တပည္႔ေတြ အပုိင္းနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ကေတာ့ ရုပ္၀တၳဳပုိင္းဆုိင္ရာ ခ်ိဳ႔တဲ့မႈေတြက.. ကုိယ့္ရဲ႔ ထူးခြ်န္ေအာင္ျမင္ႏုိင္ေရးမွာ အဓိက မက်ပါလားဆုိတဲ့ ယုံၾကည္မႈ မ်ိဳးေစ့ေလး ခ်ေပးႏုိင္ဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳးစားခဲ့မိတယ္..။ အဲဒီမ်ိဳးေစ့ေလး မရွိဘဲနဲ႔.. ထူးခြ်န္ထက္ျမက္မႈ သစ္ပင္.. ဘယ္လုိမွ ေ၀စည္မလာႏုိင္ဘူးလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရြာ အညာမွာ က်ားတုိ႔ျခေသၤ့တုိ႔ဆုိတာ အရွင္လတ္လတ္ ျမင္ရဖုိ႔ ဘယ္ျဖစ္ႏုိင္မလဲ..။ စာအုပ္ထဲက က်ား၊ စကၠဴက်ား၊ အရုပ္က်ားေတြနဲ႔ က်ားဆုိတာ ဒီလုိအေကာင္ပဲ ဆုိတဲ့ အသိရခဲ့တယ္..။ အဲဒီအသိနဲ႔ပဲ တကယ့္က်ားအစစ္ကုိ အျပင္လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ ေတြ႔ရင္ က်ားကုိ က်ားမွန္းသိတယ္..။ ျခေသၤ့ကုိ ျခေသၤ့မွန္း သိတယ္..။ ေရျမင္းကုိ ေရျမင္းမွန္းတယ္..။ မိေက်ာင္းကုိ မိေက်ာင္းမွန္းသိတယ္..။
ဆုိလုိတာက က်ားတုိ႔ျခေသၤ့တုိ႔ ကုိ သိဖုိ႔အတြက္ က်ားအရွင္၊ ျခေသၤ့အရွင္ မလုိအပ္ပဲ အရုပ္က်ားစကၠဴက်ား နဲ႔လည္း လုံေလာက္ပါတယ္ လုိ႔ပဲ..။
အဲဒါေလးကုိ ကေလးေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္ေလး ေမးခြန္းထုတ္ရင္း ထိထိေရာက္ေရာက္ေလး ေျပာျဖစ္တယ္..။
တုိ႔က ေတာမွာေနရလုိ႔၊ က်ားအစစ္ မျမင္ဖူးလုိ႔၊ ျခေသၤ့အစစ္ မေတြ႔ဖူးလုိ႔.. က်ားဆုိတာဘယ္လုိဟာ၊ ျခေသၤ့ဆုိတာ ဘယ္လုိအေကာင္ သိခြင့္မရွိေတာ့တာ မဟုတ္ဘဲ ရြာ.. ရြာအေလ်ာက္ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္က ရွိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔လည္း က်ားတုိ႔ျခေသၤ့တုိ႔ကုိ သိႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း သူတုိ႔ သေဘာေပါက္သြားတဲ့အထိ ေျပာခဲ့ၾကတယ္..။
ျမိဳ႔ၾကီးျပၾကီးက လွ်ပ္စစ္မီး ထိန္ထိန္းညီးေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ အဲယားကြန္းအရသာေလး ခံစားရင္း စာၾကည္႔ေနတဲ့ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား လည္း ဒီသင္ရုိးညႊြန္းတန္း ပဲ သင္ရတာျဖစ္ျပီး .. ရြာကန္သင္းရုိးေပၚ ဖင္ခ်ထုိင္ျပီး ႏြားေက်ာင္းရင္း ၾကည္႔ရင္လည္း ဒီသင္ရုိးညႊန္းတန္းပဲ မဟုတ္လား..။
အဲယားကြန္းခန္းထဲ မွာ ၾကည္႔ၾကည္႔.. ကန္သင္းရုိးေပၚမွာ ၾကည္႔ၾကည္႔ တစ္နဲ႔တစ္ေပါင္းရင္ ႏွစ္ ရမွာပဲ..။ အဲယားကြန္းခန္းထဲမွာမုိ႔လုိ႔ You is လုိ႔ လုပ္မရပါဘူး..။ You ဆုိရင္ are နဲ႔ တဲြရမယ္ဆုိတာ.. ကန္သင္းရုိးေပၚထုိင္ရင္း သွ်င္သုမန (ဘီေအ)ရဲ႔ အဂၤလိပ္သဒၵါစာအုပ္ဖတ္လည္း လုံေလာက္ပါတယ္..။ ေအာက္စဖုိ႔ဒ္ ကထုတ္တဲ့ latest edition ဖတ္မွ.. သိရမွာ မဟုတ္ပါဘူး..။
အဲဒါေလး ေျပာရင္း ကန္သင္းရုိးေပၚမွာ စာၾကည္႔ရတာကမွ ေလေကာင္းေလသန္႔ရေသးတယ္..။ ေက်းလက္ရွဳခင္း ခံစားႏုိင္ေသးတယ္..။ ကံေကာင္းရင္ ကျမင္းမနီေတာင္ ဖင္တြယ္ခံရႏုိင္ေသးတယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာေတာ့ ကေလးေတြ ခုိးခုိးခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္ၾကတယ္..။
တုိ႔က ဆင္းရဲလုိ႔၊ အိမ္မႈကိစၥေတြလုပ္ေနရလုိ႔ .. ျမိဳ႔ၾကီးသား သူေဌးသား ေက်ာင္းသားေတြေလာက္ စာၾကည္႔ခ်ိန္မွ.. မရတာ..။ ဘယ္လုိလုပ္ သူတုိ႔ေလာက္ ေအာင္ျမင္ႏုိင္မွာလဲ လုိ႔လည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေလ်ာ့တြက္ျပီး စိတ္ပ်က္အားမငယ္ၾကဖုိ႔ လည္း ေျပာရျပန္တယ္..။
ျမိဳ႔ၾကီးသားေတြ စာၾကည္႔ေနတဲ့ အခ်ိန္ ကုိယ္က ေရထမ္းေနရရင္.. ေရထမ္းရင္း စာၾကည္႔လုိ႔ မရဘူးလားေပါ့..။ ေရထမ္းကတဖက္ စာအုပ္ၾကီးတဖက္ မျဖစ္ႏုိ္္င္ေပမယ့္ .. ပုံေသနည္းအပုိင္းအစ.. သီအုိရီအပုိင္းအစ.. definition အပုိင္းအစေလးေတြကုိ.. ေရထမ္းရင္း က်က္တာေလာက္ေတာ့ မျဖစ္ႏုိ္င္စရာမွ မရွိတာပဲ..။
အဲဒါေလးနဲ႔ ဆက္စပ္ျပီး သူတုိ႔ကုိ ေမးမိတယ္..။ “ ေရထမ္းရင္း စာၾကည္႔ၾကလား ” ေပါ့..။ အားလုံးက “ မၾကည္႔ဘူး ” လုိ႔ ေျဖၾကတယ္..။ “ ဟ.. ဘာျဖစ္လုိ႔မၾကည္႔ ၾကတာလဲ.. ရယက ဥကၠဌက ေရထမ္းရင္းစာၾကည္႔တဲ့ ေကာင္ ဖမ္းမယ္လုိ႔ အမိန္႔ထုတ္ထားလားလုိ႔လား ” လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ေမးေတာ့ “ ဟင့္ အင္း ” တဲ့..။
“ ဒါဆုိရင္.. မင္းတုိ႔မိဘေတြက ေရထမ္းရင္း စာၾကည္႔ရင္ သားသမီးအျဖစ္က စြန္႔လြႊတ္မယ္လုိ႔ ေျပာထားလုိ႔လား ” ဆုိျပန္ေတာ့လည္း “ အဲလုိ မဟုတ္ပါဘူး ” တဲ့..။ စပ္ျဖီးျဖီးနဲ႔ အားလုံး က ေျဖၾကတယ္..။
အနည္းဆုံးေတာ့ သူတုိ႔ လက္ခံသြားခဲ့ၾကတယ္..။ ေတာမွေနရလုိ႔ ရုပ္၀တၳဳအပ့ံအပုိး ခ်ိဳ႔တဲ့တာဟာ.. သူတုိ႔ရဲ႔ဆယ္တန္းေအာင္ျမင္ေရးမွာ သိပ္အေရးမပါဘဲ.. သူတုိ႔ရဲ႔ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈကသာ အဓိက က်ပါလား လုိ႔..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ကိုနဗနရဲ႕ဘေလာ့ကို ဖတ္ေနတာၾကာပါၿပီ... ကြန္မန္႔ကိုေတာ့ မေရးျဖစ္ဘူးေပါ့။
အခုေျပာခဲ့တဲ့စကားေလးေတြကိုဖတ္ၿပီး ကေလးေတြအတြက္ အားတက္စရာ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ျဖစ္ေအာင္ေျပာထားကို သေဘာက်လုိ႔ ေရးလိုက္ပါတယ္။ အဲလုိေလးေတြေျပာတာေလးေတြက လက္ေတြ႔က်ၿပီး အားတက္ေစပါတယ္။ အကုန္လံုးမျဖစ္ေတာင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လည္း အျမတ္ပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အညာက ေညာင္ဦးဆုိတဲ့ ျမိဳ႕ငယ္ေလးကပါပဲ။ အေျခခံကေတာ့ ျမိဳ႕ၾကီးက ေက်ာင္းၾကီးေတြေလာက္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။ အသက္ၾကီးမွေတာ့ ပိုၾကိဳးစားရပါတယ္။
ၾကိဳးစားႏိုင္ရင္ အခုအရြယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ တီတီစီ ဒဂံု၁ နန္ယန္ လသာ၂ စတဲ့ နာမည္ၾကီးေက်ာင္း ေတြမွာ တက္ခဲ့တဲ့သူေတြနဲ႔ ထူးမျခားနားပါပဲ...
“ကန္သင္းရုိးေပၚမွာ စာၾကည္႔ရေတာ့ ဘာအေရးလဲ…”
ကိုရင္ သနပ္ခါးေရ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တာေလး စိတ္၀င္စားမိတာနဲ႔ အၿမင္ေလး နဲနဲေလာက္၀င္ဖလွယ္အံုးမယ္။ ကေလးေတြ အတန္းထဲမွာ အိပ္ငိုက္တယ္ဆိုတာ ၿဖစ္ေလ႔ၿဖစ္စဥ္ပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔စိတ္၀င္စားတဲ႔အေႀကာင္းေၿပာၿပေနရင္ ရီစရာေလးေတြ ေၿပာၿပေနရင္ လံုး၀အိပ္ခ်င္စိတ္မ၀င္ဘူး ဆိုတာ ငယ္ရာက ႀကီးလာတဲ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ေကာင္းေကာင္းသိႀကတာပဲေနာ႔။ ကေလးမေၿပာနဲ႔ လူႀကီးေတာင္ ဆရာအသင္အၿပမေကာင္းရင္ အိပ္ငိုက္လိုက္တာမွ နဖူးနဲ႔စားပြဲ တဒိုင္းဒိုင္းပဲ။
မွတ္မိမလားမသိဘူး စာကိုဖိနပ္ခၽြတ္သင္တဲ႔ စကားတစ္လံုးမွ မေၿပာတဲ႔ သခ်ၤာဆရာ။ ၿပီးေတာ႔ ခပ္ရႊင္ရႊင္ေလးသင္တဲ႔ ဆရာယဥ္ နဲ႔ ။ ဟာသမေၿပာ တည္တည္ႀကည္ႀကည္သင္ေပမယ္႔ အသင္မဆိုးတဲ႔ ဆရာ Marlboro man။ သူတို႔ ၃ေယာက္ကို ဥပမာထားႀကည္႔ရင္ကို သိသာပါတယ္။ ဖိနပ္ခၽြတ္သင္တဲ႔ ဆရာအခ်ိန္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ အိပ္လိုက္ႀကတာ အတံုးအရံုး..သူ႔လက္ခ်ာနားေထာင္ဖို႔မေၿပာနဲ႔ စာလိုက္ကူးတာေတာင္ေၿဖာင္႔ေအာင္ မကူးနိုင္ဘူး။ ဆရာယဥ္အခ်ိန္က်ေတာ႔ ခပ္ရႊင္ရႊင္ေလး နဲ႔သင္ရေတာ႔ အိပ္ေတာ႔မငိုက္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္ကပဲ အဲဒီအခ်ိန္က စူးစိုက္အားမေကာင္းခဲ႔လို႔လားမသိဘူး စာေတြကို လံုးေစ႔ပတ္ေစ႔ နားမလည္ဘူး။ ဥပမာဗ်ာ calculus မွာ differentiation လုပ္ေနတာကို ေဖာ္ၿမဴလာေတြပဲ အလြတ္က်က္ၿပီး တြက္ခဲ႔ႀကတယ္။ တကယ္႔ အနွစ္သာရကို မဆုပ္ကိုင္မိခဲ႔ဘူး။ definition အရ rate of change of function ဆိုတာကိုေတာ႔သိတယ္။ အဲဒါႀကီးက အၿပင္ေလာကမွာ ဘယ္လိုနိယာမမ်ိဳးကိုေခၚတာလဲ ဘာႀကီးလဲဆိုတာကို ေခါင္းထဲမွာ ရွင္းေနေအာင္ နားမလည္ခဲ႔ဘူး။ Fourier transform ဘာေႀကာင္႔လုပ္ေနတာလဲ အနွစ္သာရဆိုတာ ဘာလဲ နားမလည္ခဲ႔ႀကဘူူး..။
အက်ိဳးဆက္က သူမ်ားနိုင္ငံမွာ အဆင္႔ၿမင္႔ပညာကို ဆရာနဲ႔ စီနီယာေတြဆီက အေပၚယံguideline ေလာက္ပဲရၿပီး အေသးစိတ္ကို ကိုယ္႔ဖာသာ ရွာေဖြသင္ယူရခ်ိန္မွာ ဒုကၡေရာက္ေတာ႔တာပါပဲ။ ကိုယ္သင္ယူခဲ႔ရဘူးတာက သူမ်ားေတြ ထုတ္ထားၿပီးသား equations ေတြ ေဖာ္ၿမဴလာေတြကိုသံုးၿပီး ပံုစံခြက္ထဲက problems ေတြကို ေၿဖရွင္းတဲ႔နည္း။ ကိုယ္တကယ္လုပ္ရမွာက ကိုယ္မသင္ယူခဲ႔ဘူးတဲ႔ ပံုစံခြက္ထဲက မဟုတ္တဲ႔အရာေတြကို ေၿဖရွင္းလို႔ရမယ္႔ ၿပသနာၿဖစ္ေအာင္ problem ကို modelize လုပ္ define လုပ္ၿပီး ကိုယ္႔ၿပသနာ ကိုယ္ေၿဖရွင္းဖို႔ ကိုယ္ပိုင္ ေဖာ္ၿမဴလာ အီေကြးရွင္းေတြ ထုတ္ရမွာမ်ိဳး.. ။ ဟီး.. ေၿပာစရာလိုသလား.. ေအာက္သက္မေႀကခဲ႔တဲ႔ calculus , differentiation, integration ကစၿပီးသေဘာတရားပါ အားလံုးနားလည္ေအာင္ၿပန္ႀကည္႔ရေတာ႔တာပါပဲ။ ရလဒ္ကေတာ႔ ဒီအသက္ရြယ္ ဒီအတန္းက်မွ ဒါေလးကအစမသိရိွပါလားလို႔ သူမ်ားအထင္ေသးတာလဲ ခံရ။ study ကလဲေနွာင္႔ေနွး။ အစစရာရာ သူမ်ားထက္ေနာက္က်ေတာ႔တာပါပဲ။
မွတ္မွတ္ရရ တစ္ခုေၿပာၿပအံုးမယ္.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၁၀တန္းတံုးကလဲ အေၿခခံ Calculus ကို သင္႔ခဲ႔ရတယ္။ အဲဒီတံုးက က်ဴရွင္ဆရာကို ေမးႀကည္႔ေသးတယ္ … ဆရာအဲဒါ ဘာလဲေပါ႔ ဘယ္ေနရာေတြမွာသံုးတာလဲေပါ႔။ သူလဲ ဘာမွ ေရေရရာရာမေၿဖနိင္ခဲ႔တဲ႔အၿပင္ ခုၿပန္စဥ္းစားႀကည္႔ေတာ႔ အမွားေတြေတာင္ ပါေနတယ္။ ဒါေတာင္ အဲဒီဆရာလဲ အသင္အၿပမဆိုးဘူးလို႔ သတ္မွတ္ၿခင္းခံရသူ တပည္႔ေတြကိုလဲ စိတ္၀င္စားေအာင္ သင္ေပးတတ္သူ။ တပည္႔ေတြကလဲ သင္ေပးသေလာက္ကို မရရေအာင္ အလြတ္က်က္ ေလ႔က်င္႔ၿပီးေၿဖလိုက္တာ အမွတ္ေတြကလဲ ရွယ္ရေအာင္ေၿဖနိုင္သူေတြ.. ဟဲဟဲ စာသိပ္ေတာ္တယ္ အခ်ီးက်ဴးခံရသူေတြေပါ႔ဗ်ာ(ႀကံဳတံုး ႀကြားတာ.. း)။ ဒါေပမယ္႔ တကယ္႔တကယ္ problem solving skill ကို နားမလည္ခဲ႔ႀကဘူး။ ကိုယ္႔ဖာသာ ကိုယ္လမ္းေႀကာင္းရွာၿပီး သင္ယူတဲ႔နည္းဆိုတာကို နားမလည္ႀကေတာ႔ဘူ။ အဲဒီေတာ႔ အရာအားလံုးကိုယ္႔အားကိုယ္ကိုး လုပ္ရေတာ႔မယ္႔ဆိုတဲ႔အခါက်ေတာ႔ ေရထဲက ငါးကို ကုန္းေပၚပစ္တင္ထားသလိုပါပဲဗ်ာ..။
အဓိက ေၿပာခ်င္တာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သင္ႀကားမႈ ခ်ဥ္းကပ္ပံုစနစ္ကိုယ္တိုင္က လြဲေခ်ာ္ေနခဲ႔ႀကတယ္။ ေက်ာင္းသားရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို exam-oriented နည္းနဲ႔ အဓိက တိုင္းတာႀကေလေတာ႔ အမွတ္မ်ားမ်ားရေရးသာ အဓိကၿဖစ္ေနေပေတာ႔တယ္။ အထက္က ေၿပာခဲ႔သလိုပဲ စာရဲ႕ အနွစ္သာရကို နားမလည္ေတာ႔ ေက်ာင္းသားဟာ စာအေပၚစိတ္မ၀င္စားေတာ႔ပါဘူး.။ စိတ္မ၀င္စားေတာ႔ စာသင္ခ်ိန္ဟာ အိပ္ငိုက္ခ်ိန္သဖြယ္ၿဖစ္ေနေတာ႔တယ္။ စာကို သီအိုရီ နွင္႔တကြ အေၿခခံသဘာတရားကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္သြား တဲ႔အခါက်ေတာ႔လဲ သူ႔အလုိလိုကို စိတ္ပါ၀င္စားလာၿပီးဆက္လက္ စူးစမ္းလိုစိတ္ေတြ ဆက္ကာဆက္ကာ ၿဖစ္လာေတာ႔တယ္။ အနွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ႔ ဗ်ာ တပည္႔ေတြ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လဲ လုပ္ေပးနိုင္ စာရဲ႕အေၿခခံသေဘာတရား၊ နိယာမ ေတြကို တပည္႔ေတြနားလည္ၿပီး စာကို သူ႔အလိုလို စိတ္၀င္စားလာ္ေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္တဲ႔ ဆရာေတြ မ်ားလာရင္ေတာ႔ အတိုင္းထက္ အလြန္ တံခြန္နဲ႔ကုကၠားေပါ႔ဗ်ား။
“ကန္သင္းရုိးေပၚမွာ စာၾကည္႔ရေတာ့ ဘာအေရးလဲ…”
ဆိုတာေလးကိုေထာက္ခံပါတယ္။ တကယ္႔တကယ္ သိပ္ကိုတိုးတက္ေနတဲ႔နိုင္ငံမွာလဲ ခုထိကိုပဲ စာေတြ႔ သင္ႀကားေလ႔လာၿခင္းကိုပဲ အေလးထားဆဲပါပဲ။ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြ ဟာ လိုအပ္တဲ႔ ဘာသာရပ္ေတြမွာ မရိွမၿဖစ္ လုိေကာင္းလိုနိုင္ေပမယ္႔.. ပိုၿပီးအဓိကက်တာကေတာ႔ Background theory နဲ႔ ၿဖစ္စဥ္သေဘာတရားေတြကို နားလည္ဖို႔ပါပဲ..။ နဲနဲ ရွည္သြားတယ္ဗ်ိဳ႕.. ေဆာတီး
ေကာင္းလိုက္တဲ့ post !
ေကာင္းလိုက္တဲ့ Comment မ်ား !
ဘာဆက္ေျပာရမယ္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။
ကၽြန္မလဲ integrate , differentiate နဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး စဥ္းစားဖူးတာရွိေတာ့ Nanda ေရးတဲ့ comment က တုိက္ရိုက္ ထိပါသည္ရွင္။
ဒါေတြကို ၈ တန္းကေလး ပံုေသနည္း သင္ေပးၿပီး တြက္ခိုင္းလဲ တြက္တတ္မွာပဲ...ဒါဆို ငါတို႕ ၈ တန္း ကေလးထက္ ဘာသာသလဲ လို႕ေပါ႔
အႏွစ္သာရကို ဖမ္းဆုပ္မိဖို႕ လိုတယ္လို႕ ေတြးကားေတြးခဲ့မိ၏။ သို႕ေသာ္ မရ။
အခ်ိန္မရ
ဦးေႏွာက္မရ
က်ဴရွင္ေျပးတက္ၿပီး ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဘြဲ႕လို႕ေခၚတာႀကီး ရလာတာပဲ
Post a Comment