မၾကာခင္.. ၀ါဆုိ၀ါေခါင္ေရာက္ေတာ့မယ္..။
"၀ါဆုိ ၀ါေခါင္ ေရေတြၾကီးလုိ႔ သေျပသီးမွည္႔ ေကာက္စုိ႔ကြယ္.. " ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးကုိ ငယ္ဘ၀ကတည္းက.. အေတာ္ၾကိဳက္ခဲ့တယ္..။ ဧရာ၀တီနဲ႔ အတူ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရတာဆုိေတာ့.. အဲဒီကဗ်ာထဲက စကားလုံးတုိင္းဟာ.. ကြ်န္ေတာ့္ႏွလုံးသားမွာ ပုံရိပ္ထင္လာတဲ့အထိ.. စြမ္းတယ္..။
သေျပသီးဆုိတာ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ငယ္ဘ၀ရဲ႔ စပ်စ္သီးေပါ့..။ ေရၾကီးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ သေျပသီးတဲ့အခ်ိန္က အတူတူပဲ..။ ငယ္ငယ္တုံးက ျမစ္ေရၾကီးရင္ သိပ္ေပ်ာ္တယ္..။ တရြာလုံး ေရ၀င္ေနေတာ့.. သြားေရးလာေရး ေလွနဲ႔ ပဲ သြားၾကရတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရြာမွာ ရပ္ကြက္ေပါင္း ဆယ့္သုံးရပ္ကြက္ရွိတယ္...။ ရြာလည္ေခါင္မွာ ဦးပိန္တံတားလုိမ်ိဳး တံတားၾကီး တစ္စင္းရွိတယ္..။ ဦးပိန္တံတားေလာက္မရွည္ေပမယ့္.. အေတာ္ေတာ့ ရွည္တယ္..။ ရပ္ကြက္ဆယ့္သုံးခုကုိ.. အဲဒီတံတားၾကီးက စည္းျခားေပးထားသလုိမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္..။ တံတားၾကီးရဲ႔ အေနာက္ဖက္ျခမ္း ရပ္ကြက္ေတြကုိ.. အေနာက္ရြာလုိ႔ အလြယ္ေခၚၾကတယ္..။ တံတားၾကီး အေရွ႔ဖက္ျခမ္းကုိေတာ့ အေရွ႔ရြာတဲ့..။
ေရၾကီးရင္.. အဲဒီတံတားၾကီးေအာက္မွာ.. ေရေတြ ေဖြးေဖြးလွဳပ္ေပါ့..။ ေရစီးသိပ္သန္တယ္..။ ေရကလဲ.. လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္နက္တယ္..။ ညေနဆုိရင္.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တံတားေပၚေရာက္ေနျပီ..။ ရြာကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ာကလဲ.. ေလွကေလးေတြ ကုိယ္စီကုိယ္စီနဲ႔ တံတားပတ္လည္ .. အပန္းေျဖလုိမ်ိဳး လာၾကတယ္..။ ေရခ်ိဳးၾက.. ေရပက္ၾက.. ေလွနစ္ၾကနဲ႔ အေတာ့္ကုိ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..။ ရြာမွာေတာ့ ေရၾကီးတဲ့အခ်ိန္ဟာ.. သၾကၤန္ထက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..။
တံတားၾကီးရဲ႔ ေရေအာက္ဖက္မွာ ေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ရွိတယ္..။ တံတားေပၚကေန ခုန္ခ်ျပီး ေရစီးနဲ႔ ေမ်ာလိုက္သြားရင္.. အဲဒီေညာင္ပင္ၾကီးဆီ တန္းေရာက္တယ္..။ ေညာင္ပင္ၾကီးကေန တံတားဆီ ျပန္လာဖုိ႔ကေတာ့ ေရဆန္ကူးျပီး ျပန္ရတယ္..။ ေျပာခဲ့သလုိ.. ေရစီးသိပ္သန္တယ္..။ အေတာ့္ကုိ အသည္းအသန္ကူးမွ.. တံတားဆီျပန္ေရာက္တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းတေတြကေတာ့.. ေညာင္ပင္ကေန တံတားဆီ.. ေရကူးျပိဳင္ေလ့ရွိတယ္..။ တံတားေပၚကေန.. ေလာင္းေၾကးထပ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ျပိဳင္ပဲြကုိ.. အားေပးတဲ့ သူေတြလဲ မနည္းဘူး..။
မွတ္မွတ္ရရ.. ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မ်ိဳးျမင့္ နဲ႔ ေရကူးျပိဳင္တယ္..။ ႏွစ္ေယာက္သား.. တံတားေပၚကေန ေရထဲခုန္ခ်ျပီး ေညာင္ပင္ဆီ ေမ်ာလုိက္သြားတယ္..။ ေညာင္ပင္က အကုိင္းတစ္ခုေပၚမွာ.. ႏွစ္ေယာက္သား ျပိဳင္တူရပ္ျပီး.. ၀မ္းတူးသရီးဆုိ.. ေရထဲခုန္ခ်.. တံတားဆီကုိ.. အျပိဳင္ကူးၾကတယ္..။
တံတားေပၚက.. လူေတြကလဲ.. ေဟး .. ေဟး နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေပးေနတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကလဲ.. အႏုိင္မခံအရွဳံးမေပးေပါ့..။
ေရစီးကသိပ္သန္ေတာ့.. ကြ်န္ေတာ့္ေဘာင္းဘီက.. ေပါင္းရင္းေလာက္အထိ ေလွ်ာေလွ်ာသြားတယ္..။ ေဘာင္းဘီကုိ.. ျပန္ဆဲြတင္ေနရတာကုိက.. အလုပ္တစ္ခုျဖစ္ေနတယ္..။ ေဘာင္းဘီေမ်ာ့ၾကိဳးက ေပ်ာ့ေနေတာ့.. ပုိဆုိးတာေပါ့..။
မ်ိဳးျမင့္ကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ့္လုိ ျဖစ္ဟန္မတူဘူး..။ တံတားဆီ ကူူးသြားလုိက္တာ.. ေျဖာင့္လုိ႔..။ ကြ်န္ေတာ္ ရွဳံးေရာ..။ ကြ်န္ေတာ့္ဖက္က ေလာင္းထားတဲ့ ေဘာ္ဒါေတြက ေသာက္သုံးကုိ မက်ဘူးလုိ႔ ဆဲတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လဲ.. ေဘာင္းဘီက ကြ်တ္ကြ်တ္ေနလုိ႔ကြ လုိ႔ ျပန္ေအာ္ရင္း တံတားတုိင္ကုိ ကုတ္ကတ္ျပီး တံတားေပၚတက္လာတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တံတားေပၚ ေရာက္တဲ့အထိ.. ေအာင္ႏုိင္သူၾကီးမ်ိဳးျမင့္က.. တက္မလာေသးဘူး..။ ေဟ့ေကာင္တက္ခဲ့ေတာ့.. ႏုိင္ပါတယ္ဆုိမွ.. မ႑ပ္တုိင္ တက္ျပခ်င္ေနေသးတယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က လွမ္းေဟာက္ေတာ့.. မ်ိဳးျမင့္က..
"ငါ့ ေဘာင္းဘီ မရွိေတာ့ဘူး.. ေဘာင္းဘီျဖစ္ျဖစ္ ပုဆုိးျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခု ခ်ေပးပါ.." လုိ႔.. မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေျပာတယ္..။
အဲဒါထက္ဆုိးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုရွိေသးတယ္..။ အဲဒီႏွစ္က တုိးတဲ့ေရက သိပ္ေအးတယ္..။ ေရၾကီးတာမွာႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္..။ ဧရာ၀တီ ျမစ္ဖ်ား..ေမခ မလိခ ေဒသက ေရခဲေတာင္ေတြ အရည္ေပ်ာ္ျပီး ေရတုိးတာဆုိရင္.. ေရက ၾကည္ေနျပီး သိပ္ေအးတယ္..။ အထက္အညာမွာ.. မုိးၾကီးလုိ႔ ျမစ္ေရတုိးတာဆုိရင္.. ေရေနာက္တယ္..။
အဲဒီလုိ ေရၾကည္တုိးတဲ့ ႏွစ္မွာ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတေတြ.. ေလွစီးထြက္ၾကတယ္..။ အေပ်ာ္စီးၾကတာပဲ..။ ေလွကုိ မနစ္ နစ္ေအာင္ စီးၾကတယ္..။ သူမ်ားေလွေတြကုိလည္း.. လုိက္နစ္တယ္..။ ကုိယ့္ေလွကုိလဲ သူမ်ားေတြ နစ္တာခံရတယ္..။ ေလွျပိဳင္ၾကတယ္..။ သိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္က ပဲ့ ကုိင္တယ္..။ ေလွရဲ႔ ေနာက္ျမီးမွာ ထုိင္ျပီးေလွကုိ ထိန္းေလွာ္တာကုိ.. ပဲ့ကုိင္တယ္လုိ႔ ေခၚတာပဲ..။ တံတားေအာက္နား.. ေရစီးသန္သန္ေနရာမွာ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေလွေမွာက္သြားတယ္..။ ေရက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တရပ္ မမွီေတာ့.. ေမွာက္ေနတဲ့ ေလွကုိ.. နီးစပ္ရာကမ္းဖက္ တြန္းယူရတယ္..။
အဲဒီတုံးက ခ်ည္ၾကမ္းပုဆုိး ကြ်န္ေတာ္၀တ္ထားတယ္..။ ေလွေမွာက္ျပီး ပုဆုိးေရစုိသြားတယ္..။ ခ်ည္ၾကမ္းဆုိေတာ့.. ေရစုိရင္ သိပ္ေလးတယ္..။ ေမွာက္ေနတဲ့ ေလွကုိ.. ပဲ့ပုိင္းကေန.. ကြ်န္ေတာ္က ေရကူးရင္း တြန္းေပးရတယ္..။ ေရွ႔ပုိင္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း.. ေရကူးရင္း ေလွကုိ ဆဲြတယ္..။
ပုဆုိးၾကီးက ေလးေတာ့.. တြန္းရတာ.. သိပ္အဆင္မေျပခ်င္ဘူး..။ အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္.. ပုဆုိးကုိ စလြယ္သုိင္းျပီး ပဲ့ပုိင္းကေန.. ေရငုပ္လုိက္ ေလွတြန္းလုိက္ အသက္ရွဳလုိက္နဲ႔ ေရတိမ္တဲ့ကမ္းစပ္ ေရာက္လာတယ္..။
အရပ္မွီသြားရင္.. ေလွကုိ.. မျပီး .. ပက္လက္လွန္ ေရေတြထုတ္.. ျပန္စီးလုိ႔ရျပီေပါ့..။ တံတားေပၚက လူေတြကလဲ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေလွေမွာက္ျပီး .. ေလွကုိ ျပန္လွန္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနတာ.. ၾကည္႔ေနၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္တပည္႔မ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူေလးေတြလဲ.. ၾကည္႔ေနတဲ့အထဲမွာ.. ပါတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လဲ.. ေလွျပန္လွန္ဖုိ႔.. ေျခဖ်ားေထာက္မတ္တပ္ရပ္လုိက္ၾကတယ္..။
ေ၀ါကနဲ.. တံတားေပၚက လူေတြ ၀ုိင္းရယ္ၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလဲ.. ဟာ.. ကနဲ မွင္သက္မိျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ၾကည္႔ေနၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လဲ.. အဲဒီေတာ့မွ..ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ျပန္ၾကည္႔မိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္ပုဆုိးက မရွိေတာ့..။
ေရက ကြ်န္ေတာ့္ေပါင္လယ္ေလာက္ပဲ နက္တယ္..။ လွဳိင္းၾကက္ခြပ္ကေလးေတြက.. ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ မိေမြးတုိင္းဖေမြးတုိင္းျဖစ္ေနတဲ့ ေအာက္ပုိင္းကုိ ကလူက်ီစယ္ေနတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း.. ရုတ္တရက္ ထုိင္ခ်လုိက္မိတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. တံတားေပၚက ရယ္သံမ်ားကုိ.. တိတ္ဆိတ္သြားေအာင္ေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္မတတ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး..။
မင္းေတာ့ ေသာက္ရွက္ကဲြျပီလုိ႔.. သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေျပာလာတာကုိ.. ေရကဒီေလာက္ေအးျပီး အထက္ တက္ကပ္ေနတာ.. ဘယ္လုိလုပ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ရမွာလဲ..။ သူတုိ႔ဖာသာ စိတ္မွန္းနဲ႔ၾကည္႔ျပီး ရယ္တာေတာ့.. ငါလဲ မတတ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဘုေတာပစ္လုိက္တယ္..။
ဒါေပမယ့္.. ကြ်န္ေတာ္.. အေတာ့္ကုိ ရွက္ေနခဲ့မိတယ္..။
ျမစ္ေရၾကီးတဲ့အခ်ိန္.. အဲဒီလုိမ်ိဳးေပ်ာ္ရပါးရ တာေတြရွိသလုိ.. စိတ္ညစ္ရတာေတြလဲ.. တပုံၾကီးေပါ့..။ ျမစ္ေရ တအားၾကီးရင္.. ျမစ္ကမ္းနားက အိမ္ေတြ.. ျမဳပ္ကုန္တယ္..။ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ ဆုိရင္ေတာ့.. သူတုိ႔အိမ္ေတြ လြတ္တယ္..။ အားလုံးက ေျခတံရွည္ေတြနဲ႔ကုိး..။
ဒါေပမယ့္.. ပုံမွန္ထက္ ပုိတုိးတဲ့ ႏွစ္ေတြမွာေတာ့.. အိမ္ပါျမဳပ္ကုန္ေတာ့တာပဲ..။ အဲဒီလုိႏွစ္မ်ိဳးေတြမွာ.. ရြာအေရွ႔ပုိင္းက.. ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ..ဘုရားကုန္းေတြေပၚမွာ.. သူတုိ႔ေတြ စခန္းခ်ၾကရတယ္..။ အိမ္ေမြးတိရိစၦာန္ေတြျဖစ္တဲ့.. ၾကက္၊၀က္၊ဘဲ၊ႏြားေတြ နဲ႔ လူေတြ.. တရုန္းရုန္းေပါ့..။
ဒီၾကားထဲ.. ေသတဲ့သူက ေသတယ္..။ မသာခ်စရာ သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းက ေရျမဳပ္ေနျပီ..။ ျမဳပ္စရာေျမမရွိ.........။ အေတာ့္ကုိ ဒုကၡသုကၡ ေရာက္ၾကရတယ္..။ ႏွစ္တုိင္းကေတာ့ ေရၾကီးတဲ့အခ်ိန္ေသလဲ.. သခ်ၤ ိဳင္းေျမက ေရမျမဳပ္ေတာ့.. ကိစၥမရွိဘူးေပါ့..။ ဒါေတာင္မွ.. သခ်ၤ ိဳင္းကုိ ေလွနဲ႔ သြားၾကရတယ္..။ လုိက္ပုိ႔သူေတြလဲ ေလွနဲ႔.. ဘုန္းၾကီးေတြလဲ ေလွနဲ႔.. သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းကုိ ခ်ီတက္ၾကရတယ္..။
ဘုန္းၾကီးေလွက.. " ဘ၀ သံသရာ " သီခ်င္းဖြင့္ျပီး ေရွ႔ဆုံးက ၾကြတယ္..။ ေနာက္က အေလာင္းတင္ထားတဲ့ ေလွ လုိက္တယ္..။ သူတုိ႔ေနာက္ေလွေတြကေတာ့.. ရပ္မိရပ္ဖမ်ားေပါ့..။ အဲဒီလုိမ်ိဳး.. ေရေတြၾကီးေနတုံး.. မသာခ်တာ.. သုံးေလးၾကိမ္ ကြ်န္ေတာ္ၾကဳံဖူးတယ္..။ ထူးထူးျခားျခား မသာေလာင္း ေရနစ္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာရဦးမယ္..။
မသာ တင္ထားတဲ့ေလွကုိ ေလွာ္တဲ့သူေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ငမူးေတြခ်ည္းပဲ..။ ရြာမွာ.. အေလာင္းကုိ..မူးမွ ကုိင္ရဲၾကတယ္..။ ေသတဲ့ မိန္းမၾကီးနာမည္က.. မကုလားမ..။ အသက္ေတာ့ ၾကီးပါျပီ..။ ကုိးဆယ့္ေျခာက္ပါးေရာဂါနဲ႔ ေသတာပဲ..။ ေရၾကီးတဲ့အခ်ိန္ေသေတာ့.. ထုံးစံအတုိင္း အေခါင္းကုိ ေလွေပၚတင္ျပီး တသီတသန္းၾကီး သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းကုိ သြားၾကတာေပါ့..။ (အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီး ေဖာင္စၾကာနဲ႔ တုိင္းခန္းလွည္႔လည္တာမ်ိဳးနဲ႔ေတာင္ ဆင္ဆင္တူလိမ့္မယ္. )
ပုံမွန္ကေတာ့ ေျဖးေျဖးေလးနဲ႔ ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး ေလွာ္ၾကတာပဲ..။ ဒါေပမယ့္.. မကုလားမ အလွည္႔က်မွ.. ဘုန္းၾကီးေလွက.. ေတာ္ေတာ္ေလးေရွ႔ေရာက္ေနတယ္..။ အေလာင္းတင္ထားတဲ့ ေလွက.. ေနာက္က်ေနတယ္..။ ဘုန္းၾကီးေလွကို.. အမွီလုိက္မယ္ဆုိျပီး ငမူးေတြ.. ၾကဳံး ေလွာ္လုိက္တာ.. နစ္ပါေလေရာ..။
မေသခင္တုံးကေတာ့.. မကုလားမ တုိ႔.. ေရကူးသိပ္ကြ်မ္းတာေပါ့..။ အခုေတာ့.. အေလာင္းေကာင္ၾကီး အေခါင္းထဲလည္း ထည္႔ထားေသးဆုိေတာ့.. ယက္ကန္ယက္ကန္ေတာင္ မလုပ္ႏုိင္ရွာေတာ့ပါဘူး..။ သစ္သားေခါင္းမုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္..။ ေနာက္ေလွေတြက.. ၀ုိင္း၀န္းဆယ္တင္ျပီး .. သခ်ၤ ိဳင္းကုန္း အေရာက္ သြားၾကရတယ္..။
ကုလားမတုိ႔မ်ား.. ေသတာေတာင္.. ေရကူးခ်င္ေသးတယ္.. လုိ႔ ရြာမွာေတာ့ ေျပာစမွတ္ကုိ တြင္ေရာ..။
မကုလားမ ဆုိလုိ႔ ေျပာရဦးမယ္..။ မကုလားမ ေနတဲ့ရပ္ကြက္က တံငါရပ္ကြက္..။ တစ္ရပ္ကြက္လုံး တံငါလုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးၾကတယ္..။ ျမစ္ထဲ ပိုက္ေမ်ာပုိက္ခ် ျမဳံးေထာင္ျပီး ရလာတဲ့ ငါးကုိ ရြာေစ်းမွာ ေရာင္းၾကတာပဲ..။ သူတုိ႔တေတြ ဘြင္းဘြင္းရွင္းရွင္း ရုိးသားပြင့္လင္းၾကတယ္လုိ႔ပဲ ေျပာရမယ္ထင္တယ္..။ အေျပာအဆုိ.. အျပဳအမူ စရုိက္ေတြကေတာ့.. နည္းနည္းၾကမ္းတယ္..။
သူတုိ႔တင္ၾကမ္းတာလား ဆုိေတာ့ .. မဟုတ္ေသးဘူး..။ သူတုိ႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ.. ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိတယ္..။ အဲဒီဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ေက်ာင္းထုိင္ကိုယ္ေတာ္က ပုိၾကမ္းေသးတယ္..။ ဘဲြ႔မည္က.. ဦးပညာသာမိ..။ ဒါေပမယ့္.. တစ္ရြာလုံးက.. ငါ -ီး ဘုန္းၾကီးလုိ႔ ေခၚၾကတယ္..။ တကာ တကာမေတြနဲ႔ သူတျပန္ ကုိယ္တျပန္ ငါကုိင္တုတ္ေနေလ့ ရွိလုိ႔ အဲဒီလုိ ေခၚတာပဲ..။
သူက ပေယာဂလုိုလို ဘာလုိလုိ ကုေသးတယ္..။ အရူး ဆရာေတာ္လုိ႔လဲ ကြယ္ရာမွာ ေခၚၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နယ္ဖက္က..စိတ္မႏွံ႔႔တာလုိလုိ.. အဆံေခ်ာင္တာလုိလုိ ျဖစ္တဲ့ အရူးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူ႔ဆီလာကုၾကတယ္..။ တခ်ိဳ႔လည္း.. အရူးေပ်ာက္ျပီး ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားတယ္..။ သူကုလုိက္မွ အရူးမေပ်ာက္ဘဲ အသက္ေပ်ာက္သူေတြလဲ ရွိတယ္..။
ကုပုံကုနည္းကလဲ.. ဓါတ္ၾကမ္းကုိင္တာပဲ..။ အရူးကုိ သံၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္..။ ေရထဲႏွစ္ .. ပေယာဂ ဆုိျပီး ရုိက္..။ ဇရပ္ေပၚမွာ ၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္ထား..။ စတာေတြ လုပ္တာပဲ..။ ဦးေႏွာက္ဆားကစ္ နည္းနည္း ယြင္းေန တဲ့အရူးတခ်ိဳ႔ကေတာ့.. ဓါတ္ၾကမ္းဒဏ္မခံႏုိင္တာနဲ႔ .. ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားဟန္တူပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္သိတဲ့ အရူးတစ္ေယာက္ကေတာ့.. ဆရာေတာ္ ကုျပီး ေနာက္ေန႔မနက္မွာ.. ေက်ာင္းေရွ႔က ဇရပ္ေပၚမွာ ေသေနတယ္..။ ရူးတာတင္မက အသက္ပါ ေပ်ာက္သြားတာပဲ..။
အဲဒီအရူးရဲ႔ မိဘေမာင္ႏွမမ်ားကေတာ့.. ၀ဋ္ကြ်တ္တယ္လုိ႔ သေဘာထားလုိက္ၾကဟန္တူပါတယ္..။ ဘာ အမႈအခင္းမွ ျဖစ္တယ္လုိ႔လဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တစ္ရြာလုံး မၾကားမိေပါင္..။
ကြ်န္ေတာ့္ေဘာ္ဒါဦးဇင္း ဗုိလ္ကုက အဲဒီဆရာေတာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဗုိလ္ကု ရံဖန္ရံခါ အဲဒီေက်ာင္းေရာက္တယ္..။ အေခါင္းနဲ႔ ေရဆင္းကူးတဲ့ မကုလားမနဲ႔ အဲဒီဘုန္းၾကီးကလဲ တကာရင္း ဆရာရင္းေတြ..။
တစ္ခါတုံးက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဗုိလ္ကု.. အဲဒီဘုန္းၾကီးနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာေနတုံး မကုလားမ ေရာက္လာတယ္..။ ဘုန္းၾကီးေဘးနား ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ျပီး ပုဇြန္ထုတ္လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေလး ရလာလုိ႔ ကပ်ာကယာ ေၾကာ္ျပီး လာကပ္တာ ဘုရားဆုိျပီး ပုဇြန္ထုတ္သုံးေကာင္ေၾကာ္ထည္႔ထားတဲ့ ပန္းကန္ကုိ ဘုန္းၾကီးေရွ႔ ထုိးေပးတယ္..။ အခ်ိန္က မြန္းလဲြ ႏွစ္ခ်က္တီးေက်ာ္ ေနျပီ..။
ဘုန္းၾကီးကလဲ.. ေအး ေကာင္းသကြာ.. ကပ္တဲ့သူက ကပ္မွေတာ့ ၀ါးရေသးတာပ ဆုိျပီး တစ္ေကာင္ျပီးတစ္ေကာင္ ေကာက္၀ါးတယ္..။ ျပီးမွ.. မကုလားမကုိ..
" ဟဲ့ ကုလားမ.. နင္က ဘာတုံး " လုိ႔ ေမးတယ္..။
" တပည္႔ေတာ္က လူေပါ့ " လုိ႔ မကုလားမက ျပန္ေျဖတယ္..။
" ငါ က ဘာလဲ " လုိ႔ ဘုန္းၾကီး က ဆက္ေမးျပန္တယ္..။
မကုလားမက.. " ကုိယ္ေတာ္က ဘုန္းၾကီးေပါ့.. လူတကာသိတာအဆန္းလုပ္လုိ႔.. " လုိ႔ ျပန္ေျပာတယ္..။
"ေအး ဘုန္းၾကီးကုိ ဘုန္းၾကီးမွန္းသိရင္ ရွိေလးဘာေလးခုိးအုံး..။ အလုိက္ကန္းဆုိးမသိ ငါ့ေဘးနားလာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ေနတယ္..။ နင့္အ၀ွာ.. ငါ မီးညွပ္နဲ႔ ေကာက္ထုိးလုိက္လုိ႔ ပုဇြန္မီးကင္ထားတာထက္ ဆုိးသြားမယ္ ဘာ မွတ္ လဲ.. " လုိ႔ ေျပာခ်လုိက္တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဗုိလ္ကုမွာေတာ့.. ရယ္ရခက္ တည္ရခက္ၾကီးေပါ့..။
"၀ါဆုိ ၀ါေခါင္ ေရေတြၾကီးလုိ႔ သေျပသီးမွည္႔ ေကာက္စုိ႔ကြယ္.. " ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးကုိ ငယ္ဘ၀ကတည္းက.. အေတာ္ၾကိဳက္ခဲ့တယ္..။ ဧရာ၀တီနဲ႔ အတူ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရတာဆုိေတာ့.. အဲဒီကဗ်ာထဲက စကားလုံးတုိင္းဟာ.. ကြ်န္ေတာ့္ႏွလုံးသားမွာ ပုံရိပ္ထင္လာတဲ့အထိ.. စြမ္းတယ္..။
သေျပသီးဆုိတာ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ငယ္ဘ၀ရဲ႔ စပ်စ္သီးေပါ့..။ ေရၾကီးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ သေျပသီးတဲ့အခ်ိန္က အတူတူပဲ..။ ငယ္ငယ္တုံးက ျမစ္ေရၾကီးရင္ သိပ္ေပ်ာ္တယ္..။ တရြာလုံး ေရ၀င္ေနေတာ့.. သြားေရးလာေရး ေလွနဲ႔ ပဲ သြားၾကရတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရြာမွာ ရပ္ကြက္ေပါင္း ဆယ့္သုံးရပ္ကြက္ရွိတယ္...။ ရြာလည္ေခါင္မွာ ဦးပိန္တံတားလုိမ်ိဳး တံတားၾကီး တစ္စင္းရွိတယ္..။ ဦးပိန္တံတားေလာက္မရွည္ေပမယ့္.. အေတာ္ေတာ့ ရွည္တယ္..။ ရပ္ကြက္ဆယ့္သုံးခုကုိ.. အဲဒီတံတားၾကီးက စည္းျခားေပးထားသလုိမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္..။ တံတားၾကီးရဲ႔ အေနာက္ဖက္ျခမ္း ရပ္ကြက္ေတြကုိ.. အေနာက္ရြာလုိ႔ အလြယ္ေခၚၾကတယ္..။ တံတားၾကီး အေရွ႔ဖက္ျခမ္းကုိေတာ့ အေရွ႔ရြာတဲ့..။
ေရၾကီးရင္.. အဲဒီတံတားၾကီးေအာက္မွာ.. ေရေတြ ေဖြးေဖြးလွဳပ္ေပါ့..။ ေရစီးသိပ္သန္တယ္..။ ေရကလဲ.. လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္နက္တယ္..။ ညေနဆုိရင္.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တံတားေပၚေရာက္ေနျပီ..။ ရြာကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ာကလဲ.. ေလွကေလးေတြ ကုိယ္စီကုိယ္စီနဲ႔ တံတားပတ္လည္ .. အပန္းေျဖလုိမ်ိဳး လာၾကတယ္..။ ေရခ်ိဳးၾက.. ေရပက္ၾက.. ေလွနစ္ၾကနဲ႔ အေတာ့္ကုိ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..။ ရြာမွာေတာ့ ေရၾကီးတဲ့အခ်ိန္ဟာ.. သၾကၤန္ထက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..။
တံတားၾကီးရဲ႔ ေရေအာက္ဖက္မွာ ေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ရွိတယ္..။ တံတားေပၚကေန ခုန္ခ်ျပီး ေရစီးနဲ႔ ေမ်ာလိုက္သြားရင္.. အဲဒီေညာင္ပင္ၾကီးဆီ တန္းေရာက္တယ္..။ ေညာင္ပင္ၾကီးကေန တံတားဆီ ျပန္လာဖုိ႔ကေတာ့ ေရဆန္ကူးျပီး ျပန္ရတယ္..။ ေျပာခဲ့သလုိ.. ေရစီးသိပ္သန္တယ္..။ အေတာ့္ကုိ အသည္းအသန္ကူးမွ.. တံတားဆီျပန္ေရာက္တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းတေတြကေတာ့.. ေညာင္ပင္ကေန တံတားဆီ.. ေရကူးျပိဳင္ေလ့ရွိတယ္..။ တံတားေပၚကေန.. ေလာင္းေၾကးထပ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ျပိဳင္ပဲြကုိ.. အားေပးတဲ့ သူေတြလဲ မနည္းဘူး..။
မွတ္မွတ္ရရ.. ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မ်ိဳးျမင့္ နဲ႔ ေရကူးျပိဳင္တယ္..။ ႏွစ္ေယာက္သား.. တံတားေပၚကေန ေရထဲခုန္ခ်ျပီး ေညာင္ပင္ဆီ ေမ်ာလုိက္သြားတယ္..။ ေညာင္ပင္က အကုိင္းတစ္ခုေပၚမွာ.. ႏွစ္ေယာက္သား ျပိဳင္တူရပ္ျပီး.. ၀မ္းတူးသရီးဆုိ.. ေရထဲခုန္ခ်.. တံတားဆီကုိ.. အျပိဳင္ကူးၾကတယ္..။
တံတားေပၚက.. လူေတြကလဲ.. ေဟး .. ေဟး နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေပးေနတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကလဲ.. အႏုိင္မခံအရွဳံးမေပးေပါ့..။
ေရစီးကသိပ္သန္ေတာ့.. ကြ်န္ေတာ့္ေဘာင္းဘီက.. ေပါင္းရင္းေလာက္အထိ ေလွ်ာေလွ်ာသြားတယ္..။ ေဘာင္းဘီကုိ.. ျပန္ဆဲြတင္ေနရတာကုိက.. အလုပ္တစ္ခုျဖစ္ေနတယ္..။ ေဘာင္းဘီေမ်ာ့ၾကိဳးက ေပ်ာ့ေနေတာ့.. ပုိဆုိးတာေပါ့..။
မ်ိဳးျမင့္ကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ့္လုိ ျဖစ္ဟန္မတူဘူး..။ တံတားဆီ ကူူးသြားလုိက္တာ.. ေျဖာင့္လုိ႔..။ ကြ်န္ေတာ္ ရွဳံးေရာ..။ ကြ်န္ေတာ့္ဖက္က ေလာင္းထားတဲ့ ေဘာ္ဒါေတြက ေသာက္သုံးကုိ မက်ဘူးလုိ႔ ဆဲတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လဲ.. ေဘာင္းဘီက ကြ်တ္ကြ်တ္ေနလုိ႔ကြ လုိ႔ ျပန္ေအာ္ရင္း တံတားတုိင္ကုိ ကုတ္ကတ္ျပီး တံတားေပၚတက္လာတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တံတားေပၚ ေရာက္တဲ့အထိ.. ေအာင္ႏုိင္သူၾကီးမ်ိဳးျမင့္က.. တက္မလာေသးဘူး..။ ေဟ့ေကာင္တက္ခဲ့ေတာ့.. ႏုိင္ပါတယ္ဆုိမွ.. မ႑ပ္တုိင္ တက္ျပခ်င္ေနေသးတယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က လွမ္းေဟာက္ေတာ့.. မ်ိဳးျမင့္က..
"ငါ့ ေဘာင္းဘီ မရွိေတာ့ဘူး.. ေဘာင္းဘီျဖစ္ျဖစ္ ပုဆုိးျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခု ခ်ေပးပါ.." လုိ႔.. မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေျပာတယ္..။
အဲဒါထက္ဆုိးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုရွိေသးတယ္..။ အဲဒီႏွစ္က တုိးတဲ့ေရက သိပ္ေအးတယ္..။ ေရၾကီးတာမွာႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္..။ ဧရာ၀တီ ျမစ္ဖ်ား..ေမခ မလိခ ေဒသက ေရခဲေတာင္ေတြ အရည္ေပ်ာ္ျပီး ေရတုိးတာဆုိရင္.. ေရက ၾကည္ေနျပီး သိပ္ေအးတယ္..။ အထက္အညာမွာ.. မုိးၾကီးလုိ႔ ျမစ္ေရတုိးတာဆုိရင္.. ေရေနာက္တယ္..။
အဲဒီလုိ ေရၾကည္တုိးတဲ့ ႏွစ္မွာ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတေတြ.. ေလွစီးထြက္ၾကတယ္..။ အေပ်ာ္စီးၾကတာပဲ..။ ေလွကုိ မနစ္ နစ္ေအာင္ စီးၾကတယ္..။ သူမ်ားေလွေတြကုိလည္း.. လုိက္နစ္တယ္..။ ကုိယ့္ေလွကုိလဲ သူမ်ားေတြ နစ္တာခံရတယ္..။ ေလွျပိဳင္ၾကတယ္..။ သိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္က ပဲ့ ကုိင္တယ္..။ ေလွရဲ႔ ေနာက္ျမီးမွာ ထုိင္ျပီးေလွကုိ ထိန္းေလွာ္တာကုိ.. ပဲ့ကုိင္တယ္လုိ႔ ေခၚတာပဲ..။ တံတားေအာက္နား.. ေရစီးသန္သန္ေနရာမွာ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေလွေမွာက္သြားတယ္..။ ေရက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တရပ္ မမွီေတာ့.. ေမွာက္ေနတဲ့ ေလွကုိ.. နီးစပ္ရာကမ္းဖက္ တြန္းယူရတယ္..။
အဲဒီတုံးက ခ်ည္ၾကမ္းပုဆုိး ကြ်န္ေတာ္၀တ္ထားတယ္..။ ေလွေမွာက္ျပီး ပုဆုိးေရစုိသြားတယ္..။ ခ်ည္ၾကမ္းဆုိေတာ့.. ေရစုိရင္ သိပ္ေလးတယ္..။ ေမွာက္ေနတဲ့ ေလွကုိ.. ပဲ့ပုိင္းကေန.. ကြ်န္ေတာ္က ေရကူးရင္း တြန္းေပးရတယ္..။ ေရွ႔ပုိင္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း.. ေရကူးရင္း ေလွကုိ ဆဲြတယ္..။
ပုဆုိးၾကီးက ေလးေတာ့.. တြန္းရတာ.. သိပ္အဆင္မေျပခ်င္ဘူး..။ အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္.. ပုဆုိးကုိ စလြယ္သုိင္းျပီး ပဲ့ပုိင္းကေန.. ေရငုပ္လုိက္ ေလွတြန္းလုိက္ အသက္ရွဳလုိက္နဲ႔ ေရတိမ္တဲ့ကမ္းစပ္ ေရာက္လာတယ္..။
အရပ္မွီသြားရင္.. ေလွကုိ.. မျပီး .. ပက္လက္လွန္ ေရေတြထုတ္.. ျပန္စီးလုိ႔ရျပီေပါ့..။ တံတားေပၚက လူေတြကလဲ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေလွေမွာက္ျပီး .. ေလွကုိ ျပန္လွန္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနတာ.. ၾကည္႔ေနၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္တပည္႔မ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူေလးေတြလဲ.. ၾကည္႔ေနတဲ့အထဲမွာ.. ပါတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လဲ.. ေလွျပန္လွန္ဖုိ႔.. ေျခဖ်ားေထာက္မတ္တပ္ရပ္လုိက္ၾကတယ္..။
ေ၀ါကနဲ.. တံတားေပၚက လူေတြ ၀ုိင္းရယ္ၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလဲ.. ဟာ.. ကနဲ မွင္သက္မိျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ၾကည္႔ေနၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လဲ.. အဲဒီေတာ့မွ..ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ျပန္ၾကည္႔မိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္ပုဆုိးက မရွိေတာ့..။
ေရက ကြ်န္ေတာ့္ေပါင္လယ္ေလာက္ပဲ နက္တယ္..။ လွဳိင္းၾကက္ခြပ္ကေလးေတြက.. ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ မိေမြးတုိင္းဖေမြးတုိင္းျဖစ္ေနတဲ့ ေအာက္ပုိင္းကုိ ကလူက်ီစယ္ေနတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း.. ရုတ္တရက္ ထုိင္ခ်လုိက္မိတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. တံတားေပၚက ရယ္သံမ်ားကုိ.. တိတ္ဆိတ္သြားေအာင္ေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္မတတ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး..။
မင္းေတာ့ ေသာက္ရွက္ကဲြျပီလုိ႔.. သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေျပာလာတာကုိ.. ေရကဒီေလာက္ေအးျပီး အထက္ တက္ကပ္ေနတာ.. ဘယ္လုိလုပ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ရမွာလဲ..။ သူတုိ႔ဖာသာ စိတ္မွန္းနဲ႔ၾကည္႔ျပီး ရယ္တာေတာ့.. ငါလဲ မတတ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဘုေတာပစ္လုိက္တယ္..။
ဒါေပမယ့္.. ကြ်န္ေတာ္.. အေတာ့္ကုိ ရွက္ေနခဲ့မိတယ္..။
ျမစ္ေရၾကီးတဲ့အခ်ိန္.. အဲဒီလုိမ်ိဳးေပ်ာ္ရပါးရ တာေတြရွိသလုိ.. စိတ္ညစ္ရတာေတြလဲ.. တပုံၾကီးေပါ့..။ ျမစ္ေရ တအားၾကီးရင္.. ျမစ္ကမ္းနားက အိမ္ေတြ.. ျမဳပ္ကုန္တယ္..။ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ ဆုိရင္ေတာ့.. သူတုိ႔အိမ္ေတြ လြတ္တယ္..။ အားလုံးက ေျခတံရွည္ေတြနဲ႔ကုိး..။
ဒါေပမယ့္.. ပုံမွန္ထက္ ပုိတုိးတဲ့ ႏွစ္ေတြမွာေတာ့.. အိမ္ပါျမဳပ္ကုန္ေတာ့တာပဲ..။ အဲဒီလုိႏွစ္မ်ိဳးေတြမွာ.. ရြာအေရွ႔ပုိင္းက.. ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ..ဘုရားကုန္းေတြေပၚမွာ.. သူတုိ႔ေတြ စခန္းခ်ၾကရတယ္..။ အိမ္ေမြးတိရိစၦာန္ေတြျဖစ္တဲ့.. ၾကက္၊၀က္၊ဘဲ၊ႏြားေတြ နဲ႔ လူေတြ.. တရုန္းရုန္းေပါ့..။
ဒီၾကားထဲ.. ေသတဲ့သူက ေသတယ္..။ မသာခ်စရာ သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းက ေရျမဳပ္ေနျပီ..။ ျမဳပ္စရာေျမမရွိ.........။ အေတာ့္ကုိ ဒုကၡသုကၡ ေရာက္ၾကရတယ္..။ ႏွစ္တုိင္းကေတာ့ ေရၾကီးတဲ့အခ်ိန္ေသလဲ.. သခ်ၤ ိဳင္းေျမက ေရမျမဳပ္ေတာ့.. ကိစၥမရွိဘူးေပါ့..။ ဒါေတာင္မွ.. သခ်ၤ ိဳင္းကုိ ေလွနဲ႔ သြားၾကရတယ္..။ လုိက္ပုိ႔သူေတြလဲ ေလွနဲ႔.. ဘုန္းၾကီးေတြလဲ ေလွနဲ႔.. သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းကုိ ခ်ီတက္ၾကရတယ္..။
ဘုန္းၾကီးေလွက.. " ဘ၀ သံသရာ " သီခ်င္းဖြင့္ျပီး ေရွ႔ဆုံးက ၾကြတယ္..။ ေနာက္က အေလာင္းတင္ထားတဲ့ ေလွ လုိက္တယ္..။ သူတုိ႔ေနာက္ေလွေတြကေတာ့.. ရပ္မိရပ္ဖမ်ားေပါ့..။ အဲဒီလုိမ်ိဳး.. ေရေတြၾကီးေနတုံး.. မသာခ်တာ.. သုံးေလးၾကိမ္ ကြ်န္ေတာ္ၾကဳံဖူးတယ္..။ ထူးထူးျခားျခား မသာေလာင္း ေရနစ္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာရဦးမယ္..။
မသာ တင္ထားတဲ့ေလွကုိ ေလွာ္တဲ့သူေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ငမူးေတြခ်ည္းပဲ..။ ရြာမွာ.. အေလာင္းကုိ..မူးမွ ကုိင္ရဲၾကတယ္..။ ေသတဲ့ မိန္းမၾကီးနာမည္က.. မကုလားမ..။ အသက္ေတာ့ ၾကီးပါျပီ..။ ကုိးဆယ့္ေျခာက္ပါးေရာဂါနဲ႔ ေသတာပဲ..။ ေရၾကီးတဲ့အခ်ိန္ေသေတာ့.. ထုံးစံအတုိင္း အေခါင္းကုိ ေလွေပၚတင္ျပီး တသီတသန္းၾကီး သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းကုိ သြားၾကတာေပါ့..။ (အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီး ေဖာင္စၾကာနဲ႔ တုိင္းခန္းလွည္႔လည္တာမ်ိဳးနဲ႔ေတာင္ ဆင္ဆင္တူလိမ့္မယ္. )
ပုံမွန္ကေတာ့ ေျဖးေျဖးေလးနဲ႔ ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး ေလွာ္ၾကတာပဲ..။ ဒါေပမယ့္.. မကုလားမ အလွည္႔က်မွ.. ဘုန္းၾကီးေလွက.. ေတာ္ေတာ္ေလးေရွ႔ေရာက္ေနတယ္..။ အေလာင္းတင္ထားတဲ့ ေလွက.. ေနာက္က်ေနတယ္..။ ဘုန္းၾကီးေလွကို.. အမွီလုိက္မယ္ဆုိျပီး ငမူးေတြ.. ၾကဳံး ေလွာ္လုိက္တာ.. နစ္ပါေလေရာ..။
မေသခင္တုံးကေတာ့.. မကုလားမ တုိ႔.. ေရကူးသိပ္ကြ်မ္းတာေပါ့..။ အခုေတာ့.. အေလာင္းေကာင္ၾကီး အေခါင္းထဲလည္း ထည္႔ထားေသးဆုိေတာ့.. ယက္ကန္ယက္ကန္ေတာင္ မလုပ္ႏုိင္ရွာေတာ့ပါဘူး..။ သစ္သားေခါင္းမုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္..။ ေနာက္ေလွေတြက.. ၀ုိင္း၀န္းဆယ္တင္ျပီး .. သခ်ၤ ိဳင္းကုန္း အေရာက္ သြားၾကရတယ္..။
ကုလားမတုိ႔မ်ား.. ေသတာေတာင္.. ေရကူးခ်င္ေသးတယ္.. လုိ႔ ရြာမွာေတာ့ ေျပာစမွတ္ကုိ တြင္ေရာ..။
မကုလားမ ဆုိလုိ႔ ေျပာရဦးမယ္..။ မကုလားမ ေနတဲ့ရပ္ကြက္က တံငါရပ္ကြက္..။ တစ္ရပ္ကြက္လုံး တံငါလုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးၾကတယ္..။ ျမစ္ထဲ ပိုက္ေမ်ာပုိက္ခ် ျမဳံးေထာင္ျပီး ရလာတဲ့ ငါးကုိ ရြာေစ်းမွာ ေရာင္းၾကတာပဲ..။ သူတုိ႔တေတြ ဘြင္းဘြင္းရွင္းရွင္း ရုိးသားပြင့္လင္းၾကတယ္လုိ႔ပဲ ေျပာရမယ္ထင္တယ္..။ အေျပာအဆုိ.. အျပဳအမူ စရုိက္ေတြကေတာ့.. နည္းနည္းၾကမ္းတယ္..။
သူတုိ႔တင္ၾကမ္းတာလား ဆုိေတာ့ .. မဟုတ္ေသးဘူး..။ သူတုိ႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ.. ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိတယ္..။ အဲဒီဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ေက်ာင္းထုိင္ကိုယ္ေတာ္က ပုိၾကမ္းေသးတယ္..။ ဘဲြ႔မည္က.. ဦးပညာသာမိ..။ ဒါေပမယ့္.. တစ္ရြာလုံးက.. ငါ -ီး ဘုန္းၾကီးလုိ႔ ေခၚၾကတယ္..။ တကာ တကာမေတြနဲ႔ သူတျပန္ ကုိယ္တျပန္ ငါကုိင္တုတ္ေနေလ့ ရွိလုိ႔ အဲဒီလုိ ေခၚတာပဲ..။
သူက ပေယာဂလုိုလို ဘာလုိလုိ ကုေသးတယ္..။ အရူး ဆရာေတာ္လုိ႔လဲ ကြယ္ရာမွာ ေခၚၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နယ္ဖက္က..စိတ္မႏွံ႔႔တာလုိလုိ.. အဆံေခ်ာင္တာလုိလုိ ျဖစ္တဲ့ အရူးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူ႔ဆီလာကုၾကတယ္..။ တခ်ိဳ႔လည္း.. အရူးေပ်ာက္ျပီး ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားတယ္..။ သူကုလုိက္မွ အရူးမေပ်ာက္ဘဲ အသက္ေပ်ာက္သူေတြလဲ ရွိတယ္..။
ကုပုံကုနည္းကလဲ.. ဓါတ္ၾကမ္းကုိင္တာပဲ..။ အရူးကုိ သံၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္..။ ေရထဲႏွစ္ .. ပေယာဂ ဆုိျပီး ရုိက္..။ ဇရပ္ေပၚမွာ ၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္ထား..။ စတာေတြ လုပ္တာပဲ..။ ဦးေႏွာက္ဆားကစ္ နည္းနည္း ယြင္းေန တဲ့အရူးတခ်ိဳ႔ကေတာ့.. ဓါတ္ၾကမ္းဒဏ္မခံႏုိင္တာနဲ႔ .. ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားဟန္တူပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္သိတဲ့ အရူးတစ္ေယာက္ကေတာ့.. ဆရာေတာ္ ကုျပီး ေနာက္ေန႔မနက္မွာ.. ေက်ာင္းေရွ႔က ဇရပ္ေပၚမွာ ေသေနတယ္..။ ရူးတာတင္မက အသက္ပါ ေပ်ာက္သြားတာပဲ..။
အဲဒီအရူးရဲ႔ မိဘေမာင္ႏွမမ်ားကေတာ့.. ၀ဋ္ကြ်တ္တယ္လုိ႔ သေဘာထားလုိက္ၾကဟန္တူပါတယ္..။ ဘာ အမႈအခင္းမွ ျဖစ္တယ္လုိ႔လဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တစ္ရြာလုံး မၾကားမိေပါင္..။
ကြ်န္ေတာ့္ေဘာ္ဒါဦးဇင္း ဗုိလ္ကုက အဲဒီဆရာေတာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဗုိလ္ကု ရံဖန္ရံခါ အဲဒီေက်ာင္းေရာက္တယ္..။ အေခါင္းနဲ႔ ေရဆင္းကူးတဲ့ မကုလားမနဲ႔ အဲဒီဘုန္းၾကီးကလဲ တကာရင္း ဆရာရင္းေတြ..။
တစ္ခါတုံးက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဗုိလ္ကု.. အဲဒီဘုန္းၾကီးနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာေနတုံး မကုလားမ ေရာက္လာတယ္..။ ဘုန္းၾကီးေဘးနား ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ျပီး ပုဇြန္ထုတ္လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေလး ရလာလုိ႔ ကပ်ာကယာ ေၾကာ္ျပီး လာကပ္တာ ဘုရားဆုိျပီး ပုဇြန္ထုတ္သုံးေကာင္ေၾကာ္ထည္႔ထားတဲ့ ပန္းကန္ကုိ ဘုန္းၾကီးေရွ႔ ထုိးေပးတယ္..။ အခ်ိန္က မြန္းလဲြ ႏွစ္ခ်က္တီးေက်ာ္ ေနျပီ..။
ဘုန္းၾကီးကလဲ.. ေအး ေကာင္းသကြာ.. ကပ္တဲ့သူက ကပ္မွေတာ့ ၀ါးရေသးတာပ ဆုိျပီး တစ္ေကာင္ျပီးတစ္ေကာင္ ေကာက္၀ါးတယ္..။ ျပီးမွ.. မကုလားမကုိ..
" ဟဲ့ ကုလားမ.. နင္က ဘာတုံး " လုိ႔ ေမးတယ္..။
" တပည္႔ေတာ္က လူေပါ့ " လုိ႔ မကုလားမက ျပန္ေျဖတယ္..။
" ငါ က ဘာလဲ " လုိ႔ ဘုန္းၾကီး က ဆက္ေမးျပန္တယ္..။
မကုလားမက.. " ကုိယ္ေတာ္က ဘုန္းၾကီးေပါ့.. လူတကာသိတာအဆန္းလုပ္လုိ႔.. " လုိ႔ ျပန္ေျပာတယ္..။
"ေအး ဘုန္းၾကီးကုိ ဘုန္းၾကီးမွန္းသိရင္ ရွိေလးဘာေလးခုိးအုံး..။ အလုိက္ကန္းဆုိးမသိ ငါ့ေဘးနားလာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ေနတယ္..။ နင့္အ၀ွာ.. ငါ မီးညွပ္နဲ႔ ေကာက္ထုိးလုိက္လုိ႔ ပုဇြန္မီးကင္ထားတာထက္ ဆုိးသြားမယ္ ဘာ မွတ္ လဲ.. " လုိ႔ ေျပာခ်လုိက္တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဗုိလ္ကုမွာေတာ့.. ရယ္ရခက္ တည္ရခက္ၾကီးေပါ့..။
No comments:
Post a Comment