ပါတီေကာင္စီ နဲ႔ သမ၀ါယမ ၾကီးစုိးတဲ့ ေခတ္ထဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမတေတြ လူလားေျမာက္ခဲ့ၾကတယ္..။ အဲဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ သမဆုိင္ကေန အိမ္ေထာင္စုလူဦးေရ အတုိင္း ဆန္ထုတ္ ေပးတယ္..။ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္လ ႏွစ္ျပည္ႏႈန္းေလာက္ ထုတ္ေပး ထင္ပါရဲ႔..။ တခါတရံ ေရႊ၀ါဆပ္ျပာ တစ္ေတာင့္ တစ္ပုိင္း ရတတ္ေသးတယ္..။ ေဆးဆုိး ပန္းရုိက္ ေရႊေတာင္ထည္ ပလိပ္တည္ အတုိအစေလးေတြလဲ တစ္ႏွစ္ကုိ တစ္ၾကိမ္ေလာက္ တန္းစီတုိးထုတ္ခဲ့ဖူးတယ္..။
ထုတ္ေပးတဲ့ ဆန္က ေကာင္းရင္.. ေစ်းမွာ ျပန္ေရာင္းျပီး .. ေအာက္စဆန္ မေကာင္းတေကာင္းကုိ ျပန္၀ယ္၊ ပုိထြက္လာတဲ့ ေငြအသျပာနဲ႔ ဟင္းခ်က္စရာ ၀ယ္ခ်မ္း ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ခဲ့ရတယ္..။ ဆန္ေကာင္းရဖုိ႔ကလည္း ထင္သေလာက္မလြယ္ဘူး..။ တန္းစီထပ္ထားတဲ့ ဆန္အိတ္ေတြထဲက ကုိယ့္အလွည္႔မွာ က်တဲ့ အိတ္ထဲက ဆန္ပဲ ရတာမ်ိဳးဆုိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမေကာင္းေကာင္း ရရာပဲ ယူၾကရတယ္..။
ဒါေပမယ့္ ဆန္ခ်င္တဲ့သူနဲ႔ ေျပလည္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္အလွည္႔မွာ သူတုိ႔ၾကိဳေရြးထားတဲ့ ဆန္အိတ္ကုိေဖာက္ထည္႔ ေပးတယ္..။ သူုတုိ႔ကေတာ့ ဘယ္အိတ္က ဆန္ေကာင္း တယ္..၊ ဘယ္အိတ္က ဆန္ညံ႔ ဆုိတာ သိတယ္..။ ေကာင္းတဲ့အိတ္ကုိ တံခ်ဳနဲ႔လုိက္ထုိး မွတ္ထားမွေတာ့ သိျပီေပါ့..။ တတ္ႏုိင္တဲ့သူေတြကေတာ့ အဲဒီဆန္ခ်င္တဲ့ သူေတြကုိ မုန္႔ဖုိး ပဲဖုိး ေပးျပီး သူတုိ႔အလွည႔္ ဆန္ေကာင္းရေရး လုပ္ထားၾကတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ နင္းျပားဘ၀ေတြကေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ မုန္႔ဖုိး ေပးႏုိင္မွာလဲ..။ တုံးေအာက္ကဖားေတြ ဆုိေတာ့ ဂ်ာေအးသူ႔အေမရုိက္ ဇာတ္ပဲ ကၾကရတယ္..။ ဆန္ၾကမ္းရတာလည္း တမ်ိဳးေတာ့ ေကာင္းပါတယ္..။ ဆန္ၾကမ္းဆုိေတာ့ အစားခံတယ္..။ ဆန္ေခ်ာက အ၀င္ေကာင္းေတာ့ စားမေလာက္ဘူး..။
ၾကီးႏုိင္ငယ္ညွင္း လုပ္ခံရတာ၊ ေရနစ္သူ ၀ါးကူလုိ႔အထုိးခံရတာ၊ မ်က္ႏွာမဲြမုိ႔ အႏွိမ္ခံရတာ၊ မရွိခုိးႏုိး အထင္ခံရတာ စတဲ့ လူ႔သေဘာသဘာ၀ မွန္သမွ် ရြာ..ရြာအေလွ်ာက္ ရွိတာပါပဲ..။ ေနပူက်ဲေတာက္ထဲ ေခြ်းတလုံးလုံးနဲ႔ သူလုိငါလုိ တန္းမစီဘဲ.. ကုိယ့္ေရွ႔ကေန ေက်ာ္တက္ ..အခုလာအခုထုတ္သြားတာ ေတြကလည္း မျမင္ခ်င္မွ အဆုံးေပါ့..။
ေရြ႔ေရြ႔ ေရြ႔ေရြ႔ နဲ႔ ကုိယ့္အလွည္႔ ေရာက္ခါနီးလုိ႔ ေပ်ာ္ေနတုံး ဘယ္ကေပၚလာမွန္းမသိတဲ့ မုိးက်ေရႊကုိယ္ေတြကုိ အလွည္႔ေပးလုိက္ရလုိ႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ခဲ့ရတာေတြလည္း ဘယ္နည္းမလဲ..။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြဟာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိတာေတြပဲ လုိ႔ ရြာသားအားလုံးက လက္ခံထားခဲ့ၾကေတာ့ ကုိယ့္အလွည္႔ ေရာက္ေရးပဲ ေပကပ္ေစာင့္ၾက ေပါ့..။
မတရား တာ၊ တရားတာ..၊ ျဖစ္သင့္တာ.. မျဖစ္သင့္တာ၊ အႏုိင္က်င့္ ခံရတာ.. အေက်ာခံရတာလုိ႔ ဘယ္သူမွ ထျပီးေအာ္ဟစ္ ကန္႔ကြက္ ေနတာေတာ့ မေတြ႔ခဲ့ရသေလာက္ပါပဲ..။ စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ စံနစ္က ပုံသြင္းထားတဲ့ အတုိင္း အသားကုိ ေသလုိ႔..။ ဘ၀ေတြကလည္း စံနစ္က ပုံေဖာ္ထားတဲ့ အတုိင္း ပိန္လိမ္ ေျခာက္ကပ္ လုိ႔..။
ေခတ္က ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္.. အလုပ္သမားလူတန္းစားကုိ ေျမွာက္ေပးတဲ့ ေခတ္ ဆုိေတာ့ ပ်႔ံလြင့္လာတဲ့ သီခ်င္းကအစ “ ေမာင္.. အလုပ္သမား ဆုိရင္. .ပ်ိဳကပင္.. စတင္ .. ခ်စ္. ခ်စ္ပါရေစ ရွင္ ” တဲ့..။ လုိက္လုိက္ရတဲ့ လုပ္အားေပး ပဲြေတြဆုိတာလည္း မေျပာပါနဲ႔ေတာ့..။ ေတာ္ၾကာေန တစ္အိမ္တစ္ေယာက္ မလုိက္မေနရ..၊ မလုိက္ရင္ အေရးယူမယ္.. ဘာလုပ္ပစ္မယ္ ညာလုပ္ပစ္မယ္ ဆုိလုိ႔ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ဆုိ ေက်ာင္းဖ်က္ျပီး လုိက္ရတယ္..။ လူစား ငွားထည္႔ဖုိ႔ကလည္း ေငြအသျပာက နတၳိေလ..။
တစ္အိမ္ေထာင္ကုိ ေျမၾကီး တစ္က်င္း တာ၀န္က်တယ္ဆုိလုိ႔ ေပါက္လုိက္ရတာ..။ အလ်ားဆယ္ေပ၊ အနံဆယ္ေပ၊ အနက္တစ္ေပ.. လက္ေတြဆုိ စုတ္ျပတ္လုိ႔..။ ကုိယ္တာ၀န္က်တဲ့ ေနရာက ေျမမာ ဆုိရင္ေတာ့ ျပီးပါေလေရာ..။ ေျမေပ်ာ့ ေျမပြတဲ့ေနရာေလး ရဖုိ႔ဆုိတာကလည္း သူ႔လူနဲ႔သူ..၊ လည္သလုိလုပ္စား ျမန္မာျပည္သား မ်ားၾကား လူစြမ္းလူစ ညံ႔သူမုိ႔ ေျမၾကီးကုိသာ ေပါက္တူးနဲ႔ ကုန္းကုန္းျပီး အားကုန္ ေပါက္ခဲ့ရတာေပါ့..။
ေဘးဘယ္ညာက ကုိယ္လုိသူလုိ လူေတြ အလ်ားကမျပည္႔၊ အနံကတုိ၊ အနက္က ခပ္တိမ္တိမ္ နဲ႔ သူတုိ႔တာ၀န္ေတြ ျပီးေျမာက္သြားေပမယ့္ ကုိယ့္အလ်ားအနံအျမင့္ ကေတာ့ စစ္ေဆးသူအလုိက်၊ အတိအက် ျဖစ္ကုိ ျဖစ္မွ..။
ဒါေတြဟာ ကံတဲ့..။ ခါးစီးသာ ခံၾကတဲ့..။ ျမန္မာျပည္မွာ လူလာျဖစ္တာ ကံေကာင္း လုိ႔ တဲ့..။ စတဲ့ တရားသံေတြ ဒီၾကားထဲ ဟုိဟုိဒီဒီက နာရျပန္တယ္..။
ဦးေႏွာက္ကုိ ေမ့ေဆးေပးျပီး စိတ္ဓါတ္ကုိ ထုံေဆးထုိးထားေတာ့ ဆင္ျခင္တုံတရားဆုိတာ ဆုိရွယ္လစ္မႈိင္းေအာက္မွာ မူးေ၀ေအာ့အန္ရင္း.. စုတ္ျပတ္ႏုံခ်ာတဲ့ ဘ၀ေတြကုိ ဒုလႅဘ တရားတစ္ခုအျဖစ္ ခံယူရင္း.. ေပါ့။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
ဦးေႏွာက္ကုိ ေမ့ေဆးေပးျပီး စိတ္ဓါတ္ကုိ ထုံေဆးထုိးထားေတာ့ ဆင္ျခင္တုံတရားဆုိတာ ဆုိရွယ္လစ္မႈိင္းေအာက္မွာ မူးေ၀ေအာ့အန္ရင္း.. စုတ္ျပတ္ႏုံခ်ာတဲ့ ဘ၀ေတြကုိ ဒုလႅဘ တရားတစ္ခုအျဖစ္ ခံယူရင္း.. ေပါ့။
How about nowadays bro?
There is worse day by day in our country.
Because of that Dogs.Who can kill them?
ဦးေနွာက္ကိုေမ႔ေဆ႔ေပး....xxx မႈိင္းေအာက္မွာ မူးေ၀ေအာ႔အန္ရင္.. ေဟာ. သေဘာက်တဲ႔စာပိုဒ္ေလးကို ကိုးကားေၿပာမလို႔ႀကံေနတံုး..သူမ်ားဦးသြားၿပီ။
စနစ္က ထုဆစ္တဲ႔ဘ၀မ်ား ဆိုတာေတာ႔ေသြးထြက္ေအာင္ကိုမွန္လွတယ္။ လူ႔သဘာ၀အရ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ၿပန္မႀကည္႔ပဲ သူမ်ားကိုႀကည္႔ၿပီး ဥပမာၿပအံုးမယ္ (ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုႀကည္႔ေၿပာရင္ ပဲေရႀကဲနဲ႔ ငပိစိမ္းစားတံုး နံ႔နဲနဲထြက္လာလို႔ :P) ။ ကိုရီးယားလူမ်ိဳးခ်င္း တူပါလ်က္
ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ကင္ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ညီညီညာညာ ပိပိၿပားၿပား ေသေသ၀ပ္၀ပ္ေလး ေနရတဲ႔ ေၿမာက္ပိုင္းက လူေတြကေတာ႔ ဘ၀ေတြလဲ မြဲ၊မ်က္နွာေရာ စိတ္ဓါတ္ေတြပါမြဲသြားႀကၿပီး။ ပိုမိုလြတ္လပ္ၿပီး လူသားအၿဖစ္ရပိုင္ခြင္႔ ေတြထြန္းကား၊ အမ်ားညီမွဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ခ်နိုင္တဲ႔ေတာင္ပိုင္းသားေတြမွာေတာ႔..ကမာၻမွာေမာ္ႀကြား၊ သြားေလရာ ေအာက္မႀကိဳ႕ရပဲ။ မ်က္နွာပြင္႔ေနပံု နႈိင္းယွဥ္ႀကည္႔ပါေလ။ လူစြမ္းလူစမွာၿဖင္႔ ေတာင္နဲ႔ေၿမာက္ ဘာမ်ားကြာမွာလဲ။
ဒါဟာ စံနစ္…စံနစ္…စံနစ္…။
ဒီပုိ ့စ္ေလးတန္ဖိုးရိွတယ္ဗ်ာ..
ေက်းဇူးပါ။
" စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ စံနစ္က ပုံသြင္းထားတဲ့ အတုိင္း အသားကုိ ေသလုိ႔..။ ဘဝေတြကလည္း စံနစ္က ပုံေဖာ္ထားတဲ့ အတုိင္း ပိန္လိမ္ ေျခာက္ကပ္ လုိ႔..။ "
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အသားျပန္တက္ၿပီး၊ လူလူတူတူ ျဖစ္လာၾကမွာပါလိမ့္လို႔ ေန႔ေန႔ညည အေတြးပြားေနမိပါတယ္..။ က်ေနာ္တို႔တေတြ မေသခင္ ဒီတသက္ 'နလံထူစဘဝေတြ' အျမန္ဆံုး ျပန္လည္ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ
ဖတ္ရတာေမာေမာလာတယ္ဗ်ာ၊ဟ ဟ(ၿဖစ္ညွစ္ၿပီးရီသံ)
လက္၀ဲ အယူအဆဟာ ေတာ္လွန္တဲ့ အခ်ိန္မွာသာ ေကာင္းတယ္။ အာဏာရရင္ေတာ့ လက္ယာကို ေပးအုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္း သင့္တယ္လုိ႔ ျမင္ပါတယ္။
စိတ္ဓါတ္ကို ေမ့ေဆးေပး ဦးေနွာက္ကို ထံုေဆးထိုးထားရင္း
ေကာင္းလိုက္တဲ့ စာစုေတြ။
မအယ္တို ့လည္း ဒီလိုပဲ ခံခဲ့ရတာပါပဲ။
ခုလည္း ခံေနရတုန္းပါပဲ။
အေတာ္သေဘာက်မိပါရဲ ့
စနစ္လည္းေကာင္း..လူလည္းေကာင္းမွျဖစ္မွာေပါ့ ဗ်ာ
Post a Comment