Friday, August 8, 2008

17.3 တိတ္တခိုးအခ်စ္

အခက္အခဲၾကားက.. တုိးထြက္လာခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္က.. ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ျမျမ၀င္းကုိ.. တန္ခိုးရႇိတဲ့ တစ္စုံတစ္ရာဆီကုိ.. ေရာက္သြားေစခဲ့တယ္..။ အဲဒီေနာက္ပုိင္း.. ကြ်န္္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့ စိတ္ညစ္စရာ နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ ဖြယ္ရာေတြကုိ.. သူမ တ၀က္ ခဲြခဲြ ေပးရေတာ့တယ္..။

ေက်ာင္းကုိ အတူလာတယ္..။ အျပန္မႇာ.. အတူျပန္ၾကတယ္..။ တရုတ္ေျပးမင္းနဲ႔ တံငါသည္ရဲ့ သမုိင္းေတာင္ ျပင္ေရးရမလုိ ျဖစ္ေနျပီလို႔.. အတန္းေဖာ္ေတြ မၾကားတၾကား စေလာက္တဲ့ အထိ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့ႏႇစ္ေယာက္ တတဲြတဲြေပါ့..။

အခ်စ္ဆုိတာ.. ဖြင့္ေျပာစရာမလုိတဲ့ အရာတစ္ခုသာဆုိရင္.. သူမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ ျပီလို႔ ေျပာႏုိင္မႇာပဲ..။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔ေလာကက အဲဒီေလာက္အထိ မရုိးရႇင္းခဲ့ပါဘူး..။

ကြ်န္ေတာ့္မႇာလဲ.. ဆယ္တန္းတစ္ႏႇစ္က်ထားတဲ့.. အရိပ္က.. ေနာက္ထပ္ အတိမ္းအေစာင္းကုိ ခြင့္မျပဳေတာ့တဲ့ အေနအထား..။ ခင္ေထြးရီနဲ႔ ဇာတ္လမ္းကလဲ.. လိပ္ခဲတည္းတည္း..။ ျမျမ၀င္းအေပၚမႇာ တိမ္းညႊတ္ေနတဲ့.. အခ်စ္စိတ္ကုိ တားဖုိ့ကလည္း မစြမ္း..။ ၾကီးထြားဓါတ္ေျမၾသဇာ အေကြ်းခံရတဲ့ ဆူးၾကားက ဘူးသီးတစ္လုံးလုိ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္..။

ဒါေပမယ့္.. အဓိပၸါယ္အျပည့္နဲ႔ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္မ်ားကုိ.. ကြ်န္ေတာ္ အရင္ကထက္ ပုိ ပုိင္ဆုိင္လာခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းမသြားခင္ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ရတာလဲ အေမာပဲ..။

အရိုးကဲြမတတ္ေအးတဲ့ အညာေဆာင္းတြင္းရဲ့ မနက္ေစာမႇာေတာင္ ေက်ာင္းမသြားခင္ ကြ်န္ေတာ္ေရထခ်ိဳး တယ္..။ ျပီး ညကတည္းက.. ေခါင္းအုံးေအာက္ ထားအိပ္ ထားတဲ့.. အက်ႌနဲ႔လံုခ်ည္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ထုတ္၀တ္တယ္..။ (လ်ပ္စစ္မီးမရႇိ.. မီးေသြးမီးပူမရႇိ္ေတာ့.. အက်ႌလုံခ်ည္ေတြကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါက္ျပီး ေခါင္းအုံးေအာက္ ထားအိပ္ရတယ္.. အေတာ္အတန္ေတာ့ ျပန့္ျပန့္ဆံ့ဆံ့ျဖစ္တယ္) တဆက္တည္း ခဲေနတဲ့ အုံးဆီကုိ တုတ္နဲ႔ထုိးျပီး လိမ္းတယ္..။

ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔.. လူပ်ိဳျဖစ္ေနျပီဆုိတာကုိ သက္ေသျပေနတဲ့.. မ်က္ႏႇာေပၚက.. အဖုအပိမ့္တခ်ိဳ့ကုိ သနပ္ခါး ဖုိ႔ျပီးသကာလ အိမ္ကေနထြက္လာျပီး လမ္းတ၀က္မႇာ ေစာင့္ေနတဲ့ ျမျမ၀င္းနဲ႔ အတူ..ေက်ာင္း ေတာ္ၾကီးဆီ ခ်ီတက္ခဲ့ေတာ့တယ္..။

သနပ္ခါးလိမ္းတယ္ဆုိလို႔ ပါးကြက္က်ားေလာက္တဲ့အထိ လိမ္းတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ခပ္ပါးပါးေပါ့..။ ဒါေပမယ့္ တနလၤာနဲ႔ ေသာၾကာႏႇစ္ရက္ေတာ့ သနပ္ခါးမလိမ္းရဲဘူး..။ အဲဒီရက္ေတြမႇာ.. တေက်ာင္းလုံး အက္ဆင္ဘလီ လုပ္ရတယ္..။

ဆရာဦးေအးၾကဴဆုိတဲ့ လူပ်ိဳၾကီးက.. သနပ္ခါးလိမ္းလာတဲ့.. ေက်ာင္းသားေတြကုိ.. အက္ဆင္ဘလီမႇာ ျပႆနာရႇာေလ့ရႇိတယ္..။ ဒိန္းဒလိန္းနတ္ဖမ္းစားမႈေၾကာင့္.. သနပ္ခါးပါးပါး လိမ္းလာမိတဲ့ကြ်န္ေတာ္ အက္ဆင္ဘလီမႇာ..အဲဒီဆရာသမားေၾကာင့္ ေသာက္ရႇက္ အၾကီးအက်ယ္ကဲြဖူးတယ္..။

သနပ္ခါးလိမ္းလာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ေရႇ့ထြက္ခဲ့လို႔.. အဲဒီဆရာက တစ္ရက္ ဘာစိတ္ကူးေပါက္လို႔ရယ္ မသိ.. ထလုပ္တယ္..။ အတန္းစုံက.. ေက်ာင္းသားေတြ.. အလ်ိဳအလ်ဳိနဲ႔.. ေရႇ့ထြက္ၾကရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေရႇ့မထြက္ဘဲ.. ကုိယ့္ေနရာမႇာပဲ.. ဟန္ကုိယ့္ဖုိ့လုပ္ျပီး.. ေပရပ္ေနခဲ့တယ္..။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့.. အဲဒီဆရာက.. တစ္ေယာက္ျခင္း လုိက္ၾကည့္တယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေတြ႔ေတာ့ ေဟ့ေကာင္ သနပ္ခါးလိမ္းထားတဲ့ေကာင္ေတြ ေရႇ့ထြက္ခဲ့လို႔ ေျပာေနတာ မၾကားဖူးလားလို႔ မ်က္ႏႇာထိမ်က္ႏႇာ ထားနဲ႔ ေျပာတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္လည္း.. ထူပူျပီး ေျပာမိေျပာရာ.. '' ကြ်န္ေတာ္မႇ.. သနပ္ခါးမလိမ္းတာ '' လို႔ ျပန္ေျပာမိတယ္..။

''အမ္မာ.. မင္းမ်က္ခုံးေမႊးေပၚက.. သနပ္ခါးမဟုတ္လို႔ ဘာလဲ.. လိမ္ခ်င္ေသးတယ္.. အခုထြက္ခဲ့ '' လို႔ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ လုပ္ေတာ့တာပဲ..။ အက္ဆင္ဘလီမႇာ ရႇိရႇိသမ်.. ဆရာေက်ာင္းသားအားလုံးက လည္း.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့ႏႇစ္ေယာက္ကုိ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္..။

ကြ်န္ေတာ္လည္း ရႇက္ရႇက္နဲ႔.. ''ကြ်န္ေတာ္လိမ္းထားတာ သနပ္ခါးမႇ မဟုတ္တာ.. သီးေခါက္'' လို႔ ေျပာလုိက္မိတယ္..။ ရယ္လုိက္ၾကတာ..။ မႈန္ကုတ္ေနတဲ့ ဆရာ့မ်က္ႏႇာေတာင္ စပ္ျဖီးျဖီး ျဖစ္သြားတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. '' ေဟ့ေကာင္ .. လ်ာမရႇည္နဲ႔ ..သီးေခါက္လိမ္းလာလဲ ေရႇ့ထြက္ခဲ့ '' ဆုိတာနဲ႔.. ကြ်န္ေတာ္လည္း.. ေရႇ့ထြက္ခဲ့ရတယ္..။

ေနာက္ေတာ့.. ေရႇ့မႇာေရာက္ႏႇင့္ေနတဲ့.. ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး တေပ်ာ္တပါးၾကီး '' ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ဂန္ဒူး ေတြပါဗ်ိဳ႕'' လို႔ သုံးၾကိမ္ေအာ္လုိက္ရတယ္..။ သုံးၾကိမ္ေစ့လို႔ သူမ်ားေတြ ရပ္သြားတာေတာင္.. ကြ်န္ေတာ္က.. မရပ္ဘဲ အဆစ္တစ္ၾကိမ္ေအာ္ေပးလုိက္တယ္..။

အဲဒီေန့က ေက်ာင္းဆင္းေတာ့.. '' နင္ မရႇက္ဘူးလား '' လို႔ ျမျမ၀င္းက ျပဳံးစိစိနဲ႔ ေမးတယ္..။ '' ငါးၾကင္း ေကာင္ၾကီးကုိ ထမ္းလို႔လာတာ.. ခ်စ္ခ်စ္ တံငါ '' လို႔ေတာင္ ေအာ္ရဲေသးတာပဲဟာ.. ဒီေလာက္ကေတာ့အေပ်ာ့ေပါ့ လို႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျပာေတာ့.. ျမျမ၀င္းက.. ေသလုိက္ပါ့လား လို႔ ေျပာရင္း.. ကြ်န္ေတာ့္ကုိ လႇမ္းရုိက္တယ္..။

ေလထဲ ေ၀့လာတဲ့ သူမလက္ကေလးကုိ.. ေရႇာင္သလုိလုိနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ဖမ္းဆုပ္ထားလုိက္မိတယ္..။

၀င္လုဆဲေနေၾကာင့္ ေတာက္ပေနတဲ့.. တိမ္တုိက္ေတြရဲ့ ေရာင္ျပန္တခ်ိဳ့ သူမမ်က္ႏႇာေပၚမႇာ ျဖတ္ကနဲ လက္သြားတာ.. ေတြ႔လုိက္ရတယ္..။ ေနာက္.. ဆတ္ကနဲ သူ့လက္ကေလးကုိ.. ျပန္ရုတ္ရင္း ဘာမႇန္းလဲ မသိဘူး လို႔.. မပြင့္တပြင့္ေျပာရင္း.. ကြ်န္ေတာ့္ေရႇ့ကေန အေျပးတပုိင္းနဲ႔ ထြက္သြားေတာ့ တယ္။

တန္ဖုိးအထားဆုံး အရာတစ္ခု.. ရုတ္တရက္ေပၚလာျပီး.. ခ်က္ျခင္းျပန္ေပ်ာက္သြားသလုိ.. ခံစားရင္း ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲမႇာ.. စုိးလြင္လြင္ရဲ့

''အခ်စ္သစ္ ေနာက္တစ္ခု ကမ္းလုိက္တဲ့အခါ လႇမ္းလုိက္တဲ့ လက္မ်ား.. ေအးစက္စက္နဲ႔ျဖစ္မေန အရင္အတုိင္း ေႏြးေထြးစဲပဲလား '' ဆုိတဲ့ သီခ်င္းတပုိင္းတစ ေပၚလာခဲ့တယ္..။

ကြ်န္ေတာ္မသိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေပါ့..။ ဒါမႇမဟုတ္.. ကြ်န္ေတာ္မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေပါ့။

1 comment:

Nay Mya Mya Swe said...

ၾကီးထြားဓါတ္ေျမၾသဇာ အေကြ်းခံရတဲ့ ဆူးၾကားက ဘူးသီးတစ္လုံးလုိ ဆိုတဲ့တင္စားခ်က္ကို သေဘာက်တယ္