ဒါေပမယ့္ ထုံးစံအတုိင္း ေလယာဥ္လက္မွတ္က ေစာင့္ရမယ္ ဆုိတာနဲ႔ .. Wenzhou ကေန Nanjing ကုိ.. ရုိးရုိး ရထားစီး၊ အဲဒီကမွ တဆင့္ Changzhou ကုိ အျမန္ရထားျပန္စီး ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကတယ္..။ ျပည္မၾကီးရဲ႔ ရထား စီးဖူးသြားတာေပါ့..။ စီးတာမွ တန္ေအာင္ကုိ စီးခဲ့ရတယ္ ေျပာရမွာပဲ..။ Wenzhou ကေန ညေန ငါးနာရီေလာက္ ထြက္လာတာ.. ေနာက္တေန႔ မနက္ ရွစ္နာရီေလာက္မွ Nanjing ေရာက္တယ္..။
ရထားက.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရႊႏုိင္ငံက.. ရန္ကုန္မႏၱေလး အျမန္ရထား ဆန္ဆန္ပါပဲ..။ အဆင္အျပင္.. သြားတာလာတာ.. ေႏွးတာျမန္တာ ကအစ.. အတူတူေလာက္ ရွိတယ္..။ ထူးျခားတာက.. တဲြေစာင့္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာလုိ႔.. ေယာက်္ားမဟုတ္ဘဲ မိန္းမ ျဖစ္ေနတယ္..။ မိန္းမေတာင္မွ က်ားက်ားလ်ားလ်ား စစ္သားၾကီးလုံးလုံး ဗုိလ္မႈးၾကီးရွဳံးေလာက္ကဲ့ ဆုိတဲ့ မိန္းမမ်ိဳး..။
ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္.. အရပ္ျမင့္ျမင့္ .. စစ္စိမ္းေရာင္ ယူနီေဖာင္း တင္းတင္းရင္းရင္းနဲ႔ သူ႔ပုံက ကုိယ့္ထက္ေတာင္ ေယာက်္ားပီသ ေနေသးတယ္..။ အရယ္အျပဳံးမရွိ၊ မ်က္ႏွာ ေသနဲ႔.. ေဒါက္ထိေမာက္ထိၾကီး..။ သူ႔ၾကည္႔ျပီး နည္းနည္းေတာ့ ျဖဳံသြားခဲ့ရတယ္..။ သူကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လက္မွတ္ကုိ တခ်က္ေတာင္းၾကည္႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စီးရမယ့္ အခန္းကုိ မထုံတက္ေတးရုပ္နဲ႔ တရုတ္သရဲေတြ လက္ညွိဳးထုိးသလုိ ထုိးျပတယ္..။
အခန္းက.. ျမန္မာျပည္ကလုိ ေလးေယာက္ဆန္႔ အိပ္စင္ခန္း မဟုတ္ဘဲ တစ္ခန္းကုိ အိပ္စင္ေျခာက္ခု ပါတယ္..။ တစ္ဖက္သုံးေယာက္နဲ႔ ေျခာက္ေယာက္အိပ္ ဆုိေတာ့ အေပၚဆုံး အိပ္စင္က တဲြေခါင္နဲ႔ အေတာ္ကပ္သြားတာ ေတြ႔ရတယ္..။ အခန္းအက်ယ္အ၀န္းကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီကလုိပါပဲ..။ သိပ္ၾကီး က်ယ္လြင့္လွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘုူး..။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အခန္းထဲမွာ တျခားခရီးသည္ေတြ မပါဘဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ခ်ည္းဆုိေတာ့.. လြတ္လြတ္လပ္လပ္.. ေအးေအးလူလူ ေတာ့ စီးခဲ့ရပါတယ္..။ အဲသလုိ လြတ္လပ္ေအးလူေတာ့လည္း.. သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ ..အိပ္ေတြေနရာခ်ျပီးတာနဲ႔ အေဖ်ာ္ယမကာေလး မွီ၀ဲဖုိ႔ လုပ္ငန္းစၾကပါတယ္..။ လက္တြန္းလွည္းနဲ႔ လာေရာင္းတဲ့ အရက္နဲ႔ အေၾကာ္အေလွာ္ တခ်ိဳ႔၀ယ္ျပီး အခန္းထဲမွာပဲ ၀ုိင္းလုိက္ၾကတယ္..။
ပါတ္၀န္းက်င္ရွဳခင္းကုိ ၾကည္႔လုိက္၊ ခြက္ေလးလွည္႔လုိက္၊ အျမည္းေလး စားလုိက္နဲ႔ ဇိမ္ယူလုိ႔မွ မဆုံးေသးဘူး.. ဗုိလ္မႈးၾကီး ရွဳံးေလာက္ကဲ့ ဆုိတဲ့ တဲြေစာင့္ မိန္းမ အခန္း၀ေရာက္လာျပီး ည ဆယ္နာရီဆုိ မီးပိတ္မယ္ လုိ႔ လာေျပာတယ္..။ ေသာက္လုိ႔စားလုိ႔မွ အရွိန္ေလးရေနတုံး.. မီးပိတ္မယ္ဆုိေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း နည္းနည္းေတာ့ ဖီးငုတ္သြားခဲ့ရတယ္..။
သုိ႔ေသာ္ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူဇာတ္ဆုိေတာ့လည္း “ ပိတ္ေတာ့လည္း ပိတ္ေပါ့ ”..။ ဘာတတ္ႏုိင္တာ မွတ္လုိ႔..။ မၾကာပါဘူး.. ရထားတစ္တဲြလုံး မဲေမွာင္သြား ေတာ့တယ္..။ ကဲ မီးေတာ့ ပိတ္သြားျပီေဟ့.. ခြက္လွည္႔လက္စေလးေတြ မျပတ္ေအာင္.. ဟမ္းဖုံးေလးေတြ ဖြင့္ၾကတာေပါ့ ဆုိျပီး ဟမ္းဖုံးအလင္းေရာင္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဆက္ေသာက္ ေနလုိက္တယ္..။
ဒါေပမယ့္.. ခြက္လွည္႔လုိ႔မွ မဆုံးခင္.. တဲြေစာင့္ဟာက်ဳလီမက အခန္းေပါက္ ေရာက္လာျပန္တယ္..။
“အိပ္ၾကေတာ့” တဲ့..။ “ ေသာက္တာစားတာေတြ ရပ္ျပီး အိပ္ေတာ့ ” တဲ့..။
မၾကဳံဖူးေပါင္၊ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဆုိတာမ်ိဳးပဲ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အဖဲြ႔ေသာက္စားေနတာ တျခားအခန္းေတြ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္ဆုိလဲ ထားေတာ့..။ သူမ်ားႏုိင္ငံမုိ႔ လုိ႔.. သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ စကားေျပာတာေတာင္.. ဗုိင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ ေလသံနဲ႔၊ အေၾကာ္အေလွာ္၀ါးတာေတာင္.. ညင္ညင္သာသာေလး၊ အံဆုံးနဲ႔ၾကိတ္ၾကိတ္ ၀ါးေနတဲ့ၾကားက.. “ အိပ္ၾကေတာ့ ” တဲ့..။
စိတ္ထဲမယ္ နည္းနည္းေတာ့ ကြ်ဲျမီးတုိသလုိ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္..။ ေရျမင္းကေတာ့ အိစိကြစိ နဲ႔ အေျခအတင္ ျပန္ေျပာပါေသးတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. ဟာက်ဳလီမက ဘူးဆုိ ဖရုံမသီးဆုိတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔မုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကပဲ.. “ ကဲပါ ေရျမင္းရာ၊ အိပ္ဆုိေတာ့လည္း အိပ္ၾကတာေပါ့.. အိပ္ေရး၀တာေပါ့ ” လုိ႔ ၀င္ျဖတ္ရင္း bloody communist လုိ႔ ပါးစပ္က အလုိလုိ ထြက္သြားေတာ့.. တျခား သူငယ္ခ်င္းက “ေဟ့ေကာင္၊ ေဟ့ေကာင္” ဆုိျပီး ပါးစပ္လွမ္းပိတ္တယ္..။
ဟာက်ဳလီမကေတာ့.. ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာ နားမလည္တာလား၊ မၾကားတာလား မသိပါဘူး..။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ လွည္႔ထြက္သြားေတာ့တယ္..။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္း တသုိက္လည္း.. မူၾကိဳကေလးေတြလုိ.. မအိပ္ခ်င္လည္းအိပ္၊အိပ္ခ်င္လည္းအိပ္၊ မ်က္စိကုိ ဇြတ္မွိတ္လုိ႔ အိပ္လုိက္ၾကရပါေတာ့တယ္..။
အေတြ႔အၾကဳံက ဒီေလာက္တင္ပဲလားဆုိေတာ့.. မကျပန္ဘူး..။ ေနာက္တေန႔မနက္.. နန္ကင္းဘူတာ မေရာက္မီ တစ္နာရီခဲြေလာက္အလုိမွာ.. ဟာက်ဳလီမ ေပါက္ခ်လာျပီး.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ အခန္းထဲက ခဏထြက္ေပးလုိ႔ လာေျပာျပန္တယ္..။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့.. အခန္းသန္႔ရွင္းေရး ၾကိဳလုပ္ထားမလုိ႔တဲ့..။ ေနာက္တစ္နာရီခဲြေလာက္ဆုိ.. ေရာက္ေတာ့မယ္ တဲ့..။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း ဘယ္ရမလဲ..။
“ ေဟာင္ .. ေဟာင္ ” ဆုိျပီး တက္ညီလက္ညီ အားလုံးထြက္ေပးလုိက္ၾကပါတယ္...။
Wenzhou ကေန စီးခဲ့ရတဲ့ .. ဟာက်ဳလီ ရထား
(ဂ်င္းအက်ၤ ီနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္က ေရျမင္း ေပါ့ )
ဘီယာကုိျမဳံ႔ ေစာင္ကုိခ်ဳံလ်က္
(ေက်ာ္သူရနဲ႔ကြ်န္ေတာ္)
