Tuesday, July 29, 2008

16.2 သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ဆမိတ္ခံု

မႏၲေလးနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ဆုိရုိးတစ္ခု ရႇိခဲ့ဘူးတယ္..။ ပ်င္းေပ်ာ္ပ်က္ေျပး မႏၲေလး လို႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ငယ္စဥ္ က ၾကားဖူးတယ္..။ မႏၲေလးေရာက္စမႇာ ပ်င္းမယ္..။ ျပီးရင္ေပ်ာ္လာမယ္..။ ေနာက္ေတာ့ ပ်က္စိးျပီး.. မႏၲေလးကေန ထြက္ေျပးတာနဲ့ အဆုံးသတ္မယ္လို႔ ဆုိလုိတာပဲ..။ ( ေမာင္ကယ္လ္ဗင္ ဟုတ္လား.. )

ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ရြာကုိေတာ့.. သုံးဆယ့္တစ္ဘုံ ဆမိတ္ခုံ လို႔ ေခၚၾကတယ္..။ ရြာရဲ့ နာမည္အမႇန္က.. ဆီမီးခုံ..။ ဒါေပမယ့္ ဖတ္ေတာ့အသံ ဆုိတဲ့ အတုိင္း.. ဆမိတ္ခုံ လို႔ပဲ ေျပာၾကညႊန္းၾကတယ္..။ ဆမိတ္ခုံလို႔ ေျပာမႇပဲ နားလည္ၾကတယ္..။ ေရးရင္ေတာ့ ဆီမီးခုံ ေပါ့..။

ရြာမႇာ.. လူေပါင္းစုံ အလႊာေပါင္းစုံ အက်င့္စရုိက္ေပါင္းစုံ ရႇိတယ္..။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံ ဆမိတ္ခုံလို႔ ေခၚတာ..။ ရြာသမုိင္းနဲ့ ပတ္သက္လို႔ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ေတာ့.. သမုိင္းေၾကာင္းတုိ့ ထုံးစံအတုိင္း အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီး တုိင္းခန္းလႇည့္လည္တာက စေျပာရမႇာပဲ..။

အဲဒီမင္းၾကီးက လက္ညႇိဳးညႊန္ရာ ေရျဖစ္တယ္လို႔ .. ျမန္မာ့သမုိင္းမႇာ.. နာမည္ၾကီးတယ္..။ (အခုအခ်ိန္အထိ အသက္ရႇင္ေနရင္ေကာင္းမႇာ.. သူ့ကုိ ေရအရင္းအျမစ္ဌာနမႇာ.. ခန့္ရမယ္..) အဲဒီလက္ညိဳးညႊန္ရာ ေရျဖစ္တဲ့ မင္းၾကီးက ေဖာင္စၾကာၾကီးစီးျပီး တုိင္းခန္းလႇည့္လည္သတဲ့..။ ျပီးေတာ့ ဘာအေၾကာင္းနဲ့မႇန္းမသိဘဲ.. သူ့ေဖာင္ေတာ္ၾကီးေပၚမႇာ.. ဆီမီးတစ္ေထာင္ ထြန္းညႇိသတဲ့..။ အဲဒီလုိ ထြန္းညႇိထားတဲ့ ဆီမီးေတြက.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ရြာျဖစ္မယ့္ ေနရာကုိ ေဖာင္ေတာ္အေရာက္မႇာ.. ျငိမ္းသြားသတဲ့..။

အဲဒီမႇာ.. သူ့ထြန္းတဲ့ ဆီမီးကုန္သြား (ျငိမ္းသြား) တဲ့ ေနရာကုိ.. '' ဆီမီးကုန္ '' ဆုိတဲ့ နာမည္နဲ့ ရြာတည္ေစလို႔ အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီးက မိန့္ေတာ္မူသတဲ့..။ အဲဒီကေန.. ဆီမီးကုန္ ဆုိတဲ့ ရြာ ျဖစ္လာသတဲ့..။ ေနာက္ေတာ့ (ထုံးစံအတုိင္း) ကာလေရြ႔ေလ််ာျပီး.. ဆီမီးကုန္က ေန ဆီမီးခုံ လို႔ ျဖစ္လာသတဲ့..။

ယုံခ်င္ယုံမယုံခ်င္ေန.. ကြ်န္ေတာ္မႇတ္သားခဲ့ရတဲ့ ရြာသမုိင္းေၾကာင္းကေတာ့.. အဲဒီအတုိင္းပဲ..။ အဲ ဒါေပမယ့္.. ရြာနဲ့ ပတ္သက္လို႔.. ထင္ရႇားတဲ့.. သမုိင္းေၾကာင္းကေတာ့.. ဥမၼာဒႏၲီပ်ိဳ့ကုိ ေရးတဲ့ စာဆုိေတာ္ ဦးရႊန္းဆုိတာ သူ့ေခတ္သူ့အခါက.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့ရြာကုိ အပုိင္စားရတဲ့ ရြာစား..။ ဦးရႊန္းအပုိင္စားရတဲ့ ရြာက ကြ်န္ေတာ္တုိ့ရြာအပါအ၀င္ သုံးရြာရႇိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ရြာနဲ့ ျမစ္ျခားတဲ့ သာထြန္း ဆုိတဲ့ ရြာရယ္.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့နဲ့ ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းထဲက ငါ့နန္း ဆုိတဲ့ ရြာရယ္ေပါ့..။ ငါ့နန္း ဆုိတာၾကီးကလည္း တမ်ိဳးၾကီးေနာ္..။ ( စကားေျပာရင္ေတာ့ ငနန္းလို႔ ပဲ ေျပာၾကပါတယ္ )

ကြ်န္ေတာ္တုိ့ရြာရဲ့ ျမစ္ညာဖက္မႇာ.. ငါန္းျမာၾကီး ဆုိတဲ့ ရြာရႇိတယ္..။ '' တံတားဦးက ကြမ္းႏု၀ါ၊ ငါန္းျမာက ေဆး၊ ကုိင္းထုံး ျပည္ရႇား နဲ့ သာ၀ါးလို႔ ေထြး '' ဆုိတဲ့.. သံေပါက္ထဲက.. ငါန္းျမာေပါ့..။ ရြာရဲ့ ျမစ္ေၾက( ေအာက္ ) ဖက္မႇာေတာ့.. ျမန္မာ့သမုိင္းမႇာ ရႏၲပုိ စာခ်ဳပ္လို႔ နာမည္ၾကီးတဲ့.. ရႏၲပုိ ရြာေလးရႇိတယ္..။

အားလုံးက ဧရာ၀တီ ျမစ္တေၾကာက ရြာေတြေပါ့..။

အဲဒါက.. သမုိင္းေၾကာင္းနဲ့ ဆက္ႏြယ္ျပီး ေလ်ာက္ေျပာၾကည့္တာ..။ ကြ်န္ေတာ္ရြာမႇာရႇိတဲ့ အခ်ိန္.. တနည္းအားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ေခတ္မႇာက်ေတာ့.. ရြာနဲ့ပတ္သက္တဲ့ ဆုိရုိးက တမ်ိဳး ျဖစ္သြားျပီ..။

'' မိန္းမလုိခ်င္ ဆမိတ္ခုံ၀င္၊ ရလုိရျငား သာထြန္းသြား၊ မရအဆုံး ေနပူကုန္း '' တဲ့..။

သာထြန္း နဲ့ ေနပူကုန္း ဆုိတာေတြက.. ျမစ္အေနာက္ဖက္ကမ္းက ရြာေတြ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ရြာက ျမစ္အေရႇ့ဖက္ကမ္းကရြာ..။ ပု၀ါပါးနဲ့ ၾကက္သားထုတ္တဲ့ ရြာသူေတြ မ်ားလာလို႔ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဆုိရုိးေပါ့..။ တနယ္တေက်းက မိန္းမလုိခ်င္တဲ့သူေတြ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ရြာကုိ အရင္၀င္ပါ.. မိန္းမရဖုိ့ ေသခ်ာသေလာက္ပဲလို႔ ဆုိလုိတာပါ..။ အကယ္လို႔မ်ား ကြ်န္ေတာ္တုိ့ရြာမႇာမႇ မိန္းမမရရင္ ျမစ္တဖက္ကမ္းကူးျပီး သာထြန္းဆုိတဲ့ ရြာကုိ သြား၊ အဲဒီရြာကမႇ မရလို႔ကေတာ့ ေနပူကုန္းဆုိတဲ့ ရြာမႇာ ေသခ်ာေပါက္ ရကုိရတယ္လို႔ ရြာဖက္မႇာ ေျပာေလ့ရႇိၾကတယ္..။

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

အဲဒီဆုိရုိးက.. ရြာကုိ သေဘာၤပ်က္ေဖာ္တဲ့ သူေတြ ေရာက္လာတာကေန ေပၚလာတာပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ရြာနားက ျမစ္ထဲမႇာ.. ေရေအာက္ျမဳပ္ေနတဲ့ သေဘာၤပ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရႇိတယ္..။ ဒုတိယကမၻာစစ္က ျမဳပ္တာလုိလုိ.. မဟာမိတ္တပ္ေတြပုိင္တဲ့.. ေရႊေခ်ာင္းေတြသယ္လာတဲ့ သေဘၤာေတြ ျမဳပ္သြားတာလုိလုိ.. ေကာလဟလ ေတြ တပုံၾကီးေပါ့..။ ဘယ္သူမႇေတာ့ ေသခ်ာမသိပါဘူး..။ ဒီလုိပဲ ထင္ရာေျပာေနၾကတာပဲ..။

အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီး လက္ညႇိဳးအထုိးလြန္လို႔ ေရေတြၾကီးျပီး သူစီးလာတဲ့ေဖာင္စၾကာၾကီးေတာင္ ရြာနားမႇာ ျမဳပ္သြားခဲ့တယ္လို႔ မေျပာတာပဲ ေတာ္ေသးတယ္..။

ဒါေပမယ့္.. ဘယ္တုံးက ဘာေတြ သယ္လာတဲ့ သေဘာၤေတြမႇန္းသာ မသိတာ.. ရြာနားမႇာ.. ေရေအာက္ျမဳပ္ေနတဲ့ သေဘာၤသုံးေလးစီးရႇိတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့မ်က္စိေရႇ့မႇာတင္ သေဘၤာပ်က္ေဖာ္တဲ့သူေတြ ေဖာ္တင္သြားတဲ့ သေဘၤာသုံးစီး ရႇိတယ္..။ သူတုိ့တေတြ.. လူေတြေျပာေနသလုိ.. သေဘၤာပ်က္ထဲက ေရႊေခ်ာင္းေတြ တကယ္ရမရေတာ့ မသိဘူး..။ ရြာသူ ေလးငါးေယာက္ေတာ့ သူတုိ့နဲ့ ညားသြားခဲ့တယ္..။

သေဘၤာပ်က္ေဖာ္တဲ့အလုပ္က ႏႇစ္ခ်ီၾကာတယ္..။ ျမင္ျမင္ခ်င္းေတာင္ ခ်စ္ၾကေသးတာဆုိေတာ့.. တစ္ႏႇစ္ေလာက္ ဆုိတဲ့ အခ်ိန္ဟာ.. တူႏႇစ္ျဖာေရႊဂေဟဆက္ဖုိ့ သိပ္လုံေလာက္တာေပါ့..။ ရြာနားက သေဘၤာပ်က္ေဖာ္ျပီးေတာ့.. သာထြန္းနားက သေဘၤာပ်က္ကုိ ေဖာ္..။ ေနာက္ဆုံးသေဘၤာက.. ေနပူကုန္းရြာနားျမဳပ္ေနတဲ့ သေဘၤာ..။

ရြာနား သေဘၤာေဖာ္တုံးက မစြံတဲ့ လူက.. သာထြန္းမႇာ စြံ..။ သာထြန္းမႇာ မစြံတဲ့သူက ေနပူကုန္းမႇာ.. မိန္းမရ..။ အဲဒီကေန..'' မိန္းမလုိခ်င္ ဆမိတ္ခုံ၀င္၊ ရလုိရျငား သာထြန္းသြား၊ မရအဆုံး ေနပူကုန္း '' လို႔ .. ေျပာစမႇတ္ကုိ တြင္ေရာ..။

1 comment:

Unknown said...

အကိုေျပာမွသတိရတယ္..ဆယ္တန္းတုန္းက
သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္က ဆမိတ္ခံု
ကဗ်....ထြန္းထြန္းကိုထြင္းထြင္း
ကြ်န္းကို ကြ်င္း လို ့ထြက္တဲ ့ရြာမလားဗ်