အဲဒီလုိမ်ိဳးမိဘလိမ္မိလို႔ နဲ႔တူပါရဲ့..။ တစ္ေခါက္ျမင္းျခံမႇာ ကြ်န္ေတာ္လူလိမ္ခံလုိက္ရတယ္..။ အဲဒီအေခါက္ကေတာ့ ကုန္က်စားရိတ္ပုိျပဖုိ႔ေေနေနသာသာ ကုိယ့္ေန့တြက္ထဲကေတာင္ ပါသြားလို႔ ထမင္းငတ္ပါေလေရာ..။
ျဖစ္ပုံက ဒီလုိ..။
ကုန္စိမ္းတန္းမႇာ ပါလာတဲ့ ၾကက္ဟင္းခါးသီးနဲ႔ ေျပာင္းဖူးေတြ ေဖာက္သည္ေပးျပီး အေမမႇာလုိက္တဲ့ ငပိေကာင္ငါးေျခာက္၀ယ္ဖုိ့ ကုန္ေျခာက္တန္းဖက္ ကြ်န္ေတာ္ထြက္လာခဲ့တယ္..။ ပုခုံးေပၚမႇာက ထန္းေခါက္ေတာင္း ခါလီကုိ ခ်ိတ္ရင္းေပါ့..။ ေစ်းထဲဆုိေတာ့ဟုိလူ့ေရႇာင္ရဒီလူ့ေရႇာင္ရ နဲ႔ က်ီးလန့္စာစား ေလ်ာက္ရတယ္..။
ပုုဆုိးကတုိတုိ၊ ထန္းေခါက္ေတာင္းအလြတ္ လြယ္ထားရင္း၊ ပုိက္ဆံထည့္ထားတဲ့လြယ္အိတ္စလြယ္သုိင္းထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္က ငါ့တူငါ့တူနဲ႔ လႇမ္းေခၚတယ္..။ ရုပ္ျမင္တာနဲ႔ ေတာသားငအ အခ်ဥ္မႇန္းသိတယ္နဲ႔တူပါရဲ့..။ ပထမေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေခၚေနမႇန္းမသိဘူး..။ ေဟ့ ထန္းေခါက္ေတာင္းနဲ႔ငါ့တူ လို႔ လႇမ္းေအာ္မႇ ကုိယ့္ေခၚေနမႇန္းသိေတာ့တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္လႇည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ တုိက္ပုံအက်ႌနဲ႔ သားသားနားနားဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျပဳံးျပရင္း လက္ယပ္လႇမ္းေခၚေနတာ ေတြ႔လုိက္ရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္အူေၾကာင္ေၾကာင္ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ ရပ္ေနတုံး သူကအနားေရာက္လာတယ္..။
ငါ့့တူက နယ္ကေစ်းလာ၀ယ္တာလားလို႔ သူကကြ်န္ေတာ့္အနားေရာက္တာနဲ႔ ျပဳံးျပီးေမးတယ္..။ ဟုတ္တယ္ဗ် လို႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျဖေတာ့ ဘယ္ရြာကလဲလို႔ သူကဆက္ေမးတယ္..။ ဆမိတ္ခုံက လို႔ ကြ်န္ေတာ္က ေျပာ ေတာ့ '' ဟ အေတာ္ပဲ လာလာ ဒီဖက္လာ.. လမ္းမၾကီးေပၚမႇာ သူမ်ားေတြအေႏႇာင့္အယႇက္ျဖစ္တယ္လို႔'' ေျပာရင္း ကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္းကုိဆဲြျပီး ေစ်းအျပင္ဖက္တန္း သူကေခၚသြားတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္လဲ ဘုမသိဘမသိ ေယာင္ကမ္းကမ္းနဲ႔ ပါသြားခဲ့တယ္..။ အျပင္ေရာက္တာနဲ႔ လာထုိင္ကြာလို႔ သူကေျပာတာနဲ႔ လမ္းေဘးမႇာပဲ ႏႇစ္ေယာက္သားမ်က္ႏႇာခ်င္းဆုိင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္လုိက္ၾကတယ္..။ ထုိင္ျပီးျပီးခ်င္း ပုိက္ဆံအစိတ္ေလာက္ပါတယ္မဟုတ္လား.. ဦးကုိခနေပး ျပီးရင္ျပန္ေပးမယ္လို႔ ေတာင္းတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လဲ ေပးသင့္မေပးသင့္ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက ျပန္ရမႇာပဲေလဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ပုိက္ဆံအစိတ္ထုတ္ ေပးလုိက္မိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ေပးလုိက္တဲ့ အစိတ္ထဲက တစ္ဆယ္တန္တစ္ရြက္ကုိ ေရာ့ဒါျပန္ယူထားဆုိျပီး ခ်က္ျခင္းျပန္ေပးတယ္..။
ျပီးမႇ..''ဦးက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးပူေဇာ္ပဲြ အတြက္ အလႇဴေငြလုိက္ေကာက္ေနတာ .. အဲဒါ ငါ့ညီအေနနဲ႔ ဒီဆယ့္ငါးက်ပ္လႇဴလုိက္ရင္ လာမယ့္ေသာၾကာေန့မႇာ ေရဒီယုိက အလႇဴရႇင္စာရင္းထုတ္ျပန္တဲ့ အခါ ငါ့ညီနာမည္ပါလာလိမ့္မယ္ '' လို႔ လုပ္ကေရာ..။
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမႇာ တစ္ခုခုေတာ့လဲြေနျပီ ဆုိတာ သိေနေပမယ့့္ ျပတ္ျပတ္သားသားၾကီး '' မလႇဴဘူးဗ်ာ က်ဳပ္ပုိက္ဆံခ်က္ျခင္းျပန္ေပး '' .. လို႔ေတာင္းဖုိ့က်ေတာ့လဲ မ၀ံ့ဘူးျဖစ္ေနတယ္..။ အဲဒီဦးေလးၾကီးရဲ့ ဥပဓိရုပ္ကလဲ မြန္မြန္ရည္ရည္မုိ့ အားနာေနမိတယ္..။ ( ေဂ်အယ္တုိ့ စာပတီးတုိ့လုိ ဥပဓိနဲ႔ဆုိရင္ေတာ့.. ရႇင္းတာေပါ့ .. )
ဒါေပမယ့္ မနည္းမာန္တင္းျပီး ေလသံေပ်ာ့နဲ႔ '' ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီေလာက္ၾကီးမတတ္ႏုိင္ဘူး ဦးရယ္ လႇဴေတာ့လႇဴခ်င္ပါတယ္.. ငါးက်ပ္ပဲ လႇဴပါရေစ.. ကြ်န္ေတာ့္ကုိ တစ္ဆယ္ ျပန္ေပးပါေနာ္ '' လို႔ ေျပာလုိက္ရတယ္..။
'' ကဲကဲ.. ငါ့တူမတတ္ႏုိင္တာလဲ ဦးကုိယ္ခ်င္းစာပါတယ္.. ေရာ့ ငါးက်ပ္ျပန္ယူ တစ္ဆယ္ေတာ့လႇဴလုိက္ ကြာ '' လို႔ ေျပာရင္း ေက်းဇူးရႇင္ၾကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ လမ္းေဘးမႇာ ထားျပီး ထြက္သြားေတာ့တယ္..။ သူ့ေနာက္ေက်ာကုိ စိတ္ႏႇလုံးေနာက္က်ိရႇဳပ္ေထြးစြာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေငးၾကည့္ေနတုံး ေက်းဇူးရႇင္ၾကီးက သမင္လည္ျပန္အၾကည့္နဲ႔ '' ငါ့တူ ေသာၾကာေန့ညေန ေရဒီယို နားေထာင္ဖုိ့ မေမ့နဲ႔အုံး '' လို႔ နားလည္ရခက္တဲ့အျပဳံးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သတိေပးသြားေသးတယ္..။
လဘက္ရည္တစ္ခြက္ တစ္က်ပ္..။ ထမင္းအ၀စားငါးက်ပ္ ေခတ္ဆုိေတာ့ လူလိမ္ခံလုိက္ရေၾကာင္း အိမ္ျပန္ေျပာဖုိ့ရႇက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီေန့ကုိဗုိက္ေဟာင္းေလာင္း နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါေၾကာင္း..။
ျဖစ္ပုံက ဒီလုိ..။
ကုန္စိမ္းတန္းမႇာ ပါလာတဲ့ ၾကက္ဟင္းခါးသီးနဲ႔ ေျပာင္းဖူးေတြ ေဖာက္သည္ေပးျပီး အေမမႇာလုိက္တဲ့ ငပိေကာင္ငါးေျခာက္၀ယ္ဖုိ့ ကုန္ေျခာက္တန္းဖက္ ကြ်န္ေတာ္ထြက္လာခဲ့တယ္..။ ပုခုံးေပၚမႇာက ထန္းေခါက္ေတာင္း ခါလီကုိ ခ်ိတ္ရင္းေပါ့..။ ေစ်းထဲဆုိေတာ့ဟုိလူ့ေရႇာင္ရဒီလူ့ေရႇာင္ရ နဲ႔ က်ီးလန့္စာစား ေလ်ာက္ရတယ္..။
ပုုဆုိးကတုိတုိ၊ ထန္းေခါက္ေတာင္းအလြတ္ လြယ္ထားရင္း၊ ပုိက္ဆံထည့္ထားတဲ့လြယ္အိတ္စလြယ္သုိင္းထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္က ငါ့တူငါ့တူနဲ႔ လႇမ္းေခၚတယ္..။ ရုပ္ျမင္တာနဲ႔ ေတာသားငအ အခ်ဥ္မႇန္းသိတယ္နဲ႔တူပါရဲ့..။ ပထမေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေခၚေနမႇန္းမသိဘူး..။ ေဟ့ ထန္းေခါက္ေတာင္းနဲ႔ငါ့တူ လို႔ လႇမ္းေအာ္မႇ ကုိယ့္ေခၚေနမႇန္းသိေတာ့တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္လႇည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ တုိက္ပုံအက်ႌနဲ႔ သားသားနားနားဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျပဳံးျပရင္း လက္ယပ္လႇမ္းေခၚေနတာ ေတြ႔လုိက္ရတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္အူေၾကာင္ေၾကာင္ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ ရပ္ေနတုံး သူကအနားေရာက္လာတယ္..။
ငါ့့တူက နယ္ကေစ်းလာ၀ယ္တာလားလို႔ သူကကြ်န္ေတာ့္အနားေရာက္တာနဲ႔ ျပဳံးျပီးေမးတယ္..။ ဟုတ္တယ္ဗ် လို႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျဖေတာ့ ဘယ္ရြာကလဲလို႔ သူကဆက္ေမးတယ္..။ ဆမိတ္ခုံက လို႔ ကြ်န္ေတာ္က ေျပာ ေတာ့ '' ဟ အေတာ္ပဲ လာလာ ဒီဖက္လာ.. လမ္းမၾကီးေပၚမႇာ သူမ်ားေတြအေႏႇာင့္အယႇက္ျဖစ္တယ္လို႔'' ေျပာရင္း ကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္းကုိဆဲြျပီး ေစ်းအျပင္ဖက္တန္း သူကေခၚသြားတယ္..။
ကြ်န္ေတာ္လဲ ဘုမသိဘမသိ ေယာင္ကမ္းကမ္းနဲ႔ ပါသြားခဲ့တယ္..။ အျပင္ေရာက္တာနဲ႔ လာထုိင္ကြာလို႔ သူကေျပာတာနဲ႔ လမ္းေဘးမႇာပဲ ႏႇစ္ေယာက္သားမ်က္ႏႇာခ်င္းဆုိင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္လုိက္ၾကတယ္..။ ထုိင္ျပီးျပီးခ်င္း ပုိက္ဆံအစိတ္ေလာက္ပါတယ္မဟုတ္လား.. ဦးကုိခနေပး ျပီးရင္ျပန္ေပးမယ္လို႔ ေတာင္းတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လဲ ေပးသင့္မေပးသင့္ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက ျပန္ရမႇာပဲေလဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ပုိက္ဆံအစိတ္ထုတ္ ေပးလုိက္မိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ေပးလုိက္တဲ့ အစိတ္ထဲက တစ္ဆယ္တန္တစ္ရြက္ကုိ ေရာ့ဒါျပန္ယူထားဆုိျပီး ခ်က္ျခင္းျပန္ေပးတယ္..။
ျပီးမႇ..''ဦးက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးပူေဇာ္ပဲြ အတြက္ အလႇဴေငြလုိက္ေကာက္ေနတာ .. အဲဒါ ငါ့ညီအေနနဲ႔ ဒီဆယ့္ငါးက်ပ္လႇဴလုိက္ရင္ လာမယ့္ေသာၾကာေန့မႇာ ေရဒီယုိက အလႇဴရႇင္စာရင္းထုတ္ျပန္တဲ့ အခါ ငါ့ညီနာမည္ပါလာလိမ့္မယ္ '' လို႔ လုပ္ကေရာ..။
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမႇာ တစ္ခုခုေတာ့လဲြေနျပီ ဆုိတာ သိေနေပမယ့့္ ျပတ္ျပတ္သားသားၾကီး '' မလႇဴဘူးဗ်ာ က်ဳပ္ပုိက္ဆံခ်က္ျခင္းျပန္ေပး '' .. လို႔ေတာင္းဖုိ့က်ေတာ့လဲ မ၀ံ့ဘူးျဖစ္ေနတယ္..။ အဲဒီဦးေလးၾကီးရဲ့ ဥပဓိရုပ္ကလဲ မြန္မြန္ရည္ရည္မုိ့ အားနာေနမိတယ္..။ ( ေဂ်အယ္တုိ့ စာပတီးတုိ့လုိ ဥပဓိနဲ႔ဆုိရင္ေတာ့.. ရႇင္းတာေပါ့ .. )
ဒါေပမယ့္ မနည္းမာန္တင္းျပီး ေလသံေပ်ာ့နဲ႔ '' ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီေလာက္ၾကီးမတတ္ႏုိင္ဘူး ဦးရယ္ လႇဴေတာ့လႇဴခ်င္ပါတယ္.. ငါးက်ပ္ပဲ လႇဴပါရေစ.. ကြ်န္ေတာ့္ကုိ တစ္ဆယ္ ျပန္ေပးပါေနာ္ '' လို႔ ေျပာလုိက္ရတယ္..။
'' ကဲကဲ.. ငါ့တူမတတ္ႏုိင္တာလဲ ဦးကုိယ္ခ်င္းစာပါတယ္.. ေရာ့ ငါးက်ပ္ျပန္ယူ တစ္ဆယ္ေတာ့လႇဴလုိက္ ကြာ '' လို႔ ေျပာရင္း ေက်းဇူးရႇင္ၾကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ လမ္းေဘးမႇာ ထားျပီး ထြက္သြားေတာ့တယ္..။ သူ့ေနာက္ေက်ာကုိ စိတ္ႏႇလုံးေနာက္က်ိရႇဳပ္ေထြးစြာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေငးၾကည့္ေနတုံး ေက်းဇူးရႇင္ၾကီးက သမင္လည္ျပန္အၾကည့္နဲ႔ '' ငါ့တူ ေသာၾကာေန့ညေန ေရဒီယို နားေထာင္ဖုိ့ မေမ့နဲ႔အုံး '' လို႔ နားလည္ရခက္တဲ့အျပဳံးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သတိေပးသြားေသးတယ္..။
လဘက္ရည္တစ္ခြက္ တစ္က်ပ္..။ ထမင္းအ၀စားငါးက်ပ္ ေခတ္ဆုိေတာ့ လူလိမ္ခံလုိက္ရေၾကာင္း အိမ္ျပန္ေျပာဖုိ့ရႇက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီေန့ကုိဗုိက္ေဟာင္းေလာင္း နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါေၾကာင္း..။
No comments:
Post a Comment