တစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ ရန္ကင္းေတာင္အေရွ႔ဖက္ ေရတံခြန္ေတာင္ေျခက မႏၱေလးစက္မႈတကၠသုိလ္ ဆုိတဲ့ ေက်ာင္းသစ္ၾကီးဆီ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။
အေဖကေတာ့ ေက်ာင္း၀င္းထဲေရာက္ ခနေနျပီး ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ဘီ၀မ္း ေဆာင္မွာ ေနရတယ္။ ေဟာၾကီးထဲမွာ ကုတင္ေလးေတြ စီရရီခ်ထားတဲ့ ေဟာတုိက္ အေဆာင္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာ ရွမ္းျပည္ဟဲဟုိးက ေဇယ်ေက်ာ္ ဆုိတဲ့ အရွည္ၾကီးေနတယ္။
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ တစ္ရက္တည္း ေက်ာင္းေရာက္တာပဲ။ သူ႔အေမက သူ႔ကုိ လုိက္ပုိ႔တယ္။ ျပန္ခါနီးသူ႔အေမက သူ႔သားကုိ ဖက္ငုိတယ္။ အရွည္ၾကီးလဲ ငိုတယ္။ သူတုိ႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဖက္ငုိေနတာၾကည္႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္အံံ့ၾသေနမိတယ္။
ေနာက္မွ သိရတယ္။ အရွည္ၾကီး ဆယ္တန္းအထိ သူ႔အေမက ေက်ာင္းသြားခါနီးတုိင္း သနပ္ခါးလိမ္းေပး အက်ၤ ီ၀တ္ေပး လုပ္ေနတုံး ဆုိပဲ။ သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္။ စီးပြားေရးကလဲ ေျပလည္ေတာ့ လုပ္ေပးႏုိင္တာေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က မႏၱေလးစက္မႈတကၠသုိလ္ရဲ႔ ပထမဦးဆုံး အသုတ္ေက်ာင္းသားေတြ။ စုစုေပါင္း သုံးရာရွိတယ္။ အမ်ိဳးသမီးက ထုံးစံအတုိင္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ပဲ ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြက ဖရက္ရွာေလးေတြ။ ကုိယ့္ထက္အတန္းၾကီးတဲ့ စီနီယာဆုိတာကလဲ မရွိဆုိေတာ့.. တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ကုိ..ကုိယ္ထင္သလုိ ထင္တုိင္းၾကဲၾကတယ္။ ေက်ာင္းသူ ေလးေတြကလဲ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူအထာေလးေတြနဲ႔ အူတူတူ ေက်ာင္းသားေလးေတြကုိ ပညာေပး ခ်င္ၾကတယ္။
တစ္ရက္ ကြ်န္ေတာ္ စာသင္ေဆာင္တစ္ေရွ႔ကုိ ေခါင္းငုိက္စုိက္ခ်ျပီး ျဖတ္ေလွ်ာက္လာတယ္။ စာသင္ေဆာင္ ေလွခါးထစ္ေပၚမွာ ေက်ာင္းသူ ငါးေယာက္ေလာက္ စုထုိင္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္း။ သူတုိ႔အနားအေရာက္မွာ..
" ေဟ့.. ဘာရွာေနတာလဲ.. " လုိ႔ သူတုိ႔က မၾကားတၾကားလွမ္းေနာက္တယ္။
ေခါင္းကုိ ဆတ္ကနဲေမာ့.. ရီေ၀ေ၀အၾကည္႔နဲ႔ သူတုိ႔တေတြကုိ ေမာ့ၾကည္႔ရင္း..
" ေရာင္ျပန္ဟပ္မယ့္ အခ်စ္ေတြ လုိက္ရွာေနတာ.. " လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ ပါးစပ္ အေဟာင္းသားနဲ႔ သူတုိ႔တေတြ က်န္ခဲ့တယ္။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လဲ သိပ္ခင္ခင္မင္မင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးမျဖစ္ေသးေတာ့ တုိ႔ကနိဆိတ္ကနန္း အကဲစမ္းေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ က်ဳတုိရီရယ္ေတြ ေျဖရတယ္။ ရူပေဗဒ က်ဳတုိရီရယ္ေျဖေတာ့ တေက်ာင္းလုံး ကြ်န္ေတာ္အမွတ္အမ်ားဆုံးရတယ္။
ဆယ္တန္းက်ဳရွင္ဆရာလုပ္လာေတာ့ စာက အဆက္မျပတ္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ သိပ္အခက္အခဲမရွိဘူး။ အျပိဳင္အဆုိင္ နည္းနည္းျပင္းထန္တဲ့ ေက်ာင္းဆုိေတာ့ ရူပေဗဒ အမွတ္အမ်ားဆုံးရတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သတိထားမိလာၾကတယ္။
အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးတခ်ိဳ႔ေပါ့။ တင္တင္ခုိင္ဆုိတဲ့ မိန္းမက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ အေျဖလႊာကုိ ခန ငွားၾကည္႔ပါရေစ ခြင့္ေတာင္းလာခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ေပးလုိက္တယ္။ အဲဒီကစျပီး သူမနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ခင္သြားခဲ့တယ္။ သူမက မႏၱေလးျမိဳ႔ေပၚက။
တစ္ခါတစ္ရံ သူမအိမ္ကုိ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ကြ်န္ေတာ္ဖုံးဆက္ေလ့ရွိတယ္။ ဖုံးနံပါတ္ကုိ သူမက ေပးထားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားေရးရာက က်ပ္ေစ့ဖုံးကေန ကျမင္းတာပဲ။ တစ္ခါဆက္ တစ္က်ပ္က်တယ္။
သူမနဲ႔ ဖုံးေျပာရတာ အရမ္းေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္..။ ကဲ ရွဳေလာ့..။
"ဟဲလုိ.. တင္တင္ခုိင္လား.. "
" ဟုတ္ပါတယ္.. "
"ကြ်န္ေတာ္ ဒီလုံးပါ.. "
"ေအာ္.. ကုိဒီလုံး ေျပာ.. ဘာကိစၥရွိလဲ.. "
"အေထြအထူး မရွိပါဘူး.. သတိရလုိ႔ ဆက္လုိက္တာပါ.. "
... ...
" မတင္တင္ခုိင္ ေရခ်ိဳးထားတာလား.. "
"ရွင္.. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ "
" တယ္လီဖုံးထဲမွာ ေမႊးေနလုိ႔.. "
"က်မ အခုမွ အိမ္သာက ဆင္းလာတာ.. "
"အိမ္သာက ဆင္းလာတာေတာင္ ဒီေလာက္ေမႊးေနတယ္.. ေရမ်ားခ်ိဳးထားရင္.. ဘယ္ေလာက္ေမႊးလုိက္မလဲ မသိဘူး.. "
" သူ.. သိပ္ေနာက္တာပဲ.. "
" ဟား ဟား ဟား.. "
အေဖကေတာ့ ေက်ာင္း၀င္းထဲေရာက္ ခနေနျပီး ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ဘီ၀မ္း ေဆာင္မွာ ေနရတယ္။ ေဟာၾကီးထဲမွာ ကုတင္ေလးေတြ စီရရီခ်ထားတဲ့ ေဟာတုိက္ အေဆာင္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာ ရွမ္းျပည္ဟဲဟုိးက ေဇယ်ေက်ာ္ ဆုိတဲ့ အရွည္ၾကီးေနတယ္။
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ တစ္ရက္တည္း ေက်ာင္းေရာက္တာပဲ။ သူ႔အေမက သူ႔ကုိ လုိက္ပုိ႔တယ္။ ျပန္ခါနီးသူ႔အေမက သူ႔သားကုိ ဖက္ငုိတယ္။ အရွည္ၾကီးလဲ ငိုတယ္။ သူတုိ႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဖက္ငုိေနတာၾကည္႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္အံံ့ၾသေနမိတယ္။
ေနာက္မွ သိရတယ္။ အရွည္ၾကီး ဆယ္တန္းအထိ သူ႔အေမက ေက်ာင္းသြားခါနီးတုိင္း သနပ္ခါးလိမ္းေပး အက်ၤ ီ၀တ္ေပး လုပ္ေနတုံး ဆုိပဲ။ သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္။ စီးပြားေရးကလဲ ေျပလည္ေတာ့ လုပ္ေပးႏုိင္တာေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က မႏၱေလးစက္မႈတကၠသုိလ္ရဲ႔ ပထမဦးဆုံး အသုတ္ေက်ာင္းသားေတြ။ စုစုေပါင္း သုံးရာရွိတယ္။ အမ်ိဳးသမီးက ထုံးစံအတုိင္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ပဲ ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြက ဖရက္ရွာေလးေတြ။ ကုိယ့္ထက္အတန္းၾကီးတဲ့ စီနီယာဆုိတာကလဲ မရွိဆုိေတာ့.. တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ကုိ..ကုိယ္ထင္သလုိ ထင္တုိင္းၾကဲၾကတယ္။ ေက်ာင္းသူ ေလးေတြကလဲ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူအထာေလးေတြနဲ႔ အူတူတူ ေက်ာင္းသားေလးေတြကုိ ပညာေပး ခ်င္ၾကတယ္။
တစ္ရက္ ကြ်န္ေတာ္ စာသင္ေဆာင္တစ္ေရွ႔ကုိ ေခါင္းငုိက္စုိက္ခ်ျပီး ျဖတ္ေလွ်ာက္လာတယ္။ စာသင္ေဆာင္ ေလွခါးထစ္ေပၚမွာ ေက်ာင္းသူ ငါးေယာက္ေလာက္ စုထုိင္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္း။ သူတုိ႔အနားအေရာက္မွာ..
" ေဟ့.. ဘာရွာေနတာလဲ.. " လုိ႔ သူတုိ႔က မၾကားတၾကားလွမ္းေနာက္တယ္။
ေခါင္းကုိ ဆတ္ကနဲေမာ့.. ရီေ၀ေ၀အၾကည္႔နဲ႔ သူတုိ႔တေတြကုိ ေမာ့ၾကည္႔ရင္း..
" ေရာင္ျပန္ဟပ္မယ့္ အခ်စ္ေတြ လုိက္ရွာေနတာ.. " လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ ပါးစပ္ အေဟာင္းသားနဲ႔ သူတုိ႔တေတြ က်န္ခဲ့တယ္။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လဲ သိပ္ခင္ခင္မင္မင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးမျဖစ္ေသးေတာ့ တုိ႔ကနိဆိတ္ကနန္း အကဲစမ္းေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ က်ဳတုိရီရယ္ေတြ ေျဖရတယ္။ ရူပေဗဒ က်ဳတုိရီရယ္ေျဖေတာ့ တေက်ာင္းလုံး ကြ်န္ေတာ္အမွတ္အမ်ားဆုံးရတယ္။
ဆယ္တန္းက်ဳရွင္ဆရာလုပ္လာေတာ့ စာက အဆက္မျပတ္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ သိပ္အခက္အခဲမရွိဘူး။ အျပိဳင္အဆုိင္ နည္းနည္းျပင္းထန္တဲ့ ေက်ာင္းဆုိေတာ့ ရူပေဗဒ အမွတ္အမ်ားဆုံးရတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သတိထားမိလာၾကတယ္။
အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးတခ်ိဳ႔ေပါ့။ တင္တင္ခုိင္ဆုိတဲ့ မိန္းမက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ အေျဖလႊာကုိ ခန ငွားၾကည္႔ပါရေစ ခြင့္ေတာင္းလာခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ေပးလုိက္တယ္။ အဲဒီကစျပီး သူမနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ခင္သြားခဲ့တယ္။ သူမက မႏၱေလးျမိဳ႔ေပၚက။
တစ္ခါတစ္ရံ သူမအိမ္ကုိ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ကြ်န္ေတာ္ဖုံးဆက္ေလ့ရွိတယ္။ ဖုံးနံပါတ္ကုိ သူမက ေပးထားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားေရးရာက က်ပ္ေစ့ဖုံးကေန ကျမင္းတာပဲ။ တစ္ခါဆက္ တစ္က်ပ္က်တယ္။
သူမနဲ႔ ဖုံးေျပာရတာ အရမ္းေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္..။ ကဲ ရွဳေလာ့..။
"ဟဲလုိ.. တင္တင္ခုိင္လား.. "
" ဟုတ္ပါတယ္.. "
"ကြ်န္ေတာ္ ဒီလုံးပါ.. "
"ေအာ္.. ကုိဒီလုံး ေျပာ.. ဘာကိစၥရွိလဲ.. "
"အေထြအထူး မရွိပါဘူး.. သတိရလုိ႔ ဆက္လုိက္တာပါ.. "
... ...
" မတင္တင္ခုိင္ ေရခ်ိဳးထားတာလား.. "
"ရွင္.. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ "
" တယ္လီဖုံးထဲမွာ ေမႊးေနလုိ႔.. "
"က်မ အခုမွ အိမ္သာက ဆင္းလာတာ.. "
"အိမ္သာက ဆင္းလာတာေတာင္ ဒီေလာက္ေမႊးေနတယ္.. ေရမ်ားခ်ိဳးထားရင္.. ဘယ္ေလာက္ေမႊးလုိက္မလဲ မသိဘူး.. "
" သူ.. သိပ္ေနာက္တာပဲ.. "
" ဟား ဟား ဟား.. "
2 comments:
အကုိ MIT ဆုိလုိ႔ေတာ္ေတာ္ေနာက္တယ္ဘန္ေကာက္က MIT ထင္ေနတာ။ဒါလည္းရီရတယ္၊
အကို ့စာေတြ ဖတ္ရတာ...
မိုက္တယ္ဗ်ာ...
တခါတည္းဖြင့္ထားလိုက္ေတာ့တယ္..
အခ်ိန္ရတာနဲ ့ ထိုင္ဖတ္ေနတာဗ်ဳိ ့
Post a Comment