Friday, April 22, 2011
48.2 ပါရာစီတေမာ- အရည္တစ္ရာဖုိး
အၾကိမ္ၾကိမ္ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အားေပးမဲတင္းျပီးလာခဲ့တယ္ဆုိေပမယ့္. တကယ္တမ္း မန္ေနဂ်ာအခန္းေရွ႔ေရာက္ေတာ့..ကုိညိဳတစ္ေယာက္ တံခါးေခါက္ဖုိ႔ လက္က မ၀ံံ့..။ ဒီေန႔မွ အလုပ္ျပန္ဆင္းတယ္- ဒီေန႔ပဲ ခြင့္ထပ္တင္ျပန္ျပီဆုိရင္.. မန္ေနဂ်ာက “ မင္း ထြက္ေတာ့ ” လုိ႔ ေျပာေတာ့မွာ သူၾကိဳသိေနတယ္..။
ဒီလထဲ သူအလုပ္ပ်က္ေပါင္း မ်ားျပီ..။ ရွိသမွ် ခြင့္ကုန္လုိ႔ လစာမဲ့ခြင့္ယူတာကုိပဲ ကုိးရက္..။ ဒီေန႔ပါ ထည္႔တြက္ရင္ ဆယ္ရက္..။ ေသခ်ာတယ္ ။ သူ႔ကုိ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ခြင့္ထပ္ေပးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး..။ မန္ေနဂ်ာကလည္း အေပါက္က ခပ္ဆုိးဆုိး..။ အထက္ဖား ေအာက္ဖိ မန္ေနဂ်ာ...။
ဘယ္အလုပ္သမားကမွ သူ႔ကုိ သိပ္ႏွစ္ျမိဳ႔လွတာေတာ့မဟုတ္ဘူး..။
ေတြးရင္း ေတြးရင္း ကုိညိဳ စိတ္ေမာလူေမာနဲ႔ မြန္းက်ပ္လာတယ္..။
ဒါေပမယ့္ ခြင့္ကလည္း မယူလုိ႔မျဖစ္..။ အေဆာင္မွာက ေနမေကာင္းတဲ့ သားေလးကတစ္ေယာက္ထဲ...။ ဖ်ားေနတာ ေလးငါးရက္ ရွိျပီ..။ ျဖစ္စ ကတည္းက လမ္းထိပ္ေဆးဆုိင္က စပ္ေပးတဲ့ ဆးတုိက္ေနတာ.. သက္သာသလုိလုိနဲ႔ အခုထိ အဖ်ားက မေပ်ာက္..။ သားက အခုမွ အခါလည္ သာသာပဲ ရွိေသးတယ္..။
ေမြးစတုံးက ပါးစုံေဖာင္းေဖာင္း မဲမဲလုံးလုံး နဲ႔ သိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ ေကာင္းတဲ့ေကာင္..။ အခုေတာ့.သူ႔ခမ်ာအရုိးေပၚ အေရတင္မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္နဲ႔..။
သားအေၾကာင္းေတြးမိေတာ့.. ေခြးမ မိႏဲြ႔ၾကည္ အေၾကာင္း ကုိညိဳ႔ေခါင္းထဲ ေရာက္လာျပန္တယ္..။ ကုိညိဳက အညာသား..။ စစ္ကုိင္းတုိင္း ေျမာင္ျမိဳ႔နယ္..ေသာင္ၾကီးဆုိတဲ့ ရြာက..။ ရြာမွာ ေပါက္တူးေပါက္.. လယ္စုိက္.. သူရင္းဌားလုိက္တာ စိတ္ကုန္လုိ႔ ရန္ကုန္တက္လာခဲ့တာ..။
ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့.. စက္မႈဇုံက သစ္အေခ်ာကုိင္စက္ရုံမွာ လုပ္ရင္း.. မိႏဲြ႔ၾကည္နဲ႔ ေတြ႔တယ္..။
မိႏြဲ႔ၾကည္က.. ေအာက္သူ..။ ဟသၤာတဖက္က...။ သူလည္း ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာရွာရင္း ရန္ကုန္ေရာက္လာခဲ့တာပဲ..။ မိႏဲြ႔ၾကည္က ကုိညိဳတုိ႔အေဆာင္နဲ႔ မ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္ အေဆာင္မွာေနတယ္..။ အေဆာင္လုိ႔သာ ဆုိတာပါ..။ ၈ ေပပတ္လည္ ေက်ာခ်င္းကပ္ အခန္း ဆယ္ခန္းေလာက္ပါတဲ့ ထရံကာ ဓနိမုိး ၀ါးၾကမ္းခင္း တန္လ်ားပဲ..။
အခန္းခက.. တစ္လကုိ ႏွစ္ေသာင္း..။ ဒါေတာင္ ေစ်းအခ်ိဳဆုံး အေဆာင္မုိ႔လုိ႔..။ အဲဒီအခန္းကုိပဲ ေလးငါးေယာက္ စုေနၾကရတယ္..။ ၈ ေပပတ္လည္ အခန္းမွာ.. ေလးငါးေယာက္စုေနတယ္ဆုိလုိ႔လည္း မအံ့ၾသနဲ႔..။ ညအိပ္လုိ႔ ေက်ာတခင္းစာ ရရင္ သူတုိ႔ေနလုိ႔ ရတာပဲ..။
အဲသလုိမေနလုိ႔.. တစ္ေယာက္ထဲ တစ္ခန္း ငွားေနဖုိ႔ဆုိတာ ေတာ္ရုံမျဖစ္ႏုိင္ဘူး..။ ရတဲ့လခ ေလးငါးေသာင္းထဲက အေဆာင္ေၾကး ႏွစ္ေသာင္း ႏႈတ္ရင္ ဘာနဲ႔ သြားစားမလဲ..။
အခုလုိေနတာေတာင္မွ တစ္လတစ္လ အလ်င္က မီွခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး..။ ေန႔ျပန္တုိး- ရက္တုိး- လတိုးေတြနဲ႔ လုံးခ်ာလည္ လုိက္ေနၾကရတာ..။
မိႏြဲ႔ၾကည္က အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံမွာ လုပ္တယ္..။ မိႏြဲ႔ၾကည္က ျဖဴျဖဴႏြဲ႔ႏြဲ႔နဲ႔ ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ သိပ္မဆုိးတဲ့ ရုပ္ရည္ရွိတယ္..။ သူ႔ကုိၾကိဳက္တဲ့သူလည္း သိပ္မနည္းလွဘူး..။ ကုိညိဳနဲ႔မညားခင္က မီးေသြးကားေနာက္လုိက္ ခင္ေမာင္ဆုိတဲ့ ကုလားနဲ႔ ညားဖူးတယ္..။
အဲဒီကုလားကလည္းတမ်ိဳး..။ကုလားမုိ႔ အသားမည္းရတဲ့ၾကား.. မီးေသြးကားေနာက္လုိက္တယ္..။ဒီၾကားထဲ.. လက္ဖ်ံမွာ က်ီးကန္းရုပ္ ေဆးမင္ေၾကာင္က ထုိးထားေသးတယ္..။ ဘယ္တရုပ္- ညာတရုပ္ နဲ႔ သိပ္က်က္သေရတုံးတယ္..။ မိႏြဲ႔ၾကည္.. ဘာၾကည္႔ျပီး ဒီေကာင့္ကုိ ၾကိဳက္ခဲ့သလဲ မသိ..။
မိန္းမေတြက သိပ္နားလည္ရခက္တယ္..။ အထူးသျဖင့္ မိႏြဲ႔ၾကည္..။ ကုိညိဳနဲ႔ ညားခါစက ကုိညိဳ႔ကုိ တုန္ေနေအာင္ သူခ်စ္တယ္..။ တေန႔ တေန႔ ကုိညိဳ႔မ်က္ႏွာကုိ အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႔..။ သားေလး ေမြးလာေတာ့လည္း.. သဲသဲကုိလွဳပ္လုိ႔..။ ေဟာ အခုေတာ့လည္း.. သူခ်စ္လွပါတယ္ ဆုိတဲ့.. ကုိညိဳတုိ႔သားအဖကုိ ထားပစ္ခဲ့ျပီး ေနာက္လင္ေနာက္ ပါသြားျပန္ျပီ..။
သူကေတာ့.. ေနာက္လင္နဲ႔ အခုဆုိ ေပ်ာ္လုိ႔ေမာ္လုိ႔..။ ကုိညိဳ႔မွာသာ.. သားကတစ္ဖက္-အလုပ္ကတစ္ဖက္နဲ႔ သြက္ခ်ာပါဒ လုိက္ေနရေတာ့တယ္..။ ဒီၾကားထဲ သားက ေနမေကာင္းေတာ့ ပုိဆုိးျပီေပါ့..။ လူခဲြမရွိ- ကူညီမယ့္သူ မရွိ..။ အားလုံးလုိလုိကလည္း..ကုိယ့္အပူနဲ႔ကုိယ္-သူ႔အပူနဲ႔သူ..။ ေတာင္မင္း ေျမာက္မင္း မကယ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ေတြ..။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ခြင့္ေတြ တစ္ရက္ျပီး တစ္ရက္ ယူရင္းနဲ႔ အခုလုိ.. မန္ေနဂ်ာနဲ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႔ဖုိ႔ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ..။ အခုေတာ့ ေပါက္တဲ့ နဖူး မထူးေတာ့ဘူး..။ လာမယ့္ေဘး ေျပးေတြ႔မယ္..။ ခြင့္ေပးရင္ေပး.. မေပးေတာ့လည္း ဘာအေရးလဲ..။
နဖူးေပၚစီးက်လာတဲ့ ေဇာေခြ်းကုိ သုတ္ရင္း ကုိညိဳ ေထြေထြထူးထူး သိပ္မေတြးေတာ့ဘဲ.. အခန္းတခါးကုိ ဆဲြဖြင့္လုိက္တယ္..။ ထင္တဲ့အတုိင္း မန္ေနဂ်ာရဲ႔ က်က္သေရမရွိတဲ့ မ်က္ႏွာက ကုိညိဳ႔ကုိေတြ႔ေတာ့ ရွဳံ႔တြသြားတယ္..။
“ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အလုပ္သမားေတြ က်ဳပ္အခန္းကုိ တခါးအရင္မေခါက္ဘဲ မ၀င္ရဘူး လုိ႔ ေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား ”
ထုံးစံအတုိင္း မန္ေနဂ်ာက ေဒါသတၾကီးနဲ႔ ဆီးေဟာက္တယ္..။ ကုိညိဳ မၾကားသလုိနဲ႔ အခန္းတခါးကုိ ဒုန္းကနဲ႔ ေဆာင့္ပိတ္ပစ္လုိက္တယ္..။
ပုဆုိးကုိ တင္းတင္း တုိတုိ ျပင္၀တ္တယ္..။ မာေတာင့္ေတာင့္ ကုိယ္ဟန္နဲ႔ ေျခသံျပင္းျပင္း ေလွ်ာက္ရင္း.. မန္ေနဂ်ာစားပြဲေရွ႔က ခုံမွာ ၀င္ထုိင္လုိက္တယ္..။
အဆီျပန္ေနတဲ့ မန္ေနဂ်ာရဲ႔ မ်က္ႏွာကေတာ့.. ခရမ္းခ်ဥ္သီးပုပ္တစ္လုံးလုိ နီညိဳေရာင္ သမ္းေနျပီ..။ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကလည္း ..မ်က္မွန္ကုိင္းေပၚကေန ပုဇြန္မ်က္လုံးလုိမ်ိဳး ေငါထြက္ေနတယ္..။ အခန္းထဲက စာေရးမတခ်ိဳ႔ကေတာ့ လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ ရပ္ျပီးကုိညိဳ႔ကုိ အံ့ၾသမင္သက္မိစြာနဲ႔ ၾကည္႔ေနၾကတယ္..။
ကုိညိဳ အေတြးထဲမွာေတာ့ အိမ္မွာက်န္ခဲ့ရွာတဲ့ သားငယ္ရဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ လင္ငယ္နဲ႔ ေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့ မိႏြဲ႔ၾကည္ရဲ႔ မ်က္ႏွာပဲ တလွည္႔စီ ျမင္ေယာင္ေနတယ္..။
မုန္တုိင္း မလာခင္ ပင္လယ္ဟာ ျငိမ္သက္သြားသလုိမ်ိဳး တခန္းလုံး ဆယ္စကၠန္႔ေလာက္ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္...။
“ က်ဳပ္ ခြင့္လုိခ်င္တယ္ ”
မတုိးလြန္း.. မက်ယ္လြန္း.. သြားၾကားကထြက္လာတဲ့ ေလသံနဲ႔ ကုိညိဳ တုံးတိတိ ေျပာခ်လုိက္တယ္..။ မန္ေနဂ်ာၾကီးရဲ႔ ၀ဖုိင့္ဖုိင့္ခႏၶာကုိယ္ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားတယ္..။
“ ဘာ... ”
မန္ေနဂ်ာရဲ႔ ဟိန္းေဟာက္သံမဆုံးလုိက္ခင္မွာပဲ ကုိညိဳ ထပ္ေျပာလုိက္တယ္..။
“ က်ဳပ္ ဒီေန႔ ခြင့္လုိခ်င္တယ္ ”
မန္ေနဂ်ာက ဟက္ကနဲ လုပ္ရယ္ တစ္ခ်က္ ရယ္တယ္..။ ေနာက္ ကုိညိဳ႔မ်က္ႏွာကုိ သနားစရာ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ကုိ ၾကည္႔သလုိမ်ိဳး ေစ့ေစ့ၾကည္႔ရင္း တခြန္းျခင္း ေျပာတယ္..။
“ ခင္ဗ်ား ဘာေကာင္လဲ..။ ခင္ဗ်ားကုိ အေရးယူမယ္.. တစ္- က်ဳပ္အခန္းကုိ တခါးမေခါက္၀င္ခြင့္မေတာင္းဘဲ ၀င္တယ္၊ ႏွစ္- အထက္အရာရွိကုိ မေခ်မငံ မေလးမစား ဆက္ဆံတယ္..။ သုံး- အလုပ္ဆင္းရက္မွာ ယူနီေဖာင္းမ၀တ္ဘဲ စက္ရုံကုိလာတယ္..။ ”
“ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူမယ္ ”
သူ႔စကားအဆုံးမွာ လက္သီးကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ရင္း ကုိညိဳထုိင္ရာကေန ၀ုန္းကနဲ ထရပ္လုိက္တယ္..။
“ ခင္ဗ်ားအေရးယူမွာေတြ က်ဳပ္စိတ္မ၀င္စားဘူး.. က်ဳပ္ ဒီေန႔ခြင့္မရရင္.. ထြက္တယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔စက္ရုံကေန က်ဳပ္ထြက္တယ္ ”
ေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ႔ ကုိညိဳ အနားမွာရွိေနတဲ့ ကုလားထုိင္ကုိ ကန္ထုတ္ပစ္လုိက္တယ္..။ ကုလားထုိင္က ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးနဲ႔ လြင့္စင္သြားတယ္..။
“ ေဟ့ စာေရးမေတြ ဂိတ္ကုိဖုံးဆက္စမ္း.. လုံျခဳံေရးေတြကုိေခၚ.. ရဲစခန္းပါဆက္.. ဒီေကာင့္ကုိ ဖမ္းခ်ဳပ္မယ္ ”
တခန္းလုံး ကမၻာပ်က္သလုိ ေျဗာင္းဆန္သြားေတာ့တယ္..။ သူ႔ကုိ လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ထုိးရင္း တလစပ္ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ မန္ေနဂ်ာၾကီးရဲ႔ ေနရာမွာ.. မိႏြဲ႔ၾကည္ရဲ႔ လင္ငယ္မ်က္ႏွာ ေပၚလာတယ္..။ ကုိညိဳ ဘာကုိမွ မျမင္ေတာ့..။
လက္တကမ္းအကြာမွာ ရွိေနတဲ့ မန္ေနဂ်ာၾကီးရဲ႔ အက်ၤ ီေကာ္လာကုိ လွမ္းေဆာင့္ဆဲြလုိက္တယ္..။
ေနာက္.. ခြပ္ကနဲ.. အားပါးတရ လက္သီးနဲ႔ ထုိးခ်ပစ္လုိက္တယ္..။ အားကနဲေအာ္ျပီး မန္ေနဂ်ာၾကီး ဖင္ထုိင္က်သြားေတာ့တယ္..။
စာေရးမေတြရဲ႔ “အမယ္ေလး ေသပါျပီ ” ဆုိတဲ့အသံေတြက တခန္းလုံးကုိ ဖုံးလႊမ္းသြားတယ္..။ အဲဒါေတြကုိ ေက်ာခုိင္းျပီး ကုိညိဳ ခ်ာကနဲ လွည္႔ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္..။
------ --------- -------------- ---------------- ------------------- ----------------- --------------------- ---------------
“ ေဟး ကုိညိဳ- ဒီေန႔အလုပ္ဆင္းတာ ေစာလွခ်ည္လား ”
ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္လာတဲ့ ကုိညိဳ႔ကုိျမင္ေတာ့.. လမ္းေဘးအရက္ပုန္းဆုိင္ထဲကေန လွေအး လွမ္းေအာ္ႏႈတ္ဆက္တယ္..။ လွေအးျမင္ေတာ့
ကုိညိဳ ဆုိင္ဖက္ကုိ ေျခဦးလွည္႔လုိက္တယ္..။ လွေအးနဲ႔ သူနဲ႔က.. ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ဖက္ေတြ..။ လွေအးက ဆုိက္ကားနင္းတယ္..။ သူလည္းအညာသားပဲ..။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းဖက္က..။
“ သူငယ္ခ်င္း ဘာျဖစ္လာတာလဲ.. မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းပါလား ”
ဆုိင္ထဲေရာက္ေရာက္ျခင္း.. လွေအးက .. ကုိညိဳ႔မ်က္ႏွာအရိပ္အကဲၾကည္႔ျပီး တန္းေမးတယ္..။
“ ငါ မန္ေနဂ်ာကုိ လက္သီးနဲ႔ထုိးျပီး အလုပ္ထြက္လာခဲ့ျပီ ”
“ ဟာ.. ကြာ ၊ မင္းေတာ့ ဒုကၡပဲ ”
ကုိညိဳ႔စကားအဆုံးမွာ လွေအး အလန္႔တၾကား ထေအာ္တယ္..။
“ မတတ္ႏုိင္ဘူုး.. ငါလည္း အေၾကာင္းေတြစုံသြားေတာ့.. စိတ္က လြတ္သြားတယ္ကြာ.. ”
ကုိညိဳလည္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ေျပာေျပာဆုိဆုိ.. လွေအးေသာက္ေနတဲ့ခြက္ကုိ လွမ္းယူျပီး တရွိန္ထုိးေမာ့ပစ္လုိက္တယ္..။ လွေအးကအလုိက္တသိ ေနာက္တစ္ခြက္ ထပ္ငွဲ႔တယ္..။ ငွဲ႔လုိ႔မွ မဆုံးေသးဘူး..။ ကုိညိဳက ယူေမာ့ပစ္လုိက္ျပန္တယ္..။
“ ေဟ့ေကာင္.. ေျဖးေျဖးေသာက္ပါဟ.. လခြီးတဲ့မွ.. ေနာက္က ရဲလုိက္လာတဲ့အတုိင္းပဲ ”
ရဲဆုိမွ ကုိညိဳ သတိရသြားတယ္..။ အခုအခ်ိန္ဆုိ သူ႔ကုိလည္း ရဲေတြ လုိက္ရွာေနေလာက္ျပီ..။ အထုိးခံရတဲ့ မန္ေနဂ်ာက ဒီအတုိင္းေတာ့ ေနမွာမဟုတ္ဘူး..။ ရဲတုိင္ အမႈဖြင့္တာေလာက္ေတာ့ လုပ္ကုိလုပ္မွာ..။ ကဲ.. ခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ဘူး..။ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေတာ့..။ မူးေအာင္ေသာက္ျပီးမွ အေဆာင္ ျပန္ေတာ့မယ္..။ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ေတာ့..။
ကုိညိဳ မထူးဇာတ္ခင္းျပီး.. တစ္ခြက္ျပီးတစ္ခြက္ .. ေသာက္ေနတာ.. ဘယ္ႏွစ္ခြက္မွန္းမသိေတာ့..။ လူကလည္း အေတာ့္ကုိ မူးေနျပီ..။ လွေအးလည္း ေခါင္းၾကီး ငုိက္စုိက္က်လုိ႔..။ သားအတြက္ ေဆး၀ယ္မယ္ဆုိျပီး .. ေခ်းလာတဲ့ ပုိက္ဆံလည္း အရက္ဖုိးေပးလုိက္ရတာနဲ႔ ကုန္ျပီ..။
လက္ထဲမွာ ဆုိင္ရွင္ကုိ မရမကေတာင္းပန္ျပီး ျပန္ေတာင္းထားတဲ့ တစ္ရာပဲ က်န္ေတာ့တယ္..။
ျပန္ေတာ့မယ္ဆုိျပီး ကုိညိဳ ဒယီးဒယုိင္နဲ႔ထရပ္ေတာ့.. ဆုိင္အျပင္ဖက္မွာက အလင္းေရာင္ မရွိသေလာက္ျဖစ္သြားျပီ..။ လမ္းမေပၚမွာေတာ့အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္.. ေစ်းသြားေစ်းျပန္ေတြနဲ႔ စည္ကားလုိ႔..။ လွိဳင္သာယာမွာက.. မနက္ေစာ အလုပ္သြား- ညေနမုိးခ်ဳပ္မွ.. အလုပ္ျပန္ၾကတာ ဆုိေတာ့.. ေန၀င္ရီတေရာဆုိရင္.. လမ္းမတုိင္းမွာ လူေတြက ၾကိတ္ၾကိတ္တုိးေနေလ့ ရွိတယ္..။
ဟင္းရြက္-ကန္ဇြန္းရြက္.. တုိလီမုိလီ.. ဆီဆန္ဆား.. ငါးပိငါးေျခာက္..ဘီး-ဖ်ာ-အုိးခြက္.. အ၀တ္အထည္အတုိအစ.. ေရာင္းတဲ့သူေတြကလည္းအဲဒီအခ်ိန္မွ လမ္းပုခုံး ေမးတင္ ေရာင္းၾကတာ..။ တခ်ိဳ႔လည္း အလုပ္ျပန္မွ.. ကမန္းကတန္း.. ဆန္တဗူး- ဆီငါးက်ပ္သား- မီးေသြး တစ္ရာဖုိး အေျပးအလႊား၀ယ္ျပီး ညစာ ခ်က္ၾကရတာ.. ဆုိေတာ့.. လမ္းမေပၚမွာက ရွဳပ္ယွက္ကုိ ခတ္လုိ႔ ေပါ့...။
ဒီၾကားထဲ ဆုိက္ကား-စက္ဘီး-ဂါလီ-ေရစည္လွည္း ေတြကလည္း.. ဟုိဟုိဒီဒီ ဥဒဟုိ သြားလုိ႔ လာလုိ႔..။ ဒါ့အျပင္ ကားၾကီး-ကားငယ္ ဆုိင္ကယ္စတာေတြကလည္း ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား လမ္းထဲ ၀င္၀င္လာျပန္တယ္..။
အဲသေလာက္ စည္ကားလွတဲ့ လမ္းမေပၚမွာ ကုိညိဳလည္း.. ဟုိလူ႔တုိး- ဒီလူ႔တုိက္နဲ႔ သိုင္းကြက္နင္းျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္..။ လမ္းထိပ္ ေဆးဆုိင္ေရာက္ေတာ့.. ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အႏုိင္ႏုိင္ရပ္ရင္း.. သားအတြက္ ေဆးစပ္ေပးပါလုိ႔ ကုိညိဳ ဗလုံးဗေထြးနဲ႔ ေျပာတယ္..။
ဆုိင္ရွင္က.. စိတ္မသက္မသာနဲ႔ၾကည္႔ရင္း.. ပုိက္ဆံေကာပါရဲ႔လား.. အရင္အေၾကြးေတြလည္း မ်ားလွျပီ ကုိညိဳ လုိ႔ မပြင့္တပြင့္ ျပန္ေျပာတယ္..။
ကုိညိဳ႔ပါးစပ္က.. အယုတၱ-အနတၱ အဆဲမ်ိဳးစုံ ထြက္လာေတာ့တယ္..။ ေနာက္ အရက္ဆုိင္က ျပန္ေတာင္းလာတဲ့ တစ္ရာတန္ကုိေဆးေကာင္တာ ေပၚ ပစ္တင္လုိက္တယ္..။ တဆက္တည္း.. “ ပါရာစီတေမာ- အရည္တစ္ရာဖုိးေပး ” လုိ႔ လွ်ာေလးအာေလးနဲ႔ ကုိညိဳေျပာလုိက္တယ္..။
ဆုိင္ရွင္က ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ.. တပုလင္းေျခာက္ရာတန္ ကယ္လ္ေပါတံဆိပ္ ပါရာစီတေမာ ပုလင္းအဖုံးကုိ ဖြင့္လုိက္တယ္..။ ေနာက္အဲဒီအဖုံးထဲ ေဆးရည္အျပည္႔ျဖည္႔.. ပလတ္စတစ္အိပ္ထဲ ထည္႔.. သေရပင္နဲ႔ ခ်ည္ျပီး ကုိညိဳ႔ကုိ လွမ္းေပးတယ္..။ ကုိညိဳလည္း အဲဒီေဆးထုပ္ေလးကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကုိင္ျပီး အေဆာင္ျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္..။
အေဆာင္ေရာက္ေတာ့.. သားငယ္က ပက္လက္...။ အခန္းထဲက ဖ်ာစုတ္ေပၚမွာ.. ဖုတ္လွိဳက္ဖုတ္လွဳိက္နဲ႔..။ သူ႔အေဖ ျပန္လာတာေတာင္..သိဟန္ မတူေတာ့..။ ပါလာတဲ့ ေဆးထုပ္ကုိ ကပ်ာကယာျဖည္ျပီး.. ကုိညိဳ သားကုိ တုိက္တယ္..။ ဒါေပမယ့္မူးေနေတာ့..လက္ကလုိရာမေရာက္၊ ေဆးက ဖိတ္တစ္၀က္-စင္တစ္၀က္..။ ကေလးငယ္ကလည္း.. ပါးစပ္ထဲ၀င္လာတဲ့ ေဆးကုိေတာင္မွ.. အသိရွိရွိ မ်ိဳမခ်ႏုိင္ေတာ့..။
အဲဒီညက သားကုိ တင္းတင္းေပြ႔ခ်ီရင္း ကုိညိဳ တအစ္အစ္နဲ႔ ငုိေနခဲ့တယ္..။
............. .................... ..................... ......................
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
အဲဒီကုလားကလည္းတမ်ိဳး..။ကုလားမုိ႔ အသားမည္းရတဲ့ၾကား.. မီးေသြးကားေနာက္လုိက္တယ္..။ဒီၾကားထဲ.. လက္ဖ်ံမွာ က်ီးကန္းရုပ္ ေဆးမင္ေၾကာင္က ထုိးထားေသးတယ္..။ ဘယ္တရုပ္- ညာတရုပ္ နဲ႔ သိပ္က်က္သေရတုံးတယ္..။ မိႏြဲ႔ၾကည္.. ဘာၾကည္႔ျပီး ဒီေကာင့္ကုိ ၾကိဳက္ခဲ့သလဲ မသိ..။
သရုပ္ေဖာ္ထားတာ ပီျပင္တယ္။
တကယ္႔အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ရမယ္။
စာေရးေကာင္းတဲ့ ဘေလာက္ဂါေတြ စာမေရးၾကတဲ့အထဲ
ရွင္နည္းရာ အဂၢလူထြက္ ဘေက်ာက္က ဆံုးတယ္ ။ အခု အစ္ကိုျပန္ေရးလာတာေတြ႔ရေတာ့ အရမ္း၀မ္းသာပါတယ္ ။
တစ္ႏွစ္နီးပါး ဆိုေတာ့ ေရးစရာေတြ အမ်ားႀကီး ပါလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္ဗ်ာ ။
အဆင္ေျပပါေစအစ္ကို
ကိုရင္ညိန္း
စာေတြျပန္ဖတ္ရတာ၀မ္းသာေပမဲ့ကိုၾကၤီးေက်ာက္အတြက္
၀မ္းနည္းျပီးမယံုနိဳင္ေအာင္ပါပဲ။ကိုနဗနေရ မဆံုးခင္၃ရက္
ကမွစကားေတြေျပာေနၾကေသးတာ။ကိုနဗနအေၾကာင္းလဲ
ပါတယ္။စာျပန္ေရးလို ့၀မ္းသာေၾကာင္းေတြေပါ့။စိတ္လဲပူမိ
တဲ့အေၾကာင္းေတြ။စံုလို ့ပါပဲ။ေနာက္ဆံုးစကားေျပာျခင္းျဖစ္
လိမ့္မယ္မထင္ခဲ့မိပါ။ကိုနဗနရဲ ့စာေတြေစာင့္ေမ်ွာ္လ်က္။
Sight!! I hope it's not true story.
ကိုရင္ၿငိမ္း ေျပာတဲ႕ အတိုင္းပါဘဲ ကိုနဗန ေရ
ေမွ်ာ္လင္႔ေနပါတယ္
အျပင္မွာ ဒါမ်ိဳး တကယ္မရွိပါေစနဲ႕ ၊ မျဖစ္ပါေစနဲ႕ ဗ်ာ။
စာေတြ ၿပန္ေရးလို ့ ဝမ္းသာလိုက္တာ။ အကို ့ဘေလာ့တခုလံုး ဖတ္ၿပီးၿပီ။ အားေပးလ်က္ပါ။
Post a Comment