37.5 ဘ၀အေမာၾကားက ျပဳံးရယ္ဟား

ရြာက ကြ်န္ေတာ့္ ေဘာ္ဒါေတြထဲမွာ စက္ဘီးဖာတဲ့ ကုိလွမင္းဆုိတာရွိတယ္..။ သူ႔ဆုိင္က ရြာလယ္လမ္းမၾကီးေဘး ေမးတင္ဖြင့္ထားတာဆုိေတာ့ လူငယ္ေတြ အေတာ္စုမိတဲ့ ဆုိင္ပဲ..။ လက္ေတာက္ခုံ (ဇယ္ခုံ) လည္း ရွိေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆုိ သူ႔ဆုိင္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြ တေနကုန္ ရွိတတ္ၾကတယ္..။ ဆုိင္ေရွ႔ ၀ါးကြတ္ပ်စ္ ေပၚထုိင္ျပီး လူငယ္သဘာ၀ ေပါက္တတ္ကရ၊ ေရာက္တတ္ရာရာေတြ ေျပာၾက၊ စၾက ေနာက္ၾက ရင္းေပါ့..။

တစ္ရက္လည္း မဟုတ္ေတာ့ ကုိလွမင္းဘီးဖာတာကုိ ကူညီညာလုပ္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ ဘီးဖာတတ္သြားခဲ့တယ္..။ စတုံးကေတာ့ အလုပ္သင္သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ကူလုပ္တာ ဆုိေတာ့ ပိုက္ဆံမရပါဘူး..။ ေနာက္မွ ကုိလွမင္းက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ တစ္ရက္ခုႏွစ္က်ပ္ေပးတယ္..။ စေနတနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္ လုပ္ရတယ္..။ က်န္တဲ့ ရက္ေတြမွာ ေက်ာင္းတဖက္နဲ႔ဆုိေတာ့ မလုပ္ႏုိင္ဘူး..။

စက္ဘီးဖာတာကလည္း ျမင္ေတာ့သာ ဘာမွမဟုတ္တာ.. သိပ္ေတာ့ လြယ္တဲ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး..။ ကုိလွမင္း ဘီးဖာတာကုိ အၾကိမ္မ်ားစြာ ျမင္ေတြ႔ေနခဲ့ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ ဘီးဖာေတာ့ ျပသာနာတက္ေတာ့တာပဲ..။ အဲဒီရက္က မွတ္မွတ္ရရ ကုိလွမင္း ရြာထဲသြားေနတုံး အဘုိးၾကီးတစ္ေယာက္ စက္ဘီးေလး တြန္းလုိ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္..။

“ငါ့တူေရ.. ဘီးဖာခ်င္လုိ႔ ” တဲ့..။ ဆုိင္ရွင္ မရွိဘူး ခဏေစာင့္ပါ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာမလုိ႔ ရွိေသး .. “ ဘီး ထားခဲ့မယ္ ဖာထားလုိက္ပါ.. အျပန္မွ ၀င္ယူမယ္ ” တဲ့..။ ေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ႔ အဘုိးၾကီးက ထြက္သြားတယ္..။ ကဲ.. ဒါလက္စြမ္းျပဖုိ႔ အခြင့္အေရးပဲ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေတြးျပီး ကုိလွမင္းျပန္လာတဲ့အထိ မေစာင့္ဘဲ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ဘီးဖာဖုိ႔ ျပင္ဆင္တယ္..။

ေရအင္တုံ ခ်.. ေကာ္ပတ္ကုိ ရယ္ဒီလုပ္.. စက္ဘီးကုိ ခုံေပၚတင္ေပါ့..။ ကုိလွမင္း လုပ္တာကုိင္တာေတြ တေန႔မဟုတ္ ေတြ႔ေနျမင္ေနက်ဆုိေတာ့

ဘာခက္တာလုိက္လုိ႔..။ ျပားေနတဲ့ ေနာက္ဘီးကုိ ေျမွာက္.. ခ်က္တုိင္ကုိ ရွာလုိက္တယ္..။ ခ်က္တုိင္ေတြ႔တာနဲ႔ tyre ကုိ လိမ္လွည္႔ျပီး ခ်က္တုိင္အျပင္ေရာက္ ေအာင္ ထုတ္လုိက္တယ္..။

ေနာက္.. tyre နဲ႔ အထဲက tube (ကြ်တ္) ကုိ ခဲြထုတ္ဖုိ႔ ကေလာ္ထုတ္တဲ့ သံေခ်ာင္းနဲ႔ ကေလာ္ခ်လုိက္တယ္..။ ေဘးက တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ရွိေနလုိ႔ကေတာ့ ဒီေကာင္ လုပ္ေနကုိင္ေနတာ သိပ္ဟုတ္ပါ့လားလုိ႔ ထင္မလားပဲ..။ ဒါေပမယ့္ ျပသာနာက အဲဒီမွာ တက္ေတာ့တယ္..။

tyre ကုိ ကေလာ္ထုတ္တာ လက္လြန္ျပီး အထဲက tube (ကြ်တ္) ကုိ ဖိၾကိတ္လုိက္သလုိ ျဖစ္ျပီး ကြ်တ္က ျပဲထြက္သြားပါေလေရာ..။

တကုိယ္လုံး ေဇာေခြ်းေတြဆုိတာ ခ်က္ျခင္းကုိ ျပန္ထြက္သြားတာပဲ..။ အျပဲက နည္းနည္းေႏွာေႏွာမဟုတ္ဘူး.. တစ္လက္မေလာက္ ရွိတယ္..။ စက္ဘီးပုိင္ရွင္ အဘုိးၾကီးမ်ား အနားမွာ ရွိလုိ႔ကေတာ့ ပဲြက ျပီးျပီ..။ ကြတ္ပ်စ္ေပၚက ေကာင္ေတြကလည္း သူတုိ႔စကားနဲ႔သူတုိ႔ ေမ်ာေနၾကလုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္..။ ဘယ္သူမွ မရိပ္မိခင္ ကပ်ာကယာ ကြ်တ္စကုိ ဆဲြထုတ္ျပီး အဲဒီအျပဲကုိ အရင္ဖာရတယ္..။

ပုံမွန္ဘီးဖာသလုိမ်ိဳး အျပင္ထုတ္ထားတဲ့ ကြ်တ္ကုိ ေလျပန္ထုိး.. ေရအင္တုံထဲျမဳပ္ျပီး အေပါက္ရွာ ဆုိတာမ်ိဳးေတာင္ မလုပ္ႏုိင္ ေတာ့ပါဘူး..။ အေပါက္ၾကီးက ရွာစရာမွ မလုိတာ..၊ ကုိယ္ထုိးလုိက္လုိ႔ မ်က္စိေရွ႔မွာ ျပဲထြက္သြားတာဆုိေတာ့ သူ႔ကုိ အရင္ဖာရပါတယ္..။ အဲဒါၾကီး မဖာဘဲ ေလထုိးရင္လည္း လွ်ာထြက္ေသဖုိ႔ ရွိတယ္..။ ထုိးသမွ် ေလ.. အဲဒီအျပဲက တလေဟာ ျပန္ထြက္ေနတာနဲ႔ ဘယ္လုိလုပ္ ထုိးရမွာလဲ..။

ကုိယ့္ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အေပါက္ ဖာျပီးတာနဲ႔ ကြ်တ္ကုိေလထုိးျပီး တျခားအေပါက္ လုိက္ရွာရတယ္..။ အဘုိးၾကီးက သူ႔စက္ဘီးေပါက္လုိ႔ လာအပ္သြားတာ မဟုတ္လား။

တျခား အေပါက္ ရွိရအုံးမွာေပါ့..။ ေလထုိးထားတဲ့ ကြ်တ္စကုိ ေရအင္တုံထဲ လွည္႔ကာလွည္႔ကာ နဲ႔ ႏွစ္ရင္း ပလုံစီထလာမွာကုိ ျပဴးျပဲ ၾကည္႔ရတယ္..။ တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္၊ သုံးပတ္ေလာက္သာ ကြ်တ္က လည္သြားတယ္..။ အေပါက္က ရွာလုိ႔ မေတြ႔..။

မ်က္စိမ်ား မွားလုိ႔လားဆုိျပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္စစ္ၾကည္႔တယ္..။ မေတြ႔..။ အျဖစ္ကေတာ့ မႏွစ္ကနဲ႔ မတူဆုိတာမ်ိဳးပဲ..။ ေပါက္ေနတဲ့ စက္ဘီးကုိ ဖာတာမွာ ဖာတဲ့သူ ထုိးေဖာက္လုိက္တဲ့ အေပါက္ပဲ ေတြ႔ျပီး တျခားအေပါက္ ရွာမရျဖစ္ေနခဲ့ရတယ္..။ ကဲ.. တျခားအေပါက္မေတြ႔မွေတာ့ ဖာျပီးသြားျပီလုိ႔ပဲ မွတ္လုိက္ရေတာ့ မွာပဲ..။ အဘုိးၾကီး ျပန္မလာခင္ ရယ္ဒီျဖစ္ေအာင္ ကြ်တ္စကုိ ျပန္ထည္႔ လုံး ရတယ္..။

အားလုံး ျပီးစီးေတာ့ စက္ဘီးကုိ ေလျပန္ထုိး၊ ေဒါက္ေထာက္ျပီး အဘုိးၾကီးကုိ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ထုိင္ေစာင့္ေနလုိက္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ ရတက္ေတာ့ မေအးပါဘူး..။ ကိုယ္ဖာထားတဲ့ ဘီးကုိ မၾကာခဏလည္း လွမ္းလွမ္းၾကည္႔ရေသးတယ္..။ ကုိယ္ရွာလုိ႔မေတြ႔တဲ့ အေပါက္က အဘုိးၾကီးလာေတာ့မွ ျပားေနရင္ ဒုကၡ..။

ေစာင့္ေနတာ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ အဘုိးၾကီး ျပန္ေရာက္လာတယ္..။ ငါ့တူ ျပီးျပီလားလုိ႔ ေမးတာကုိ အသံထိန္းျပီး “ ျပီးျပီ ” လုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္တယ္..။ အဘုိးၾကီးက ဖာထားတဲ့ ေနာက္ဘီးကုိ သူ႔လက္နဲ႔ နည္းနည္း ဖိၾကည္႔ရင္း “ ဘယ္ႏွစ္ေပါက္လဲ ” လုိ႔ ေမးတယ္..။ “ တစ္ေပါက္ထဲပါ.. အေပါက္ကေတာ့ အၾကီးၾကီး အဘေရ ” လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျပာေတာ့ အဘုိးၾကီးက သူ႔အိပ္ေထာင္ထဲက က်ပ္တန္ႏွစ္ရြက္ ထုတ္ေပးတယ္..။

အဲဒီေန႔က စက္ဘီးစီးထြက္သြားတဲ့ အဘုိးၾကီးရဲ႔ ေနာက္ေက်ာကုိ ၾကည္႔ရင္း တခြိခြိနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ရယ္ေနခဲ့တယ္..။