တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ႏွစ္စဥ္က်င္းပတဲ့ ရြာဘုရားပဲြက အခ်ိန္က်လာတယ္။ ဆယ့္ႏွစ္ပဲြသမားေတြလဲ လွဳပ္လွဳပ္ လွဳပ္လွဳပ္ျဖစ္ကုန္တယ္။ ဆယ့္ႏွစ္ပဲြသမားဆုိတာ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ ဘုရားပဲြတကာလွည္႔ျပီး ေလာင္းကစား၀ုိင္း လုိက္ေထာင္စားသူေတြကုိ ေခၚတာပဲ။
ေခတ္အစားဆုံးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အရပ္အေခၚ ဂလုံးဂလုံး ၀ုိင္းေတြပဲ။ ေျခာက္ေကာင္ဂ်င္လုိ႔လဲ ေခၚၾကတယ္။ အံစာတုံးလုိ ေျခာက္မ်က္ႏွာပါတယ္။ မ်က္ႏွာတစ္ဖက္စီမွာ တိရိစၦာန္တစ္ေကာင္စီပါတယ္။
ဆင္.. ပုဇြန္.. လိပ္.. က်ား.. ငါး.. ၾကက္.. ေျခာက္ေကာင္ပဲ။ အရြယ္တူ ဆုိက္ဒ္တူ အံစာတုံးသုံးတုံးကုိ အျမင့္တင္ထားျပီး ၾကိဳးနဲ႔ ေအာက္ကုိ ဆဲြခ်တာပဲ။ ေအာက္ခံ အသားခုံေပၚ အံစာတုံးေတြ လိမ့္ဆင္းလာျပီး အေပၚမ်က္ႏွာျပင္ေပၚက တိရိစၦာန္ေကာင္ကုိ ေပါက္မဲထားတာပဲ။ အံစာတုံးၾကီးေတြ လိမ့္ဆင္းလာတဲ့ အသံက.. ဂလုံး ဂလုံးနဲ႔ ျမည္လုိ႔ ရြာကလူေတြက အဲဒီေလာင္းကစား၀ုိင္းေတြကုိ ဂလုံးဂလုံး၀ုိင္းလုိ႔ ေခၚတာပဲ။
ဂလုံးဂလုံး၀ုိင္းေတြကုိ ဘုိေတြလဲ အားေပးတယ္။ ရြာမွာ ေငြက အေတာ္တန္ဘုိးရွိတယ္။ ဘုိေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တန္ဘုိးထားေလာက္တဲ့ ပမာဏကုိ ေငြဘယ္ထင္မလဲ။ သူတုိ႔ ထုိးတဲ့၀ုိင္းမွာ လူသိပ္စည္တယ္။
တခ်ိဳ႔လဲ မစားရေညွာ္ခံ ဆုိတာမ်ိဳးေပါ့။ ဘုိ ေတြထုိးတဲ့ ေငြစကၠဴအထပ္လုိက္ကုိ သြားေရတျမားျမားနဲ႔ လုိက္ႏွေျမာေန အားက်ေနၾကတယ္။ ဘုိေနာက္လုိက္ေတြကလဲ ၾကက္တူေရြးကေတာ္ေတာ္ မယ္ေဘာ္က ကဲကဲ ဆုိတာမ်ိဳးပဲ။
သူ႔ဆရာ ဘုိထုိးထားတဲ့ အေကာင္ကုိ ဘိရုမာလုိ႔ မေအာ္ဘူး။ အဂၤလိပ္လုိ႔ ဆူညံေနေအာင္ ေအာ္ေနတယ္။ အံစာတုံးတစ္တုံးက်လာတာနဲ႔ ေပါက္တဲ့အေကာင္ကုိ ဘုိလုိ ေအာ္တယ္။ ဆင္ ေပါက္ရင္ အဲလီးဖင့္ အဲလီးဖင့္... က်ားေပါက္ရင္ .. တုိက္ဂါး တုိက္ဂါး.. နဲ႔ေအာ္တာပဲ။ ေအာ္ရင္းတန္းလန္း ပုဇြန္ေပါက္ေတာ့ .. အဲလီးဖင့္ အဲလီးဖင့္ တုိက္ဂါး.. တုိက္ဂါး လုိ႔ ေအာ္ေနရင္းကေန.. " ပုဇြန္တုတ္ၾကီးကြ" လုိ႔ ထေအာ္တယ္။
ပုဇြန္ကုိက်ေတာ့ ခမ်ာ ဘုိလုိ မသိေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြ ၀ုိင္းရယ္ၾကတာေပါ့။
ေခတ္အစားဆုံးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အရပ္အေခၚ ဂလုံးဂလုံး ၀ုိင္းေတြပဲ။ ေျခာက္ေကာင္ဂ်င္လုိ႔လဲ ေခၚၾကတယ္။ အံစာတုံးလုိ ေျခာက္မ်က္ႏွာပါတယ္။ မ်က္ႏွာတစ္ဖက္စီမွာ တိရိစၦာန္တစ္ေကာင္စီပါတယ္။
ဆင္.. ပုဇြန္.. လိပ္.. က်ား.. ငါး.. ၾကက္.. ေျခာက္ေကာင္ပဲ။ အရြယ္တူ ဆုိက္ဒ္တူ အံစာတုံးသုံးတုံးကုိ အျမင့္တင္ထားျပီး ၾကိဳးနဲ႔ ေအာက္ကုိ ဆဲြခ်တာပဲ။ ေအာက္ခံ အသားခုံေပၚ အံစာတုံးေတြ လိမ့္ဆင္းလာျပီး အေပၚမ်က္ႏွာျပင္ေပၚက တိရိစၦာန္ေကာင္ကုိ ေပါက္မဲထားတာပဲ။ အံစာတုံးၾကီးေတြ လိမ့္ဆင္းလာတဲ့ အသံက.. ဂလုံး ဂလုံးနဲ႔ ျမည္လုိ႔ ရြာကလူေတြက အဲဒီေလာင္းကစား၀ုိင္းေတြကုိ ဂလုံးဂလုံး၀ုိင္းလုိ႔ ေခၚတာပဲ။
ဂလုံးဂလုံး၀ုိင္းေတြကုိ ဘုိေတြလဲ အားေပးတယ္။ ရြာမွာ ေငြက အေတာ္တန္ဘုိးရွိတယ္။ ဘုိေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တန္ဘုိးထားေလာက္တဲ့ ပမာဏကုိ ေငြဘယ္ထင္မလဲ။ သူတုိ႔ ထုိးတဲ့၀ုိင္းမွာ လူသိပ္စည္တယ္။
တခ်ိဳ႔လဲ မစားရေညွာ္ခံ ဆုိတာမ်ိဳးေပါ့။ ဘုိ ေတြထုိးတဲ့ ေငြစကၠဴအထပ္လုိက္ကုိ သြားေရတျမားျမားနဲ႔ လုိက္ႏွေျမာေန အားက်ေနၾကတယ္။ ဘုိေနာက္လုိက္ေတြကလဲ ၾကက္တူေရြးကေတာ္ေတာ္ မယ္ေဘာ္က ကဲကဲ ဆုိတာမ်ိဳးပဲ။
သူ႔ဆရာ ဘုိထုိးထားတဲ့ အေကာင္ကုိ ဘိရုမာလုိ႔ မေအာ္ဘူး။ အဂၤလိပ္လုိ႔ ဆူညံေနေအာင္ ေအာ္ေနတယ္။ အံစာတုံးတစ္တုံးက်လာတာနဲ႔ ေပါက္တဲ့အေကာင္ကုိ ဘုိလုိ ေအာ္တယ္။ ဆင္ ေပါက္ရင္ အဲလီးဖင့္ အဲလီးဖင့္... က်ားေပါက္ရင္ .. တုိက္ဂါး တုိက္ဂါး.. နဲ႔ေအာ္တာပဲ။ ေအာ္ရင္းတန္းလန္း ပုဇြန္ေပါက္ေတာ့ .. အဲလီးဖင့္ အဲလီးဖင့္ တုိက္ဂါး.. တုိက္ဂါး လုိ႔ ေအာ္ေနရင္းကေန.. " ပုဇြန္တုတ္ၾကီးကြ" လုိ႔ ထေအာ္တယ္။
ပုဇြန္ကုိက်ေတာ့ ခမ်ာ ဘုိလုိ မသိေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြ ၀ုိင္းရယ္ၾကတာေပါ့။
No comments:
Post a Comment