အဲဒီေန႔က အေတာ့္ကုိ စည္စည္ကားကားပဲ..။

ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အားေပးတဲ့ အထဲမွာ လဲ့ႏွင္းဇင္ လုိ႔ေခၚတဲ့ သဲေတာ၀မ္းတြင္းသူက အားၾကိဳးမာန္တက္အရွိဆုံးပဲ..။

သူ႔ လက္ထဲက လက္ကုိင္ပု၀ါကုိ ကရင္ဒုံးယိမ္းကသလုိမ်ိဳး ေ၀့ယမ္းခုန္ေပါက္ျပီး အျပတ္ အားေပးတယ္။

ေဘာလုံးကြင္း တစ္ပတ္ပတ္ ျပန္လာျပီး ဂ်ီေဟာ ေရွ႔ ကြ်န္ေတာ္ ပန္း၀င္လာေတာ့ အားလုံးက လက္ခုပ္တီးၾကတယ္..။

အားေပးသူေတြကုိ ေက်းဇူးတင္စကားေတာင္ ကြ်န္ေတာ္ျပန္မေျပာႏုိင္ဘူး..။ လူက တအားေမာေနတာမုိ႔ သူတုိ႔ေရွွ့နားက သဲပုံေပၚမွာပဲ ပစ္လွဲခ်လုိက္ရေတာ့တယ္..။ မ်က္စိေတာင္ မဖြင့္ႏုိင္ဘူး.. ငါးမိနစ္ေလာက္ ေဟာဟဲေဟာဟဲ နဲ႔ ပက္လက္ေနရတယ္..။

ပုံမွန္ျဖစ္လုိ႔ မ်က္စိဖြင့္ၾကည္႔ေတာ့ လဲ့ႏွင္းဇင္ရဲ႔ လက္ကုိင္ပု၀ါက ကြ်န္ေတာ့္ေပါင္ၾကားေရာက္ေနျပီ..။ အားလုံးက ျပဳံးစိျပဳံးစိနဲ႔..။

ေျခပစ္လက္ပစ္ ကြ်န္ေတာ္ သဲပုံေပၚလွဲလုိက္တဲ့အခ်ိန္ ၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီက ခပ္ပြပြဆုိေတာ့ အျမင္မေတာ္ ျဖစ္ကုန္ တူပါရဲ႔..။ လဲ့ႏွင္းဇင္ခမ်ာ သူ႔လက္ကုိင္ပု၀ါ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္အရွက္ကုိ ဖုံးေပးရတဲ့ အျဖစ္ေရာက္သြားခဲ့ေတာ့တယ္..။

ကပ်ာကယာ မတ္တပ္ထျပီး လက္ကုိင္ပု၀ါ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေပးေတာ့ '' ေနပါေစ ေနပါေစ နင္ယူလုိက္ေတာ့ အဲဒီလက္ကုိင္ပု၀ါ '' ေျခခါခါေခါင္းခါခါ နဲ႔ လဲ့ႏွင္းဇင္ အတင္း ျငင္းတယ္..။

2 comments:

ေကေက said...

ဟားဟား...ခ်ံပီယံၾကီး...
ဂုဏ္ျပဳပါတယ္...

:P said...

ဟီဟီ..
ေတာင္ငူအိတ္ခ်ိန္းက မလဲ့ႏွင္းဇင္လား အစ္ကို