43.1 တရုတ္ျပည္သြား ေတာလားနိဒါန္း

အရင္အလုပ္မွာတုံးက တရုတ္ျပည္ ေရႊလီဖက္ကုိ.. marketing trip ထြက္ဖူးတယ္..။ ပုံမွန္ ဆုိရင္ ျမန္မာဖက္ကမ္း မူဆယ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ဂ်ယ္ေခါင္ ဆုိတာကုိ ျဖတ္ျပီး .. ေရႊလီကုိ သြားရတာပဲ..။ အဲသလုိ သြားဖုိ႔ဆုိရင္ တစ္ပတ္သက္တမ္းရွိတဲ့ border pass စာအုပ္ေလး ေလွ်ာက္ရတယ္.။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီစာအုပ္က ကုန္ေတာ္မူေနလုိ႔.. ေမွာင္ခုိ ပစၥည္းခုိးခုိးသယ္တဲ့လမ္းေၾကာင္း အတုိင္း ေရႊလီျမစ္ကုိ ျဖတ္ျပီး သြားခဲ့ရတယ္..။

အဲဒါက ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာ ပထမဦးဆုံး တရုတ္ျပည္ ေရာက္ဖူးခဲ့တာပဲ..။ တရုတ္၊ ကုလား ဆုိတဲ့ စကားလုံးက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြ အေနနဲ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိပ္မစိမ္းတဲ့ စကားလုံးပဲ..။ ငယ္တုံးကဆုိ “ တရုတ္၊တရုတ္ ေသာက္စားပုတ္.. ကုလားကုလား ၀က္ခ်ီးစား.. ဗမာ ဗမာ လူလိမ္မာ ” နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေအာ္ဆုိခဲ့ၾကတယ္..။ အဲသလုိမ်ိဳး မစိမ္းလွေပမယ့္.. တရုတ္ကုိ ဘာလုိ႔ တရုတ္လုိ႔ ေခၚမွန္းေတာ့ မသိခဲ့ရပါဘူး..။ အသားျဖဴရင္ တရုတ္.. အသားမဲရင္ ကုလားလုိ႔ ေခၚတယ္ ဆုိတာေလာက္ပဲ သိခဲ့ၾကတယ္..။

ေနာက္မ်ားမွ.. ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႔ စာအုပ္ေတြ ဖတ္မိေတာ့ “ တ ရုတ္ ” ဆုိတာ ဗမာလုိ သူပုန္ လုိ႔ ေျပာမွန္း သိေတာ့တယ္..။ ေရွးေခတ္ ဗမာေတြအတြက္ “ တ ရုတ္ ” ဆုိတာ သူပုန္ေတြ ေပါ့..။ တ ရုတ္ ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းက သူပုန္ကုိ ညႊန္းတယ္ဆုိတာ.. ပါဠိလုိလား.. ပုဂံေခတ္စာေပလုိလား..ပ်ဳလုိ လား ဆုိတာေတာ့ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက ေသခ်ာေျပာမထားေပမယ့္.. ေရွးေခတ္တုံးကေတာ့ အဲဒီအသားျဖဴျဖဴနဲ႔ ေကာင္ေတြက ျမန္မာျပည္ကုိ မၾကာခဏလာျပီး ရန္စက်ဳးေက်ာ္ေလ့ ရွိလုိ႔ သူပုန္လုိ႔ ေခၚဟန္ တူပါတယ္..။

အခုေတာ့ ေမြးခ်င္းေပါက္ေဖာ္.. မိတ္ေဆြရင္းၾကီးေတြေပါ့..။

အဲဒီေပါက္ေဖာ္ၾကီးမ်ားရဲ႔ တုိင္းျပည္ကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္သုိက္ ျပဲျပဲစင္ေအာင္ သြားခဲ့တာေလး.. ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ ေဆြသဟာတုိ႔ ကုိ မွ်ေ၀ခ်င္တာမုိ႔ အခုလုိ နိဒါန္းစကား ခ်ီးလုိက္ ရပါေၾကာင္း..။

တရုတ္ျပည္သြား ေတာလားေပါ့..။

43.2 သုိင္းေလာကမွ ေလယာဥ္မယ္မ်ား

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဦးတည္ျပီး သြားမယ့္ျမိဳ႔က တရုတ္ျပည္ Zhejian Province က Wenzhou ဆုိတဲ့ျမိဳ႔ပဲ..။ ျမန္မာျပည္ကဆုိရင္ အေရွ႔ေျမာက္ ေလာက္မွာ ရွိမယ္ထင္တယ္..။ ကမၻာေက်ာ္ Shanghai ျမိဳ႔နဲ႔ သိပ္မေ၀းလွဘူး..။ ခရီးစဥ္က ရန္ကုန္ကေန.. Gaungzhou (ကြမ္က်ိဳး) အဲဒီကမွ တဆင့္ Wenzhou ေလယာဥ္စီးသြားရမွာပဲ..။ ဒါေပမယ့္.. အတူလုိက္မယ့္ မႏၱေလးက သူငယ္ခ်င္းက .. ရန္ကုန္က မသြားဘဲ.. မႏၱေလး ကူမင္း (Kumming) က သြားရေအာင္ပါ ဆုိတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ သူ႔အလုိလုိက္ျပီး မႏၱေလးကေန သြားလုိက္ရတယ္..။

သူ႔အလုိကလည္း မလုိက္လုိ႔ မရဘူး..။ တရုတ္စာ မတတ္ဘဲ တရုတ္ျပည္သြားရင္ ေရေတာင္ေသာက္ဖုိ႔ မလြယ္ဘူး လုိ႔ ၾကားဖူးထားေတာ့ .. တရုတ္စာတတ္တဲ့ အဲဒီသေကာင့္သား ပါကုိ ပါမွ ျဖစ္မွာကုိး..။ ေနာက္ျပီး သူက တရုတ္ျပည္မၾကီးကုိ တစ္လတစ္ေခါက္ေလာက္ သြားေနတာဆုိေတာ့ .. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ခရီးစဥ္က သူ႔အကူအညီ မပါရင္ မျဖစ္ျပန္ဘူး..။

မႏၱေလး ကူမင္းကုိေတာ့ .. China Eastern Air Line ဆုိတာနဲ႔ ခ်ီတက္ၾကရတယ္..။ ေလယာဥ္က ခပ္ေသးေသး ပါပဲ..။

ေလယာဥ္ေပၚ စတက္ကတည္းက.. တရုတ္ေလယာဥ္မယ္ေတြနဲ႔ တျခားၾကဳံဖူးတဲ့ ေလယာဥ္မယ္ေတြ မတူတာ သတိထားမိတယ္..။ ထုိင္းေလယာဥ္မယ္ေတြဆုိရင္.. လူေတြ႔တာနဲ႔ လက္အုပ္ေလးခ်ီ၊ ဒူးေလးေကြးျပီး အေတာ့္ကုိ ခြ်ဲခြ်ဲပစ္ပစ္.. ေခြယုိင္လဲမတတ္.. “ ဆ၀ါဒီ... .. ခ ” လုိ႔ မခုိ႔တရုိ႔ ျပဳံးတုန္႔တုန္႔နဲ႔ ေျပာေတာ့တာပဲ..။ တရုတ္ေလယာဥ္မယ္ေတြကေတာ့ တရုတ္သုိင္းကားေတြထဲက မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ႔ မထုံတက္ေတး ပဲ..။ luggage ေတြ ထည္႔တဲ့ overhead compartment ကုိ ပိတ္တာကအစ.. ငယ္တုံးက ငွက္ေပ်ာလက္ ေသနတ္ပစ္ ေနသလုိပဲ..။ တဒုိင္းဒုိင္းနဲ႔ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ပိတ္သြားတာ သို္င္းခ်ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္..။

အဂၤလိပ္စကား ေျပာေတာ့လဲ.. ေရာ္ဘာပူေပါင္းႏွစ္လုံး အခ်င္းခ်င္း ပြတ္ရင္ ထြက္လာတဲ့ အသံမ်ိဳးနဲ႔..။ မေျပာခ်င္ ေျပာခ်င္အထာနဲ႔ တကြ်ိကြ်ိ.. တညိညိ အသံေတြကုိ စုံလုိ႔..။ ငယ္တုံးက တရုတ္သံကုိ ဟာသလုပ္ ေျပာခဲ့ၾကတာေတာင္ အမွတ္ရမိေသးေတာ့တယ္..။

“ ျငိထမိန္ ျငိေလွ်ာ္..ျငိမေလွ်ာ္ ျငိနံ ” ဆုိတာေလ..။

အတူသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္မွာ တရုတ္စကားတတ္တဲ့ တစ္ေယာက္က ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ က်န္တဲ့တစ္ေယာက္ကေတာ့ တရုတ္မေတြ လုပ္သမွ် ေျပာသမွ် အထူးအဆန္းကုိ ျဖစ္လုိ႔ပါပဲ..။

ငုိအားထက္ ရယ္အားသန္ရတာ ရွိေသးတယ္..။ Inflight meal ေကြ်းေတာ့ ေပါင္မုန္႔လုံးေလးေတြ ပါတယ္..။ ပုံမွန္ဆုိ တစ္ေယာက္တစ္လုံး ေပးတာပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ ..ေနာက္ထပ္ ထပ္လုိခ်င္သူေတြကုိေတာ့ ေလယာဥ္မယ္က ေပါင္မုန္႔ဗန္းေလး ကုိင္ျပီး လုိက္ေမးတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နားကုိ အဲဒီေပါင္မုန္႔ဗန္းနဲ႔ ေရာက္လာျပီး.. “ some more breads.. sir ” တဲ့..။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၾကားတာက “ some more breasts sir ” တဲ့..။ မယ္မင္းၾကီးမက ခါးကုံးျပီးေမးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေဘးကသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည္႔မိၾကတယ္..။ (ၾကည္႔ခ်င္တာက တျခား ဟားဟား)

ေလယာဥ္ဆင္းေတာ့ ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာတယ္..။ “ Thanks for playing with us ” တဲ့..။

ျပည္မၾကီး သုိင္းေလာက က ေလယာဥ္မယ္ေတြကေတာ့ အဲသလုိ ဗ်..။

43.3 ကူမင္းမွာ တစ္ညတာ..

သြားတုံးကေတာ့ ကူမင္း (Kumming) ေရာက္တာနဲ႔.. Wenzhou ေလယာဥ္လက္မွတ္ ခ်က္ျခင္း၀ယ္ျပီး ခရီးဆက္မယ္လုိ႔ စီစဥ္ထားတာပဲ..။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ျပည္ေလဆိပ္ေတြက ရန္ကုန္ဘူတာၾကီး တန္းစီနည္း တန္းစီေနၾကေတာ့ ေလယာဥ္လက္မွတ္က တစ္ရက္ေစာင့္ရမယ္တဲ့..။

ဦးေဆာင္ စီစဥ္တဲ့.. မႏၱေလးသားကေတာ့ ေအးေဆးပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အတူပါလာတဲ့ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပြစိပြစိနဲ႔ေပါ့..။ သူက အဲသလုိ ျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ ျမန္မာျပည္ကတည္းက.. connecting flight ကုိ ၾကိဳစီစဥ္ခုိင္းတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. မႏၱေလးသားက “ ဟာ.. ေအးေဆးပါ.. ရပါတယ္ ဟုိေရာက္မွ လုပ္တာေပါ့ ” လုိ႔ ေျပာတာနဲ႔ပဲ.. မစီစဥ္ခဲ့တာပဲ..။

သုိ႔ေသာ္ ေထြေထြထူးထူး အစီအစဥ္ပ်က္တာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး..။ Wenzhou မွာ ၾကိဳႏွင့္ေနမယ္ တရုတ္ေတြကုိ ဖုံးလွမ္းဆက္လုိက္တယ္..။ တစ္ရက္ေနာက္က်မယ္..။ မနက္ဖန္မွ ေရာက္မယ္ေပါ့..။

အဲဒါနဲ႔ Kumming ေလဆိပ္ကေန.. တည္းမယ့္ဟုိတယ္ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္..။ ေလဆိပ္ကေန ငွားစီးလာတဲ့ တက္ကစီကအစ ျမန္မာျပည္က တက္ကစီေတြလုိ မဟုတ္ေနတာ သတိထားမိျပန္တယ္..။ ဒရုိင္ဘာေနရာေလးကုိ သံတုိင္ေတြနဲ႔ ကာထားတယ္..။ မသမာတဲ့ ခရီးသည္က ေနာက္ကေန လုယက္မွာမ်ိဳးကုိ ကာကြယ္ခ်င္လုိ႔နဲ႔ တူတယ္..။

ေနာက္ခန္းထုိင္တဲ့သူေတြနဲ႔ ဒရုိင္ဘာခုံေနာက္မွီကုိ သံတုိင္ေတြနဲ႔ ျခားထားတာပဲ..။ ေရွ႔ခန္း ဒရုိင္ဘာေဘးခုံကုိလဲ.. ကေလးေတြနဲ႔ မိန္းမေတြကလဲြလုိ႔ မစီးရဘူးလုိ႔ စာေရးထားတယ္..။ ဒါေတာင္ အဲဒီမွာလဲ သံတုိင္က ကာထားေသးတာပဲ..။ ျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ ကားေပၚမွာ ဒရုိင္ဘာေနရာကုိ သီးသန္႔ သပ္သပ္ အခန္းကန္႔ထား တာမ်ိဳးပဲ..။

ကူမင္းမွာ ေတြ႔သမွ် တက္ကစီအားလုံးဟာ အဲသလုိ ပုံစံတူေတြ ခ်ည္းပဲ..။

ဆယ့္ငါးမိနစ္၊ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေမာင္းေတာ့ တည္းမယ့္ ဟုိတယ္ ေရာက္တယ္..။ Camellia Hotel ဆုိတာပဲ..။ သိပ္မၾကီးေပမယ့္ တည္းခဲ့ဖူးသမွ် တရုတ္ျပည္က ဟုိတယ္ေတြထဲ မွာ .. အဂၤလိပ္စကားေျပာ အေကာင္းဆုံး Reception ရွိတဲ့ ဟုိတယ္ပဲ..။

ကူမင္းက ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ထက္ မီတာႏွစ္ေထာင္ေလာက္ ျမင့္တာဆုိေတာ့.. အေတာ္ေအးတာ သတိထားမိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သြားတာကလဲ.. ေဆာင္းတြင္းလုိမ်ိဳး မုိ႔ ပုိေအးတယ္ဆုိေပမယ့္ ဟုိတယ္အခန္းထဲမွာ အဲယားကြန္းတပ္ထားတာ မေတြ႔ရပုံေထာက္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ေအးဟန္ ရွိတယ္..။ ဘယ္ေလာက္ ေအးသလဲဆုိရင္ Electric Blanket ေတာင္ ထားေပးထားတာ ေတြ႔ရတယ္..။

ပထမေတာ့ မသိပါဘူး.. ေမြ႔ယာေအာက္ကုိ ၀ါယာၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ၀င္ေနတာေတြ႔လုိ႔ စပ္စုၾကည္႔မိမွ လွ်ပ္စစ္ေစာင္ ဆုိတာ သိရတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အညာသား၊ ေဆာင္းတြင္းဆုိ ပုဆုိးျခံဳေကြးလာခဲ့တဲ့ေကာင္ဆုိေတာ့.. အဲဒါၾကီးကုိ ဖြင့္အိပ္ဖုိ႔ကုိ စိတ္ထဲမယ္ မ၀ံ့ေနမိျပန္တယ္..။ ကိုယ္အိပ္ေနတဲ့အိပ္ရာေအာက္ လွ်ပ္စစ္လႊတ္ထား
တယ္ ဆုိတာေတြးမိျပီး တမ်ိဳးၾကီးျဖစ္ေနခဲ့တာပဲ..။

ဒီၾကားထဲ ေဘးကုတင္က သူငယ္ခ်င္းဖြင့္အိပ္တာကုိ “ၾကည္႔လဲလုပ္အုံး.. လွ်ပ္စစ္ေစာင္ဖြင့္ျပီး ေသးေပါက္ခ်ရင္ ဓါတ္လုိက္ေသေနအုံးမယ္ ” လုိ႔ ေျပာျပီး ကုိယ့္ဖာသာ ေတြးေၾကာက္ေနေတာ့.. မဖြင့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး..။ ဒါေပမယ့္.. ကူမင္းက အေအးဒဏ္က အေတာ့္ကုိ ေအးတာ ဆုိေတာ့ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး..။

Toilet ထဲ ၀င္၊ ရွဳးရွဳးကုိ အတင္းအားထည္႔ ျဖစ္ညွစ္ေပါက္ျပီး ဖြင့္ အိပ္လုိက္ေတာ့မွ ေနသာထုိင္သာ ရွိသြားေတာ့တယ္..။

43.4 ရဲျမင့္ ေခၚ ေရျမင္း

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔မွာ တရုတ္စကား တတ္တဲ့ မႏၱေလးသား နာမည္က ရဲျမင့္ တဲ့..။ လာရွိဳး တရုတ္ပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေမဂ်ာတူေပမယ့္ သူက ကြ်န္ေတာ့္ထက္ တတန္းငယ္တယ္..။ MIT second batch ကေပါ့..။ တကယ္ေတာ့ သူက ကုိးကန္႔တရုတ္ပဲ..။ ေက်ာင္းမွာတုံးကေတာ့ ေမးထူးေခၚေျပာ လွမ္းေတြ႔ျပဳံးျပ ေလာက္ ခင္ၾကသူေတြပဲ..။

ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္း ကုိးကန္႔တရုတ္ လွေအာင္နဲ႔ သူနဲ႔က ညီအကုိတမွ်ခင္တယ္..။ လွေအာင္ က တဆင့္ပဲ သူ႔ကုိ အကူညီေတာင္းျပီး တရုတ္ျပည္ေခၚခဲ့ရတယ္..။

သူ႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ MIT အီးစီ ဌာနမႈး ေဒၚေက်ာ့ခင္က “ ေရျမင္း ” လုိ႔ ေခၚတယ္..။ ေျပာင္ေခၚတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ဆရာမၾကီးက ရခုိင္ ဆုိေတာ့ ရဲျမင့္လုိ႔ ေခၚလုိက္တုိင္း ေရျမင္းလုိ႔ပဲ အသံက ထြက္ထြက္လာတယ္..။

ရဲျမင့္တုိ႔က ငယ္စဥ္ကတည္းက တရုတ္ေက်ာင္းတက္၊ တရုတ္စာသင္လာၾကတာဆုိေတာ့ တရုတ္စကားကုိ မႊတ္ေနေအာင္ တတ္တယ္..။ သူ႔ေလယူေလသိမ္းကုိ ျပည္မၾကီးက တရုတ္အစစ္ေတြကေတာင္ ခ်ီးက်ဳးၾကတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာက ျမန္မာစကားက်ေတာ့ မပီရွာဘူး..။

တရုတ္မေတြ အေပၚကား ေအာက္ရွဳး ျဖစ္ေနတာၾကည္႔ျပီး “ အာ.. တရုတ္မေတြ ဖ်င္ မရွိဘူး ” လုိ႔ သူေျပာတယ္..။ ဖင္ မရွိဘူးလုိ႔ ပီပီသသ ေျပာစမ္းပါ ေရျမင္းရာ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ေနာက္ရင္ “ ဟုတ္တယ္ေလ.. ဖ်င္မရွိလုိ႔ ဖ်င္မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာေနတာပဲ ” တဲ့..။ ဘယ္ေလာက္ ၾကိဳးစားျပီ ပီေအာင္ ေျပာေျပာ ဖ်င္ ပဲ..။

တရုတ္မေတြကလည္း တကယ့္ကုိ ဖ်င္မရွိတာ.. တစ္ေယာက္လဲ မဟုတ္၊ ႏွစ္ေယာက္လဲ မက..ေတြ႔သမွ် အားလုံး နီးနီး မရွိေနတာပဲ..။

ဖ်င္သာ မရွိတာ ရင္က်ေတာ့ ဖ်င္နဲ႔ ေျပာင္းျပန္ပဲ..။ ဒီၾကားထဲ.. အေမႊးအမွ်င္က ထူေသးတယ္..။ ခ်ိဳင္းေမႊး ေျပာပါတယ္..။ မယံုမရွိနဲ႔..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ ခ်ိဳင္းေမႊးဗလဗ်စ္နဲ႔ မိန္းမေတြ႔ရခဲေတာ့ ျမင္ျမင္သမွ် တရုတ္မ ခ်ိဳင္းပဲ လုိက္ၾကည္႔မိေနေတာ့တယ္..။

ေရျမင္း ကေတာ့ ေျပာတာပဲ..။ တရုတ္ထီးေတြက အေမႊးမရွိတဲ့ တရုတ္မဆုိ မၾကိဳက္ဘူးတဲ့..။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ တတုိင္းျပည္လုံး အေမႊးဖုံးေနတာ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ ရွိမယ္ ထင္ပါရဲ႔..။

43.5 Wenzhou ေရာက္ျပီ

ကူမင္းမွာ တစ္ညအိပ္ျပီးေနာက္တေန႔ ညေနေလယာဥ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔ ၀င္းဇုိး ( Wenzhou ) ကုိ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္..။ zhou ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ Gaungzhou မွာက်ေတာ့ ကြမ္က်ိဳး လုိ႔ ထြက္ျပီး Wenzhou မွာက်ေတာ့ ၀င္းဇုိး လုိ႔ ဘာေၾကာင့္ အသံထြက္မွန္းေတာ့ ေသခ်ာမသိပါဘူး..။ ဆရာသမား ေရျမင္းက က်ိဳး ဆုိရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လဲ က်ိဳးလုိက္ရျပီး သူက ဇုိးဆုိေတာ့လည္း ဇုိးလုိက္ၾကရပါတယ္..။

ကူမင္းကထြက္လာတာကုိက ေနာက္က်ေတာ့ ၀င္းဇုိး ေရာက္ေတာ့ အေတာ္ညဥ္႔နက္ေနျပီ..။ ဒါေပမယ့္ လာၾကိဳႏွင့္ေနတဲ့ တရုတ္ေတြနဲ႔ေတာ့ ေရွာေရွာရွဳရွဳပဲ ေတြ႔ပါတယ္..။ သူတုိ႔နဲ႔ကလဲ အင္တာနက္အီေမးလ္က တဆင့္ သိခဲ့ၾကတာ..၊ အျပင္မွာက အခုမွ ေတြ႔ဖူးၾကတာပဲ..။

၀င္းဇုိးေလဆိပ္က ကူမင္း တုိ႔ ကြမ္က်ိဳးတုိ႔နဲ႔ စာရင္ သိပ္ၾကီးတယ္ ေျပာမရဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီက ရန္ကုန္ေလဆိပ္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ျမိဳ႔ကေတာ့ အေတာ္ၾကီးတာ ေတြ႔ရတယ္..။

ျမိဳ႔ရွဳခင္းကေတာ့ တရုတ္သုိင္းကားေတြထဲမွာ ေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ ရွဳခင္းမ်ိဳးဆန္ဆန္ပါပဲ..။ အိမ္ေတြက အုတ္တံတုိင္းျမင့္တယ္..။ ေခါင္မုိးက အျပင္ဖက္ကၾကည္႔ရင္ မျမင္ရဘူး..။ အုတ္တံတုိင္းေတြကလဲ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔..။ အိမ္အားလုံးလုိလုိ အုတ္ကြ်တ္ မုိးထားၾကတယ္..။

ျပင္ပ ရွဳခင္းကေတာ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္လား.. ေလထုညစ္ညမ္းတာေၾကာင့္လား မေျပာတတ္ဘူး..။ ၀င္းဇုိး၊ ကူမင္း၊ ကြမ္းက်ိဳး၊ စတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ခဲ့သမွ် ေနရာတုိင္းက မႈန္မႈိႈင္းမႈိင္း၊ ရီေ၀ေ၀ နဲ႔..။ သူတုိ႔ေကာင္းကင္ လင္းခ်င္းျပီး သာယာ ေနတာကုိ မေတြ႔ရသေလာက္ပဲ..။

ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဆီက ေတာင္ေတြကေတာ့ အေတာ့္ကုိ စိမ္းစိမ္းစုိစုိ ရွိတာ သတိထားမိတယ္..။ သဘာ၀ေပါက္ပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းစုိေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေသခ်ာစုိက္ထားတဲ့ လုိက္ခ်ီးပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းစုိအုပ္မႈိင္းေနတာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အညာမွာ ေတာင္ဆုိတာ ေျမၾကီးပုံၾကီးလုိ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည္႔ၾကည္႔ ေျခာက္ကပ္ ၀ါထိန္ေနတာဆုိေတာ့ တရုတ္ျပည္ ေတာေတာင္ရွဳခင္းေတြက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လန္းဆန္းလတ္ဆတ္ ေနေတာ့တာပဲ..။

43.6 သူတု႔ိဆီက အညာဓေလ့

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္တုံးက အိမ္ကုိ ဧည္႔သည္လာရင္ အေမက “ဟဲ့.. သြားသြား.. ေဆးေပါ့လိပ္သြား၀ယ္စမ္း” လုိ႔ အျမဲေျပာတာ မွတ္မိေသးတယ္..။ အေမေပးတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ ၊ ေဆးလိပ္ေရာင္းတဲ့ဆုိင္ဆီ အေျပးေလးသြား.. ေဆးလိပ္ေလးငါးလိပ္၀ယ္ျပီးျပန္လာ.. အိ္မ္ေရာက္တာနဲ႔ ပန္းကန္ျပား တစ္ခ်ပ္ ထဲထည္႔ျပီး ဧည္႔သည္ကုိ ဧည္႔ခံရတာပဲ..။

တတ္ႏုိင္တဲ့ သူမ်ားကေတာ့ စီးကရက္ေပါ့ေလ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ သူလုိငါလုိ လူေတြကေတာ့ လာတဲ့ဧည္႔သည္ကုိ ေဆးေပါ့လိပ္ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ ပါပဲ..။

တခါတေလ.. ဧည္႔သည္လာတဲ့အခ်ိန္ ေဆးလိပ္ဖုိးေတာင္ လက္ထဲရွိမေနရင္ ရင္းႏွီးတဲ့ဆုိင္ကေန အေကြ်းေျပးဆဲြ ဧည္႔ခံရတတ္တယ္..။

အညာေက်းလက္မွာေတာ့ ဧည္႔သည္ကုိ အဲသလုိ ေဆးေပါ့လိပ္နဲ႔ ဧည္႔ခံၾကတာပါပဲ..။ အဖန္ရည္၊ အခါးရည္ လုိ႔ ေခၚတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ ဧည္႔ခံဖုိ႔ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကေလးဘ၀တုံးက ဓါတ္ဗူးမရွိ၊ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိ ဆုိေတာ့ .. ေဆးလိပ္ေလာက္မလြယ္လွဘူး..။

အညာဓေလ့ လက္ဖက္ တုိ႔ ထန္းလ်က္တုိ႔ ဆုိတာကေတာ့ ရွိရင္ ရွိသလုိ ေပါ့..။ မရွိေတာ့လည္း ဧည္႔သည္ခမ်ာ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တတ္ မေသာက္တတ္တတ္ .. အိမ္ရွင္ကေတာ့ ပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ထဲ ေဆးလိပ္ထည္႔ျပီး ေရွ႔ခ်ေပးလုိက္ တာပါပဲ..။

တခါကဆုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အိမ္လာတဲ့ ဧည္႔သည္ ေဆးလိပ္ေတာင္ ေသာက္မသြားရဘဲ.. လွ်က္ဆားလ်က္ ျပန္သြားရတာ ရွိေသးတယ္..။

သူလာတဲ့အခ်ိန္ အေဖက လွ်က္ဆား လ်က္ေနတာနဲ႔ ၾကဳံတယ္..။ ေဆးလိပ္၀ယ္ဖုိ႔ ပိုက္ဆံကလည္း မရွိ..။ တျခား ဧည္႔ခံစရာ မုန္႔တုိ႔ လက္ဖက္တုိ႔ကလည္း မရွိဆုိေတာ့ အေဖက ဧည္႔သည္ကုိ သူလ်က္ေနတဲ့ လွ်က္ဆားဗူးၾကီး ထုိးေပးျပီး “ လ်က္ပါဗ်..၊ ေကာင္းတယ္ဗ် ” နဲ႔ လုပ္လုိ႔ ဧည္႔သည္လည္း နေ၀တိမ္ေတာင္ နဲ႔ တစ္ေကာ္ႏွစ္ေကာ္ေလာက္ လ်က္သြားရရွာတယ္..။

ဧည္႔သည္ ျပန္သြားမွ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမတေတြ အေဖ့ကုိ ေျပာ ရယ္ၾကတယ္..။ အေဖလုပ္လုိက္တာနဲ႔ ေနာက္ဆုိ အဲဒီလူ အိမ္လာလည္မွာ မဟုတ္ေတာ့ ဘူးလုိ႔ ေလ..။ အေဖကေတာ့ “ ဟ.. ငါ့ရွိတာ ဧည္႔ခံတာပဲ ဧည္႔၀တ္ေက်ပါတယ္ကြာ ” လုိ႔ စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ လုပ္ေနေသးတယ္..။ ဧည္႔သည္ ခမ်ာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အိမ္ လာလည္တာ ဗုိက္မျပည္႔တဲ့ အျပင္ အစာေတြေၾကျပီး ဗုိက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ျပန္သြားခဲ့ရတယ္..။

အဲဒါက အညာဓေလ့ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုရဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ ဧည္႔ခံပုံ ဧည္႔ခံနည္း နိႆရည္းေပါ့..။ ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ ေဆြသဟာတုိ႔လည္း ကြ်န္ေတာ့္ဆီ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ လာလည္ျဖစ္ရင္ စားျပီးေသာက္ျပီးမွ လာခဲ့ၾကဗ်ား..။ ကြ်န္ေတာ္က အေဖတူသား ရယ္.. ။

ဆုိခဲ့သလုိ အညာမွာ ေဆးလိပ္နဲ႔ ဧည္႔ခံသလုိမ်ိဳး တရုတ္ျပည္မၾကီးမွာလည္း ေရာက္ရာအရပ္ ေတြ႔တဲ့သူက အိပ္ေထာင္ထဲက စီးကရက္ဗူးထုတ္ တုိက္ေတာ့ တာပဲ..။

အညာမွာလုိ အိမ္လာလည္မွ တုိက္တာမ်ိဳးေတာင္ မဟုတ္ဘူး..။ လမ္းမွာေတြ႔လုိ႔ မိတ္ဆက္လုိက္တာနဲ႔ ေဆးလိပ္က တုိက္ျပီးသားပဲ..။ တရုတ္ေယာက်္ားေလးေတြ ေဆးလိပ္ေသာက္တာကလဲ လြန္လြန္းတယ္..။

ဧည္႔သည္တင္ တုိက္တာလား ဆုိျပန္ေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး..။ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းလည္း ကုိယ္တစ္လိပ္ေသာက္ သူတစ္လိပ္ေသာက္ပဲ..။ ကုိယ့္အလွည္႔ သူတုိက္..၊ သူ႔အလွည္႔ ကုိယ့္ျပန္တုိက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆုိ ၾကားထဲက နားေတာင္ မနားရဘူး..။ ေဆးလိပ္ကုိ နတ္ကေတာ္ ေသာက္နည္း ေသာက္ခဲ့ၾကရတယ္..။

ေနာက္ျပီး သူတုိ႔ဆီမွာက မေသာက္တတ္တဲ့သူကအစ အိပ္ေထာင္ထဲမွာ ေဆးလိပ္တစ္ဗူးေတာ့ ထည္႔ထားတတ္တယ္..။ ကုိယ္မေသာက္ေပမယ့္ ဧည္႔ခံဖုိ႔ဆုိတဲ့ အထာနဲ႔ ေပါ့..။

43.7 သူတုိ႔ဆီက ရုပ္ျမင္သံၾကား ဓေလ့

ျပည္မၾကီးက ရုပ္ျမင္သံၾကား ဓေလ့ အေၾကာင္း မေျပာခင္ သူတုိ႔ စားေသာက္ဆုိင္ေတြက ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြ အေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာခ်င္ေသးတယ္..။ တရုတ္ျပည္မၾကီးမွာ တျခား အာရွႏုိင္ငံေတြနဲ႔ မတူတဲ့ စားေသာက္ ဆုိင္ ဓေလ့ တခ်ိဳ႔ရွိတယ္..။ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမဆုိ ထုံးစံက customer ကုိ ဆုိင္မွာ ရွိတဲ့ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြနဲ႔ပဲ ဧည္႔ခံေလ့ ရွိတာ ေတြ႔ရတယ္..။ customer ျပန္သြားရင္ အဲဒီ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြကုိ ျပန္ေဆးျပီး ေနာက္ customer အတြက္ ျပန္သုံး ၾကတာပဲ..။

ျပည္မၾကီးမွာကေတာ့ (ေရႊလီကအစ) ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ကုိ ဆုိင္မွာ ျပန္ေဆးျပန္သုံးတာမ်ိဳး လုပ္ဟန္မရွိဘူး..။ လူတစ္ေယာက္စာ ပန္းကန္ျပားေလး တစ္ခ်ပ္၊ ဟင္းခ်ိဳပန္းကန္လုံးေလးတစ္လုံး၊ ေရေႏြၾကမ္းေသာက္ဖုိ႔ ေရေႏြးပန္းကန္တစ္လုံး၊ ေရ ဘီယာ အစရွိတာ ေသာက္ဖုိ႔ ဖန္ခြက္အလတ္က အစ.. အားလုံးကုိ အရံသင့္ထုတ္ပုိးထားတဲ့ ပုံစံနဲ႔ လာခ်ေလ့ ရွိတယ္..။ တစ္ခါသုံး ဆန္ဆန္ပဲ..။ ၾကည္႔ရတာ အဲဒီ service ကုိ သီးသန္႔လုပ္ေပးတဲ့ ကုမၸဏီ ဆုိတာမ်ိဳး ရွိမယ္ထင္တယ္..။

Main Dishes ေတြ အတြက္ ပန္းကန္ၾကီးေတြကေတာ့ ဆုိင္က ပန္းကန္ပဲ သုံးၾကတယ္..။ လူတစ္ခ်င္းစီ စားတာေသာက္တာအတြက္ လုိအပ္တဲ့ ပန္းကန္ေတြကေတာ့ ပလတ္စတစ္နဲ႔ ထုတ္ပုိးျပီးသား ေတြပဲ လာခ်တာ မ်ား ပါတယ္..။ (ဒါမွ မဟုတ္ ဆုိင္တုိင္း ဆုိင္တုိင္း ေနာက္ေဖးမွာ ပန္းကန္ကုိစက္နဲ႔ေဆး၊ စက္နဲ႔ပဲ အေျခာက္ခံ၊ ပလတ္စတစ္ဖုံး လုပ္သလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး ) ..။ ဒါေပမယ့္ ထုတ္ပုိးထားတဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ေတြက စားေသာက္ဆုိင္ နာမည္နဲ႔ မတူေနၾကပုံေထာက္ရင္ေတာ့.. သီးသန္႔ service ေပးတာ ျဖစ္ဖုိ႔ မ်ားပါတယ္..။

ကမၻာ့လူဦးေရ အမ်ားဆုံးတုိင္းျပည္ ဆုိေတာ့လည္း စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ လူေတြက ျပည္႔ညွပ္က်ပ္လုိ႔ ပဲ..။ စီးပြားေရး အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ျမိဳ႔ေတြမုိ႔လုိ႔ လဲ စည္ေနတာ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္..။ စည္ခ်က္ကေတာ့ ရြာမွာ မီးခုိတိတ္ ဗ်ိဳ႔ဟစ္တဲ့ အလွဴလုိမ်ိဳး စည္ေနတာ..။ ၀င္လာသူ၊ ထြက္သြားသူ နဲ႔ ေနရာရဖုိ႔ ရပ္ေစာင့္ေနသူ ေတြနဲ႔ ရွဳပ္ယွက္ကုိ ခတ္လုိ႔..။ သီးသန္႔ခန္းရွိတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္လုိမ်ိဳး ဆုိရင္ အသံဗလံ သိပ္မထြက္ေပမယ့္.. food court လိုမ်ိဳး ဆုိင္ေတြ ကေတာ့ လူေတြ ရုန္းရုန္း ရုန္းရုန္းနဲ႔ ဆူညံပြက္ေနေတာ့တာပဲ..။

ေနာက္ ရွိေသးတယ္..။ အဲဒီ food court လုိဟာမ်ိဳးမွာ အေပါ့အပါးသြားခ်င္ရင္.. ေသခ်င္ေစာ္နံဖုိ႔သာ ျပင္ထားေပေတာ့..။ ျပည္မၾကီးက အိမ္သာေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာလုိ လုံလုံျခဳံျခဳံ အကာ အရံ နဲ႔ မဟုတ္ဘူး..။ အေပါ့စြန္႔တာနဲ႔ အေလးစြန္႔တာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ျမင္ေနရတယ္..။ ျမင္ေနရတယ္ဆုိတာ.. ေခါင္းေလာက္ ေျခေထာက္ေလာက္ ကြက္ကြက္ကေလး ျမင္ရတာ မဟုတ္ဘူး..။ အေလးစြန္႔တဲ့သူက ကုိယ္နဲ႔ တခန္းထဲ ေပၚတင္ၾကီးကုိ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထုိင္ေနတာ..။

သူတုိ႔လူမ်ိဳးကေတာ့ အေလ့အထ တစ္ခုလုိမ်ိဳး ျဖစ္ေနေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ခမ်ာေတာ့ ေသးေတာင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မေပါက္ႏုိင္ ျဖစ္ရပါတယ္..။ ကုိယ့္ကိစၥျပီးလုိ႔ အျပင္ျပန္ထြက္တာကအစ သူတုိ႔ဖက္ ေယာင္လုိ႔ေတာင္ မၾကည္႔မိေအာင္ သတိထားေနရပါတယ္..။ ေတာ္ၾကာ.. “ ဒါ ၾကည္႔တာလား ” လုိ႔ အမူအရာနဲ႔ ထေကာေနရင္ ဒုကၡ..။

အဲဒီအေလ့အထက ဆုိင္ေတြ တင္လားဆုိျပန္ေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သြားခဲ့တဲ့ စက္ရုံတခ်ိဳ႔မွာလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ..။ စက္ရုံ တရုံဆုိရင္ အလုပ္သမား သုုံးရာေလာက္ ရွိတာေတာင္.. အိမ္သာ တစ္လုံးမရွိဘူး..။ စက္ရုံနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိတဲ့ public toilet မွာသြားျပီး ကိစၥရွင္းၾကတာပဲ..။ အဲဒီ public toilet ဆုိတာကလည္း သူတုိ႔ထုံးစံအတုိင္း ဘာအကာအရံမွ မရွိဘူး..။

ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အိမ္သာက်င္းလုိဟာ ေတာင္ မရွိဘူး..။ အထဲမွာ လမ္းေဘးေရႏုတ္ေျမာင္းလုိ ေျမာင္းတစ္ေျမာင္း ရွိတယ္..။ အဲဒီေျမာင္းႏႈတ္ခမ္းမွာ ကိစၥရွင္းမယ့္သူေတြ တန္းစီေဆာင့္ေၾကာင့္ ထုိင္ၾကပဲ..။

ရုပ္ျမင္သံၾကား အိမ္သာ ေပါ့..။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ရုပ္ေတြလည္း ျမင္ေနရတယ္..။ အသံေတြလည္း ၾကားေနရတယ္..။

43.8 လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းမ်ား

တရုတ္ျပည္မၾကီးရဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းဆုိတာေတြ ရွိတယ္..။ ကူမင္း.. ကြမ္က်ိဳး.. ၀င္းဇုိး.. ခ်န္ဇုိး..နန္ကင္း.. ရွန္းဇန္႔.. တုံးကြမ္ စတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ခဲ့သမွ် ျမိဳ႔အားလုံးလုိလုိမွာ အဲသလို ေစ်းေတြ ရွိတာ ေတြ႔ရတယ္..။ အထူးသျဖင့္ ညေနပုိင္းဆုိ ေရာင္းသူ၊ ၀ယ္သူ၊ လမ္းသလားသူ၊ window shopping လုပ္သူ၊ အပန္းေျဖသူေတြနဲ႔ ပ်ားပန္းခတ္မွ် စည္ကားေနတတ္တယ္..။

တျခားႏုိင္ငံေတြက Departmental Store ဆုိင္ၾကီးေတြလုိ အထပ္ျမင့္ျမင့္ One-stop Shopping Center ေတြလုိ မဟုတ္ဘဲ လမ္းမက်ယ္ၾကီးေဘးတဖက္တခ်က္မွာ အထည္ဆုိင္၊ ဖိနပ္ဆုိင္၊ လက္ကုိင္ဖုံးအမ်ိဳးမ်ိဳးအေရာင္းဆုိင္၊ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းဆုိင္၊ စားေသာက္ဆုိင္ စတာေတြနဲ႔ ျပည္႔ႏွက္ေနတဲ့ ေစ်းတန္းၾကီးေတြ ပဲ..။

အဲသလုိ ေစ်းလမ္းမၾကီးေတြမွာ ကားေတြ ဥဒဟုိ သြားလာေနတာ မေတြ႔ရ သေလာက္ပဲ..။ ကားေတြက အေပၚလမ္းမၾကီးနဲ႔ အျပိဳင္ ေျမေအာက္လမ္းကပဲ ေမာင္းၾကရေတာ့ အေပၚမွာက လူေတြအားလုံး ေအးေအးလူလူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ နဲ႔ စိတ္ၾကိဳက္သြားလာၾကည္ရွဳခြင့္ ရၾကပါတယ္..။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းလုိ႔ ေခၚ ထင္ပါရဲ႔..။

ျမန္မာျပည္မွာသာ တရုတ္လုပ္ပစၥည္းေတြ ေစ်းခ်ိဳတယ္ဆုိေပမယ့္ တရုတ္ျပည္ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းေတြမွာေတာ့ ေစ်းေတြက မုိးပ်ံေနတာပဲ..။ အ၀တ္အထည္၊ ဖိနပ္ စတဲ့ လူသုံးကုန္ ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘန္ေကာက္ ေလာက္ေတာင္ ေစ်းမခ်ိဳ တာ ေတြ႔ရပါတယ္..။

ဒါေပမယ့္ တရုတ္လုပ္ hand-sets ေတြကေတာ့ ၾသခ်ေလာက္ေအာင္ ေစ်းခ်ိဳတာ ေတြ႔ရတယ္..။ တံဆိပ္ေတြကလည္း မ်ိဳးစုံလုိ႔..။ ဒီဇုိင္းေတြကလည္း လန္ပ်ံေနတာေတြ..။ sim-card ႏွစ္ကဒ္ျပိဳင္တူထည္႔လုိ႔ ရတာ..၊ touch screen ပါတာ..၊ window တင္ထားတာ စသျဖင့္ features ေတြကုိ စုံေနတာပဲ..။ တခ်ိဳ႔ ့hand-set ဆုိရင္ charger လုိဟာေတာင္ built-in ပါလုိက္ေသးတယ္..။

အခု ေခတ္စားေနတဲ့ အားသြင္းျပီး သုံးရတဲ့ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး ဆန္ဆန္.. hand-set ေနာက္ေက်ာမွာ two pins plug ပါျပီးသား..။

အားသြင္းခ်င္ရင္ အဲဒါေလးထုတ္ျပီး ေတြ႔ရာ socket ေပါက္ ထုိးလုိက္ရုံပဲ..။ သီးသန္႔ charger မလုိေတာ့တဲ့အျပင္ charger ေမ့က်န္ခဲ့တာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့..။

43.9 သူတုိ႔ဆီက အေသာက္အစား ဓေလ့

ထုိင္းအစားအေသာက္လုိပဲ တရုတ္အစားအေသာက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အစပ္ကဲတာ ေတြ႔ရတယ္..။ ငါး၊ပုဇြန္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ soup တစ္ခုဆုိရင္ ျငဳတ္သီးအေျခာက္ေတာင့္ ေတြ ေပါေလာနဲ႔ စားခဲ့ရတယ္..။ ေနာက္ျပီး cold food menu ေတြရွိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ပါးစပ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လွ်ာက ေအးစက္ေနတဲ့ အစားအေသာက္ကုိ မစားတတ္ေတာ့ အဲဒီ cold food ေတြလာခ်ရင္ ခြက်ေတာ့တာပဲ..။

ဟင္းပြဲေတြ ဆုိတာလဲ သိပ္ ေသးေသးေကြးေကြး ကုိ မရွိလွဘူး..။ ဘယ္လုိမွာမွာ ဟဲဗီးၾကီးေတြ ခ်ည္းပဲ..။ မွာသမွ် မကုန္လုိ႔ ထားခဲ့ရတာ ဘယ္နည္းမလဲ..။ ေသာက္စားတဲ့ ဓေလ့ကုိက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ မတူကဲြျပား ျခားနားေနတယ္..။ ဘီယာ ေသာက္တာက အစ သူတုိ႔လူမ်ိဳးက ေရခဲမပါရင္ မေသာက္ဘူး..။ ထုိင္းမွာလဲ ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ..။ ဘီယာမွာလုိက္တာနဲ႔ ခြက္တစ္ခြက္ထဲ ေရခဲအျပည္႔ထည္႔ျပီး လာခ်ေတာ့တာပဲ..။ အင္ဒုိမွာလည္း အဲသလုိပဲလုိ႔ သိရတယ္..။

ျပည္မၾကီးကေတာ့ ဘီယာလုိ႔ အသံၾကားလုိက္တာနဲ႔ လူေစ့ တစ္ေယာက္တစ္ပုလင္း လုိက္ခ်ျပီး ပုလင္းအားလုံးကိုလည္း မေမးမစမ္းနဲ႔ အကုန္ဖြင့္ပစ္လုိက္တယ္..။ ဆုိေတာ့ ပထမတစ္ခြက္ေလာက္ပဲ ေအးျပီး ေနာက္ခြက္ေတြက် ပူကုန္ေရာ..။ သူတုိ႔လူမ်ိဳးကေတာ့ ဘီယာပူပူလည္း ဒီအတုိင္း ေသာက္ေနၾကတာပဲ..။ တုိင္းျပည္က ေအးလုိ႔လား မသိပါဘူး..။

သူတုိ႔ ေသာက္သလုိ ကုိယ္မေသာက္ခ်င္လုိ႔ အရက္ေသာက္မယ္ဆုိျပန္ေတာ့လည္း.. ၀ီစကီဆုိတာ ရွာမွရွားပဲ..။ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာ လြယ္လြယ္ကူကူ ရေလ့ ရွိတဲ့ စေကာ့ ၀ီစကီ ဆုိတာ. .သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ ေမးလုိက္တုိင္း မသိ၊ မရွိေနတာခ်ည္းပဲ..။ သူတုိ႔တုိင္းျပည္ရဲ႔ တတုိင္းျပည္လုံး ၀ီစကီေသာက္ႏႈန္းက ျမန္မာျပည္ေတာင္ မီမယ္မထင္ဘူး..။ အားလုံးလုိလုိက သူတုိ႔ျပည္တြင္းျဖစ္ တရုတ္အရက္ေတြပဲ ေသာက္ၾကေတာ့ ၀ီစကီဆုိတာ ေတာ္ရုံတန္ရုံ ရွာ မရဘူး..။ ေရာင္းမွ မေရာင္းရပဲကုိး..။

ျပည္တြင္းျဖစ္ တရုတ္အရက္မုိ႔လုိ႔ အထင္မေသးနဲ႔..။ ေစ်းေတြက ေခါင္ခုိက္လုိ႔..။ တခ်ိဳ႔ အရက္ေတြဆုိရင္.. blue label ထက္ေတာင္ ေစ်းၾကီးေသးတယ္..။ ျမန္မာေငြ သိန္းသုံးဆယ္ေလာက္အထိ တန္တာေတာင္ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္..။ aging ကလည္း.. ႏွစ္ငါးဆယ္၊ ေျခာက္ဆယ္ တဲ့..။ ဟုတ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႔လား မေျပာတတ္ပါဘူး..။ အရက္ပုလင္းပုံစံကလည္း ေတြ႔ေနက် ၀ီစကီပုလင္းေတြလုိ ဖန္ပုလင္း မဟုတ္ဘူး..။ ငံျပာရည္ ပုလင္း လုိမ်ိဳး ေအာက္ေျခပုအုိင့္အုိင့္ လည္ပင္းရွည္ရွည္နဲ႔ ေၾကြပုလင္းေတြပဲ..။

Acl % ကလဲ ၀ီစကီထက္ေတာင္ ပုိခ်င္ေသးတယ္..။ 50 %, 60 % ေအာက္ေလ်ာ့တာ သိပ္မေတြ႔ခဲ့ရဘူး..။

ေသာက္ျပန္ေတာ့လည္း ၀ီစကီလုိ ေရခဲ၊ေရသန္႔၊ေဆာ္ဒါ စတာေတြနဲ႔ ေရာစပ္ေသာက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ လဘက္ရည္အၾကမ္းပန္းကန္ အေသးေလးလုိဟာထဲ စြပ္ကယ္စြပ္ကယ္ ထည္႔ေသာက္ၾကတယ္..။ ဂ်ပန္ အရက္ ဆာေကး တုိ႔ ကုိရီးယားအရက္ ဆုိဂ်ဳး တုိ႔ကုိ ေရမေရာဘဲ ေသာက္ရတာ ကိစၥမရွိေပမယ့္ သူတုိ႔အရက္ကုိ ေရမေရာဘဲ ေသာက္ရတာေတာ့ သိပ္မဟန္လွဘူး..။ ဆာေကး တုိ႔ ဆုိဂ်ဳး တုိ႔က အယ္လ္ကုိေဟာ 20% ေလာက္ပဲ ပါတာ ဆုိေတာ့ ေသာက္လုိ႔ ေကာင္းရုံေလာက္ပဲ..။

သူတုိ႔အရက္ကေတာ့ အရသာကအစ ဇီးသီးလုိလုိ မက္မြန္သီးလုိလုိနဲ႔ အက်င့္မရွိရင္ အေတာ့္ကုိ အ၀င္ဆုိးပါတယ္..။

ဒီၾကားထဲ သူတုိ႔အရက္ေသာက္တာက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ ေအးေအးလူလူ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေျဖးေျဖးေလးနဲ႔ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး ေသာက္တာ မဟုတ္ျပန္ဘူး..။ အရက္ကုိ အေၾကာင္းရွာျပီး ဂုဏ္ျပဳေသာက္ ေသာက္ၾကတာပဲ..။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္တာ၊ နာမည္ေမးတာ၊ အသက္ေမးတာ၊ အိမ္ေထာင္ရွိမရွိ ေမးတာ၊ ကေလးရွိမရွိ ေမးတာက အစ အရက္နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳေလ့ ရွိတယ္..။ အေၾကာင္းမသိခင္က ကြ်န္ေတာ္လည္း အေတာ္ခံ ခဲ့ရပါတယ္..။

ပထမကြ်န္ေတာ့္ကုိ နာမည္ေမးတယ္..။ ကုိယ့္နာမည္ ဘယ္သူဘယ္၀ါလုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္တာနဲ႔ ေမးတဲ့သူက သူ႔ခြက္ကုိ ေကာက္ကုိင္ျပီး “ ေဟာင္.. ေဟာင္.. ကမ္ပိန္းကမ္ပိန္း ” နဲ႔ ထ ဂုဏ္ျပဳေတာ့တာပဲ..။ ေရျမင္းကလည္း အဆင္း ဘီးတပ္တယ္..။ အဲဒါ ခင္ဗ်ားကုိ ဂုဏ္ျပဳ ေနတာ.. သူနဲ႔အတူေသာက္လုိက္.. ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ ရုိင္းရာက်တယ္ ဆုိတာနဲ႔ တစ္ခြက္ ေသာက္လုိက္ရေရာ..။ အဲဒါနဲ႔ ျပီးသြားလား ဆုိျပန္ေတာ့ မျပီးဘူး..။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေမးျပန္တယ္..။ မိန္းမရွိလား တဲ့..။

ရွိတယ္ လုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္တာနဲ႔ “ ေဟာင္ ေဟာင္.. ” ဆုိျပီး သူနဲ႔ တစ္ခြက္ ခ်လုိက္ရျပန္ေရာ..။ အသက္ေမးလုိ႔ သုံးဆယ့္ခုႏွစ္ ဆုိျပန္ေတာ့လည္း “ ေဟာင္ .. ေဟာင္ ” ဆုိျပီး တစ္ခြက္ ထပ္ေမာ့ ရျပန္တယ္..။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္ ဆုိေတာ့လည္း “ ေဟာင္.. ေဟာင္ ” လုပ္ျပန္တယ္..။ သမီးလား သားလားေမးျပီး ေတာ့လည္း ထပ္ “ ေဟာင္ ” ရျပန္တယ္..။

ေနာက္ဆုံး ဆရာသမား ေရျမင္း ကတဆင့္ ေက်းဇူးရွင္ေတြကုိ ေတာင္းပန္ ရေတာ့တယ္..။

“ ေရျမင္းေရ..သူတုိ႔ကုိ ေျပာလုိက္ပါ.. ငါဆက္ျပီး မေဟာင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ” လုိ႔..။

42 လာပါေတာ့မယ္ လာေတာ့မယ္..

ဒီရက္ပုိင္း ဟုိဟုိဒီဒီ ခရီးထြက္ေနရပါတယ္..။ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း.. အင္တာနက္က.. မရေနတာခပ္မ်ားမ်ား.. ရျပန္ေတာ့လည္း ဘေလာ့ဂ္က၀င္လုိ႔မရျဖစ္ေနတာေၾကာင့္.. ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ဘာမွ မေရးႏုိင္ျဖစ္ေနရပါတယ္..။

ဒီၾကားထဲ.. ေစာင့္ၾကည္႔ေလ့လာ ခံေနရသလုိလုိ အသံေတြ ဟုိကဒီက ၾကားေနရျပန္တယ္..။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္.. အခ်ိန္ရတာနဲ႔ ဆက္ကျမင္းပါ့မယ္ဗ်ား..။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့..