ညဆယ္နာရီထုိးေလာက္မွာ ဗလာဇာတ္က ကဖုိ႔စတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နယ္မွာ ဘုရားပဲြၾကီးၾကီးမားမားဆုိ မႏၱေလးက ဇာတ္ငွားၾကည္႔တဲ့အေလ့ရွိတယ္။ ရုံေတြဘာေတြ မသြင္းပါဘူး။ ဘုရားကုန္းေပၚမွာ ဇာတ္စဥ္ ေဆာက္ျပီး ၾကိဳက္တဲ့သူ ၾကိဳက္တဲ့ေနရာက ေနၾကည္႔ၾကတာပဲ။
အဲဒီလုိ ရုံမသြင္းတဲ့ အျပင္ကြင္းျပင္မွာ ကတဲ့ဇာတ္ေတြကုိ ပလာ(ဗလာ) ဇာတ္လုိ႔ ေခၚၾကတာပဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဇာတ္ခုံေနာက္ေက်ာက ကြ်န္ေတာ့္တုိ႔ အိမ္အေပါက္၀ ျဖစ္ေနတယ္။ ဇာတ္ခုံေနာက္ေက်ာဆုိတာ လုံျခဳံေရး အေတာ္ တင္းက်ပ္ရတဲ့ ေနရာျဖစ္တယ္။
ရြာသားအေတာ္မ်ားမ်ားက မင္းသမီးကုိ ေခ်ာင္းလြန္းလုိ႔ပဲ။ ဇာတ္ခုံေနာက္ေက်ာဆုိေပမယ့္ သိပ္လုံလုံျခဳံျခဳံေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါးထရံ ကာထားတာပဲ။ ထရံေတြက က်ဲေတာ့ မင္းသမီး အက်ၤ ီထမိန္ လဲတာေခ်ာင္းၾကည္႔ရင္ ျမင္ရတယ္။ ရြာသားမ်ားအတြက္ကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ အက်ၤ ီထမိန္လဲတာ အရွင္လတ္လတ္ျမင္ခြင့္ရတာကုိက ဆုလာဘ္ၾကီးတစ္ခုပဲ။ မင္းသမီးမ်ားကလဲ ဇာတ္၀င္ခန္း တစ္ခန္းနဲ႔ တစ္ခန္းၾကား အခ်ိန္လုျပီး လဲ ရတာဆုိေတာ့ နည္းနည္းၾကမ္းတယ္။ သိပ္ဂရုစုိက္မေနႏုိင္ၾကပါဘူး။ ျမန္ျမန္လဲျပီး ေနာက္တစ္ခန္းသြားက ရတာဆုိေတာ့ ေတြးသာၾကည္႔ေပေတာ့။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ထဲက ေမာင္ႏုိင္က ကုလားထုိင္တစ္လုံးခ်ျပီး စစ္ေရာင္အေႏြးထည္ လက္ရွည္၀တ္ျပီး အိမ္ေပါက္၀မွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထုိင္ေနတယ္။ မင္းသမီးကုိ လာေခ်ာင္းတဲ့ ရြာသားေတြက ေမာင္ႏုိင့္ကုိ စစ္သားထင္ျပီး အေစာင့္ရွိတယ္ဟ ဆုိျပီး တပ္ေခါက္ျပန္သြားၾကတယ္။ မ်ိဳးသန္႔ရယ္ ၀င္းႏုိင္ဦးရယ္ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ တစ္ေယာက္တစ္လွည္႔ မင္းသမီးကုိ ရည္းစားစကားေျပာၾကတယ္။
မ်ိဳးသန္႔က အဆုိးဆုံး။ မင္းသမီးမိတ္ကပ္လိမ္းေနတာကုိ ၀ါးထရံၾကားကေန တုတ္နဲ႔ထုိးတယ္။ မင္းသမီးကလဲ တုတ္ကုိ ခ်ိဳး ခ်ိဳး ပစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အလုပ္သူအိေျႏၵမပ်က္ ဆက္လုပ္ေနတာပဲ။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မင္းသမီးကုိ အတည္ေျပာတယ္.. ( အဟတ္ဟတ္) "မမတုိ႔ အႏုပညာသမားေတြကုိ ေမာင္ေလး သိပ္အားက်တယ္.. မမက သိပ္လွတာပဲ.. သိပ္ခ်စ္တယ္ မမရယ္... ေမာင္ေလးရဲ႔ ေမတၱာကုိ အသိအမွတ္ျပဳရင္.. မမလက္က လက္ပတ္နာရီေလး လက္ေဆာင္ေပးပါလားဟင္ " လုိ႔ ေျပာေတာ့ မင္းသမီးက ခြိကနဲရယ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ဇာတ္၀င္ခန္းေရာက္ေတာ့ မင္းသမီးက ဇာတ္ခုံေပၚတက္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ျဖစ္ျပီးက်န္ခဲ့တယ္။ ခ်စ္မမ ျပန္လာမယ့္ အခ်ိန္ကုိ ေမွ်ာ္ေနတုံး...
"ေဂါပကလူၾကီးမင္းမ်ားနဲ႔ ဘုရားပဲြတာ၀န္ရွိသူမ်ားခင္ဗ်ား.. ဇာတ္စင္ေနာက္က လူရမ္းကားမ်ားကုိ ဖယ္ရွားေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္... အဲဒီလူရမ္းကားမ်ားကုိ ဖယ္ရွားမေပးရင္..ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဇာတ္ ဆက္ကမွာမဟုတ္ပါဘူး... " ဆုိျပီး ေလာ္စပီကာက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ ႏွိပ္ကြပ္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိသံ ထြက္လာခဲ့တယ္။
ကုလားထုိင္ကုိ အျမန္မျပီး အိမ္ထဲ အတင္း၀င္ေျပးၾကရတယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ.. ဇာတ္ခုံေနာက္ ၀ါးထရံေတြကုိ ကႏၱာရဆူးပင္ေတြနဲ႔ အလုံပိတ္ပစ္လုိက္ၾကတယ္။ လုပ္ရက္ပ ခ်စ္မမရယ္။ ေနာက္တေန႔မနက္ ဘုရားပဲြေစ်းထဲမွာ ခ်စ္မမကုိ အရွင္လတ္လတ္ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ အသားကခပ္ညိဳညိဳပဲ။ မ်က္လုံးမ်က္ခုံး အေတာ္ေကာင္းတယ္။ ေဘးမွာ သူ႔ေယာက်္ား ဇာတ္ဆရာပါတယ္။
ေမာင္ေလးရဲ႔ ေမတၱာကုိ အသိအမွတ္ျပဳရင္ မမလက္က လက္ပတ္နာရီေလး လက္ေဆာင္ေပးပါလား .. လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္မၾကားတၾကားေျပာတာကုိ မမက ၾကားေတာ့ ေခါင္းတခ်က္ေစာင္းၾကည္႔တယ္။ မမကုိ ကြ်န္္ေတာ္ရီျပလုိက္တယ္။ မမကလဲ ျပန္ရီျပရွာတယ္။ သူ႔ေယာက်္ားက သူ႔ကုိ တစ္ခုခုေမးေနတယ္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ လွမ္းၾကည္႔တယ္။
ကြ်န္ေတာ္လဲ သူငယ္ခ်င္းျမင့္ေဌးရဲ႔ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ထဲ အျမန္ ၀င္ထုိင္ေနလုိက္တယ္။ ဆုိင္ထဲမွာ လူစုံပဲ။ မ်ိဳးသန္႔ရယ္ ၀င္းႏုိင္ဦးရယ္ ေမာင္ႏုိင္ရယ္ ေရာက္ႏွင့္ေနျပီ။ ခနေနေတာ့ ဇာတ္ထဲက ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ ဆုိင္ထဲ၀င္လာတယ္။ ဆံပင္ညွပ္ခ်င္လုိ႔ လုိ႔ ျမင့္ေဌးကုိ ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ျမင့္ေဌးကုိ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးလုပ္ျပီး စကားမေျပာတတ္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ဇာတ္ထဲကလူႏွစ္ေယာက္ကုိ လက္ညွဳိးထုိးျပတယ္။
ျမင့္ေဌးက ဘာသာျပန္ျပတယ္။ ဆရာတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ဇာတ္ထဲကလား လုိ႔ ဒီေကာင္က ေမးေနတယ္.. သူက စကားမေျပာတတ္ဘူးေလ.. လုိ႔ ျမင့္ေဌးက ရွင္းျပတယ္။ ဇာတ္ဆရာႏွစ္ေယာက္က.. ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ ေခါင္းျငိမ့္ျပတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က ျမင့္ေဌးကုိ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးထပ္လုပ္ျပတယ္။ "ခင္ဗ်ားတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က ဇာတ္ထဲမွာ ဘာလုပ္တာလဲ လုိ႔ ေမးေနတယ္ " လုိ႔ ျမင့္ေဌးက ဘာသာျပန္ျပတယ္။ ဇာတ္ဆရာႏွစ္ေယာက္အနက္ တစ္ေယာက္က လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ဂစ္တာတီးေယာင္ လုပ္ျပတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ကီးဘုတ္ႏွိပ္သလုိမ်ိဳး လက္ဆယ္ေခ်ာင္းျဖန္႔ျပီး သူ႔လက္ကုိ ေလထဲမွာ ႏွိပ္ႏွိပ္ျပတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လဲ နားလည္ျပီဆုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ သူလုပ္သလုိမ်ိဳး ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးေအာ္ရင္း လက္ဆယ္ေခ်ာင္းကုိ ျဖန္႔ျပီး လုိက္လုပ္တယ္။.. ျပီးမွ.. ခင္ဗ်ားက ပတၱလား တီးတာလားလုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ့မွ.. ဇာတ္ဆရာႏွစ္ေယာက္ သူတုိ႔ကုိ အ အ ဟန္ေဆာင္ျပီး ေနာက္ေနမွန္းသိသြားတယ္။
အားလုံး ၀ုိင္းရယ္ၾကတယ္။
အဲဒီလုိ ရုံမသြင္းတဲ့ အျပင္ကြင္းျပင္မွာ ကတဲ့ဇာတ္ေတြကုိ ပလာ(ဗလာ) ဇာတ္လုိ႔ ေခၚၾကတာပဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဇာတ္ခုံေနာက္ေက်ာက ကြ်န္ေတာ့္တုိ႔ အိမ္အေပါက္၀ ျဖစ္ေနတယ္။ ဇာတ္ခုံေနာက္ေက်ာဆုိတာ လုံျခဳံေရး အေတာ္ တင္းက်ပ္ရတဲ့ ေနရာျဖစ္တယ္။
ရြာသားအေတာ္မ်ားမ်ားက မင္းသမီးကုိ ေခ်ာင္းလြန္းလုိ႔ပဲ။ ဇာတ္ခုံေနာက္ေက်ာဆုိေပမယ့္ သိပ္လုံလုံျခဳံျခဳံေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါးထရံ ကာထားတာပဲ။ ထရံေတြက က်ဲေတာ့ မင္းသမီး အက်ၤ ီထမိန္ လဲတာေခ်ာင္းၾကည္႔ရင္ ျမင္ရတယ္။ ရြာသားမ်ားအတြက္ကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ အက်ၤ ီထမိန္လဲတာ အရွင္လတ္လတ္ျမင္ခြင့္ရတာကုိက ဆုလာဘ္ၾကီးတစ္ခုပဲ။ မင္းသမီးမ်ားကလဲ ဇာတ္၀င္ခန္း တစ္ခန္းနဲ႔ တစ္ခန္းၾကား အခ်ိန္လုျပီး လဲ ရတာဆုိေတာ့ နည္းနည္းၾကမ္းတယ္။ သိပ္ဂရုစုိက္မေနႏုိင္ၾကပါဘူး။ ျမန္ျမန္လဲျပီး ေနာက္တစ္ခန္းသြားက ရတာဆုိေတာ့ ေတြးသာၾကည္႔ေပေတာ့။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ထဲက ေမာင္ႏုိင္က ကုလားထုိင္တစ္လုံးခ်ျပီး စစ္ေရာင္အေႏြးထည္ လက္ရွည္၀တ္ျပီး အိမ္ေပါက္၀မွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထုိင္ေနတယ္။ မင္းသမီးကုိ လာေခ်ာင္းတဲ့ ရြာသားေတြက ေမာင္ႏုိင့္ကုိ စစ္သားထင္ျပီး အေစာင့္ရွိတယ္ဟ ဆုိျပီး တပ္ေခါက္ျပန္သြားၾကတယ္။ မ်ိဳးသန္႔ရယ္ ၀င္းႏုိင္ဦးရယ္ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ တစ္ေယာက္တစ္လွည္႔ မင္းသမီးကုိ ရည္းစားစကားေျပာၾကတယ္။
မ်ိဳးသန္႔က အဆုိးဆုံး။ မင္းသမီးမိတ္ကပ္လိမ္းေနတာကုိ ၀ါးထရံၾကားကေန တုတ္နဲ႔ထုိးတယ္။ မင္းသမီးကလဲ တုတ္ကုိ ခ်ိဳး ခ်ိဳး ပစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အလုပ္သူအိေျႏၵမပ်က္ ဆက္လုပ္ေနတာပဲ။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မင္းသမီးကုိ အတည္ေျပာတယ္.. ( အဟတ္ဟတ္) "မမတုိ႔ အႏုပညာသမားေတြကုိ ေမာင္ေလး သိပ္အားက်တယ္.. မမက သိပ္လွတာပဲ.. သိပ္ခ်စ္တယ္ မမရယ္... ေမာင္ေလးရဲ႔ ေမတၱာကုိ အသိအမွတ္ျပဳရင္.. မမလက္က လက္ပတ္နာရီေလး လက္ေဆာင္ေပးပါလားဟင္ " လုိ႔ ေျပာေတာ့ မင္းသမီးက ခြိကနဲရယ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ဇာတ္၀င္ခန္းေရာက္ေတာ့ မင္းသမီးက ဇာတ္ခုံေပၚတက္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ျဖစ္ျပီးက်န္ခဲ့တယ္။ ခ်စ္မမ ျပန္လာမယ့္ အခ်ိန္ကုိ ေမွ်ာ္ေနတုံး...
"ေဂါပကလူၾကီးမင္းမ်ားနဲ႔ ဘုရားပဲြတာ၀န္ရွိသူမ်ားခင္ဗ်ား.. ဇာတ္စင္ေနာက္က လူရမ္းကားမ်ားကုိ ဖယ္ရွားေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္... အဲဒီလူရမ္းကားမ်ားကုိ ဖယ္ရွားမေပးရင္..ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဇာတ္ ဆက္ကမွာမဟုတ္ပါဘူး... " ဆုိျပီး ေလာ္စပီကာက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ ႏွိပ္ကြပ္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိသံ ထြက္လာခဲ့တယ္။
ကုလားထုိင္ကုိ အျမန္မျပီး အိမ္ထဲ အတင္း၀င္ေျပးၾကရတယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ.. ဇာတ္ခုံေနာက္ ၀ါးထရံေတြကုိ ကႏၱာရဆူးပင္ေတြနဲ႔ အလုံပိတ္ပစ္လုိက္ၾကတယ္။ လုပ္ရက္ပ ခ်စ္မမရယ္။ ေနာက္တေန႔မနက္ ဘုရားပဲြေစ်းထဲမွာ ခ်စ္မမကုိ အရွင္လတ္လတ္ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ အသားကခပ္ညိဳညိဳပဲ။ မ်က္လုံးမ်က္ခုံး အေတာ္ေကာင္းတယ္။ ေဘးမွာ သူ႔ေယာက်္ား ဇာတ္ဆရာပါတယ္။
ေမာင္ေလးရဲ႔ ေမတၱာကုိ အသိအမွတ္ျပဳရင္ မမလက္က လက္ပတ္နာရီေလး လက္ေဆာင္ေပးပါလား .. လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္မၾကားတၾကားေျပာတာကုိ မမက ၾကားေတာ့ ေခါင္းတခ်က္ေစာင္းၾကည္႔တယ္။ မမကုိ ကြ်န္္ေတာ္ရီျပလုိက္တယ္။ မမကလဲ ျပန္ရီျပရွာတယ္။ သူ႔ေယာက်္ားက သူ႔ကုိ တစ္ခုခုေမးေနတယ္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ လွမ္းၾကည္႔တယ္။
ကြ်န္ေတာ္လဲ သူငယ္ခ်င္းျမင့္ေဌးရဲ႔ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ထဲ အျမန္ ၀င္ထုိင္ေနလုိက္တယ္။ ဆုိင္ထဲမွာ လူစုံပဲ။ မ်ိဳးသန္႔ရယ္ ၀င္းႏုိင္ဦးရယ္ ေမာင္ႏုိင္ရယ္ ေရာက္ႏွင့္ေနျပီ။ ခနေနေတာ့ ဇာတ္ထဲက ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ ဆုိင္ထဲ၀င္လာတယ္။ ဆံပင္ညွပ္ခ်င္လုိ႔ လုိ႔ ျမင့္ေဌးကုိ ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ျမင့္ေဌးကုိ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးလုပ္ျပီး စကားမေျပာတတ္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ဇာတ္ထဲကလူႏွစ္ေယာက္ကုိ လက္ညွဳိးထုိးျပတယ္။
ျမင့္ေဌးက ဘာသာျပန္ျပတယ္။ ဆရာတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ဇာတ္ထဲကလား လုိ႔ ဒီေကာင္က ေမးေနတယ္.. သူက စကားမေျပာတတ္ဘူးေလ.. လုိ႔ ျမင့္ေဌးက ရွင္းျပတယ္။ ဇာတ္ဆရာႏွစ္ေယာက္က.. ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ ေခါင္းျငိမ့္ျပတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က ျမင့္ေဌးကုိ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးထပ္လုပ္ျပတယ္။ "ခင္ဗ်ားတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က ဇာတ္ထဲမွာ ဘာလုပ္တာလဲ လုိ႔ ေမးေနတယ္ " လုိ႔ ျမင့္ေဌးက ဘာသာျပန္ျပတယ္။ ဇာတ္ဆရာႏွစ္ေယာက္အနက္ တစ္ေယာက္က လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ဂစ္တာတီးေယာင္ လုပ္ျပတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ကီးဘုတ္ႏွိပ္သလုိမ်ိဳး လက္ဆယ္ေခ်ာင္းျဖန္႔ျပီး သူ႔လက္ကုိ ေလထဲမွာ ႏွိပ္ႏွိပ္ျပတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လဲ နားလည္ျပီဆုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ သူလုပ္သလုိမ်ိဳး ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးေအာ္ရင္း လက္ဆယ္ေခ်ာင္းကုိ ျဖန္႔ျပီး လုိက္လုပ္တယ္။.. ျပီးမွ.. ခင္ဗ်ားက ပတၱလား တီးတာလားလုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ့မွ.. ဇာတ္ဆရာႏွစ္ေယာက္ သူတုိ႔ကုိ အ အ ဟန္ေဆာင္ျပီး ေနာက္ေနမွန္းသိသြားတယ္။
အားလုံး ၀ုိင္းရယ္ၾကတယ္။
No comments:
Post a Comment