50.1 ဘ၀ထဲ ရြာလည္ၾကသူမ်ား

ကြ်န္ေတာ့္မွာ.. ႏုိင္ငံျခားသား မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရွိတယ္..။ သူက.. အင္ဒုိနီးရွားလူမ်ိဳး။ စက္မႈဇုန္က စက္ရုံတစ္ရုံမွာ.. အလုပ္လုပ္တယ္..။ ျမန္မာျပည္ေရာက္ေနတာ အနည္းဆုံးဆယ့္ေလးငါးႏွစ္ရွိျပီ..။

စလာတုံးကေတာ့.. တစ္ႏွစ္-ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ဆုိျပီး လာတာပဲ..။ ဒီေရာက္ေတာ့.. နီးစပ္ရာအ၀န္းအ၀ုိင္းထဲက ျမန္မာမေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အေၾကာင္းပါျပီး အခုထိ မျပန္ႏုိင္ ရွာေတာ့ဘူး..။ အင္ဒုိနီးရွားမွာ..မယားၾကီးန႔ဲ သမီးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္..။

သမီးအၾကီးက.. လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က.. မဂၤလာေဆာင္တယ္..။ အေဖျဖစ္တဲ့သူ႔ကုိ.. မဂၤလာပဲြ ျပန္လာခ်ီးျမွင့္ေစခ်င္တယ္..။ သူကလည္း ျပန္သြားခ်င္ရွာတယ္..။

ဒါေပမယ့္ ဒီကမိန္းမက.. ျပန္သြားျပီး ျပန္မလာမွာကုိ ေၾကာက္ေတာ့.. ေပး-မျပန္ဘူး..။ ဒီမွာကလည္း.. သမီးတစ္ေယာက္-သားတစ္ေယာက္ ထြန္းကားေနျပန္တယ္..။ သားေလးက အေတာ္ငယ္ေသးတယ္..။ အရင္ေမြးသမွ်က သမီးေတြခ်ည္း ဆုိေတာ့ သားေယာက်္ားေလးကုိ သူအေတာ္သဲတယ္..။

ေနာက္ဆုံးေတာ့.. သူ မျပန္ျဖစ္လုိက္ဘူး..။

ျပန္သြားျဖစ္ရင္လည္း. ဟုိဖက္မိသားစုက သူ႔ကုိ ျမန္မာျပည္ျပန္ခြင့္ ေပးခ်င္မွ ေပးမွာဆုိတာ သူသိတယ္...။ ဟုိဖက္ေရာက္သြားျပန္ေတာ့လည္း ဟုိဖက္ကုိ သိပ္ၾကီး ပစ္ပစ္ခါခါ လုပ္ျပီး ျပန္လာဖုိ႔ ခက္ ထင္ပါရဲ ႔..။ ဒါေၾကာင့္.. ခမ်ာ့.. ျပန္ခ်င္ေပမယ့္.. မျပန္လမ္းကုိပဲ ေရြးရွာတယ္..။

ဒီက မိန္းမကေတာ့.. ေပ်ာ္တာေပါ့..။ ဒီမွာက.. ေယာကၡမေတြေရာ-ခယ္မေတြေရာ-ေယာက္ဖေတြေရာ.. သူ႔လစာေပၚ မီွခုိေနၾကတာ။

ဒီက မိန္းမက.. အသားလတ္လတ္-ေတာင့္ေတာင့္ ၾကည္႔ေပ်ာ္ရွဳေပ်ာ္ရွိတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အေတာ့္ကုိ ဆင္းရဲရွာတယ္..။ သူအလုပ္လုပ္တဲ့စက္ရုံမွာ.. သန္႔ရွင္းေရး၀န္ထမ္း လုပ္ထင္ပါရဲ ႔..။

အဲဒါကုိ ေမာင္မင္းၾကီးသားက.. ႏွစ္ျခိဳက္ေတာ္မူျပီး.. ယူမယ္ဆုိျပီး ယူခဲ့တာပဲ..။ ယူျပီး မိန္းခေလးဖက္က.. တေဆြလုံး-တမ်ိဳးလုံး အိမ္ေပၚတက္ေနေတာ့.. ေမာင္မင္းၾကီးသား ခြက်ေနတယ္..။

သူက အဂၤလိပ္လုိ တစ္လုံးစ ႏွစ္လုံးစပဲ ေျပာတတ္တယ္..။ သူ႔မိန္းမက.. အဲဒီ တစ္လုံးစ-ႏွစ္လုံးစ ကုိေတာင္ နားမလည္ဘူး..။

ေယာကၡမေတြ အိမ္ေပၚတက္ေနတဲ့ဒဏ္ကုိ သူမခံႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္း သူ႔မိန္းမကုိ အခုလုိ ေျပာေလ့ရွိတယ္..။ '' အုိင္ မဲရစ္ယူ- အုိင္ႏုိးမဲရစ္ ယူအာပါးပါး-ယူအာမားမား '' တဲ့..။

အဲဒါထက္လည္း သူ ေ႔ရွဆက္ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး..။ ဟုိကလည္း အဲဒီ '' အုိင္ ႏုိး မဲရစ္ ယူအာပါးပါး '' ဆုိတာေတာင္ ဘာေျပာမွန္းမသိေတာ့ ဒီထက္ ေ႔ရွဆက္လည္း အလကားပဲ..။

အဲဒါထက္ပုိျပီး ..သိပ္စိတ္ဆုိးလြန္းအားၾကီးရင္ေတာ့.. သူလုပ္တာ တစ္ခုရွိတယ္..။ အဲဒါက သူ႔ပတ္စ္ပုိ႔ ေျပးယူေတာ့တာပဲ..။

မိန္းမလုပ္သူကလည္း.. အဲဒါကုိ အထာက နပ္ေနျပီ..။ ဒီေယာက်္ား.. အ၀တ္တစ္ထည္-ကုိယ္တစ္ခုအျပင္ ပတ္စ္ပုိ႔ ကုိင္လုိက္တာနဲ႔ သိပ္စိတ္ဆုိးေနျပီဆုိတာ.. သိတယ္..။ အဲသလုိေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး ဆုိျပီး
စကားလုံးကလဲြျပီး က်န္တဲ့နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေခ်ာ့ေတာ့တာပဲ..။

ေယာက်္ားက စိတ္ဆုိးတုိင္း ပတ္စ္ပုိ႔ ေျပးယူေတာ့.. မိန္းမက စိတ္ဆုိးရင္ေရာ.. ဘာလုပ္တယ္လုိ႔ ထင္လဲ..။ သူလည္း.. ပတ္စ္ပုိ႔ ေျပးယူတာပဲ..။

ဒင္းကုိ ငါသိပ္ေဒါသထြက္တယ္.. ဒင္းဒုကၡေရာက္သြားေအာင္ ဒင္းပတ္စ္ပုိ႔ကုိ ငါတစ္ခုခု လုပ္ပစ္လုိက္မယ္ဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့..။ ဒီတစ္ခါက်.. ေယာက်္ားက ေခ်ာ့တဲ့အလွည္႔..။

သူ႔႔မိန္းမ ေတာ္ရုံ စိတ္ဆုိးရင္ ပတ္စ္ပုိ႔မကုိင္ဘူးဆုိတာလဲ..သူက ေနာေက်ျပီးသား..။

အဲသလုိနဲ႔ပဲ.. ပတ္စ္ပုိ႔လုရင္း- ပတ္စ္ပုိ႔လက္၀ယ္ရွိသူကုိ က်န္တဲ့သူက အေလ်ာ့ေပးေခ်ာ့ေမာ့ရင္းနဲ႔ သူတုိ႔ လင္မယား.. အခုထိ အတူတကြ ရွိေနခဲ့တယ္..။ သူတုိ႔ရဲ ႔ မ်ိဳးဆက္ကေလးေတြလည္း ကုန္ဆုံးသြားတဲ့
အခ်ိန္ေတြအတုိင္း တေသြမတိမ္း ၾကီးျပင္းလာခဲ့တယ္..။

သူတုိ႔ ညားခါစက.. ကုိယ့္ျမန္မာမိန္းကေလး.. အေဖအရြယ္ ႏုိင္ငံျခားသား ယူရေကာင္းသလားဆုိျပီး ကရုဏာေဒါေသာ ျဖစ္မိေသးတယ္..။ ဒီဘဲၾကီးလည္း.. ဒီမွာေနစဥ္.. ယာယီမယားတစ္ေယာက္
အတည္လုိလုိနဲ႔ သူ႔ဆႏၵအာသာေျပဖုိ႔ တြကကိန္းနဲ႔ယူျပီး အခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္သြားမွာပါလုိ႔ ေတြးခဲ့ဖူးတယ္..။

အခုေတာ့.. ကြ်န္ေတာ့္အထင္.. လဲြျပီထင္ပ..။ ေတာ္ရုံလင္မယား တြဲလက္မျမဲႏုိင္တဲ့ ဆယ့္ငါးႏွစ္တာကာလကုိ သူတုိ႔ေက်ာ္လႊားျပခဲ့တယ္..။ ဘဲၾကီးရဲ ႔ အဆင္ကလည္း ဒီေသာင္ယံက ေမာင္မခြါေတာ့မယ္ အေျခအေနရွိမုိ႔ ယေန႔မွစ.. ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ .. သူတုိ႔လင္မယား ပတ္စ္ပုိ႔အျပိဳင္လုေနၾကဦးမယ္ ဆုိတာလည္း
ေသခ်ာသေလာက္ပါ..။

ကုိယ့္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကုိ သားမွတ္မွတ္-မယားမွတ္မွတ္ ေပါင္းသင္းလုိ႔ ေက်နပ္မိေပမယ့္.. ဖခင္နဲ႔လင္-အရွင္လတ္လတ္ ဆုံးရွဳံးလုိက္ရတဲ့ သူ႔အရင္မိသားစုအတြက္ေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္စိတ္မေကာင္းပါ..။

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဆုံတုိင္း.. အင္ဒုိနီးရွားက သူ႔သမီးေတြ အရြယ္ေရာက္ေနျပီလုိ႔ တမ္းတမ္းတတ-လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ အခုလုိ သူ အျမဲ ေျပာေလ့ ရွိပါတယ္..။ '' မုိင္ ေဒါ့တား .. ေအာ ဘစ္ ( my daughters .. all big ) '' တဲ့..။

သူ႔ရဲ ႔ ေတာင္တစ္ခြန္း-ေျမာက္တစ္ခြန္း အဂၤလိပ္စကားက.. ရယ္စရာေကာင္းေပမယ့္.. ကြ်န္ေတာ္ မရယ္ျဖစ္ပါ..။

49.2 အမွတ္တရ ဖဲ၀ုိင္းဖမ္းခံထိတဲ့ေန႔

ဟုိ တစ္ရက္က.. ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ဖုံးတစ္လုံး ၀င္လာတယ္..။ ေက်ာင္းမျပီးခင္ကတည္းက.. မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီက ဖုံးပဲ..။ ထူးျခားတာက.. အခု အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက.. ဘုန္းၾကီး၀တ္နဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္..။ ပုိျပီးထူးျခားတာက.. သူလုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ.. တတပ္တအား ပါ၀င္လွဴဒါန္းေစျခင္ေၾကာင္း ေျပာလာတာပဲ..။ အဲဒါထက္ ပုိထူးျခားတာက.. သူ႔လုုပ္ငန္းဆုိတာ.. ေရႊျဖစ္ေငြျဖစ္ ဖုိထုိးေနတာ ဆုိပဲ..။

ေရႊကလည္း.. ျဖစ္ခါနီးေနျပီတဲ့..။ အီလက္ထရြန္ တစ္လုံး ဖယ္ထုတ္ဖုိ႔ပဲ က်န္ေတာ့သတဲ့..။ တယ္လီဖုံးနဲ႔ဆုိေတာ့လည္း.. ကြ်န္ေတာ့္မွာ.. ခြတီးခြက်ေပါ့..။ သူေျပာသမွ် ျပန္ေျပာရတာကအစ.. ဘုန္းၾကီးလုိ “ တင္ပါ့ဘုရား- မွန္ပါ့ဘုရား ” လုိ႔ ေျပာရခက္..။ ေက်ာင္းတုံးကလုိ “ ေဟ့ေကာင္-မင္းဟာက ဟုတ္လုိ႔လားကြာ ” လုိ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေျပာလုိ႔ကလည္း မျဖစ္..။ အီလက္ထရြန္ကုိ ဖယ္ထုတ္ဖုိ႔ုဆုိတာကလည္း .. လြယ္တာမွတ္လုိ႔..။ ၾကားဖူးဖတ္ဖူးထားတာက.. အဏုျမဴဗုံးဆုိတာ.. အဲဒီ အီလက္ထရြန္ကုိပဲ.. စြမ္းအင္အေျခမတူတဲ့ ပတ္လမ္းတစ္ခုကေန အျခားတစ္ခုဆီကုိ လြတ္ေျမာက္ေစတာကေန ထြက္ေပၚလာတာ လုိ႔ပဲ..။

အဲဒါေတာ့.. သူ႔ကုိ မေျပာျဖစ္ပါဘူး..။ သူ႔ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ သူဆုိေတာ့လည္း.. သိပ္ၾကီး ကပ်က္ယပ်က္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး..။ ဒီၾကားထဲ.. သူက ဘုန္းၾကီး၀တ္ၾကီးနဲ႔ဆုိေတာ့.. အားလည္း နာမိတယ္..။ ေျပာလည္း ရမွာ မဟုတ္ဘူး..။ ေက်ာင္းမွာကတည္းက.. သူက.. ဓါတုေဗဒ.. ခေရဇီ သမား..။ အိပ္တာေတာင္.. ရင္ဘတ္ေပၚ ဓါတုေဗဒစာအုပ္ေမွာက္.. အိပ္တဲ့ေကာင္..။

ဒါထားေတာ့..။ အဓိကက.. သူဖုံးဆက္လာတာကေန.. ေက်ာင္းတုံးက.. ဖဲမရုိက္ဘဲနဲ႔ .. အေဆာင္မႈးက ဖဲ၀ုိင္း၀င္ဖမ္းေတာ့.. သူ႔ဖမ္းသြားတာ.. ေခါင္းထဲေပၚလာတာ.. ေျပာခ်င္လုိ႔ပဲ..။ အဲဒီတုံးက.. သူ႔ေဘးကုတင္မွာ ဖဲ၀ုိင္းရွိတယ္..။ သူက.. ဖဲေငြ႔ေတာင္မလွဳံဘဲ.. ဓါတုေဗဒ စာအုပ္ေလး ရင္ဘတ္ေပၚတင္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ပထမႏွစ္တုံးက.. မႏၱေလးစက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းအေဆာင္ေတြက.. hall-type ေတြ..။ ရန္ကုန္မွာလုိ အခန္းသီးသန္႔မဟုတ္ဘူး..။

ကုတင္တစ္လုံးနဲ႔ တစ္လုံးကလည္း ကပ္လုိ႔..။ အဲဒီတုံးက သူ႔ေဘးကုတင္မွာက.. ၀ုိင္း ျဖစ္ေနတယ္..။ ၀ုိင္းျဖစ္ေနတယ္ ဆုိေပမယ့္.. ဆရာလာဖမ္းမွာ စုိးလုိ႔.. အေဆာင္ေရွ႔မွာ.. အေစာင့္ထားေသးတယ္..။ ေစာင့္ေပးတဲ့ ေကာင္က.. အခု စင္ကာပူမွာ.. အေျခက်ေနတဲ့.. မ်ိဳးသူရေဆြဆုိတဲ့ေကာင္..။ အဲဒီေကာင္က.. ထူးအိမ္သင္ ခေရဇီ..။ ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔.. အေဆာင္ေရွ႔မွာ.. ဆရာလာ-မလာကုိ ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းေလးညည္းရင္း ေစာင့္ေပးရွာတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. သီခ်င္းထဲ စ်ာန္၀င္သြားျပီး.. အေဆာင္မႈး သူ႔ေဘးကေန.. ျဖတ္၀င္သြားတာ.. သတိမထားလုိက္မိဘူး..။ သီခ်င္းကုိ ဖီးလ္ အျပည္႔နဲ႔ မ်က္စိေတြဘာေတြမွိတ္ျပီး.. အျပည္႔ယူေနေတာ့.. ဆရာကို ဘယ္ျမင္မလဲ..။

မ်က္စိလည္း ပြင့္လာေရာ.. ဆရာက.. သူ႔ေက်ာ္ျပီး အေဆာင္ထဲေတာင္ ေရာက္ေနျပီ..။ ဖဲ၀ုိင္းကေကာင္ေတြကေတာ့.. သူ႔တုိ႔ေဇာနဲ႔သူတုိ႔ဆုိေတာ့.. ဘယ္သိမလဲ..။ အဲဒီေတာ့မွ.. သူကလည္း ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ တာ၀န္ေက် လွမ္းေအာ္တယ္..။ “ ကုိ ဥကၠာေရ.. ဆရာ လာတဲ့ ” တဲ့..။ ရုိက္ေနၾကတာက.. လူေတြအမ်ားၾကီး.. ။ ေစာင့္ခုိင္းတဲ့ေကာင္က.. ေသြးရူးေသြးတန္းနဲ႔.. မုံရြာသား ဥကၠာ ကုိ နာမည္တပ္ျပီး.. ေအာ္ေတာ့.. ဥကၠာကေတာ့.. နာမည္ေပါက္သြားျပီ..။ ေျပးမရေတာ့ဘူး..။

က်န္တဲ့ေကာင္ေတြကေတာ့.. ၀ုန္းကနဲနဲ႔ ခုန္ျပန္ေက်ာ္လႊား လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္း ေျပးၾကေတာ့တာေပါ့..။ အဲဒီထဲက တစ္ေယာက္က.. ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ထုိင္ရာကေန ထခုန္ျပီး ေျပးတာ.. ေဘးကုတင္မွာအိပ္ေနတဲ့.. ေစာေစာက ဓါတုေဗဒစာအုပ္ေလး ရင္ဘတ္ေပၚေမွာက္အိပ္ေနရွာတဲ့.. သေကာင့္သား ဗုိက္တက္နင္းမိတယ္..။ သူ႔ဗုိက္တက္နင္းမိေတာ့.. အဲဒီေကာင္လည္း.. “ အားကနဲ ေအာ္ရင္း ငုတ္တုိင္ထထုိင္တယ္ ”..။ အဲဒီအခ်ိန္ ဆရာက ေရာက္လာေတာ့.. ဖဲထုတ္နဲ႔.. ဗုိက္တက္နင္းခံရတဲ့.. ေကာင္ပဲ ဖဲ၀ုိင္းနားမွာ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္..။

က်န္တဲ့ေကာင္ေတြကေတာ့.. လြတ္သြားတာေပါ့..။ လြတ္တယ္ဆုိေပမယ့္.. တခ်ိဳ႔က.. ဆရာမျမင္ေအာင္.. တံခါးကြယ္မွာ ပုံးေနေတာ့.. ထြက္မရေသးဘူး..။ ဆရာအျပန္ကုိ ေစာင့္ေနရတယ္..။ အဲဒီတုံးက တံခါးကြယ္မွာ.. ပုံးေနတာက.. သစ္လြင္ဦးဆုိတဲ့ ေကာင္..။ သူ႔နာမည္ေျပာင္က.. ေရာ့ခ္ပေလြ..။ ၁၉၉၁ ေလာက္မွာ.. ေဇာ္၀င္းထြဋ္ရဲ႔ “ ေရာ့ခ္တေစၦ ” ဆုိတဲ့ ေခြထြက္တယ္..။ အဲဒီအေခြကုိ နားေထာင္ျပီး.. ေဇာ္၀င္းထြဋ္ရဲ႔ အသံပါ၀ါက သူ႔ေလာက္ မေကာင္းဘူးလုိ႔ ေျပာလုိ႔.. သူ႔ကုိ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက.. ဟုိက ေရာ့ခ္တေစၦ..မင္းက ေရာ့ခ္ပေလြ ဆုိျပီး နာမည္ေပးခဲ့ၾကတာ..။

အဲဒီမွာ ဆရာက.. ဖဲထုပ္နဲ႔၀ုိင္းက်န္ပုိက္ဆံတခ်ိဳ႔ကုိ သိမ္းရင္း.. သူန႔ဲအတူပါလာတဲ့.. အေဆာင္ EC ကုိ ေျပာတယ္..။ အေဆာင္ EC ဆုိတာ.. ေက်ာင္းသားထဲက.. ျပန္ေရြးထားတဲ့ ေက်ာင္းသားပဲ..။ အဲဒီတုံးက.. ဆရာနဲ႔ ပါလာတာက.. ေမာင္ေမာင္သန္း ဆုိတဲ့ ေရနံေခ်ာင္းသား..။ ဆရာက “ ေဟ့ ေမာင္ေမာင္သန္း.. ဖဲရုိက္တဲ့ေကာင္ေတြကုိ မွတ္ရေအာင္ ေဘာ့ပင္နဲ႔ စာရြက္ ယူခဲ့ ” လုိ႔ ေျပာတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. ေမာင္ေမာင္သန္းက.. နားနည္းနည္း ေလးေတာ့.. ဆရာမျမင္ေအာင္ ပုံးေနတဲ့ေကာင္ေတြကုိ “ ေဟ့ ေကာင္ေတြ မင္းတုိ႔ကုိ ဆရာေတြ႔သြားျပီ- ထြက္ခဲ့ ” ဆုိျပီး တံခါးၾကားက ေကာင္ေတြကုိ ဆဲြထုတ္လာတယ္..။

လာဖမ္းတဲ့ ဆရာေတာင္.. ခြက္ထုိးခြက္လွန္ရီတယ္..။ သူခုိင္းတာက.. ေဘာ့ပင္နဲ႔စာရြက္ယူခုိင္းတာ.. ေမာင္ေမာင္သန္းက.. ေသာက္တလဲြၾကားျပီး ပုန္းေနတဲ့ေကာင္ေတြကုိ ဆဲြထုတ္လာတာကုိး..။ ေရာ့ခ္ပုေလြကဆုိတာ.. မုိးမႊန္ေနေအာင္ ဆဲေတာ့တာပဲ..။ ဆရာက ေဘာ့ပင္နဲ႔စာရြက္ယူခုိင္းတာကုိ သူတုိ႔က ၾကားျပီး.. ဟုိေကာင္ ေမာင္ေမာင္သန္းက.. မၾကားဘဲ သူတုိ႔ကုိ ေဖာ္ေကာင္လုပ္မွေတာ့.. ဆဲျပီေပါ့..။

အဲဒီအေၾကာင္းက.. ခုေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဆုံတုိင္း.. ေျပာေျပာ ရီေနၾကတဲ့.. ေက်ာင္းတုံးက.. အမွတ္တရ တစ္ခုကို ျဖစ္လုိ႔..။

49.1 က်မကုိ ခ်စ္ရင္တဲ့.. အ့ံေရာ

ဘေလာ့ဂ္ကုိ မေရးျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာပါပေကာ..။ အဓိကကေတာ့.. မအားေနတာရယ္.. အင္တာနက္နဲ႔ အလွမ္းေ၀း ေနတာရယ္ေၾကာင့္ မေရးျဖစ္တာပဲ..။ ဒီၾကားထဲ က်န္းမာေရးကလည္း.. နည္းနည္း ေလး ယုိယြင္းခ်င္လာတယ္..။ ယြင္းျပီေပါ့..။ အသက္ကလည္း.. ေလးဆယ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီ..။ အေနအထုိင္အစားအေသာက္ကလည္း.. မဆင္မျခင္ အရင္အတုိင္း ကုိး..။

အရက္ဆုိတာကလည္း.. ဘယ္ကေနဘယ္လုိ.. ေရွာင္ရမွန္းကုိ မသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္..။ ေပါင္းေနသင္းေနတာကလည္း.. ပုလင္းတူဗူးဆုိ႔ေတြ..။ ထြက္လုိက္ရတဲ့ ခရီးဆုိတာကလည္း.. အိမ္မွာ ေနရတယ္ကုိ မရွိဘူး..။ ၾကာလာေတာ့.. ဟုုိနားက နာသလုိလုိ- ဒီနားကနာသလုိလုိနဲ႔- ေမာ္ေတာ္ကားစကားနဲ႔ ေျပာရရင္.. အင္ဂ်င္ကက်ေနျပီ..။

မဒမ္ကေတာ့.. တဖြဖြေျပာရွာတယ္..။ ေဆးေလးဘာေလး စစ္ပါလားတဲ့..။ စစ္မေနခ်င္ပါဘူးေအ.. ေရာဂါသိရေတာ့လည္း ကုႏုိင္တာလုိက္လုိ႔.. လုိ႔ ဘာရယ္မဟုတ္ ျပန္ေျပာမိတယ္..။ အဲသလုိနဲ႔.. ေနခဲ့တာ.. ေလးငါးႏွစ္ေလာက္ ရွိခဲ့ျပီ..။ ျပီးခဲ့တဲ့ သုံးေလးလေလာက္ကေတာ့.. ရင္ဘတ္ထဲက ေအာင့္သလုိလုိရွိတာနဲ႔ ဆရာ၀န္သြားျပျဖစ္တယ္..။

စစ္လုိက္ရတဲ့ ေဆး..။ ကုိးဆယ့္ေျခာက္ပါးလုံး ကုန္ေရာ..။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အေျဖထြက္တယ္..။ အသည္းေရာင္ေနတယ္..။ ကုိလက္စေရာမ်ားေနတယ္..။ LDL က ရွိသင့္တာထက္ သုံးဆေလာက္ျဖစ္ေနသတဲ့..။ ဆရာ၀န္က ေျပာရွာတယ္..။ ခင္ဗ်ားကုိ နဂုိရ္က.. တစ္ေန႔ ေလးပက္ေလာက္ေတာ့ ေသာက္ခြင့္ေပးမလုိ႔ တဲ့..။ အခု ေဆးစစ္ခ်က္ထြက္လာေတာ့.. လုံး၀ေသာက္လုိ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးတဲ့..။

အနည္းဆုံး ေဆးသုံးလေလာက္ စြဲေသာက္ျပီး.. အေျခအေနေကာင္းမွ ျပန္ေသာက္ပါ လုိ႔ မွာတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. သုိ႔ေသာ္.. ဘယ္လုိေျပာရမလဲ.. ခက္သားကလားကုိး.. ဆရာ၀န္မွာတမ္း အသာေဘးခ်ျပီး.. ရံဖန္ရံခါေတာ့လည္း.. ေသာက္ေနမိတာပဲ..။ အရင္ေလာက္ေတာ့.. မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး..။

ဆရာ၀န္ခ်ိန္းတဲ့ follow up မၾကာခင္က သြားျပျဖစ္္တယ္..။

ခင္ဗ်ားၾကည္႔ရတာ.. ေကာင္းလာသလုိပဲလုိ႔ ဆရာ၀၀န္က ေျပာတယ္..။ ေအာ္-အင္း-ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေပါ့..။ ဆရာ၀န္က ထုံးစံအတုိင္း.. ဟုိစမ္းဒီစမ္းလုပ္ျပီး.. ေနာက္တစ္ၾကိမ္ follow up အတြက္ ရက္ခ်ိန္းေပးတယ္..။ လာမယ့္ July လ.. 19 ရက္ေန႔ တစ္ေခါက္ျပန္ျပပါတဲ့..။ ဆယ့္ကုိး ဂ်ဳလုိင္ေပါ့..။

သူ႔ရက္ခ်ိန္း ၾကားေတာ့.. ဘာရယ္မဟုတ္ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္.. သူ႔ရည္းစားဆီက အေျဖေတာင္းတာ.. သြား သတိရမိတယ္..။ ေကာင္မေလးကုိ proposed လုပ္ျပီး.. အေျဖေတာင္းေတာ့.. ေကာင္မေလးက.. စဥ္းစားအုံးမယ္.. တစ္လျပည္႔တဲ့ေန႔ အေျဖေပးမယ္လုိ႔ ေျပာလႊတ္လိုက္တယ္..။ သူ proposed လုပ္တဲ့ ရက္က.. ဇြန္လဆယ့္ကုိးရက္ေန႔..။

ဆုိေတာ့.. သူ႔ကုိ အေျဖေပးမယ့္ေန႕က.. ဂ်ဳလုိင္ဆယ့္ကုိး ျဖစ္ေနတယ္..။ သူကေတာ့ မသိရွာပါဘူး..။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုေနတဲ့ တုိက္ခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့.. အဲဒီအေၾကာင္း သူေဖာက္သည္ခ်တယ္..။ အဲဒီမွာ.. ငလုံး ဆုိတဲ့ေကာင္က.. ဟ-မင္းကုိ အေျဖေပးမယ့္ရက္က.. ဆယ့္ကုိးဂ်ဳလုိင္ျဖစ္ေနတယ္..။ အဲဒီေန႔က အာဇာနည္ေန႔ကြ..။ တုိ႔ တတုိင္းျပည္လုံး ၀မ္းနည္းရတဲ့ေန႔..။ မင္းလည္း အေျခအေနေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ထေျပာတယ္..။

အဲဒီက်မွ.. သေကာင့္သားလည္း.. ေကာင္မေလးဆီ တစ္ေခါက္ျပန္သြားျပီး.. အေျဖကုိ.. တစ္ရက္ေစာျပီး ေပးခ်င္ေပးပါ..။ ဒါမွ မဟုတ္.. တစ္ရက္ေနာက္က်ျပီး ေပးခ်င္ေပးပါလုိ႔ .. ေတာင္းဆုိတယ္..။ ေကာင္မေလးက.. တစ္ရက္ေနာက္ဆုတ္ျပီး ဂ်ဳလုိင္ႏွစ္ဆယ္ရက္ေန႔ အေျဖေပးမယ္လုိ႔ သေဘာတူလုိက္တယ္..။

အဲဒီရက္ေရာက္ေတာ့.. သေကာင့္သား အေစာၾကီး အခန္းကေန ထြက္သြားတယ္..။ ျပန္လာေတာ့ မ်က္ႏွာက မသာမယာနဲ႔..။ ဘာျဖစ္လာတာလဲ- အဆင္မေျပခဲ့ဘူးလားလုိ႔ အားလုံးက ၀ုိင္းေမးေတာ့.. တစ္၀က္ေျပ-တစ္၀က္မေျပ လုိ႔ မပြင့္တပြင့္ နဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္..။

မခ်စ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ေျပာလႊတ္လုိက္လုိ႔လား ဆုိျပန္ေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူးတဲ့..။ ဒါျဖင့္ရင္.. ေနာက္ထပ္ ရက္ခ်ိန္းထပ္ေပးလုိ႔လား ဆုိျပန္ေတာ့လည္း.. မဟုတ္ဘူးတဲ့..။ ဒါဆုိရင္ -မင္းဟာက ဘာလဲကြာ လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက.. စိတ္မရွည္တဲ့ ေလသံနဲ႔ ေမးေတာ့မွ.. ေကာင္မေလးက.. အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ေတာင္းဆုိလုိက္လုိ႔ေဟ့ လုိ႔.. သေကာင့္သားက ေျပာတယ္..။

အင္း ေျပာစမ္းပါအုံး.. သူက ဘာေတြေတာင္းဆုိလုိက္လုိ႔လဲ.. လင္းစမ္းပါအုံး ဆုိေတာ့.. သေကာင့္သားက.. ေျပာရခက္ေနတယ္..။ သက္ျပင္းကုိ အတဲြလုိက္ခ်- အခန္းမ်က္ႏွာက်က္ကုိ အေၾကာင္းမဲ့အၾကာၾကီးေမာ့ၾကည္႔- ေနာက္ေတာ့မွ အသက္၀ေအာင္ ရွဳျပီး အခုလုိေျပာတယ္..။

"ေကာင္မေလးက သူ႔ကုိ ၾကိဳက္ရင္ အရက္ျဖတ္္ရမယ္" တဲ့..။

ဟ-ဒါမ်ား.. ျဖတ္မယ္ေျပာလုိက္ေပါ့..။ ညားျပီးမွ ျပန္ေသာက္-အဲဒီအခ်ိန္က် သူလည္း ဘာတတ္ႏုိင္တာမွတ္လုိ႔ - ဆုိျပီး ငလုံးက ထေျပာတယ္..။ က်န္တဲ့လူေတြကလည္း.. ဟုတ္သားပဲ-အဲဒါမ်ားကြာ ေပးလုိက္ ကတိ၊ ဆုိျပီး ၀ုိင္းေျပာၾကတယ္..။

ေအး.. ငါကုိယ္တုိင္လည္း.. အဲဒီအခ်က္ေတာ့.. လုိက္ေလ်ာႏုိင္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္..ေနာက္တစ္ခ်က္ ရွိေသးတယ္..။ အဲဒါက သေဘာတူဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ကြ ဆုိျပီး.. " သက္ျပင္းေတြ အတဲြလုိက္ခ်- မ်က္ႏွာက်က္ေမာ့ၾကည္႔ " လုပ္ေနျပန္တယ္..။

ဟ- ဘာကတိမုိ႔လုိ႔လဲ လုိ႔ အားလုံးက ၀ုိင္းေမးၾကတယ္..။ သူေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေျဖဘူး..။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက.. လုပ္ပါ.. ငါတုိ႔လည္း ၀ုိင္းစဥ္းစားေပးလုိ႔ရတာေပါ့..။ ႏုိ႔မုိ႔ရင္ မင္းဇာတ္လမ္းက.. လိပ္ခဲတင္းတင္းျဖစ္ေနမွာ.. ဆုိျပီး မရမက အတင္း အစ္ေအာက္ေတာ့မွ..

" သူ႔ကုိ ခ်စ္ရင္ ငါ့ သြားေခါ ကုိ ျပင္ေပး ရမယ္ တဲ့ ကြာ " တဲ့..။ အေျဖက ထြက္လာတယ္..။

မိန္းမမ်ား ေတာင္းဆုိစရာ ရွားလုိ႔..။ အဲဒီသေကာင့္သားကလည္း သြားက ေတာ္ေတာ္ေလး ေခါရွာတယ္..။ ေမြးရာပါ ေခါ တာ။ အဲဒါၾကီး သြားျပဳျပင္လုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ..။ အဲဒါက.. သူ႔ရဲ႔ trade mark ..ပဲ..။ ငယ္တုံးက.. ျပင္ခုိင္းရင္လည္း ေတာ္ေသး။ တသက္လုံး ေခါ လာတဲ့ သြား.. ခ်စ္သူအလုိက်ေအာင္.. ရုိက္ခ်ိဳးျပဳျပင္လုိက္ဖုိ႔ ဆုိတာ လြယ္တာမွတ္လုိ႔..။

ေဟ့ အဲဒါေတာ့.. အဲဒီေကာင္မ လြန္တယ္။ မၾကိဳက္ရင္လည္း ေနပေစ..။ မင္း trade mark ေတာ့ အပ်က္မခံနဲ႔..။ ဆုိျပီး တခ်ိန္လုံးျငိမ္ေနတဲ့ ကေလးသား သန္း၀င္းနုိင္္က မွတ္ခ်က္၀င္ေပးတယ္..။

အခုေတာ့လည္း.. အဲဒီ သြားေခါ လက္ေမာင္းကုိ ကႏြဲ႔ကယ်ခ်ိတ္ျပီး.. ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ မိသားစုလုိက္ ၾကြခ်ီလာတာ.. ဟုိးတစ္ရက္က.. မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုမွာ ေတြ႔လုိက္ရတယ္..။

သြားက အရင္ထက္ေတာင္ ပုိေခါ လာ သလုိပဲ..။ အဲဒီေန႔က..။