မဂၤလာခရီး ဆယ္ႏွစ္တာကာလမွာ .. စိတ္သေဘာထားျခင္းမတုိက္ဆုိင္တာ၊ ကေတာက္ကဆျဖစ္ရတာ ေလးေတြ မၾကာခဏ ၾကဳံရပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အဖုအထုံး၊ အၾကိတ္အခဲေတြျဖစ္ျပီး တစ္ရက္ကေနႏွစ္ရက္ မေျပာႏုိင္မဆုိႏုိင္ ျဖစ္ရတာမ်ိဳးေတာ့ မရွိခဲ့သေလာက္ပါပဲ..။ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ tolerate လုပ္ႏုိင္တာကလည္း ၾကီးၾကီးမားမား ျပႆနာမျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္း တစ္ခုျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္..။
တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ အခ်စ္ဆုိတာ ဘကၳရီအုိး တစ္လုံးလုိပါပဲ..။ သုံးပါမ်ား အခ်ိန္ၾကာရင္ ဘကၳရီအား ကုန္ခမ္းသြားသလုိ မ်ိဳး လင္မယားၾကား က အခ်စ္ဆုိတာေတြကလည္း ရန္ျဖစ္လုိက္ စိတ္ေကာက္လုိက္ အျမင္မၾကည္မလင္ျဖစ္လုိက္နဲ႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အားေပ်ာ့ေလ်ာ့နည္းလာတတ္ပါတယ္..။ အဲသလုိ အားေပ်ာ့လာတဲ့ အခ်စ္ေတြကုိ အခ်ိန္မီ recharge ျပန္မလုပ္ႏုိင္ရင္ အခန္းပ်က္တဲ့ ဘကၳရီအုိးလုိ ျဖစ္သြားျပီး အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ထိထိခုိက္ခုိက္ေလးေတြ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ..။
သိပ္ကဗ်ာမဆန္ေပမယ့္ အခ်စ္ဆုိတာ rechargeable ပဲ..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လင္မယားကေတာ့ စိတ္အခန္႔မသင့္ ျဖစ္ရတာေလးေတြ ရွိတုိင္း တနည္းနည္းနဲ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က အေလ်ာ့ေပးျပီး ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားျဖစ္ၾကတယ္..။ recharge လုပ္တဲ့ သေဘာေပါ့..။ တခါတရံမွာ အဲဒါမ်ိဳးေလးေတြက ေပ်ာ္ဖုိ႔ေတာင္ ေကာင္းပါတယ္..။ တခါတရံက်ေတာ့လည္း ငုိအားထက္ ရယ္အားသန္အျဖစ္မ်ိဳးေလးေတြနဲ႔ ၾကဳံရျပီး ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ဆြတ္ဆြတ္ပ်ံ႔ပ်ံ႔ ခံစားရတဲ့ အထိ ပဲ..။
လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးလေလာက္က အျဖစ္အပ်က္ဆုိရင္ အိမ္ေထာင္သက္ဆယ္ႏွစ္မွာ ျပန္ေတြးမိတုိင္း လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံး မရယ္ပဲမေနႏုိင္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုပဲ။
ဇာတ္လမ္းက ကြ်န္ေတာ္ရုံးကအျပန္ သားနဲ႔သမီးကုိ က်ဳရွင္၀င္ၾကိဳဖုိ႔ မဒမ္က ဖုံးလွမ္းဆက္တာကေန စတာပဲ.။ ဟမ္းဖုံးမ်ားကလည္း သိေတာ္မူတဲ့အတုိင္း connection က လႊတ္ေကာင္းေတာ့ မဒမ္ေျပာတာ ကြ်န္ေတာ္မၾကား.. ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာ မဒမ္မၾကားနဲ႔ ျဖစ္ကုန္တာေပါ့..။
အေရးထဲ ဘုရင့္ေနာင္ပြိဳင့္မွာ ကားေတြကပိတ္ျပီး အဲဒီေနရာက connection မမိေတာ့ မဒမ့္ဆီ ကြ်န္ေတာ္ေခၚမရသလုိ.. ကြ်န္ေတာ့္ဆီလည္း ဘယ္လုိမွ မဒမ္ ေခၚမရေတာ့ဘူး။ connection ျပန္မိေတာ့လည္း ႏွစ္ေယာက္စလုံး စိတ္အခံေတြက မေကာင္းေနၾကေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စကားလုံးေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္မိကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္..။
မဒမ္ကလည္း ေဒါသထြက္ေနေတာ့ “ေတာ္.. အခ်ိန္ရွိသေရြ႔ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပခ်ည္း သြားေနတယ္.. ကေလးေတြ ေက်ာင္းၾကိဳမယ့္အခ်ိန္ေတာ့ ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာထဲ လာပါအုံး ” တဲ့ .. ခပ္ေငါ့ေငါ့ေလး ေျပာတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ကအခ်ဥ္ေပါက္ေနျပီမုိ႔ “ ဟ.. မင္းၾကီးေဒၚ ဆက္သြယ္ေရးကုိက လုိင္းမမိတာကြ..ငါကပဲ အားအားယားယား ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပခ်ည္း သြားေနတယ္ျဖစ္ရေသးတယ္.. ခြီးတဲ့မွ ” လုိ႔ ျပန္ေကာ မိတယ္..။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဖုံးထဲမွာ မင္းကဘာငါကဘာ နဲ႔ေအာ္ၾကဟစ္ၾကရင္း မဒမ္က ဖုံးကုိ ေဆာင့္ၾကီး ေအာင့္ၾကီးနဲ႔ ခ်သြားခဲ့တယ္..။
ခဏေန ကြ်န္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့.. ေလွကားမွာ မဒမ္နဲ႔ အတက္အဆင္း ေတြ႔တယ္..။ ေစာေစာက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ထားၾကတာဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဖာသိဖာသာပဲ အေပၚတက္လာခဲ့ေတာ့တယ္..။ မဒမ္ကလည္း စကားတစ္ခြန္းမွ မဟဘဲသုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္နဲ႔ ဆင္းသြားတယ္..။
ေတာ္ေနၾကာေတာ့ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ေတြ တေပြ႔တပုိက္နဲ႔ မဒမ္ ျပန္ေရာက္လာတယ္..။
စီးတီးမတ္ ကေန ဘီယာနဲ႔ ၀ုိင္ေတြ ၀ယ္ခ်လာတာပဲ..။ ျမည္းဖုိ႔ ဆိတ္သားေၾကာ္ သုံးေလးထုတ္နဲ႔ အာလူးေၾကာ္ ႏွစ္ထုတ္ေလာက္လည္း ပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္တအားဆုိးသြားတာ သိလုိ႔ ျပန္လည္ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဘီယာေတြ ၀ယ္လာတာပဲ..။ သူ႔အတြက္က ၀ုိင္ေပါ့..။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ျပီး ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး ေသာက္ပဲြသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပမယ္ဆုိတဲ့ အထာနဲ႔ ပဲ..။
ဒါေပမယ့္ သူကလည္း အေစာက အရွိန္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဘီယာေသာက္ပါလုိ႔ ေျပာဖုိ႔ ခက္ေနေတာ့ သူ႔ဖာသာ ၀ုိင္တပုလင္းျပီးတပုလင္း ေဖာက္ေသာက္ေနေတာ့တယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သိသိနဲ႔ အျမင္ကကတ္ေနေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ျပီး ဘီယာမေသာက္ေတာ့ပဲ တီဗီြထုိင္ၾကည္႔ေနလုိက္တယ္...။
မဒမ္ကေတာ့ အိပ္ခန္းထဲမွာ ဘီရုိကုိ ေျခကန္ျပီး အာလူးေၾကာ္ တဂြ်မ္းဂြ်မ္းနဲ႔ ေသာက္ေနတာ အေတာ့္ကုိေရခ်ိန္က ကုိက္ေနျပီ..။
အခ်ိန္တန္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ရာထဲ ေရာက္တဲ့အထိ ေသာက္လုိ႔ သူမျပီးေသးဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေနေပ့ေစ ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ မ်က္စိအတင္းမွိတ္ျပီး အိပ္ဖုိ႔ လုပ္တယ္..။ ခပ္ေမွးေမွးေလး ျဖစ္မလုိ႔ ရွိေသးတယ္ အိကနဲ ငုိသံက ထြက္လာတယ္..။ ဗုေဒၶါ.. ငုိဟယ္ယုိဟယ္ေတာ့ ျဖစ္ကုန္ျပီ ..ကေလးေတြ ႏႈိးကုန္ရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႔ လုိ႔ ေတြးမိတာနဲ႔ အိပ္ယာက ကပ်ာကယာ ထျပီး “ အိပ္ၾကရေအာင္.. ဘာလုိ႔ငုိတာလဲ .. လာလာ ” နဲ႔ ေခ်ာ့ရေတာ့တာေပါ့..။
သူကလည္း အေခ်ာ့ေစာင့္ေနတာဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အဲသလုိမ်ိဳး ေျပာလုိက္တာနဲ႔ပဲ.. ဆင္ရုိင္းခြ်န္းလႊတ္လုိက္သလုိမ်ိဳး၊ ပိတ္ဆုိ႔ကာဆီး ထားတဲ့ ေရကာတာၾကီး က်ိဳးေပါက္သြားသလုိမ်ိဳး သူ႔စိတ္ကုိ လႊတ္ေပးလုိက္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဖက္၊ တအီးအီး နဲ႔ ငုိ၊ ကုိရီးယားေျပာေျပာရရင္ အငမ္းမရ အၾကင္နာေတြ ေပးေတာ့တာပဲ..။
အမယ္မင္း ခ်ဥ္တူးတူး ခ်ဥ္စုပ္စုပ္နဲ႔ နံလုိက္တာဆုိတာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့..။ ကုိယ္ကေသာက္မထားေတာ့ ပုိဆုိးတာေပါ့..။
အေျခအေနက “နံတယ္ကြ.. ဂေလာက္ဆုိ ေတာ္ေရာေပါ့” လုိ႔လည္း တားရဖုိ႔ လမ္းမျမင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ လက္ေ၀ွ႔သမားေတြ ေခါင္းထုိးခံသလုိမ်ိဳး သူ႔ခ်ိဳင္းေအာက္ကုိ ေခါင္းအတင္းတုိးေခြ႔ ေနရေတာ့တယ္..။
အိပ္ရာထဲ ေရာက္တဲ့အထိ ျခင္ေထာင္အမုိးကုိ ေမွ်ာ္ၾကည္႔ရင္း “ ဘုရား ဘုရား ဒီမိန္းမ ငါ့ကုိ ေနာက္ထပ္ မနမ္းပါေစနဲ႔ ” လုိ႔ တိတ္တိတ္ၾကိတ္ ဆုေတာင္းေနခဲ့ရတယ္။
ေနာက္တေန႔မနက္ မွာ အဲဒီအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေျပာေတာ့ “ မွတ္ျပီလား .. ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ျပီလား ” တဲ့..။ မဒမ္က ျပဳံးေစ့ေစ့နဲ႔ ျပန္ေျပာတယ္..။
ကုန္ခမ္းသြားတဲ့ အခ်စ္ေတြကုိ recharge ျပန္လုပ္တာမွာ over-charge လုပ္မိရင္လည္း အုိးနာတယ္ အရပ္ကတုိ႔ေရ..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
12 comments:
ဟ ဟ ဟ...န န ဘ၀...helpless
ဇတ္လမ္းေလးမ်ား ပါမလားလို႔...။ ဟိ...။
ရယ္လိုက္ရတာ ဖတ္ဖတ္ေမာ....
ၿပံဳးသြားသည္ ။ း) းD းP
အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ အဲလိုႀကီးလား း)
ဟားဟား... ကိုရီးယားမင္းသား/သမီးေတြေပါ့
ရယ္လိုက္ရတာ ေျပာမေနနဲ႔။ ;))
Bro,
So pity of u.
But u like it?
:)
ဟိ ဟိ...... ဒီေန႔ ကံမေကာင္းပါလားလို႔ ေရာ ေတြးမိခဲ့ေသးလား းP
Wine is romantic. Very funny to read your post. Nice!
အမေလး ရယ္လိုက္ရတာ၊ သီးေတာင္ သီးသြားတယ္။
ဘက္ထရီအိုးနဲ႔ ဥပမာ ေပးတာကလည္း ထိမိပါေပရဲ႕။ ကဗ်ာမဆန္ေသာ အမွန္တရားေတြေပါ႔ေလ။ ေႏွာင္းလူမ်ား သတိထားဖို႔ေပါ႔ေနာ။ ေထာက္ခံပါ၏။ ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းကေတာ႔ အေနာက္ဆံုးပဲ း)
ha ha ha ha .......very nice ....
ကြ်န္ေတာ့္ေကာင္မေလးကို ဖတ္ခိုင္းရမယ္
အဲဒီလို ခ်ာခ်ာျပန္သြင္းတာမ်ုဳိးဆို
ကြ်န္ေတာ္က သိပ္ၾကိ ုက္...ဘယ္နွယ္ ဟိုကဘီယာေတြပါ၀ယ္လာေပးတာ..ဒါမ်ဳိး
နွစ္ခါမမူနိင္ေပါင္ဗ်ာ
Post a Comment