အဲဒီလုိနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေနာက္ လုိက္.. အခ်ိန္တန္ အေဆာင္ျပန္.. နဲ႔ ရက္ေတြ တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ ကုန္သြားခဲ့တယ္..။ အျပင္ေဆာင္ေနတာ တစ္လေလာက္ ရႇိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမႈနဲ႔ အဂၤလိပ္စကားေျပာ သင္တန္းတက္ဖုိ့ ျဖစ္လာခဲ့တယ္..။
ပန္းဆုိးတန္းနဲ႔ ဗႏၶဳလမ္းေထာင့္မႇာ ထင္ပါရဲ့ ..။ ေကတီ ဦးတင့္လြင္ဆုိတဲ့ ဆရာ သင္တဲ့ သင္တန္းမႇာ ကြ်န္ေတာ္ စာရင္းသြင္းတယ္..။ တစ္လ သုံးရာက်ပ္ ေပးရတယ္..။
ပုိက္ဆံက စာရင္းသြင္းသြင္းျခင္း ေပးရတယ္..။ ဒါေပမယ့္ သုံးေလးရက္တက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္မသြားေတာ့ဘူး..။ ရႇက္လို႔..။ သင္တန္းစ တဲ့ရက္မႇာ ဆရာက တစ္ေယာက္ျခင္း ေျပာခ်င္ရာေျပာၾက လို႔ ခုိင္းတယ္..။ ဘုိလုိ ေျပာၾကရတယ္..။
ကြ်န္ေတာ့္ေရႇ့က သင္တန္းေဖာ္ေတြ ေျပာတာ အေတာ္ေကာင္းသကုိး..။ သူတုိ့က အေတာ္ေလးလဲ ကြ်မ္းက်င္ေနျပီနဲ႔ တူပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္အလႇည့္ေရာက္ေတာ့ ဘာေျပာရမႇန္းလဲ မသိ..။ ေခါင္းထဲမႇာလဲ .. ဘာမႇ ျပင္ဆင္ထားတာကလဲ မရႇိ..။
ဆရာက ေျပာခ်င္ရာေျပာ လို႔ဆုိေပမယ့္ '' မုိင္းနိမ္းအစ္စ္ ဘယ္သူ '' လို႔ ေျပာရမႇာကလဲ ရြံ့တြန့္တြန့္ ရႇက္တက္တက္ ျဖစ္ေနတယ္..။ ဒါေပမယ့္ တျခားအေၾကာင္းအရာကလဲ.. စဥ္းစားလို႔ကုိ မရျဖစ္ေနတယ္..။
ဆရာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျပဳံးျပီး ၾကည့္ေနတယ္..။ က်န္တဲ့ သင္တန္းေဖာ္ေတြကလဲ ကြ်န္ေတာ္ဘာေျပာမလဲ လို႔ စိတ္၀င္စားေနၾကတယ္..။ သူတုိ့ကုိ ျပဴးတိျပဴးေၾကာင္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ၾကည့္ေနရင္း ေခါင္းထဲမႇာ ဆယ္တန္းတုံးက သင္ခဲ့ရတဲ့ ေလထန္ကုန္း ၀တၳဳ ေပၚလာတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္လဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ကြာ ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔.. ဟိကလစ္ က ကတ္သရင္း ကုိ ေျပာတဲ့ " I'm hero of romance.... eternal rock, beneath the earth" ဆုိတဲ့ စာသားေတြ ရြတ္ခ်လုိက္တယ္..။
အားလုံးက ၀ုိင္းရယ္ၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လဲ အေတာ္ရႇက္သြားတယ္..။ ေနာက္တစ္ရက္ႏႇစ္ရက္ေလာက္ တက္ျပီး အဲဒီသင္တန္းကုိ ေက်ာခုိင္းလုိက္ေတာ့တယ္..။
သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းဆဲတယ္..။ ပုိက္ဆံသုံးရာ အလကားျဖဳန္းသလုိ ျဖစ္သြားေတာ့ ႏႇေျမာမႇာေပါ့..။
ပန္းဆုိးတန္းနဲ႔ ဗႏၶဳလမ္းေထာင့္မႇာ ထင္ပါရဲ့ ..။ ေကတီ ဦးတင့္လြင္ဆုိတဲ့ ဆရာ သင္တဲ့ သင္တန္းမႇာ ကြ်န္ေတာ္ စာရင္းသြင္းတယ္..။ တစ္လ သုံးရာက်ပ္ ေပးရတယ္..။
ပုိက္ဆံက စာရင္းသြင္းသြင္းျခင္း ေပးရတယ္..။ ဒါေပမယ့္ သုံးေလးရက္တက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္မသြားေတာ့ဘူး..။ ရႇက္လို႔..။ သင္တန္းစ တဲ့ရက္မႇာ ဆရာက တစ္ေယာက္ျခင္း ေျပာခ်င္ရာေျပာၾက လို႔ ခုိင္းတယ္..။ ဘုိလုိ ေျပာၾကရတယ္..။
ကြ်န္ေတာ့္ေရႇ့က သင္တန္းေဖာ္ေတြ ေျပာတာ အေတာ္ေကာင္းသကုိး..။ သူတုိ့က အေတာ္ေလးလဲ ကြ်မ္းက်င္ေနျပီနဲ႔ တူပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္အလႇည့္ေရာက္ေတာ့ ဘာေျပာရမႇန္းလဲ မသိ..။ ေခါင္းထဲမႇာလဲ .. ဘာမႇ ျပင္ဆင္ထားတာကလဲ မရႇိ..။
ဆရာက ေျပာခ်င္ရာေျပာ လို႔ဆုိေပမယ့္ '' မုိင္းနိမ္းအစ္စ္ ဘယ္သူ '' လို႔ ေျပာရမႇာကလဲ ရြံ့တြန့္တြန့္ ရႇက္တက္တက္ ျဖစ္ေနတယ္..။ ဒါေပမယ့္ တျခားအေၾကာင္းအရာကလဲ.. စဥ္းစားလို႔ကုိ မရျဖစ္ေနတယ္..။
ဆရာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျပဳံးျပီး ၾကည့္ေနတယ္..။ က်န္တဲ့ သင္တန္းေဖာ္ေတြကလဲ ကြ်န္ေတာ္ဘာေျပာမလဲ လို႔ စိတ္၀င္စားေနၾကတယ္..။ သူတုိ့ကုိ ျပဴးတိျပဴးေၾကာင္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ၾကည့္ေနရင္း ေခါင္းထဲမႇာ ဆယ္တန္းတုံးက သင္ခဲ့ရတဲ့ ေလထန္ကုန္း ၀တၳဳ ေပၚလာတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္လဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ကြာ ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔.. ဟိကလစ္ က ကတ္သရင္း ကုိ ေျပာတဲ့ " I'm hero of romance.... eternal rock, beneath the earth" ဆုိတဲ့ စာသားေတြ ရြတ္ခ်လုိက္တယ္..။
အားလုံးက ၀ုိင္းရယ္ၾကတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လဲ အေတာ္ရႇက္သြားတယ္..။ ေနာက္တစ္ရက္ႏႇစ္ရက္ေလာက္ တက္ျပီး အဲဒီသင္တန္းကုိ ေက်ာခုိင္းလုိက္ေတာ့တယ္..။
သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းဆဲတယ္..။ ပုိက္ဆံသုံးရာ အလကားျဖဳန္းသလုိ ျဖစ္သြားေတာ့ ႏႇေျမာမႇာေပါ့..။
1 comment:
့ဟားဟား
က်ေနာ္လဲ ၁၀တန္းေအာင္ပီးေတာ့ ဆရာမကေမးတယ္
အဲဒီထဲက ဘာသင္ခန္းစာရလဲဆိုေတာ့
က်ေနာ္လဲ အေပၚက စာေတြ ရြတ္ျပဘူးတယ္
Post a Comment