အခ်ိန္ဆုိတာ.. အေကာင္းဆုံးေမ့ေဆးပါ.. လုိ႔ စုိင္းထီးဆုိင္ကေတာ့ ဆုိတယ္..။ ညေလးအေပၚထားတဲ့.. အခ်စ္စိတ္ကလဲ... ေခြးလ်က္တဲ့ ထန္းလွ်က္ခဲလုိပါပဲ..။
ေျခမကုိင္မိလက္မကုိင္မိ.. အလြမ္းေန႔မ်ားဟာ.. ၁၉၉၆ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း ျပကၡဒိန္ေတြထဲမွာ.. မေတြ႔ရသေလာက္ဆုိပါေတာ့..။
ဒါေပမယ့္.. အနာမက်က္ခင္တုံးကေတာ့.. သိန္းတုိးကုိ မရမကေခၚျပီး သမတရုံကုိ ရုပ္ရွင္ သြားၾကည္႔ျဖစ္ေသးတယ္..။ ဘာကားျဖစ္ျဖစ္.. ညေလးကုိ လြမ္းလုိ႔ ၾကည္႔မွာ ဆုိျပီး သိန္းတုိးကုိ ဒရြတ္ဆဲြေခၚခဲ့တယ္..။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့.. အဲဒီေန႔က ကုလားကား ျပေနတယ္..။ သိန္းတုိးကလဲ တရုတ္.. ကြ်န္ေတာ္ကလဲ.. တရုတ္ရုပ္နဲ႔..။ မထူးဘူးဆုိျပီး ကုလားကား၀င္ၾကည္႔ၾကတယ္..။ တရုံလုံးနီးပါး ကုလားေတြခ်ည္းပဲ..။
အမႈအရာေၾကာင့္ ရယ္ရတဲ့ ဇာတ္ကြက္ေတြမွာ.. ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သိန္းတုိးလည္း ရယ္ၾကတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. စကားေၾကာင့္.. ရယ္ရတဲ့ ဇာတ္ကြက္ေတြမွာေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္က.. ကုလားစကား နားမလည္ေတာ့.. ငူငူၾကီးထုိင္ေနရတယ္..။ တရုံလုံးကေတာ့.. အုံးအုံးၾကြက္ၾကြက္ရယ္ေနၾကတယ္..။
သူတုိ႔နဲ႔ငါတုိ႔ ပုိက္ဆံအတူတူေပးၾကည္႔တာ.. သူတုိ႔ခ်ည္းရယ္ေနလုိ႔ ဘယ္ရမလဲ.. သူတုိ႔ရယ္ရင္.. ငါတုိ႔လဲ နားလည္လည္ မလည္လည္ လုိက္ရယ္ၾကမယ္ လုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သားတုိင္ပင္ျပီး.. ရုပ္ရွင္မၾကည္႔ဘဲ.. ကုလားေတြကုိပဲ ၾကည္႔ျပီး သူတုိ႔ရယ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သိန္းတုိး လုိက္ရယ္ၾကတယ္..။
အစမွာေတာ့.. လုပ္ ရယ္ ၾကတာပဲ..။ ဒါေပမယ့္.. အဲဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ရယ္တာကုိ.. ျပန္ေတြးမိျပီး အဟုတ္ ရယ္မိၾကတယ္..။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည္႔ျပီး ရယ္လုိက္ၾကတာ.. ကုလားေတြအရယ္ ရပ္တာေတာင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္.. မရပ္ဘူး..။
ရုပ္ရွင္အျပီးမွာ..ညေလးကုိ သတိရတယ္ကြာလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကေျပာေတာ့.. ေရာဂါကလည္း ေဖာက္လာျပီလုိ႔ သိန္းတုိးက ျပန္ေျပာတယ္..။ အခ်ိန္ေတြၾကာရင္ ေမ့သြားေကာင္းေမ့သြားႏုိင္ေပမယ့္.. အခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့.. သတိရစရာေတြက သိပ္မ်ားေနတယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကဆက္ေျပာေတာ့.. သိန္းတုိးက ရယ္တယ္..။
ရုပ္ရွင္ေတာ့ၾကည္႔ျပီးျပီ.. ေအာင္ဆန္းကြင္းေဘးနားကဆုိင္မွာ.. တီး ပိတ္ရင္း အီၾကာေကြး သြားစားမလား ရွိသမွ် သတိရစရာကုန္သြားတာေပါ့.. လုိ႔ သိန္းတုိးက.. ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ စတယ္..။
ငါက တကယ္သတိရေနတာကြ.. သိပ္မစနဲ႔ .. လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္က မ်က္ႏွာတည္နဲ႔ ေျပာေတာ့မွ ေအးပါကြာ.. အဲဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္လည္း မစေတာ့ပါဘူး လုိ႔ ေျပာျပီး သိန္းတုိးက ကြ်န္ေတာ့္ပုခုံးကုိ လွမ္းဖက္တယ္..။
ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ပုခုံးတစ္ေယာက္ဖက္ရင္း.. ျမိဳ႔ေတာ္ခန္းမေဘးနားက.. အင္းစိန္ဆူးေလ စီးဖုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္..။ ကားဂိတ္နားေရာက္ခါနီးမွာ.. ဖရဲသီးေရာင္းတဲ့ ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္ က..ဖရဲသီးဗန္းကုိ အတင္းထုိးျပီး.. ထုိင္၀မ္ဖရဲသီးေတြ သိပ္ခ်ိဳတယ္.. ၀ယ္သြားပါအုံး.. တစ္ခါစားမိရင္ တစ္သက္စဲြသြားမယ့္ ထုိင္၀မ္အစစ္ဗ်.. လုိ႔ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနေတာ့.. သိန္းတုိးက.. တခြိခြိနဲ႔ ရယ္တယ္..။
သိန္းတုိးကုိ.. ဂ်ိဳၾကည္႔ၾကည္႔ရင္း ကြ်န္ေတာ္လည္း မေနႏုိင္ဘူး.. ရယ္မိတယ္..။
ေျခမကုိင္မိလက္မကုိင္မိ.. အလြမ္းေန႔မ်ားဟာ.. ၁၉၉၆ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း ျပကၡဒိန္ေတြထဲမွာ.. မေတြ႔ရသေလာက္ဆုိပါေတာ့..။
ဒါေပမယ့္.. အနာမက်က္ခင္တုံးကေတာ့.. သိန္းတုိးကုိ မရမကေခၚျပီး သမတရုံကုိ ရုပ္ရွင္ သြားၾကည္႔ျဖစ္ေသးတယ္..။ ဘာကားျဖစ္ျဖစ္.. ညေလးကုိ လြမ္းလုိ႔ ၾကည္႔မွာ ဆုိျပီး သိန္းတုိးကုိ ဒရြတ္ဆဲြေခၚခဲ့တယ္..။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့.. အဲဒီေန႔က ကုလားကား ျပေနတယ္..။ သိန္းတုိးကလဲ တရုတ္.. ကြ်န္ေတာ္ကလဲ.. တရုတ္ရုပ္နဲ႔..။ မထူးဘူးဆုိျပီး ကုလားကား၀င္ၾကည္႔ၾကတယ္..။ တရုံလုံးနီးပါး ကုလားေတြခ်ည္းပဲ..။
အမႈအရာေၾကာင့္ ရယ္ရတဲ့ ဇာတ္ကြက္ေတြမွာ.. ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သိန္းတုိးလည္း ရယ္ၾကတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. စကားေၾကာင့္.. ရယ္ရတဲ့ ဇာတ္ကြက္ေတြမွာေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္က.. ကုလားစကား နားမလည္ေတာ့.. ငူငူၾကီးထုိင္ေနရတယ္..။ တရုံလုံးကေတာ့.. အုံးအုံးၾကြက္ၾကြက္ရယ္ေနၾကတယ္..။
သူတုိ႔နဲ႔ငါတုိ႔ ပုိက္ဆံအတူတူေပးၾကည္႔တာ.. သူတုိ႔ခ်ည္းရယ္ေနလုိ႔ ဘယ္ရမလဲ.. သူတုိ႔ရယ္ရင္.. ငါတုိ႔လဲ နားလည္လည္ မလည္လည္ လုိက္ရယ္ၾကမယ္ လုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သားတုိင္ပင္ျပီး.. ရုပ္ရွင္မၾကည္႔ဘဲ.. ကုလားေတြကုိပဲ ၾကည္႔ျပီး သူတုိ႔ရယ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သိန္းတုိး လုိက္ရယ္ၾကတယ္..။
အစမွာေတာ့.. လုပ္ ရယ္ ၾကတာပဲ..။ ဒါေပမယ့္.. အဲဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ရယ္တာကုိ.. ျပန္ေတြးမိျပီး အဟုတ္ ရယ္မိၾကတယ္..။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည္႔ျပီး ရယ္လုိက္ၾကတာ.. ကုလားေတြအရယ္ ရပ္တာေတာင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္.. မရပ္ဘူး..။
ရုပ္ရွင္အျပီးမွာ..ညေလးကုိ သတိရတယ္ကြာလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကေျပာေတာ့.. ေရာဂါကလည္း ေဖာက္လာျပီလုိ႔ သိန္းတုိးက ျပန္ေျပာတယ္..။ အခ်ိန္ေတြၾကာရင္ ေမ့သြားေကာင္းေမ့သြားႏုိင္ေပမယ့္.. အခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့.. သတိရစရာေတြက သိပ္မ်ားေနတယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကဆက္ေျပာေတာ့.. သိန္းတုိးက ရယ္တယ္..။
ရုပ္ရွင္ေတာ့ၾကည္႔ျပီးျပီ.. ေအာင္ဆန္းကြင္းေဘးနားကဆုိင္မွာ.. တီး ပိတ္ရင္း အီၾကာေကြး သြားစားမလား ရွိသမွ် သတိရစရာကုန္သြားတာေပါ့.. လုိ႔ သိန္းတုိးက.. ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ စတယ္..။
ငါက တကယ္သတိရေနတာကြ.. သိပ္မစနဲ႔ .. လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္က မ်က္ႏွာတည္နဲ႔ ေျပာေတာ့မွ ေအးပါကြာ.. အဲဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္လည္း မစေတာ့ပါဘူး လုိ႔ ေျပာျပီး သိန္းတုိးက ကြ်န္ေတာ့္ပုခုံးကုိ လွမ္းဖက္တယ္..။
ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ပုခုံးတစ္ေယာက္ဖက္ရင္း.. ျမိဳ႔ေတာ္ခန္းမေဘးနားက.. အင္းစိန္ဆူးေလ စီးဖုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္..။ ကားဂိတ္နားေရာက္ခါနီးမွာ.. ဖရဲသီးေရာင္းတဲ့ ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္ က..ဖရဲသီးဗန္းကုိ အတင္းထုိးျပီး.. ထုိင္၀မ္ဖရဲသီးေတြ သိပ္ခ်ိဳတယ္.. ၀ယ္သြားပါအုံး.. တစ္ခါစားမိရင္ တစ္သက္စဲြသြားမယ့္ ထုိင္၀မ္အစစ္ဗ်.. လုိ႔ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနေတာ့.. သိန္းတုိးက.. တခြိခြိနဲ႔ ရယ္တယ္..။
သိန္းတုိးကုိ.. ဂ်ိဳၾကည္႔ၾကည္႔ရင္း ကြ်န္ေတာ္လည္း မေနႏုိင္ဘူး.. ရယ္မိတယ္..။
1 comment:
ထိုင္္၀မ္ ဖရဲ သီး တို ့ထိုင္၀မ္ေျပာင္းဖူးတို ့ကို
အဲဒီထဲကစိတ္နာသြားတာေပါ့ ..ဟုတ္လားဗ်
Post a Comment