Monday, January 5, 2009

37.1 လြမ္းမိခုတုိင္

ဒီရက္ပုိင္း မမရဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေလးကုိ သြားဖတ္ၾကည္႔ေနမိတယ္..။ အသက္အရြယ္သိပ္မကြာလွတဲ့ ညီအကုိေမာင္ႏွမတေတြ စုစုရုံးရုံးသုိက္သုိက္၀န္း၀န္း ငယ္ဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာခ်ည္း တူတာမုိ႔ သူေရးထားတာေလးဖတ္ျပီး ၾကည္ႏူးမိရပါတယ္..။ ( မမရဲ႔ ဘေလာ့ဂ္လင့္က ဒီမွာ )

http://mamaonlinediary.blogspot.com/

အဲဒါေလးန႔ဲ ဆက္စပ္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ညီအကုိေမာင္ႏွမမ်ားအေၾကာင္း ျပည္႔ျပည္႔စုံစုံေလး လြမ္းခ်င္းခ်ဖုိ႔ စိတ္ကူးရလာရာကေန အခုလုိ ကဗ်ာတပုဒ္ ကပ်ာကယာထုတ္ျပီး ေရးလုိက္ရပါေၾကာင္း..။


ဟုိးအညာ
ဧရာ၀တီရဲ႔ အေရွ႔ဖက္ကမ္း
ဆီမီးခုံဆုိတဲ့ သံသရာလမ္း
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ခရီးတေထာက္
တုိ႔တေတြ အတူေရာက္ခဲ့..။

ဒီအေဖ၊ ဒီအေမ ကေမြးဖြား
ဒီမိုး ဒီေလ ဒီစံနစ္ေတြက ျပဳစား
ခုမ်ားေတာ့ အေ၀းမွာ
တစ္ေယာက္တနယ္စီ ေ၀းကြာ..။

ေပးတာတူေပမယ့္ ယူတာကမတူ
ရတာက ကဲြျပား
ဘ၀ေတြကျခားနား
တ၀မ္းတခါးအတြက္ လမ္းမွားသူကမွား
စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ သြားသူကသြား..။

ဒီလုိနဲ႔ပဲ
သူ႔မ်ိဳးဆက္ ကုိယ့္မ်ိဳးဆက္ေလးေတြ တုိးပြား
ေလာကဓံ မုန္တုိင္းေတြၾကား
တအူတုံဆင္း ေမာင္ႏွမမ်ား
ခရီးဆက္ဆဲ.. ခ်ီတက္ဆဲ..။

3 comments:

ကဗျာမ လေး said...

အစ္ကို႕ ကဗ်ာေလး ေကာင္းလိုက္တာ ... အစ္ကိုတို႕ေက်ာင္းတက္တုန္းက အခ်ိန္ကို ျပန္သတိရတယ္ ....။

david santos said...

Brilliant posting!!! Congratulations!!!!

ဂ်ဴနို said...

လြမ္းမိပါတယ္။
ကိုယ့္ေမာင္နွမက ကိုယ့္ေမာင္နွမပါပဲ။ ဘယ္ဘ၀ေရာက္ေရာက္ေပါ့။
လမ္းမွားေနရင္လည္း ေၿပာၿပရမယ္
လမ္းေၿပာက္ေနရင္လည္း ကူရမွာပါပဲ။
တစ္စိမ္းေတြကိုေတာင္ လိုရင္ ကူညီရ အမုန္းခံေၿပာရတာေတြရွိတာပဲ။