ဆရာမၾကီးက ေရာက္ေရာက္ျခင္းပဲ “ လာ.. ေနာက္က်ေနျပီ ၀င္ၾကရေအာင္ ” လုိ႔ ေျပာတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ေနာက္ကေန အခန္းထဲ လုိက္၀င္ခဲ့တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၀င္လာတာ ျမင္ေတာ့ ကေလးေတြက “ မဂၤလာပါ ဆရာမၾကီး ” လုိ႔ မတ္တပ္ရပ္ လက္အုပ္ခ်ီ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္..။
ဆရာမၾကီးကလည္း မဂၤလာပါ တပည္႔တုိ႔လုိ႔ ျပန္လွန္ႏႈတ္ဆက္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္း အနည္းငယ္ မိတ္ဆက္စကား ဆုိေပးတယ္..။ ကေလးေတြကေတာ့ ဆရာမၾကီး စကားသံေနာက္ လုိက္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အကဲခတ္သလုိ ၾကည္႔ေနၾကတယ္..။ သူတုိ႔စိတ္ထဲ နည္းနည္းထူးဆန္းသလုိမ်ိဳး ျဖစ္ေနဟန္ တူပါရဲ႔..။
အားလုံး ရဲ႔ မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲက မၾကဳံဖူးေသးတဲ့ အေတြ႔အၾကဳံသစ္တစ္ခုနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရသလုိမ်ိဳး ျဖစ္ေနၾကတယ္..။
ဆရာမၾကီးကေတာ့ သူေျပာစရာရွိတာကုိ တုိတုိတုတ္တုတ္ ေျပာျပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားခဲ့တယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္အလွည္႔ ေရာက္ျပီ ေပါ့..။
နိဒါန္းအေနနဲ႔ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သည္လည္း သူတုိ႔လုိ ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ သူငယ္တန္းကေန ဆယ္တန္းအထိ ေနခဲ့တဲ့ ရြာသားတစ္ေယာက္ဆုိတာေလးနဲ႔ စျဖစ္တယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာသား ေပါ့..။
အဲဒါေလးကုိ ေျပာျဖစ္တာက ေတာမွာေနရတုိင္း ေအာင္ျမင္မႈအခြင့္အလမ္း မရွိေတာ့တာမဟုတ္ဘဲ ဘယ္မွာေနေန ကုိယ့္ၾကိဳးစားမႈ အခန္းက႑က ပုိအဓိကက်တယ္ဆုိတဲ့ ယုံၾကည္မႈတစ္ခု သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာ ေပါက္ဖြားေစခ်င္လုိ႔ပါပဲ..။
ေတာေန ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ အဲဒီယုံၾကည္ခ်က္ ရွိကုိ မေနတာ ကြ်န္ေတာ္ခန္႔မွန္းမိတယ္ ။ အဲဒါ ရွိလာဖုိ႔ကုိလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ပ့ံပုိးေျပာဆုိမႈက အေတာ္အားနည္း ေနတယ္လုိ႔ သုံးသပ္မိတယ္..။
ဆရာ ဆရာမေတြအေနနဲ႔ “ၾကိဳးစားၾက၊ ၾကိဳးစားၾက ” လုိ႔ေတာ့ ေျပာရုိးေျပာစဥ္ ေျပာေနၾကမွာပါပဲ..။
ဒါေပမယ့္.. ကေလးေတြရဲ႔ စိတ္ထဲ “ၾကိဳးစားရင္ ျဖစ္ပါ့လား .. တုိ႔ ကုိယ္ႏႈိက္က ၾကိဳးစားမႈ လုိေနလုိ႔ ေအာင္ျမင္သင့္သေလာက္ မေအာင္ျမင္တာပါလား ” ဆုိတဲ့ အသိေရာက္တဲ့အထိ ေျပာဆုိႏုိင္မႈကေတာ့ မရွိသေလာက္ ရွားပါတယ္..။
တနည္းအားျဖင့္ ကေလးေတြကုိ motivated ျဖစ္ေအာင္ ေျပာတာဆုိတာ ဆုံးမတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရြာလုိ ေတာေက်ာင္းေတြမွာ မၾကားရသေလာက္ပါပဲ..။ ဒါဟာ ဆရာ့ဆရာ ေတြကုိ အျပစ္ျမင္ အျပစ္တင္လုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး..။ တကယ္ လုိအပ္ေနတယ္လုိ႔ထင္ရတဲ့ ရွဳေထာင့္တစ္ခုကုိ ခံစားမိသလုိ မွ်ေ၀တာပါ..။ ေတာေန ဆရာဆရာမေတြခမ်ာလည္း သူတုိ႔ဘ၀ သူတုိ႔အေတြး သူတုိ႔ခံယူခ်က္ အလုိက္ အကန္႔အသတ္ေတြ ရွိေနမယ္ဆုိတာ လက္ခံပါတယ္..။
အစုိးရ၀န္ထမ္းမဟုတ္တဲ့ တပည္႔ေက်ာ္ က်ဳရွင္ဆရာမ်ားေတာင္မွ ရြာကကေလးေတြကုိ ထူးခြ်န္ထက္ျမက္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔က ျဖစ္ႏုိင္ေခ် အင္မတန္နည္းတယ္လုိ႔တညီတညႊတ္တည္း ေျပာလာၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ညက စကား၀ုိင္းမွာ သူတုိ႔အားလုံးက “ ကေလးေတြမွာ အေျခခံ ပါမလာဘူး ” လုိ႔ လက္ညိွိဳး ထုိးၾကတယ္..။ သူတုိ႔ေျပာတာ မွားလားဆုိျပန္ေတာ့ မမွားပါဘူး..။
ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ အေျခခံ ပါမလာတဲ့ ကေလးေတြကုိ အေျခခံမပါလာရေကာင္းလားဆုိျပီး လက္ညွိဳးထုိးေနလုိ႔မွ မျဖစ္တာ..။ ကုိယ္က ဆရာပဲ..။ ကေလးေတြ အေျခခံ မပါလာေတာင္မွ ကုိယ့္ဖက္က သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႔ အားနည္းခ်က္ကုိ နည္းလမ္းေကာင္းရွာျပီး ျဖည္႔ႏုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားႏုိင္ရမယ္..။ အဲသလုိ လုပ္ဖုိ႔ဆုိရင္ ဆရာလုပ္သူမ်ားအေနနဲ႔လည္း အျမဲၾကိဳးစားေနဖုိ႔ လုိတယ္..။
တုိ႔ကေတာ့ ဒီလုိပဲ သင္လာတာ.. ႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ဘူး..။ ကေလးေတြ မထူးခြ်န္တာ သူတုိ႔အျပစ္..သူတုိ႔မွ အေျခခံ မပါလာတာလုိ႔ လုပ္ေနခဲ့ရင္ေတာ့ ဂ်ာေအး
သူ႔အေမရုိက္ျဖစ္ေနမွာပဲ..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment