ပ်ဥ္းမနားနဲ႔ မိတၳီလာၾကားကုိေတာ့ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေမာင္းရတယ္..။ ပ်ဥ္းမနားမွာ ဘီးဖာဖုိ႔ အဆင္မေျပခဲ့ေတာ့ ဒီတစ္ခါ ဘီးေပါက္လုိ႔ကေတာ့ကုိယ္က်ိဳးနည္းျပီပဲ..။ ပ်ဥ္းမနားက ေက်ာ္လာတာနဲ႔ အညာပုိပီျပင္လာတာကုိ ခံစားမိလုိက္တယ္..။ ျဖာထြက္ေနတဲ့ ကားမီးေရာင္နဲ႔ အညာရဲ႔ သရုပ္သကန္ ထေနာင္းပင္တခ်ိဳ႔ လမ္းေဘးမွာ ျမင္ေနရျပီ..။ ေႏြထေနာင္း ေဆာင္းမန္က်ဥ္း စာခ်ိဳးထဲက မန္က်ဥ္းပင္ တခ်ိဳ႔ကုိလည္း ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား အုပ္အုပ္မုိးမုိး ေတြ႔မိတယ္..။ ပုံ႔ပုံ႔ရုံ႔ရုံ႔ ႏုိင္တဲ့ ကႏၳာရ ပင္ တအုပ္တမ ကုိလည္း မၾကာခဏ ရိပ္ကနဲရိပ္ကနဲ ေက်ာ္ခဲ့တာ သတိထားမိတယ္..။ တခ်က္တခ်က္ ကားမွန္အဖြင့္မွာ တမာပန္းရနံ႔က ေ၀့ကနဲ ၀င္လာတတ္ျပန္တယ္..။
အားလုံးဟာ ကုိယ္နဲ႔ တရင္းတႏွီးရွိခဲ့တဲ့ အရာေတြခ်ည္း ဆုိေပမယ့္ ခံစားမႈအသစ္တခုလုိ လွိဳက္ကနဲ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ျဖစ္ရပါတယ္..။
တပ္ကုန္းနားမေရာက္ခင္ အဖဲြ႔ထဲက တစ္ေယာက္က “ ေရွ႔မွာ ေပါက္ေတာ ” ဆုိတာနဲ႔ ကားရပ္ျပီး ရွဳးရွဳးဖလား၀ါး ၾကတယ္..။ လမ္းေဘး ရွဳးေပါက္တာကအစ ရန္ကုန္လမ္းေဘးနဲ႔မတူ.. ကႏၱာရဆူး မနင္းမိေအာင္ အလုိလုိ ေရွာင္မိေနတာ သတိထား မိတယ္..။ က်န္တဲ့သူအားလုံး ထုိင္ေပါက္ၾကေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ျပီးေတာ့ပဲ စခန္းသြားလုိက္ေတာ့တယ္..။ မနက္ေစာ သုံးနာရီသာသာဆုိေပမယ့္ ေရာင္နီမလာေသးသမုိ႔ သိပ္လင္းလင္းထင္းထင္း မရွိေသးေတာ့.. ထုိင္ရက္ ရွဳးေပါက္ဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္မ၀့ံဘူး..။ သိတယ္မဟုတ္လား.. အညာေလ..။ ေျမြက ေပါပါဘိသနဲ႔..။
ငယ္ငယ္တုံးက သင္ခဲ့ရတဲ့ ေရွးဦးသူနာျပဳစုနည္းဆုိတာကလည္း ေျခသလုံး ေျမြကုိက္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္ ဆုိတာပဲ ပါတယ္..။ ေျခသလုံးအထက္ကိစၥ ေသခ်ာမေျပာထားေတာ့ ရွဳးေပါက္ရင္း ေျမြကုိက္ခံရသူအတြက္က်ေတာ့ သူတုိ႔နည္းေတြက မဟန္ေလာက္ဘူး..။ ေတြးၾကည္႔တာနဲ႔တင္ ၾကက္သီးထမိပါရဲ႔..။ အကုိက္ခံရတဲ့ေနရာကုိ ဘလိတ္ဓါးနဲ႔လွီး.. အနာအဆာကင္းတဲ့ပါးစပ္နဲ႔ အဆိပ္ေတြကုိ စုပ္ထုတ္ တဲ့..။ ကူမယ့္သူမရွိလုိ႔ ကုိယ့္ဖာသာ အဆိပ္စုပ္မယ္ ဆုိျပန္ေတာ့လည္း ေျခသလုံး မဟုတ္ေတာ့ ဒုကၡ..။ ေနာက္ ရွိေသးတယ္..။ အဆိပ္ေတြ တကုိယ္လုံး မပ်ံ႔ေအာင္ အကုိက္ခံဒဏ္ရာ အေပၚကေန ၾကိဳးနဲ႔ စည္းထားရမယ္ ဆုိပဲ..။ သေဘာေကာင္းတဲ့ ေျမြနဲ႔ေတြ႔လုိ႔ စည္းစရာ ေနရာက်န္ရင္ ေတာ္ေသးရဲ႔..။ ႏုိ႔မုိ႔ မေတြး၀့ံစရာပဲ..။
ဆုိေတာ့ ေမွာင္နက္မည္းမည္း ဘယ္မွာျဖစ္ျဖစ္ လမ္းေဘး အေပါ့သြားဖုိ႔ ၾကဳံတုိင္း ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မုိးတုိးမတ္တပ္ပဲ..။ ပါးပ်ဥ္း ရွည္တဲ့ ေျမြေဟာက္နဲ႔ ေတြ႔ရင္ေတာ့ သူ႔ကံကုိယ့္ကံေပါ့ေလ..။
ကဲ.. ေျပာမိမွေတာ့ ရွဳးဋီကာ ဖြင့္လုိက္အုံးမယ္..။ ဟဲဟဲ..။
တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ လမ္းေဘးမတ္တပ္ရပ္ အေပါ့သြားရမွာ ေသမေလာက္ေၾကာက္ၾကတယ္..။ နတ္မၾကိဳက္လုိ႔တဲ့..။ မလဲႊသာလုိ႔ မျဖစ္မေန အေပါ့သြားရမယ္ဆုိတုိင္း ခမ်ာမ်ား ပြစိပြစိနဲ႔ ေတာင္းပန္လုိက္ၾကရတာ..။ အမုိက္အမဲေလးမုိ႔ ခြင့္လႊတ္ပါ.. မလိမ္မုိးမလိမ္မာ ေလးမုိ႔ သည္းခံေတာ္မူပါ နဲ႔ ရွဳပ္ေနတာပဲ..။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ထုိင္ေပါက္တာလည္း သူတုိ႔အေတြးနဲ႔ဆုိ မေကာင္းဘူးပဲ..။ ဘူမိ(ေျမ)ကုိ အစုိးရတဲ့ ဘုမၼစုိး နတ္က ေျမၾကီးထဲမွာေနတာ..။ ထုိင္ေပါက္ေတာ့ သူ႔တုိက္ရုိက္ထိတာေပါ့..။ တျခားနတ္ေတြ သူတုိ႔ဖက္ လွည္႔ေပါက္တာနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ထိမခံျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ ေခါင္းေပၚတက္ အပန္းခံရတဲ့ ဘုမၼစုိးဆုိ ေဒါသထြက္လုိက္မယ့္ ျဖစ္ခ်င္း..။
ကြ်န္ေတာ္သာ ဘုမၼစုိး ဆုိလုိ႔ကေတာ့ ထုိင္ေပါက္တဲ့ေကာင္ တခါတည္း ေကာ့သြားေအာင္ ကုိင္ပစ္လုိက္မယ္..။ ( နတ္လုိ ကုိင္တာကုိ ေျပာတာပါဗ်ာ.. ဟားဟား )
ကဲ ရွဳးဋီကာ ဒီတင္ ရပ္မွပဲ..။ ေတာ္ၾကာ ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္ကုိ နတ္ေတြ ၀င္ဖတ္ေနရင္ ဒုကၡ..။ ကုိယ့္ဖက္မွာ ဘုမၼစုိး တစ္ပါး ပဲ ရွိတယ္..။ သူခမ်ာလည္း ေျမၾကီးထဲေနရတာဆုိေတာ့ wi-fi မရွိေလာက္လုိ႔ ေလာက္ေလာက္ လားလား အားကုိးရမယ္ မထင္ပါဘူး..။
အဲသလုိနဲ႔ အညာအနံ႔အသက္ေတြထဲ အတင္းတုိး၀င္ ခရီးႏွင္လာခဲ့တာ.. တပ္ကုန္းေက်ာ္ေတာ့ .. ကြ်န္ေတာ္ မဟန္ႏုိင္ေတာ့ဘူး..။ တခ်က္တခ်က္ ငိုက္ခ်င္သလုိ ျဖစ္လာတာနဲ႔ အတူပါလာတဲ့ အကုိၾကီးတစ္ေယာက္ ကုိ တလွည္႔ေမာင္းခုိင္းရတယ္..။ သူေမာင္းတုံး ေမွးကနဲ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္..။ ႏုိးလာေတာ့ မိတၳီလာ ေရာက္ေနျပီ..။ အခ်ိန္က မနက္ ငါးနာရီ ..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
နတ္ကိုင္သလိုေတာ့ မကိုင္ပါနဲ ့အကိုရာ..ၾကက္ ဆက္သ ပါမယ္..ၾကက္ေၾကာ္ေနာ္ :P
မိတၳီလာမွာ အိပ္ပီဗ်ာ... ခူးခေလာ...
ခရီးၿမန္ၿမန္ဆက္ပါအံုးဗ်ိဳ႕
Post a Comment